เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 603
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 604
ประตูเหวี่ยงเปิดออก และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสิบคนก็รีบเร่งเข้ามา แต่ละคนถือกระบองไฟฟ้ามาด้วย พวกเขาจัดการตามรอยของชายชราได้ในที่สุดด้วยความช่วยเหลือจากภาพกล้องวงจรปิด “แกไอ้บ้าเอ้ย! อยู่นี่เอง!” จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มาล้อมเขาไว้ทันที “ขออภัยด้วยครับคุณคลอฟอร์ด! ชายชราคนนี้แอบเข้ามาในล็อบบี้ หลังจากการอาบน้ำของเขาตอนที่พวกเราไม่ได้สนใจกับเขา! เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินหมายเลขห้องของคุณมาจากพนักงานต้อนรับหญิง จากนั้นเขาก็ทำลายเครื่องกลไกทั้งหมดที่จำเป็นต้องขึ้นมาที่นี่! ขออภัยอีกครั้งด้วยครับ คุณคลอฟอร์ด! พวกเราจะทุบตีเขาจากนั้นก็ไล่เขาออกไป เดี๋ยวนี้ครับ!” เจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรดี ในขณะนั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวกับชายชราแค่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากเควต้า ก่อนหน้านี้เจอรัลด์ได้ส่งข้อความทางไลน์ให้กับเธอเกี่ยวกับเรื่องใหม่ ๆ ทั้งหมดที่เขาได้ค้นพบมา เธอต้องเพิ่งอ่านมันแน่ เหลือบมองไปที่ชายชราอีกครั้ง จากนั้นเจอรัลด์ก็รับสายโทรศัพท์ “ฉันเดาว่าเธอได้อ่านข้อความแล้วใช่ไหม เควต้า?” “ฉั
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 605
ผิวของเธอก็ค่อนข้างขาวเช่นกัน เมื่อเขาเห็นเธอ เจอรัลด์ก็แค่พยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม เมลิซซ่าหัวเราะเบา ๆ เมื่อเธอเห็นเขาทำแบบนั้น จากนั้นเธอก็พูดขึ้นมา “เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน เจอรัลด์ เธอเป็นคนหน้าตาดีใช่ไหม? เธอมาเพื่อจะสนุกกันกับฉัน” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการพยักหน้าธรรมดา “แต่แค่อยากให้คุณรู้ไว้ เธอแต่งงานแล้ว! เธอสวยแม้ในช่วงที่เธอเรียนอยู่ในโรงเรียนแล้ว และหลายปีผ่านไปตั้งแต่นั้นมา เธอก็ยังคงสง่างามเหมือนเช่นเคย!” เมลิซซ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ขณะที่เธอหัวเราะ “จากปฏิกิริยาของเธอ ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าคุณคือ คุณคลอฟอร์ด เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณค่ะ! ฉันโรซาลี โอเวนส์ ค่ะ แต่เนื่องจากว่าฉันโตกว่าคุณทั้งสอง คุณสามารถเรียกฉันว่าพี่สาวโอเวนส์ได้นะคะ!” โรซาลีกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เออ จริงสิคะ คุณคลอฟอร์ด ฉันมั่นใจว่าคุณรู้อยู่แล้วว่าครอบครัวของลูกพี่ลูกน้องของฉันค่อนข้างมีอำนาจในนอร์ทเบย์! เธอยังสอนอยู่ในมหาวิทยาลัยที่นั่นด้วยเหมือนกัน!” เมลิซซ่ากล่าวเพิ่มเติม เจอรัลด์พยักหน้าอีกครั้งขณะที่เขากล่าวทักทาย “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณเช่นกันครับ พี่สาวโอเวนส์
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 606
เธอรู้สึกรังเกียจเขามาก จนเธอเริ่มปั่นหัวตัวเองด้วยความคิดที่ค่อนข้างสุดโต่งนี้แล้ว กีย่าเพียงเข้าร่วมมื้ออาหารนี้ เพราะพ่อของเธอได้โน้มน้าวให้เธอไปในวันนั้น เมื่อคิดย้อนกลับไป เธอก็ไม่แม้แต่จะมั่นใจด้วยซ้ำว่าเธอควรเริ่มต้นเช่นนั้นหรือไม่ “อืม มันไม่สำคัญเลยจริง ๆ การหมั้นหมายจะเกิดขึ้นในช้าก็เร็ว ๆ นี้! อย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นตอนนี้เลย มาสิ เข้าไปข้างในกันได้แล้ว!” ยูนัสกล่าว ขณะที่เขาพาเธอเข้าไปในโรงแรง ในขณะเดียวกันนี้ เจอรัลด์ก็เพิ่งเข้าไปในห้องส่วนตัว เมลิซซ่าได้เชิญผู้คนมาค่อนข้างมากในวันนั้น และนอกเหนือจากลูกพี่ลูกน้องของเธอ โรซาลี คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นคนหนุ่มสาวที่ดูอายุใกล้เคียงกัน พวกเขาบางคนดูเหมือนจะมาจากเมย์เบอร์รี่ ในขณะที่คนอื่น ๆ มาจากที่อื่นกัน สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือ พวกเขาทุกคนปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างเคารพและอบอุ่นมาก นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับเมลิซซ่าที่คอยเสริฟ์อาหารให้เขาอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากเธอนั่งอยู่ข้างเขา เมลิซซ่ายังชวนเจอรัลด์ให้ไปสนุกกันกับพวกเธอในคืนนั้นอีกด้วย เนื่องจากว่ามีเพื่อนอีกกลุ่มที่จะมาร่วมด้วยจากนั้น แม้ว่าเดิมทีเจอรัลด์ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 607
ยิ่งเขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเสียงนั้นมากขึ้นเท่าไหร่ สถานการณ์ก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเท่านั้น สุดท้าย เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูเพื่อดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ ชายแปลกหน้ากำลังพยายามที่จะถอดเสื้อผ้าโรซาลีอยู่ในห้อง! โรซาลีดูเหมือนจะดิ้นรนมาได้สักพัก และน้ำตาก็รื้อขึ้นมาในดวงตาของเธอแล้ว เมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เขาก็แค่ยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะกระโดดลงจากเตียง และกระโดดออกจากหน้าต่างไป แต่นี่มันชั้นเจ็ด เจอรัลด์รีบวิ่งไปที่หน้าต่างและมองลงไปทันที แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีร่องรอยของผู้ชายคนนั้นเลย ‘เขาไปไหนกันแน่?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง รู้สึกตกตะลึง เมื่อหันหลังกลับมาเพื่อจะตรวจดูโรซาลี เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองหน้าแดงมาก ขณะที่เขากำลังจะเอาผ้าห่มมาคลุมเธอไว้ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังมาจากด้านนอก “ให้ตายเถอะ ทำไมเธอถึงน่ารำคาญขนาดนี้? เจอรัลด์ดูแลลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะต้องตามมาด้วย! เธอจะไม่ได้อะไรเลยจากการทำแบบนี้!” เสียงของเมลิซซ่าพูดมาตามทางเดินเล็กน้อย ดูเหมือนว่ากลุ่มที่เขาดื่มด้วยก่อนหน้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 608
นี่คือคำถามที่เจอรัลด์ตั้งขึ้น ขณะที่เขามองไปที่ผู้จัดการ ผู้จัดการแค่เพียงยิ้มอย่างขออภัยก่อนจะพูดขึ้นมา “ผมเคยพบกับคุณครั้งหนึ่งที่หอการค้า คุณคลอฟอร์ด อีกอย่าง พี่สาวของคุณ ซีอีโอเจสสิก้า คลอฟอร์ดก็ให้ความสนใจผมเป็นอย่างมากในอดีต! มันคงเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร!” “ฮึ่ม! อย่าพยายามทำให้เกิดผลดีที่นี่เลย เจอรัลด์! แท้จริงแล้วทุกคนในเมย์เบอร์รี่ที่เกี่ยวข้องในแผนกธุรกิจก็อย่างน้อยก็จำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อคุณบ้าง! พวกเรารู้ว่าพวกคุณทั้งคู่อยู่ฝ่ายเดียวกัน! ทำไมระบบกล้องวงจรปิดถึงมาเสียตอนนี้ล่ะ? คุณไม่คิดว่ามันบังเอิญไปหน่อยเหรอ?” เมลิซซ่าพูดอย่างค่อนข้างโกรธเคืองด้วยน้ำเสียงที่ดัง ในตอนนั้น คนอื่น ๆ หลายคนที่ค้างคืนกันที่นั่นก็เดินออกมาจากห้องของพวกเขากันเพื่อดูว่าความโกลาหลนี้เกี่ยวกับอะไร มันไม่นานก่อนที่ทางเดินของชั้นจะกลายมาแออัดกัน ไม่นานหลังจากนั้น การซุบซิบนินทาก็เริ่มขึ้นเช่นกัน “กำลังเกิดอะไรขึ้นกัน?” “ปรากฏว่าทายาทที่ร่ำรวยบางคนเห็นผู้หญิงที่เมาและลากเธอเข้ามาในห้องน่ะสิ โชคดีลูกพี่ลูกน้องของผู้หญิงคนนั้นจัดการหยุดเขาเอาไว้ได้ก่อนที่เขาจะข่มขืนเธอ!
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 609
“อะไรนะ? พี่สาวโอเวนส์คือเหยื่องั้นเหรอ?” ยูนัสถาม ตกตะลึงไป “ใช่!” เมลิซซ่าตอบก่อนจะอธิบายทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ โรซาลีก็ค่อย ๆ มีสติขึ้นมาในตอนนั้น แม้จะเวียนหัว เธอก็ยังคงจ้องเขม็งไปที่เจอรัลด์ด้วยความขุ่นเคืองใจ แม้เธอจะเมาหนักมากก่อนหน้านี้ก็ตาม เธอทราบพอที่จะรู้ว่าเป็นเจอรัลด์และลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ช่วยพาเธอเข้ามาในห้อง ขณะที่เธอยังคงงุนงงอยู่ มีใครบางคนพยายามบังคับถอดเสื้อผ้าของเธอออก! ใครจะทำแบบนั้นกันถ้าไม่ใช่เจอรัลด์? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จึงทำให้น้ำตารื้อขึ้นมาในตาของโรซาลี “คุณช่างกล้าเสียจริง! ผมหวังว่าคุณจะรู้ไว้ว่าตระกูลหลงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลโอเวนส์มาหลายรุ่นแล้ว! คุณกล้าทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสมขนาดนี้กับพี่สาวโอเวนส์ได้ยังไงกัน? ไม่เกรงกลัวเลยสินะ! ตระกูลหลงแห่งยานเคนจะทำให้คุณชดใช้สำหรับเรื่องนี้อย่างแน่นอน โดยไม่ว่าคุณจะมีอำนาจมากแค่ไหนก็ตาม!” ยูนัสกล่าวอย่างเย็นชา “ห๋า? ตระกูลหลงแห่งยานเคนงั้นเหรอ? บ้าไปแล้ว เป็นคุณหลง! นี่กลายมาเป็นเรื่องใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมแล้วตอนนี้! ไม่เพียงแต่ตระกูลโอเวนส์ที่เกี่ยวข้อง แต่ยังมีตระกูลหลงอีกด้วย!”
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 610
และในขณะที่เจอรัลด์รู้สึกเหมือนว่าเขาตกต่ำสุดขีดแล้ว เขาก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบขึ้นมา ขณะที่มีมือหนึ่งวางอยู่บนไหล่ของเขา เมื่อเขาหันหลังกลับไป เขาก็เห็นผู้ชายผมยาวเหมือนผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเขา เจอรัลด์แทบจะรู้สึกกดดันจากการคุกคามมากมายของผู้ชายคนนี้อย่างเดียวได้ “หลีกไป! พวกเธอทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่ที่นี่?” เสียงคนแก่ตะโกนขึ้นมาอย่างกระทันหัน “พวกเรากำลังทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ? มาทำอะไรที่นี่เนี่ยชายแก่? หยุดผลักคนอื่นไปทั่วได้แล้ว!” จากนั้นฝูงชนก็เริ่มดุว่าคนที่ตะโกนขึ้นมาในตอนแรก “ฉันมาที่นี่เพื่อมองหาหลานชายของฉัน! พวกเธอทุกคนกำลังยืนขวางทางอยู่!” เจ้าของเสียงแก่ ๆ นั้นพูดเยาะขณะที่เขาเยียดตัวเองเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นว่าเขาแต่งตัวโกโรโกโสมากแค่ไหน ผู้คนในห้องจึงรีบเปิดทางให้เขา เนื่องจากว่าพวกเขาพยายามหลีกเลี่ยงเขาเหมือนกับโรคระบาด ในทางกลับกัน ชายผมยาวเพียงถลึงตามองชายชราอย่างเย็นชา ขณะที่เขาหดมือของเขากลับ “แกกำลังจะทำอะไร? ปล่อยหลานชายของฉันไปซะ!” ชายชราคำราม ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า และผลักเมลิซซ่าไปด้านข้าง เจอรัลด์แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองได้ เป็นข
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 611
ในขณะที่เรื่องนั้นกำลังเกิดขึ้น… “คุณหลง ผมขออภัยด้วยแต่ผมล้มเหลว!” “ว่าไงนะ? นายล้มเหลวได้ยังไงกัน สกอร์เปียนส์? นายล้มคนอย่างเจอรัลด์ไม่ได้งั้นเหรอ?” ยูนัสพูดผ่านโทรศัพท์ รู้สึกตะลึงงัน เขาอยู่ในห้องน้ำตอนที่เขารับโทรศัพท์จากสกอร์เปียนส์ “ผมขอโทษครับ แต่ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งช่วยให้เขาหนีไปได้! ถ้าผมหดแขนกลับไม่ทันล่ะก็ ผมก็คงแขนหักไปแล้วตอนนี้!” สกอร์เปียนส์ตอบกลับขณะที่เขาถือโทรศัพท์ด้วยมือข้างที่ปกติของเขา เขากำลังโทรศัพท์จากภายในรถ แขนของสกอร์เปียนส์ ซึ่งวางอยู่บนพื้นผิวราบ ตอนนี้กำลังสั่นสะเทือนอยู่ เส้นเอ็นของเขาถลนออกมาและแดงไปหมด มันเกือบจะดูเหมือนว่าหนอนตัวเป็น ๆ ปกคลุมทั้งแขนของเขาอยู่ ในตอนนั้น เขาไม่แม้แต่จะขยับมันได้ด้วยซ้ำ หน้าผากของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อจากความกลัว และเขาก็รู้สึกค่อนข้างอ่อนแรง “โธ่เว้ย! ไอ้บ้านั่นแม่งโชคดีจริง ๆ! แต่ยังไงก็ตาม พวกเราก็เริ่มได้ดีแล้ว! เมื่อข่าวพาดหัวออกสู่สาธารณะวันพรุ่งนี้ เขาก็จะกลายเป็นคนเสียชื่อเสียงอย่างที่สุดแน่นอน! พวกโอเวนส์จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ และครอบครัวของฉันก็จะช่วยเหลือพวกเขาจากนั้น! มันเรื่องของเวลาสำหรับพวกเขาก
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
