เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1453
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1454
ในตอนนี้ เกือบทุกคนในห้องโถงกำลังกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวสุดขีด ชายชราก่อนหน้านี้รู้สึกได้ว่าลูกตาของพวกเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้าด้วยความหวาดกลัว และเพอร์ลาที่งุนงงก็ตกใจจนอ้าปากค้าง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาตอนนี้ยากที่จะรับได้อย่างแท้จริง…! “…สะ สุดยอดมาก…!” อาจารย์คลอฟอร์ดพูดตะกุกตะกัก ขณะที่เขาล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง ตอนนี้ตัวของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ด้วยการสะบัดข้อมือของเจอรัลด์เพียงเล็กน้อย แสงสีทองก็หายไป และทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เมื่อมองไปที่เข็มทิศ เจอรัลด์ก็อนุมานได้ว่ามันเป็นเพียงวัตถุทางเวทมนตร์ธรรมดาที่หากเปิดใช้งานแล้ว ก็จะสามารถแสดงภาพที่น่าสะพรึงกลัวได้ ในกรณีนี้ เนื่องจากอาจารย์คลอฟอร์ดไม่ได้ฝึกจิตใจให้นิ่งพอ เขาจึงไม่สามารถใช้เข็มทิศได้อย่างเต็มความสามารถ และสิ่งที่เจอรัลด์รู้รังแต่จะเพิ่มความอัปยศอดสูให้กับอาจารย์คลอฟอร์ดเท่านั้น เจอรัลด์ยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วโยนเข็มทิศทิ้งข้างทาง ก่อนจะมองไปที่อาจารย์ที่กำลังจ้องมองมาที่เขาอย่างเยือกเย็น “เอาล่ะ… ใครกันแน่ที่ทำให้นายกล้าที่จะหลอกลวงผู้คนเหล่านี้?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่ทุกคนในห้องโ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1455
ดวงตาของเธอแดงก่ำ หลายคนที่กำลังลงมาจากเนินเขาต้องรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเห็นเพอร์ลากำลังเลียนแบบท่าทางของสุนัขและเห่าสามครั้ง! เจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นจริง ท้ายที่สุด ในตอนแรกเขาคิดว่าเพอร์ลาเป็นเพียงหญิงสาวผู้มั่งคั่งที่มีความอ่อนไหวอย่างมากต่อวิธีที่คนอื่นมองเธอ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะยอมขายหน้าเพียง เพื่อจะได้เป็นศิษย์ของเขา! พูดตามตรง เขาแนะนำให้เธอเห่าเหมือนสุนัข เพราะเจอรัลด์รู้ว่าความอัปยศอดสูจากการกระทำนั้นมากเกินที่เธอจะรับไหว ด้วยเหตุนี้เขาจึงเชื่อมั่นว่าเพอร์ลาจะไม่สามารถทำตามคำสั่งของเขาได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ เธอ... “…ฉัน… ฉันทำตามที่คุณบอกแล้ว… คุณพร้อมที่จะรับฉันเป็นศิษย์หรือยัง…?" เพอร์ลมาถาม ขณะที่เธอยืนอยู่ต่อหน้าเจอรัลด์ “…เอิ่ม…” เจอรัลด์รู้สึกลังเลใจ เมื่อสังเกตเห็นว่าเทอร์แรนซ์เองก็กำลังจ้องมองมาที่เขาพร้อมกับกลั้นหายใจ ในที่สุด เจอรัลด์ก็อายเกินกว่าจะกลับคำ เขาพยักหน้า จากนั้นก็พูดว่า “…ตกลง ผมรับก็ได้…” เทอร์แรนซ์ดีใจกับคำตอบของเจอรัลด์ และอุทานทันทีว่า “รออะไรอยู่ล่ะ เพอร์ลา? รีบคุกเข่าต่อหน้าอาจารย์ของเธอสิ! อย่าลืมขอบคุณเขาด้วยล่ะ!”
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1456
“ฉันเข้าใจแล้ว… เอาล่ะ อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลย เราควรจะรีบออกเดินทางไปจังหวัดเจนน่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับพยักหน้า ตอนนี้เจอรัลด์มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องคิด หนึ่งในนั้นคือตัวตนที่แท้จริงของปู่ของเขา นอกจากนั้น สมาชิกในครอบครัวของเขาและไซล่าก็ยังหายตัวไปอีก แถมเขายังต้องเดินทางไปที่จาเอลตราเพื่อตามหามิล่าด้วย... โชคดีที่ตอนนี้เขามีลุงให้พึ่งพาเพื่อคลายความกังวลบางอย่างของเขา ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้ว่าเขาก็ต้องเร่งฝีเท้าเช่นกัน เขาต้องตามหาเจ้าแห่งวิญญาณให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อที่ปริศนาเหล่านั้นจะได้ถูกไขได้เร็วยิ่งขึ้น “ว่าแต่ว่า...เธอจะไปกับฉันใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม "แน่นอน! ภารกิจของฉันจะสำเร็จก็ต่อเมื่อฉันได้เดินทางไปพบเจ้าแห่งวิญญาณพร้อมกับเธอ! นอกจากนี้ มีลูกปัดอยู่ในร่างกายของฉันที่เธอสามารถดึงออกมาและบรรจุไว้ในตุ๊กตาผ้าที่สวยงามได้! มันจะง่ายสำหรับเธอที่จะพกพาฉันติดตัวไปด้วยในรูปแบบของเครื่องประดับ!” เซนนี่อธิบาย “งั้นก็ดีเลย!” เจอรัลด์ตอบ “คุณกำลังวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังจังหวัดเจนน่าใช่ไหมครับ อาจารย์คลอฟอร์ด…?” เทอร์เรน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1457
“คุณมีวิจารณญาณที่ดีจริง ๆ อาจารย์คลอฟอร์ด… เมื่อประมาณครึ่งปีก่อนที่ผมบังเอิญเจอกับคนที่มีฝีมือคนนั้น… ครอบครัวของผมสนใจในทักษะศิลปะการต่อสู้มาโดยตลอด และผมมีลูกศิษย์จำนวนมากที่ทำหน้าที่เป็นสาวกของผม… บุคคลที่มีฝีมือนั้นได้รับการว่าจ้างจากศัตรูของครอบครัวเรา เพื่อมาแอบลอบสังหารผม เพราะถ้าผมตาย ครอบครัวของผมจะต้องพังพินาศอย่างแน่นอน! ถึงกระนั้น ชายคนนั้นก็ทรงพลังอย่างยิ่ง… แม้ผมจะมีลูกศิษย์ที่เก่งกาจกว่ายี่สิบคน แต่ก็ไม่มีใครที่มีฝีมือเทียบชายผู้มากด้วยทักษะได้เลยสักคน!” “ในที่สุด ลูกชายของผมและบอดี้การ์ดอีกหลายสิบคนก็ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อให้ผมหนีรอดออกมา อย่างไรก็ตาม แม้ว่าผมจะวิ่งหนีได้ไกลแล้ว แต่ผมก็ยังถูกพลังลมปราณที่สำคัญของเขาโจมตีจนได้รับบาดเจ็บ! แม้ว่าพลังลมปราณที่สำคัญจะพุ่งเข้ามาหาผมอย่างแผ่วเบา แต่ผมก็ยังลงเอยด้วยการบาดเจ็บจนเกือบตายในจุดนั้น!” ชายชราอธิบาย ความกลัวสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เห็นได้ชัดว่าเหตุการณ์ดังกล่าวได้ทิ้งรอยแผลเป็นไว้ในใจของเทอร์แรนซ์ และเจอรัลด์ก็พยักหน้าอย่างเห็นอกเห็นใจ ท้ายที่สุด เขารู้ดีว่ามีความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างผู้ที่มีพลังลมปราณที่จำเป็
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1458
"มีอะไรเหรอ?" “คุณปู่บอกว่าเขาพบเบาะแสสำคัญบางอย่าง!” "…โอ้?" เจอรัลด์พูด ในขณะที่เขาลืมตาขึ้น เมื่อรู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเจ้าแห่งวิญญาณ เจอรัลด์จึงรีบเดินออกไป เมื่อเทอร์แรนซ์เห็นเจอรัลด์เดินมา เขาก็พูดทันทีว่า “ช่วยมาดูรูปเหล่านี้ที่ลูกน้องของผมถ่ายได้หน่อยครับ อาจารย์คลอฟอร์ด!” เมื่อเขาหยิบภาพถ่ายจากมือของเทอร์แรนซ์ เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่าหนึ่งในภาพเหล่านั้นนั้นมีรูปตู้กระจกราคาแพงอยู่ เขาหรี่ตาลงและสังเกตเห็นแส้หางม้าที่ดูค่อนข้างคุ้นเคยวางอยู่ข้างในนั้น... เขาไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้ แส้หางม้านั้นเป็นของเจ้าแห่งวิญญาณอย่างแน่นอน! เห็นได้ชัดว่าเซนนี่สังเกตเห็นประกายแห่งความหวังในดวงตาของเจอรัลด์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “มันเป็นของของท่านอาจารย์!” “หลังจากที่คุณนำรูปถ่ายของเจ้าแห่งวิญญาณมาให้เราดู ลูกน้องของผมสองสามคนก็สังเกตว่าแส้หางม้าที่พวกเขาพบนั้นเป็นแส้แบบเดียวกับที่เจ้าแห่งวิญญาณมักจะถือในรูปถ่ายส่วนใหญ่ที่คุณนำมาให้เราดู! นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาถ่ายภาพนั้นมาตั้งแต่แรก!” เทอร์แรนซ์อธิบาย “สำหรับสถานที่ที่ลูกน้องของผมไปพบมัน อืม… มันปรากฏอยู่ในงานป
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1459
“…วันนี้ผมมาที่นี่เพื่อหาความรู้และพบปะกับเพื่อนเก่าเท่านั้นครับ นายน้อยดัน ผมไม่มีความคิดที่จะทำลายความสนุกของคุณหรอกนะครับ!” เทอร์แรนซ์ตอบ น้ำเสียงของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขากำลังทุกข์ทรมานอยู่ในความเงียบ “ฮ่าฮ่าฮ่า! ผมดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น! ถึงกระนั้น มีนกตัวเล็กคาบข่าวมาบอกผมว่า หลังจากที่คุณล้มละลายเมื่อครึ่งปีก่อน คุณกำลังมองหาผู้เชี่ยวชาญฝีมือดีมาช่วย! ผมชักจะสงสัยแล้วสิว่าคุณพบใครบ้างหรือยัง... ผมบอกตามตรง ครอบครัวดันยังช่วยคุณตามหาอาชญากรตัวจริงที่อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมดนี้! เมื่อเราพบผู้กระทำความผิดแล้ว เราจะล้างแค้นแทนคุณอย่างแน่นอน!” เฟเดริโกประกาศอย่างเย็นชา “ผมรู้สึกซาบซึ้งที่คุณทำแบบนั้นนะครับ!” เทอเเรนซ์ ซึ่งยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะระงับความโกรธตอบ ในขณะที่มุมปากของเขากระตุกอย่างผิดปกติ “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก! มันเป็นสิ่งที่รุ่นน้องควรทำเพื่อรุ่นพี่อยู่แล้ว!” เฟเดริโกกล่าว ก่อนจะคำรามออกมาด้วยเสียงหัวเราะและเดินเข้าไปในสถานที่จัดงาน ขณะที่ชายชุดดำเดินตามเฟเดริโกเข้าไป เขาได้เหลือบมองเจอรัลด์เล็กน้อย... เมื่อพวกเขาเข้าไปในงาน เพอร์ลาก็บ่นทันที
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1460
จากการที่พวกเขายกย่องเฟเดริโก้ให้เป็นไอดอล เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าคนในกลุ่มนั้นมองคนอื่นว่าเป็นแค่คนงี่เง่าเท่านั้น หลังจากได้ยินพวกเขาตะคอกใส่อาจารย์ของเธอ เพอร์ลาก็โต้กลับด้วยความโกรธว่า “แล้วพวกเธอเป็นใคร ถึงมาบอกให้คนอื่นหลบให้น่ะ?” "ฉันเป็นใคร? แล้วเธอล่ะเป็นใคร? นี่ หลบไปได้แล้ว! เราไม่สามารถถ่ายรูปนายน้อยดันจากตรงนี้ได้จริง ๆ! แค่นี้ทำไม่ได้หรือยังไง?!” "ใช่! เธอคิดว่าเธอรวยมากหรือไง? ถ้าแน่จริง เธอก็ไปแข่งประมูลกับนายน้อยดันของเราสิ ถ้าเธอกล้านะ!” ผู้หญิงที่คลั่งไคล้ตอบโต้อย่างดูถูก "นี่เธอ…!" เพอร์ลาคำราม ตอนนี้เธอรู็สึกโกรธมาก “พวกเขาอยากพูดอะไรก็ปล่อยให้เขาพูดไปเถอะ ช่วยผมเสนอราคาหน่อย คุณเชอร์วิน” เจอรัลด์พูด ขณะที่เขาหันไปมองเทอร์แรนซ์ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครพยายามที่จะเพิ่มราคาประมูลอีก “ได้ครับ อาจารย์คลอฟอร์ด คุณตั้งใจจะเสนอราคาเพิ่มเป็นเท่าไหร่ครับ?” เทอร์เเรนซ์ถาม เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ยกนิ้วขึ้นนิ้วเดียว เทอร์แรนซ์ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ด้วยความเคารพ ท่านอาจารย์ เพิ่มเงินแค่หนึ่งแสนดอลลาร์ก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนักนะครับ!” “ฮะ! ฉันเกือบจะ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1461
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฟเดริโก้ก็นิ่งชะงักไปชั่วครู่ ก่อนที่จะเย้ยหยัน “…ผมเข้าใจแล้วครับ ท่านอาจารย์! ผมรู้แล้วว่าผมจะต้องทำอะไรหลังจากนี้!” เขามีแผนการบางอย่างในใจอยู่แล้ว เนื่องจากเจอรัลด์ได้เสนอราคาที่สูงลิบลิ่ว จึงไม่มีใครกล้าที่จะแข่งขันกับเขา แม้แต่แฟนคลับของเฟเดริโก้เองก็ยังจ้องมองเจอรัลด์ด้วยความประหลาดใจ ท้ายที่สุด ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าคนหน้าตาธรรมดาคนนี้จะเป็นเจ้าของเงินจำนวนมากขนาดนี้! เมื่อพวกเขาเห็นว่าเจอรัลด์ร่ำรวยเพียงใด ผู้หญิงบางคนก็ขยิบตาให้เขาแล้ว และพยายามอย่างมากที่จะทำให้เขาสนใจ กลวิธีดังกล่าวเคยใช้ได้ผลกับเจอรัลด์ตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะ? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด แม้ว่าเงินจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา แต่เจอรัลด์ก็ไม่ใช่คนที่จะใช้จ่ายตามอำเภอใจ เขาเต็มใจที่จะจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อให้ได้มาซึ่งแส้หางม้าแห่งสวรรค์เท่านั้น เนื่องจากเขาต้องการที่จะสอบถามผู้จัดงานประมูลว่าเขาได้แส้มาจากที่ไหนและอย่างไร ด้วยเหตุนี้ เขาจึงขอพบกับผู้จัดการเมื่องานประมูลจบลงแล้ว เมื่อได้ยินเช่นนั้น พนักงานบริการก็วิ่งออกไปทันทีเพื่อเชิญผู้จัดการออกมาพบเขา และหลังจากนั้นไม่นาน ชายวัยกลางคนรูป
บทล่าสุด
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1786
พวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิดแล้วในตอนที่เกิดอุบัติเหตุ ไม่มีใครหรือรถคันอื่นใดอยู่รอบ ๆ เลยแม้แต่คันเดียว ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ยังอยู่ในรถเพียงลำพังด้วยนั่นหมายความว่าสถานการณ์ที่ผู้เฒ่าฟลินท์พบกับอุบัติเหตุนั้นแปลกประหลาดอย่างยิ่งในวิดีโอที่ได้จากกล้องวงจรปิดนั้นแสดงให้เห็นว่ารถของผู้เฒ่าฟลินท์ลื่นไถลและหลุดการควบคุมไปเองในทันทีเจอรัลด์และเรย์ได้รับการปล่อยตัวในช่วงบ่ายนั้นเองพวกเขานั่งแท็กซี่กลับไปที่สำนักงานระหว่างทางกลับ เรย์มองเจอรัลด์ด้วยสีหน้างุนงงอย่างหนักแล้วถามว่า “เจอรัลด์ คุณคิดเห็นยังไงกับการตายของผู้เฒ่าฟลินท์?เขาตายได้ยังไง?”ใบหน้าของเจอรัลด์เคร่งเครียดมาก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นเขาก็มั่นใจว่าเหตุการณ์นี้ไม่ใช่แค่อุบัติเหตุธรรมดาแน่นอน“นี่หมายความว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดยังไม่ตายเหรอ?”วินาทีต่อมา ความคิดอันบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในใจของเรย์เจอรัลด์รู้สึกว่าการคาดเดานี้เป็นไปได้น้อยมาก นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดตายไปต่อหน้าต่อตาเขาเอง แล้วเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?“เรากลับก่อนเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ก็ได้!”เจอรัลด์บอก
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1785
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่เจอรัลด์และเรย์ยังคงหลับอยู่ กริ่งที่ประตูก็ปลุกพวกเขาให้ตื่นเรย์เดินออกจากห้องไปที่ประตูในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่นแล้วเปิดประตูออกเมื่อประตูถูกเปิดออก เขาก็ได้เห็นชายสองสามคนซึ่งกำลังสวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้างนอก เมื่อเห็นตราบนเครื่องแบบของพวกเขา พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนเหล่านี้มาจากรัฐบาลกลาง“ขออภัย คุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดและคุณเรย์ เลห์ตันอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”เจ้าหน้าที่คนหนึ่งพุ่งตัวเข้ามาถามเรย์พยักหน้าและตอบว่า “ผมนี่แหละเรย์ มีอะไรเหรอ?""พาเขาออกไป!"เมื่อเขาได้ยินคำพูดของเรย์ เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สั่งคนของเขา และทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็เข้ามาคว้าแขนของเรย์แล้วลากเขาออกไปข้างนอก"เฮ้ย! นี่มันอะไรกัน?!"เรย์ตะโกนทันทีความโกลาหลดังกล่าวทำให้เจอรัลด์ จูโน่ และโนริตื่นขึ้นพวกเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว"คุณเป็นใคร?"เมื่อเจอรัลด์ออกมา เขาก็มองดูเจ้าหน้าที่พวกนั้นด้วยความประหลาดใจและเอ่ยถามขึ้น“คุณคงเป็นคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เรากำลังสงสัยว่าคุณเกี่ยวข้องกับเหตุฆาตกรรม สารวัตรเลค หรือที่รู้จักกันในชื่อผู้เฒ่าฟลินท์ ดังนั้นเราต้องการนำคุณไปสอบ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1784
ในเวลาเดียวกัน หมอกควันสีทมิฬของเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ล้อมรอบกายของชายชราเอาไว้หลังจากนั้นไม่นาน หมอกควันสีทมิฬดังกล่าวก็ดูดกลืนวิญญาณและพลังงานของชายชราไป ทำให้ชายกลายเป็นศพแห้งกรังเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูกสิ่งนี้ทำให้เอ็มเบอร์ลอร์ดตระหนกเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คาดหวังให้เกิดผลลัพธ์เช่นนี้ ยิ่งกว่านั้น เขาไม่คิดแล้วว่าชายชราจะมาสกัดกั้นการโจมตีจากเจอรัลด์แทนเขาแบบนี้“เอ็มเบอร์ลอร์ด คุณฆ่าคนบริสุทธิ์อีกแล้ว!”เจอรัลด์ตะโกนใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดด้วยความโกรธเมื่อพูดเช่นนั้น เจอรัลด์จึงตัดสินใจใช้ทักษะต้องห้ามของตัวเองเพื่อทำลายเอ็มเบอร์ลอร์ดให้สิ้นซากในขณะนี้เอ็มเบอร์ลอร์ดเสียสติไปแล้ว เขายืนนิ่งไม่ขยับ ราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไป “วิชาทลายสหัสภพ!”เจอรัลด์ตะโกนและขว้างดาบแอสตราบิซในมือใส่เอ็มเบอร์ลอร์ดเมื่อดาบแทงเข้าไปในร่างของเอ็มเบอร์ลอร์ด มันก็เปล่งแสงเจิดจ้าออกมาและกลืนกินเอ็มเบอร์ลอร์ดไปจนสิ้น“อ๊าก!”เอ็มเบอร์ลอร์ดกรีดร้องวินาทีต่อมา เอ็มเบอร์ลอร์ดก็กลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด เจอรัลด์ก็กวาดล้างเอ็มเบอร์ลอร์ดลงได้แล้วเจอรัลด์ล้างแค้นให้ชาวบ้านในหมู่บ้านฟ้าทมิฬได้แล้ว
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1783
ทั้งสามรีบมองออกไปข้างนอก ก่อนจะเห็นว่าชายชราออกจากบ้านไปตามลำพังโดยถือตะกร้าติดตัวไปด้วยขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังกระท่อมไม้ของยามิเล็ต เฟซเมื่อเห็นสิ่งนี้ ทั้งสามก็สบตากันพวกเขาพบว่ามันค่อนข้างแปลกที่ชายชราคิดจะถือตะกร้าออกไปกลางดึกเช่นนี้ นี่จะต้องมีความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ซ่อนอยู่เป็นแน่ไม่นานหลังจากนั้น เจอรัลด์และทั้งสองก็ออกจากบ้านและติดตามชายชราไปอย่างเงียบ ๆพวกเขาติดตามชายชราไปจนถึงกระท่อมไม้ จากนั้นพวกเขาเห็นเขาหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเพื่อปลดล็อคประตูเมื่อประตูถูกปลดล็อค ชายชราผู้นั้นสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัวอย่างระมัดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เขาก็ผลักประตูเปิดออกแล้วเดินเข้าไปอย่างมั่นใจเจอรัลด์และอีกสองคนก็เดินไปที่กระท่อมไม้ทันทีและยืนอยู่ตรงหน้ากระท่อมหลังนั้น“เจอรัลด์ ดูเหมือนว่าชายชรากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเรา เพราะเขามีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่กับตัว!”เรย์กระซิบกับเจอรัลด์ตอนนี้พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าชายชราไม่ใช่คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อย่างที่คิด เขาต้องมีความสัมพันธ์บางอย่างกับเอ็มเบอร์ลอร์ดแน่“เรย์ ผู้เฒ่าฟลินท์ คุณสองคนไปซ่อนตัวก่อน เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1782
“เอ๋ นี่ก็ดึกแล้วนะ! ผมว่าคนที่คุณกำลังรออยู่คงไม่มาหรอก มาเถอะไปที่บ้านของผมและพักผ่อนกันจะดีกว่า!”ชายชราถอนหายใจและยื่นข้อเสนอให้ทั้งสามคนเมื่อผู้เฒ่าฟลินท์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันกลับมาที่เจอรัลด์เพื่อสอบถามความคิดเห็นของเขาเจอรัลด์เห็นปฏิกิริยาของเขาและพยักหน้าอย่างช้า ๆเนื่องจากพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงไปพักผ่อนที่บ้านของชายชราเท่านั้นนอกจากนี้ ท้องฟ้ามืดสนิท และไม่ปลอดภัยเลย ไม่รู้เลยว่าข้างนอกนี่มีอะไรรอพวกเขาอยู่?หลังจากพูดคุยกัน เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ก็ติดตามชายชราออกจากกระท่อมไม้ไปชายชราพาเจอรัลด์และคนอื่น ๆ ไปที่บ้านของเขา บ้านของเขาดูไม่เก่าเท่าไหร่ ราวกับเพิ่งถูกซ่อมแซมใหม่ก่อนหน้านี้“ผู้เฒ่า หมู่บ้านนี้เหลือคุณอยู่เพียงคนเดียวหรือเปล่า?”เมื่อพวกเขาอยู่ในบ้านของชายชรา ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ถามอย่างสงสัย"หึหึ!" ชายชราหัวเราะเบา ๆ"ใช่ คนอื่น ๆ ย้ายไปอยู่ในเมืองกันหมด ที่นี่เลยเหลือแค่ฉันคนเดียว!”หลังจากที่เขาหัวเราะแล้วเขาก็ตอบ“แล้วทำไมคุณไม่ย้ายเข้าเมืองด้วยล่ะ? อยู่ในเมืองไม่สบายกว่าเหรอ?”ผู้เฒ่าฟลินท์ยังคงถามต่อไป“อนิจจา ผมมันไร้ญา
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1781
“หึหึ เรย์ อย่าลืมสิว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว เขาน่ากลัวกว่าผีเสียอีก กับอีกแค่สถานที่แบบนี้นายคิดว่าเขาจะกลัวเหรอ”เจอรัลด์หัวเราะและเตือนเรย์เมื่อเรย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดสมเหตุสมผล “สำรวจกันตามสบายเลย ผมคงต้องไปก่อน!”ชายชราพูดกับทั้งสามคน“ได้เลย ผู้เฒ่า ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณมากเลย!"ผู้เฒ่าฟลินท์ขอบคุณชายชราผู้นั้นอย่างรวดเร็ว“ไม่เป็นไรหรอก!”ชายชราตอบพลางโบกมือหลังจากที่ชายชราผู้นั้นจากไป เจอรัลด์และอีกสองคนก็ยืนอยู่หน้ากระท่อมไม้ จ้องมองออกไปอย่างว่างเปล่าพวกเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไร พวกเขาไม่อาจเข้าไปในกระท่อมได้ และไม่รู้ด้วยว่าจะเข้าไปเช่นไร“พี่เจอรัลด์ ผู้เฒ่าฟลินท์ ทีนี้เราจะทำยังไงดี? เปิดประตูออกไปเลยดีไหม?”เรย์มองไปที่เจอรัลด์และผู้เฒ่าฟลินท์แล้วถาม“ไม่ นั่นไร้สาระมาก เราบุกรุกเข้าไปไม่ได้!”ผู้เฒ่าฟลินท์ปรามเรย์ทันทีแม้ว่ายามิเล็ต เฟซจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว แต่กระท่อมหลังนี้ยังคงเป็นของเธอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อาจทำตามอำเภอใจได้“แล้วเราควรทำยังไง? เราไม่มีกุญแจ”เรย์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้“เ
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1780
ไม่มีทางที่ข้อเท็จจริงทั้งสองนี้จะเป็นเรื่องบังเอิญได้ เพราะฉะนั้นนั่นก็อาจหมายความได้ว่าเอ็มเบอร์ลอร์ดกำลังซ่อนตัวอยู่ที่นั่น แต่เพราะนี้คือคำใบ้ที่เอ็มเบอร์ลอร์ทิ้งไว้ให้พวกเขา จึงเป็นไปได้ว่าแทนที่จะไปพบเขาที่นั่น พวกเขาจะออกค้นหาตำแหน่งของเหยื่อรายต่อไปแทน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ผู้เฒ่าฟลินท์ก็สตาร์ทรถและเหยียบคันเร่งไปทันที! พวกเขาจำเป็นต้องมุ่งหน้าไปที่บ้านของยามิเล็ต เฟซเดี๋ยวนี้! “คุณแน่ใจจริง ๆ เหรอว่า เอ็มเบอร์ลอร์ดจะซ่อนอยู่ที่นั่น พี่เจอรัลด์…?” เรย์ถามระหว่างทางไปที่นั่น เจอรัลด์ส่ายหน้าแล้วตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า “บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน นั่นก็เพราะเอ็มเบอร์ลอร์ดเป็นคนจู้จี้จุกจิกและไม่เคยทำตามกฎเกณฑ์ ฉันเดาว่าเลขพวกนี้จะนำเราไปสู่เหยื่อรายต่อไป แต่ในการตามหาเหยื่อรายนั้น เราจะเข้าใกล้ที่กบดานของเอ็มเบอร์ลอร์ดอีกก้าวหนึ่งอย่างแน่นอน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เรย์ก็พยักหน้าเข้าใจ... หลังจากขับรถไปประมาณสี่สิบนาที ในที่สุดทั้งสามก็มาถึงบ้านคุณยายของเอ็มเบอร์ลอร์ด ยามิเล็ตอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ อันห่างไกล และไม่นานทั้งสามก็เดินอยู่ในถนนของหมู่บ้าน
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1779
"สวัสดี? เจอรัลด์มีอะไรหรือเปล่า?” ผู้เฒ่าฟลินท์ถามจากอีกฟากหนึ่งของสาย “ผู้เฒ่าฟลินท์ ถึงผมจะรู้ว่าคุณไม่อาจยอมให้เราเข้าร่วมการสืบสวนได้ แต่ผมก็หวังว่าคุณจะสามารถช่วยเราได้ นั่นก็แปลว่าหากคุณต้องการคลี่คลายคดีและจับเอ็มเบอร์ลอร์ดให้ได้ ก็ช่วยตั้งใจฟังผมและเชื่อผมด้วย ทุกสิ่งที่ผมกำลังจะบอกคุณต่อไปนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งทีเดียว!” เจอรัลด์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้เฒ่าฟลินท์ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ทว่าในที่สุดเขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาสามารถไว้ใจเจอรัลด์ได้ ดังนั้นเขาจึงเต็มใจที่จะเสี่ยงเหนือสิ่งอื่นใด ทั้งเขาและเด็กหนุ่มต่างก็ต้องการให้คดีคลี่คลายลงและจับตัวเอ็มเบอร์ลอร์ดได้ในท้ายที่สุด “…เอาล่ะ บอกมาว่าฉันจะช่วยยังไงได้บ้าง!” “มุ่งหน้าไปที่สำนักงานเขตเดี๋ยวนี้เลย ผมเองก็จะไปที่นั่นด้วยเช่นกัน แล้วเมื่อเราพบกันที่นั่นผมจะบอกข้อมูลเพิ่มเติมกับคุณทีหลัง!” เจอรัลด์ตอบก่อนจะวางสาย ครึ่งชั่วโมงต่อมาเรย์และเจอรัลด์ได้พบกับผู้เฒ่าฟลินท์ ณ สถานที่ที่พวกเขานัดกัน “เรามาทำอะไรที่นี่ เจอรัลด์…?” ผู้เฒ่าฟลินท์เอ่ยถามอย่างสับสน “ฟังนะ ผมต้องการให้คุณตรวจสอบประวัต
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1778
เมื่อตระหนักว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงผู้เฒ่าฟลินท์ เจอรัลด์และเรย์ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกผู้เฒ่าฟลินท์อดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วเล็กน้อยในขณะที่เขาถามอย่างงุนงงว่า “…พวกนายสองคนเองเหรอ? มาทำอะไรกันที่นี่? แล้วเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”หัวหน้าสารวัตรมีคำสั่งไม่ให้เขาติดต่อกับเจอรัลด์อีกต่อไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับแจ้งว่าเจอรัลด์ไม่ได้รับอนุญาตให้มาช่วยในการสืบสวนอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ผู้เฒ่าฟลินท์จึงทำได้เพียงเชื่อฟังผู้บังคับบัญชาของเขาเท่านั้น“เรามาตามหาเบาะแส!” เจอรัลด์ตอบ “ฟังนะ ฉันต้องขอโทษ ด้วย แต่นายสองคนไม่ได้รับอนุญาตให้มายุ่งย่ามกับคดีนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะฉะนั้นได้โปรดออกไปเสีย! ถ้านายกลับมาที่นี่อีกครั้ง เราก็จำเป็นต้องจับพวกนายกลับไปกับเราด้วย!” ผู้เฒ่าฟลินท์เตือน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทำเพียงแค่พยักหน้า ด้วยความที่ไม่อยากสร้างเรื่องยุ่งยากให้แก่ตาเฒ่าคนนี้ เจอรัลด์จึงตอบกลับไปว่า “รับทราบ!” ขณะที่เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเรย์ เขาก็ได้ยินเสียงผู้เฒ่าฟลินท์ตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน! ตอนที่อยู่ที่นี่นายได้พบเบาะแสอะไรบ้างหรือเปล่า? ถ้ามีล่ะก็ช่วยมอบมันให้เราด้วย!” เ
