LOGINShare
บทที่ 864
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 865
หูเฟินกลัวมากจริง ๆเพราะเธอรู้ว่าถานล่างน่ากลัวแค่ไหน แต่ตอนนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย ประธานถานก็ยังขี้ขลาดขนาดนี้ แต่เมื่อครู่เธอทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองเข้าเต็มประดายิ่งไปกว่านั้น เธอยังพูดคำที่ไม่น่าฟังเกี่ยวกับเฉินเค่อซินไปมาก แต่มองดูตอนนี้ คำพูดที่เธอพูดไปเมื่อกี้มันเป็นไปไม่ได้เลยเพราะถึงยังไงเฉินเค่อซินก็มีแฟนที่ทั้งหล่อและมีอิทธิพลขนาดนี้อยู่แล้ว แล้วจะไปประจบประแจงคนอื่นได้ยังไงกันทุกคนรอบตัวมองดูรูปลักษณ์ที่น่าสมเพชของเธอและแอบส่ายหน้า แต่หูเฟินคนนี้ไร้ยางอายจริง ๆ และเขากล้าพูดอะไรเพื่อปกป้องตัวเองคุณไม่มีแฟนแล้วคุณจะอยู่ที่ไหน?หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของหูเฟินก็บวมเกือบเหมือนหัวหมู และเขาไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์ดั้งเดิมของเขาได้เลยเย่เทียนหยู่ส่ายหน้าและพูดอย่างเย็นชา: “เอาล่ะ การทุบตีคนอย่างคุณจะทำให้มือของฉันสกปรก!”"ใช่ ใช่ ฉันเป็นแค่ขยะ ฉันควรจะถูกทุบตี แต่ฉันไม่ควรทำให้มือคุณชายสกปรก” หลังจากได้ยินคำพูดของเทียนหยู่ หูเฟินก็รู้สึกเหมือนว่าเขากำลังได้รับการอภัยโทษตอนนี้เธอเสียใจมากจนอยากจะตาย โชคดีที่หลังจากขอความเมตตา ในที่สุดเธอก็หนีไปได้แม้จะน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 866
ถานล่างดูพยักหน้าด้วยสีหน้ามืดมนเมื่อหูเฟินได้ยินแบบนั้น เธอก็อึ้งไปทันที ใบหน้าของซีดเผือด และพูดด้วยความร้อนใจ: “คุณชาย เมื่อกี้คุณไม่ได้…”“หุบปาก!”ถานล่างเต็มไปด้วยความโกรธ เขาจึงก้าวไปข้างหน้าและเตะเธอ มันเป็นความผิดของเขาทั้งหมดที่ผู้หญิงคนนี้ฆ่าเขาเฉินเค่อซินตกใจเมื่อเห็นฉากนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอทนไม่ไหวและพูดอย่างเร่งรีบ: “พี่เย่...”เย่เทียนหยู่เข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงตอนนี้ เขาโกรธมาก ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขามีความผิดต่อเฉินเค่อซินมากเดิมทีฉันส่งเธอไปที่บริษัทเพื่อดูแลเธอ แต่ไม่คิดว่าเธอจะต้องเจอกับคำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้เสมอไปเมื่อมองด้วยสายตาที่ใจดีของเฉินเค่อซินเขาก็หันกลับมาแล้วพูดว่า “อย่าให้มันมากเกินไป ถึงยังไงก็แค่พวกผู้หญิงไม่กี่คน ให้พวกเขาได้รับบทเรียนแล้วไม่กล้าทำอีกก็พอ”“แต่ว่า คนแบบนี้บริษัทไม่มีทางเก็บไว้แน่”“ไม่ต้องห่วงครับ เรื่องนี้แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาไม่สามารถหวังหางานได้ในเวลาอันสั้นด้วยซ้ำ!”ถานล่างกล่าวอย่างเย็นชาเฉินเค่อซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าคนเหล่านี้จะพูดสิ่งที่ไม่พึงประสงค์มากมายก็ตาม แต่ถึงยังไงซะแล้ว มีการโจมตีทางก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 867
“โปรโมทฉันเหรอคะ?”จางสยาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่ง“ใช่ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เฉินเค่อซินจะเป็นผู้จัดการแผนกของบริษัทของเรา และคุณจะเป็นผู้ช่วยของเธอ” อู๋ฮุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม“หา…”จางสยาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง โดยไม่คาดคิดว่าจะมีสิ่งดีๆ เช่นนี้เกิดขึ้น แต่ไม่นานก็นึกถึงตำแหน่งของ อู่ฮุ่ยในฐานะผู้จัดการ และอดไม่ได้ที่จะถาม: "แล้วคุณล่ะ ผู้จัดการอู๋?"อู่ฮุ่ยใจดีต่อพวกเขามาโดยตลอด และเธอก็สนับสนุน อู่ฮุ่ยอยู่ในใจ“ฉันมีการเตรียมการของตัวเอง และคุณไม่เพียงแค่มีโอกาสนี้ หากคุณทำได้ดี คุณจะพัฒนาต่อไปเมื่อสถานะของเฉินเค่อซินดีขึ้นในอนาคต”อู่ฮุ่ยยิ้มและพูดว่า: "และ เค่อซินคุณคงจินตนาการได้ว่าเธอจะมีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน ดังนั้นคุณต้องทำงานหนักและอย่าพลาดโอกาสนี้"“เรื่องนั้น…”จางสยาสับสนสุดขีด มีแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย นี่เธอก้าวไปอยู่จุดสูงแบบนั้นในพริบตาเดียวงั้นเหรอนี่มันข่าวดีข่าวใหญ่เลยนะเนี่ย“พยายามเข้าไว้นะ ไม่แน่ อีกไม่นานผมอาจจะต้องเชื่อฟังคุณก็ได้นะ”“เป็นไปได้ยังไง ผู้จัดการอู๋ คุณกำลังล้อเล่น” จางสยาพูดอย่างเร่งรีบ“ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันจริงจัง แต่ว่าเริ่มตั้ง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 868
“อือ ดูเหมือนว่าต้องรอพรุ่งนี้ถึงจะได้นะ”“อ่า หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”“เพราะว่าพรุ่งนี้พี่อยากขอยืมใช้จี้หยกสักหน่อยน่ะ” เทียนหยู่อธิบาย“อย่างนั้นเองเหรอคะ ทำฉันตกใจหมดเลย ถ้าพี่เย่อยากเอาไปก็ได้เสมออยู่แล้วค่ะ เดิมทีมันก็เป็นของของพี่นี่น่า ต้องยืมอะไรกันล่ะคะ”“ไม่เป็นไร เพราะมันถูกมอบให้กับคุณ มันเป็นของคุณ คราวนี้มันเป็นสถานการณ์ที่พิเศษมากจริง ๆ ฉันจำเป็นต้องใช้จี้หยก” เทียนหยู่กล่าว“อือ!”พี่เย่ไม่ได้บอกว่าเขาต้องการทำอะไรกับจี้หยก ดังนั้นเฉินเค่อซินจึงไม่ถาม หากพี่เย่รู้สึกว่าจำเป็น เขาจะบอกกับตัวเองตามธรรมชาติหลังจากที่ทั้งสองกินข้าวเสร็จแล้ว เย่เทียนหยู่ก็พาเฉินเค่อซินไปซื้อของมากมาย รวมถึงกระเป๋าใบใหญ่และใบเล็กจำนวนมาก ก่อนที่จะกลับไปที่ชุมชนและพาพวกเขาไปที่ประตูด้วยกันเมื่อเฉินหมินเปิดประตูและเห็นเย่เทียนหยู่ เขาก็ยิ้มทันทีและเชิญเขาเข้าไปหลังจากเข้ามาแล้ว เทียนหยู่ก็นั่งเป็นเวลานาน เขายังเตือนพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าหากพวกเขามีปัญหาใด ๆ พวกเขาจะต้องบอกเขาทันทีและอย่ากลัวที่จะเกิดปัญหาเพราะหลายสิ่งหลายอย่างเป็นปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขา แต่สำหรับฉัน มันเป็นแค่เร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 869
เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 06.00 น. เย่เทียนหยู่ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย: “ฮัลโหล”“พี่เย่ พี่ทำอะไรอยู่? ยังหลับอยู่หรือเปล่าคะ?”เสียงเร่งรีบของหยางเฉียนเฉียนดังมาจากอีกด้านหนึ่ง“ใช่ คุณมีเรื่องอะไรเหรอเช้าตรู่แบบนี้ถึงตื่นแล้วน่ะ?” เทียนหยู่รู้สึกงุนงง“พี่ยังหลับลงอีกเหรอคะ?”“คุณไม่รู้ใช่มั้ย วันนี้หลินหว่านหรูกำลังจากไปพร้อมกับ เย่เซวียนซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลเย่ใน เมืองหลงตู” หยางเฉียนเฉียนกังวลเกี่ยวกับ เย่เทียนหยู่ตามความเข้าใจของเขาเอง พี่เย่รู้จักหลินหว่านหรูมาตั้งแต่เด็ก และเขาไม่เคยลืมเธอในใจเลยหยางต้าฝูพ่อของเธอเล่าสิ่งเหล่านี้ให้เธอฟังในตอนนั้น“อ่อ ถ้าเรื่องนั้นผมรู้แล้วละ”“พี่รู้เหรอ?”“พี่รู้แต่ว่าไม่กังวลเลย หรือพี่ไม่ชอบเธอแล้วจริง ๆ เหรอคะ?”“ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณหย่ากันแล้ว?”หยางเฉียนเฉียนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการเตือนเย่เทียนหยู่ให้รับรู้ถึงสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆแม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้เธอเสียโอกาส แต่เธอก็จะมีความสุขอย่างแท้จริงเมื่อพี่เย่มีความสุข"ถูกต้องแล้ว!"เทียนหยู่พ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 870
ในเวลานี้ หลิวเมิ่งอยู่ข้างกายหลินหว่านหรูไม่ห่าง เธอแอบด่าเย่เทียนหยู่ผู้เป็นพี่เขยไปนับครั้งไม่ถ้วน พี่สาวเธอเชื่อใจเขาเปล่าประโยชน์จริง ๆ ทั้งที่ตัวเธอเองบอกความจริงอีกฝ่ายไปแล้ว แต่เขากลับยังไม่โผล่มาอีกขี้ขลาดอย่างกับหนูไม่มีผิดสีหน้าของหลินหว่านหรูเฉยเมยและเศร้าหมอง เธอรู้ว่าชะตากรรมของเธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ไม่ว่ายังไง ต่อให้เธอต้องตาย เธอก็จะเก็บความบริสุทธิ์สุดท้ายของตัวเองไว้นอกจากเย่เทียนหยู่แล้ว ร่างกายของเธอจะไม่มีวันยอมถูกผู้ชายคนไหนแตะต้องได้อีกแม้ว่ามันจะนำไปสู่การทำลายล้างของตระกูลหลินก็ตาม!เขาไม่สามารถควบคุมได้มากนัก ดังนั้นเขาจึงต้องโทษปู่ พ่อแม่ และตัวเองโดยหลักแล้วภายใต้สถานการณ์ปกติ หากเขาเสียชีวิตในตระกูลเย่ของ เมืองหลงตู ก็ไม่มีเหตุผลที่ เย่เซวียนจะต้องฆ่าพ่อแม่ของเขา“พี่สาว คุณอยากไปกับคุณเย่เซวียนจริง ๆ เหรอ?” หลิวเมิ่งทนไม่ไหวจริง ๆ“ไม่อย่างนั้น ฉันจะมีทางเลือกมั้ย?”หลินหว่านหรู ยิ้มอย่างน่าสมเพชและพูดว่า: "เสี่ยวเหมิง ถ้าคุณมีโอกาสได้อยู่กับเทียนหยู่ คุณต้อง..."“พี่ นี่พี่พูดไร้สาระอะไรกันคะ? ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น บางทีพี่เขยของฉันอา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 871
เห็นได้ชัดว่าคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าเย่เซวียนกำลังคิดอะไรอยู่ แท้จริงแล้ว ในสายตาของเย่เซวียน พวกเขาทั้งอ่อนแอและนอบน้อมถ่อมตนมากเกินไปคนละระดับกันอย่างสิ้นเชิงขอแค่เขาอยากจะทำ เพียงสั่งเพียงคำเดียว ก็มีวิธีทำลายตระกูลหลินมากมายนับไม่ถ้วนหลังจากเข้ามาด้านในและทักทายกันเล็กน้อย ทุกคนก็เริ่มพูดถึงหลินหว่านหรูแต่มาถึงตอนนี้ หลินหว่านหรูก็ไม่อาจเก็บตัวไม่ออกมาได้อีกต่อไป ทำได้แค่ต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ และเดินออกมาจากด้านในหลิวเมิ่งติดตามเธอมาไม่ได้ตามต่อเพราะเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเธอต้องดุพี่เขยไอ้เวรและพี่เขยขี้ขลาดของเย่เทียนหยู่อย่างรุนแรงเธอไม่สนใจว่าเย่เทียนหยู่คิดยังไงกับตัวเองเธอจึงแอบกดหมายเลขโทรศัพท์ของเทียนหยู่จากด้านหลังในเวลานี้ เทียนหยู่อยู่ข้างนอกแล้ว แต่เขาไม่ได้เข้าไป เพราะเขาต้องการเห็นว่า เย่เซวียนจะทำอะไรเมื่อเธอรับสาย เธอกังวลว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับหลินหว่านหรูดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะรับสายทันที แต่ว่าทันทีที่เธอรับสาย คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็ตะโกนใส่เธอ“เทียนหยู่ เจ้าสารเลวไร้ยางอาย!”“เจ้าขี้ขลาดไร้ประโยชน์ คุณยังไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 872
คุณปู่ตระกูลหลินเห็นด้วยทันทีและกล่าวว่า: “หว่านหรู ต่อจากนี้ไปจะต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ อย่าทำอะไรที่ไม่ควรทำ”“ใช่ ๆ โดยเฉพาะการเหวี่ยงอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ ต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ คุณชายเย่พูดอะไรก็คืออย่างนั้น ให้ทำอะไรก็ทำตามแต่โดยดี ต้องหัดสังเกตุเยอะ ๆ พูดให้น้อย”แม่ตระกูลหลินตักเตือนเธอ ขาดก็แต่ให้หลินหว่านหรูทำตามหลักสามเชื่อฟังสี่จรรยาแล้วเย่เซวียนรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่คือสิ่งที่คนชั้นต่ำในสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้เมื่อได้รับการสนับสนุนจากคุณชายผู้สูงศักดิ์เช่นเขา แค่คำพูดไม่กี่คำก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้งยิ่งเขาฟังคำชมทั้งสองมากเท่าไร เขาก็ยิ่งดูถูกตระกูลหลิน รวมถึงหลินหว่านหรูมากขึ้นเท่านั้นสองสามครั้งแรกที่เขาถูกหลินหว่านหรูปฏิเสธ เดิมทีเขาคิดถึงหลินหว่านหรูมาก แต่ถึงอย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วเธอก็จะถูกเล่นด้วยแบบไม่เป็นทางการและด้วยวิธีการของเขา มีหลายวิธีที่จะทำให้หลินหว่านหรูยอมจำนนอย่างเชื่อฟังหลิวเมิ่งออกมาในเวลานี้ เมื่อฟังคำพูดของป้าของเธอและคนอื่น ๆ เธอก็เข้าใจความคับข้องใจในใจของพี่สาวของเธอมากขึ้น แต่เธอก็ไม่มีทาง
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1255
แม้ว่าจะเป็นเพียงกระบวนท่าเดียว แต่ก็สามารถทำให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่น่ากลัวของเย่เทียนหยู่ได้ ประมุกสำนักดอกไม้อย่างเยว่เหลียนหานและศิษย์ในสำนักนอกจากรู้สึกตกใจกับความแข็งแกร่งของเย่เทียนหยู่แล้ว ยังรู้สึกอับอายในใจอีกด้วยตอนแรกพวกเธอต่างพากันดูถูกอีกฝ่ายแทบจะตลอดเวลา กระทั่งยังคิดว่าอีกฝ่ายเป็นแค่เด็กไม่รู้จักโตด้วยซ้ำแม้จะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงก่อนจะลงไปต่อสู้กับเจวี๋ยเทียน แต่ในใจลึก ๆ ก็ยังรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อถืออยู่ดี โชคดีที่ไม่ได้พูดออกไปจริง ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะรู้สึกอายมากกว่านี้เป็นแน่ในเวลานี้ เมื่อเห็นท่าทีสง่างามและดูมั่นใจของเย่เทียนหยู่แล้ว ดวงตาของสองพี่น้องเยว่เหลียนหานและเยว่เหลียนเวยต่างก็แสดงออกถึงความชื่นชมอย่างลึกซึ้งออกมาคนที่มีความสง่างามและทรงพลังเช่นนี้ ช่างทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจและรู้สึกชอบได้จริง ๆเพียงแต่น่าเสียดาย ที่หน้าตาอาจจะบกพร่องไปนิดหน่อยเพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้คงทำให้ผู้หญิงนับหมื่นหลงใหลได้แน่ ต่อให้เป็นพวกเธอสองพี่น้องก็อาจจะตกหลุมรักได้เช่นกันหลินเจวี๋ยตาเบิกกว้าง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้าตำหนักถึงไม่ต้องการให้เขาช่วย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1254
“งั้นก็เข้ามาเลย!”สีหน้าเจวี๋ยเทียนดูเย็นชา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก ไม่แน่ว่าอีกฝ่ายอาจจะแค่ขู่เฉย ๆ ก็ได้ ยิ่งไปกว่านั้น ตนยังมีเวทอาคมที่เตรียมเอาไว้อยู่ในมือ ใครหน้าไหนจะสู้กับตนได้กัน?เสียงพูดยังไม่ทันจะจบ เขาก็เคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วราวกับภูตผี ก่อนจะไปหยุดยืนอยู่ตรงตำแหน่งจุดศูนย์กลางของลานประลองทันทีเย่เทียนหยู่เองก็เช่นกัน เขาเคลื่อนไหวแทบจะในทันที ก่อนจะมายืนอยู่ตรงข้ามกับเจวี๋ยเทียนเพียงแต่ว่า พลังที่ทั้งสองแสดงออกมานั้นไม่ได้ชัดเจนสักเท่าไหร่ จึงยากที่จะบอกได้ว่าใครแข็งแกร่งกว่ากันโดยเฉพาะเย่เทียนหยู่ ดูเหมือนว่าพลังของเขานั้นจะถูกควบคุมเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับน้ำในบ่อที่นิ่งสงบ ซึ่งทำให้เขาดูไม่เหมือนปรมาจารย์ผู้ทรงพลังเลยแม้แต่น้อยแต่ยิ่งมันเป็นแบบนี้ เจวี๋ยเทียนก็ยิ่งไม่กล้าที่จะประมาท เขามองตรงไปข้างหน้า ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาออกไปว่า “เจ้าตำหนักหยู่ ผมจะลงมือแล้วนะ รับเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”“เริ่มเลยเถอะ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างใจเย็น ท่าทีดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายดูถูกตนแบบนี้ นั่นจึงทำให้เจวี๋ยเทียนรู้สึกโ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
