LOGINShare
บทที่ 294
Last Updated:
2024-05-21 17:00:00Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 295
มู่จิ่วซีก้กล่าวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น: "ขอบคุณลุงไป๋ งั้นขอก็ไม่ขอปฏิเสธความหวังดีของท่านล่ะกัน" จากนั้นนางก็หันมองโม่จุนอย่างอวดดี"เจ้าเองก็รู้จักกริชเล่มนี้สินะ ความคมของมันเหลือจะเชื่อเลยจริงๆ"โม่จุนก็หันมองกริชชิงหลงเล่มนั้นและกล่าว : "กริชเล่มนี้ ตอนที่เสด็จปู่ของข้าได้รับมา ได้ยินว่ามาจากแค้วนอู มีตำนานท่อนหนึ่งได้กล่าวเอาไว้ หลังจากนี้หากพบคนของแค้วนอู จงระวังที่จะใช้มันให้ดี"อัครมหาเสนาบดีไป๋ตกตะลึงในสายตาและกล่าวออกมา : "ข้าน้อยเองไม่ทราบเรื่องเลย ท่านผู้สำเร็จราชการแทนพอจะเล่าได้หรือไม่"มู่จิ่วซีเองก็สงสัยในทันทีและพยักหน้ากล่าว : "ตำนานอะไร เจ้ารีบพูดมาให้ฟังเร็วๆ" นางขณะพูดก็เล่นกริชในมือไปด้วยพอดูไปดูมา นางก็กลับพบว่าตรงหัวมังกรชิงหลงชิงหลงด้านหลังมีร่องอยู่ร่องหนึ่ง เพียงแต่ร่องนี้ เนื่องจากสาเหตุเพราะเป็นทองแดง เลยยากจะมองออกได้ เลยทำให้ไม่มีคนใส่ใจนายเลยค่อยๆ ใช้แรงขยับ แต่ว่าก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไรโม่จุนคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดขึ้นมา : "ทุกคนต่างรู้ว่าภายในบรรดาทั้ง 6 แคว้น แค้วนอูขนาดเล็กที่สุด แต่ก็เป็นแคว้นที่ลึกลับมากสุดเช่นกัน ตั้งอยู่ในหุบเขาของตะวันตกเฉียง
Last Updated : 2024-05-22มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 296
ใบหน้าหล่อเหล่าของโม่จุนก็เปลี่ยนเป็นอึมครึมในทันที พร้อมกับยิ้มกล่าวอย่างเย็นเยือก : "แม่ทัพใหญ่มู่ ข้าสามารถบอกกับเจ้าให้ชัดเจนได้อย่าง เย่อู่เหิงไร้อนาคตที่ดี""ทำไมถึงไร้อนาคตที่ดี? เขาตอนนี้เป็นขุนนางผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ ทำงานได้อย่างโดดเด่น ข้าเองก็อยากจะสนับสนุนเขา ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เขาเป็นคนมีความสามารถ ท่านคงไม่กีดขวางเส้นทางสายงานอาชีพเขาเพราะความแค้นส่วนตัวหรอกใช่ไหม?" มู่เทียนซิงกล่าวอย่างหงุดหงิดๅ"พวกท่านพูดอะไรกัน? อู่เหิงชอบข้าอะไร? เล่นมุขตลกอะไรกัน?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างไม่เข้าใจ นางรู้สึกว่าท่านพ่อของนางเองและโม่จุน ทำไมจู่ๆ ถึงได้ไม่ชอบหน้ากันขึ้นมาล่ะ?มู่เทียนซิงก็ดีใจในทันทีพร้อมกับเอาคำพูดของเย่อู่เหิงตอนหลังจากนางดื่มจนเมาและกลับไปเมื่อคืนบอกให้ฟังอีกครั้ง มู่จิ่วซีพอได้ฟังก็กล่าวออกมา : "ท่านพ่อ นี่ท่านเชื่อหรอ นี่คือข้ออ้างเข้าใจไหม? อู่เหิงไม่อยากสู่ขอแต่งงานกับองค์หญิงสือ ดังนั้นเลยบอกชอบข้าเพื่อเอามาเป็นข้ออ้าง"มู่จิ่วซีทำสีหน้ารังเกียจพ่อของตัวเองที่ไม่มีสมอง"จะเป็นไปได้ยังไง พ่อเองเห็นว่าเขาจริงใจ ยังบอกอีกว่าถ้าจะเจ้ายังไม่ได้แต่งงาน เขาก็จะ
Last Updated : 2024-05-23มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 297
ดวงตาสีนิลทั้งสองข้างของโม่จุนก็หันมองมู่จิ่วซี มู่จิ่วซีก็เลิกคิ้วแล้วหันมองเขา"เรื่องมันซับซ้อนมากว่าที่พวกเราคิด" โม่จุนถอนหายใจและกล่าวออกมา"เจ้าหมายถึงเรื่องไหนกัน?" มู่จิ่วซีฟังไม่เข้าใจ"เรื่องที่ถูกลอบทำร้ายในวันนั้น ชายชุดดำทั้ง 6 คน หนึ่งในนั้นข้าสงสัยว่าเป็นเซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารแห่งแคว้นเป่ยจิ้น" แววตาอันคมกริบของโม่จุนทำให้มู่จิ่วซีสั่นเหมือนลูกนกมู่จิ่วซีตกใจกลัวจนเอ่ยออกมา : "อะไรนะ? เป็นไปได้ยังไง?""ข้าไม่มั่นใจมาโดยตลอด ดังนั้นเลยไม่อาจพูดออกมา เจ้าจำได้ไหมตอนที่ข้าถามเจ้าว่าเป็นไส้ศึกผู้พิทักษ์เงาของแคว้นเป่ยจิ้นหรือไม่ เจ้าบอกว่าก็ไม่แน่ใจ ข้าก็เลยไม่พูดอะไรอีก"มู่จิ่วซีพยักหน้า ตอนนั้นนางตอบว่าไม่แน่ใจ จนกระทั่งเรื่องของหวางชิว ลู่เวยหย่า จ้วงชิงเหมย ร้านเฟิงเหอเปิดเผยออกมา เหตุการณ์ต่างๆ ของแคว้นเป่ยจิ้นที่เกิดขึ้นนี้ นางเลยถึงกล้ามั่นใจว่าองค์กรไส้ศึกของแคว้นเป่ยจิ้นได้แฝงตัวเข้ามาแล้ว"งั้นเจ้าตอนนี้ก็มั่นใจแล้วงั้นเหรอ?" มู่จิ่วซีถามโม่จุนก็พยักหน้าตอบ : "ใช่ งั้นเจ้ายังจำหัวธนูนั้นได้ไหม ข้าให้คนไปสืบแล้ว มันเป็นหัวธนูเงี่ยงย้อนซึ่งมีเฉพาะแค่ใน
Last Updated : 2024-05-24มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 298
มู่จิ่วซีกล่าวออกมาอย่างไม่รู้จะร้องไห้ดีหรือขำดี : "คนของแค้วนอูสวยงามหล่อเหลาขนาดนี้เลยหรอ? ไม่ใช่ต้องตัวดำเมี่ยมจนดูไม่ได้หรอกเหรอ?"ถึงอย่างไรทางตพวันตกเฉียงใต้ด้านนั้นก็ร้อนชื้นมาก แดดแรงเกือบจะแทบตลอดทั้งปี"เจ้าไปรู้อะไรมาของเจ้า ลือกันว่าหญิงงามของแค้วนอูเป็นอันดับต้นๆ ของทั้ง แคว้น ผู้ชายจะไปขี้เหล่ได้ยังไง?" โม่จุนไม่รู้ว่ามู่จิ่วซีคิดอะไรของนาง"จริงหรอ? หญิงงามของแค้วนอูสวยมากขนาดนั้นเลยหรอ? เจ้าเคยเห็นหรือไง?""ไม่เคย!" โม่จุนหมดคำจะพูด ตอนนี้มันใช่เวลาพูดเรื่องนี้ไหมมู่จิ่วซีก็มุ่ยปากและพูดออกมา : "เอาล่ะ เรื่องนี้ข้าได้ทราบแล้ว เจ้ายังมีเรื่องอื่นจะพูดอีกไหม?"โม่จุนคิดอยู่สักพักก็พูดออกมา : "เจ้าออกไปไหนก็ต้องระวังด้วย ตอนนี้แคว้นซีเย่ว์และแคว้นเป่ยจิ้นเกรงว่าคงเห็นเจ้าเป็นหนอมยอดอกแล้ว แม้ว่าเจ้าจะแข็งแกร่ง แต่เจ้าควรเห็นแก่คำเตือนของข้า ระวังไว้สักหน่อยก็ย่อมดีกว่า""เจ้าวางใจเถอะ ข้ารักชีวิตมากยิ่งกว่าเจ้า ข้าตอนนี้ทั้งสวย รวยและมีความสามารถ ชีวิตอันรุ่งโรขน์เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น จะให้มาตายได้ยังไง" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโม่จุนมองนางอย่างดูถูก จากนั้นก็กล่าวออกมา
Last Updated : 2024-05-25มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 299
มู่จิ่วซีและไป๋ชิงได้เดินเข้าไป บ่าวรับใช้หลายคนกำลังจัดเก็บโต๊ะอาหาร บนโต๊ะอาหารนั้นเละเทะไปหมด มีทั้งอาหารและของหวาน แต่ทว่ากลับทุกกินไปจนเรียบตอนนี้สภาพไป๋เฟิ่งหว่านทรงผมกระเซอะกระเซิงพร้อมกับกำลังดื่มซุปอยู่ ตรงปากก็ได้มีซู๊ดน้ำซุปดังออกมามู่จิ่วซีตกใจมาก นี่เพิ่งผ่านไปได้ม่นาน ไป๋เฟิ่งหว่านกลับอ้วนกลมขึ้นมาจริงๆ ดูอวบอิ่มอย่างเห็นได้ชัด"น้องรอง" ไป๋ชิงพอเห็นสภาพของนางก็รีบวิ่งเข้าไปและกล่าว "เจ้าเลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวก็ท้องแตกหรอก"ไป๋เฟิ่งหว่านเงยหน้าขึ้นมามองไป๋ชิง จากนั้นก็เหวี่ยงสะบัดไป๋ชิงและพูด : "เจ้ามาทำอะไร ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้า ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้าที่ทำร้ายท่านแม่ของข้า สังหารฉี่เฟิงจนตาย"มู่จิ่วซียื่นมือออกไปช่วยพยุงไป๋ชิง ไม่งั้นไป๋ชิงคงล้มกระเด็นไปกองกับะื้น"มู่จิ่วซี!" ไป๋เฟิ่งหว่านพอเห็นว่าเป็นมู่จิ่วซี ทันใดนั้นแววตาที่หรี่เล็กสองข้างก็เบิกโพลงกว้างขึ้นมา จากนั้นก็พุ่งเข้ามาหา"มู่จิ่วซี เจ้าไปตายซะ!"เพียงแต่มู่จิ่วซีใช้แค่เท้าข้างเดียวก็ทีบไป๋เฟิ่งหว่านกระเด็นออกไปได้แล้วไป๋เฟิ่งหว่านส่งเสียงร้องอย่างเวทนา นางคลานบนพื้น จากนั้นก็สำรอกอาหารออกมาจากปาก
Last Updated : 2024-05-26มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 300
ไป๋เฟิ่งหว่านหลังจากตกใจก็กล่าวออกมา: "เจ้า เจ้าพูดอะไร? ท่านผู้สำเร็จราชการแทนนัดข้าไปทานข้าวหรอ?""ไม่งั้นเจ้าคิดว่าข้าจะมาหาหรอ?" มู่จิ่วซีกรอกตาใส่"โม่จุนเชิญข้าไปร่วมทานอาหาร?" ไป๋เฟิ่งหว่านแทบไม่อยากจะเชื่อ ทันใดนั้นสีหน้าก็ยินดีขึ้นมา และเอาแต่พูดประโยคนั้นซ้ำไปมา"โม่จุนนัดเจ้าไปทานอาหารที่หอชมจันทร์อีก 3 วันข้างหน้า เจ้าจะไปหรือไม่ไป? ถ้าจะไป เจ้าก็จัดการตัวเองให้ดีภายใน 3 วันนี้ ใครบ้างที่ไม่มีเรื่องลำบากใจ พ่อเจ้าเองก็แก่ขนาดนั้น เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เจ้าไม่แม้แต่จะปลอบพ่อของเจ้า นี่ยังสมควรจะเป็นลูกสาวของเขาอีกหรอ? เสียแรงที่เขารักเอ็นดูเจ้า"มู่จิ่วซีกล่าวสั่งสอนต่อ "คนตายไปแล้วไม่อาจฟื้นกลับมาได้ แต่คนเป็นยังไงก็ต้องมีชีวิตต่อไป ตอนนี้จวนอัครมหาเสนาบดีเหลือเพียงแค่เจ้า ไป๋ชิงและพ่อของพวกเจ้าต้องพึ่งพาอาศัยกัน ข้าเห็นว่าพ่อเจ้าดูแก่ขึ้นเป็น 10 ปี เจ้าทำใจได้จริงหรอ? ไป๋ชิงถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวตั้งหลายปี นางก็ยังรู้ถึงความขมขื่นของพ่อนาง เจ้าถูกพ่อเจ้าประตบประหงมมาหลายปี เจ้าจะมีน้ำใจให้กับพ่อเจ้าไม่ได้เลยหรือไง?"ไป๋เฟิ่งหว่านพอฟังคำพูดของมู่จิ่วซี ทันใดนั้นก็ร้องไห้อ
Last Updated : 2024-05-27มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 301
มู่จิ่วซีหัวเราะยิ้มกล่าว : "พวกเราจับนางไม่ได้จริงๆ แต่ยอมรับเลยว่านางหลบซ่อนได้ลึกแนบเนียนจริงๆ แทบพลิกหาทั้งพระนครแล้ว แต่ก็กลับหานางไม่พบ ข้าเลยอยากมาถามว่าเจ้ารู้ไหม?""มู่จิ่วซี เจ้าโง่หรือเปล่า? เจ้าคิดว่าข้าจะบอกเจ้าหรอ?" จ้วงชิงเหมยยิ้มกล่าว"ก็ใช่ การเป็นไส้ศึกจะต้องระวังปากไว้เล็กให้เท่าขวด ข้าก็ไม่ได้หวังว่าเจ้าจะพูด แต่พรุ่งนี้เจ้าจะถูกส่งไปยังกรมพระราชวังนครบาล ทางนั้นไม่ได้ทำดีกับเจ้าอย่างใต้เท้าอัครมหาเสนาบดีหรอกนะ" มู่จิ่วซีเผยรอยยิ้มเวทนาสงสารออกมาจ้วงชิงเหมยก็ส่งเสียงไม่พอใจออกมา ทำท่าเหมือนไม่อยากจะพูด"ว่ากันว่าเสือร้ายไม่ยอมกินลูกตัวเอง เจ้ากล้าฆ่าลูกของตัวเองได้อย่างไร? ขนาดไป๋เฟิ่งหว่านยังเป็นบ้าไปแล้ว เจ้ามีความสุขดีใจมากหรือไง?" มู่จิ่วซีwย่อตัวลงตรงหน้านางและถาม (เสือร้ายไม่ยอมกินลูกตัวเอง หมายถึง โหดร้ายเพียงใดก็ไม่ทำร้ายเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเอง)จ้วงชิงเหมยสีหน้าก็เปลี่ยนไป จากนั้นก็พูดขึ้นมา : "ข้ารู้ส่าข้าทำไม่ถูกกับพวกเขา แต่เรื่องบางเรื่องก็จำเป็นต้องทำ ไว้รอชาติหน้าข้าค่อยชดใช้ให้พวกเขาแล้วกัน""จิตใจเลวทรามจริงๆ คารวะเลย" มู่จิ่วซียอมรับแม่คนหนึ
Last Updated : 2024-05-28มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 302
"ฟังเข้าสิ คำพูดเจ้าเห็นแก่ตัวแค่ไหน ยังไม่พูดถึงไป๋ชิง มาพูดถึงพ่อเจ้าก่อน หากไม่มีพ่อ ต่อให้แม่ของเจ้ารักเอ็นดูเจ้ามาก จนเจ้าได้มีชีวิตที่ดี แต่ถึงกระนั้นแม่ของเจ้าเดิมทีก็ไม่ได้รักเอ็นดูเจ้าจริงๆ ก็แค่เลี้ยงดูเจ้าและน้องชายเจ้าให้อ้วนพลีแล้วค่อยเชือด" ประโยคนี้ของมู่จิ่วซีได้แทงใจดำของไป๋เฟิ่งหว่าน"จิ่วซี..." ไป๋ชิงรีบดึงมู่จิ่วซีและหวังว่านางจะไม่ทำให้ไป๋เฟิ่งหว่านกระทบกระเทือน"นางน่ะ สมองไม่เคยคิดให้กระจ่าง ข้าก็แค่อยากให้นางคิดให้ชัดเจนว่าใครคือคนที่เป็นห่วงนางมากที่สุด แต่ก็ยังดีที่นางได้สติ ไปเถอะ พวกเราทานไปคุยไปดีกว่า ข้าหิวแล้ว"ขณะพูด นางก็คว้าแขนของไป๋เฟิ่งหว่านเอาไว้ไป๋เฟิ่งหว่านหันมองมู่จิ่วซี ราวกับมู่จิ่วซีไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีสักวันที่ทำดีกับนาง"ประหลาดใจเหรอ?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วไป๋เฟิ่งหว่านทันใดนั้นก็กลอกตาและพูดกล่าว : "ใครจะไปรู้ว่าเจ้าคิดอะไร""ข้าจะบอกเจ้าให้ ถ้าไม่ใช่เพราะลุงไป๋ข้อร้องข้าอย่างน่าสงสาร เจ้าคิดเหรอว่าข้าจะสนใจความเป็นตายของเจ้า อัครมหาเสนาบดีไป๋เป็นองคมนตรีสำคัญในแคว้นเกาอวิ๋น ข้าไม่อาจใจดำกับเขาได้หรอก เจ้าเองเป็นลูกสาวก็ยิ่งไม่ควร เข
Last Updated : 2024-05-29
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
ฮั้วอวิ๋นเทียนหันมองจื่ออวิ๋นเฟยด้วยแววตาปวดร้าว เขากล่าวอย่างเสียใจ : "ทำไมเป็นแบบนี้? เป็นฝีมืออาจื่อใช่ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยพาเขามานั่งข้างนอกและถอนใจสารภาพ : "อาจื่อสวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวเป็นหญิงอุ้มท้อง มู่จิ่วซีเจตนาดีช่วยหญิงอุ้มท้องจนถูกอาจื่อทำร้ายในระยะประชิด แผลที่เอวบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่นางทานยาเทพสถิตย์ทันที"แม้จื่ออวิ๋นเฟยจะเสียยายาเทพสถิตย์ไปสองเม็ดจนเขาอยากจะสบถ แต่พอรู้ว่ามู่จิ่วซีไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มที่จะเสีย หากมู่จิ่วซีเป็นอะไรไป เขาคงจะเสียใจมากกว่าไม่ง่ายที่ในชีวิตนี้เขาจะมีเพื่อนสนิทไว้พูดคุย ได้เป็นศิษย์น้องของเขาร่วมกันค้นคว้าวิจัย เขาไม่อยากเสียนางไปจริงๆมีแค่นางสามารถปรุงยาเทพสถิตย์ฮั้วอวิ๋นเทียนตัวสั่นยิ้มเจื่อน : "ตอนนั้นเพื่อจะปกป้องอาจื่อ ข้าเลยขอยาเทพสถิตย์และหน้ากากหนังมนุษย์ให้นาง แต่กลับถูกเอามาใช้เล่นงานจิ่วซี จิ่วซีพูดถูกแล้ว ข้ามันไม่ทันสังเกต"ชิงเฟิงตายไปแล้ว มู่จิ่วซีคงทำใจไม่ได้ในทันที วิธีเดียวที่จะคลายปมแค้นในใจนางคือต้องจับอาจื่อ เจ้ารู้ไส้อาจื่อเป็นอย่างดี เจ้าพอจะช่วยนางได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยถามฮั้วอวิ๋นเทียนกล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
จื่ออวิ๋นเฟยใช้เวลากว่า 1 ชั่วยามซับเหงื่อมู่จิ่วซี เขาถอนหายใจมองใบหน้าซีดเซียวของนางผู้หญิงคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรมา แผลตรงอกไม่ทันหาย ตรงเอวก็มาเป็นต่อ แค่มองก็รู้ว่าถูกแทงระยะประชิดมู่จิ่วซีได้สติในเช้าวันรุ่งขึ้น นางตะโกนเสียงดัง : "ชิงเฟิง ! ชิงเฟิง?"ลู่เอ๋อร์กล่าวร้องห่มร้องไห้ : "คุณหนู ท่านอย่าเพิ่งขยับตัว ชิงเฟิงจากไปแล้วเจ้าค่ะ"มู่จิ่วซีกำผ้าห่มแน่น ในหัวยังคงเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดชิงเฟิงตายเพราะช่วยนาง คนลงมือสังหารไม่ใช่อาจื่อ แต่เป็นมือธนูที่เชี่ยวชาญอีกคนต้องโทษนางที่มองแผนการปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่ออก ตอนนั้นเหตุการณ์โกลาหล ผู้คนวิ่งเตลิดร้องขอความช่วยเหลือนางช่วยหญิงตั้งภรรค์คนนั้นไว้เพราะอยากให้ต้องตายทั้งกลม ไม่คาดคิดว่าอาจื่อจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนย้อนมาทำร้ายนางเองผู้หญิงคนนี้ฉลาด โหดร้ายชั่วช้า"ฉินหลานจื่อ! ข้าขอสาบาน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อหาเจ้าให้เจอ ข้าจะเลาะเนื้อเฉือนกระดูกเจ้าเพื่อแก้แค้นให้ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านใจเย็นก่อน! เดี๋ยวแผลฉีก!" จื่ออวิ๋นเฟยเดินเข้ามาเห็นคราบเลือดบนเตียงขณะมู่จิ่วซีหุนหันเคียดแค้นโม่จุนเด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มู่จิ่วซีหันไปมอง เห็นธนูเพลิงดอกหนึ่งพุ่งไปยังหญิงสาวด้านหลังคนนั้นอีกทั้งนางเป็นหญิงท้องตั้งครรภ์มู่จิ่วซีไม่มีเวลาให้คิดมาก นางพุ่งตัวเข้าไปหาจากบนม้า กริชเล็งเควี้ยงออกไปยังธนูดอกนั้น ส่วนนางก็กระโจนคว้าหญิงตั้งครรภ์เอาไว้"คุณหนูใหญ่!" ชิงเฟิงตะโกนลั่นตามเข้ามาร่างกายของมู่จิ่วซีกระโจนไปหาหญิงตั้งครรภ์ ขณะมือของนางกำลังจะคว้าหญิงตั้งครรภ์คนนั้น นางกลับขนลุกชันขึ้นมาทั้งตัว นางจึงเอี้ยวตัวไปด้านข้าง"ฉวก!" กริชเล่มหนึ่งปักลงตรงเอวด้านซ้ายของนางมีดบินในมือของมู่จิ่วซีเล็งปาดไปที่คอของผู้หญิงตรงหน้าอย่างแรงนางเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นชัดเจน เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ทว่าตรงจมูกระหว่างตามีไฝสีดำเม็ดเล็กอาจื่อ! คาดไม่ถึงว่านางจะปลอมเป็นคนท้องเพียงเพื่อจะสังหารมู่จิ่วซี"มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!" เสียงของอาจื่อแฝงไปด้วยความเย็นเยือกสุดขั้วพร้อมกับเบี่ยงศีรษะไปด้านหลัง หลบเลี่ยงคอ ทว่ามีดบินก็ยังกรีดเข้าที่หน้า บาดหน้ากากหนังมนุษย์จนเป็นรอย เลือดสดไหลซึมออกมาดวงตาของมู่จิ่วซีทั้งสองข้างคือความโกรธแค้น มีดบินปรากฎขึ้นในมืออีกครั้ง อาจื่อกลิ้งหลบไปด้านหลังสองตลบแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
"แน่นอนอยู่แล้ว เซวียนหยวนเชาเมื่อก่อนคิดอยากจะช่วยหวางชิว หวางชิวไม่ใช่คนในราชวงศ์ แล้วเขาเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ไม่ไหว้หน้าเซวียนหยวนห้าว?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโจวเหยาส่ายหัวและกล่าว : "หวางชิวแทรกซึมเข้าในแคว้นเกาอวิ๋น 20 กว่าปีแล้ว คงมีน้อยคนมากที่จะรู้ตัวตนแท้จริงของเขาในแคว้นเป่ยจิ้น"มู่จิ่วซีพยักหน้าพูด : "ดูเหมือนเซวียนหยวนห้าวใกล้จะมาแล้ว ในเมื่อหวางชิวสำคัญขนาดนั้น คราวนี้แคว้นเป่ยจิ้นคงต้องได้สังเวยเลือดครั้งใหญ่""คุณหนูใหญ่ เราจะต้องปล่อยหวางชิวไปในตอนสุดท้ายใช่ไหม?" โจวเหยาร้อนรนกล่าว "ถ้าต้องปล่อยเขาไป แบบนั้นเป็นการปล่อยเสือกลับภูเขาชัดๆ""เจ้าคิดว่าข้าใจดีขนาดนั้น?" ดวงตาทั้งสองข้างของมู่จิ่วซีมองโจวเหยาโจวเหยาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังกล่าวออกมา : "งั้นข้าก็สบายใจได้แล้ว เขารู้ความลับของแคว้นเกาอวิ๋นมากเกินไป ถ้าต้องปล่อยเขากลับแคว้นเป่ยจิ้น ถือว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา""วางใจเถอะ ต่อให้ปล่อยเขาออกกรมพระราชวังนครบาลไป ก็คงกลับไม่ถึงแคว้นเป่ยจิ้น เรื่องนี้ข้ากับโม่จุนได้ปรึกษากันแล้ว อนุญาตให้เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารพิการคนนี้กลับไปได้เท่านั้น" มุมปาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มู่จิ่วซีกล่าวอย่างยิ้มมีเสน่ห์ : "ถึงอย่างไรเจ้าก็ห้ามทำไม่ดีกับข้า ไม่งั้นหลังจากนี้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า อ่อใช่ เจ้าเคยคิดถึงกิจการในห้าแคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่ไหม? ร่วมมือกับท่านพี่ฮั้วไหม?"มู่จิ่วซีเคยพูดถึงแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนให้โม่จุนฟัง"ฮั้วอวิ๋นเทียนคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ต่อให้ข้าไม่ร่วมมือ เข้าก็ยังได้ทราบข้อมูลข่าวกรองก่อนใคร ลงมือก่อนใคร ข้าเองได้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ในเมื่อเขาเสนอมาว่าจะให้แบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง ข้าก็ตกลง เจ้าสมควรได้รับไว้"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็คลายกังวลและยิ้มกล่าว : "แล้วทางพระพันปีหลวงล่ะ?""อีกห้าแคว้นยังมีตำหนัก ไม่ได้ประกอบธุรกิจ ยังมีโฉนดอยู่ บางส่วนมอบคืนให้ราชวงศ์ ส่วนกิจการอื่นที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงก็คงจะรู้ว่าไม่อาจเอากลับมาได้ ทั้ง 5 แคว้นแย่งไปจนเกลี้ยงแล้ว"โม่จุนกล่าวต่อ "ต่อให้ทหารมังกรดำของข้าอยู่ใน 5 แคว้น ก็ไม่อาจเอากลับมาได้ แบบนั้นจะเป็นหารเปิดเผยตัวตนพวกเขา ดังนั้นแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนจึงถูกใจข้าพอดี ข้าเดิมทีก็อยากจะร่วมมือกับเขา ในเมื่อเขามาหาเองถึงที่ งั้นทางเราก็จะไว้หน้าเขา""เจ้าเองก็จิ้งจอกเฒ่า" มู่จิ่วซีมองเขาซึ่งวา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ดูเหมือนว่าเราจะเดาผิด" มู่จิ่วซีกล่าว "แผลจะได้ไม่ต้องปริ"มู่จิ่วซีกุมอก"หากเป็นที่ลับตา ยังมีอีกที่หนึ่ง" โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี"จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ใช่ เขาหนีออกไปได้แล้ว ใครจะคิดว่าเขาจะกลับมา?" โม่จุนรีบกลับเลี้ยวม้าออกไปนอกวังด้านหลังตามขบวนมายาวเป็นหางว่าว เย่ฮาน ชิงเฟิงและทหารมังกรดำตามมาติดๆจนเมื่อมาถึงจวนอ๋องสาม เดิมทีควรจะเงียบสงัด ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านในหลังจากโม่จุนอุ้มมู่จิ่วซีลงจากม้าก็กระโดดข้ามกำแพงเรือนเข้าไป ไม่ได้เข้ามาทางประตูใหญ่พอถึงพื้นก็ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปมาก"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยด้วย!" บ่าวรับใช้รีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นโม่จุนและมู่จิ่วซีโม่จุนเห็นบ่าวรับใช้นอนจมกองเลือดเลยรีบเข้าไปถาม : "ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?""พระชายา พระชายาถูกลักพาตัวไปแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงสือบาดเจ็บ..." บ่าวรับใช้ชี้นิ้วไปด้านในโม่จุนรีบเรียกคนด้านหลังให้มาช่วยปฐมพยาบาล ส่วนเขาเองกับมู่จิ่วซีรีบเข้าไปด้านใน ตามทางมีองครักษ์มากมายถูกฆ่า ทั้งสองสีหน้าแย่มากกว่าเก่าหลังจากท่าน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
เย่อู่เหิงรีบวิ่งออกไป มู่จิ่วซีสีหน้าเปลี่ยน หลังจากเดินไปมาหลายรอบก็กัดฟัน เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงและเดินออกมา"คุณหนู ท่านจะไปไหน?" ลู่เอ๋อร์เข้ามาจากด้านนอกเห็นมู่จิ่วซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป นางตกใจสะดุ้งจนตะโกนร้องเรียก"ข้ามีธุระ เย่ฮาน ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกจื่ออวิ๋นเฟยที่กำลังงุ่นง่านกับศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งได้ยินเสียงของมู่จิ่วซี ก็รีบวิ่งออกมา"คุณหนูใหญ่ เจ้า ท่านจะออกไปข้างนอกรึ?" เย่ฮานกล่าวอย่างตกใจ"มู่จิ่วซี ไม่รักชีวิตตัวเองเลยรึไง แผลยังไม่ทันหายยังจะออกไปอีก?" จื่ออวิ๋นเฟยเองก็ตกใจ"ข้าต้องเข้าไปในวัง ไปเตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบวิ่งออกไป"เห้ยๆๆ เจ้าระมัดระวังด้วย อย่าบุ่มบ่ามจนแผลฉีกล่ะ" จื่ออวิ๋นเฟยตะโกนจากด้านหลัง"เอายามาให้ข้าเม็ดหนึ่ง! กันไว้ก่อน" มู่จิ่วซีันควับกลับมาและยืนมือไปทางจื่ออวิ๋นเฟย "กลับมาแล้วข้าจะปรุงยาเอามาคืนเจ้า"จื่ออวิ๋นเฟยเบือนหน้าหนีเดินถอยออกไป มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว : "ขี้งก"พูดจบก็รีบเดินไปทางประตูจื่ออวิ๋นเฟยหยุดฝีเท้าลงและพูดขึ้นมากะทันหัน : "เอาไป!"มู่จิ่วซีหันกลับมา เห็นเพียงขวดยาที่ถูกโยนมาให้"ในนั้นเหลือแค่ 2 เม็ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
"เจ้าไปวาดใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ของอาจื่อออกมาก่อน" มู่จิ่วซีกล่าว"เออ ข้า ข้าก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ ไม่สะดุดตาเลย ข้าตอนนั้นกำลังเพิ่งเริ่มศึกษาค้นคว้า เลยทำหน้ากากออกมาแค่ผืนเดียว ถ้าของมันดี ข้าคงอดไม่ได้ที่จะต้องยกให้คนอื่นใช่ไหมล่ะ?" จื่ออวิ๋นเฟยทำสีหน้าโศกเศร้า"ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเลยงั้นเหรอ? ถ้าเจ้าเห็นกับตาจะจำได้ไหม?" มู่จิ่วซีสูดหายใจเข้า"เอกลักษณ์? มีสิ ตรงจมูกหว่างตามีไฝสีดำเม็ดหนึ่ง มีแค่จุดนั้น เพราะว่าเป็นไฝเลยไม่มีวิธีจะเอาออก อาจื่อตอนนั้นยังบอกว่าอัปลักษณ์"มู่จิ่วซีก็ถอยหายใจได้ในที่สุด ขอเพียงมีเอกลักษณ์จุดสังเกต อย่างน้อยให้นางครั้งหน้าเห็นและจำได้ อีกอย่างอาจื่อคงจะต้องคิดหาวิธีมาฆ่านางแน่นอน"อายุล่ะ ภายนอกอายุประมาณเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"ประมาณระหว่าง 20-30 ปี" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว "สีผิวดูคล้ำกว่าเจ้าเล็กน้อย ไม่ใช่คุณหนูประเภทนั้น คล้ายกับบ่าวรับใช้"มู่จิ่วซีพยักหน้า เข้าใจแล้ว"งั้นก็ดี ตอนนี้ข้าจะสอนศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งให้เจ้า" มู่จิ่วซีจิตใจวิตกกังวล แต่ก็ทำได้เพียงสงบใจและรอฟังข่าวเท่านั้นตกกลางคืน เย่อู่เหิงได้มาเยี่ยม คน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างระแวง : "เจ้า เจ้าอย่ามองข้าแบบนั้น อาจื่อไม่ใช่ว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิดรึไง? มอบยาให้นางไปก็เพื่อใช้ปกป้องชีวิตของนาง""เจ้าไม่ใช่ว่าเห็นนางขัดหูขัดตาหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห"เออ คือ คือข้าได้แลกเปลี่ยนกับฮั้วอวิ๋นเทียน ว่าให้ข้าสามารถรับสวัสดิการที่ดีที่สุดในหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้นได้ ได้รับการปกป้องจากหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้น" จื่ออวิ๋นเฟยสำนักผิดมู่จิ่วซีหมดคำจะพูด"ท่านอ๋องสามตอนนั้นได้ก่อกบฎ ถูกโม่จุนหักขาไปข้าง ทว่าวันนี้ขาของข้ากลับมาเดินบนพื้นได้อีก แค่อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คงได้ทานยาเทพสถิตย์ไปแล้วแน่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างมั่นใจ "นอกเสียจากมียารักษาสุดยอดยิ่งกว่ายาเทพสถิตย์"จื่ออวิ๋นเฟยอ้าปากกว้าง จากนั้นก็กล่าวอย่างอักอ่วน : "งั้น งั้นก็คงจะเป็นยาเทพสถิตย์แล้วล่ะ""จะให้พวกเขาหนีออกไปจากแคว้นเกาอวิ๋นไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นไอระยำสองตัวนั้นคงทำให้พวกเราไม่อาจอยู่อย่างสงบได้แน่นอน" มู่จิ่วซีกำหมัดจนแน่น แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจื่ออวิ๋นเฟยส่งเสียงไอ เขาถึงกับหัวหด"เจ้ายังมีอะไรปิดบังข้าอีก?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยแปลกออกไป"หะ! ไม่
