“แม่งเอ้ย มึงไม่รู้แล้วใครจะรู้วะ มึงเป็นแพทย์เซียนนะ”หยางปินคำรามด้วยความโกรธ ยังนึกว่าตนจะได้ทำประโยชน์ครั้งใหญ่แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้หากมีอะไรเกิดขึ้นกับเฉียนเฉียน พ่อของเธอจะต้องถลกหนังเขาแน่ในตอนนั้นเอง อาการสั่นของหยางเฉียนเฉียนยิ่งน้อยลงเรื่อย ๆ โดยแทบไม่มีการเคลื่อนไหวเลย ราวกัยเธอได้ตายไปแล้วใบหน้าของหยางปินเริ่มย่ำแย่มากขึ้นเรื่อย ๆ เขานึกถึงคำพูดของเย่เทียนหยู่ขึ้นมา มันแม่นยำมาก และตอนนี้เขาอาจทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในขณะนี้ เขาคิดถึงคำพูดของเย่เทียนหยูที่บอกว่าเขาจะต้องเสียใจและตอนนี้เขาเสียใจจริง ๆในตอนนั้นเอง ในที่สุดหยางต้าฝูก็กลับมา ทันทีที่เขาเข้ามาและเห็นเย่เทียนหยู่เขาก็ถามอย่างกังวล: “ท่าราชามั…คุณชายเย่ เฉียนเฉียนเป็นยังไงบ้างครับ?”เย่เทียนหยู่ส่ายหัวมองดูหยางปินแล้วพูดว่า “ถามเขาสิ!”หยางต้าฝูมองไปที่ผู้คนที่ตื่นตระหนก แล้วเห็นแพทย์เซียนหลี่ยืนถือเข็มอยู่ข้างเขา เขาคาดเดาความเป็นไปได้คร่าว ๆ และพูดด้วยความโกรธว่า “หยางปิน เกิดอะไรขึ้น!”หยางปินถูกพ่อของเขาดุด้วยความโกรธและหวาดกลัวจนแทบสิ้นสติใบหน้าของแพทย์เซียนหลี่ซีดลงและเขาพูดอย่างขมขื่น: “ประธาน
มันเหมือนกับการแก้ปัญหาเล็กน้อยเท่านั้น อันที่จริงพิษเย็นในร่างกายของ หยางเฉียนเฉียนนั้นไม่ธรรมดาและเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากทุกคนตกตะลึง แม้แต่หยางต้าฝูก็ตกใจและพูดอย่างตื่นเต้น: “ขอบคุณคุณชายเย่!”เพราะถึงยังไง เขาก็รู้สถานการณ์ของลูกสาวเธอเป็นอย่างดี แพทย์หลายคนทำอะไรไม่ได้เลย แต่กลับถูกราชามังกรก็รักษาได้อย่างง่ายดาย“ทักษะการรักษาท่านแพทย์เซียนเย่นั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ”“เมื่อกี้ข้าตาบอดมีตาหามีแววไม่ ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”ในตอนแรก แพทย์เซียนหลี่ตกใจมาก แต่หลังจากนั้นก็ขอโทษด้วยความตื่นใจ“ไม่เป็นไร” เย่เทียนหยู่กล่าวอย่างสุภาพเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายยังพอมีทักษะอยู่บ้าง“ถ้าอย่างนั้นคุณชาย ท่านรับข้าเป็นศิษย์ของท่านได้หรือไม่? เพื่อจะได้ฝึกฝนทักษะทางการแพทย์ร่วมกับท่าน”แพทย์เซียนหลี่ก้มลงทันทีเพื่อวิงวอนด้วยความตื่นเต้นที่มากยิ่งขึ้นไปอีกท่าทางราวกับ รีบร้อนก้มหัวขอเป็นศิษย์ของเขานั้นเมื่อยางปินเห็นหก็ต้องตกใจ แพทย์เซียนหลี่เป็นถึงผู้นำด้านการแพทย์แผนจีนซึ่งมีชื่อเสียงและสถานะสูงส่ง แต่กลับมีท่าทางเช่นนี้ต่อชายหนุ่มแต่แล้ว เย่เทียนหยู่ส่ายหัวและปฏิเสธ: “ผมไม่มีเวลา
หลังจากดื่มไวน์และทานอาหารไปจนอิ่มหนำสำราญแล้ว หยางต้าฝูไม่เพียงแต่มอบของขวัญให้เขาเท่านั้น แต่ยังส่งเย่เทียนหยู่ไปที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งซึ่งอยู่บริเวณครึ่งทางขึ้นภูเขาเป็นการส่วนตัวด้วยแพทย์เซียนหลี่เฝ้าดูร่างที่จากไปของเย่เทียนหยู่อย่างเงียบ ๆ ด้วยความรู้สึกอาลัยอาวรร์เป็นพิเศษหากเขาทำได้ เขาคงแทบรอไม่ไหวที่จะติดตามเย่เทียนหยู่กลับบ้านไปด้วย“ที่นี่สวยมาก เมื่อไหร่จะมีวิลล่าแบบนี้บ้างคะ?”ในขณะเดียวกัน ซูถิงซึ่งกำลังเดินอยู่ในวิลล่าสกายพาเลซหมายเต็มไปด้วยความอิจฉา“นี่จะไปนับประสาะไร วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งตรงทางขึ้นไปบนภูเขานั่นน่าทึ่งจริงๆ แต่อให้มีเงินแต่ก็ไม่สามารถซื้อได้หรอก” หลิวเจี๋ยที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้น“ตระกูลก็ไม่ได้เหรอคะ?”“ไม่ได้หรอก” หลิวเจี๋ยส่ายหัว ครั้งนี้เขาไม่ได้คุยโม้“ให้ตายสิ ตระกูลหลิวของคุณน่ะสุดยอดมากยังไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นต้องเป็นผู้ทรงอำนาจแบบไหนกันนะ อยากรู้จักจริง ๆ ”“หยุดฝันซะเถอะ คนแบบนั้นน่ะ ทั้งชีวิตนี้คุณอาจไม่มีทางได้เจอเลยด้วยซ้ำไป”“นั่นสินะ!” ซูถิงพยักหน้าและทันใดนั้นก็พูดด้วยความประหลาดใจ: “เฮ้ นั่นรถของประธานหยางไม่ใช่เห
“ทำไมคุณถึงหน้าแดง? หรือเพราะคุณปู่อยากให้เรานอนห้องเดียวกันคืนนี้?”เย่เทียนหยู่นึกถึงสิ่งที่ชายชราพูดทางโทรศัพท์แล้วเดาดู“ก็ ก็ประมาณนั้นล่ะ” หลินหว่านหรูรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเย่เทียนหยู่ได้ยินแบบนี้ เขาก็ส่ายหัวทันทีและพูดว่า “ไม่ได้หรอก หรือว่าตัวคุณมีราคาแค่ห้าแสนกันล่ะ?”“นายพูดเหลวไหลอะไรอยู่ยะ!”หลินหว่านหรูรู้สึกละอายใจและรำคาญ เธอจึงพูดอย่างรุนแรง: “ต่อให้นายตกลงไปแล้ว ฉันก็จะไม่ปล่อยให้นายได้รับสิ่งที่นายต้องการหรอก ในทางกลับกัน ถ้านายปฏิเสธ ฉันสามารถให้เงินนายได้”“ตกลง” เย่เทียนหยู่เห็นด้วย“คุณเห็นด้วยเหรอ?”“อือ แต่ว่าห้าแสนไม่พอหรอกครับ ผมต้องการห้าล้าน”หลินหว่านหรูแอบสาปแช่งเขา แต่เธอก็ตอบตกลง: “เอาล่ะ” ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิบเช็คที่มีข้อความห้าล้านเขียนไว้ออกมาแล้วมอบให้เย่เทียนหยู่ทั้งสองเดินเข้าไปข้างใน มีเพียงสองสามีภรรยาตระกูลหลินอยู่ในห้องนั่งเล่นเมื่อเห็นเย่เทียนหยู่เข้ามาใกล้ หลิวอวิ๋นซิ่วก็พูดโดยตรงโดยไม่รอให้เขาพูด: “เย่เทียนหยู่ ฉันขอเตือนให้แกล้มเลิกความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ของแกไปซะ”“ตระกูลหลินไม่ใช่ตระกูลที่คนบ้านนอกแบบแกจะล้อเล่นด้วยได้หร
แต่ว่าก่อนหลินหว่านหรูจะคิดว่าจะปฏิเสธยังไง เย่เทียนหยู่ก็พูด: “คุณปู่ ผมยอมรับข้อเสนอครับ แต่ผมยังไม่อยากไปทำงานในบริษัทตอนนี้”เมื่อหลิวอวิ๋นซิ่วได้ยินแบบนี้ เขาก็เยาะเย้ยทันที: “ไม่อยากไปทำงานเหรอ อะไร แกอยากนอนอยู่ที่บ้านและกินและดื่มฟรีเหรอ?”“ไม่ครับ ผมแค่ไม่ร้อนเงิน” เย่เทียนหยู่พูดเบา ๆบอกว่าไม่ร้อนเงิน ถ้าไม่ร้อนเงินจะมาอยู่ในบ้านเราเหรอ?แล้วแก คนบ้านนอกที่เพิ่งลงมาจากภูเขา แกได้เงินมาจากไหน?แต่หลินหงหยุดห้ามหลิวอวิ๋นซิ่ว เรื่องคิดจะทำให้เขาอับอายน่ะทำได้ แต่ไม่สามารถบังคับให้เขาทำงานในบริษัทได้ ไม่อย่างนั้นไม่เท่ากับว่าเป็นการทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของเขาเหรอ?หลิวอวิ๋นซิ่วก็คิดถึงเรื่องนี้เช่นกันและรีบหุบปากหลินหว่านหรูนึกถึงเงินห้าล้านบาทนั่น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยตาคนไร้ความสามารถคนนี้ต้องคิดว่าด้วยเงินห้าล้านบาทนั่นเขาคงจะใช้ชีวิตได้อย่างไร้ความกังวลได้มากเท่าที่ต้องการแล้วสินะท่านปู่คิดว่าเย่เทียนหยู่เพิ่งลงมาจากภูเขา ดังนั้นเขาจึงขอให้เขาเที่ยวเล่นต่อไปอีกหน่อย เขาหันกลับไปและถามว่า “หว่านหรู ความคืบหน้าในการเข้าร่วมหอการค้าหลงเถิงเป็นยังไงบ้าง”
“เอาล่ะ ผมมีอย่างอื่นต้องทำและผมไม่มีเวลาคุยกับคุณ”เย่เทียนหยู่ผลักหลินหงออกไปและปิดประตูหลินหงตกตะลึงทันทีที่แท้เขาคือตัวตลกหลังจากกลับมาถึงบ้านเขาก็เล่าให้ภรรยาฟังทั้งคู่โกรธมากจนแทบจะหักเตียงเป็นชิ้น ๆตอนเที่ยงเย่เทียนหยู่เพิ่งเดินไปที่ห้องนั่งเล่นและสองสามีภรรยาตระกูลหลินกับอีกหนึ่งหนุ่มคุยกัน“พ่อ แม่ รอดูเถอะ เขามันก็แค่คนบ้านนอก ดูสิว่าอีกสักพักผมจะจัดการกับเขายังไง ผมมั่นใจว่าเขาจะต้องกลัวตายแน่”“เอาล่ะ จื่อตงก็ขึ้นอยู่กับพ่อแม่ของคุณ”“ไม่ต้องกังวล ลูกพวกคุณเป็นใครกันครับ? เป็นเผด็จการอันดับหนึ่งในเมืองเทียนไห่ การจัดการกับเขาจะใช้เวลาไม่กี่นาที”“เขาจะเชื่อฟังแน่ ขอตบเขาเพียงไม่กี่ครั้ง ไม่อย่างนั้นผมจะให้เขาเดินไปมาโดยไม่มีอาหารกินระหว่างทางซะ”“เขามาแล้ว” หลิวอวิ๋นซิ่วกล่าวเมื่อหลินจื่อตงได้ยินแบบนี้ เขาก็หันกลับมาและเห็นเย่เทียนหยู่ เขายืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้าอย่างภาคภูมิใจพูดว่า “เจ้าหนู แกเป็นคนที่คอยรบกวนน้องสาวของฉันหรือเปล่า”เย่เทียนหยู่มีการได้ยินที่ไม่ธรรมดาและได้ยินการสนทนาของพวกเขาเมื่อนานมาแล้ว และพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถูกต้อง เด็กดี ลองเรียกผมว
สีหน้าของท่านปู่เปลี่ยนไปทันที เขายังคงนิสัยหลานชายเป็นอย่างดี เขาหันไปมองเขา หวังว่าจะเป็นแค่ความเข้าใจผิดแต่เมื่อเห็นร่างกายของ หลินจื่อตงสั่นเทา ก็ยากที่จะพูด “ผม ผมไม่รู้ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของเพื่อนคุณชายเป้า...”“แกไอ้หลานเลว!”ท่านปู่โกรธมากจนตบเขาอย่างแรงหลินหงและภรรยาของเขาก็หน้าซีดเช่นกัน พวกเขาไม่คุ้นเคยกับคุณชายเป้าแต่พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ของคุณชายเป้าพวกเขาจะไม่กลัวได้ยังไงไม่ว่ายังไง หลานชายก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้ท่านปู่ก้าวไปข้างหน้าแสร้งทำเป็นสงบแล้วพูดว่า: “คุณชายเป้า คราวนี้เป็นความผิดของหลานชายของข้าเอง แต่เราไม่อาจโทษคนไม่รู้เรื่องได้ ข้าขอให้คุณมีเกียรติและปล่อยเขาไปสักครั้ง ““ไม่ต้องกังวล เราจะชดเชยให้แน่นอน”“เอาล่ะ เพื่อเห็นแก่ผู้เฒ่า ห้าร้อยล้าน แล้วเราจะปล่อยไป”อะไรนะ ห้าร้อยล้าน!ครอบครัวของหลินหงเริ่มวิตกกังวลทันที ทรัพย์สินของตระกูลหลินทั้งหมดมีเพียงประมาณหนึ่งพันล้านเท่านั้น ในช่วงเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้ หากถอนเงินสดออกไปห้าร้อยล้าน เงินทุนหมุนเวียนก็จะมีปัญหาอย่างแน่นอน“อะไรนะ ไม่อยากเหรอ?”“ถ้าเจ้าไม่ต้องการ ข
จางเป้าที่โกรธมากในตอนแรกและยังวางหมาดหยิ่งมาก จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเห็นเย่เทียนหยู่และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันทีนี่ นี่คือคนที่ประธานบอกเราโดยเฉพาะว่าอย่าไปยุ่งด้วยใช่ไหมเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเพราะหากเขาล่วงเกินประธาน สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือโดนทุบตี แต่หากล่วงเกินเขา ทั้งประธานและราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้“คุณปู่หลิน ประตูนี้มีอะไรผิดปกติ?”ในตอนนั้นเอง มีคนสองคนปรากฏตัวที่ประตู ผู้นำเป็นชายหนุ่มหน้าตาดี เมื่อดูจากชุดของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนร่ำรวยท่านปู่มองดูและตระหนักว่านี่คือ หลิวเจี๋ย จากตระกูลหลิวไม่ใช่หรือหลิวเจี๋ยเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลหลิว และตระกูลหลิว มีอำนาจมากในเมืองเทียนไห่ เขาอาจมีวิธีแก้ไขปัญหานี้เขารีบทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม: “หลิวเจี๋ย คุณอยู่ที่นี่ด้วย โปรดเข้ามาเร็ว”ในตอนนั้นเอง ในที่สุด จางเป้าก็กลับมามีสติ เมื่อนึกถึงคำสั่งของประธานาธิบดีที่จะไม่เปิดเผยตัวตนของอีกฝ่าย เขาจึงโค้งคำนับไปทางเย่เทียนหยู่ด้วยความเคารพและพูดต่อ“คุณหลิน เนื่องจากมีบุคคลสำคัญในตระกูลหลิน เราจึงจะปล่อยเรื่องนี้ไว้และตัดมันทิ้งไป เราไปกันก่อนนะ”
เย่เทียนหยู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น คนพวกนั้นบ้าไปแล้วเหรอ เป็นเรื่องยากมากที่ในอาณาจักรมังกรจะมีคนจำนวนมากจับกลุ่มประท้วงคราวนี้ เกรงว่าคงจะโกรธจริงเข้าแล้วความจริงทั้งหมดต้องถูกตรวจสอบอย่างละเอียด!ต่อให้เขาไม่มีหลักฐานอะไรเลย เกรงว่าก็คงจะหาทางตรวจสอบจนละเอียดยิบคนโง่เหล่านี้ไม่ได้ช่วยเหลือปาร์คดาฮยอน ซึ่งพวกเขาต้องการ แต่กำลังพยายามทำร้ายปาร์คดาฮยอนไม่ว่าปาร์คดาฮยอนจะมีความสามารถแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่เขาจะสามารถต่อสู้กับพลังเช่นนี้ได้เป็นกรณีนี้จริง ๆ เรื่องนี้ได้รับการรายงานอย่างรวดเร็วไปยังผู้นำที่รับผิดชอบข้างต้น ซึ่งโกรธเคืองและขอให้ผู้คนดำเนินการทันทีต้องตรวจหาความจริงทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นความผิดของใคร ล้วนต้องถูกโทษสถานหนักเมื่อหลินหว่านหรูได้ยินคำพูดของหยางไฉ่อวิ๋นเธอก็ร้อนใจขึ้นมาทันที: “เทียนหยู่ฉันควรทำยังไงดี? นายหลบไปก่อนดีมั้ย ฉันจะรับหน้าให้เอง” เธอรีบเอ่ยปากถึงคนพวกนั้นจะด่าเธอด้วยถ้อยคำหยาบคาย แต่ถึงยังไง คนที่ทำร้ายร่างกายก็เป็นเทียนหยู่ก็ ไม่ใช่เธอเย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ต้องหรอก ผมจะจัดการเอง”หยางไฉ่อวิ๋นรู้สึกกังวลมากจ
เย่เทียนหยู่สังเกตเห็นท่าทางแปลกๆของเธอจึงรีบถามว่า: “เป็นอะไรไป เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า”เมื่อเผชิญกับคำถามของเย่เทียนหยู่ หลินหว่านหรูก็ไม่คิดจะปิดบัง และบอกเธออย่างไม่เต็มใจ: “ฉันเกรงว่าตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของกลุ่มเทียนเฟิง คงจะ คงจะไม่ได้แล้วเหรอ...”“ทำไมเหรอ”เย่เทียนหยู่ถามหลินหว่านหรูพูดความจริงหลังจากได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ก็เกิดแสงเย็นวูบวาบในดวงตาของเย่เทียนหยู่ ก่อนจะพูดด้วยความโกรธ: “สมควรตาย!” คนอื่นอาจจะมองไม่ออก แต่เขาเข้าใจเหตุการณ์ในทันทีดูเหมือนว่าความเอาใจใส่จะนำไปสู่ความวุ่นวายเพราะกลัวจะทำร้ายทรัพย์สินของแม่และทำให้แม่ไม่มีความสุขไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาแปลกใจที่ หลินหว่านหรูไม่ได้เข้ารับตำแหน่งด้วยซ้ำ และเธอก็ไม่เปิดเผยข่าวใด ๆ เกี่ยวกับการเข้ารับตำแหน่งด้วยซ้ำ แล้วทำไมเธอถึงเข้าไปเกี่ยวข้องกับ เทียนเฟิงกรุ๊ปเว้นแต่จะเป็นเลขานุการของหยางไฉ่อวิ๋นแต่นั่นเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอในที่สุดเย่เทียนหยู่ก็เข้าใจแล้วว่ารองประธานาธิบดีจางเฉียงที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ถ้าอยากเข้ารับตำแหน่งใช่ไหม ผมอยากให้คุณเกษียณตรงๆ และอยู่บนเตียงไปตลอดชีวิต“เทียนหยู่ฉัน
ตกลงใครกันแน่ที่เป็นหน้าม้าในขณะนั้นเอง มีคนมาเคาะประตู หลินหว่านหรูเปิดประตูและเห็นชายวัยสี่หรือห้าสิบคนหนึ่ง“สวัสดี คุณคือคุณหลินใช่ไหม”“ใช่ค่ะ แล้วคุณคือ?”“ผมคือจางเฉียง รองผู้จัดการทั่วไปของเครือบริษัทเทียนเฟิงกรุ๊ปสาขาหนานเจียง”“คุณนี่เอง เข้ามาคุยกันด้านในก่อน มาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” หลินหว่านหรูกล่าว“คือเรื่องนั้น…”จางเฉียงพูดด้วยท่าทีลำบากใจ: “ผู้จัดการหลิน คุณคงจะพอทราบเรื่องทุกอย่างบนโซเชียลแล้วใช่ไหม?” เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้“ฉันรู้ค่ะ” หลินหว่านหรูพยักหน้า สีหน้าของเธอไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก นอกจากจะรู้สึกผิดหวังต่อตัวเองแล้ว สิ่งที่เธอกังวลมากกว่าคือเทียนหยู่จะรับมือกับเรื่องทั้งหมดนี้ได้ยังไงไม่ว่าเธอจะเก่งแค่ไหน ก็คงไม่สามารถต่อต้านการความเห็นของประชาชนได้ ถ้าหากทำให้ผู้คนโกรธแค้น ต่อให้เป็นเทียนหยู่ที่มีความสามารถมาก เขาก็อาจจะไม่รอดเหมือนกันท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีอำนาจใดยิ่งใหญ่เกินกว่าอำนาจของประชาชน“ถ้าอย่างนั้น ผมก็จะขอพูดอย่างตรงไปตรงมา ผมเชื่อในความบริสุทธิ์ของคุณนะ แต่สถานการณ์ของคุณส่งผลกระทบต่อเทียนเฟิงกรุ๊ปอย่างมาก”จางเฉียงถอนหายใจ“อ
ดวงตาของเย่เทียนหยู่เต็มไปด้วยความโกรธ เขาโทรออกติดต่อกันหลายครั้ง อย่างแรก คือการขุดหาประวัติเสียหายของปาร์คดาฮยอน และอย่างที่สอง การตามหาวิดีโอที่เป็นหลักฐานคราวนี้ เขาจะทำให้ปาร์คดาฮยอนต้องชดใช้ราคาแห่งความสิ้นหวังแน่นอนว่าปาร์คดาฮยอนไม่รู้เรื่องทั้งหมดที่กำลังเกิดขึ้น เขายังรู้สึกภาคภูมิใจมากกับเรื่องที่เกิดก่อนหน้าไม่เลิก จนกระทั่งถึงเวลาอาหารค่ำ เขาสอบถามและได้รู้ว่าเย่เทียนหยู่กับคนอื่น ๆ ยังไม่ออกมาเขาพูดพร้อมรอยยิ้มเย็นยะเยือก: “นานขนาดนี้แล้ว ยังไม่มีคนไปจับตัวมันอีก ไอ้หมอนั่น แบล็คอัพไม่เลวเลยนี่”ในตอนนั้นเอง จู่ ๆ เขาก็ได้รับข้อความแจ้งว่า หลินหว่านหรูเป็นผู้จัดการทั่วไปคนใหม่ของเครือบริษัทเทียนเฟิงกรุ๊ปอย่างนั้นเองสินะ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าหน้าที่ไม่ออกหน้าจับกุมตัวพวกเขาแต่ว่า เขาจบการศึกษาในระดับที่ไม่ได้สูงมากนัก และเขาก็ไม่รู้จักเทียนเฟิงกรุ๊ป แต่แน่นอนว่า ต่อให้มีวุฒิการศึกษาระดับสูง ก็อาจไม่เข้าใจเทียนเฟิงกรุ๊ปเหมือนกันก็แค่ผู้บริหารคนหนึ่งของเครือบริษัทไม่ใช่หรือไงกัน เขายังมีอีกหลายวิธีที่จะจัดการกับคนพวกนั้น: “ไปปล่อยข่าวเพิ่มให้ผมหน่อยสิ” เขาสั่งก
จนถึงตอนนี้ยังไม่ถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ เห็นได้ชัดว่าเขาพอจะมีพลังอยู่บ้าง แต่กล้าจะสู้กับเขาด้วยพลังกระจ้อยร่อยแบบนั้น ถ้างั้นเขาก็จะแสดงพลังเทียมฟ้าให้อีกฝ่ายได้เห็นเองหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะเตือนว่า: “แต่ว่า พี่ดาฮยอน เมื่อกี้พี่ขู่เขาแบบนั้น พี่ไม่กลัวเขาจะแอบบันทึกเสียงเหรอ”“จะกลัวอะไร ต่อให้เขาบันทึกเสียงอยู่ ใครจะพิสูจน์ได้ว่าเขาคือบริกรที่พี่ส่งมา ผมจะบอกว่าเขาเล่นเองเออเองก็ยังได้” ปาร์คดาฮยอนยิ้มเยาะ“พี่ดาฮยอนฉลาดจังเลย สุดยอดไปเลยค่ะ”“ก็แหงอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเธอสองคนจะยอมปรนิบัติพี่ได้ยังไงละ” ปาร์คดาฮยอนพูดอย่างภาคภูมิใจ นอกจากนั้น หญิงสาวสองคนที่อยู่ข้างกายเขา คือคนที่เคยโดนเย่เทียนหยู่ตบหน้ามาก่อน“ใช่ พี่ดาฮยอนหล่อ สง่างาม และเย่อหยิ่ง เรารักเขามาก สำหรับพี่ดาฮยอน ฉันกำลังสมัครขอสัญชาติแดนกิมจิแล้ว”“ฮ่าฮ่า คุณต้องละทิ้งอาณาจักรมังกร อาณาจักรมังกรของคุณนั้นสมัครได้ยากที่สุดในโลก เมื่อคุณยอมแพ้ คุณจะไม่มีโอกาส”“หากฉันมีโอกาส ฉันจะติดตามพี่ดาฮยอนและกลายเป็นพลเมืองจีนผู้สูงศักดิ์”“โอเค คุณเก่งมาก!”ปาร์คดาฮยอนภูมิใจมาก แล้วก็หัวเราะเยาะ: “เด็
เจ้าพนักงานหวงเคาะประตูเย่เทียนหยู่เปิดประตูและเห็นเจ้าหน้าที่หวงกับคนอื่น ๆ ทันที เขาโทรหาผู้ว่าการหวังแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่ได้โทรบอกลูกน้องหรือไงผู้ว่าการหวังไม่ใช่ใครอื่น หากแต่เป็นผู้บัญชาการสูงสุดของเมืองเจียงหนาน ด้วยความสามารถของเขา การชะลอเรื่องออกไปสองสามวันไม่น่าเป็นปัญหาไม่ใช่เหรอ“สวัสดีครับ…”เจ้าพนักงานหวงกำลังจะพูดเมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาหยิบมันออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากหัวหน้าของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องรับสายอย่างรวดเร็วและกำลังจะพูดคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งพูดตรงๆ: “เจ้าพนักงานหวง คุณไม่ต้องกังวลเรื่องโรงแรม กลับมาทันที”“อ่า ที่นี่มีคนสร้างเรื่องวุ่นวายหลายอย่าง และมันก็ดันไปเกี่ยวกับดาราดังจากแดนกิมจิ และเขาก็มีแฟนคลับในอาณาจักรมังกรของเรามหาศาลด้วยครับ”“ไม่ต้องกังวลเรื่องเขาหรอก แค่บอกว่าคุณกำลังสืบสวนและรวบรวมหลักฐานแล้ว ปล่อยให้พวกเขารอก็พอ อีกพักคุณค่อยให้ผลการสืบสวนกับพวกเขา”“เรื่องนั้น ก็ได้ครับ”ผู้นำพูดอย่างนั้น และเจ้าพนักงานหวงก็ทำได้เพียงทำตามที่เขาบอกเท่านั้น แต่เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มคนนี้มีภูมิหลังมากมาย ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เขากล้าโจมต
“ใช่ ทำตัวไร้กฏเกณฑ์ จู่ๆก็ทำร้ายคนอื่น คุณดูสิคะ เราทุกคนบาดเจ็บกันหมดแล้วเนี่ย”ทุกคนบ่น“ใครเป็นคนทำร้ายพวกเขารีบก้าวออกมาซะ” เจ้าพนักงานหวงถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม“เจ้าหน้าที่ เขาไปแล้ว แต่เขาอาศัยอยู่ในโรงแรมแห่งนี้ และเรามีวิดีโอของเขา” ปาร์คดาฮยอนหยิบวิดีโอที่เขาเพิ่งถ่ายยื่นออกไปทันทีหลังจากอ่านเนื้อหาแล้ว ฉันเห็นว่าเย่เทียนหยู่ทุบตีแฟนๆ แล้วก็บอดี้การ์ดของเขา ไม่ว่าคุณจะมองอย่างไร เขาเป็นคนที่ไร้เหตุผลและรุนแรงสำหรับคำพูดของเขาเอง ฉันไม่ได้ยินคำพูดที่น่าขยะแขยงที่เขาพูดกับอีกฝ่ายเลย ฉันได้ยินเพียงเนื้อหาที่ปกป้องแฟนๆ ของเขาอย่างตรงไปตรงมาและน่าเกรงขามเท่านั้น ดังนั้นไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเมื่อเจ้าพนักงานหวงอ่านแล้ว เขาก็ขอสำเนาหลักฐาน แล้วถามทันทีว่า: “เหตุการณ์เป็นมายังไงทำไมถึงเริ่มสู้กันซะได้ละ”“ประเด็นเป็นเพราะผมเองครับ”ปาร์คดาฮยอนยืนขึ้นแล้วพูดว่า: “ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนคลับของผม อาจเป็นเพราะเธอชอบผมมาก ก็เลยอยากนอนกับผม แต่ผมไม่ยอมรับปากเธอครับ”“แต่ตอนนั้นชายคนนั้นโมโหมาก จากนั้นก็เริ่มคลั่งทำร้ายคนอื่นครับ!”เจ้าพนักงานหวงพยักหน้าและกล่าวว่า
เมื่อเข้าไปในลิฟต์ เย่เทียนหยู่สังเกตเห็นสีหน้าอมทุกข์ของหลินหว่านหรู ก่อนที่เขาจะเริ่มปลอบใจเธอ: “ไม่ต้องสนใจพวกโง่พวกนั้นหรอกครับ ก็แค่แฟนคลับไร้สมอง”“ไม่ สิ่งที่พวกเขาพูดทำให้ฉันโกรธมากจริงๆ แต่อดีตก็คืออดีต แต่ปัญหาคือพวกเขาไม่ยอมปล่อยมันไป และมันจะนำปัญหาใหญ่มาให้คุณ”หลินหว่านหรูด้วยความกังวลเมื่อ หยางไฉ่อวิ๋นได้ยินแบบนั้น เขาก็รู้สึกตัวทันทีและพูดอย่างเร่งรีบ: “ใช่ คนพวกนี้มันบ้าไปแล้ว พวกเขาจะไม่มีวันยอมแพ้”“เหอะ ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี”เย่เทียนส่งเสียงเหอะอย่างเย็นชา และพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ตัวตลกพรรคนี้ผมมีวิธีจัดการเขาถมเถ”หลินหว่านหรูพยักหน้าและไม่พูดอะไรอีกเมื่อสิ่งต่างๆ มาถึงจุดนี้ เราก็ได้แต่เผชิญหน้ากันเท่านั้นหยางไฉ่อวิ๋นมองเย่เทียนหยู่ด้วยความประหลาดใจ ลังเลแต่อดไม่ได้ที่จะพูดว่า: “ฉันเพิ่งสังเกตว่าเมื่อครู่มีคนถ่ายวิดีโอค่ะ ไม่รู้ว่าจะเอาคลิปไปตัดต่อสร้างเรื่องใส่ร้ายคุณหรือเปล่า เช่นว่าตัดเฉพาะช่วงที่คุณทำร้ายบุคคลอื่น”เย่เทียนหยู่ตกตะลึงเล็กน้อยและพูดด้วยความประหลาดใจ: “คุณหยางดูจะเข้าใจเรื่องนี้นะครับ”“เรื่องนั้น ถึงฉันจะไม่เคยเจอกับเหตุแบบนี้มาก่อ
เย่เทียนหยู่เผยสีหน้าเหยียดหยาม ก่อนที่เขาจะชกออกไปไวราวพายุ เพียงไม่กี่การเคลื่อนไหวเขาก็ล้มกลุ่มคนตรงหน้าทุกคนจนราบคาบ ทำเอาทุกคนตะลึงงันไปทันที“เอาสิ เข้ามาเลย!”เย่เทียนหยู่มองดูปาร์คดาฮยอนอย่างเยาะเย้ย“ไอ้คนเถื่อน แกมันก็แค่คนป่าเถื่อนไร้เหตุผลที่รู้จักแต่ใช้กำลังแก้ปัญหา!”ปาร์คดาฮยอนก่นด่าด้วยความโกรธ“คุณว่าผมป่าเถื่อนเหรอ” เย่เทียนหยู่หัวเราะอย่างโกรธๆ“ไม่ใช่เหรอ เรามีความตั้งใจดีและมาที่อาณาจักรมังกรเพื่อแสดง เผยแพร่เพลงที่ยอดเยี่ยมให้กับคุณ และแสดงผลงานที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตาม คุณปฏิบัติต่อเราอย่างหยาบคาย ฉันอยากจะฟ้องคุณ ฉันอยากไปที่ รัฐบาลจะฟ้องคุณ!”ปาร์คดาฮยอนพูดเสียงดังแฟนๆ หลายคนที่พูดไม่ออกก็เห็นด้วยจริง ๆ ว่า “เขาไม่เพียงแต่ทุบตีผู้คนในที่สาธารณะเท่านั้น แต่เขายังปฏิเสธที่จะกลับใจและต่อสู้กับบอดี้การ์ดอีกด้วย มันเป็นเพียงการทำให้อาณาจักรมังกรของเราแปดเปื้อน”“ใช่ คนประเภทนี้ควรถูกดึงและยิงทันที เขาไม่ได้รับอนุญาตให้ทำลายชื่อเสียงของอาณาจักรมังกรของเรา”“ใช่ เพราะเรามีคนที่ใช้ความรุนแรงมากเกินไป ผู้คนจึงคิดว่าประเทศมังกรของเราเป็นประเทศป่าเถื่อน”“เราต