ประตูเหวี่ยงเปิดออก และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสิบคนก็รีบเร่งเข้ามา แต่ละคนถือกระบองไฟฟ้ามาด้วย พวกเขาจัดการตามรอยของชายชราได้ในที่สุดด้วยความช่วยเหลือจากภาพกล้องวงจรปิด “แกไอ้บ้าเอ้ย! อยู่นี่เอง!” จากนั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็มาล้อมเขาไว้ทันที “ขออภัยด้วยครับคุณคลอฟอร์ด! ชายชราคนนี้แอบเข้ามาในล็อบบี้ หลังจากการอาบน้ำของเขาตอนที่พวกเราไม่ได้สนใจกับเขา! เห็นได้ชัดว่าเขาได้ยินหมายเลขห้องของคุณมาจากพนักงานต้อนรับหญิง จากนั้นเขาก็ทำลายเครื่องกลไกทั้งหมดที่จำเป็นต้องขึ้นมาที่นี่! ขออภัยอีกครั้งด้วยครับ คุณคลอฟอร์ด! พวกเราจะทุบตีเขาจากนั้นก็ไล่เขาออกไป เดี๋ยวนี้ครับ!” เจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรดี ในขณะนั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวกับชายชราแค่ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็เริ่มดังขึ้นมา เป็นสายเรียกเข้าจากเควต้า ก่อนหน้านี้เจอรัลด์ได้ส่งข้อความทางไลน์ให้กับเธอเกี่ยวกับเรื่องใหม่ ๆ ทั้งหมดที่เขาได้ค้นพบมา เธอต้องเพิ่งอ่านมันแน่ เหลือบมองไปที่ชายชราอีกครั้ง จากนั้นเจอรัลด์ก็รับสายโทรศัพท์ “ฉันเดาว่าเธอได้อ่านข้อความแล้วใช่ไหม เควต้า?” “ฉั
ผิวของเธอก็ค่อนข้างขาวเช่นกัน เมื่อเขาเห็นเธอ เจอรัลด์ก็แค่พยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม เมลิซซ่าหัวเราะเบา ๆ เมื่อเธอเห็นเขาทำแบบนั้น จากนั้นเธอก็พูดขึ้นมา “เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน เจอรัลด์ เธอเป็นคนหน้าตาดีใช่ไหม? เธอมาเพื่อจะสนุกกันกับฉัน” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการพยักหน้าธรรมดา “แต่แค่อยากให้คุณรู้ไว้ เธอแต่งงานแล้ว! เธอสวยแม้ในช่วงที่เธอเรียนอยู่ในโรงเรียนแล้ว และหลายปีผ่านไปตั้งแต่นั้นมา เธอก็ยังคงสง่างามเหมือนเช่นเคย!” เมลิซซ่ากล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ ขณะที่เธอหัวเราะ “จากปฏิกิริยาของเธอ ตอนนี้ฉันมั่นใจแล้วว่าคุณคือ คุณคลอฟอร์ด เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณค่ะ! ฉันโรซาลี โอเวนส์ ค่ะ แต่เนื่องจากว่าฉันโตกว่าคุณทั้งสอง คุณสามารถเรียกฉันว่าพี่สาวโอเวนส์ได้นะคะ!” โรซาลีกล่าวพร้อมด้วยรอยยิ้ม “เออ จริงสิคะ คุณคลอฟอร์ด ฉันมั่นใจว่าคุณรู้อยู่แล้วว่าครอบครัวของลูกพี่ลูกน้องของฉันค่อนข้างมีอำนาจในนอร์ทเบย์! เธอยังสอนอยู่ในมหาวิทยาลัยที่นั่นด้วยเหมือนกัน!” เมลิซซ่ากล่าวเพิ่มเติม เจอรัลด์พยักหน้าอีกครั้งขณะที่เขากล่าวทักทาย “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณเช่นกันครับ พี่สาวโอเวนส์
เธอรู้สึกรังเกียจเขามาก จนเธอเริ่มปั่นหัวตัวเองด้วยความคิดที่ค่อนข้างสุดโต่งนี้แล้ว กีย่าเพียงเข้าร่วมมื้ออาหารนี้ เพราะพ่อของเธอได้โน้มน้าวให้เธอไปในวันนั้น เมื่อคิดย้อนกลับไป เธอก็ไม่แม้แต่จะมั่นใจด้วยซ้ำว่าเธอควรเริ่มต้นเช่นนั้นหรือไม่ “อืม มันไม่สำคัญเลยจริง ๆ การหมั้นหมายจะเกิดขึ้นในช้าก็เร็ว ๆ นี้! อย่าไปพูดถึงเรื่องนั้นตอนนี้เลย มาสิ เข้าไปข้างในกันได้แล้ว!” ยูนัสกล่าว ขณะที่เขาพาเธอเข้าไปในโรงแรง ในขณะเดียวกันนี้ เจอรัลด์ก็เพิ่งเข้าไปในห้องส่วนตัว เมลิซซ่าได้เชิญผู้คนมาค่อนข้างมากในวันนั้น และนอกเหนือจากลูกพี่ลูกน้องของเธอ โรซาลี คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นคนหนุ่มสาวที่ดูอายุใกล้เคียงกัน พวกเขาบางคนดูเหมือนจะมาจากเมย์เบอร์รี่ ในขณะที่คนอื่น ๆ มาจากที่อื่นกัน สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงก็คือ พวกเขาทุกคนปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างเคารพและอบอุ่นมาก นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สำหรับเมลิซซ่าที่คอยเสริฟ์อาหารให้เขาอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากเธอนั่งอยู่ข้างเขา เมลิซซ่ายังชวนเจอรัลด์ให้ไปสนุกกันกับพวกเธอในคืนนั้นอีกด้วย เนื่องจากว่ามีเพื่อนอีกกลุ่มที่จะมาร่วมด้วยจากนั้น แม้ว่าเดิมทีเจอรัลด์ว
ยิ่งเขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเสียงนั้นมากขึ้นเท่าไหร่ สถานการณ์ก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเท่านั้น สุดท้าย เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูเพื่อดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ ชายแปลกหน้ากำลังพยายามที่จะถอดเสื้อผ้าโรซาลีอยู่ในห้อง! โรซาลีดูเหมือนจะดิ้นรนมาได้สักพัก และน้ำตาก็รื้อขึ้นมาในดวงตาของเธอแล้ว เมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เขาก็แค่ยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะกระโดดลงจากเตียง และกระโดดออกจากหน้าต่างไป แต่นี่มันชั้นเจ็ด เจอรัลด์รีบวิ่งไปที่หน้าต่างและมองลงไปทันที แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีร่องรอยของผู้ชายคนนั้นเลย ‘เขาไปไหนกันแน่?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง รู้สึกตกตะลึง เมื่อหันหลังกลับมาเพื่อจะตรวจดูโรซาลี เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองหน้าแดงมาก ขณะที่เขากำลังจะเอาผ้าห่มมาคลุมเธอไว้ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังมาจากด้านนอก “ให้ตายเถอะ ทำไมเธอถึงน่ารำคาญขนาดนี้? เจอรัลด์ดูแลลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะต้องตามมาด้วย! เธอจะไม่ได้อะไรเลยจากการทำแบบนี้!” เสียงของเมลิซซ่าพูดมาตามทางเดินเล็กน้อย ดูเหมือนว่ากลุ่มที่เขาดื่มด้วยก่อนหน้าน
นี่คือคำถามที่เจอรัลด์ตั้งขึ้น ขณะที่เขามองไปที่ผู้จัดการ ผู้จัดการแค่เพียงยิ้มอย่างขออภัยก่อนจะพูดขึ้นมา “ผมเคยพบกับคุณครั้งหนึ่งที่หอการค้า คุณคลอฟอร์ด อีกอย่าง พี่สาวของคุณ ซีอีโอเจสสิก้า คลอฟอร์ดก็ให้ความสนใจผมเป็นอย่างมากในอดีต! มันคงเป็นไปไม่ได้ที่ผมจะไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร!” “ฮึ่ม! อย่าพยายามทำให้เกิดผลดีที่นี่เลย เจอรัลด์! แท้จริงแล้วทุกคนในเมย์เบอร์รี่ที่เกี่ยวข้องในแผนกธุรกิจก็อย่างน้อยก็จำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อคุณบ้าง! พวกเรารู้ว่าพวกคุณทั้งคู่อยู่ฝ่ายเดียวกัน! ทำไมระบบกล้องวงจรปิดถึงมาเสียตอนนี้ล่ะ? คุณไม่คิดว่ามันบังเอิญไปหน่อยเหรอ?” เมลิซซ่าพูดอย่างค่อนข้างโกรธเคืองด้วยน้ำเสียงที่ดัง ในตอนนั้น คนอื่น ๆ หลายคนที่ค้างคืนกันที่นั่นก็เดินออกมาจากห้องของพวกเขากันเพื่อดูว่าความโกลาหลนี้เกี่ยวกับอะไร มันไม่นานก่อนที่ทางเดินของชั้นจะกลายมาแออัดกัน ไม่นานหลังจากนั้น การซุบซิบนินทาก็เริ่มขึ้นเช่นกัน “กำลังเกิดอะไรขึ้นกัน?” “ปรากฏว่าทายาทที่ร่ำรวยบางคนเห็นผู้หญิงที่เมาและลากเธอเข้ามาในห้องน่ะสิ โชคดีลูกพี่ลูกน้องของผู้หญิงคนนั้นจัดการหยุดเขาเอาไว้ได้ก่อนที่เขาจะข่มขืนเธอ!
“อะไรนะ? พี่สาวโอเวนส์คือเหยื่องั้นเหรอ?” ยูนัสถาม ตกตะลึงไป “ใช่!” เมลิซซ่าตอบก่อนจะอธิบายทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ โรซาลีก็ค่อย ๆ มีสติขึ้นมาในตอนนั้น แม้จะเวียนหัว เธอก็ยังคงจ้องเขม็งไปที่เจอรัลด์ด้วยความขุ่นเคืองใจ แม้เธอจะเมาหนักมากก่อนหน้านี้ก็ตาม เธอทราบพอที่จะรู้ว่าเป็นเจอรัลด์และลูกพี่ลูกน้องของเธอที่ช่วยพาเธอเข้ามาในห้อง ขณะที่เธอยังคงงุนงงอยู่ มีใครบางคนพยายามบังคับถอดเสื้อผ้าของเธอออก! ใครจะทำแบบนั้นกันถ้าไม่ใช่เจอรัลด์? เมื่อคิดถึงเรื่องนี้จึงทำให้น้ำตารื้อขึ้นมาในตาของโรซาลี “คุณช่างกล้าเสียจริง! ผมหวังว่าคุณจะรู้ไว้ว่าตระกูลหลงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลโอเวนส์มาหลายรุ่นแล้ว! คุณกล้าทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสมขนาดนี้กับพี่สาวโอเวนส์ได้ยังไงกัน? ไม่เกรงกลัวเลยสินะ! ตระกูลหลงแห่งยานเคนจะทำให้คุณชดใช้สำหรับเรื่องนี้อย่างแน่นอน โดยไม่ว่าคุณจะมีอำนาจมากแค่ไหนก็ตาม!” ยูนัสกล่าวอย่างเย็นชา “ห๋า? ตระกูลหลงแห่งยานเคนงั้นเหรอ? บ้าไปแล้ว เป็นคุณหลง! นี่กลายมาเป็นเรื่องใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมแล้วตอนนี้! ไม่เพียงแต่ตระกูลโอเวนส์ที่เกี่ยวข้อง แต่ยังมีตระกูลหลงอีกด้วย!”
และในขณะที่เจอรัลด์รู้สึกเหมือนว่าเขาตกต่ำสุดขีดแล้ว เขาก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบขึ้นมา ขณะที่มีมือหนึ่งวางอยู่บนไหล่ของเขา เมื่อเขาหันหลังกลับไป เขาก็เห็นผู้ชายผมยาวเหมือนผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเขา เจอรัลด์แทบจะรู้สึกกดดันจากการคุกคามมากมายของผู้ชายคนนี้อย่างเดียวได้ “หลีกไป! พวกเธอทุกคนกำลังทำอะไรกันอยู่ที่นี่?” เสียงคนแก่ตะโกนขึ้นมาอย่างกระทันหัน “พวกเรากำลังทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ? มาทำอะไรที่นี่เนี่ยชายแก่? หยุดผลักคนอื่นไปทั่วได้แล้ว!” จากนั้นฝูงชนก็เริ่มดุว่าคนที่ตะโกนขึ้นมาในตอนแรก “ฉันมาที่นี่เพื่อมองหาหลานชายของฉัน! พวกเธอทุกคนกำลังยืนขวางทางอยู่!” เจ้าของเสียงแก่ ๆ นั้นพูดเยาะขณะที่เขาเยียดตัวเองเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นว่าเขาแต่งตัวโกโรโกโสมากแค่ไหน ผู้คนในห้องจึงรีบเปิดทางให้เขา เนื่องจากว่าพวกเขาพยายามหลีกเลี่ยงเขาเหมือนกับโรคระบาด ในทางกลับกัน ชายผมยาวเพียงถลึงตามองชายชราอย่างเย็นชา ขณะที่เขาหดมือของเขากลับ “แกกำลังจะทำอะไร? ปล่อยหลานชายของฉันไปซะ!” ชายชราคำราม ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า และผลักเมลิซซ่าไปด้านข้าง เจอรัลด์แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองได้ เป็นข
ในขณะที่เรื่องนั้นกำลังเกิดขึ้น… “คุณหลง ผมขออภัยด้วยแต่ผมล้มเหลว!” “ว่าไงนะ? นายล้มเหลวได้ยังไงกัน สกอร์เปียนส์? นายล้มคนอย่างเจอรัลด์ไม่ได้งั้นเหรอ?” ยูนัสพูดผ่านโทรศัพท์ รู้สึกตะลึงงัน เขาอยู่ในห้องน้ำตอนที่เขารับโทรศัพท์จากสกอร์เปียนส์ “ผมขอโทษครับ แต่ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งช่วยให้เขาหนีไปได้! ถ้าผมหดแขนกลับไม่ทันล่ะก็ ผมก็คงแขนหักไปแล้วตอนนี้!” สกอร์เปียนส์ตอบกลับขณะที่เขาถือโทรศัพท์ด้วยมือข้างที่ปกติของเขา เขากำลังโทรศัพท์จากภายในรถ แขนของสกอร์เปียนส์ ซึ่งวางอยู่บนพื้นผิวราบ ตอนนี้กำลังสั่นสะเทือนอยู่ เส้นเอ็นของเขาถลนออกมาและแดงไปหมด มันเกือบจะดูเหมือนว่าหนอนตัวเป็น ๆ ปกคลุมทั้งแขนของเขาอยู่ ในตอนนั้น เขาไม่แม้แต่จะขยับมันได้ด้วยซ้ำ หน้าผากของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อจากความกลัว และเขาก็รู้สึกค่อนข้างอ่อนแรง “โธ่เว้ย! ไอ้บ้านั่นแม่งโชคดีจริง ๆ! แต่ยังไงก็ตาม พวกเราก็เริ่มได้ดีแล้ว! เมื่อข่าวพาดหัวออกสู่สาธารณะวันพรุ่งนี้ เขาก็จะกลายเป็นคนเสียชื่อเสียงอย่างที่สุดแน่นอน! พวกโอเวนส์จะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ และครอบครัวของฉันก็จะช่วยเหลือพวกเขาจากนั้น! มันเรื่องของเวลาสำหรับพวกเขาก