LOGINShare
บทที่ 272
Last Updated:
2024-04-29 17:00:00Related chapters
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 273
ใต้เท้าเฟิงส่ายหัวและกล่าว : "ใต้เท้าเย่มีคนที่ชอบในใจแล้วหรือไม่ ข้าน้อยไม่ทราบ แต่ข้าน้อยทราบว่าเขาเป็นคนหยิ่งทระนงและไม่ยอมแพ้ เขาจะไม่ยอมแต่งกับองค์หญิงสือแน่"โม่จุนจู่ๆ ก็ยิ้มเยาะอย่างเยือกเย็นออกมา : "หากพระพันปีหลวงทรงมีพระบรมราชโองการรับสั่งล่ะ? เข้ายังจะกล้าปฏิเสธพระบรมราชโองการได้อีกหรอ?""พระพันปีหลวงเองก็ทรงให้เจ้าอภิเษกกับข้า แล้วเจ้าอภิเษกรึยังล่ะ?" มู่จิ่วซีจู่ๆ ก็พูดสวนขึ้นมาทุกคนถึงกับตกตะลึง คุณหนูใหญ่มู่ถูกจี้ใจดำเข้าแล้วหรือไง?"เจ้าอยากให้เย่อู่เหิงแต่งงาน ก็ต้องถามเขาด้วยสิว่าชอบหรือไม่? โม่จุน เจ้าเองพอไม่ชอบกลับมีสิทธิถอนหมั้นไม่แต่งงานด้วยได้ หรือว่าคนอื่นไม่มีสิทธิเลือกเหมือนเจ้าหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห "แค่เจ้าเป็นท่านผู้สำเร็จราชการแทนก็เลยมีสิทธิบังคับคนอื่นหรือไง?"โม่จุนโกรธขึ้นมาอีกครั้งจนใบหน้าหล่อเหลาดำทะมึนดั่งกับน้ำหมึก เขาจ้องมู่จิ่วซีอยากจะโมโหใส่นางแต่ก็โมโหไม่ลง"เจ้าแค้นที่ข้าถอนหมั้นเจ้า เจ้าเลยบังคับให้ข้าอภิเษกกับเจ้าสินะ?" โม่จุนกัดฟันพูดออกมา"ใครอยากแต่งงานกับเจ้า เจ้าไม่ใช่ว่ามีคนในใจตั้งนานแล้วหรอกหรอ? ไปแต่งกับนางนวลจัน
Last Updated : 2024-04-30มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 274
"ข้าบอกว่าหากเจ้าบังคับเย่อู่เหิงแต่งงานกับองค์หญิงสือ ข้าจะแต่งงานกับเย่อู่เหิง!" มู่จิ่วซีก้รีบพูดแทรกขึ้นมา"เจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเย่อู่เหิงจะยอมแต่งกับเจ้าไหม เจ้าตัดสินใจแทนเขาได้?" มือของโม่จุนกำแน่นจนเป็นหมัด"ข้าเข้าใจเขา เขาก็เหมือนที่ใต้เท้าเฟิงพูด เขาจะไม่แต่งงานกับองค์หญิงสือแน่" มู่จิ่วซีกล่าวใต้เท้าเฟิงก็พยักหน้าและก็เอ่ยขึ้นมา : "คุณหนูใหญ่มู่ ใต้เท้าเย่ก็เป็นชายหนุ่มอายุยังน้อยจริงๆ เป็นหนุ่มหล่อที่มีความสามารถ บางทีอาจคู่ควรกับคุณหนูใหญ่มู่จริงๆ""เฟิงฉวนหรง เจ้าหุบปากให้ข้าเดี๋ยวนี้!" โม่จุนกล่าวอย่างโมโหกับใต้เท้าเฟิงใต้เท้าเฟิงตกใจจนจอกเหล้าของเขาคว่ำหก จนเขารีบลุกขึ้นมาขออภัยโทษ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าตนเองพูดผิดตรงไหน ท่านผู้สำเร็จราชการแทนถึงได้โมโหขนาดนี้"เอาล่ะๆ โม่จุน เจ้าพอได้แล้ว ใต้เท้าเฟิงตกใจหมดแล้ว พวกเราเรียกเย่อู่เหิงเข้ามาในวังสอบถามดูก็พอ อีกอย่างองค์หญิงสือก็อาจไม่ได้กล่าวถึงเย่อู่เหิงด้วย" พระพันปีหลวงกลุ้มใจจนพระเกษาแถบหงอกขาวไปหมดแล้วอัครมหาเสนาบดีไป๋ก็รีบลากใต้เท้าเฟิงมาแล้วพูดกระซิบข้างหูไม่กี่ประโยคใต้เท้าเฟิงก็ตะลึงในสายตา จากนั้นเขาก็
Last Updated : 2024-05-01มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 275
งานเลี้ยงยังดำเนินต่อไป ทั้งร้องเล่นเต้นรำ แต่มู่จิ่วซีพอคิดถึงโลกที่ชายเป็นใหญ่มีสามภรรยาสี่สนมได้ นางก็รู้สึกว่าไม่มีอารมณ์ หรือว่าชีวิตนางเองหลังจากนี้ก็ต้องเป็นแบบนี้เหมือนกัน?ดูเหมือนนางคงไม่อาจจะแต่งงานกับใครได้ คงต้องอยู่คนเดียวยันแก่ขณะที่ครุ่นคิด นางก็ไม่ทันระวังดื่มเหล้าไปหลายจอก ใบหน้างดงามของนางก็แดงระเรื่อขึ้นมา ใบหน้างดงามราวกับลูกพลัม"ซีเอ๋อร์ เจ้าดื่มน้อยๆ หน่อย เจ้าเมาแล้ว" มู่เทียนซิงมองไปยังลูกสาวตัวเองอย่างกับคนขี้เมา เขาก็รีบขวางนางเอาไว้"ท่านพ่อ นี่ไม่ใช่ว่าเรื่องน่ายินดีหรอ? ให้ข้าดื่มสักหน่อยไม่ได้หรือไง?" มู่จิ่วซียิ้ม "ท่านพ่อ ท่านวางใจเถอะ ข้าไม่เมาหรอก" ขณะพูดนางก็ดื่มไปอีกจอก "อีกอย่าง ต่อให้ข้าเมา ท่านพ่อก็แบกข้ากลับไปได้"มู่เทียนซิงหัวเราะเสียงดังและกล่าวออกมา : "ได้ๆๆ ยากนักที่ซีเอ๋อร์จะดื่มเหล้า เจ้ามีความสุขก็ดีแล้ว"คุณพ่อที่รักเอาอกเอาใจลูกสาวได้ปรากฎขึ้นมาแล้วโม่จุนก็ดื่มเหล้าย้อมใจอยู่ข้างๆ เขาไม่ได้มองการแสดงเต้นรำด้านหน้าเลย คนที่เหลือก็พูดคุยสนทนากับพระพันปีหลวงและคนของแคว้นซีเย่ว์ ดูเหมือยพูดคุยกันเป็นเรื่องธรรมดาจนในที่สุดเย่อู๋
Last Updated : 2024-05-02มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 276
"ใต้เท้าเฟิงช่างกล่าวน่าขำ ข้าน้อยจะบังอาจได้อย่างไร ข้าแค่เพียงขุนนางผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ผู้น้อย ไม่บังอาจกล้าเป็นได้จริงๆ เชิญองค์หญิงสือโปรดเลือกแต่งงานกับคนอื่นจะดีกว่า" ตอนนี้สีหน้าของเย่อู่เหิงยากจะดูได้อย่างมากไม่ว่าอย่างไรเขาก็แทบไม่คาดคิดว่าตนเองจะกลายเป็นคนที่ต้องมาแต่งงานองค์หญิงสือทันใดนั้นก็ถึงกับหลั่งน้ำตาพร้อมกับมองไปที่เย่อู่เหิงและกล่าวโทษตัวเอง : "ใต้เท้าเย่คงรังเกียจอาหย่าใช่ไหม?""แน่นอนว่าไม่ใช่ องค์หญิงล้ำค่าอย่างกับทองหยกล้ำค่า เป็นข้าน้อยเองที่ไม่คู่ควรกับท่าน" เย่อู่เหิงประสานมือพร้อมกล่าวกับนาง แต่สายตาของเขากลับไม่ได้เหลือบมององค์หญิงสือ"อาหย่าไม่สนใจเรื่องพวกนี้ อาหย่ารู้สึกว่าใต้เท้าเย่นั้นคู่ควร" องค์หญิงสือถือว่ามีความกล้าอย่างมาก ยอมทำเพื่อให้ตัวเองได้มีความสุขเย่อู่เหิงก็รีบกล่าวขึ้นมา : "องค์หญิงสือ ข้าน้อยได้มีหญิงสาวที่จ้าน้อยชอบแล้ว องค์หญิงสือเลือกแต่งงานกับคนอื่นเถอะพะยะค่ะ""งั้นหากองค์หญิงอย่างข้ายอมให้กับผู้หญิงในใจของเจ้ามีสามีร่วมกันล่ะ? เจ้าจะยังยอมแต่งงานกับข้าไหม" อาหย่าโมโหเล็กน้อย นางยอมใช้สรรพนามเรียกตัวเองว่าองค์หญิงแล้ว"ต
Last Updated : 2024-05-03มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 277
โม่จุนโกรธจนกระอัก บรรยากาศรอบด้านอึมครึมขึ้นมา"เย่อู่เหิง ถ้าข้าบังคับเจ้าให้แต่งกับองค์หญิงสือล่ะ!"สีหน้าของเย่อู่เหิงยากจะดูได้ยิ่งกว่าอะไร จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงและกล่าว : "หากท่านอ๋องตั้งใจทำเช่นนั้น อู่เหิงคงต้องขอขัดขืนด้วยความตาย!""เจ้า!" โม่จุนโกรธเย่อู่เหิงขึ้นมาจริงๆ คำตอบนี้ช่างเถรตรงและเด็ดเดี่ยวมาก เห็นได้ชัดว่าเย่อู่เหิงชอบมู่จิ่วซีจริงๆอีกทั้งถึงแม้เขาจะบังคับ แต่เขาก็ไม่อาจฆ่าเย่อู่เหิงได้จริงๆถึงอย่างไรเย่อู่เหิงก็เป็นคนมีความสามารถ เมื่อครู่ถูกเขาเอาชีวิตตนลากเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกทั้งหากมู่จิ่วซีรู้ว่าเขาบังคับเย่อู่เหิงจนถึงแก่ความตาย คาดว่านางคงเอาเรื่องเขาถึงที่สุดแน่องค์หญิงสือฝั่งตรงข้ามไม่อาจทนรับการปฏิเสธนี้ได้ นางตอนนี้เหลือบมองเย่อู่เหิงอย่างคับแค้นใจ นางร้องไห้จนวิ่งหนีไป"น้องสือ น้องสือ" องค์ชายสามสะดุ้งตกใจ"องค์ชายสาม ข้าน้อยจะไปตามองค์หญิง" ชวีหย่งปินรีบลุกขึ้นมาและตามออกไปสีหน้าขององค์ชายสามยากจะดูได้พร้อมกับทูลกล่าวกับพระพันปีหลวง : "ทูลพระพันปีหลวง ท่านผู้สำเร็จราชการแทน แคว้นของท่านปฏิบัติกับองค์หญิงสือของเราอย่างนี้งั้นเหรอ?" น้ำเสีย
Last Updated : 2024-05-04มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 278
องค์หญิงคนเดียวขายได้ธัญพืช 10,000 ตัน พวกเขาเองก็ปวดใจ แต่หากไม่ขายองค์หญิงก็คงไม่ได้สักตันเดียว แบบนั้นก็ยิ่งไม่มีทางกลับไปรายงานได้เลยมู่จิ่วซีดื่มจนเมาไปแล้ว อีกทั้งไม่ได้รู้เลยว่างานเลี้ยงจะกดดันดุเดือดขนาดนี้ ถึงอย่างไรวันนี้นางก็ชนะการประลองและได้สิ่งที่ต้องการแล้วโม่จุนเองก็คงดื่มไปไม่น้อย เขาถูกพระพันปีหลวงสั่งให้ประทับในวังฝ่าบาทเองก็ยังทรงพระเยาว์และยังไม่ดีมีมเหสี ดังนั้นท่านผู้สำเร็จราชการแทนจึงเข้าออกตำหนักในได้อย่างไม่ผิดกฎข้อห้ามโม่จุนนอนอยู่ภายในตำหนักข้างๆ ของมู่จิ่วซีเพียงแต่เขาทำยังไงก็นอนไม่หลับ ในหัวมีแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ จากนั้นเขาก็พลิกตัวหันมองไปยังตำหนักหรูอี้เซวียนที่อยู่ข้างๆในใจก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้คงหลับสนิทไปแล้ววันนี้แม้ว่านางจะชนะอย่างงดงาม แต่ก็ทำให้เขาโกรธจนกระอักได้ไม่น้อยทันใดนั้น มุมปากของโม่จุนก็เผยรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา ในใจก็คิดว่ามู่จิ่วซีเก่งกาจขนาดนี้ เขาก็อยากเห็นนักว่าดื่มจะเมายังจะเก่งอยู่เหมือนเดิมอีกไหมแน่นอนว่าเขาไม่ยอมรับว่าตัวเองนั้นอยากจะเจอมู่จิ่วซีพอนึกตรงนี้ โม่จุนก็คล้ายกับแมวป่าตัวหนึ่งกระโดดย่องไปยัง
Last Updated : 2024-05-05มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 279
มู่จิ่วซีลืมตาขึ้นมาในทันทีและถลึงมองโม่จุนอย่างเกรี้ยวกราดโม่จุนสะดุ้งตกใจนาง ทันใดนั้นปฏิกิริยาตอบสนองของเขาก็ได้ลืมไป"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เจ้ากำลังทำอะไร?" มู่จิ่วซีคว้ามือโม่จุนที่สัมผัสใบหน้าของนางทันมดนั้นใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนก็แดงมาก แววตาของเขาทอประกาย : "กระแอ่ม ข้าก็แค่มาดูว่าเจ้าหลับไปแล้วจริงๆ""ต้องสัมผัสข้าเพื่อยืนยันด้วยเหรอ? โม่จุน ข้าสงสัยว่าเจ้าอยากจะขมขื่นข้า" มู่จิ่วซีหรี่ตาลงและมองไปที่เขาโม่จุนถึงกับตะลึงตาค้างพร้อมกับรีบจะชักมือตัวเองกลับ แต่กลับถูกมู่จิ่วซีดึงมือเอาไว้แน่น ใบหน้าของโม่จุนก็ยิ่งแดงเข้าไปอีก"ยังไม่ปล่อยมืออีก!" มือของโม่จุนร้อนจนไม่ไหวแล้ว "เจ้าอย่าอาศัยจังหวะล่วงเกินข้า"มู่จิ่วซีอีกนิดก็เกือบจะโมโห ใครกันแน่ที่ล่วงเกินใคร?นางโกรธมากจนอ้าปากกัดลงไปที่มือของโม่จุน"เจ้านี่มันหมาบ้าจริงๆ!" โม่จุนเจ็บจนลุกยืนขึ้นมา เขามองไปยังรอยฟันบนมือของเขาและกล่าวอย่างอารมณ์เสีย"เจ้าน่ะสิชาติหมา! ดึกดื่นขนาดนี้เข้าย่องมาในห้องผู้หญิง หากพูดออกไปท่านผู้สำเร็จราชการแทนอย่างเจ้าได้จบเห่แน่!" มู่จิ่วซีก็ลุกพรวดขึ้นมาเช่นกันจากนั้นฉากเหตุการณ์
Last Updated : 2024-05-06มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 280
"โม่จุน ในหัวเจ้าเจ้าคิดอัปมงคลอะไรอีก!" มู่จิ่วซีพอเห็นเขาเล่นหูเล่นตามองตรงมาที่นาง ใบหน้างดงามของนางก็แดงฉานอย่างไม่ต้องสงสัย ทันใดนั้นก็หวนนึกถึงเมื่อคืนที่ตัวเองเผยส่วนสำคัญออกมาให้เขาเห็นโม่จุนได้สติกลับมาทันที สีหน้าเปลี่ยนไปเย็นชา น้ำเสียงก็เย็นชามากขึ้น : "มู่จิ่วซี เจ้าจะมีศักดิ์ศรีสักหน่อยได้ไหม อย่าว่าแต่เจ้าตอนนี้เป็นบ่าวรับใช้ข้า ตัวตนฐานนะของข้า เจ้าเมื่อพบข้าก็ต้องเคารพ!"โม่จุนรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ถูกตามใจจนเสียนิสัยหลายครั้งนับไม่ถ้วยที่หน้าไม่เคยไว้หน้าท่านผู้สำเร็จราชการแทนอย่างเขามู่จิ่วซีตกใจ นางลืมเรื่องหอโม่ช่างเหวินไปสนิทเลย"แค่กๆๆ บ่าวมู่จิ่วซีถวายบังคมท่านผู้สำเร็จราชการแทนเพค่ะ""ไม่เป็นไร ตามข้าไปหาพระพันปีหลวงเพื่อทานพระกระยาหารเช้า" โม่จุนพอเห็นนางสำรวมมารยาท ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตนเองประสบความสำเร็จผู้หญิงคนนี้ชอบเงิน นี่คือจุดอ่อนของนาง"เพค่ะ บ่าวน้อมรับพระบัญชา" มู่จิ่วซีจีบปากจีบคอกล่าวออกมา ฟังยังไงก็เหมือนกับพูดเหน็บแนม"เอาล่ะ ถ้าจะเสแสร้งก็ให้มันเนียนหน่อย" โม่จุนขนลุกชันกับคำพูดคำจาของนาง"โม่จุน เจ้าอย่าให้มันมากไปนัก นี่ก็ไม่ได้
Last Updated : 2024-05-07
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
ฮั้วอวิ๋นเทียนหันมองจื่ออวิ๋นเฟยด้วยแววตาปวดร้าว เขากล่าวอย่างเสียใจ : "ทำไมเป็นแบบนี้? เป็นฝีมืออาจื่อใช่ไหม?"จื่ออวิ๋นเฟยพาเขามานั่งข้างนอกและถอนใจสารภาพ : "อาจื่อสวมหน้ากากหนังมนุษย์ปลอมตัวเป็นหญิงอุ้มท้อง มู่จิ่วซีเจตนาดีช่วยหญิงอุ้มท้องจนถูกอาจื่อทำร้ายในระยะประชิด แผลที่เอวบาดเจ็บสาหัส แต่โชคดีที่นางทานยาเทพสถิตย์ทันที"แม้จื่ออวิ๋นเฟยจะเสียยายาเทพสถิตย์ไปสองเม็ดจนเขาอยากจะสบถ แต่พอรู้ว่ามู่จิ่วซีไม่เป็นอะไร เขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มที่จะเสีย หากมู่จิ่วซีเป็นอะไรไป เขาคงจะเสียใจมากกว่าไม่ง่ายที่ในชีวิตนี้เขาจะมีเพื่อนสนิทไว้พูดคุย ได้เป็นศิษย์น้องของเขาร่วมกันค้นคว้าวิจัย เขาไม่อยากเสียนางไปจริงๆมีแค่นางสามารถปรุงยาเทพสถิตย์ฮั้วอวิ๋นเทียนตัวสั่นยิ้มเจื่อน : "ตอนนั้นเพื่อจะปกป้องอาจื่อ ข้าเลยขอยาเทพสถิตย์และหน้ากากหนังมนุษย์ให้นาง แต่กลับถูกเอามาใช้เล่นงานจิ่วซี จิ่วซีพูดถูกแล้ว ข้ามันไม่ทันสังเกต"ชิงเฟิงตายไปแล้ว มู่จิ่วซีคงทำใจไม่ได้ในทันที วิธีเดียวที่จะคลายปมแค้นในใจนางคือต้องจับอาจื่อ เจ้ารู้ไส้อาจื่อเป็นอย่างดี เจ้าพอจะช่วยนางได้ไหม?" จื่ออวิ๋นเฟยถามฮั้วอวิ๋นเทียนกล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
จื่ออวิ๋นเฟยใช้เวลากว่า 1 ชั่วยามซับเหงื่อมู่จิ่วซี เขาถอนหายใจมองใบหน้าซีดเซียวของนางผู้หญิงคนนี้ทำเวรทำกรรมอะไรมา แผลตรงอกไม่ทันหาย ตรงเอวก็มาเป็นต่อ แค่มองก็รู้ว่าถูกแทงระยะประชิดมู่จิ่วซีได้สติในเช้าวันรุ่งขึ้น นางตะโกนเสียงดัง : "ชิงเฟิง ! ชิงเฟิง?"ลู่เอ๋อร์กล่าวร้องห่มร้องไห้ : "คุณหนู ท่านอย่าเพิ่งขยับตัว ชิงเฟิงจากไปแล้วเจ้าค่ะ"มู่จิ่วซีกำผ้าห่มแน่น ในหัวยังคงเห็นภาพที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดชิงเฟิงตายเพราะช่วยนาง คนลงมือสังหารไม่ใช่อาจื่อ แต่เป็นมือธนูที่เชี่ยวชาญอีกคนต้องโทษนางที่มองแผนการปลอมเป็นหญิงตั้งครรภ์ไม่ออก ตอนนั้นเหตุการณ์โกลาหล ผู้คนวิ่งเตลิดร้องขอความช่วยเหลือนางช่วยหญิงตั้งภรรค์คนนั้นไว้เพราะอยากให้ต้องตายทั้งกลม ไม่คาดคิดว่าอาจื่อจะใช้ประโยชน์จากความใจอ่อนย้อนมาทำร้ายนางเองผู้หญิงคนนี้ฉลาด โหดร้ายชั่วช้า"ฉินหลานจื่อ! ข้าขอสาบาน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อหาเจ้าให้เจอ ข้าจะเลาะเนื้อเฉือนกระดูกเจ้าเพื่อแก้แค้นให้ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซี"คุณหนูใหญ่ ท่านใจเย็นก่อน! เดี๋ยวแผลฉีก!" จื่ออวิ๋นเฟยเดินเข้ามาเห็นคราบเลือดบนเตียงขณะมู่จิ่วซีหุนหันเคียดแค้นโม่จุนเด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มู่จิ่วซีหันไปมอง เห็นธนูเพลิงดอกหนึ่งพุ่งไปยังหญิงสาวด้านหลังคนนั้นอีกทั้งนางเป็นหญิงท้องตั้งครรภ์มู่จิ่วซีไม่มีเวลาให้คิดมาก นางพุ่งตัวเข้าไปหาจากบนม้า กริชเล็งเควี้ยงออกไปยังธนูดอกนั้น ส่วนนางก็กระโจนคว้าหญิงตั้งครรภ์เอาไว้"คุณหนูใหญ่!" ชิงเฟิงตะโกนลั่นตามเข้ามาร่างกายของมู่จิ่วซีกระโจนไปหาหญิงตั้งครรภ์ ขณะมือของนางกำลังจะคว้าหญิงตั้งครรภ์คนนั้น นางกลับขนลุกชันขึ้นมาทั้งตัว นางจึงเอี้ยวตัวไปด้านข้าง"ฉวก!" กริชเล่มหนึ่งปักลงตรงเอวด้านซ้ายของนางมีดบินในมือของมู่จิ่วซีเล็งปาดไปที่คอของผู้หญิงตรงหน้าอย่างแรงนางเห็นใบหน้าของหญิงสาวคนนั้นชัดเจน เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ทว่าตรงจมูกระหว่างตามีไฝสีดำเม็ดเล็กอาจื่อ! คาดไม่ถึงว่านางจะปลอมเป็นคนท้องเพียงเพื่อจะสังหารมู่จิ่วซี"มู่จิ่วซี เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า!" เสียงของอาจื่อแฝงไปด้วยความเย็นเยือกสุดขั้วพร้อมกับเบี่ยงศีรษะไปด้านหลัง หลบเลี่ยงคอ ทว่ามีดบินก็ยังกรีดเข้าที่หน้า บาดหน้ากากหนังมนุษย์จนเป็นรอย เลือดสดไหลซึมออกมาดวงตาของมู่จิ่วซีทั้งสองข้างคือความโกรธแค้น มีดบินปรากฎขึ้นในมืออีกครั้ง อาจื่อกลิ้งหลบไปด้านหลังสองตลบแล
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
"แน่นอนอยู่แล้ว เซวียนหยวนเชาเมื่อก่อนคิดอยากจะช่วยหวางชิว หวางชิวไม่ใช่คนในราชวงศ์ แล้วเขาเป็นใครกันแน่? เขาถึงได้ไม่ไหว้หน้าเซวียนหยวนห้าว?" มู่จิ่วซียิ้มกล่าวโจวเหยาส่ายหัวและกล่าว : "หวางชิวแทรกซึมเข้าในแคว้นเกาอวิ๋น 20 กว่าปีแล้ว คงมีน้อยคนมากที่จะรู้ตัวตนแท้จริงของเขาในแคว้นเป่ยจิ้น"มู่จิ่วซีพยักหน้าพูด : "ดูเหมือนเซวียนหยวนห้าวใกล้จะมาแล้ว ในเมื่อหวางชิวสำคัญขนาดนั้น คราวนี้แคว้นเป่ยจิ้นคงต้องได้สังเวยเลือดครั้งใหญ่""คุณหนูใหญ่ เราจะต้องปล่อยหวางชิวไปในตอนสุดท้ายใช่ไหม?" โจวเหยาร้อนรนกล่าว "ถ้าต้องปล่อยเขาไป แบบนั้นเป็นการปล่อยเสือกลับภูเขาชัดๆ""เจ้าคิดว่าข้าใจดีขนาดนั้น?" ดวงตาทั้งสองข้างของมู่จิ่วซีมองโจวเหยาโจวเหยาตกตะลึง จากนั้นก็หัวเราะเสียงดังกล่าวออกมา : "งั้นข้าก็สบายใจได้แล้ว เขารู้ความลับของแคว้นเกาอวิ๋นมากเกินไป ถ้าต้องปล่อยเขากลับแคว้นเป่ยจิ้น ถือว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อพวกเรา""วางใจเถอะ ต่อให้ปล่อยเขาออกกรมพระราชวังนครบาลไป ก็คงกลับไม่ถึงแคว้นเป่ยจิ้น เรื่องนี้ข้ากับโม่จุนได้ปรึกษากันแล้ว อนุญาตให้เซวียนหยวนเชามกุฎราชกุมารพิการคนนี้กลับไปได้เท่านั้น" มุมปาก
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มู่จิ่วซีกล่าวอย่างยิ้มมีเสน่ห์ : "ถึงอย่างไรเจ้าก็ห้ามทำไม่ดีกับข้า ไม่งั้นหลังจากนี้ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้า อ่อใช่ เจ้าเคยคิดถึงกิจการในห้าแคว้นอื่นของท่านอ๋องสี่ไหม? ร่วมมือกับท่านพี่ฮั้วไหม?"มู่จิ่วซีเคยพูดถึงแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนให้โม่จุนฟัง"ฮั้วอวิ๋นเทียนคนนี้มันเจ้าเล่ห์ ต่อให้ข้าไม่ร่วมมือ เข้าก็ยังได้ทราบข้อมูลข่าวกรองก่อนใคร ลงมือก่อนใคร ข้าเองได้แต่เป็นฝ่ายถูกกระทำ ในเมื่อเขาเสนอมาว่าจะให้แบ่งให้เจ้าครึ่งหนึ่ง ข้าก็ตกลง เจ้าสมควรได้รับไว้"มู่จิ่วซีทันใดนั้นก็คลายกังวลและยิ้มกล่าว : "แล้วทางพระพันปีหลวงล่ะ?""อีกห้าแคว้นยังมีตำหนัก ไม่ได้ประกอบธุรกิจ ยังมีโฉนดอยู่ บางส่วนมอบคืนให้ราชวงศ์ ส่วนกิจการอื่นที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงก็คงจะรู้ว่าไม่อาจเอากลับมาได้ ทั้ง 5 แคว้นแย่งไปจนเกลี้ยงแล้ว"โม่จุนกล่าวต่อ "ต่อให้ทหารมังกรดำของข้าอยู่ใน 5 แคว้น ก็ไม่อาจเอากลับมาได้ แบบนั้นจะเป็นหารเปิดเผยตัวตนพวกเขา ดังนั้นแผนการของฮั้วอวิ๋นเทียนจึงถูกใจข้าพอดี ข้าเดิมทีก็อยากจะร่วมมือกับเขา ในเมื่อเขามาหาเองถึงที่ งั้นทางเราก็จะไว้หน้าเขา""เจ้าเองก็จิ้งจอกเฒ่า" มู่จิ่วซีมองเขาซึ่งวา
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
"ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด ดูเหมือนว่าเราจะเดาผิด" มู่จิ่วซีกล่าว "แผลจะได้ไม่ต้องปริ"มู่จิ่วซีกุมอก"หากเป็นที่ลับตา ยังมีอีกที่หนึ่ง" โม่จุนหันมองมู่จิ่วซี"จวนท่านอ๋องสาม?" มู่จิ่วซีเลิกคิ้ว"ใช่ เขาหนีออกไปได้แล้ว ใครจะคิดว่าเขาจะกลับมา?" โม่จุนรีบกลับเลี้ยวม้าออกไปนอกวังด้านหลังตามขบวนมายาวเป็นหางว่าว เย่ฮาน ชิงเฟิงและทหารมังกรดำตามมาติดๆจนเมื่อมาถึงจวนอ๋องสาม เดิมทีควรจะเงียบสงัด ทว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านในหลังจากโม่จุนอุ้มมู่จิ่วซีลงจากม้าก็กระโดดข้ามกำแพงเรือนเข้าไป ไม่ได้เข้ามาทางประตูใหญ่พอถึงพื้นก็ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ้ง ทั้งสองสีหน้าเปลี่ยนไปมาก"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน ช่วยด้วย!" บ่าวรับใช้รีบตะโกนเรียกเมื่อเห็นโม่จุนและมู่จิ่วซีโม่จุนเห็นบ่าวรับใช้นอนจมกองเลือดเลยรีบเข้าไปถาม : "ที่นี่เกิดอะไรขึ้น?""พระชายา พระชายาถูกลักพาตัวไปแล้วเจ้าค่ะ องค์หญิงสือบาดเจ็บ..." บ่าวรับใช้ชี้นิ้วไปด้านในโม่จุนรีบเรียกคนด้านหลังให้มาช่วยปฐมพยาบาล ส่วนเขาเองกับมู่จิ่วซีรีบเข้าไปด้านใน ตามทางมีองครักษ์มากมายถูกฆ่า ทั้งสองสีหน้าแย่มากกว่าเก่าหลังจากท่าน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
เย่อู่เหิงรีบวิ่งออกไป มู่จิ่วซีสีหน้าเปลี่ยน หลังจากเดินไปมาหลายรอบก็กัดฟัน เปลี่ยนเป็นชุดจิ้นจวงและเดินออกมา"คุณหนู ท่านจะไปไหน?" ลู่เอ๋อร์เข้ามาจากด้านนอกเห็นมู่จิ่วซีเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไป นางตกใจสะดุ้งจนตะโกนร้องเรียก"ข้ามีธุระ เย่ฮาน ชิงเฟิง!" มู่จิ่วซีตะโกนเรียกจื่ออวิ๋นเฟยที่กำลังงุ่นง่านกับศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งได้ยินเสียงของมู่จิ่วซี ก็รีบวิ่งออกมา"คุณหนูใหญ่ เจ้า ท่านจะออกไปข้างนอกรึ?" เย่ฮานกล่าวอย่างตกใจ"มู่จิ่วซี ไม่รักชีวิตตัวเองเลยรึไง แผลยังไม่ทันหายยังจะออกไปอีก?" จื่ออวิ๋นเฟยเองก็ตกใจ"ข้าต้องเข้าไปในวัง ไปเตรียมม้า!" มู่จิ่วซีรีบวิ่งออกไป"เห้ยๆๆ เจ้าระมัดระวังด้วย อย่าบุ่มบ่ามจนแผลฉีกล่ะ" จื่ออวิ๋นเฟยตะโกนจากด้านหลัง"เอายามาให้ข้าเม็ดหนึ่ง! กันไว้ก่อน" มู่จิ่วซีันควับกลับมาและยืนมือไปทางจื่ออวิ๋นเฟย "กลับมาแล้วข้าจะปรุงยาเอามาคืนเจ้า"จื่ออวิ๋นเฟยเบือนหน้าหนีเดินถอยออกไป มู่จิ่วซีเบ้ปากกล่าว : "ขี้งก"พูดจบก็รีบเดินไปทางประตูจื่ออวิ๋นเฟยหยุดฝีเท้าลงและพูดขึ้นมากะทันหัน : "เอาไป!"มู่จิ่วซีหันกลับมา เห็นเพียงขวดยาที่ถูกโยนมาให้"ในนั้นเหลือแค่ 2 เม็ด
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
"เจ้าไปวาดใบหน้าของหน้ากากหนังมนุษย์ของอาจื่อออกมาก่อน" มู่จิ่วซีกล่าว"เออ ข้า ข้าก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เป็นผู้หญิงธรรมดามากๆ ไม่สะดุดตาเลย ข้าตอนนั้นกำลังเพิ่งเริ่มศึกษาค้นคว้า เลยทำหน้ากากออกมาแค่ผืนเดียว ถ้าของมันดี ข้าคงอดไม่ได้ที่จะต้องยกให้คนอื่นใช่ไหมล่ะ?" จื่ออวิ๋นเฟยทำสีหน้าโศกเศร้า"ไม่มีเอกลักษณ์อะไรเลยงั้นเหรอ? ถ้าเจ้าเห็นกับตาจะจำได้ไหม?" มู่จิ่วซีสูดหายใจเข้า"เอกลักษณ์? มีสิ ตรงจมูกหว่างตามีไฝสีดำเม็ดหนึ่ง มีแค่จุดนั้น เพราะว่าเป็นไฝเลยไม่มีวิธีจะเอาออก อาจื่อตอนนั้นยังบอกว่าอัปลักษณ์"มู่จิ่วซีก็ถอยหายใจได้ในที่สุด ขอเพียงมีเอกลักษณ์จุดสังเกต อย่างน้อยให้นางครั้งหน้าเห็นและจำได้ อีกอย่างอาจื่อคงจะต้องคิดหาวิธีมาฆ่านางแน่นอน"อายุล่ะ ภายนอกอายุประมาณเท่าไหร่?" มู่จิ่วซีถาม"ประมาณระหว่าง 20-30 ปี" จื่ออวิ๋นเฟยกล่าว "สีผิวดูคล้ำกว่าเจ้าเล็กน้อย ไม่ใช่คุณหนูประเภทนั้น คล้ายกับบ่าวรับใช้"มู่จิ่วซีพยักหน้า เข้าใจแล้ว"งั้นก็ดี ตอนนี้ข้าจะสอนศาสตร์ศัลยกรรมตกแต่งให้เจ้า" มู่จิ่วซีจิตใจวิตกกังวล แต่ก็ทำได้เพียงสงบใจและรอฟังข่าวเท่านั้นตกกลางคืน เย่อู่เหิงได้มาเยี่ยม คน
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
จื่ออวิ๋นเฟยกล่าวอย่างระแวง : "เจ้า เจ้าอย่ามองข้าแบบนั้น อาจื่อไม่ใช่ว่ามีโรคหัวใจแต่กำเนิดรึไง? มอบยาให้นางไปก็เพื่อใช้ปกป้องชีวิตของนาง""เจ้าไม่ใช่ว่าเห็นนางขัดหูขัดตาหรือไง?" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างโมโห"เออ คือ คือข้าได้แลกเปลี่ยนกับฮั้วอวิ๋นเทียน ว่าให้ข้าสามารถรับสวัสดิการที่ดีที่สุดในหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้นได้ ได้รับการปกป้องจากหอดาราจันทราทั้ง 6 แคว้น" จื่ออวิ๋นเฟยสำนักผิดมู่จิ่วซีหมดคำจะพูด"ท่านอ๋องสามตอนนั้นได้ก่อกบฎ ถูกโม่จุนหักขาไปข้าง ทว่าวันนี้ขาของข้ากลับมาเดินบนพื้นได้อีก แค่อาจไม่ค่อยคล่องแคล่ว คงได้ทานยาเทพสถิตย์ไปแล้วแน่" มู่จิ่วซีกล่าวอย่างมั่นใจ "นอกเสียจากมียารักษาสุดยอดยิ่งกว่ายาเทพสถิตย์"จื่ออวิ๋นเฟยอ้าปากกว้าง จากนั้นก็กล่าวอย่างอักอ่วน : "งั้น งั้นก็คงจะเป็นยาเทพสถิตย์แล้วล่ะ""จะให้พวกเขาหนีออกไปจากแคว้นเกาอวิ๋นไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นไอระยำสองตัวนั้นคงทำให้พวกเราไม่อาจอยู่อย่างสงบได้แน่นอน" มู่จิ่วซีกำหมัดจนแน่น แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหารจื่ออวิ๋นเฟยส่งเสียงไอ เขาถึงกับหัวหด"เจ้ายังมีอะไรปิดบังข้าอีก?" มู่จิ่วซีรู้สึกว่าจื่ออวิ๋นเฟยแปลกออกไป"หะ! ไม่
