บทที่ 1454

ในตอนนี้ เกือบทุกคนในห้องโถงกำลังกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

ชายชราก่อนหน้านี้รู้สึกได้ว่าลูกตาของพวกเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าด้วยความหวาดกลัว และเพอร์ลาที่งุนงงก็ตกใจจนอ้าปากค้าง

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาตอนนี้ยากที่จะรับได้อย่างแท้จริง…!

“…สะ สุดยอดมาก…!” อาจารย์คลอฟอร์ดพูดตะกุกตะกัก ขณะที่เขาล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง ตอนนี้ตัวของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

ด้วยการสะบัดข้อมือของเจอรัลด์เพียงเล็กน้อย แสงสีทองก็หายไป และทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง

เมื่อมองไปที่เข็มทิศ เจอรัลด์ก็อนุมานได้ว่ามันเป็นเพียงวัตถุทางเวทมนตร์ธรรมดาที่หากเปิดใช้งานแล้ว ก็จะสามารถแสดงภาพที่น่าสะพรึงกลัวได้

ในกรณีนี้ เนื่องจากอาจารย์คลอฟอร์ดไม่ได้ฝึกจิตใจให้นิ่งพอ เขาจึงไม่สามารถใช้เข็มทิศได้อย่างเต็มความสามารถ และสิ่งที่เจอรัลด์รู้รังแต่จะเพิ่มความอัปยศอดสูให้กับอาจารย์คลอฟอร์ดเท่านั้น

เจอรัลด์ยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วโยนเข็มทิศทิ้งข้างทาง ก่อนจะมองไปที่อาจารย์ที่กำลังจ้องมองมาที่เขาอย่างเยือกเย็น

“เอาล่ะ… ใครกันแน่ที่ทำให้นายกล้าที่จะหลอกลวงผู้คนเหล่านี้?” เจอรัลด์ถาม

ในขณะที่ทุกคนในห้องโ