ไม่นานนักเทียนหยู่ก็มาถึงแผนกธุรการ แต่เขาไม่เห็นเฉินเค่อซินอยู่ข้างนอก ทว่ากลับได้ยินคำพูดที่ไม่พึงประสงค์ดังเข้ามาในหูแทน“นี่ พวกเธอคิดว่าคนที่นามสกุลเฉินนั่นทำอะไรตอนผู้จัดการหวังเรียกไปที่ออฟฟิศเหรอ ทำไมนานขนาดนี้แล้วยังไม่ออกมาอีก” ผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวสุดเซ็กซี่ถามด้วยรอยยิ้ม“เธอไม่รู้นิสัยของผู้จัดการหวังรึไง? จะทำอะไรได้อีก?”“ก็นั่นน่ะสิ คนที่สกุลเฉินนั่นหน้าไม่อายจริง ๆ ชอบทำท่าทางเหมือนพวกไร้เดียงสา เล่นลูกไม้ที่พวกชายแก่ชอบนั่นน่ะ”“ใครจะพูดได้ว่าคน ๆ นี้เสแสร้งได้ ยิ่งกว่านั้นเขาไร้ยางอายมาก ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันอยู่กับเขามากี่ครั้งแล้วและเขาทำเรื่องสกปรกมากี่ครั้งแล้ว”หญิงสาวที่ชื่อ หูเฟิน กล่าวด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความริษยาเธอเสียใจที่เธอไม่สวยพอ ไม่เช่นนั้นเธอจะสามารถสื่อสารกับผู้จัดการหวังในออฟฟิศได้ทุกวัน จากนั้นตำแหน่งผู้จัดการก็จะเป็นของเธอตอนนี้เธอได้ยินมาว่าผู้จัดการหวังตั้งใจที่จะเลื่อนตำแหน่งผู้หญิงคนนั้นให้เป็นผู้จัดการ“หูเฟิน คุณพอแล้ว!”“ผู้ช่วยเฉินเคารพคุณมากมาโดยตลอด เหตุใดจึงต้องกังวล”ในเวลานี้ จางสยาหญิงสาวหน้าตาดีที่อยู่ข้างๆ เธออดไ
แย่ละสิ เขาได้ยินคำพูดเมื่อกี้ คงไม่ได้เข้าใจผิดเฉินเค่อซินแล้วหรอกนะเมื่อหูเฟินได้ยินแบบนั้น เธอก็ถามทันทีว่า “คุณเป็นแฟนของเฉินเค่อซินเหรอคะ”เย่เทียนหยู่ตกใจเล็กน้อยแต่เขายังไม่ตอบหูเฟิน คิดว่าเป็นเขา เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มรูปหล่อดังกล่าวมาพบเฉินเค่อซินอีกครั้ง เขาก็ยิ่งอิจฉาและพูดว่า “บางทีคุณคงยังไม่รู้สินะคะว่าถูกเฉินเค่อซินนอกใจ”“เธออยู่ในบริษัทและมีผู้นำของบริษัทรับบทเป็นนับครั้งไม่ถ้วน”ใบหน้าของเย่เทียนหยู่เปลี่ยนไปเมื่อเขาได้ยินแบบนั้น ดูเหมือนว่าสิ่งที่เธอเพิ่งพูดคือเฉินเค่อซินและเขาพูดอย่างเศร้าโศก: “รู้มั้ยว่าคุณกำลังอะไรอยู่? คนเราต้องรับผิดชอบกับคำพูดของตัวเองนะ”“คุณ ทำไมคุณใจร้ายกับนักละ!”“ถ้าเป็นไปได้ ไปหาเฉินเค่อ เธอคือคนที่นอกใจคุณ ไม่ใช่ฉัน” หูเฟินตกใจกับเย่เทียนหยู่ในตอนแรกเพียะ!แต่เทียนหยู่ไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ และแค่ตบหน้าเขาเขาไม่ได้ตีผู้หญิงจริง ๆ ในวันธรรมดา แต่ผู้หญิงคนนี้ทำเกินไป ดังนั้นในตอนแรกเขาไม่แน่ใจว่าเธอกำลังพูดถึงเฉินเค่อซินอยู่ ไม่เช่นนั้นเธอคงโดนตบใหญ่สองสามครั้งการตบนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตกตะลึงทันทีไม่มีใครคาดคิดว่
ถานล่างตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ คุณชายก็มาที่บริษัท? ตั้งแต่ก่อตั้งบริษัทมา เขาก็แทบไม่เคยมาปรากฏตัวที่นี่เลยแถมเห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธจัด ใครกำลังยั่วยุคุณชายกันให้ตายเถอะ เจ้าคนพวกนั้นอยากตายหรือไง?โชคดีที่เขาเพิ่งมาถึงลานจอดรถและขึ้นรถไป ไม่เช่นนั้นเขาจะมาที่นี่ได้ยังไง เขาลงจากรถทันที แต่ลิฟต์ช้านิดหน่อยไม่เคยมีสักครั้งที่เขารู้สึกว่าลิฟต์ช้าขนาดนี้ เขาโกรธมากจนสาปแช่งเลขาข้างๆ และในที่สุดก็ขอให้เธอติดตั้งลิฟต์หวงฉินผู้เป็นเลขารู้สึกสับสน นับเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับเธอที่ได้ติดตามประธานถานไปพบลูกค้า แต่เขาไม่คาดคิดว่าการโทรศัพท์จะทำให้ประธานถานโกรธขนาดนี้แม้แต่ลูกค้าคนสำคัญก็ถูกละเลยและหันหลังกลับทันทีแม้ว่าฉันจะมีปัญหาเรื่องเวลา ฉันจึงขึ้นลิฟต์และโดนสาปแช่งมากมายเธอไม่เคยเห็นประธานถานกังวลขนาดนี้มาก่อนเทียนหยู่วางสายโทรศัพท์ผู้คนรอบตัวเขาได้ยินสิ่งที่เย่เทียนหยู่พูดโดยธรรมชาติ แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด มันช่างอุกอาจมากโดยเฉพาะหูเฟินหัวเราะเยาะ: “เจ้าหนู มัวแต่เสแสร้งอะไร คุณคิดว่าคุณเป็นใคร คุณกล้าพูดกับประธานถานแบบนั้น
ผู้จัดการหลี่ว์โกรธจัด ต่อหน้าเขาอีกฝ่ายก็ยังกล้าหยิ่งผยองขนาดนี้: “ไอ้เด็กหนุ่ม ผมไม่สนหรอกว่าแกเป็นใคร ต่อให้แกเป็นพวกลูกเศรษฐี วันนี้แกจบเห่แน่”“รปภ.อยู่ไหน? มาลากตัวมันไปหักแขนแล้วโยนตัวมันออกไป”หลังจากได้ยินคำสั่ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่เข้ามาหลังจากทราบข่าวก็เข้ามา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีและมาจากหยางผั่วจวินแน่นอนว่าพวกเขาส่วนใหญ่เป็นคนที่อ่อนแอมากและเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะได้เห็นเย่เทียนหยู่ทันทีที่พวกเขาเข้ามา พวกเขาก็มุ่งเป้าไปที่เย่เทียนหยู่ทันทีเทียนหยู่ดูไม่แยแสและพูดอย่างเย็นชา: “ฉันแนะนำให้คุณ ถามเรื่องนี้ให้ชัดเจนที่สุด มิฉะนั้น ฉันเกรงว่าคุณจะต้องเสียใจ”“เสียใจ?”“กล้าดียังไงมาข่มขู่ผม” ผู้จัดการหลี่ว์พูดด้วยความโกรธเฉินเค่อเริ่มวิตกกังวลและอธิบายอย่างรวดเร็ว: “ผู้จัดการหลี่ว์ สิ่งต่างๆ ไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ทั้งหมดนี้เป็นความเข้าใจผิด จริง ๆ แล้วในตอนแรก...”“หุบปาก คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ฉันขอให้คุณพูดหรือเปล่า”ผู้จัดการหลี่ว์แสดงด้านที่ครอบงำของเขาและพูดอย่างเย็นชา: "คุณเป็นคนที่สร้างปัญหาที่นี่ใช่มั้ย?
คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน ในวินาทีนั้นเอง พวกเขานึกถึงสายที่เย่เทียนหยู่โทรออกก่อนหน้านี้ขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่ตอนแรก พวกเขาไม่มีใครเชื่อแต่ในขณะนี้พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเชื่อขึ้นมาหรือว่า เด็กนั่นจะกล้าไม่เคารพประธานถานจริง ๆ เหรอแต่นั่นมันจะน่าเหลือเชื่อเกินไปถึงยังไงซะแล้ว พวกเขาเคยได้ยินตำนานมหัศจรรย์เกี่ยวกับประธานถานมามากเกินไปแล้ว ว่ากันว่าแม้แต่ผู้นำระดับสูงของเมืองก็ยังสุภาพมากเมื่อเผชิญหน้ากับประธานถานทำไมชายหนุ่มคนนี้ถึงกล้าหยิ่งขนาดนี้?สีหน้าของเฉินเค่อซินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอรู้ว่าบราเดอร์เสี่ยวเทียนมีความสามารถมากทีเดียว เขายังสามารถโทรหาประธานถานเพื่อรายงานครั้งสุดท้ายในงานเลี้ยงอาหารค่ำของเพื่อนร่วมชั้นได้และการตอบสนองก็รวดเร็วมากจะเห็นได้ว่าพี่เย่รู้จักประธานตัน แต่ปัญหาคือพี่เย่ไม่ได้จริงจังกับประธานาธิบดีตันจริง ๆ ลูกยิงใหญ่ขนาดนี้จะไม่โกรธได้ยังไง?แต่ว่าประธานาธิบดีตันไม่เพียงแต่วิ่งไปอย่างรวดเร็วหลังจากถูกตำหนิ แต่เขายังไม่กล้าโกรธเลยด้วยซ้ำในขณะนี้ เธอนึกถึงการสัมภาษณ์ครั้งแรกและการดูแลของบริษัทหลังจากเข้าร่วม คงจะต้องเป็นพี่ชายเสี
ในขณะนี้ หวงฉินเข้าใจในที่สุดว่าทำไมประธานถานถึงบอกเขาให้ดูแลเฉินเค่อซินให้ดี และเพราะอะไรที่ทำให้เมื่อครู่เขาร้อนใจมากขนาดนี้เป็นแบบนี้เองสินะ โชคดีที่ตัวเขาไม่มีปัญหากับเฉินเค่อซินมาก่อน และยังคอยกำชับให้หัวหน้าแผนกธุรการให้ดูแลเฉินเค่อซินอย่างดีอีกด้วยหลังจากนั้นไม่นาน ผู้จัดการหวังจากฝ่ายธุรการและผู้จัดการอู่ฮุ่ยก็เข้ามาด้วยเมื่อเห็นภาพตรงหน้าพวกเขาต่างก็ตกกตะลึงเหงื่อเย็นผุดออกมาทันที!พวกเขากลัวจริง ๆ!แต่โชคดีที่พวกเขาเชื่อฟังและดูแลฝึกฝนเฉินเค่อซินเป็นอย่างดีไม่อย่างนั้นละก็ หูเฟินในวันนี้คงกลายเป็นพวกเขาแทนพวกเขาเคยคิดว่าเฉินเค่อซินอยู่หลังเวทีเหมือนกับผู้นำอาวุโสของบริษัท แต่พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าจะมีเหตุการณ์หลังเวทีที่น่ากลัวเช่นนี้หัวหน้าที่อยู่เบื้องหลัง เทียนมู่กรุ๊ป!นี่อาจถือเป็นข่าวใหญ่ด้วยซ้ำถึงยังไงซะแล้วไม่มีใครเป็นเจ้านายเบื้องหลังมาก่อนเทียนหยู่เหลือบมองที่ถานล่าง ชี้ไปที่ผู้จัดการหลี่ว์ และพูดอย่างเย็นชา: "ถานล่าง ฉันมอบบริษัทให้คุณด้วยความหวังว่าคุณจะพัฒนาและขยายมัน แต่ดูสิ่งที่คุณนำออกมาสิ"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ก็เท่ากับการยืนยันคำพ
หูเฟินกลัวมากจริง ๆเพราะเธอรู้ว่าถานล่างน่ากลัวแค่ไหน แต่ตอนนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ประธานถานก็ยังขี้ขลาดขนาดนี้ แต่เมื่อครู่เธอทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองเข้าเต็มประดายิ่งไปกว่านั้น เธอยังพูดคำที่ไม่น่าฟังเกี่ยวกับเฉินเค่อซินไปมาก แต่มองดูตอนนี้ คำพูดที่เธอพูดไปเมื่อกี้มันเป็นไปไม่ได้เลยเพราะถึงยังไงเฉินเค่อซินก็มีแฟนที่ทั้งหล่อและมีอิทธิพลขนาดนี้อยู่แล้ว แล้วจะไปประจบประแจงคนอื่นได้ยังไงกันทุกคนรอบตัวมองดูรูปลักษณ์ที่น่าสมเพชของเธอและแอบส่ายหน้า แต่หูเฟินคนนี้ไร้ยางอายจริง ๆ และเขากล้าพูดอะไรเพื่อปกป้องตัวเองคุณไม่มีแฟนแล้วคุณจะอยู่ที่ไหน?หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของหูเฟินก็บวมเกือบเหมือนหัวหมู และเขาไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมของเขาได้เลยเย่เทียนหยู่ส่ายหน้าและพูดอย่างเย็นชา: “เอาล่ะ การทุบตีคนอย่างคุณจะทำให้มือของฉันสกปรก!”"ใช่ ใช่ ฉันเป็นแค่ขยะ ฉันควรจะถูกทุบตี แต่ฉันไม่ควรทำให้มือคุณชายสกปรก” หลังจากได้ยินคำพูดของเทียนหยู่ หูเฟินก็รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังได้รับการอภัยโทษตอนนี้เธอเสียใจมากจนอยากจะตาย โชคดีที่หลังจากขอความเมตตา ในที่สุดเธอก็หนีไปได้แม้จะน
ถานล่างดูพยักหน้าด้วยสีหน้ามืดมนเมื่อหูเฟินได้ยินแบบนั้น เธอก็อึ้งไปทันที ใบหน้าของซีดเผือด และพูดด้วยความร้อนใจ: “คุณชาย เมื่อกี้คุณไม่ได้…”“หุบปาก!”ถานล่างเต็มไปด้วยความโกรธ เขาจึงก้าวไปข้างหน้าและเตะเธอ มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมดที่ผู้หญิงคนนี้ฆ่าเขาเฉินเค่อซินตกใจเมื่อเห็นฉากนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอทนไม่ไหวและพูดอย่างเร่งรีบ: “พี่เย่...”เย่เทียนหยู่เข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงตอนนี้ เขาโกรธมาก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขามีความผิดต่อเฉินเค่อซินมากเดิมทีฉันส่งเธอไปที่บริษัทเพื่อดูแลเธอ แต่ไม่คิดว่าเธอจะต้องเจอกับคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้เสมอไปเมื่อมองด้วยสายตาที่ใจดีของเฉินเค่อซินเขาก็หันกลับมาแล้วพูดว่า “อย่าให้มันมากเกินไป ถึงยังไงก็แค่พวกผู้หญิงไม่กี่คน ให้พวกเขาได้รับบทเรียนแล้วไม่กล้าทำอีกก็พอ”“แต่ว่า คนแบบนี้บริษัทไม่มีทางเก็บไว้แน่”“ไม่ต้องห่วงครับ เรื่องนี้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาไม่สามารถหวังหางานได้ในเวลาอันสั้นด้วยซ้ำ!”ถานล่างกล่าวอย่างเย็นชาเฉินเค่อซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าคนเหล่านี้จะพูดสิ่งที่ไม่พึงประสงค์มากมายก็ตาม แต่ถึงยังไงซะแล้ว มีการโจมตีทางก
“พ่อคะ หรือว่าพ่อไม่เคยสนใจอนาคตของหนูเลยอย่างนั้นเหรอคะ ถึงได้บังคับหนูแบบนี้?” สวี่เจียเจียกล่าวทั้งน้ำตา พร้อมกับจ้องไปทางพ่อด้วยความโกรธสีหน้าพ่อตระกูลสวี่ดูไม่พอใจมากนัก แต่นี่คือความหมายของครอบครัว เขาทำไปก็เพื่อครอบครัว เพราะไม่อย่างนั้น ผลที่จะตามมาจากการรุกรานของตระกูลซุนคงจะน่ากลัวมาก ๆ เขาจึงพูดอย่างจำใจว่า “พ่อไม่ได้บังคับลูก แต่คุณชายซุนเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับลูก”“ใช่แล้ว เจียเจีย คุณชายซุนทั้งหล่อเหลาและมีความสามารถ สาว ๆ จากตระกูลใหญ่ในเมืองตะวันออกมากมายอยากแต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่มีโอกาส เธออย่าไปหลงเชื่อคนไร้ค่าแบบนั้นเอาได้ล่ะ” สวี่อี้พูดเสริมขึ้นทันที“นั่นสิ เจียเจีย ตระกูลหลินเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ หลินจื่อตงก็ยิ่งเป็นแค่ขยะ หากเธอต้องไปอยู่กับมัน ชาตินี้คงไม่มีวันได้เห็นแสงสว่างแน่”สวี่กวงเองก็รีบพูดขึ้นมาด้วยเช่นกันแต่สวี่เจียเจียกลับส่ายหัว แล้วพูดออกไปว่า “ฉันไม่สน ฉันแค่ชอบพี่ตง ฉันต้องการแต่งงานกับเขา!”เย่เทียนหยู่เองก็แอบรู้สึกประหลาดใจ คิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื่อตง จะโชคดีขนาดนี้ สามารถทำให้หญิงสาวที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้หลงใหลในตัวเองได้หลินหว่า
หูของเย่เทียนหยู่ค่อนข้างไวต่อเสียง เพิ่งจะเดินเข้ามาที่ประตูห้องโถง ก็ได้ยินคำพูดของคุณแม่ตระกูลซุนพูดขึ้นทันที ดังนั้นเขาจึงพูดออกมาดัง ๆ จากประตูว่าพวกเขามีความเห็นต่างทันทีที่พวกเขาพูดจบ ไม่นานก็เดินตรงเข้ามาทุกคนต่างก็ตกใจเล็กน้อย ในช่วงเวลาแบบนี้ใครกันจะกล้าพูดจาไร้สาระ หรือกล้าคัดค้านบ้าง เพราะเหตุนี้จึงทำให้ทุกคนต่างก็หันไปมองพร้อมกัน และเห็นว่ามีคนสามคนยืนอยู่ตรงประตูโดยเฉพาะสวี่เจียเจีย ทันทีที่เธอเห็น เธอก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนในทันที และตะโกนด้วยความตื่นเต้นออกไปว่า “พี่ตง!”ทันทีที่สวี่กวนเห็นคนที่เดินเข้ามา เขาก็รู้สึกโกรธขึ้น สีหน้าดูซีดเซียว เขาคิดไม่ถึงเลยว่า หลินจื่อตงจะกล้าบุกเข้ามาในบ้านตระกูลสวี่เพื่อแย่งคนจริง ๆนี่เท่ากับว่าเขาไม่สนใจคำขู่ของตนโดยสิ้นเชิง ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด จนแทบจะทำให้เขาหมดความอดทนแต่ในขณะเดียวกัน น้องชายของพ่อตระกูลสวี่ สวี่อี้ก็รู้สึกโกรธมาก แล้วพูดอย่างเย็นชา“พวกแกเป็นใครกัน ถึงกล้าบุกเข้ามาพูดจาไร้สาระในบ้านตระกูลสวี่ของฉันแบบนี้?”“อารองครับ มันก็คือคางคกที่เพ้อฝันอยากกินเนื้อหงส์ หลินจ
ตระกูลสวี่ก็ถือว่าพอมีอิทธิพลอยู่จริง ๆ แต่ถ้าหากเทียบกับสี่ตระกูลใหญ่แล้ว ความแตกต่างนั้นก็ค่อนข้างจะห่างชั้นอยู่พอสมควรหลายคนในตระกูลสวี่ โดยเฉพาะน้องชายของพ่อตระกูลสวี่ สวี่อี้ และลูกชายของเขา สวี่กวง ต่างก็มีความปรารถนาที่จะเข้าใกล้ตระกูลซุน เพียงเท่านี้ ก็จะทำให้อิทธิพลของตระกูลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และพวกเขาเองก็จะได้รับประโยชน์อย่างมากเช่นกันเพียงแต่สีหน้าของคุณแม่ตระกูลสวี่ดูไม่ค่อยดีนัก เพราะเธอรู้ว่าลูกสาวตนชอบหลินจื่อตง ครั้งที่แล้วก็เป็นเธอที่แอบปล่อยสวี่เจียเจียไปอย่างลับ ๆ เพื่อให้เธอได้ไปหาหลินจื่อตงที่เมืองเทียนไห่แม้ว่าพ่อตระกูลสวี่จะไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เพื่อครอบครัวแล้ว เขาจำเป็นต้องยอมรับสิ่งเหล่านี้สวี่เจียเจียก้มหน้า และกดตัวอักษรบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างไม่หยุดหย่อน เธอกำลังส่งข้อความหาหลินจื่อตงแต่หลังจากที่ส่งข้อความไปหลายข้อความ หลินจื่อตงก็ยังไม่ตอบเธอเลยสักข้อความ อีกทั้ง ตอนนี้การสนทนาระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ใกล้จะจบลงแล้ว เขากลับยังไม่ปรากฏตัวสิ่งนี่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากนักแม้เธอจะรู้ว่าครอบครัวของหลินจื่อตงไม่ได้มีความสามารถ แทบจะไม่มีวิธีเลยด
เมื่อคุณแม่ตระกูลหลินได้ยินเสียง ก็ตกใจขึ้นมาทันทีพอหันไปมองก็เห็นว่าเย่เทียนหยู่กำลังเดินมา สีหน้าดูตื่นตระหนกเล็กน้อย และพูดติดอ่างขึ้นว่า “เทียนหยู่ เธอมาแล้วเหรอ ฉะ ฉันก็พูดมั่ว ๆ ไปอย่างั้นแหละ เธออย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ”“ฮึ ๆ!”เย่เทียนหยู่หัวเราะฮึ ๆ ออกมา ครั้งนี้เขาเปลี่ยนเป็นรถอีกคัน บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้ คุณแม่ตระกูลหลินจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นล่ะมั้งแต่เขาก็ขี้เกียจที่จะสนใจ และพูดอย่างเฉยเมยไปว่า “หว่านหรู จื่อตง รีบขึ้นรถเถอะ”เมื่อหลินจื่อตงและหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น ก็รีบเดินไปที่รถเพื่อเตรียมขึ้นรถในทันที“จื่อตง นายมาขับรถ” เย่เทียนหยู่หยิบกุญแจรถโยนให้กับหลินจื่อตงทันทีหลินจื่อตงพยักหน้า แล้วถือกุญแจเดินขึ้นรถไปเขาหวังเอาไว้อยู่แล้วว่าจะได้เป็นคนขับ แบบนั้นเขาก็จะสามารถเพิ่มความเร็วได้ดั่งใจ เพราะเขาเป็นคนที่ชื่นชอบการแข่งรถมาก และทักษะการขับขี่ของเขาก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียวเมื่อเทียบกับเขาแล้ว พี่เขยจะต้องขับรถได้แย่มากแน่นอนคุณแม่ตระกูลหลินเดินตรงเข้าไป พร้อมกับเปิดประตูรถ เพื่อที่จะขึ้นไปด้วย เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ในฐานะผู้อาวุโส เธอรู้สึกว่า ยังไ
หม่าจวิ้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและรีบพูดทันทีว่า “สภาพร่างกายของผมยอดเยี่ยมมาแต่เด็ก ผมไม่จำเป็นต้องฝึกหรอกครับ”“ผมบอกว่าต้องก็ต้อง จะไปมั้ย” เย่เทียนหยู่ถาม“ไปครับ!”หม่าจวิ้นจะไม่คว้าโอกาสแบบนี้เอาไว้ได้ยังไง เขาจึงตอบกลับทันทีเย่เทียนหยู่แจ้งหมายเลขโทรศัพท์และชื่อของหยางผั่วจวินให้เขาทันที จากนั้นเขาก็โทรหาหยางผั่วจวินและเล่าความเป็นมาให้เขาฟังแม้ว่าเขาจะยังไม่สามารถติดตามราชามังกร แต่เขาก็เป็นได้เป็นลูกกระจ๊อกคนหนึ่งแล้ว ต่อไปในอนาคตเขายังมีโอกาสอีกมากใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มกับความตื่นเต้นอันไม่อาจควบคุมเมื่อหลิวเมิ่งเห็นว่าเย่เทียนหยู่คุยกำลังว่าง่าย เธอก็พูดทันที “พี่เขย เรื่องพี่สาว...”“ผมพูดไปแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีก”เย่เทียนหยู่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ดึกแล้ว ผมจะไปพักผ่อน ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็รีบกลับไปเถอะ” หลิวเมิ่งทำอะไรไม่ถูก หมายความว่าไงถ้าไม่มีอะไรแล้ว เธอก็พูดอยู่ตลอดว่ามีเรื่องนี่ แต่เขาเองที่ไม่ยอมฟังดูเหมือนคราวนี้พี่เขยตั้งใจจะออกจากตระกูลหลินอย่างแน่วแน่ แล้วลูกพี่ลูกน้องของเธอจะทำยังไงดีภายใต้ความสิ้นหวัง หลิวเมิ่งจากไปพร้อมกับหม่าจวิ้น หลังจากก
หลังจากวางสาย เย่เทียนหยู่ก็เดินทางไปยังบ้านพักของตระกูลหยางและแจ้งให้หยางเฉียนเฉียนทราบด้วยตัวเองว่าปัญหาแก้ไขแล้ว หรือให้พูดตามตรงก็คือ เขาไม่อยากทำให้เธอต้องเสียใจวินาทีแรกที่หยางเฉียนเฉียนได้ยิน เธอก็ยินยอมรับปากเย่เทียนหยู่ สำหรับเธอขอแค่พี่เย่มีความสุขเธอก็มีความสุขต่อมาแม้เธอจะผิดหวังอยู่บ้าง ที่สุดท้ายเธอไม่ได้ลงเอยกับพี่เย่ แต่อย่างน้อยเธอก็ได้จัดงานแต่งงานที่สมบูรณ์แบบกับเขา และยังได้รับใบทะเบียนสมรสกับเขาด้วยหยางต้าฝูดูหดหู่มากกว่า เขาได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นดูเหมือนว่า ความมั่งคั่งมหาศาลนั่น จะไม่ใช่ของตระกูลหยางของพวกเขาหลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว เย่เทียนหยู่ก็ขับรถกลับไปที่วิลล่าสกายพาเลซหมายเลขหนึ่งแต่ทันทีที่เขามาถึงหน้าประตู เขาก็พบแขกที่ไม่ได้รับเชิญสองคนถูกเขาลงโทษไปแล้ว เจ้าโง่นั่นก็ไม่ยอมแพ้แถมยังตามเขามาถึงที่นี่ ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาคงไม่ได้โง่ขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย!เดี๋ยวก่อน หลิวเมิ่งก็อยู่ที่นี่ด้วย แม้ว่าจะน่ารำคาญเล็กน้อย แต่เธอกับหว่านหรูก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันพวกเขาทั้งสองเห็นเย่เทียนหยู่แล้วรีบรุดหน้ามาทันที
ใบหน้าของหลินหว่านหรูแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเล็กน้อย เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอรู้สึกถึงความปรารถนาที่อธิบายไม่ได้ในใจ“เฮ้ คุณบอกว่าคุณต้องการมันมากใช่ไหม” เย่เทียนหยู่พูดด้วยรอยยิ้มที่ไม่ดี เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากแก้ไขปัญหานี้ไม่อย่างนั้น เขารู้สึกจริง ๆ ว่าเขาเป็นหนี้หยางเฉียนเฉียนมากจนเขาไม่รู้ว่าจะเผชิญมันยังไง ในอนาคต“อะไรนะ ฉันจะมีอารมณ์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยังไง” ในเวลานี้ หลินหว่านหรูรู้สึกเหนื่อยมากเมื่อเธอคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น ตระกูลสวี่มาที่นี่หรือเปล่า” เย่เทียนหยู่ถาม ปัจจุบัน ตระกูลหลินควรจะมีเพียงธุรกิจของ หลินจื่อตงเท่านั้น“นั่นไม่เป็นความจริง แต่ตระกูลสวี่และตระกูลซุนตกลงกันว่าพ่อแม่ทั้งสองจะหมั้นกันในวันพรุ่งนี้ เราจะรอจนกว่าจะเลือกวันอันเป็นมงคลอื่นก่อนจึงจะจัดงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ”“แล้วจื่อตงก็เริ่มวิตกกังวล พรุ่งนี้เขาต้องไปเยี่ยมตระกูลสวี่เขาบอกว่าแม้ว่าเขาจะตาย เขาก็จะไม่ปล่อยให้สวี่เจียเจียหมั้นหมายกับตระกูลซุนเลย” หลินหว่านหรูกล่าวอย่างช่วยไม่ได้ในความเป็นจริง เขารู้สึกว่าทั้งสองฝ่ายเพิ่งหมั้นกันและ
หลินหว่านหรูขมวดคิ้วทันที มาจนถึงตอนนี้แล้วทำไมแม่เธอยังไม่ได้สติอีก ถ้าแม่เธอยังเป็นอยู่แบบนี้ ต่อให้เย่เทียนหยู่กลับมา จะช้าเร็วก็คงเกิดปัญหาอยู่ดีเมื่อแม่ตระกูลหลินเห็นหน้าตาของลูกสาว เธอก็รำคาญทันที “สายตาอะไรของลูกฮะ หรือแกจะทนดูน้องชายตัวเองตายไปทั้งแบบนี้รึไง”คุณปู่ตระกูลหลินเองก็รีบ “หว่านหรู ไม่ว่ายังไงก็ น้องก็คอยสนับสนุนหลานมาโดยตลอด หลานต้องช่วยเขานะ”“ใช่ หว่านหรู ลูกต้องช่วยจื่อตงนะ” หลินหงรีบพูดเสริมหลินจื่อตงเปิดปาก เขาไม่ต้องการรบกวนพี่สาว เพราะมีหลายเรื่องเกิดขึ้นในช่วงนี้ แถมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลกับพี่เขยก็จบลงไปแล้วแต่เขาไม่อยากเสียสวี่เจียเจียไปเลยจริง ๆเมื่อมองดูสายตาของคนในตระกูล หลินหว่านหรูรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งและพูดว่า “คิดว่าหนูจะไม่ช่วยจื่อตงเหรอคะ”คุณปู่ตระกูลหลินดูไม่ค่อยดีนัก แต่หลินจื่อตงก็พูดทันที “พี่ อย่าฟังคุณปู่กับทุกคนเลยครับ ผมเชื่อพี่อยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่สะดวกจริง ๆ ผมจะไปเองครับ”“นายก็ยังไม่เชื่อพี่อยู่ดี”หลินหว่านหรูโกรธ เธอหันหลังกลับและเดินกลับห้องด้วยความโมโหคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่นๆ ที่ถูกทิ้งไว้ มองหน้ากันอย่างไม่เช
“แต่เธอจะมาที่นี่เร็วๆ นี้”“โอเค ถ้างั้นผมจะรอ”ตอนนี้ ขอแค่แม่ของเขาสบายดีแล้ว เย่เทียนหยู่ก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้น แต่เขากังวลว่าตอนนี้แม่ของเขาเป็นอิสระแล้วจริง ๆ หรือเปล่า“ผมขอยืนยันอีกที พวกคุณไม่ขอให้ผมจดทะเบียนกับหยางเฉียนเฉียนแล้วใช่มั้ย” เย่เทียนหยู่ถามย้ำ“ใช่!”“โอเค ถ้างั้นผมไปละ!”เย่เทียนหยู่จากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ แม้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาจะมีเสน่ห์มากและดูเหมือนเธอจะไม่ได้ต่อต้านการการลุกล้ำของเขาเลยด้วยซ้ำจูเก่อหลิวหลีตกอยู่ในอาการมึนงง นี่เขา ออกไปแล้วเหรอตัวเธอมีเสน่ห์ไม่พอเลยหรือไงนี่เป็นครั้งแรกที่เธอสงสัยในความสวยของตัวเอง!เธอรู้สึกมาโดยตลอดว่าถ้าเธอเต็มใจ ก็คงไม่มีใครต้านทานเสน่ห์ของเธอได้ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น ท่านผู้หญิงของเธอโทรมา“ท่านผู้หญิง ฉันขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน” จูเก่อหลิวหลีรับสายและพูดทันที“ไม่เป็นไร!”“ฉันเพิ่งรู้ว่าเทียนหยู่ได้รับพลังลมปราณซวนหมิงของหยางเฉียนเฉียนมาแล้ว เพราะงั้นเขาจะอยู่กับหยางเฉียนเฉียนหรือไม่ก็ไม่สำคัญ”ท่านผู้หญิงตอบ“พลังลมปราณซวนหมิงนั่นคืออะไรคะ” จูเก่อหลิวหลีไม่เคยรู้