หลังจากที่ประตูห้องถูกเปิดออก เจอรัลด์ เทอร์แรนซ์ และทุกคนก็เดินเข้าไป วินาทีที่พวกเขาเข้าไปข้างใน พวกเขาได้รับการต้อนรับทันทีด้วยสายตาของเฟเดริโก้ ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่หัวโต๊ะ เฟเดริโก้ยิ้มกว้างขณะที่เขายืนขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า “สวัสดีครับ คุณลุงเชอร์วิน! ไม่คิดเลยว่าจะได้พบคุณอีกเร็วขนาดนี้!” “คุณนั่นเองที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ เฟเดริโก้!” เทอเเรนซ์คำรามด้วยความโกรธ “เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องโกรธกันเลย ลุงเชอร์วิน! นอกจากผมอยากจะระลึกถึงคุณแล้ว วันนี้ที่ผมเรียกพวกคุณมาก็เพราะว่าผมต้องการที่จะทักทาย และต้อนรับคุณคลอฟอร์ดอย่างอบอุ่นที่สุดอีกด้วย!” เฟเดริโก้ตอบ หลังจากนั้น เขาก็ตบมือก่อนจะออกคำสั่ง “เสิร์ฟชาให้แขก!” หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานเสิร์ฟก็เดินมาพร้อมกับกาน้ำชาในมือ อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เปิดฝากาน้ำชาออก ก็พบว่าข้างในมีแต่ผงชา! ยิ่งไปกว่านั้น ผงชาเองก็มีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อย่างมากลอยออกมา! เพียงเท่านั้นก็ดูออกแล้วว่าเฟเดริโก้กำลังจะสื่อว่าพวกเขาไม่คู่ควรที่จะมาร่วมโต๊ะอาหารกับเขา แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายเชิญก็ตาม! “ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไ
หลังจากนั้น ทั้งเฟเดริโก้และผู้จัดการเวเฟอร์เรอร์ก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น แม้แต่พนักงานเสิร์ฟ ซึ่งกำลังเสิร์ฟอาหารอยู่ ก็ดูเหมือนจะจ้องมองมาที่พวกเขาอย่างเย็นชาเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว การตกเป็นเป้าหมายของเฟเดริโก้ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกปีศาจคัดเลือกเป็นการส่วนตัว ให้ต้องมาพบกับจุดจบที่น่าเศร้าอย่างยิ่ง... “คุณต้องล้อเล่นแน่นอน นายน้อยดัน คุณไม่ได้พูดจริงใช่ไหมที่จะขอซื้อมันด้วยเงินแค่สิบเหรียญ?” เจอรัลด์ตอบอย่างไม่แน่ใจว่าเฟเดริโก้ไปเอาความมั่นใจทั้งหมดนี้มาจากไหน มันอาจจะเป็นเพราะเขามีชายชุดดำอยู่เคียงข้างหรือไม่…? “ผมรับรองว่าผมจริงจังกับเรื่องนี้มาก! ไม่มากไปกว่านี้ และไม่น้อยไปกว่านี้อย่างแน่นอน!” เฟเดริโก้กล่าว “…ดีมาก ถ้าอย่างนั้น! ผมจะยอมตกลงภายใต้เงื่อนไขเพียงข้อเดียวเท่านั้น!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม “บอกมาได้เลย!” “มันง่ายนิดเดียว หากคุณยังต้องการให้ข้อตกลงนี้ดำเนินต่อไป คุณเพียงแค่ต้องสังเวยชีวิตของสมาชิกในครอบครัวของคุณ! เมื่อคุณตกลงตามนั้น ผมจะขายแส้หางม้าแห่งสวรรค์ให้คุณในราคาสิบดอลลาร์ตามที่คุณเสนอ นั่นน่าจะฟังดูเป็นข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบสำหรับคุณ ใช่ไหม นายน้อย
การที่ชายคนนี้เรียกชื่อเขาแบบนั้น… บวกกับน้ำเสียงของเขา ทั้งสองสิ่งนี้บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขารู้เกี่ยวกับอดีตและภูมิหลังของเจอรัลด์เป็นอย่างดี… “…เราเคยพบกันมาก่อนหรือเปล่า? ฉันไม่คิดว่าฉันเคยรู้จักอาจารย์คนไหนที่ได้รับการฝึกฝน เพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณแบบแกมาก่อน!” เจอรัลด์กล่าวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งชายในชุดดำและเฟเดริโก้ก็หัวเราะออกมาทันที “นี่ก็เป็นอีกครั้งที่แกทำตัวโง่เขลาเช่นเคย...! ฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าแกจะยังทำเป็นนิ่งเฉยได้ถึงขนาดนี้ แม้ว่าฉันจะเปิดโปงธาตุแท้ของแกให้ทุกคนรู้แล้วก็ตาม! ไม่ว่าอย่างไร… แกอยากจะรู้จริง ๆ ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเกรงว่าแกจะตกใจอย่างมากเมื่อรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน!” ชายชุดดำตอบด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ หลังจากมองไปที่เฟเดริโก้ที่กำลังทำหน้าดูถูกดูแคลนเขาแล้ว เจอรัลด์ก็หันไปเผชิญหน้ากับชายในชุดดำที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ เขาไม่รู้เลยว่าทั้งสองคนหัวเราะทำไม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเจอรัลด์ที่จะใช้นิมิตจากสวรรค์ เพื่อค้นหาว่าชายในชุดดำผู้นี้เป็นใคร แต่หลังจากที่พิจารณาจากผ้าคลุมสีดำโกโรโกโสของเขาแล้ว เจอรัล
“ฟังจากที่แกเล่าแล้ว ฉันสามารถพูดได้เลยว่าแกเป็นคนที่โชคดีจริง ๆ ถึงกระนั้นก็เถอะ ทำไมถึงใช้ชื่อว่าอาจารย์หยินหยางล่ะ?” เจอรัลด์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ชื่อมักจะถูกตั้งตามลักษณะและตัวตนของคนคนนั้น ไม่ว่าอย่างไร แกยังคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งอยู่อีกเหรอ เจอรัลด์?” หยินหยางเย้ยหยัน “ฉันคงไม่ฝันไปถึงขั้นนั้นหรอก!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขาส่ายหัว “เลิกแสดงต่อหน้าฉันได้แล้ว! แม้ว่าฉันจะยอมรับว่าแกมีพลังและพรสวรรค์อย่างมากจากการเผชิญหน้าครั้งก่อนของเรา แต่ฉันจะบอกให้รู้เอาไว้ว่าในตอนนั้นเราได้เห็นโลกเพียงส่วนน้อยเท่านั้น! ฉันจะบอกไว้ตอนนี้เลยว่า เหล่าอาจารย์ที่เก่งกาจที่ควบคุมโลกเอาไว้คือผู้ที่ฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณเท่านั้น! ด้วยพลังและความสามารถที่ยิ่งใหญ่และหาที่เปรียบไม่ได้ พวกเขาสามารถครองโลกได้อย่างง่ายดายหากต้องการ! ความจริงก็คือ ในทุก ๆ ประเทศทั่วโลกนั้น จะมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่ฝึกฝนตนเองเพื่อหมายจะบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณ!” “ถึงฉันจะเป็นหนึ่งในผู้ฝึกเหล่านั้น และได้รับฉายาว่าอาจารย์หยินหยาง ซึ่งนั่นก็แสดงให้เห็นว่าฉันเป็นหนึ่งในบุคคลชั้นนำของโลกแล้ว แต่ฉ
เจอรัลด์เลือกที่จะไม่โต้ตอบเขาด้วยวาจา เขาเพียงแค่เลียนแบบสิ่งที่หยินหยางทำก่อนหน้านี้ เขาใช้กลยุทธ์ดาบปลิดวิญญาณ ก่อนที่จะเล็งแบบสุ่มเป้าหมาย... ทันใดนั้น ห้องก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ทำให้กำแพงโดยรอบแตกร้าวและพังทลายลงมา! หลังจากนั้น ดาบขนาดใหญ่ที่เปล่งแสงสีม่วงและสีดำก็ปรากฏขึ้น! แค่พลังที่แท้จริงของกระบวนการอัญเชิญดาบเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้เกิดลมพัดแรงไปทั่วทั้งบริเวณ ในเวลาต่อมา เทอร์แรนซ์และผู้จัดการเวเฟอร์เรอร์ ซึ่งยืนอยู่ด้านข้าง ก็รู้สึกได้ว่ามุมปากของพวกเขามีเลือดออกเนื่องจากแรงลมอันแหลมคมที่ปะทะเข้ามา! อย่างไรก็ตาม พวกเขามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการจ้องมองดาบแห่งแสงที่ดูทรงพลังด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง ก่อนที่พวกเขาจะสังเกตเห็นว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บ! มันดูทรงพลังมาก จนอาจจะส่งผลให้ร้านอาหารทั้งหมดพังทลายได้อย่างง่ายดาย ด้วยการแกว่งดาบเพียงครั้งเดียว! ด้วยการขยับเขยื้อนเพียงเล็กน้อย เจอรัลด์ทำให้ดาบหายไปชั่วขณะ… เมื่อมันปรากฏขึ้นอีกครั้ง มันก็มีขนาดเล็กลง อย่างไรก็ตาม เมื่อดาบแห่งแสงพุ่งผ่านใบหน้าของหยินหยาง มันก็ทำให้เลือดไหลลงมาอาบที่แก้มขวาของเขาอย่างต่อเนื่อง... เมื
“ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย คุณคลอฟอร์ด…! ผมขอร้อง…!" หยินหยางอ้อนวอนและพยายามขอความเมตตาจากเจอรัลด์ ถึงแม้ว่าเฟเดริโก้จะยังคงคุกเข่าอ้อนวอนอยู่ แต่เขาก็ยังสงสัยว่าทำไมคนที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาถึงมีอำนาจมากขนาดนี้ หลังจากกลายเป็นศิษย์ของหยินหยาง และเข้าสู่ขั้นตอนแห่งการฝึกฝน เฟเดริโก้ก็ค่อนข้างหยิ่งยโสเป็นธรรมดาอยู่แล้ว และไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะยอมจำนนต่อบุคคลใดบุคคลหนึ่งจากก้นบึ้งของหัวใจ ด้วยความคิดนั้น เขาฟื้นคืนสติอย่างรวดเร็ว และเริ่มคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพียงเรื่องไร้สาระ! ไม่มีทางที่เขาจะยอมอ่อนข้อให้คนที่อายุเท่าเขา! 'ฉันไม่ค่อยมั่นใจเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้เลย...! แม้ว่าอาจารย์จะยอมคุกเข่าต่อหน้าแก แต่ฉันก็ยอมรับในการกระทำของเขาไม่ได้! ตอนนี้ฉันกลายเป็นลูกผู้ชายตัวจริงแล้ว ด้วยการยอมจำนนอย่างมีชั้นเชิง! จำคำพูดของฉันเอาไว้ให้ดี สักวันหนึ่ง ฉันจะกลับมาแก้แค้นแกอย่างแน่นอน…!' เฟเดริโก้คิดกับตัวเอง เมื่อคิดในใจแล้วว่านี่เป็นการล่าถอยเชิงกลยุทธ์ เฟเดริโก้จึงเต็มใจที่จะร้องขอความเมตตาต่อไป “ฉันยินดีที่จะไว้ชีวิตพวกแก เพราะฉันเองก็ไม่เคยแม้แต่จะบอกว่าฉันจะฆ่าพ
เมื่อเขาเห็นหยินหยางพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจอรัลด์จึงพูดว่า “ลองทวนคำถามของฉันดูอีกที ก่อนที่แกจะตอบ!” หยินหยางกลืนน้ำลายแล้วพึมพำ “คะ คุณถามผมว่าผมได้รับตำแหน่งอาจารย์มาได้อย่างไร และทำไมผมถึงเลือกที่จะอยู่เคียงข้างเพื่อช่วยเหลือนายน้อยดัน…!” หยินหยางเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า “ความจริงแล้ว ผมเพิ่งจะคิดเรื่องนี้ได้เมื่อประมาณครึ่งปี หลังจากที่ได้ฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางจิตวิญญาณครับ คุณคลอฟอร์ด คุณรู้หรือไม่ว่าโลกนี้มันมีอะไรที่น่าตื่นเต้นและน่าทึ่งยิ่งกว่าที่คุณเคยจินตนาการไว้ สำหรับผู้เริ่มต้น มีอาณาจักร ไม่สิ มีโลกทั้งโลกที่ผู้ฝึกฝนเหล่านั้นจะเข้าไปพักพิงเพื่อให้บรรลุการตรัสรู้ทางจิตวิญญาณ! อย่างไรก็ตาม คุณควรจะรู้เอาไว้ด้วยว่าหลายคนเลือกที่จะใช้ชีวิตและทำงานร่วมกับคนปกติในภายหลัง! เราเรียกสิ่งนี้ว่าการเข้าสังคม!” “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่ผู้ที่บรรลุการตรัสรู้ทางจิตวิญญาณจะมีอำนาจและอิทธิพลอันยิ่งใหญ่ ที่สามารถใช้ควบคุมกฏเกณฑ์ของโลกได้อย่างง่ายดาย และเพื่อเป็นการควบคุมคนที่ทำตัวเกเรให้อยู่ภายในกรอบของพวกเขา องค์กรร่วมที่เรียกว
เจ้าแห่งวิญญาณเป็นคนใจเย็นและมีความสามารถที่น่าทึ่งในการทำนายอนาคต ด้วยเหตุนี้ จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเลือกที่จะทิ้งสิ่งประดิษฐ์ทางเวทมนตร์ที่มีค่าเช่นนี้ แล้วเจตนาที่แท้จริงของเขาคืออะไรกันแน่…? ขณะที่เจอรัลด์กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เซนนี่ผู้ซึ่งเงียบมาตลอดก็ตัดสินใจพูดขึ้นมาว่า “เจ้าแห่งวิญญาณพยายามบอกอะไรเราหรือเปล่า เจอรัลด์? นี่อาจจะเป็นวิธีขอความช่วยเหลือของเขาหรือไม่?” เจอรัลด์พยักหน้าตอบ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันก็คิดอย่างนั้น ท้ายที่สุด ด้วยความสามารถในการทำนายอนาคตที่เกือบจะสมบูรณ์แบบ เขาคงคาดการณ์ไว้แล้วว่าเราจะต้องออกตามหาเขา อันที่จริง เขาอาจจะรู้อยู่แล้วก็ได้ว่าเราจะมารับเขาเมื่อไหร่! เหตุใดเขาจึงปล่อยให้แส้หางม้าอันเป็นที่รักลงเอยด้วยการถูกนำไปประมูลในไม่กี่วันที่ผ่านมา ไม่ว่าอย่างไร เราควรจะไปดูที่มหาวิทยาลัยเจนน่าโพรวินซ์ก่อน เมื่อเราพบยูลแล้ว เราค่อยถามเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เขารู้!” “ฉันก็เคยเรียนที่มหาวิทยาลัยนั้นเหมือนกันค่ะ ท่านอาจารย์! ทำไมไม่ให้ฉันไปที่นั่นกับคุณล่ะ ฉันแน่ใจว่ามันจะสะดวกกับคุณมากกว่าถ้ามีใครสักคนไปเป็นเพื่อน!” เพอร์ลาแนะนำ “เป็นความคิดที่ดี ง