บทที่ 427

เสียงคำรามนั้นมาจากไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากเวย์ลอนเองที่เพิ่งจะออกจากห้องส่วนตัวมา

ก่อนหน้านี้ หญิงสาวอีกคนออกมาเข้าห้องน้ำแต่เมื่อเธอกำลังจะออกจากห้องส่วนตัว เธอก็เห็นผู้ชายคนนั้นกำลังขวางทางเดินของเซลล่าอยู่

เมื่อเวย์ลอนรู้เกี่ยวกับข้อเท็จจริงนี้ เขาก็ลุกขึ้นและมุ่งหน้าไปทางห้องน้ำพร้อมกับคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คนทันที

“นี่มันอะไร? กลุ่มไอ้งั่งที่ไร้มารยาท! นายกำลังตะโกนใส่ใครอยู่?”

แม้ว่าจะเป็นคนวิตถาร นายซาเบลนั้นไม่ใช่แมลงวันตัวเล็ก ๆ อย่างแน่นอน การแสดงออกของเขาเย็นชาขณะที่เขาถามคำถามนั้น

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผม ทำไมคุณถึงขวางทางเดินของเธอ?” เวย์ลอนถาม โดยไม่เกรงกลัว

เซลล่ารู้สึกหวาดกลัวมากจนเธอหลบซ่อนอยู่ด้านหลังของเวย์ลอนตามสัญชาตญาณ

“เซลล่า ฉันจะไปก่อนและขอบอกนะ เพื่อนร่วมงานทั้งหลายที่กำลังรอฉันคราวนี้ไม่ใช่บุคคลธรรมดา ถ้าเธอรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเธอเอง ก็ตามฉันมา นอกจากนี้ ทำไมเธอไม่บอกไอ้งั่งพวกนี้ว่าฉันเป็นใครล่ะ?” นายซาเบลตอบกลับ เขาเอามือไขว้หลัง

“เวย์ลอน...ชื่อของเขาคือ ชาร์ลี ซาเบล...และเขาเเป็นรองกรรมการผู้จัดการของแผนกของฉัน!” เซ