แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่เจอรัลรัลด์รู้สึกว่ากีย่าไม่น่าคลางแคลงใจเขา เพราะเขาก็ได้ช่วยเหลือเธอมามากขนาดนั้นในอดีต แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเป็นปรปักษ์ต่อเธอเลยจริง ๆ ความจริงแล้ว เอาตามตรงเขาไม่ต้องการก่อความเสียหายใด ๆ ให้เธออีกต่อไป วิธีที่เขามองมัน เนื่องจากเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกต่อไปแล้ว เธอจึงไม่ต้องทนทุกข์เพราะเขาอีกต่อไป “นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะได้ยิน! คุณรู้ไหม ตอนนี้ผมรู้สึกผิดเล็กน้อยที่จัดฉากใส่ร้ายคุณแบบนั้น…โดยไม่คำนึงถึง ผมอยู่ที่…” หลังจากแฮร์รี่บอกตำแหน่งของเขา และรายละเอียดอีกสองสามอย่าง พวกเขาทั้งคู่ก็วางสาย กีย่าตอนนี้ก็กำลังน้ำตาไหลอาบแก้ม “เขา…เขาไม่ได้เกลียดฉันเลย! เขายังคงเต็มใจเอาตัวเองมาเสี่ยงอันตรายเพราะฉัน!” กีย่าพูดกับตัวเอง ขณะที่เธอรู้สึกใจอ่อนลง ย้ายกลับมาที่เจอรัลด์ เขาแจ้งให้เดรกและไทสันทราบเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างก่อนจะขับรถไปที่ยังสถานที่ตั้งที่เขาได้รับมาเป็นการส่วนตัว มันใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจัมาถึงพร้อมกับถุงเงินในมือ ขณะที่เจอรัลด์ก้าวลงมาจากรถของเขาและยืนอยู่ท่ามกลางบริเวณรกร้างว่างเปล่า แฮร์รี่ก็สังเกตทุกการเคลื่อนไหวของ
เฮลิคอปเตอร์ประมาณสามสิบลำกำลังล้อมรอบบ้านร้างอยู่! แทมมี่รู้สึกตะลึงงันพอ ๆ กับแฮร์รี่ และเธอก็ยกมือทั้งสองข้างปิดปากทันทีที่เธอเห็นเฮลิคอปเตอร์เหล่านั้น บ้าไปแล้ว! แม้แทมมี่จะเติบโตขึ้นมาในเมืองก็ตาม แต่แม้แต่เธอก็ไม่เคยเห็นฉากที่โอ่อ่าแบบนี้เป็นการส่วนตัวเลย! “คุณ…คุณกลับคำพูด!” แฮร์รี่ตะโกนขึ้นมา รู้สึกกลัว โธเว้ย! แผนการของเขาที่หนีไปหลังจากได้รับเงินตอนนี้สูญเปล่าไปแล้ว! ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น บอดี้การ์ดหลายคนก็ใช้บันไดเชือกเพื่อไต่ลงมาจากเฮลิคอปเตอร์กันแล้ว อย่างเร็วมาก แฮร์รี่ก็ถูกล้อมรอบไว้อย่างสิ้นเชิง “เป็นนายจริง ๆ แฮร์รี่! และในที่นี้ฉันก็คิดว่านายจะไม่กล้าย้อนกลับมาแล้วหลังจากหายไปเป็นเวลานานขนาดนั้น! ฉันคงต้องบอกว่า ฉันจะไม่เคยคาดคิดว่านายจะตกต่ำได้ถึงขนาดนี้! นายยังจัดฉากใส่ร้ายคุณคลอฟอร์ดอีกด้วยซ้ำ! นายไม่กลัวว่าคุณหนูคลอฟอร์ดจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลยใช่ไหม?” แซคถามด้วยการพูดเยาะเย้ยขณะที่เขาเดินเข้าไปใกล้แฮร์รี่มากขึ้น เดรกและไทสันก็ตามเขาหลังเขาไปอย่างใกล้ชิด เห็นได้ชัดว่าแซคและแฮร์รี่รู้จักกันและกัน แฮร์รี่เองก็รู้ว่าไม่มีโอกาสเลยที่เขาจะหลบหนีไปจ
ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็กลัวในสิ่งที่เจสสิก้าจะทำกับเขา ถ้าเธอได้รู้ว่าเขาทำร้ายน้องชายของเธอ! แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้ทำมันเพราะเจสสิก้าเคยปฏิบัติต่อเขาอย่างจริงใจมาก่อนเช่นกัน โดยที่ไม่คำนึงถึง ในตอนแรกเขาก็ไม่กล้ากลับมาก่อนที่ห่วงโซ่ของเหตุการณ์จะเกิดขึ้น เขาเพียงอยากได้เงินของเขาเท่านั้นอย่างแท้จริง และออกจากสถานที่บ้า ๆ นี้ไป ก่อนหน้านี้เขามั่นใจว่าจะเก็บเทปบันทึกของทุกอย่างที่เกิดขึ้นไว้ในขณะที่เขาจัดการกับยูนัส เขาคาดเดาไว้ว่าถ้าทุกอย่างไปอย่างราบรื่น เจอรัลด์ก็จะยังคงถูกเข้าใจผิดต่อไปประมาณสัปดาห์หนึ่ง ถ้าเรื่องต่าง ๆ เป็นไปตามแผน ในท้ายที่สุดเขาก็จะมอบเทปบันทึกให้กับแซคอยู่ดี เมื่อเขาซ่อนตัวได้สำเร็จ มันเป็นโชคชะตาของเขาที่ลงเอยอยู่ในสถานการณ์ปัจจุบันนี้ เนื่องจากว่าไม่มีทางเป็นไปได้ง่าย ๆ อยู่แล้วที่จะออกจากที่นี่ เขาจึงรู้ว่าไม่มีอะไรที่จะเสียอยู่ดีในการขอให้เจอรัลด์รับเขาไว้ทำงาน “นายน่ะเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขบขันแกมเหน็บแนม “ช่างเถอะ ไปซะขณะที่นายสามารถทำได้! ไม่ต้องกังวล ฉันจะให้อภัยนายในวันนี้ และฉันจะบอกพี่สาวของฉันไม่ให้ถือว่า
“กีย่า? ทำไมหนูไม่พักผ่อนในห้องของหนูล่ะ? ทำไมถึงออกมา?” วอลตัลถาม น้ำเสียงของเขาไม่มีความสุขอย่างชัดเจน เมื่อเห็นเธอ สมาชิกในครอบครัวของเธอบางคนจึงกระแอมไอก่อนจะพูดขึ้นมา “รู้ไหม กีย่าเป็นเด็กหญิงที่ดีจริง ๆ นะ เธอทราบดีว่าพวกเราไม่สามารถทำให้ตระกูลหลงขุ่นเคืองใจได้ ยิ่งไปกว่านั้น คุณหลงไม่ได้จ่ายไปหลายล้านดอลลาร์เพื่อช่วยหนูหรอกเหรอตอนที่หนูถูกลักพาตัวไปน่ะ? เขาต้องรักหนูมากอย่างแน่นอน!” ภายในห้อง วอลตัลคือคนเดียวที่รู้ความเป็นจริงของสถานการณ์ เนื่องจากว่าเขาเป็นกังวลอย่างมาก กีย่าจึงเล่ารายละเอียดของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนก่อนให้เขาฟัง คนอื่น ๆ ไม่ได้คำนึงถึงความจริงของสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ๆ กันโดยสิ้นเชิง เมื่อได้ยินความเห็นจากลุง ๆ และป้า ๆ ของเธอ กีย่าเพียงแค่หัวเราะเท่านั้น ขณะที่เธอแสดงรอยยิ้มขบขันเชิงเหน็บแนม เธอเข้าใจว่าพวกเขากำลังพยายามจะบอกเธออะไร แม้กระนั้น กีย่าก็ไม่ได้โกรธพวกเขาเลย เธอทราบดีถึงความกดดันจากตระกูลหลง และตระกูลหลักของควาร์ริงตัน ที่ทำให้ทั้งครอบครัวของเธอเอง และครอบครัวญาติของเธอต้องอึดอัดจนหายใจแทบไม่ออกกันจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้ว่าลุง ๆ ป
น้ำเสียงของเอเดนท้อใจ เกือบจะเหมือนราวกับว่าเขาเพิ่งจะแพ้ศึกใหญ่มา “ไม่เป็นไร เร็วเข้าและไปข้างในกันก่อน!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาตบไหล่ทั้งสองข้างของพวกเขาเบา ๆ ก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปด้านในพร้อมกับคนอื่น ๆ “เจอรัลด์! เจอรัลด์!” แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะไปไหนไกล เขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนเรียกหาเขา เมื่อหันหลังกลับไปเพื่อดูว่าเป็นใคร เขาก็ประหลาดใจที่เห็นฟาซิลิตี้ยืนอยู่ที่นั่น แม้เขาไม่ได้พบเธอมาพักใหญ่แล้ว เขาก็ยังคงตกตะลึงไปเล็กน้อยกับความสวยของเธอที่เพิ่มขึ้นมากแค่ไหนภายในช่วงเวลานั้น “ฟาซิลิตี้? เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่กัน?” เจอรัลด์ถาม เขาไม่แน่ใจว่าเธอจัดการตามหาเขาเจอได้อย่างไร เมื่อคิดย้อนกลับไป อย่างไรก็ตาม มันก็อาจเป็นเพราะที่อยู่บ้านของเขาไม่ใช่ความลับสุดยอดอะไร “ฮึ่ม! เพราะฉันไม่อาจหานายเจอเลยหลังจากกลับไปโรงเรียน ฉันจึงตัดสินใจมาที่นี่เพื่อพบนายเป็นการส่วนตัว!” สำหรับช่วงเวลานั้น ฟาซิลิตี้ต่อสู้กับตัวเอง เมื่อเธอรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์ แม้เธอจะใช้เวลาสักระยะหนึ่ง แต่ในที่สุดเธอก็เปลี่ยนใจและทัศนคติที่มีต่อเจอรัลด์ไปอย่างสิ้นเชิง ต
“เฮ้ คนสวย ก่อนหน้านี้ฉันพลาดเธอไปได้อย่างไรกันเนี่ย?” ยูนัสถาม “โอ๊ะโอ…อืม คุณดูเหมือนจะยุ่งอยู่นะเมื่อครู่นี้…ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้ก็มีบางคนมาก่อเรื่อง…ฉันเข้าใจได้ว่าทำไมคุณถึงไม่มีเวลาที่จะมาสนใจฉัน!” หญิงสาวตอบกลับ ขณะที่เธอยิ้มเล็กน้อย เธอยิ่งดูสวยมากขึ้นตอนที่เธอยิ้ม ขณะที่หญิงสาวกำลังจะเทไวน์ให้ยูนัสต่อ เขาก็คว้ามือเธอมาจับไว้ก่อนจะพูดขึ้นมา “เดี๋ยวนะ ดูนี่สิ! เธอทำไวน์แดงหกใส่ฉันก่อนหน้านี้! คำขอโทษง่าย ๆ คงจะไม่พอ! ถ้าเธอต้องการให้ความโกรธ ของฉันสงบลง เธอจะต้องหาวิธีอื่นเพื่อให้ฉันพอใจ!” “อืม…งั้น ฉันจะทำอะไรได้เพื่อทำให้คุณมีความสุขล่ะคะ คุณหลง?” หญิงสาวถามอย่างเขินอาย “ฮ่าฮ่าฮ่า! นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากจะได้ยิน…มาข้างหลังกับฉัน!” เนื่องจากว่ายังคงมีเวลาอีกชั่วโมงหนึ่งเหลืออยู่ ก่อนที่งานเลี้ยงวันเกิดของเขาจะเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ยูนัสจีงตัดสินใจในใจว่าเขาจะสนุกกับหญิงสาวคนนี้ก่อน “ตอนนี้เหรอครับ คุณหลง?” พ่อบ้านถาม เห็นได้ชัดว่าตระหนักถึงเวลา “ไม่ต้องกังวล ฉันจะคอยดูเวลาเอง ฉันจะกลับมาเร็ว ๆ นี้แหละ!” ยูนัสตอบกลับ ขณะที่เขาเริ่มนำหญิงสาวไปยังห้องด้านหล
จากนั้นหญิงสาวก็วิ่งไปอยู่ข้างพี่ชายของเธออย่างรวดเร็ว ยูนัสเองก็ผงะไป หลังจากเห็นหลายสิ่งมากมายกำลังเกิดขึ้นในคราเดียวนี้ เมื่อในที่สุดเขาหันไปมองใบหน้าของผู้ชายโกรธเกรี้ยว เขาก็ถึงกับช็อกเกินกว่าจะกล่าวได้ “ฮ แฮร์รี่?! ทำไมนายถึงอยู่นี่? นายเข้ามาได้ยังไง?” ยูนัสถาม ขณะที่เขาเริ่มผวาวิตกกังวลมาก “โอ้? ช่างเป็นความบังเอิญที่น่ายินดีอะไรอย่างงี้! เช่นนั้น คุณก็คือผู้ร้ายสินะ คุณหลง! คุณกล้ามาดูหมิ่นน้องสาวสุดที่รักของผมเหรอ ห๊ะ? ฉันจะฆ่าแกซะเดี๋ยวนี้แหละ!” แฮร์รี่คำราม ขณะที่เขาเตะยูนัสเข้าที่อกโดยตรง ยูนัสพบว่าตัวเองบินลอยไปยังปลายเตียงของอีกฝั่ง เมื่อเขาตกถึงพื้นในที่สุด เขาก็กุมหน้าอกของเขาทันที เขารู้สึกราวกับว่าเขาจะเริ่มอ้วกเป็นเลือดได้ทุกวินาที “จับเขาลง!” แฮร์รี่สั่ง ขณะที่คนของเขาหลายคนตรึงแขนและขาของยูนัสลงทันที ใบหน้าของยูนัสซีดเซียวด้วยความหวาดกลัว จากนั้นเขาก็เริ่มตะโกนขึ้นมา “บอดี้การ์ด! บอดี้การ์ด เข้ามาที่นี่เดี๋ยวนี้! เขาตะโกนสุดเสียงจน แม้แต่เสียงของเขาก็เริ่มฟังดูแหบแห้ง “ร้องไปเถอะ! ร้องให้ดังเท่าที่แกต้องการเลย! ตราบใดที่แกอยู่ในห้องนี้ ไม่มีใครจะได
“แฮรรี่! บอดี้การ์ดอยู่นี่กัน!” หนึ่งในคนของแฮร์รี่กล่าว “โธ่เว้ย! พวกเราจะสู้ไม่ได้แน่! เราจะต้องล่าถอยก่อน!” แฮร์รี่สั่ง พร้อมกันกับหญิงสาวคนนั้น จากนั้นทั้งกลุ่มก็ออกไปจากเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ กันอย่างรวดเร็ว “ตามพวกมันไป! ตามล่าพวกมันและฆ่าพวกมันทั้งหมดซะ!” ยูนัสตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว นี่คือครั้งแรกที่ยูนัสเคยถูกปฏิบัติแบบนี้ ความอัปยศอดสูอันยิ่งใหญ่แทบจะเหลือทนสำหรับเขาแล้ว ขณะที่บอดี้การ์ดไล่ตามแฮร์รี่และกลุ่มของเขาไป พ่อบ้านของยูนัสก็เข้าหาเขาก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ คุณหลง?” “ฉันจะไม่เป็นบ้าอะไรได้ยังไง? แกคือคนที่เลือกสถานที่ต่ำช้าแห่งนี้เพื่อจัดงานเลี้ยงวันเกิดของฉัน! ถ้ามันไม่ใช่เพราะสถานที่แห่งนี้ แฮร์รี่และคนของมันก็อาจจะไม่สามารถแอบเข้ามากันได้ง่าย ๆ ขนาดนั้นหรอก! รู้ไหมว่าฉันเกือบจะตายไปแล้ว?!” แม้ว่าพ่อบ้าของเขาจะดูเหมือนอายุเกือบ ๆ หกสิบได้ ยูนัสก็ยังคงตบเขาอย่างแรงบนใบหน้า ด้วยความรู้สึกอับอาย จากนั้นพ่อบ้านจึงพูดขึ้นมาทันที “ป เป็นความผิดของผมเองครับ! ผมทำผิดต่อคุณอย่างชัดเจน คุณหลง!” “…ถ้าจะให้พูด ว