บทที่ 430

ไม่ว่าจะเป็นกรณีใดก็ตาม รถของคาเมรอนก็จะไม่ขับไปส่งทุกคนที่ไหนก็ตามด้วยฝากระโปรงรถที่เสียหายอย่างรุนแรงเช่นนั้นได้อย่างแน่นอน

ทุกอย่างที่ผิดพลาดไปมีต้นเหตุมาจากเซลล่า แต่ก็ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเสียใจกับสิ่งที่ผ่านไปแล้วเลยจริง ๆ

นอกจากนี้ เจอรัลด์ก็ไม่คิดว่ามันเหมาะสมที่จะทิ้งพวกเขาไว้แบบนั้นกัน ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามพวกเขาก็เป็นเพื่อน ๆ ในอดีต

“เอาน่า ขึ้นรถสิ ฉันจะไปส่งเธอที่โรงพยาบาลเอง!” เจอรัลด์กล่าวอย่างใจเย็น

เจอรัลด์คนใหม่ที่เป็นผู้ใหญ่และใจเย็นนี้ ทำให้คนอื่นรู้สึกค่อนข้างแปลกใจและไม่คุ้นเคย

เมื่อคิดย้อนกลับไปแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงดูเหมือนจะใจเย็นและสบาย ๆ มากเมื่อเขากำลังพูดคุยกับพวหเขาที่ป้ายรถเมล์

เอาตามตรงพวกเขาไม่ได้ใส่ใจมากนักเกี่ยวกับท่าทางของเขาตอนนั้นเนื่องจากว่าพวกเขาคิดว่าเขายังคงเป็นคนไม่เอาไหนอยู่เหมือนเดิม

แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เมื่อพวกเขาใส่ใจมากขึ้นกับท่าทางที่เขาพูด พวกเขาก็พบว่าน้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชาและสงบราวกับตรงกันข้ามกับเจอรัลด์คนเก่าที่พวกเขาเคนรู้จัก มันค่อนข้างน่าเคารพเกรงขาม

“เจอรัลด์! นี่...นี่คือรถของนายเหรอ?” เรถาม สา