บทที่ 607

ยิ่งเขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเสียงนั้นมากขึ้นเท่าไหร่ สถานการณ์ก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเท่านั้น สุดท้าย เขาจึงตัดสินใจเปิดประตูเพื่อดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ

ชายแปลกหน้ากำลังพยายามที่จะถอดเสื้อผ้าโรซาลีอยู่ในห้อง! โรซาลีดูเหมือนจะดิ้นรนมาได้สักพัก และน้ำตาก็รื้อขึ้นมาในดวงตาของเธอแล้ว

เมื่อผู้ชายคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เขาก็แค่ยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะกระโดดลงจากเตียง และกระโดดออกจากหน้าต่างไป

แต่นี่มันชั้นเจ็ด

เจอรัลด์รีบวิ่งไปที่หน้าต่างและมองลงไปทันที แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีร่องรอยของผู้ชายคนนั้นเลย

‘เขาไปไหนกันแน่?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง รู้สึกตกตะลึง

เมื่อหันหลังกลับมาเพื่อจะตรวจดูโรซาลี เจอรัลด์ก็พบว่าตัวเองหน้าแดงมาก ขณะที่เขากำลังจะเอาผ้าห่มมาคลุมเธอไว้ เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังมาจากด้านนอก

“ให้ตายเถอะ ทำไมเธอถึงน่ารำคาญขนาดนี้? เจอรัลด์ดูแลลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่แล้ว ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะต้องตามมาด้วย! เธอจะไม่ได้อะไรเลยจากการทำแบบนี้!” เสียงของเมลิซซ่าพูดมาตามทางเดินเล็กน้อย

ดูเหมือนว่ากลุ่มที่เขาดื่มด้วยก่อนหน้าน