จนกว่าจะเบื่อเธอ

คลืด คลืด~

ร่างบางที่กำลังเดินออกจากงานไปยังโรงจอดรถก็หยุดฝีเท้าลงพร้อมกับควานหาโทรศัพท์มือถือจากกระเป๋าสะพายแบรนด์หรูก่อนจะกดรับสาย

"ว่าไงคะแด๊ดดี๊" เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าผู้เป็นพ่อโทรมา

( แด๊ดดี๊กับหม่ามี๊เห็นข่าวแล้วนะลูกตอนนี้หุ้นเราพุ่งขึ้น 10% เกิดคาดมากโมเน่อยากได้อะไรบอกมาเลยเดียวแด๊ดดี๊หามาให้ ) ก้องเกียรติเอ่ยชมลูกสาวของตนด้วยน้ำเสียงดีใจและภูมิใจเป็นการใหญ่ที่ลูกสาวของตนสามารถทำให้หุ้นของโรงแรมขึ้นมาได้มากว่าที่ร่วงลงไปหลายเท่าตัว

"ตอนนี้โมเน่ยังคิดไม่ออกค่ะ เออแด๊ดดี๊คะช่วงนี้โมเน่ขอไปอยู่คอนโดนะคะ" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ห่อเหี่ยวเมื่อเธอรับรู้ได้ว่าหลังจากนี้ชีวิตของเธอคงจะไม่สงบสุขหรือมีอิสระอีกต่อไปแล้วเเน่ๆ

( ทำไมล่ะลูกอยู่บ้านก็สบายดีออกหนิ ) ก้องเกียรติเอ่ย

"ก็โมเน่โตแล้วหนิค่ะ โมเน่ก็อยากจะอยู่คนเดียวบ้างตอนอยู่อเมริกาก็อยู่คนเดียว"

( งั้นก็ตามใจโมเน่แต่อย่าเที่ยวมากนะลูกว่างๆ ก็เข้าบริษัทบ้าง ) ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นอย่างเข้าใจลูกสาวของตนว่าคงจะอยากมีเวลาส่วนตัวตามประสาวัยรุ่น

"ค่ะแด๊ดดี๊"

( ถ้าโมเน่ไม่อยากเข้าบริษัทก็หาลูกเขยหล่อๆ เก่งแบบมิสเตอร์ดราก้อนมาให้หม่ามี๊กับแด๊ดดี๊สิลูกรัก ) เสียงของผู้เป็นแม่ที่ฟังการสนทนาของสามีและลูกของตนอยู่นั้นก็เอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยสำเสียงหยอกล้อแต่แฝงไปด้วยความจริงเพราะว่าเธอดูออกตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วว่านักธุรกิจหนุ่มสนใจลูกสาวของเธออยู่

"หม่ามี๊! โมเน่ไม่ได้ชอบเขา"

( แต่แด๊ดดี๊ว่าเขาสนใจโมเน่นะ )

( ใช่ๆ หม่ามี๊ก็คิดแบบเดียวกันหม่ามี๊เห็นนะว่าเขาแอบมองลูกสาวคนสวยของหม่ามี๊ )

"โถ่แด๊ดดี๊หม่ามี๊! โมเน่ไม่คุยด้วยแล้วแค่นี้นะคะ" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกไม่สบอารมณ์ก่อนจะกดวางสายจากพวกเขาและเดินตรงไปยังที่จอดรถวีไอพี

"คันนั้นแน่เลย ทำไมต้องมีบอดี้การ์ดเฝ้าขนาดนั้นทำตัวอย่างกับพวกมาเฟีย" โมเน่เอ่ยขึ้นขณะมองไปยังรถตู้คันหรูสีดำที่ถูกติดฟีล์มสีดำสนิททั่วคันและยังมีเหล่าบอดี้การ์ดยืนเฝ้ารถอีกด้วย

"หรือฉันจะโทรไปบอกอีเวนิสก่อนดีวะเผื่อโดนฆ่าหมกป่า" โมเน่เอ่ยบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มาอย่างลังเลก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าดังเดิมและสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ และเดินตรงไปที่รถคันนั้น

"เชิญครับ" บอดี้การ์ดหนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของบริการ์ดพวกนั้นเอ่ยขึ้นก่อนจะเปิดประตู้รถตู้ให้แก่เธอ

"ดราก้อนล่ะ" โมเน่เอ่ยและยังไม่ยอมขึ้นรถไป

"นายติดแขกคนสำคัญอยู่ครับ"

"นายชื่ออะไร ทำไมไม่เห็นเคยเห็นหน้าเลย" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยเจอลูกน้องของดราก้อนคนนี้มาก่อน ซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไรเพราะเฟรดถูกดราก้อนสั่งให้ทำงานสำคัญบางอย่างก็เลยพึ่งจะมาถึงเมื่อไทยเมื่อเช้านี้

"เฟรดครับเป็นมือซ้ายของนาย" เฟรดเอ่ย

"แล้วนี้เขาจะพาฉันไปไหน? " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปยังรอบๆ ตัวที่ตอนนี้อย่างกับแก๊งมาเฟียในหนังไม่มีผิด

"....." เฟรดได้แต่มองผู้หญิงของนายอย่างนิ่งๆ และไม่ได้เอ่ยตอบอะไรเพราะมันไม่ได้อยู่ในคำสั่งของผู้เป็นนาย

"นี้ฉันถามไม่ได้ยินรึไง? " โมเน่เอ่ยอย่างเริ่มรู้สึกหงุดหงิดเมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ตนถาม

"ผมมีหน้าที่แค่เฝ้าคุณไม่ได้มีหน้าที่ตอบคำถามครับ"

"ชิ นิสัยเสียเหมือนกันทั้งเจ้านายทั้งลูกน้อง" ร่างบางกรอกตามองบนก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจและเดินขึ้นไปบนรถคันหรูพร้อมทั้งเฟรดที่ปิดประตูให้เธอ

- 20 นาที ผ่านไป -

แกร็ก~

ร่างบางที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูรถก็สะดุ้งเฮือกพร้อมกับร่างสูงของบางคนก้าวขึ้นมานั่งข้างเธอก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"ออกรถ"

"นี่นายจะพาฉันไปไหน" โมเน่เอ่ยและหันไปมองคนตัวสูงที่พอขึ้นรถมาก็เปิดไอแพคตรวจงานต่อเลย

"....." ร่างสูงที่ได้ยินคนตัวเล็กเอ่ยถามก็นิ่งเงียบเเละตรวจงานต่ออย่างไม่สนใจ

"ฉันถามไม่ได้ยินรึไง? " โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดังขึ้นอย่างหงุดหงิดใจก่อนหน้านี้ก็ถูกลูกน้อยเขาเมินแล้วตอนนี้ยังจะมาถูกเขาเมินใส่อีก

"....."

"นี้นาย! "

"ฉันยอมยกไวน์ขอตระกูลให้โรงแรมของเธอไม่ได้ให้เธอมาพูดมากหรือตั้งคำถามกับฉันถ้าไม่อยากให้ฉันยกเลิกสัญญาตั้งแต่วันแรกก็นั่งเงียบๆ " ดราก้อนละสายตาจากงานในมือก่อนจะหันไปจ้องหน้าหญิงสาวนิ่งก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความดุดัน

"แต่นายกำลังลักพาตัวฉันอยู่นายก็ควรจะบอกฉันหน่อยไหมว่าจะพาฉันไปไหน" ร่างบางเอ่ยกลับอย่างสู้สายตาดุดันของเขา

"แล้วเธอเคยเจอโจรลักพาตัวที่ไหนมันบอกไหมล่ะ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นก่อนจะละความสนใจจากร่างบางมาตรวจงานในมือต่อ

"เออก็จริงแฮะ" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างคิดได้ก่อนจะเลิกเอ่ยถามและหันมานั่งกอดอกมองออกไปตามข้างทางแทนเพื่อเก็บข้อมูลหาทางหนี

ไม่นานนักรถตู้คันหรูก็แล่นมาถึงบริเวณหน้าบ้านหรูหลังหนึ่ง ไม่สิต้องบอกว่าคฤหาสน์ถึงจะถูกเพราะบ้านหลังนี้มันใหญ่กว่าบ้านเธอมากหลายสิบเท่าดูด้วยตาแล้วมูลค่าคงเกิน 200 ล้านแน่ๆ ก่อนที่ประตูบานใหญ่ที่กำลังเปิดออกด้วยระบบอัตโนมัติ

"เหมือนบ้านในหนังมาเฟียเลย" โมเน่เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกขนลุกเมื่อรถแล่นเข้ามายังบริเวณบ้านและภายในบ้านหลังนี้มีบอดี้การ์ดอยู่เต็มไปหมดทั้งในบ้านและนอกบ้าน

"....."

แกร็ก~

"เชิญครับนาย" ทันทีที่รถจอดถึงหน้าทางเข้าคฤหาสน์มาตินก็รีบลงมาเปิดประตูให้ทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นตามมาด้วยเฟรดที่ลงมาพร้อมกับมาติน

"ลงมา" ดราก้อนที่เดินลงจากรถก็เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ยอมตามเขาลงมาด้วย

"นายพาฉันมาทำอะไรที่นี่" โมเน่เอ่ยด้วยสีหน้าแสดงความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดถึงเเม้ว่าเธอจะพยายามข่มมันไว้แต่เมื่อเธอมองไปรอบๆ เธอก็สัมผัสได้เลยว่านี่ไม่ใช่บ้านของคนปกติทั่วไป

"ฉันคิดว่าเธอน่าจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

"แล้วนายจะให้ฉันกลับได้เมื่อไหร่" โมเน่เอ่ย

"จนกว่าฉันจะเบื่อเธอ"

"แต่นี้มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเรานะถ้านายอยากนายก็แค่โทรมาหาฉันก็ได้ไม่เห็นจำเป็นต้องให้ฉันมาอยู่ที่นี่เลย"

"เธอควรรู้ไว้อย่างหนึ่งนะว่าฉันไม่ชอบคนพูดมาก ลงมา" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งกระชากแขนของคนตัวเล็กลงมาจากรถทันทีก่อนละลากเธอให้เดิมตามเข้าไปในบ้าน

_______________________________