บทที่ 614

เจอรัลด์ถอนหายใจกับตัวเอง

‘ฉันจะแค่ไปและอธิบายมันกับเธอแล้วกัน…ฉันจะเปิดเผยให้เธอได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วยูนัสเป็นคนแบบไหน!’

“ได้ ฉันจะมุ่งหน้าไปที่นั่นเดี๋ยวนี้แหละ!” เจอรัลด์กล่าว

ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นและคราวนี้ เจอรัลด์ไม่ได้ไปคนเดียว คู่หูเดรกและไทสันติดตามเขาไปจนถึงที่บ้านของกีย่าด้วย

เมื่อพวกเขามาถึงที่ประตูหน้า ทั้งสองก็รออยู่ข้างนอกขณะที่เจอรัลด์เข้าไป

“โอ๋ โอ๋ กีย่า…ขอร้องอย่าเศร้าอีกต่อไปเลย…แม้ว่าฉันไม่ค่อยแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเธอสองคน แต่วันนี้ก็ยังเป็นวันที่เธอได้รับตำแหน่งนักเรียนที่โดดเด่นมากที่สุดในการแนะนำให้เข้ามหาวิทยาลัยนะ…มันเป็นวันแห่งการฉลอง ไม่ใช่หรือไง?” แทมมี่เกลี้ยกล่อม

“นอกจากนี้ บางทีวันหนึ่งเจอรัลด์ก็จะตระหนักได้เองว่าเธอแสนดีมากแค่ไหน!”

กีย่าเพียงยิ้มเยาะ เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น

“หยุดพยายามโน้มน้าวฉันเถอะ แทมมี่ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างฉันและเจอรัลด์ไม่ได้ธรรมดา… จริง ๆ แล้ว ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันคิดถึงเขาในตอนนี้ ฉันแค่รู้สึกขยะแขยง!” กีย่ากล่าวขณะที่เธอสูดหายใจเข้าลึก

ในขณะนั้