“…เดี๋ยวนะ บางคนกำลังเดินอยู่หน้าเทียโกมา…บ้าจริง! นั่นคือ ผู้ชายที่ออกไปก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?” “ใช่แล้ว! เขาไปข้างนอกเพื่อเรียกใครบางคนมา แต่เมื่อคิดว่าคนที่เขามีอยู่ในใจคือ เทียโกแล้วล่ะก็ จริง ๆ แล้ว มันเป็นอย่างงั้นจริง ๆ เหรอเนี่ย?” คนบางคนที่อยู่ในบาร์เริ่มพูดคุยถึงสถานการณ์โดยการกระซิบกระซาบกัน คนอื่น ๆ เพียงแค่จ้องไปที่ฉากนั้นด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้น สิ่งเดียวที่คงที่คือ ตอนนี้ทุกคนรู้สึกเต็มไปด้วยความไม่เชื่อกัน ไม่นานหลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงดังก้องขึ้นมา และฝีเท้าเสียงดังหลายก้าวก็ตามมาในไม่ช้า กลุ่มบอดี้การ์ดขนาดใหญ่ที่แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำเดินเข้ามาในบาร์กัน ในหมู่พวกเขา ก็มีชายหนุ่มหลายคนที่แต่งกายเหมือนกับทายาทที่ร่ำรวยเช่นกัน มันเป็นฉากที่น่าประทับใจอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว ฮิวเองก็รู้สึกตกตะลึงไป ผู้ชายในชุดดำมีอารมณ์ที่แตกต่างกัน เมื่อเทียบกับคนที่เขาเคยเห็นมา แม้แต่กลุ่มของคนหนุ่มที่ร่ำรวยก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่เขาจะไม่กล้าไปทำให้ขุ่นเคืองใจได้ “คุณคลอฟอร์ด ผู้ชายที่ผมพามาที่นี่มีชื่อว่าเทียโก เขาเป็นผู้หนุนหลังของฮิว!” เอเดนกล่าว ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าก่อน
ใบหน้าของทีน่าแดงก่ำขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อเธอรู้สึกตัวได้อีกครั้ง เธอก็มองหาเจอรัลด์ที่อยู่ในฝูงชนขนาดใหญ่นั้นทันที รถหรูที่แพงมากที่สุดในฉากนั้นคือแลมบอร์กินี และทีน่าก็เห็นเจอรัลด์กำลังยืนอยู่ข้างมัน หลังจากบอดี้การ์ดเปิดประตูรถให้เขา เจอรัลด์ก็เข้าไปในรถ และออกจากที่เกิดเหตุไป “…ทีน่า เธอโกหกพวกเราหรือเปล่าเนี่ย? พวกเราเพิ่งเห็นบ้าอะไรกัน? เธอไม่ได้พูดว่าเขาเป็นแค่คนไม่เอาไหนที่ยากจนหรอกเหรอ? แต่สิ่งที่พวกเราทุกคนเห็นกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิงเลยนะ!” เพื่อนสองสามคนของเธอกล่าว ขณะที่พวกเธอกล้ำกลืนกัน ยังคงรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งประสบมา “ฉัน…ฉันไม่ได้โกหกเธอ…เขาเป็นจริง ๆ…” ทีน่าไม่สามารถพูดจบประโยคได้ ในขณะนั้น เธอรู้สึกประหม่าพอ ๆ กันและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีต่อไปแล้ว จากนั้นเธอก็พยายามนึกถึงความประทับใจแรกพบที่แท้จริงของเธอที่มีต่อเจอรัลด์ ในวันที่เธอพบกับเขาครั้งแรกว่าคืออะไรกันแน่ ‘…ฉัน…คิดว่าตอนแรกฉันคิดว่าเขาค่อนข้างหล่อเหลาและมีระดับในครั้งแรกที่ฉับพบเขา…ฉันยังถามว่าเขามีแฟนหรือยังด้วยซ้ำไป…’ ‘ฉันไม่ได้คิดที่จะรู้จักเขาให้ดีขึ้น เพราะฉันไม่มีแฟนแ
เป็นสายเรียกเข้าจากแซค “คุณคลอฟอร์ด พวกเรามีความคืนหน้าบางอย่างเกี่ยวกับจี้หยกครับ!” แซคกล่าวขึ้นมาทันทีที่เจอรัลด์รับสายโทรศัพท์ “โอ้? ตอนนี้คุณอยู่ไหน?” เจอรัลด์ถามกลับ ผู้ประเมินทรัพย์สมบัติที่เชี่ยวชาญจากนอร์ทเบย์มีชื่อว่าเซย์เดน เวย์แฮม เจอรัลด์เคยพบกับเขามาก่อนในช่วงงานเลี้ยงคนดัง และพวกเขายังดื่มให้กันและกันในวันนั้นอีกด้วยซ้ำ เนื่องจากว่าเขามีปัญหาที่ต้องจัดการในตอนนั้น เจอรัลด์จึงบอกแซคให้พาคุณชีเกสมาด้วย เพื่อมาพบกับคุณเวย์แฮม คุณชีเกสเองรู้แต่เพียงว่าจี้หยกถูกผลิตขึ้นทางตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัดซอลฟอร์ดเท่านั้น อย่างไรก็ตาม รายละเอียดเกี่ยวกับต้นกำเนิดของมันก็ยังคงคลุมเครืออยู่จนถึงบัดนี้ สายของแซคเป็นสัญญานว่าในที่สุดพวกเขาก็สามารถค้นพบบางอย่างแล้ว “ผมอยู่ในคฤหาสน์ของคุณเวย์แฮมพร้อมกับคุณชีเกสในตอนนี้ คุณอยากจะมาในตอนนี้ไหมครับ คุณคลอฟอร์ด?” “ผมจะไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้!” หลังจากวางสาย เขาก็เล่าแผนการของเขาให้โยเอล และคนอื่น ๆ ฟัง ก่อนจะมุ่งหน้าตรงไปยังคฤหาสน์ของคุณเวย์แฮม คุณเวย์แฮมและครอบครัวของเขามีอิทธิพลอย่างมากเช่นเดียวกับชื่อเสียงที่ดี แม้ว่าพวกเขาจะเป
เจอรัลด์เพียงยิ้มจาง ๆ ขณะที่เขาจิบน้ำชา “ตอนนี้ค่อนข้างดึกแล้ว ปู่คะ…วันนี้มีแขกมากมายขนาดนี้…” ขณะนั้นเอง หญิงสาวคนหนึ่งที่สวมชุดนอนค่อย ๆ เดินลงมาจากบันได ขณะที่เธอจ้องไปที่เจอรัลด์ และคนอื่น ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น “อ่า ลิซซ่า มานี่สิ และทักทายคุณคลอฟอร์ดซะ หนูค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับเขาก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?” คุณเวย์แฮมกล่าว ขณะที่เขายิ้ม “เขาคือคุณคลอฟอร์ดเหรอคะ?” ลิซซ่าถาม ขณะที่เธอเดินมาถึงขั้นสุดท้าย เมื่อเธอเข้าไปหาเขา เธอมองเขาผ่าน ๆ จากหัวจรดเท้าก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย ทันทีทันใดหลังจากนั้น เธอก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบค่ะ คุณคลอฟอร์ด ฉันเมลิซซ่า เวย์แฮม แต่คุณแค่เรียกฉันว่าลิซซ่าก็ได้” “ยินดีที่ได้พบคุณเช่นกัน ลิซซ่า คุณก็สามารถเรียกผมว่าเจอรัลด์ได้นะครับ!” เจอรัลด์ตอบ ขณะที่เขายื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับเธอ ลิซซ่าสวยมาก และหลังจากการพูดคุยกันกับเธอได้สักพัก เขาก็พบว่าเธอค่อนข้างใจกว้างต่อผู้อื่นเช่นกัน ความประทับใจแรกของเจอรัลด์ที่มีต่อเธอก็ไม่ได้แย่อะไร พูดได้แค่นั้น ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ค่อนข้างเป็นคนที่พูดเก่งเหมือนกัน เธอคุยกั
เจอรัลด์ตระหนักได้ว่า ชายชราคนนี้คือคนเดียวกันกับคนที่แบล็คเมล์เขา เมื่อตอนที่เขายังคงตามหากีย่าในตอนนั้นอยู่ เจอรัลด์ไม่เคยคิดฝันว่าชายชราคนนี้จะมาตามหาเขาอีกเลยจริง ๆ “ทำไมถึงเป็นคุณอีกล่ะ” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “อ่า! หลานชายของฉัน! มันยอดเยี่ยมมากที่เธออยู่ที่นี่ตอนนี้! ฮึ่ม! ยามพวกนี้จะไม่ให้ฉันเข้าไป! บอกพวกเขาให้ฉันเข้าไปหน่อยสิ!” ชายชรากล่าว พร้อมกับเอาเท้าสะเอว “ทำไมถึงอยากจะเข้าไปที่นั่นล่ะ? คราวนี้คุณต้องการอะไร? ผมช่วยเหลือคุณมาก่อนแล้ว และผมยังรักษาขาที่บาดเจ็บของคุณด้วยซ้ำไป! หยุดตามรังควานผมได้แล้ว คุณคิดจริง ๆ เหรอว่าผมเป็นคนดีโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ น่ะ?” เจอรัลด์ตอบอย่างค่อนข้างเหลืออด เจอรัลด์ไม่ได้อะไรกับการช่วยเหลือผู้คนจริง ๆ ถ้าพวกเขาดูน่าเวทนาเหมือนกับขอทาน แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ได้ช่วยเหลือเขาไปแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าชายชรายังคงใช้ความสงสารของเจอรัลด์ต่อไปในทางที่ผิดละก็ เขาก็จะล้ำเส้นอย่างแน่นอน “ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ หลานชาย? เธอหมายความยังไงที่ฉันกำลังตามรังควานเธออยู่? เธอแค่เหมือนหลานชายที่หายไปของฉันมาก! ถ้ายังเขาไม่ตาย เขาก็น่าจะอายุใกล้เค
ประตูเหวี่ยงเปิดออก และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสิบคนก็รีบเร่งเข้ามา แต่ละคนถือกระบองไฟฟ้ามาด้วย พวกเขาจัดการตามรอยของชายชราได้ในที่สุดด้วยความช่วยเหลือจากภาพกล้องวงจรปิด “แกไอ้บ้าเอ้ย! อยู่นี่เอง!” จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มาล้อมเขาไว้ทันที “ขออภัยด้วยครับคุณคลอฟอร์ด! ชายชราคนนี้แอบเข้ามาในล็อบบี้ หลังจากการอาบน้ำของเขาตอนที่พวกเราไม่ได้สนใจกับเขา! เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินหมายเลขห้องของคุณมาจากพนักงานต้อนรับหญิง จากนั้นเขาก็ทำลายเครื่องกลไกทั้งหมดที่จำเป็นต้องขึ้นมาที่นี่! ขออภัยอีกครั้งด้วยครับ คุณคลอฟอร์ด! พวกเราจะทุบตีเขาจากนั้นก็ไล่เขาออกไป เดี๋ยวนี้ครับ!” เจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรดี ในขณะนั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวกับชายชราแค่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากเควต้า ก่อนหน้านี้เจอรัลด์ได้ส่งข้อความทางไลน์ให้กับเธอเกี่ยวกับเรื่องใหม่ ๆ ทั้งหมดที่เขาได้ค้นพบมา เธอต้องเพิ่งอ่านมันแน่ เหลือบมองไปที่ชายชราอีกครั้ง จากนั้นเจอรัลด์ก็รับสายโทรศัพท์ “ฉันเดาว่าเธอได้อ่านข้อความแล้วใช่ไหม เควต้า?” “ฉั
ผิวของเธอก็ค่อนข้างขาวเช่นกัน เมื่อเขาเห็นเธอ เจอรัลด์ก็แค่พยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม เมลิซซ่าหัวเราะเบา ๆ เมื่อเธอเห็นเขาทำแบบนั้น จากนั้นเธอก็พูดขึ้นมา “เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน เจอรัลด์ เธอเป็นคนหน้าตาดีใช่ไหม? เธอมาเพื่อจะสนุกกันกับฉัน” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการพยักหน้าธรรมดา “แต่แค่อยากให้คุณรู้ไว้ เธอแต่งงานแล้ว! เธอสวยแม้ในช่วงที่เธอเรียนอยู่ในโรงเรียนแล้ว และหลายปีผ่านไปตั้งแต่นั้นมา เธอก็ยังคงสง่างามเหมือนเช่นเคย!” เมลิซซ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ขณะที่เธอหัวเราะ “จากปฏิกิริยาของเธอ ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าคุณคือ คุณคลอฟอร์ด เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณค่ะ! ฉันโรซาลี โอเวนส์ ค่ะ แต่เนื่องจากว่าฉันโตกว่าคุณทั้งสอง คุณสามารถเรียกฉันว่าพี่สาวโอเวนส์ได้นะคะ!” โรซาลีกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เออ จริงสิคะ คุณคลอฟอร์ด ฉันมั่นใจว่าคุณรู้อยู่แล้วว่าครอบครัวของลูกพี่ลูกน้องของฉันค่อนข้างมีอำนาจในนอร์ทเบย์! เธอยังสอนอยู่ในมหาวิทยาลัยที่นั่นด้วยเหมือนกัน!” เมลิซซ่ากล่าวเพิ่มเติม เจอรัลด์พยักหน้าอีกครั้งขณะที่เขากล่าวทักทาย “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณเช่นกันครับ พี่สาวโอเวนส์
เธอรู้สึกรังเกียจเขามาก จนเธอเริ่มปั่นหัวตัวเองด้วยความคิดที่ค่อนข้างสุดโต่งนี้แล้ว กีย่าเพียงเข้าร่วมมื้ออาหารนี้ เพราะพ่อของเธอได้โน้มน้าวให้เธอไปในวันนั้น เมื่อคิดย้อนกลับไป เธอก็ไม่แม้แต่จะมั่นใจด้วยซ้ำว่าเธอควรเริ่มต้นเช่นนั้นหรือไม่ “อืม มันไม่สำคัญเลยจริง ๆ การหมั้นหมายจะเกิดขึ้นในช้าก็เร็ว ๆ นี้! อย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นตอนนี้เลย มาสิ เข้าไปข้างในกันได้แล้ว!” ยูนัสกล่าว ขณะที่เขาพาเธอเข้าไปในโรงแรง ในขณะเดียวกันนี้ เจอรัลด์ก็เพิ่งเข้าไปในห้องส่วนตัว เมลิซซ่าได้เชิญผู้คนมาค่อนข้างมากในวันนั้น และนอกเหนือจากลูกพี่ลูกน้องของเธอ โรซาลี คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นคนหนุ่มสาวที่ดูอายุใกล้เคียงกัน พวกเขาบางคนดูเหมือนจะมาจากเมย์เบอร์รี่ ในขณะที่คนอื่น ๆ มาจากที่อื่นกัน สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือ พวกเขาทุกคนปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างเคารพและอบอุ่นมาก นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับเมลิซซ่าที่คอยเสริฟ์อาหารให้เขาอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากเธอนั่งอยู่ข้างเขา เมลิซซ่ายังชวนเจอรัลด์ให้ไปสนุกกันกับพวกเธอในคืนนั้นอีกด้วย เนื่องจากว่ามีเพื่อนอีกกลุ่มที่จะมาร่วมด้วยจากนั้น แม้ว่าเดิมทีเจอรัลด์ว