Share
บทที่ 275
Related chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 276
"ใต้เท้าเฟิงช่างกล่าวน่าขำ ข้าน้อยจะบังอาจได้อย่างไร ข้าแค่เพียงขุนนางผู้บัญชาการศาลต้าหลี่ผู้น้อย ไม่บังอาจกล้าเป็นได้จริงๆ เชิญองค์หญิงสือโปรดเลือกแต่งงานกับคนอื่นจะดีกว่า" ตอนนี้สีหน้าของเย่อู่เหิงยากจะดูได้อย่างมากไม่ว่าอย่างไรเขาก็แทบไม่คาดคิดว่าตนเองจะกลายเป็นคนที่ต้องมาแต่งงานองค์หญิงสือทันใดนั้นก็ถึงกับหลั่งน้ำตาพร้อมกับมองไปที่เย่อู่เหิงและกล่าวโทษตัวเอง : "ใต้เท้าเย่คงรังเกียจอาหย่าใช่ไหม?""แน่นอนว่าไม่ใช่ องค์หญิงล้ำค่าอย่างกับทองหยกล้ำค่า เป็นข้าน้อยเองที่ไม่คู่ควรกับท่าน" เย่อู่เหิงประสานมือพร้อมกล่าวกับนาง แต่สายตาของเขากลับไม่ได้เหลือบมององค์หญิงสือ"อาหย่าไม่สนใจเรื่องพวกนี้ อาหย่ารู้สึกว่าใต้เท้าเย่นั้นคู่ควร" องค์หญิงสือถือว่ามีความกล้าอย่างมาก ยอมทำเพื่อให้ตัวเองได้มีความสุขเย่อู่เหิงก็รีบกล่าวขึ้นมา : "องค์หญิงสือ ข้าน้อยได้มีหญิงสาวที่จ้าน้อยชอบแล้ว องค์หญิงสือเลือกแต่งงานกับคนอื่นเถอะพะยะค่ะ""งั้นหากองค์หญิงอย่างข้ายอมให้กับผู้หญิงในใจของเจ้ามีสามีร่วมกันล่ะ? เจ้าจะยังยอมแต่งงานกับข้าไหม" อาหย่าโมโหเล็กน้อย นางยอมใช้สรรพนามเรียกตัวเองว่าองค์หญิงแล้ว"ต
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 277
โม่จุนโกรธจนกระอัก บรรยากาศรอบด้านอึมครึมขึ้นมา"เย่อู่เหิง ถ้าข้าบังคับเจ้าให้แต่งกับองค์หญิงสือล่ะ!"สีหน้าของเย่อู่เหิงยากจะดูได้ยิ่งกว่าอะไร จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงและกล่าว : "หากท่านอ๋องตั้งใจทำเช่นนั้น อู่เหิงคงต้องขอขัดขืนด้วยความตาย!""เจ้า!" โม่จุนโกรธเย่อู่เหิงขึ้นมาจริงๆ คำตอบนี้ช่างเถรตรงและเด็ดเดี่ยวมาก เห็นได้ชัดว่าเย่อู่เหิงชอบมู่จิ่วซีจริงๆอีกทั้งถึงแม้เขาจะบังคับ แต่เขาก็ไม่อาจฆ่าเย่อู่เหิงได้จริงๆถึงอย่างไรเย่อู่เหิงก็เป็นคนมีความสามารถ เมื่อครู่ถูกเขาเอาชีวิตตนลากเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกทั้งหากมู่จิ่วซีรู้ว่าเขาบังคับเย่อู่เหิงจนถึงแก่ความตาย คาดว่านางคงเอาเรื่องเขาถึงที่สุดแน่องค์หญิงสือฝั่งตรงข้ามไม่อาจทนรับการปฏิเสธนี้ได้ นางตอนนี้เหลือบมองเย่อู่เหิงอย่างคับแค้นใจ นางร้องไห้จนวิ่งหนีไป"น้องสือ น้องสือ" องค์ชายสามสะดุ้งตกใจ"องค์ชายสาม ข้าน้อยจะไปตามองค์หญิง" ชวีหย่งปินรีบลุกขึ้นมาและตามออกไปสีหน้าขององค์ชายสามยากจะดูได้พร้อมกับทูลกล่าวกับพระพันปีหลวง : "ทูลพระพันปีหลวง ท่านผู้สำเร็จราชการแทน แคว้นของท่านปฏิบัติกับองค์หญิงสือของเราอย่างนี้งั้นเหรอ?" น้ำเสีย
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 278
องค์หญิงคนเดียวขายได้ธัญพืช 10,000 ตัน พวกเขาเองก็ปวดใจ แต่หากไม่ขายองค์หญิงก็คงไม่ได้สักตันเดียว แบบนั้นก็ยิ่งไม่มีทางกลับไปรายงานได้เลยมู่จิ่วซีดื่มจนเมาไปแล้ว อีกทั้งไม่ได้รู้เลยว่างานเลี้ยงจะกดดันดุเดือดขนาดนี้ ถึงอย่างไรวันนี้นางก็ชนะการประลองและได้สิ่งที่ต้องการแล้วโม่จุนเองก็คงดื่มไปไม่น้อย เขาถูกพระพันปีหลวงสั่งให้ประทับในวังฝ่าบาทเองก็ยังทรงพระเยาว์และยังไม่ดีมีมเหสี ดังนั้นท่านผู้สำเร็จราชการแทนจึงเข้าออกตำหนักในได้อย่างไม่ผิดกฎข้อห้ามโม่จุนนอนอยู่ภายในตำหนักข้างๆ ของมู่จิ่วซีเพียงแต่เขาทำยังไงก็นอนไม่หลับ ในหัวมีแต่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ จากนั้นเขาก็พลิกตัวหันมองไปยังตำหนักหรูอี้เซวียนที่อยู่ข้างๆในใจก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้คงหลับสนิทไปแล้ววันนี้แม้ว่านางจะชนะอย่างงดงาม แต่ก็ทำให้เขาโกรธจนกระอักได้ไม่น้อยทันใดนั้น มุมปากของโม่จุนก็เผยรอยยิ้มอันชั่วร้ายออกมา ในใจก็คิดว่ามู่จิ่วซีเก่งกาจขนาดนี้ เขาก็อยากเห็นนักว่าดื่มจะเมายังจะเก่งอยู่เหมือนเดิมอีกไหมแน่นอนว่าเขาไม่ยอมรับว่าตัวเองนั้นอยากจะเจอมู่จิ่วซีพอนึกตรงนี้ โม่จุนก็คล้ายกับแมวป่าตัวหนึ่งกระโดดย่องไปยัง
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 279
มู่จิ่วซีลืมตาขึ้นมาในทันทีและถลึงมองโม่จุนอย่างเกรี้ยวกราดโม่จุนสะดุ้งตกใจนาง ทันใดนั้นปฏิกิริยาตอบสนองของเขาก็ได้ลืมไป"ท่านผู้สำเร็จราชการแทน เจ้ากำลังทำอะไร?" มู่จิ่วซีคว้ามือโม่จุนที่สัมผัสใบหน้าของนางทันมดนั้นใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนก็แดงมาก แววตาของเขาทอประกาย : "กระแอ่ม ข้าก็แค่มาดูว่าเจ้าหลับไปแล้วจริงๆ""ต้องสัมผัสข้าเพื่อยืนยันด้วยเหรอ? โม่จุน ข้าสงสัยว่าเจ้าอยากจะขมขื่นข้า" มู่จิ่วซีหรี่ตาลงและมองไปที่เขาโม่จุนถึงกับตะลึงตาค้างพร้อมกับรีบจะชักมือตัวเองกลับ แต่กลับถูกมู่จิ่วซีดึงมือเอาไว้แน่น ใบหน้าของโม่จุนก็ยิ่งแดงเข้าไปอีก"ยังไม่ปล่อยมืออีก!" มือของโม่จุนร้อนจนไม่ไหวแล้ว "เจ้าอย่าอาศัยจังหวะล่วงเกินข้า"มู่จิ่วซีอีกนิดก็เกือบจะโมโห ใครกันแน่ที่ล่วงเกินใคร?นางโกรธมากจนอ้าปากกัดลงไปที่มือของโม่จุน"เจ้านี่มันหมาบ้าจริงๆ!" โม่จุนเจ็บจนลุกยืนขึ้นมา เขามองไปยังรอยฟันบนมือของเขาและกล่าวอย่างอารมณ์เสีย"เจ้าน่ะสิชาติหมา! ดึกดื่นขนาดนี้เข้าย่องมาในห้องผู้หญิง หากพูดออกไปท่านผู้สำเร็จราชการแทนอย่างเจ้าได้จบเห่แน่!" มู่จิ่วซีก็ลุกพรวดขึ้นมาเช่นกันจากนั้นฉากเหตุการณ์
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 280
"โม่จุน ในหัวเจ้าเจ้าคิดอัปมงคลอะไรอีก!" มู่จิ่วซีพอเห็นเขาเล่นหูเล่นตามองตรงมาที่นาง ใบหน้างดงามของนางก็แดงฉานอย่างไม่ต้องสงสัย ทันใดนั้นก็หวนนึกถึงเมื่อคืนที่ตัวเองเผยส่วนสำคัญออกมาให้เขาเห็นโม่จุนได้สติกลับมาทันที สีหน้าเปลี่ยนไปเย็นชา น้ำเสียงก็เย็นชามากขึ้น : "มู่จิ่วซี เจ้าจะมีศักดิ์ศรีสักหน่อยได้ไหม อย่าว่าแต่เจ้าตอนนี้เป็นบ่าวรับใช้ข้า ตัวตนฐานนะของข้า เจ้าเมื่อพบข้าก็ต้องเคารพ!"โม่จุนรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ถูกตามใจจนเสียนิสัยหลายครั้งนับไม่ถ้วยที่หน้าไม่เคยไว้หน้าท่านผู้สำเร็จราชการแทนอย่างเขามู่จิ่วซีตกใจ นางลืมเรื่องหอโม่ช่างเหวินไปสนิทเลย"แค่กๆๆ บ่าวมู่จิ่วซีถวายบังคมท่านผู้สำเร็จราชการแทนเพค่ะ""ไม่เป็นไร ตามข้าไปหาพระพันปีหลวงเพื่อทานพระกระยาหารเช้า" โม่จุนพอเห็นนางสำรวมมารยาท ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกตนเองประสบความสำเร็จผู้หญิงคนนี้ชอบเงิน นี่คือจุดอ่อนของนาง"เพค่ะ บ่าวน้อมรับพระบัญชา" มู่จิ่วซีจีบปากจีบคอกล่าวออกมา ฟังยังไงก็เหมือนกับพูดเหน็บแนม"เอาล่ะ ถ้าจะเสแสร้งก็ให้มันเนียนหน่อย" โม่จุนขนลุกชันกับคำพูดคำจาของนาง"โม่จุน เจ้าอย่าให้มันมากไปนัก นี่ก็ไม่ได้
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 281
โม่จุนก็รีบน้อมทักทายและกล่าว : "ข้าเองก็ไม่ได้ว่านางอะไร นางทำไมต้องร้องไห้ด้วย?""เจ้ายังจะมีหน้ามาถามอีก ซีเอ๋อร์บอกว่าเจ้าโทษนางไม่รู้จักขอบเขต ชนะการประลองแล้วไม่ควรจะเอาของเดิมพันมาเป็นของตัวเอง จะต้องมอบออกมา เจ้าเปนคนพูดใช่ไหม?""กระแอ่มๆๆ ความหมายของข้าคือนางใช่ว่าจะชนะอย่างแน่นอน ข้าไม่ได้หมายความอย่างอื่น" โม่จุนกระวนกระวายใจ เลยขาดความสุขุมพอเห็นมู่จิ่วซีร้องไห้จนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี : "มู่จิ่วซี เจ้าเสียใจขนาดนั้นเลยหรอ ข้าก็แค่พูดไม่กี่ประโยคเอง""โม่จุน เจ้าจะพูดกับซีเอ๋อร์แบบนี้ได้ยังไง ซีเอ๋อร์โดดเด่นขนาดนี้ ชนะการประลอง นางอยากได้ของรางวัลนิดหน่อยจะทำไม? นางทำชื่อเสียงให้กับแคว้นเกาอวิ๋น เจ้าต้องการทำให้ซีเอ๋อร์น้อยใจใช่ไหม? เจ้าดูสิเจ้าทำเอาซีเอ๋อร์น้อยใจแล้ว!"โม่จุนตกตะลึงในสายตา มู่จิ่วซีร้องไห้เพราะแค่นี้ มันจะขนาดนั้นเลยจริงๆ หรอ?"ซีเอ๋อร์ อย่าร้องเลย พระพันปีหลวงสั่งสอนเขาแล้ว เขาน่ะ พักนี้เองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงมักจะขาดการบันยะบันยัง ไม่มีแม้แต่ความสุขุม" พระพันปีหลวงทรงปลอบมู่จิ่วซีมู่จิ่วซีก็ปาดเช็ดน้ำตา หันมองโม่จุน"พระพันปีหลวง ข้ากลับไปจ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 282
มู่จิ่วซีขณะที่ร้องไห้ก็ก้มหน้าปาดเช็ดน้ำตาไอผู้ชายชาติหมา ดูสิว่าข้าจะจัดการเจ้าไม่ได้!มู่จิ่วซีหลังจากถูกทำให้โมโห นางก็คิดถึงการสั่งสอนผู้ชายตัวแสบคนนี้ ดังนั้นพอนางเห็นพระพันปีหลวงก็เริ่มแสดงเสแสร้ง"มู่จิ่วซี เจ้าอย่าพูดจามั่วซั่ว ข้าแค่ไปดูว่าเจ้าดื่มจนเมาแล้วหรือไม่ ไม่ได้ทำอนาจารเจ้า" ใบหน้าหล่อเหลาของโม่จุนแดงฉานจนผิดปกติ"ไม่ได้ทำ? ไม่ได้ทำแล้วเจ้าหน้าแดงทำไม เจ้า เจ้าได้เห็น...ฮือ...ข้าอยากตาย" มู่จิ่วซีร้องไห้จนจะเป็นจะตายพระพันปีหลวงพอได้ยินก็อกสั่นขวัญแขวน โม่จุนไปเห็นอะไรเข้ากันแน่?โม่จุนพริบตาก็หูแดงขึ้นมา ทำตัวเหมือนวัวสันหลังหวะ ข้าไม่กล้าจะแก้ตัวอีกแล้วจริงๆ เพราะกลัวว่ามู่จิ่วซีจะพูดอะไรที่กล้าหาญมากกว่านี้ผู้หญิงคนนี้ทำไมถึงไม่ได้สนใจชื่อเสียงของตัวเองเลย"พระพันปีหลวง ข้าไม่ได้ทำจริงๆ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ท่านฟังข้าอธิบายก่อน" โม่จุนได้แต่ขอร้อง"อธิบายอะไร โม่จุน ข้าขอบอกเจ้าไว้ ถ้าเจ้าไม่ปลอบซีเอ๋อร์ให้ดี หลังจากนี้ก็อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก!" พระพันปีหลวงตรัสอย่างอารมร์เสียโม่จุนก็ยิ้มอย่างขมขื่น เขามองมู่จิ่วซีและคิดอยู่พักหนึ่งพร้อมกับกล่าว : "จิ่วซ
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 283
โม่จุนหยุดฝีเท้าลงพร้อมกับหันกลับมามองไปที่มู่จิ่วซีเขารู้สึกตัวเองถูกมู่จิ่วซียั่วโมโหจนอยากจะตายอยู่แล้ว"เจ้าเมื่อครู่นี้จงใจทำต่อหน้าพระพันปีหลวงใช่ไหม?""จงใจแล้วยังไง โม่จุน เจ้าเองก็เอาเปรียบข้า ข้าก็เอาหอโม่ช่างเหวินเอาเปรียบเจ้าคืน" มู่จิ่วซีเลิกคิ้วมองไปที่เขาโม่จุนเรียกได้ว่าโมโหมาก ผู้หยิงคนนี้ที่แท้ก็เจ้าคิดเจ้าแค้นทุกเรื่อง"เอาเปรียบ ข้าเอาเปรียบตรงไหน คงไม่ใช่เพราะเห็นอะไรจนอุจาดลูกตาหรอกใช่ไหม?" โม่จุนกล่าวยึดมั่นในตนเองอย่างมากมู่จิ่วซีถลึงตาจ้องเขม็งมองเขาและกัดฟันพูดขึ้นมา : "เจ้าพูดอะไร?"โม่จุนก็ส่งเสียงไม่พอใจและหันหลังกลับเดินจากไป"ไอผู้ชายชาติหมา!" มู่จิ่วซีโกรธไม่เบา ทันใดนั้นก็กร่นด่าออกมาโม่จุนหันควับกลับมาในทันที จากนั้นก็คว้ามู่จิ่วซีไว้ด้วยแขนข้างเดียวมู่จิ่วซีก็โกรธพร้อมไปข้างหน้าโดยไม่ถอย นางเอี้ยวศีรษะหลมจนโม่จุนก็ได้แต่คว้าอากาศ หมัดของนางกระแทกเข้ากับท้องของโม่จุนโม่จุนจะยอมให้นางต่อยง่ายๆ ได้ยังไงกัน เขารีบเอี้ยวตัวหลบ และใช้เท้าเตะออกไปในทันทีมู่จิ่วซีก็ยกเท้าเตะออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน สองแข้งได้ฟาดปะทะกันทันใดนั้นทั้งสองคนก็
Latest chapter
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 507
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 506
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 505
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 504
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 503
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 502
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 501
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 500
มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน บทที่ 499
