"มีอะไรเหรอ?" “คุณปู่บอกว่าเขาพบเบาะแสสำคัญบางอย่าง!” "…โอ้?" เจอรัลด์พูด ในขณะที่เขาลืมตาขึ้น เมื่อรู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเจ้าแห่งวิญญาณ เจอรัลด์จึงรีบเดินออกไป เมื่อเทอร์แรนซ์เห็นเจอรัลด์เดินมา เขาก็พูดทันทีว่า “ช่วยมาดูรูปเหล่านี้ที่ลูกน้องของผมถ่ายได้หน่อยครับ อาจารย์คลอฟอร์ด!” เมื่อเขาหยิบภาพถ่ายจากมือของเทอร์แรนซ์ เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่าหนึ่งในภาพเหล่านั้นนั้นมีรูปตู้กระจกราคาแพงอยู่ เขาหรี่ตาลงและสังเกตเห็นแส้หางม้าที่ดูค่อนข้างคุ้นเคยวางอยู่ข้างในนั้น... เขาไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แส้หางม้านั้นเป็นของเจ้าแห่งวิญญาณอย่างแน่นอน! เห็นได้ชัดว่าเซนนี่สังเกตเห็นประกายแห่งความหวังในดวงตาของเจอรัลด์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “มันเป็นของของท่านอาจารย์!” “หลังจากที่คุณนำรูปถ่ายของเจ้าแห่งวิญญาณมาให้เราดู ลูกน้องของผมสองสามคนก็สังเกตว่าแส้หางม้าที่พวกเขาพบนั้นเป็นแส้แบบเดียวกับที่เจ้าแห่งวิญญาณมักจะถือในรูปถ่ายส่วนใหญ่ที่คุณนำมาให้เราดู! นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาถ่ายภาพนั้นมาตั้งแต่แรก!” เทอร์แรนซ์อธิบาย “สำหรับสถานที่ที่ลูกน้องของผมไปพบมัน อืม… มันปรากฏอยู่ในงานป
“…วันนี้ผมมาที่นี่เพื่อหาความรู้และพบปะกับเพื่อนเก่าเท่านั้นครับ นายน้อยดัน ผมไม่มีความคิดที่จะทำลายความสนุกของคุณหรอกนะครับ!” เทอร์แรนซ์ตอบ น้ำเสียงของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขากำลังทุกข์ทรมานอยู่ในความเงียบ “ฮ่าฮ่าฮ่า! ผมดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น! ถึงกระนั้น มีนกตัวเล็กคาบข่าวมาบอกผมว่า หลังจากที่คุณล้มละลายเมื่อครึ่งปีก่อน คุณกำลังมองหาผู้เชี่ยวชาญฝีมือดีมาช่วย! ผมชักจะสงสัยแล้วสิว่าคุณพบใครบ้างหรือยัง... ผมบอกตามตรง ครอบครัวดันยังช่วยคุณตามหาอาชญากรตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดนี้! เมื่อเราพบผู้กระทำความผิดแล้ว เราจะล้างแค้นแทนคุณอย่างแน่นอน!” เฟเดริโกประกาศอย่างเย็นชา “ผมรู้สึกซาบซึ้งที่คุณทำแบบนั้นนะครับ!” เทอเเรนซ์ ซึ่งยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะระงับความโกรธตอบ ในขณะที่มุมปากของเขากระตุกอย่างผิดปกติ “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก! มันเป็นสิ่งที่รุ่นน้องควรทำเพื่อรุ่นพี่อยู่แล้ว!” เฟเดริโกกล่าว ก่อนจะคำรามออกมาด้วยเสียงหัวเราะและเดินเข้าไปในสถานที่จัดงาน ขณะที่ชายชุดดำเดินตามเฟเดริโกเข้าไป เขาได้เหลือบมองเจอรัลด์เล็กน้อย... เมื่อพวกเขาเข้าไปในงาน เพอร์ลาก็บ่นทันที
จากการที่พวกเขายกย่องเฟเดริโก้ให้เป็นไอดอล เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าคนในกลุ่มนั้นมองคนอื่นว่าเป็นแค่คนงี่เง่าเท่านั้น หลังจากได้ยินพวกเขาตะคอกใส่อาจารย์ของเธอ เพอร์ลาก็โต้กลับด้วยความโกรธว่า “แล้วพวกเธอเป็นใคร ถึงมาบอกให้คนอื่นหลบให้น่ะ?” "ฉันเป็นใคร? แล้วเธอล่ะเป็นใคร? นี่ หลบไปได้แล้ว! เราไม่สามารถถ่ายรูปนายน้อยดันจากตรงนี้ได้จริง ๆ! แค่นี้ทำไม่ได้หรือยังไง?!” "ใช่! เธอคิดว่าเธอรวยมากหรือไง? ถ้าแน่จริง เธอก็ไปแข่งประมูลกับนายน้อยดันของเราสิ ถ้าเธอกล้านะ!” ผู้หญิงที่คลั่งไคล้ตอบโต้อย่างดูถูก "นี่เธอ…!" เพอร์ลาคำราม ตอนนี้เธอรู็สึกโกรธมาก “พวกเขาอยากพูดอะไรก็ปล่อยให้เขาพูดไปเถอะ ช่วยผมเสนอราคาหน่อย คุณเชอร์วิน” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขาหันไปมองเทอร์แรนซ์ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพยายามที่จะเพิ่มราคาประมูลอีก “ได้ครับ อาจารย์คลอฟอร์ด คุณตั้งใจจะเสนอราคาเพิ่มเป็นเท่าไหร่ครับ?” เทอร์เเรนซ์ถาม เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ยกนิ้วขึ้นนิ้วเดียว เทอร์แรนซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ด้วยความเคารพ ท่านอาจารย์ เพิ่มเงินแค่หนึ่งแสนดอลลาร์ก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนักนะครับ!” “ฮะ! ฉันเกือบจะ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟเดริโก้ก็นิ่งชะงักไปชั่วครู่ ก่อนที่จะเย้ยหยัน “…ผมเข้าใจแล้วครับ ท่านอาจารย์! ผมรู้แล้วว่าผมจะต้องทำอะไรหลังจากนี้!” เขามีแผนการบางอย่างในใจอยู่แล้ว เนื่องจากเจอรัลด์ได้เสนอราคาที่สูงลิบลิ่ว จึงไม่มีใครกล้าที่จะแข่งขันกับเขา แม้แต่แฟนคลับของเฟเดริโก้เองก็ยังจ้องมองเจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ ท้ายที่สุด ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าคนหน้าตาธรรมดาคนนี้จะเป็นเจ้าของเงินจำนวนมากขนาดนี้! เมื่อพวกเขาเห็นว่าเจอรัลด์ร่ำรวยเพียงใด ผู้หญิงบางคนก็ขยิบตาให้เขาแล้ว และพยายามอย่างมากที่จะทำให้เขาสนใจ กลวิธีดังกล่าวเคยใช้ได้ผลกับเจอรัลด์ตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะ? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด แม้ว่าเงินจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา แต่เจอรัลด์ก็ไม่ใช่คนที่จะใช้จ่ายตามอำเภอใจ เขาเต็มใจที่จะจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อให้ได้มาซึ่งแส้หางม้าแห่งสวรรค์เท่านั้น เนื่องจากเขาต้องการที่จะสอบถามผู้จัดงานประมูลว่าเขาได้แส้มาจากที่ไหนและอย่างไร ด้วยเหตุนี้ เขาจึงขอพบกับผู้จัดการเมื่องานประมูลจบลงแล้ว เมื่อได้ยินเช่นนั้น พนักงานบริการก็วิ่งออกไปทันทีเพื่อเชิญผู้จัดการออกมาพบเขา และหลังจากนั้นไม่นาน ชายวัยกลางคนรูป
หลังจากที่ประตูห้องถูกเปิดออก เจอรัลด์ เทอร์แรนซ์ และทุกคนก็เดินเข้าไป วินาทีที่พวกเขาเข้าไปข้างใน พวกเขาได้รับการต้อนรับทันทีด้วยสายตาของเฟเดริโก้ ซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่หัวโต๊ะ เฟเดริโก้ยิ้มกว้างขณะที่เขายืนขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า “สวัสดีครับ คุณลุงเชอร์วิน! ไม่คิดเลยว่าจะได้พบคุณอีกเร็วขนาดนี้!” “คุณนั่นเองที่เป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ เฟเดริโก้!” เทอเเรนซ์คำรามด้วยความโกรธ “เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องโกรธกันเลย ลุงเชอร์วิน! นอกจากผมอยากจะระลึกถึงคุณแล้ว วันนี้ที่ผมเรียกพวกคุณมาก็เพราะว่าผมต้องการที่จะทักทาย และต้อนรับคุณคลอฟอร์ดอย่างอบอุ่นที่สุดอีกด้วย!” เฟเดริโก้ตอบ หลังจากนั้น เขาก็ตบมือก่อนจะออกคำสั่ง “เสิร์ฟชาให้แขก!” หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานเสิร์ฟก็เดินมาพร้อมกับกาน้ำชาในมือ อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เปิดฝากาน้ำชาออก ก็พบว่าข้างในมีแต่ผงชา! ยิ่งไปกว่านั้น ผงชาเองก็มีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อย่างมากลอยออกมา! เพียงเท่านั้นก็ดูออกแล้วว่าเฟเดริโก้กำลังจะสื่อว่าพวกเขาไม่คู่ควรที่จะมาร่วมโต๊ะอาหารกับเขา แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายเชิญก็ตาม! “ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไ
หลังจากนั้น ทั้งเฟเดริโก้และผู้จัดการเวเฟอร์เรอร์ก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่น แม้แต่พนักงานเสิร์ฟ ซึ่งกำลังเสิร์ฟอาหารอยู่ ก็ดูเหมือนจะจ้องมองมาที่พวกเขาอย่างเย็นชาเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว การตกเป็นเป้าหมายของเฟเดริโก้ก็ไม่ต่างอะไรกับการถูกปีศาจคัดเลือกเป็นการส่วนตัว ให้ต้องมาพบกับจุดจบที่น่าเศร้าอย่างยิ่ง... “คุณต้องล้อเล่นแน่นอน นายน้อยดัน คุณไม่ได้พูดจริงใช่ไหมที่จะขอซื้อมันด้วยเงินแค่สิบเหรียญ?” เจอรัลด์ตอบอย่างไม่แน่ใจว่าเฟเดริโก้ไปเอาความมั่นใจทั้งหมดนี้มาจากไหน มันอาจจะเป็นเพราะเขามีชายชุดดำอยู่เคียงข้างหรือไม่…? “ผมรับรองว่าผมจริงจังกับเรื่องนี้มาก! ไม่มากไปกว่านี้ และไม่น้อยไปกว่านี้อย่างแน่นอน!” เฟเดริโก้กล่าว “…ดีมาก ถ้าอย่างนั้น! ผมจะยอมตกลงภายใต้เงื่อนไขเพียงข้อเดียวเท่านั้น!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม “บอกมาได้เลย!” “มันง่ายนิดเดียว หากคุณยังต้องการให้ข้อตกลงนี้ดำเนินต่อไป คุณเพียงแค่ต้องสังเวยชีวิตของสมาชิกในครอบครัวของคุณ! เมื่อคุณตกลงตามนั้น ผมจะขายแส้หางม้าแห่งสวรรค์ให้คุณในราคาสิบดอลลาร์ตามที่คุณเสนอ นั่นน่าจะฟังดูเป็นข้อตกลงที่สมบูรณ์แบบสำหรับคุณ ใช่ไหม นายน้อย
การที่ชายคนนี้เรียกชื่อเขาแบบนั้น… บวกกับน้ำเสียงของเขา ทั้งสองสิ่งนี้บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขารู้เกี่ยวกับอดีตและภูมิหลังของเจอรัลด์เป็นอย่างดี… “…เราเคยพบกันมาก่อนหรือเปล่า? ฉันไม่คิดว่าฉันเคยรู้จักอาจารย์คนไหนที่ได้รับการฝึกฝน เพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณแบบแกมาก่อน!” เจอรัลด์กล่าวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งชายในชุดดำและเฟเดริโก้ก็หัวเราะออกมาทันที “นี่ก็เป็นอีกครั้งที่แกทำตัวโง่เขลาเช่นเคย...! ฉันไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าแกจะยังทำเป็นนิ่งเฉยได้ถึงขนาดนี้ แม้ว่าฉันจะเปิดโปงธาตุแท้ของแกให้ทุกคนรู้แล้วก็ตาม! ไม่ว่าอย่างไร… แกอยากจะรู้จริง ๆ ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฉันเกรงว่าแกจะตกใจอย่างมากเมื่อรู้ตัวตนที่แท้จริงของฉัน!” ชายชุดดำตอบด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะ หลังจากมองไปที่เฟเดริโก้ที่กำลังทำหน้าดูถูกดูแคลนเขาแล้ว เจอรัลด์ก็หันไปเผชิญหน้ากับชายในชุดดำที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ เขาไม่รู้เลยว่าทั้งสองคนหัวเราะทำไม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเจอรัลด์ที่จะใช้นิมิตจากสวรรค์ เพื่อค้นหาว่าชายในชุดดำผู้นี้เป็นใคร แต่หลังจากที่พิจารณาจากผ้าคลุมสีดำโกโรโกโสของเขาแล้ว เจอรัล
“ฟังจากที่แกเล่าแล้ว ฉันสามารถพูดได้เลยว่าแกเป็นคนที่โชคดีจริง ๆ ถึงกระนั้นก็เถอะ ทำไมถึงใช้ชื่อว่าอาจารย์หยินหยางล่ะ?” เจอรัลด์ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ชื่อมักจะถูกตั้งตามลักษณะและตัวตนของคนคนนั้น ไม่ว่าอย่างไร แกยังคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งอยู่อีกเหรอ เจอรัลด์?” หยินหยางเย้ยหยัน “ฉันคงไม่ฝันไปถึงขั้นนั้นหรอก!” เจอรัลด์ตอบ ในขณะที่เขาส่ายหัว “เลิกแสดงต่อหน้าฉันได้แล้ว! แม้ว่าฉันจะยอมรับว่าแกมีพลังและพรสวรรค์อย่างมากจากการเผชิญหน้าครั้งก่อนของเรา แต่ฉันจะบอกให้รู้เอาไว้ว่าในตอนนั้นเราได้เห็นโลกเพียงส่วนน้อยเท่านั้น! ฉันจะบอกไว้ตอนนี้เลยว่า เหล่าอาจารย์ที่เก่งกาจที่ควบคุมโลกเอาไว้คือผู้ที่ฝึกฝนเพื่อบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณเท่านั้น! ด้วยพลังและความสามารถที่ยิ่งใหญ่และหาที่เปรียบไม่ได้ พวกเขาสามารถครองโลกได้อย่างง่ายดายหากต้องการ! ความจริงก็คือ ในทุก ๆ ประเทศทั่วโลกนั้น จะมีอย่างน้อยหนึ่งคนที่ฝึกฝนตนเองเพื่อหมายจะบรรลุการตรัสรู้ทางวิญญาณ!” “ถึงฉันจะเป็นหนึ่งในผู้ฝึกเหล่านั้น และได้รับฉายาว่าอาจารย์หยินหยาง ซึ่งนั่นก็แสดงให้เห็นว่าฉันเป็นหนึ่งในบุคคลชั้นนำของโลกแล้ว แต่ฉ