ทันทีที่ร่างสูงเอ่ยจบก็ใช้มือหนากระชากข้อเท้าของร่างบางที่ขยับหนีไปจนติดหัวเตียงลงมาพร้อมกับรีบขึ้นไปคล่อมตัวเธอไว้ทันที
"นะ..นายจะทำอะไร" โมเน่เอ่ยถามเสียงสั่นเมื่อถูกคนตัวสูงใช้เข็มขัดแบรนด์หรูมามัดแขนทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศรีษะจนทำให้เธอไม่สามารถขัดขืนได้ มาเฟียหนุ่มรีบจัดการถอดอาภรณ์ช่วงล่างตัวเองออกเผยให้เห็นแก่นกายมหึมาที่มันดูใหญ่เกินขนาดคนเอเซีย "ดะ..เดียวก่อน อื้ม~ " แคว้ก! ยังไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยห้ามเขาจนจบประโยค คนใจร้ายก็จัดการฉีกกระชากชุดนอนของเธอจนขาดริ้วเผยให้เห็นเรือนร่างขาวอมชมพูที่ตอนนี้มีแค่เสื้อชั้นในและแพตตี้ตัวจิ๋วเท่านั้น มาเฟียหนุ่มไล่สายตามองคนใต้ร่างของเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพึ่งพอใจที่ร่างกายของเธอยังคงมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ จากฝีมือของเขาเมื่อกลางวันอยู่ก่อนจะโน้มหน้าถ้าลงไปดูดเม้นซอกคอขาวไล่ลงมายังเนินอกอวบอิ่ม "อะ..เจ็บ" ร่างบางร้องออกมาด้วยสีหน้าบิดเบียวเมื่อถูกมือหนากระชากเสื้อชั้นในของเธอออกและฝังคมเคี้ยวไว้กับเต้านมอวบจนเป็นรอยเคี้ยวก่อนจะลากลิ้นสากเลื่อนลงต่ำมายังหน้าท้องแบนราบและเลื่อนต่ำลงใต้สะดือไปจนถึงกลีบกุหลาบงามที่ถูกปิดไว้ด้วยแพตตี้ตัวจิ๋ว "อื้ม~ ดราก้อนอย่า" โมเน่ครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อมือหนาของร่างแกร่งถอดแพตตี้ของเธอออกพร้อมกับขบเลียร่องกุหลาบของเธออย่างคนหิวกระหาย "อื้ม~ " ร่างแกร่งครางออกมาจากลำคออย่างพึ่งพอใจก่อนจะเงยหน้าไปมองใบหน้าบิดเบี้ยวของร่างบาง มาเฟียหนุ่มจับขาเรียวของเธอให้ตั้งฉากขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มพร้อมกับจับแก่นกายของตนชักเตรียมความพร้อมสองสามทีและดันเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวที่ตอนนี้มีน้ำเมือกใสไหลเอ่อล้นออกมา "ดะ..เดียวก่อน ดราก้อนฉันเจ็บ" โมเน่พยายามร้องห้ามให้เขาหยุด เมื่อร่างแกร่งพยายามดันแก่นกายมหึมาของเขาเข้ามาจนเธอรู้สึกเจ็บแสบเหมือนตรงส่วนนั้นของเธอมันจะฉีกขาด "ซี๊ด~ แน่นจังวะ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งพยายามดันแก่นกายของเขาเข้าไปอย่างไม่สนใจเสียงร้องของคนตัวเล็กที่กำลังดิ้นพล่านอยู่เพราะความเจ็บ "อะ..เอาออกไปก่อนมันเจ็บ" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมน้ำตาและทั้งพยายามหุบขาเข้าหากัน "เคยโดนฉันเอาแล้วอย่ามาสำออยถ่างขาออก! " ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์พร้อมทั้งจับขาทั้งสองข้างของเธอให้อ้ากว้างกว่าเดิมและกระแทกกระทั้นแก่นกายของเขาเข้าไปจนสุดลำ ปัก ปัก ! ส๊วบ! "กรี๊ดดดด! " ทันทีที่ดราก้อนกระแทกแก่นกายเข้ามาจนสุดลำร่างบางก็ร้องลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาที่ค่อยๆ ไหลรินออกมาถึงเเม้ว่าเธอจะเคยมีอะไรกับเขามาแล้วแต่ในคืนนั้นเธอเมาไม่มีสติที่ครบถ้วนจนเธอจำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครั้งแรกมันเจ็บเท่าครั้งนี้ไหมแต่เธอจำความรู้สึกตอนตื่นมาจากวันนั้นได้ดีว่ามันทั้งเจ็บและแสบส่วนนั้นของเธอแค่ไหน "อ่าาา~ " ร่างแกร่งคำรามออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกถึงการบีบรัดแก่นกายของเขาจนมันปวดหนึบก่อนที่จะเริ่มซอยสะโพกเข้าออกรูสวาทของร่างบางตามอารมณ์ของตนเองโดยไม่สนว่าคนใต้ร่างจะดิ้นพล่านเพราะความเจ็บขนาดไหน เขารู้แค่ว่าเขาจะต้องเอาเธอมาไว้ข้างกายเขาให้ได้เพราะตั้งแต่คืนนั้นร่างกายของเขาก็ใฝ่หาและต้องการแต่ร่างกายของเธอเท่านั้น ตับ ตับ ตับๆ "อ้ะๆๆ อย่าเจ็บ อือ~ " โมเน่ครางออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งดิ้นไปมาจนมือที่ถูกรัดไว้เกิดรอยแดง ร่างบางเมื่อถูกคนใจร้ายที่กำลังดูดกัดยอดลูกเกดสีชมพูทั้งสองข้างเธอสลับกันอย่างแรงเธอก็พยายามดิ้นเพื่อให้เขาออกไปแต่ก็เหมือนจะไร้ความหมายเพราะนอกจากที่เขาจะไม่ยอมผละออกไปจากเต้านมอวบอิ่มของเธอคนใจร้ายยังเลื่อนมือมาบีบขยำมันอย่างเเรงเพิ่มด้วยพร้อมกับเร่งจังหวะการซอยแก่นกายใส่รูสวาทของเธอให้หนักหน่วงกว่าเดิม ตับ ตับ ตับๆๆ "อ้ะๆ เจ็บ ฉันเจ็บ อ้ะๆๆ " ร่างบางร้องออกมาพร้อมกับน้ำตาเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มกระแทกกระทั้นแก่นกายใส่รูสวาทของเธออย่างบ้าคลั่งมันทั้งเจ็บทั้งแสบและจุกจนเธอได้กลิ่นคาวเลือดจากช่องทางรักของเธอ "หุปปากแล้วครางชื่อฉันสะ เพราะต่อจากนี้เธอต้องเจ็บไปอีกนาน! " ดราก้อนแสยะยิ้มออกมาเมื่อเห็นใบหน้าที่เจ็บปวดของหญิงสาวจากการร่วมรักของเขาพร้อมกับเอ่ยขึ้น "ไม่! " โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยแววตาที่แข็งกร้าวและพยายามเม้มปากเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงครางเล็ดลอดออกไป หลังจากที่ได้ยินร่างบางเอ่ยปฏิเสธมือหนาที่เคยบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่กำลังกระเพื่อมอยู่ก็เลื่อนขึ้นไปบีบคอเธออย่างแรงพร้อมทั้งกระแทกแก่นกายให้แรงขึ้นเพื่อที่หวังจะสั่งสอนคนใต้ร่างว่าจะเจออะไรเมื่อไม่เชื่อฟังเขา ตับ ตับ ตับๆๆ !! "ฉันบอกให้ครางชื่อฉันโมเน่! " ร่างแกร่งตะคอกเสียงดังลั่นใส่คนใต้ร่างอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอยังเงียบ "..." ร่างบางที่ถูกกระทำอยู่ใต้ร่างก็ได้แต่เม้มปากแน่นและพยายามสูดหายใจเข้าไปให้ได้มากที่สุดอย่างลำบาก "คิดว่าอวดดีแบบนี้ฉันจะยอมเซ็นสัญญาด้วยงั้นหรอ? " ร่างแกร่งเห็นว่าคนใต้ร่างเขายังคงอวดดีไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง ก็ปล่อยมือออกจากคอของเธอพร้อมทั้งเลื่อนมาล็อคที่เอวบางของเธอแทนพร้อมทั้งเร่งจังหวะให้หนักขึ้นจนใบหน้าเธอบูดเบี้ยวเพราะความเจ็บที่มีมากกว่าความเสียว ตับ ตับ ตับ!!!! "ดราก้อน" โมเน่เอ่ยครางชื่อของคนใจร้ายออกมาเสียงเเผ่วพร้อมทั้งเมินหน้าหนีปล่อยให้คนใจร้ายทำตามที่เขาต้องการกับร่างกายของเธอ "ดังกว่านี้อีก! " ร่างแกร่งที่เห็นว่าร่างบางเมินหน้าหนีก็ใช้มือหนาดึงหน้าของเธอให้มาสบตากับเขาพร้อมกับเอ่ยสั่งเสียงดังลั่นอีกครั้ง ตับ!! ตับ!! ตับ!! "อ้ะๆ..ดราก้อน! " โมเน่เอ่ยออกมาเสียงกระเส่าพร้อมทั้งตะโกนชื่อของชายหนุ่มออกมาตามคำสั่งของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ "ซี๊ด~ เสียวชิปหายเรียกฉันอีกโมเน่" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับเร่งจังหวะการซอยให้เร็วขึ้นเมื่อเขารู้สึกเสียวจนใกล้จะเสร็จ ตับ ตับ ตับๆ !!! "อ้ะๆๆ..ดราก้อน" ร่างบางที่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นอนครางชื่อตามคำสั่งของคนใจร้ายอย่างเจ็บใจ ตับ ตับ ตับ เสียงเนื้อกระทบกันของหนุ่มสาวดังลั่นห้องจนเกิดเป็นเสียงลามกแต่ดีที่ว่าคอนโดหรูของเธอแห่งนี้เป็นแบบเก็บเสียง "ดราก้อน อร้าย~ " ร่างบางครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกร่างสูงโน้มตัวลงมาดูดดึงเม็ดลูกเกดของเธอพร้อมทั้งใช้นิ้วโป้งบดคลึงติ่งคริสตัลของเธอไปด้วยในขณะที่แก่นกายของเขายังคงซอยเข้าออกรูสวาทของเธอไม่หยุด ตับ ตับ !ตับ!! "ซี๊ดด โมเน่" ดราก้อนครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกโพรงสวาทของสาวใต้ร่างตอดรัดจนเขาแทบจะแตกก่อนจะเร่งจังหวะการซอยให้เน้นยำและหนักหน่วงขึ้นจนแก่นกายของเขากระตุกเกร็ง "อ่าาาาาส์" ไม่นานนักคนใจร้ายก็คำรามออกมาเมื่อเขาได้ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นใส่ยังรูสวาทของเธอทุกหยาดหยด "เสร็จแล้วใช่ไหม" ร่างบางที่รู้สึกได้ถึงการกระตุกเกร็งและน้ำรักที่แตกใส่รูสวาทของเธอก็เอ่ยถามขึ้น "...." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรก่อนจะถอดแก่นกายของเขาออกมาจนทำให้น้ำรักของเขาทะลักเอ่อล้นออกมาจากรูสวาทของเธอ ป๊อก! "เสร็จแล้วก็กลับไปอย่าลืมสัญญาด้วย" โมเน่เอ่ยไล่เมื่อเห็นว่าคนใจร้ายไม่ยอมเอ่ยตอบอะไร "หึ ใครบอกว่าฉันเสร็จ" ดราก้อนเค้นหัวเราะออกมาจากในลำคออย่างเย้ยยันก่อนจะเอ่ยขึ้น "โอ้ย~ " ร่างบางร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บอีกครั้งเมื่อดราก้อนพลิกตัวเธอให้นอนค่ำไปกับที่นอนก่อนจับแขนที่ถูกมัดไว้ด้วยเข็มขัดของเขามาไพล่ไว้ข้างหลังและใช่มืออีกข้างยกสะโพกเธอขึ้นมาให้สูงพอดีกับแก่นกายของเขาก่อนจะกระแทกแก่นกายที่ยังเเข็งอยู่เข้าไปอีกครั้งจนสุดลำ ส๊วบ! " ซี๊ด~ " คนใจร้ายครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเพราะถึงแม้ว่าเขาจะพึ่งมีอะไรกับเธอไปแต่พอเสียบเข้าไปใหม่รูสวาทของเธอก็ยังคงคับแน่นและตอดรัดแก่นกายเขาแน่นเหมือนเดิม "อื้ม~ " ร่างบางที่ถูกจับกระแทกเข้ามาใหม่อีกครั้งได้แต่กัดฟันและครางอยู่ในลำคออย่างพยายามข่มใจและยอมรับชะตากรรมเพราะมันคงเป็นเรื่องผิดพลาดของเธอเองที่ได้เจอกับเขา "ตอดดีชิป" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งค่อยๆ พ่นลมหายใจออกมาก่อนที่จะเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง ตับ ตับ ตับ!!!! "อ่าา" ร่างแกร่งคำรามออกมาอย่างเสียวซ่านพร้อมทั้งมองร่างบางในท่าหมาที่เขยื้อนไปตามแรงกระแทกของเขาพร้อมทั้งเลื่อนมือหน้ามาบีบขยำก้นงอนงามของเธออย่างมันเขี้ยวพร้อมกับฟาดมือหนาไปที่ก้นของเธอจนเกิดรอแดง เพียะ! เพี้ยะ! "อื้ม~ เจ็บ! " ร่างบางเอ่ยออกมาเมื่อถูกคนใจร้ายใช้มือหนาฟาดที่ก้นงอนของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า __________________________________- เช้าวันต่อมา - เวลา 7.00 น. แสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้ารอดส่องเข้ามาผ่านกระจกบานหรูกระทบกับใบหน้าของหญิงสาวที่หลับไหลอยู่ด้วยความเหนื่อยล้าจากเรื่องเมื่อคืนเหมือนกับเป็นการช่วยปลุกให้เธอตื่นจากห้วงนิทรา "อื้ม~ เจ็บ" ทันทีที่เธอรู้สึกตัวตื่นความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาทันทีโดยเฉพาะใจกลางความเป็นสาวก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาตื่นมาพบกับว่าเธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของชายใจร้ายที่ยังหลับไหลอยู่ ก่อนที่เหตุการณ์เมื่อคืนจะหลั่งเข้ามาในความทรงจำของเธออีกครั้ง ร่างบางมองใบหน้าคมคายนั้นอยู่พักใหญ่ด้วยความคับแค้นใจก่อนจะก้มลงมองดูร่างกายของตัวเองที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำรักของคนใจร้ายและคราบเลือดของเธอที่เกิดจากการฉีกขาดของจุดสงวน "นอนนิ่งๆ ถ้าไม่อยากตาย" ร่างแกร่งเอ่ยขึ้นเมื่อร่างบางขยับตัวพร้อมทั้งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น "ปล่อย! นายได้ที่นายต้องการแล้วก็กลับไปสะแล้วก็อย่างลืมที่สัญญากับฉันไว้ด้วย" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยความโกรธพร้อมทั้งดันตัวเองออกจากอ้อมกอดแกร่งของเขาก่อนจะฝืนลุกขึ้นนั่ง "ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าจะสัญญากับเธอ" ดราก้อนที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองร่างบางก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบอย่างไม่รู้สึกรู
- เช้าวันต่อมา -ณ โรงแรม Moonskyก๊อกๆชายวัยกลางคนที่กำลังตรวจเอกสารด้วยสีหน้าเคร่งเครียดอยู่นั้นก็เอ่ยขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูของเลขาหน้าห้อง"เข้ามา""ทางบริษัท GR ติดต่อมาขอเข้าพบตอน 9 โมงค่ะ" สาวิตรีที่ได้ยินคำอนุญาติจากผู้เป็นเจ้านายก็เปิดประตูออกมาพร้อมทั้งเอ่ยขึ้น"จริงหรอ! บอกไปว่าทางเราสะดวกและยินดีมาก" ก้องเกียรติที่ได้ยินที่เลขาของตนบอกก็วางเอกสารลงเเละเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น"แล้วประชุมช่วงเช้า.." สาวิตรีเอ่ยขึ้นอย่างมีสีหน้าลำบากใจเพราะว่าช่วงเช้าของวันนี้ก็มีประชุมที่สำคัญมากเช่นกัน"เลื่อนออกก่อนสักชั่วโมงแล้วก็โทรตามโมเน่ให้มาให้ทันก่อน 9 โมง""รับทราบค่ะ" หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากผู้เป็นนายแล้วเธอก็เอ่ยขึ้นก่อนจะหันหลังกลับไปทำตามที่ก้องเกียรติสั่ง- 15 นาทีผ่านไป -ก๊อกๆแกร็ก~"อ้าว คุณหญิงไปส่งลูกค้าเสร็จแล้วหรอผมกำลังจะโทรไปบอกข่าวดีเลย" ก้องเกียรติที่กำลังจัดเตรียมเอกสารอยู่อย่างอารมณ์ดีก็เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผู้เป็นภรรยาของตนเปิดประตูเข้ามาในห้อง"เสร็จแล้วค่ะแล้วก็นี่ฉันซื้อวุ้นมะพร้าวร้านโปรดคุณมาให้ด้วย" คุณหญิงไพรรินที่พึ่งไปส่งลูกค้าของตนที่สนามบินเ
- หลายวันต่อมา -ก๊อกๆ"เสร็จรึยังลูกเดียวไปสายนะ" เสียงหวานของผู้เป็นเเม่เอ่ยถามลูกสาวของตนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนเนื่องจากใกล้จะถึงเวลางานเปิดตัวบริษัทของ GR แล้ว"เสร็จแล้วค่ะหม่ามี๊กำลังออกไปค่ะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งใส่ต่างหูอย่างรีบร้อนรู้ทั้งรู้ว่าเป็นวันสำคัญแต่เธอก็ดันนอนตื่นสายสะได้- 15 นาทีต่อมา -"วันนี้ลูกสาวแด๊ดดี๊สวยจังเลยแบบนี้ต้องเป็นดาวเด่นในงานแน่ๆ " ก้องเกียรติเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกสาวของตนเองที่อยู่ในชุดเดรสสีน้ำเงินเรียบหรูเดินลงมาจากบันไดชั้นสองมายังห้องนั่งเล่น"นี้จ๊ะช่อดอกไม้อย่าลืมให้มิสเตอร์ดราก้อนล่ะ" คุณหญิงไพรินที่นั่งรออยู่แล้วเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งหยิบช่อดอกไม้ที่เตรียมไว้ให้ลูกสาวของตน"ค่ะหม่ามี๊" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มให้แม่ของตนด้วยสีหน้าประมาทเพราะงานนี้ไม่มีพ่อกับแม่ของเธอไปด้วยอย่างทุกครั้ง"งั้นแด๊ดดี๊กับหม่ามี๊ไปก่อนนะเดียวจะตกเครื่องเอา" ก้องเกียรติเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยกนาฬิกามาดูว่าใกล้เวลาที่ต้องออกจากบ้านแล้วพร้อมกับเดินมาโอบเอวภรรยาของตน"ค่ะเดินทางดีๆ นะคะ" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองแผ่นหลังของพวกท่านทั้งสองเดินออกไปจากบ้านก่อนจะสูดหายใจเข้าป
คลืด คลืด~ร่างบางที่กำลังเดินออกจากงานไปยังโรงจอดรถก็หยุดฝีเท้าลงพร้อมกับควานหาโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าสะพายแบรนด์หรูก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงคะแด๊ดดี๊" เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อโทรมา( แด๊ดดี๊กับหม่ามี๊เห็นข่าวแล้วนะลูกตอนนี้หุ้นเราพุ่งขึ้น 10% เกิดคาดมากโมเน่อยากได้อะไรบอกมาเลยเดียวแด๊ดดี๊หามาให้ ) ก้องเกียรติเอ่ยชมลูกสาวของตนด้วยน้ำเสียงดีใจและภูมิใจเป็นการใหญ่ที่ลูกสาวของตนสามารถทำให้หุ้นของโรงแรมขึ้นมาได้มากว่าที่ร่วงลงไปหลายเท่าตัว"ตอนนี้โมเน่ยังคิดไม่ออกค่ะ เออแด๊ดดี๊คะช่วงนี้โมเน่ขอไปอยู่คอนโดนะคะ" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ห่อเหี่ยวเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าหลังจากนี้ชีวิตของเธอคงจะไม่สงบสุขหรือมีอิสระอีกต่อไปแล้วเเน่ๆ( ทำไมล่ะลูกอยู่บ้านก็สบายดีออกหนิ ) ก้องเกียรติเอ่ย"ก็โมเน่โตแล้วหนิค่ะ โมเน่ก็อยากจะอยู่คนเดียวบ้างตอนอยู่อเมริกาก็อยู่คนเดียว"( งั้นก็ตามใจโมเน่แต่อย่าเที่ยวมากนะลูกว่างๆ ก็เข้าบริษัทบ้าง ) ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นอย่างเข้าใจลูกสาวของตนว่าคงจะอยากมีเวลาส่วนตัวตามประสาวัยรุ่น"ค่ะแด๊ดดี๊"( ถ้าโมเน่ไม่อยากเข้าบริษัทก็หาลูกเขยหล่อๆ เก่งแบบมิสเตอร์ดราก้อนมาให
Monet Part"ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะ" ทันทีที่ดราก้อนเดินเข้ามาในตัวบ้านเหล่าพ่อบ้านแม่บ้านทั้งหลายก็มายืนเรียงกันพร้อมกับเอ่ยต้อนรับเขาและทุกคนต่างก็พากันก้มหน้าอย่างไม่มีใครกล้าเงยหน้ามามองเขาที่กำลังฉุดกระชากฉันสักคน"โอ้ย! เจ็บฉันเดินเองได้" ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งสะบัดแขนออกอีตานี้แรงเยอะชะมัด"...." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรฉันก่อนจะเดินนำหน้าฉันไปชั้นบนของคฤหาสน์นิ่งๆ ฉันที่เดินตามหลังเขาก็มองไปรอบๆ คฤหาสน์หลังนี้ที่ถูกตกแต่งด้วยโทนสีดำทองอย่างหรูหราลงตัวดูจากตาเปล่าก็รู้แล้วว่าของในบ้านหลังนี้ถูกนำเข้ามาทั้งหมดและราคาคงแพงเอาเรื่อง"โอ้ย จะหยุดทำไมไม่บอก" ฉันเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ดราก้อนก็หยุดเดินอยู่ที่หน้าประตูบานใหญ่ลายมังกรที่ดูแล้วน่าจะเป็นห้องของเขาทำให้ฉันที่มัวมองรอบๆ บ้านอยู่นั้นชนเข้ากับแผ่นหลังของเขาเต็มๆแต่เขาก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปโดยมีฉันเดินตามเข้าไปด้วยแกร็ก~"ถอดเสื้อผ้าออกสะ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับกำลังถอดเข็มขัดหนังแบรนด์หรูของตัวเองออก"อะไรของนา..อุป" ฉันที่ยังไม่ทันที่จะเอ่ยอะไรจบก็ถูกเขาประกบปากจูบอย่างเร้าร้อนเสียก่อน"อ
- ทางด้านดราก้อน -ณ โกดังส่งของแถวชานเมืองรถตู้คันหรูที่ติดฟิลม์ดำสนิทพร้อมกับรถลูกน้องนับหลาย 10 คันและรถ 6 ล้อ ส่งของแล่นมาจอดยังโกดังย่านชานเมืองที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนมารออยู่ก่อนแล้วทันทีที่ร่างสูงก้าวขาลงจากรถพร้อมกับใช้สายตากวาดมองไปทั่วบริเวณโกดังรับของที่ตอนนี้มีเหล่าลูกน้องของอีกฝ่ายอยู่เยอะพอๆ กับลูกน้องของตนเองก็ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเดินฝ่าเหล่าลูกน้องของอีกฝ่ายเข้าไปในโกดังพร้อมกับลูกน้องของตนเองโดยที่ลูกน้องของอีกฝ่ายก็หลีบทางให้เป็นอย่างดี"อ้าว มิสเตอร์ดราก้อนผมกำลังรออยู่พอดี" เสียงชายวัยกลางคนที่หน้าตาดูสุขุมและโหดเหี้ยมนั่งรอเขาอยู่ภายในโกดังพร้อมกับลูกน้องจำนวนมากเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นร่างสูงของมาเฟียหนุ่มและลูกน้องเดินเข้ามา"ขอโทษที่มาช้านะครับ" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกับชายผู้นั้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"ไม่เป็นไรๆ คงมีธุระสำคัญสินะถึงทำให้คนอย่างมิสเตอร์ดราก้อนผู้ตรงต่อเวลามาช้าได้" ชายวันกลางคนเอ่ยถามมาเฟียหนุ่มก่อนจะหยิบซิก้าขึ้นมาจุดด้วยท่าทางใจเย็น"ไปเอาของมา" ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบชายวันกลางคนแต่หันไปเอ่ยสั่งลูกน้องของเขาแทน"ครับ"หลังจากลูกน้องของเ
"ก็ข่าวไอดราก้อนยอมส่งไวน์ le raisin blanc ประจำตระกลูให้กับโรมแรม Moonsky แค่ที่เดียวไง" เฟยหลงเอ่ยพร้อมกับส่งโทรศัพท์ไปให้พวกเพื่อนๆ ของเขาดู"นั้นมันยัยคนที่มาเมาที่บาร์กู ใช่ไหมวะที่โดนผัวนอกใจ" เอเทรนเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช้นิ้วเรียวซูมเข้าไปที่ใบหน้าของโมเน่เพื่อดูให้แน่ใจว่าใช่คนเดียวรึป่าว"แฟนไม่ใช่ผัว กูต่างหากที่เป็นผัวยัยนั้น" ดราก้อนเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์"หึ" เฟยหลงเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเบาๆ เมื่อได้ยินดราก้อนเอ่ยด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์"เชี้ย จริงหรอวะยัยนั้นเด็ดมากขนาดนั้นเลยหรอมึงถึงยอมส่งไวน์ให้" แดเนียลเอ่ยขึ้นอย่างอยากรู้เพราะว่าไวน์ le raisin blanc เป็นไวน์ที่ปีหนึ่งจะมีแค่เพียงไม่กี่ขวดเท่านั้น"ก็แค่ไวน์" ดราก้อนเอ่ยพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ"ถุ้ย! พูดมาได้ก็แค่ไวน์" เอเทรนเอ่ยขึ้นเพราะเขารู้ดีว่าไวน์ le raisin blanc มีสำคัญกับตระกลูของดราก้อนมากขนาดไหนและที่อยู่ดีๆ เพื่อนของเขายอมยกให้ก็คงไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เพื่อนเขาจะจับขังกรงไว้เล่นๆ แน่"แล้วมึงเตรียมตอบคำถามพ่อมึงรึยัง" เฟยหลงเอ่ยและหันมามองดราก้อนที่นั่งไม่ทุกข์ไม่ร้อนทั้งๆ ที่ได้ทำเรื่องใหญ่ขนาดนั้นไป"ไม่
- 2 ชั่วโมงผ่านไป -"อื้ม~ เจ็บจัง" ร่างบางที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บแสบบริเวณใจกลางความเป็นสาวก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ ห้องแต่ไม่พบเงาของคนใจร้าย"ยังไม่กลับหรอ? " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นออกจากเตียงนอนหรูสีดำก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย- 20 นาทีผ่านไป -หลังจากที่เธอชำระล้างร่างกายเรียบร้อยแล้วโมเน่ก็มายืนมองออกไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้เห็นบอดี้การ์ดเดินไปมาเป็นจำนวนมากพร้อมกับยืนคิดวิธีหนีออกไปจากที่นี้"อีตาบ้านี่ทำงานอะไรทำไมต้องมีบอดี้การ์ดเยอะขนาดนี้" โมเน่เอ่ยขึ้นก่อนจะเริ่มไปค้นดูในห้องของดราก้อนว่าพอจะมีอะไรทำให้เธอหนีไปจากเขาได้หรือไม่แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบก่อนที่เธอจะถอดใจและเดินกับมายืนเหม่อลอยข้างหน้าต่างบานหรูต่อ"ไปไหนกัน" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ บอดี้การ์ดที่เดินไปมานั้นได้หายไปแล้วก่อนที่เธอจะรีบเดินกลับไปยังเตียงนอนแล้วดึงผ้าห่มผ้าปูปลอกหมอนออกแล้วมัดต่อกันเป็นเส้นยาวพร้อมกับเปิดหน้าต่างบานหรูและผูกปลายผ้าไว้กับขาตู้ก่อนจะโยนผ้าที่เธอมัดต่อกันลงไป"ฮึบ! เอาวะโมเน่ดีกว่าไม่พยายามอะไรเลย" ร่างบางกลืนน้
- เช้าวันใหม่ -คลืด คลืด~มือเรียวของร่างบางที่กำลังงัวเงียควานหาโทรศัพท์ที่ส่งเสียงร้องปลุกเธอให้ตื่นในยามสายของวัน"ว่าไงคะหม่ามี๊"( ในข่าวหมายความว่ายังไง ทำไมมีอะไรไม่บอกหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊! ) คำถามของผู้เป็นแม่และน้ำเสียงที่ดูน่ากลัวอย่างที่ท่านไม่เคยพูดแบบนี้กับเธอดังขึ้นทำเอาร่างบางที่กำลังงัวเงียอยู่ลืมตาเบิกกว้างและดีดตัวลุกขึ้นมาด้วยความตกใจ"ข่าวอะไรคะ? " โมเน่เอ่ยถามผู้เป็นเเม่เสียงแผ่วอย่างมึนงงว่าเธอมีข่าวอะไร( ข่าวลูกกับมิสเตอร์ดราก้อนไงทำไมไม่พูดกับหม่ามี๊กับแด๊ดดี๊ตรงๆ )"ป่าวนะคะหม่ามี๊ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบไอแพดของตัวเองที่วางอยู่ตรงหัวนอนมาเปิดดูข่าวของวันนี้ทันทีพร้อมกับตาเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าตอนนี้มีแต่ข่าวของเธอว่อนอินเตอร์เน๊ตไปหมดข่าวใหญ่ช็อควงการธุรกิจ หนุ่มนักธุรกิจสุดฮ็อตซุ่มคบสาวไฮโซทายาทโรงแรมดังถึงกับควงกันมาออกงานสังคมแต่เรื่องไม่จบเพียงเท่านี้เพราะดันไปปะทะกันเข้ากับหนุ่มไฮโซที่เคยเป็นข่าวมาก่อนหน้านี้ไม่นาน!!รูปภาพ ( ตอนเดินควงแขนเข้างานด้วยกัน )รูปภาพ ( ตอนดราก้อนกับซีโน่ทะเลาะกัน )คลิปวิดีโอ ( คลิปวิดีโอตอนดราก
ร่างบางกรีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกมือหนาของร่างแกร่งกระชากเสื้อผ้าของเธอจนขาดวิ่นจนเหลือแต่เพียงบราปีกนกและแพตตี้ตัวจิ๋วพร้อมทั้งพยายามจะดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขาแต่ก็ไม่เป็นผล“เหอะ ทีกับฉันทำเป็นดีดดิ้น!! ” ดราก้อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกดต่ำอย่างพยายามข่มโทสะไว้ไม่ให้เพิ่มมากขึ้นทั้งๆ ที่เขาแทบจะข่มอารมณ์ไม่ไหวจนอยากฆ่าชายหนุ่มคนที่เธอพุดคุยด้วยให้ตายคามือเสียด้วยซ้ำ“อื้อ~ ปล่อยนะ” โมเน่เอ่ยและพยายามหันหน้าหนีเมื่อมาเฟียหนุ่มโน้มหน้าเข้ามาดูดเม้นคอระหงของเธอจนเกิดรอยแดงมือหนาของดราก้อนเลื่อนมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมตามจังหวะการหายใจอย่างแรงจนเหมือนมันจะแหลกคามือก่อนที่จะกระชากบราปีกนกของเธอออก"เจ็บ! " โมเน่เอ่ยออกมาเดียวสีหน้าบิดเบี้ยวมือเรียวพยายามดันใบหน้าของดราก้อนที่กำลังดูดกัดยอดปถุมถันของเธออยู่อย่างแรงแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะยิ่งเธอดันเขาออกเท่าไหร่เขาก็ดูดดึงยอดปทุมถันเธอแรงเท่านั้น“อ้าขาออก!! ” ดราก้อนที่พึ่งผละออกจากเต้านมอวบอิ่มก็ตวาดขึ้นเสียงดัง"...." คนตัวเล็กไม่ได้เอ่ยตอบแต่กับหนีบขาตัวเองไว้แน่นอย่างพยายามขัดขืนมือแกร่งของดราก้อนจับขาเธอตั้งฉากขึ้นพร้
"ได้สิงั้นไปทางนั้นกันไหม" ซีโน่เอ่ยพร้อมกับชี้มือไปทางสวนด้านหลังของงานที่ไม่ค่อยมีผู้คนมากนัก"ได้ค่ะ ดูเงียบดี" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบแก้วไวน์ติดมือไปด้วยก่อนจะเดินตามร่างสูงของซีโน่ไปโดยที่มีเฟรดเดินตามไม่ห่าง"แล้วนี้คุณลุงไม่มาด้วยหรอคะ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อทิ้งสะโพกยังม้านั่งตรงข้ามกับร่างสูง"มาสิ โดยพวกหุ้นส่วนลากไปดื่มตั้งแต่เข้างานแล้ว""เข้าทางคุณลุงสินะคะ""ฮ่าๆ แล้วคุณอากับคุณน้ายังไม่กลับหรอ? ""ยังคะ เห็นหม่ามี๊ไลน์มาบอกว่าทางนั้นมีปัญหานิดหน่อยอาจจะกลับมาช้า""งั้นหรอ ถ้าเรื่องงานมีปัญหาอะไรบอกพี่ได้นะเดียวพี่ไปช่วย""ได้เลยค่ะเดียวโมเน่จะทักหาพี่ซีโน่คนแรกเลย ชนแก้วกันดีกว่าค่ะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งชูแก้วไวน์ในมือขึ้นมาด้านหน้าชายหนุ่มเคร้ง~เสียงชนแก้วไวน์ทั้งสองแก้วประสานเสียงกันก่อนที่ทั้งคู่จะพากับดื่มด่ำกับรสชาติหวานอมฝาดของไวน์ราคาแพงพร้อมกับต่างชวนกันพูดคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนุกสนานโดยที่มีเฟรดยืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาวไม่ห่าง"เดียวพี่ไปเอาเครื่องดื่มมาเพิ่มให้นะ" ซีโน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าไวน์ที่เขาและเธอหยิบมาหมดแล้ว"ค่ะ" โมเน่เอ่ยพร้อมกับยิ้มหวานตอบกลับช
"ได้ค่ะ คุณโมเน่จะเอาไปหัดทำขนมหรอคะ" สาวิตรีเอ่ยตอบหญิงสาวพร้อมทั้งรีบนำของที่เธอใช้ให้ไปซื้อออกมาให้ทันที"ชะ..ใช่ แล้วนี้เชฟมารึยัง" ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างไม่เต็มเสียงก็จะเอ่ยถามถึงเชฟที่จะสอนเธอทำอาหาร"เชฟมารอคุณโมเน่แต่เช้าแล้วค่ะ""งั้นเดียวฉันลงไป" เอ่ยจบหญิงสาวก็เดินลงไปที่ห่องทำอาหารของโรงแรมทันที- หลายชั่วโมงผ่านไป -ติ๊ง~เสียงของเตาอบขนมดังขึ้นพร้อมทั้งร่างบางที่เปิดฝาเตาเเละนำขนมที่เธอพึ่งอบเสร็จมาวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าสภาพขนมที่เธอพึ่งทำนั้นดูน่าตาไม่ค่อยจะดีนัก"ทำไมมันออกมาดูไม่น่ากินเลยค่ะ" "คุณโมเน่พึ่งทำครั้งแรกเดียวเราลองใหม่อีกทีก็ได้ครับ" เชฟที่เป็นคนสอนเธอเอ่ยขึ้นอย่างให้กำลังใจพร้อมทั้งสอนเธอทำขนมอีกรอบและอีกรอบจนเวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมงเวลา 14.00 น."สวยมากครับคุณโมเน่ต่อไปก็เหลือแต่รสชาติ" เชฟเอ่ยชมเธอขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวแต่งหน้าขนมเค้กเสร็จและยังดูดีต่างจากตอนแรกอีกด้วย ก่อนที่เขานั้นจะใช้มีดหันเค้กออกมาดูเนื้อข้างในและใช้ส้อมตักเค้กเข้าปาก"เป็นไงค่ะอร่อยไหม" หญิงสาวยิ้มและเอ่ยขึ้นด้วยแววตาคาดหวัง"อร่อยมากครับกลิ่นว
"คุณโมเน่มีอะไรจะให้ดิฉันทำหรอคะ? " สาวิตรีเอ่ยถามเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของหญิงสาว"วอลนัททำเมนูอะไรได้บ้าง" โมเน่เอ่ยถามขณะกำลังหย่อนสะโพกลงที่เก้าอี้ทำงานของเธอ"วอลนัทหรอคะ? " สาวิตรีเอ่ยทวนอีกครั้งอย่างแปลกใจเมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกถามถึงเรื่องวอลนัทไม่ใช่เรื่องงาน"....""คงจะเป็นพวกขนมมั้งคะดิฉันไม่ค่อยทราบคุณโมเน่จะให้ไปตามเชฟมาให้ไหมคะ""อืม ไปตามมาให้ทีนะ""ค่ะรอสักครู่นะคะ" สาวิตรีเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งกำลังจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ถูกหญิงสาวเรียกไว้ก่อน"เดียวก่อน""คะ? ""เธอช่วยไปหาซื้อผงวอลนัทสำหรับทำอาหารมาให้ฉันหน่อยแล้วอย่าให้ใครรู้" โมเน่เอ่ยพร้อมกับหยิบกระเป๋าตังแบรนด์หรูออกมาก่อนจะหยิบเงินจำนวนหนึ่งที่ดูเยอะกว่าค่าวอลนัทวางไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ"ได้ค่ะ คุณโมเน่ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหมคะ" สาวิตรีที่มองเจ้านายของตนอย่างไม่ค่อยเข้าใจนักก่อนจะเดินกลับมายังที่โต๊ะทำงานของผู้เป็นนายอีกครั้งและเอ่ยขึ้นพร้อมหยิบเงินจำนวนนั้นไป"ไม่มีแล้วไปเถอะ" หลังจากโมเน่เอ่ยจบสาวิตรีก็ออกไปทันทีหลังจากที่สาวิตรีออกไปได้ไม่นานนักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก๊อกๆ"เชฟมาแล้วค่ะ" สาวิตรีที่เคาะประตูอยู่
"ผมล้อเล่นอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ" ฟอลคอร์เอ่ยอย่างหยอกล้อพร้อมกับยิ้มออกมาซึ่งต่างจากสีหน้าของผู้เป็นพี่โดยสิ้นเชิง"อย่ายุ่งกับยัยนั้น" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกดต่ำ"ว้าว ดูหวงจังเลยนะไม่สมกับเป็นพี่เลยแต่พี่รู้ใช่ไหมว่าบ้านเรามีจุดอ่อนไม่ได้โดยเฉพาะพี่""กูจัดการคนของกูเองได้""ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเพราะดูคนของพี่จะพยศน่าดู" ฟอลคอร์เอ่ยขึ้นก่อนจะล้วงเอาบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋าเสื้อของตนออกมาก่อนจะอัดนิโคตินเข้าเต็มปอดแล้วค่อยๆ พ่นควันขาวขุนออกมา"ถ้าจะมาพูดแต่เรื่องไร้สาระก็กลับไปสะกูจะทำงาน""ก็ว่าจะกลับแล้วล่ะป่านี้เด็กๆ ที่ผมเลี้ยงไว้คงคิดถึงผมแย่""....." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรได้แต่มองดูท่าทางสบายๆ ของน้องชายของเขานิ่งๆ จนฟอลคอร์สูบบุหรี่จนหมดม้วนแล้วลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะออกจากห้อง"อ่อ พ่อฝากบอกว่าจะไปรอที่ฝรั่งเศสนะอย่านานล่ะ" ขณะที่ผู้เป็นน้องเดินไปถึงหน้าประตูห้องก็หันกลับมามองผู้เป็นพี่พร้อมกับเอ่ยทิ้งท้ายเรื่องที่พ่อของตนฝากมาและเปิดประตูจากไป"เห้อ~ " หลังจากผู้เป็นน้องเดินจากไปมาเฟียหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาทันทีอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับเองหลังพิงพนักเก้าอี้ร่างสูงหลับตาลงช้าๆ และค
"เธอสินะที่ชื่อโมเน่" ชายหนุ่มที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับดราก้อนเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้เต็มความสูงและเดินเข้ามาหาเธอ"นี้นายเป็นใคร ถอยไปนะ" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวเธอ"ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่ต้องกลัว" เขาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งฝุดยิ้มร้ายที่มุมปากและมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า"...." "สวยดีหนิถึงว่า...""ว้าย~ มีอะไรกันรึป่าวคะคุณฟอลคอร์" ยังไม่ทันที่ฟอลคอร์จะเอ่ยจบมะลิที่พึ่งเดินออกมาจากห้องอาหารเอ่ยขึ้นทันทีอย่างตกใจกลัวว่าทั้งคู่จะมีปัญหากัน"ฟอลคอร์? " โมเน่เอ่ยทวนชื่อคนตรงหน้าอีกครั้ง"นี่คุณฟอลคอร์เป็นน้องชายของนายค่ะ" มะลิเอ่ยแนะนำชายหนุ่มให้กับว่าที่นายหญิงของเธอ"ไม่มีอะไรหรอกไปทำงานของเธอต่อเถอะ" ฟอลคอร์เอ่ยพร้อมกับทำมือไล่ให้สาวใช้ออกไปให้พ้น"ค่ะ" มะลิที่เห็นท่าทางของฟอล์คอร์ก็รีบก้มหน้าก้มตาและรีบเดินออกไปทันที"น้องชายของไอเลวนั้นหรอ เหอะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดอกและเชิดหน้าขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งไขว่ห้างยังโซฟาหรูกลางห้องรับแขกร่างสูงมองการกระทำของว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองก่อนจะเดินตามหลังเธอไปนั่งโซฟาตรงข้ามกับเธอพร้อมกับเอ่ยขึ้น"ปากร้ายใช้ได้เล
"โอ้ย ปล่อยนะฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของนายนะที่นายจะลากไปตรงไหนก็ได้ตามใจตัวเอง" ร่างบางที่ถูกคนตัวสูงลากออกมาเอ่ยโวยวายขึ้นพร้อมทั้งสะบัดแขนของตัวเองออกอย่างไม่พอใจ"...." คนตัวสูงได้แต่มองท่าทางโวยวายอย่างเอาแต่ใจของคนตัวเล็กที่เริ่มจะเมาแล้วเพราะว่าไวน์ที่นำมาเลี้ยงต้อนรับลูกค้าคนสำคัญวันนี้เป็นไวน์แบบพิเศษที่มีเปอร์เซ็นต์ของแอลกอฮอล์ที่แรงกว่าไวน์ธรรมดาเป็นเท่าตัวและไวน์ตัวนี้มักจะไม่ถูกวางจำหน่ายแต่จะรู้จักกันแค่เพียงในวงในเท่านั้น"ไวน์อะไรทำไมมันแรงจัง" โมเน่เอ่ยพึมพำกับตัวเองพร้อมทั้งใช้มือบางตบที่แก้มทั้งสองข้างของตัวเองเบาๆ "ไหวไหมครับ" มาตินเอ่ย"อย่ามายุ่ง""ขึ้นรถ" ดราก้อนที่เห็นท่าทางของคนตัวเล็กก็เอ่ยสั่งขึ้นเสียงดุพร้อมกับใช้สายตามองไปยังประตูรถตู้คันหรู"ดีแต่ออกคำสั่ง" ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับกอดอกแล้วสะบัดหน้าใส่คนตัวสูงก่อนจะเดินขึ้นรถไปด้วยสติที่เริ่มจะมึนเมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล"ไม่ไหวก็นอนลงมา" ขณะที่รถคันหรูกำลังแล่นตามท้องถนนดราก้อนที่หันไปมองร่างบางที่นั่งเอาหัวพิงกระจกก็เอ่ยพร้อมกับเอื้อมมือหนาหมายจะไปจับหัวร่างบางหมับ!"ฉันไม่นอนตักคนสกปรกแบบนายหรอก" โมเน่เอ่
แปะ แปะ แปะเสียงปรบมือของเอลิคที่พึ่งเดินออกมาจากอีกห้องดังขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบของดราก้อนพร้อมกับมองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า"ว้าว คนนี้น่ะหรอที่เอาเลือดหัวมึงออกได้""...." ดราก้อนไม่ได้เอ่ยตอบอะไรพร้อมทั้งเดินไปนั่งบนโซฟาตัวหรูโดยมีโมเน่เดินตามไปด้วย"กูไม่ได้อยากรู้ว่ายัยนี้เป็นอะไรกับมึงกูแค่อยากรู้ว่ามึงพามาด้วยทำไม" เฟยหลงเอ่ยขึ้นเสียงเรียบและมองมาที่ผู้หญิงข้างกายเพื่อนของเขาโมเน่ได้แต่นั่งตัวแข็งทื่ออย่างทำตัวไม่ถูกและหวาดกลัวกับบรรยากาศรอบตัวที่มีแต่เหล่ามาเฟียและภายในโกดังก็ยังมีลูกน้องของแต่ละคนยืนถืออาวุธกันเต็มไปหมด"โทษที พอดีพากลับไปส่งบ้านไม่ทันคงไม่ถือสาใช่ไหม" ดราก้อนขึ้นอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะหยิบบุหรี่ราคาแพงขึ้นมาจุดก่อนจะอัดเข้าปอดของตัวเองและพ่นควันออกมา"กูไม่ถือสาหรอก" แดเนียลที่พึ่งเดินกลับเข้ามาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งมองมายังโมเน่ก่อนจะพูดกับเธอ"สวัสดีแม่สาวน้อยฉันชื่อแดเนียล""...." ร่างบางที่ถูกมาเฟียหนุ่มอีกคนทักไม่ได้เอ่ยตอบอะไรและใช้มือบางเกาะแขนเสื้อของดราก้อนไว้แน่นอย่างหวาดกลัว"ดูเหมือนเมียมึงจะกลัวนะ" แดเนียลเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งข้างเฟยหลง"หึ จะไปนั่ง