MasukShare
บทที่ 1315
Bab terkait
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1316
แต่เรื่องดำมืดที่หัวหน้าใหญ่ไปเคยก่อเอาไว้ก็มีอยู่ไม่น้อย ซึ่งแต่ละเรื่องก็ร้ายแรงมากพอที่จะเอาชีวิตของเขาได้เลย นอกจากนี้ยังมีเรื่องน่ากลัวที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้อยู่ด้วยอีกต่างหากในมือของหัวหน้าใหญ่ไป๋มีกลุ่มมือสังหารที่ฟังแค่หัวหน้าใหญ่ไป๋เพียงคนเดียวอยู่กลุ่มหนึ่ง แม้จำนวนคนจะมีไม่มาก แต่ก็เคยก่อกรรมทำชั่วกันมาไม่น้อยนอกจากหัวหน้าใหญ่ไป๋แล้ว เรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในองค์กรส่วนใหญ่ก็มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับเขาอยู่ไม่น้อย หากเรื่องเหล่านั้นถูกเปิดเผยออกไป แม้ว่าจะไม่ทำให้ตนถึงตาย แต่ชีวิตนี้ของตนก็คงต้องจบสิ้นแล้วเป็นแน่รวมถึงตัวของพยัคฆ์ทมิฬเองก็ด้วยสีหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยความรู้สึกตกใจ คิดไม่ถึงเลยว่าภายในระยะเวลาอันสั้น ท่านราชามังกรจะสามารถเปิดโปงเรื่องราวอันดำมืดทั้งหมดในอดีตของพวกเขาออกมาได้นี่เขาจะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพลและอำนาจที่น่ากลัวเพียงใดกันในเวลานี้ ทั้งสองก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของท่านราชามังกรมากขึ้น สัมผัสได้ถึงความกลัวที่กำลังกัดกินเข้าไปยังส่วนลึกในจิตใจของพวกเขาขณะเดียวกัน ทั้งสองก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ก่อนจะเห็นความรู้สึกตกใจและความ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1317
ทั้งสองเดินไปพร้อมกัน ไม่นานพวกเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าของไป๋หยางเนื่องจากอยู่ในโรงพยาบาลเดียวกัน จึงใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ไปถึงตัวของอีกฝ่ายแล้วเมื่อเห็นว่าพยัคฆ์ทมิฬเดินเข้ามาหาด้วยท่าทีรีบร้อน ไป๋หยางก็ยิ่งคิดว่าพยัคฆ์ทมิฬกำลังกลัวตนมาก เขาจึงหันไปมองสาวสวยที่กำลังคลอเคลียกับตนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงฮึดฮัดขึ้นมาว่า “ยังถือว่าโชคดีที่แกมาได้เร็ว เพราะไม่อย่างนั้นฉันก็คงต้องให้บทเรียนกับแกสักหน่อย”“ไป๋หยาง แกทำเกินไปแล้วนะ!” ไป๋เถาเดินตรงมาจากด้านหลัง และพูดขึ้นมาด้วยเสียงทุ้มต่ำเมื่อไป๋หยางสังเกตเห็นไป๋เถา เขาก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาในทันที แต่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ แม่ของตนเคยพูดเอาไว้ว่า ตอนนี้ไป๋เถาได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว จากนี้ไปก็ไม่ต้องไปสนใจเขาอีกยิ่งไปกว่านั้น เมื่อก่อนไป๋เถาคนนี้ชอบทำให้เรื่องดี ๆ ของตนต้องพังไม่เป็นท่าอยู่ตลอด แถมตอนนี้ยังกล้ามายั่วโมโหตนอีก เช่นนั้นก็ถือโอกาสคิดบัญชีไปพร้อมกันเลยก็แล้วกันเพราะเหตุนี้ สีหน้าของไป๋หยางจึงเปลี่ยนเป็นเย่อหยิ่งขึ้นมาทันที ก่อนจะพูดเหน็บแนมออกไปว่า “ฉันกำลังคิดอยู่เลยว่าใครกัน ถึงได้กล้ามาตำหนิว่าฉันทำเกินไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1318
คนที่ฉันเผลอไปล่วงเกินงั้นเหรอ?จู่ ๆ ไป๋หยางก็นึกถึงเรื่องที่ตนเพิ่งเจอกับเย่เทียนหยู่ขึ้นมาได้ เขามักจะรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทีของอีกฝ่ายอยู่เสมอ อีกฝ่ายหมายความว่ายังไงที่บอกว่าตนกำลังจะตายอยู่แท้ ๆ แต่กลับยังไม่รู้ตัว มักจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องอยู่ตอลดตอนนี้เหมือนว่าในที่สุดเขาจะเข้าใจทุกอย่างแล้วและในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็เริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วด้วยเช่นกันบนโลกนี้ไม่มียาที่ช่วยรักษาความเสียใจ ทั้งสองมีอคติต่อตัวเขามากขนาดนั้น คงไม่คิดจะฆ่าตนหรอกใช่ไหม เขารู้สึกตกใจอย่างมาก ก่อนจะรีบตะโกนเสียงดังเพื่อขอความช่วยเหลือทันทีแต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง ไป๋เถาก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก่อนจะใช้มือจับไปที่คอของไป๋หยางทันทีสีหน้าของไป๋หยางดูซีดเผือด เต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว พลังของไป๋เถาฟื้นฟูกลับมาได้อย่างไร เขากลายเป็นพวกไร้ประโยชน์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ“ทำตัวดี ๆ หน่อย ไม่แน่ว่าฉันอาจจะให้โอกาสรอดกับแกสักครั้งก็ได้ ขืนยังไม่เชื่อฟังล่ะก็ อย่าหวังว่าแกจะรอดพ้นคืนนี้ไปได้เลย” ไป๋เถาพูดอย่างเย็นชาไป๋หยางกลัวจนต้องพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็วไป๋เถาค่อย ๆ ปล่อยม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1319
ตระกูลเล็ก ๆ อย่างตระกูลหนานกงงั้นเหรอ?นอกจากนี้เขาก็เพิ่งจะตอนหนานกงเล่อแห่งตระกูลหนานกงจนเป็นขันทีไปแล้วด้วยหนานกลเล่อคือใคร นั่นมันคุณชายจากตระกูลหนานกงที่ไป๋หยางคอยประจบเอาใจอยู่ตลอดไม่ใช่รึไงไป๋เถาแทบช็อกไปเลยหมายความว่ายังไงที่บอกว่าตระกูลหนานกงก็แค่ตระกูลเล็ก ๆ ตระกูลหนึ่ง นั่นเป็นถึงหนึ่งในตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดแห่งอาณาจักรมังกรเชียวนะ แถมอนาคตอาจจะได้ขึ้นเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งอาณาจักรมังกรอีด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ นายท่านกลับไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อยถึงขั้นทำให้คุณชายรองแห่งตระกูลหนานกงอย่างหนานกลเล่อเป็นขันทีไปแล้วอีกต่างหาก นี่ถือเป็นความอัปยศอย่างยิ่ง แต่ตระกูลหนานกงก็กลับไม่กล้าทำอะไรนายท่านนี่จะต้องเป็นความอหังการที่ยิ่งใหญ่เพียงใดกัน!จากมุมมองของไป๋เถา นักรบก็ยังคงเป็นนักรบอยู่วันยังค่ำ โลกใบนี้ถูกกำหนดให้ฟังคำสั่งของผู้ที่มีอำนาจ ต่อให้คุณจะเก่งมากแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็ยังคงมีผู้อารักขาเฟยหลงที่กุมอำนาจเหนือคุณอยู่ดีในสายตาของผู้คนมากมาย เป็นเพราะมีผู้อารักขาเฟยหลงคอยควบคุมเหล่านักรบทั่วโลกอยู่ จึงทำให้นักรบเหล่านั้นไม่กล้าทำอะไรที่เกิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1320
ในขณะเดียวกันนั้นเอง เขาก็นึกถึงเบอร์โทรศัพท์อีกเบอร์ขึ้นมาได้ ซึ่งคนผู้นั้นก็เป็นคนของคุณชายหนานกงด้วยเช่นกัน เพียงแต่อาจจะไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไหร่ ก่อนที่เขาจะรีบกดเบอร์โทรหาในทันทีถึงอย่างไร ตระกูลหนานกงก็เป็นเพียงที่พึ่งเดียวของเขาในตอนนี้ ต่อให้ต้องล่วงเกิน เขาก็อยากที่จะลองเสี่ยงดวงดูสักครั้งครั้งนี้สายได้มีการเชื่อมต่อแล้วจริง ๆ แต่เมื่ออีกฝ่ายได้ยินว่าไป๋หยางต้องการต่อสายหาหนานกงเล่อ เขาก็กลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า ตอนนี้หนานกงเล่อกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว และหายไปจากตระกูลหนานกงแล้วด้วยเมื่อเรื่องเดินมาถึงจุดนี้ ไป๋หยางก็สามารถยืนยันเรื่องทุกอย่างได้ในที่สุดในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ว่าตนได้เผลอไปล่วงเกินกับการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวเข้าให้แล้วและตอนนั้นเอง เขาก็นึกถึงคำพูดที่อีกฝ่ายพูดเอาไว้ในวันนี้ขึ้นมาได้ ที่บอกว่าเขากำลังจะตายอยู่แล้วแท้ ๆ แต่กลับยังไม่รู้ตัวอีกที่แท้ คนที่ถูกมองว่าเป็นตัวตลกก็คือตัวของเขานี่เองส่วนตระกูลไป๋ ในเมื่อได้ทำการมอบหมายให้ไป๋เถาดูแลต่อแล้ว เย่เทียนหยู่ก็ไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้อีก เขาจึงได้รออยู่ที่บ้าน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1321
“ฮึ ๆ!”“ในห้องทำงานก็ยิ่งดีสิ จะได้เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศไปด้วยเลยไง”เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ เขาเริ่มทำการพลิกตัว แล้วกดหลินหว่านหรูลงบนโต๊ะทำงานทันที ก่อนจะใช้มือขวาลูบไล้ไปยังส่วนนั้นของเธอว้าย!หลินหว่านหรูส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ ร่างกายสั่นเทาจนเกือบจะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ และต่อมาเธอก็ควบคุมร่างกายเอาไว้ไม่อยู่จริง ๆ เธอตกอยู่ในภวังค์โดยสมบูรณ์เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ทันได้สังเกตเลยด้วยซ้ำ ว่าหยางไฉ่อวิ๋นกำลังยืนอยู่ตรงประตูด้วยใบหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นแรงจนแทบกระโดดออกมาเลยทีเดียวนี่...... ประธานหลินชักจะใจกล้าเกินไปแล้วมั้งทำไมถึงได้ชอบทำเรื่องแบบนี้ในห้องทำงานอยู่เรื่อยเลยเนี่ย!แต่คุณเย่เองก็เก่งเหลือเกิน ผ่านมานานขนาดนี้กลับยังไม่เสร็จอีก หากตนได้ติดตามเขาล่ะก็ ตนคงตื่นเต้นจนเป็นลมไปเลยแน่ ๆไม่สิ ไม่ เราจะคิดแบบนั้นไม่ได้แล้วอีกอย่าง เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังพวกเขาด้วย หลัก ๆ ที่มาหาก็เพื่อต้องการให้ประธานหลินเซ็นเอกสารแต่ว่า คุณเย่เองก็หล่อมากจริง ๆ แถมอำนาจก็แข็งแกร่งมากอีกด้วย ทุกครั้งที่ได้พบเขา ก็มักจะทำให้ใจเต้นแรงไม่หยุด รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกหลังจ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1
เย่เทียนหยู่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสอันนุ่มนวลที่ฝ่ามือข้างขวา ก่อนที่เขาจะบีบมันเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เป็นสัมผัสที่ไม่เลวเลยเมื่อเขาหันหน้าไปมอง ใบหน้าอันงดงามดุจสาวงามล่มเมืองก็เข้าสู่วิสัยทัศน์ของเขา ผิวพรรณขาวเนียนละเอียด และเปล่งปลั่งนุ่มนิ่ม“อ๊ะ…”หลินหว่านหรูถูกบีบจนตื่น ก่อนจะพบว่าเธอกำลังโป๊เปลือย เธอกรีดร้องแล้วผลักเย่เทียนหยู่ออกมือข้างหนึ่งดึงผ้าห่มไว้ และมืออีกข้างก็ถือหมอนทุบออกไปอย่างแรง“ไอ้คนชั่ว ไอ้คนลามก แกทำอะไรฉัน!”“เรื่องนั้น เหมือนจะทำไปทุกท่าเลย”“หน้าด้าน ไอ้คนไร้ยางอาย” หลินหว่านหรูทั้งอับอายทั้งโกรธ“จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกมั้งครับ เมื่อคืนคุณเป็นคนเริ่มก่อนนี่” เย่เทียนหยู่น้อยเนื้อต่ำใจ“เหลวไหล ก็…”หลินหว่านหรูอยากจะเถียงแต่ก็พูดต่อไม่ออก เพราะสมองของเธอกำลังฉายภาพฉากเมื่อคืนเมื่อคืนวานเพื่อจะเก็บหนี้ก้อนโต เธอถูกคนวางยา และเมื่อพบความผิดปกติก็ใช้โอกาสหนีออกมาตอนไปเข้าห้องน้ำอีกฝ่ายพาเธอมาส่งที่ประตูโรงแรมและจะกลับออกไป แน่นอนว่าเธอเองเป็นคนรั้งเขาไว้และกระโจนใส่เขา“ฮือ ฮือ…”หลินหว่านหรูกลั้นเอาไว้ไม่อยู่อีกต่อไป เธ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 2
“นี่เป็นแบล็กการ์ดหลงเถิง ข้างในบัตรมีเงินอยู่ห้าร้อยล้านบาท สามารถใช้ได้ทุกร้านค้าที่อยู่ในเครือหอการค้าหลงเถิงเมืองเทียนไห่ครับ”“อีกทั้งท่านเองคงเพิ่งมาถึง น่าจะยังไม่มีที่พัก นี่เป็นบัตรคีย์การ์ดวิลล่าของโซนสกายพาเลซหนึ่งครับ ได้โปรดรับมันไว้เถอะ”“ใจกว้างดีนะครับ มีเรื่องอะไรก็ว่ามาเถอะ” เย่เทียนหยู่เผยแววตาลึกล้ำราวกับเขามองทุกอย่างออกอยู่แล้ว“ราชามังกรช่างปรีชา หยางเฉียนเฉียนลูกสาวของกระผมมักมีอาการตัวเย็นมาตลอดครึ่งปีที่ผ่านมานี้ เราหาหมอมาไม่น้อย แต่ไร้หนทางครับ” หยางต้าฝูรีบพูด“ไม่ต้องกังวล แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น รอพรุ่งนี้ผมหาเวลาว่างไปช่วยเธอรักษาก็พอแล้ว”“ยอดไปเลยครับ กระผมขอขอบคุณท่านราชามังกร!”หยางต้าฝูพูดด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็ได้สอบถามผู้คนไปทั่วสารทิศ จนในที่สุดก็ค้นพบความลับอันยิ่งใหญ่ราชามังกรหนุ่มองค์ใหม่กลายเป็นแพทย์เซียนที่เขาตามหามาแสนนานแต่หาไม่พบเสียที เป็นแพทย์เซียนที่ชอบหลบซ่อนตัวช่างเหลือเชื่อจริง ๆ ใครจะคิดว่า แพทย์เซียนในตำนานจะยังเด็กขนาดนี้ และยังเป็นราชามังกรแห่งหลงเหมินอีกด้วยหลังจากได้รับคำตอบแล้ว หยางต้าฝูมีความสุขมากเขาจึงพูดขึ
Bab terbaru
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1321
“ฮึ ๆ!”“ในห้องทำงานก็ยิ่งดีสิ จะได้เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศไปด้วยเลยไง”เย่เทียนหยู่หัวเราะเบา ๆ เขาเริ่มทำการพลิกตัว แล้วกดหลินหว่านหรูลงบนโต๊ะทำงานทันที ก่อนจะใช้มือขวาลูบไล้ไปยังส่วนนั้นของเธอว้าย!หลินหว่านหรูส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ ร่างกายสั่นเทาจนเกือบจะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ และต่อมาเธอก็ควบคุมร่างกายเอาไว้ไม่อยู่จริง ๆ เธอตกอยู่ในภวังค์โดยสมบูรณ์เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ทันได้สังเกตเลยด้วยซ้ำ ว่าหยางไฉ่อวิ๋นกำลังยืนอยู่ตรงประตูด้วยใบหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นแรงจนแทบกระโดดออกมาเลยทีเดียวนี่...... ประธานหลินชักจะใจกล้าเกินไปแล้วมั้งทำไมถึงได้ชอบทำเรื่องแบบนี้ในห้องทำงานอยู่เรื่อยเลยเนี่ย!แต่คุณเย่เองก็เก่งเหลือเกิน ผ่านมานานขนาดนี้กลับยังไม่เสร็จอีก หากตนได้ติดตามเขาล่ะก็ ตนคงตื่นเต้นจนเป็นลมไปเลยแน่ ๆไม่สิ ไม่ เราจะคิดแบบนั้นไม่ได้แล้วอีกอย่าง เราก็ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังพวกเขาด้วย หลัก ๆ ที่มาหาก็เพื่อต้องการให้ประธานหลินเซ็นเอกสารแต่ว่า คุณเย่เองก็หล่อมากจริง ๆ แถมอำนาจก็แข็งแกร่งมากอีกด้วย ทุกครั้งที่ได้พบเขา ก็มักจะทำให้ใจเต้นแรงไม่หยุด รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกหลังจ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1320
ในขณะเดียวกันนั้นเอง เขาก็นึกถึงเบอร์โทรศัพท์อีกเบอร์ขึ้นมาได้ ซึ่งคนผู้นั้นก็เป็นคนของคุณชายหนานกงด้วยเช่นกัน เพียงแต่อาจจะไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไหร่ ก่อนที่เขาจะรีบกดเบอร์โทรหาในทันทีถึงอย่างไร ตระกูลหนานกงก็เป็นเพียงที่พึ่งเดียวของเขาในตอนนี้ ต่อให้ต้องล่วงเกิน เขาก็อยากที่จะลองเสี่ยงดวงดูสักครั้งครั้งนี้สายได้มีการเชื่อมต่อแล้วจริง ๆ แต่เมื่ออีกฝ่ายได้ยินว่าไป๋หยางต้องการต่อสายหาหนานกงเล่อ เขาก็กลับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาออกมาว่า ตอนนี้หนานกงเล่อกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว และหายไปจากตระกูลหนานกงแล้วด้วยเมื่อเรื่องเดินมาถึงจุดนี้ ไป๋หยางก็สามารถยืนยันเรื่องทุกอย่างได้ในที่สุดในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ว่าตนได้เผลอไปล่วงเกินกับการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวเข้าให้แล้วและตอนนั้นเอง เขาก็นึกถึงคำพูดที่อีกฝ่ายพูดเอาไว้ในวันนี้ขึ้นมาได้ ที่บอกว่าเขากำลังจะตายอยู่แล้วแท้ ๆ แต่กลับยังไม่รู้ตัวอีกที่แท้ คนที่ถูกมองว่าเป็นตัวตลกก็คือตัวของเขานี่เองส่วนตระกูลไป๋ ในเมื่อได้ทำการมอบหมายให้ไป๋เถาดูแลต่อแล้ว เย่เทียนหยู่ก็ไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้อีก เขาจึงได้รออยู่ที่บ้าน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1319
ตระกูลเล็ก ๆ อย่างตระกูลหนานกงงั้นเหรอ?นอกจากนี้เขาก็เพิ่งจะตอนหนานกงเล่อแห่งตระกูลหนานกงจนเป็นขันทีไปแล้วด้วยหนานกลเล่อคือใคร นั่นมันคุณชายจากตระกูลหนานกงที่ไป๋หยางคอยประจบเอาใจอยู่ตลอดไม่ใช่รึไงไป๋เถาแทบช็อกไปเลยหมายความว่ายังไงที่บอกว่าตระกูลหนานกงก็แค่ตระกูลเล็ก ๆ ตระกูลหนึ่ง นั่นเป็นถึงหนึ่งในตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดแห่งอาณาจักรมังกรเชียวนะ แถมอนาคตอาจจะได้ขึ้นเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งอาณาจักรมังกรอีด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ นายท่านกลับไม่เห็นอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อยถึงขั้นทำให้คุณชายรองแห่งตระกูลหนานกงอย่างหนานกลเล่อเป็นขันทีไปแล้วอีกต่างหาก นี่ถือเป็นความอัปยศอย่างยิ่ง แต่ตระกูลหนานกงก็กลับไม่กล้าทำอะไรนายท่านนี่จะต้องเป็นความอหังการที่ยิ่งใหญ่เพียงใดกัน!จากมุมมองของไป๋เถา นักรบก็ยังคงเป็นนักรบอยู่วันยังค่ำ โลกใบนี้ถูกกำหนดให้ฟังคำสั่งของผู้ที่มีอำนาจ ต่อให้คุณจะเก่งมากแค่ไหน สุดท้ายแล้วก็ยังคงมีผู้อารักขาเฟยหลงที่กุมอำนาจเหนือคุณอยู่ดีในสายตาของผู้คนมากมาย เป็นเพราะมีผู้อารักขาเฟยหลงคอยควบคุมเหล่านักรบทั่วโลกอยู่ จึงทำให้นักรบเหล่านั้นไม่กล้าทำอะไรที่เกิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1318
คนที่ฉันเผลอไปล่วงเกินงั้นเหรอ?จู่ ๆ ไป๋หยางก็นึกถึงเรื่องที่ตนเพิ่งเจอกับเย่เทียนหยู่ขึ้นมาได้ เขามักจะรู้สึกหงุดหงิดกับท่าทีของอีกฝ่ายอยู่เสมอ อีกฝ่ายหมายความว่ายังไงที่บอกว่าตนกำลังจะตายอยู่แท้ ๆ แต่กลับยังไม่รู้ตัว มักจะรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องอยู่ตอลดตอนนี้เหมือนว่าในที่สุดเขาจะเข้าใจทุกอย่างแล้วและในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็เริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วด้วยเช่นกันบนโลกนี้ไม่มียาที่ช่วยรักษาความเสียใจ ทั้งสองมีอคติต่อตัวเขามากขนาดนั้น คงไม่คิดจะฆ่าตนหรอกใช่ไหม เขารู้สึกตกใจอย่างมาก ก่อนจะรีบตะโกนเสียงดังเพื่อขอความช่วยเหลือทันทีแต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง ไป๋เถาก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ก่อนจะใช้มือจับไปที่คอของไป๋หยางทันทีสีหน้าของไป๋หยางดูซีดเผือด เต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว พลังของไป๋เถาฟื้นฟูกลับมาได้อย่างไร เขากลายเป็นพวกไร้ประโยชน์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ“ทำตัวดี ๆ หน่อย ไม่แน่ว่าฉันอาจจะให้โอกาสรอดกับแกสักครั้งก็ได้ ขืนยังไม่เชื่อฟังล่ะก็ อย่าหวังว่าแกจะรอดพ้นคืนนี้ไปได้เลย” ไป๋เถาพูดอย่างเย็นชาไป๋หยางกลัวจนต้องพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็วไป๋เถาค่อย ๆ ปล่อยม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1317
ทั้งสองเดินไปพร้อมกัน ไม่นานพวกเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าของไป๋หยางเนื่องจากอยู่ในโรงพยาบาลเดียวกัน จึงใช้เวลาไม่ถึงห้านาทีก็ไปถึงตัวของอีกฝ่ายแล้วเมื่อเห็นว่าพยัคฆ์ทมิฬเดินเข้ามาหาด้วยท่าทีรีบร้อน ไป๋หยางก็ยิ่งคิดว่าพยัคฆ์ทมิฬกำลังกลัวตนมาก เขาจึงหันไปมองสาวสวยที่กำลังคลอเคลียกับตนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงฮึดฮัดขึ้นมาว่า “ยังถือว่าโชคดีที่แกมาได้เร็ว เพราะไม่อย่างนั้นฉันก็คงต้องให้บทเรียนกับแกสักหน่อย”“ไป๋หยาง แกทำเกินไปแล้วนะ!” ไป๋เถาเดินตรงมาจากด้านหลัง และพูดขึ้นมาด้วยเสียงทุ้มต่ำเมื่อไป๋หยางสังเกตเห็นไป๋เถา เขาก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาในทันที แต่ไม่นานก็นึกขึ้นได้ แม่ของตนเคยพูดเอาไว้ว่า ตอนนี้ไป๋เถาได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ไปแล้ว จากนี้ไปก็ไม่ต้องไปสนใจเขาอีกยิ่งไปกว่านั้น เมื่อก่อนไป๋เถาคนนี้ชอบทำให้เรื่องดี ๆ ของตนต้องพังไม่เป็นท่าอยู่ตลอด แถมตอนนี้ยังกล้ามายั่วโมโหตนอีก เช่นนั้นก็ถือโอกาสคิดบัญชีไปพร้อมกันเลยก็แล้วกันเพราะเหตุนี้ สีหน้าของไป๋หยางจึงเปลี่ยนเป็นเย่อหยิ่งขึ้นมาทันที ก่อนจะพูดเหน็บแนมออกไปว่า “ฉันกำลังคิดอยู่เลยว่าใครกัน ถึงได้กล้ามาตำหนิว่าฉันทำเกินไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1316
แต่เรื่องดำมืดที่หัวหน้าใหญ่ไปเคยก่อเอาไว้ก็มีอยู่ไม่น้อย ซึ่งแต่ละเรื่องก็ร้ายแรงมากพอที่จะเอาชีวิตของเขาได้เลย นอกจากนี้ยังมีเรื่องน่ากลัวที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้อยู่ด้วยอีกต่างหากในมือของหัวหน้าใหญ่ไป๋มีกลุ่มมือสังหารที่ฟังแค่หัวหน้าใหญ่ไป๋เพียงคนเดียวอยู่กลุ่มหนึ่ง แม้จำนวนคนจะมีไม่มาก แต่ก็เคยก่อกรรมทำชั่วกันมาไม่น้อยนอกจากหัวหน้าใหญ่ไป๋แล้ว เรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในองค์กรส่วนใหญ่ก็มีส่วนที่เกี่ยวข้องกับเขาอยู่ไม่น้อย หากเรื่องเหล่านั้นถูกเปิดเผยออกไป แม้ว่าจะไม่ทำให้ตนถึงตาย แต่ชีวิตนี้ของตนก็คงต้องจบสิ้นแล้วเป็นแน่รวมถึงตัวของพยัคฆ์ทมิฬเองก็ด้วยสีหน้าของทั้งสองเต็มไปด้วยความรู้สึกตกใจ คิดไม่ถึงเลยว่าภายในระยะเวลาอันสั้น ท่านราชามังกรจะสามารถเปิดโปงเรื่องราวอันดำมืดทั้งหมดในอดีตของพวกเขาออกมาได้นี่เขาจะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพลและอำนาจที่น่ากลัวเพียงใดกันในเวลานี้ ทั้งสองก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของท่านราชามังกรมากขึ้น สัมผัสได้ถึงความกลัวที่กำลังกัดกินเข้าไปยังส่วนลึกในจิตใจของพวกเขาขณะเดียวกัน ทั้งสองก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน ก่อนจะเห็นความรู้สึกตกใจและความ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1315
ในขณะที่ไป๋เทาอยู่ในอาการตกใจ เขาก็นึกถึงเรื่องการเอ่ยนามขึ้นมาได้คนที่มีพลังอันน่าสะพรึงกลัว และสถานะที่น่าเกรงขามอย่างบรรพจารย์เจวี๋ยฉิง ยังต้องเรียกท่านราชามังกรว่านายท่านแล้วตัวเขาเองนับว่าเป็นตัวอะไร เขายิ่งต้องคุกเข่าเรียกนายท่านด้วยความเคารพไม่ใช่รึไงแม้ว่าการเรียกเช่นนี้จะทำให้รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่หากแม้แต่บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงก็ยังเรียก แล้วตนจะมีเหตุผลอะไรที่เรียกไม่ได้กันไม่ได้ ครั้งหน้าหากได้เจอกับท่านราชามังกร ตนจะเรียกท่านว่าท่านราชามังกรอีกไม่ได้ จะต้องเรียกว่านายท่านเท่านั้นบรรพจารย์เจวี๋ยฉิงไม่ได้สนใจความตกใจของทั้งสองเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ไป๋เถา ฟังให้ดีนะ ที่นายท่านให้ฉันมาที่นี่ ก็เพื่อต้องการถ่ายทอดคำสั่งให้กับแก”“บรรพจารย์เชิญพูดได้เลยครับ” ในใจไป๋เถารู้สึกตกตะลึง และสู้สึกเคารพอย่างมาก“เรื่องแรก สิ่งที่ควรชดเชยก็จะต้องชดเชย สิ่งที่ควรแก้ไขก็ต้องรีบแก้ไข”“เอ่อ......เรื่องนี้?”ไป๋เถารู้สึกงงนิดหน่อย ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไรแต่บรรพจารย์เจวี๋ยฉิงก็กลับไม่ได้สนใจขนาดนั้น ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ส่วนเรื่องที่สอง คนบางคนที่ควรจะชดใช้ก็ต้องให
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1314
พยัคฆ์ทมิฬรีบเดินเข้าไปทันที แต่ก็กลับเห็นว่าไป๋เถาลูกขึ้นยืนได้แล้ว นอกจากนี้สีหน้ายังดีขึ้นมากอีกต่างหาก ร่างกายเองก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาก แถมยังรู้สึกว่าเขาในตอนนี้ดีกว่าก่อนหน้านี้อีกต่างหากเขาอดไม่ได้ที่จะชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตรวจสอบดูอย่างละเอียด แต่เขาก็กลับไม่สามารถตรวจสอบพลังของไป๋เถาได้ และอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “พี่เถา พี่ในตอนนี้เหมือนจะดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะครับ?”“นั่นมันแน่อยู่แล้ว!”“ตอนนี้พลังของฉันกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์แล้วยังไงล่ะ แถมพลังยังเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับด้วยนะ จะไม่ดีได้อย่างไร” ขณะที่ไป๋เถาพูด เขาก็แทบจะเก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่และเมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาจะได้เข้าไปรับช่วงต่อตระกูลไป๋ ในใจก็ยิ่งเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น และรู้สึกตื่นเต้นในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น หาเขาพึ่งแค่ตัวเอง ก็อาจจะยากเกินไปหน่อย แต่หากมีพยัคฆ์ทมิฬคอยช่วยล่ะก็ ทุกอย่างจะต้องราบรื่นอย่างแน่นอน“อะไรนะ!”“นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง!”พยัคฆ์ทมิฬตกใจจนพูดไม่ออก เขาแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเองเลยด้วยซ้ำ จุดตันเถียนที่ถูกทำลายไปแล้ว มันแทบจะไม่มีทางฟื้นฟูกลับมาได้เลย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1313
“ได้ งั้นก็ตกลงตามนี้ หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังนะ” เย่เทียนหยู่มองด้วยสายตาคมกริบ“ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอนครับ!”ไป๋เถาพูดรับประกันด้วยความมั่นใจ หากมีคนปูทางให้ตนเดินสบาย ๆ แบบนี้แล้ว แต่ตนยังเดินได้ไม่ดีล่ะก็ ตนคงไม่มีชีวิตรอดมาถึงทุกวันนี้ได้หรอก“ดี”เย่เทียนหยู่ลุกขึ้น ก่อนจะเดินจากไปไป๋เถาจึงลุกขึ้นยืนทันที ก่อนที่ต่อมาเขาจะคุกเข่าลงข้างหนึ่ง และกล่าวอย่างจริงใจด้วยความเคารพออกไปว่า “กระผมขอน้อมส่งท่านราชามังกร!”เย่เทียนหยู่ไม่ได้หันกลับไปมองแต่อย่างใด เขาเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยทันทีตรงประตูมีคนยืนอยู่สองคน หนึ่งในนั้นคือพยัคฆ์ทมิฬที่สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจและความหวาดกลัวแน่นอนว่าอีกคนก็คือบรรพจารย์เจวี๋ยฉิงเมื่อพยัคฆ์ทมิฬเห็นเย่เทียนหยู่ สีหน้าก็ยิ่งเปลี่ยนไปมากกว่าเดิม เขามาที่นี่ทำไมกัน หรือว่าเขามาที่นี่เพื่อฆ่าไป๋เถา?หากเป็นเช่นนั้นจริง เกรงว่าตัวเขาเองก็คงไม่รอดเช่นกันเมื่อนึกถึงเรื่องพวกนี้ขึ้นมา เขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นตระหนกหนักกว่าเดิมแต่ก็ยังถือว่าโชคดี ที่เย่เทียนหยู่เพียงแค่กวาดสายตามอง ไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเดินจากไปในทันทีบรรพจารย์เจวี๋ยฉิงเอ
