LOGINShare
บทที่ 867
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 868
“อือ ดูเหมือนว่าต้องรอพรุ่งนี้ถึงจะได้นะ”“อ่า หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”“เพราะว่าพรุ่งนี้พี่อยากขอยืมใช้จี้หยกสักหน่อยน่ะ” เทียนหยู่อธิบาย“อย่างนั้นเองเหรอคะ ทำฉันตกใจหมดเลย ถ้าพี่เย่อยากเอาไปก็ได้เสมออยู่แล้วค่ะ เดิมทีมันก็เป็นของของพี่นี่น่า ต้องยืมอะไรกันล่ะคะ”“ไม่เป็นไร เพราะมันถูกมอบให้กับคุณ มันเป็นของคุณ คราวนี้มันเป็นสถานการณ์ที่พิเศษมากจริง ๆ ฉันจำเป็นต้องใช้จี้หยก” เทียนหยู่กล่าว“อือ!”พี่เย่ไม่ได้บอกว่าเขาต้องการทำอะไรกับจี้หยก ดังนั้นเฉินเค่อซินจึงไม่ถาม หากพี่เย่รู้สึกว่าจำเป็น เขาจะบอกกับตัวเองตามธรรมชาติหลังจากที่ทั้งสองกินข้าวเสร็จแล้ว เย่เทียนหยู่ก็พาเฉินเค่อซินไปซื้อของมากมาย รวมถึงกระเป๋าใบใหญ่และใบเล็กจำนวนมาก ก่อนที่จะกลับไปที่ชุมชนและพาพวกเขาไปที่ประตูด้วยกันเมื่อเฉินหมินเปิดประตูและเห็นเย่เทียนหยู่ เขาก็ยิ้มทันทีและเชิญเขาเข้าไปหลังจากเข้ามาแล้ว เทียนหยู่ก็นั่งเป็นเวลานาน เขายังเตือนพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าหากพวกเขามีปัญหาใด ๆ พวกเขาจะต้องบอกเขาทันทีและอย่ากลัวที่จะเกิดปัญหาเพราะหลายสิ่งหลายอย่างเป็นปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขา แต่สำหรับฉัน มันเป็นแค่เร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 869
เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 06.00 น. เย่เทียนหยู่ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย: “ฮัลโหล”“พี่เย่ พี่ทำอะไรอยู่? ยังหลับอยู่หรือเปล่าคะ?”เสียงเร่งรีบของหยางเฉียนเฉียนดังมาจากอีกด้านหนึ่ง“ใช่ คุณมีเรื่องอะไรเหรอเช้าตรู่แบบนี้ถึงตื่นแล้วน่ะ?” เทียนหยู่รู้สึกงุนงง“พี่ยังหลับลงอีกเหรอคะ?”“คุณไม่รู้ใช่มั้ย วันนี้หลินหว่านหรูกำลังจากไปพร้อมกับ เย่เซวียนซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลเย่ใน เมืองหลงตู” หยางเฉียนเฉียนกังวลเกี่ยวกับ เย่เทียนหยู่ตามความเข้าใจของเขาเอง พี่เย่รู้จักหลินหว่านหรูมาตั้งแต่เด็ก และเขาไม่เคยลืมเธอในใจเลยหยางต้าฝูพ่อของเธอเล่าสิ่งเหล่านี้ให้เธอฟังในตอนนั้น“อ่อ ถ้าเรื่องนั้นผมรู้แล้วละ”“พี่รู้เหรอ?”“พี่รู้แต่ว่าไม่กังวลเลย หรือพี่ไม่ชอบเธอแล้วจริง ๆ เหรอคะ?”“ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณหย่ากันแล้ว?”หยางเฉียนเฉียนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการเตือนเย่เทียนหยู่ให้รับรู้ถึงสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆแม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้เธอเสียโอกาส แต่เธอก็จะมีความสุขอย่างแท้จริงเมื่อพี่เย่มีความสุข"ถูกต้องแล้ว!"เทียนหยู่พ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 870
ในเวลานี้ หลิวเมิ่งอยู่ข้างกายหลินหว่านหรูไม่ห่าง เธอแอบด่าเย่เทียนหยู่ผู้เป็นพี่เขยไปนับครั้งไม่ถ้วน พี่สาวเธอเชื่อใจเขาเปล่าประโยชน์จริง ๆ ทั้งที่ตัวเธอเองบอกความจริงอีกฝ่ายไปแล้ว แต่เขากลับยังไม่โผล่มาอีกขี้ขลาดอย่างกับหนูไม่มีผิดสีหน้าของหลินหว่านหรูเฉยเมยและเศร้าหมอง เธอรู้ว่าชะตากรรมของเธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ไม่ว่ายังไง ต่อให้เธอต้องตาย เธอก็จะเก็บความบริสุทธิ์สุดท้ายของตัวเองไว้นอกจากเย่เทียนหยู่แล้ว ร่างกายของเธอจะไม่มีวันยอมถูกผู้ชายคนไหนแตะต้องได้อีกแม้ว่ามันจะนำไปสู่การทำลายล้างของตระกูลหลินก็ตาม!เขาไม่สามารถควบคุมได้มากนัก ดังนั้นเขาจึงต้องโทษปู่ พ่อแม่ และตัวเองโดยหลักแล้วภายใต้สถานการณ์ปกติ หากเขาเสียชีวิตในตระกูลเย่ของ เมืองหลงตู ก็ไม่มีเหตุผลที่ เย่เซวียนจะต้องฆ่าพ่อแม่ของเขา“พี่สาว คุณอยากไปกับคุณเย่เซวียนจริง ๆ เหรอ?” หลิวเมิ่งทนไม่ไหวจริง ๆ“ไม่อย่างนั้น ฉันจะมีทางเลือกมั้ย?”หลินหว่านหรู ยิ้มอย่างน่าสมเพชและพูดว่า: "เสี่ยวเหมิง ถ้าคุณมีโอกาสได้อยู่กับเทียนหยู่ คุณต้อง..."“พี่ นี่พี่พูดไร้สาระอะไรกันคะ? ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น บางทีพี่เขยของฉันอา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 871
เห็นได้ชัดว่าคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าเย่เซวียนกำลังคิดอะไรอยู่ แท้จริงแล้ว ในสายตาของเย่เซวียน พวกเขาทั้งอ่อนแอและนอบน้อมถ่อมตนมากเกินไปคนละระดับกันอย่างสิ้นเชิงขอแค่เขาอยากจะทำ เพียงสั่งเพียงคำเดียว ก็มีวิธีทำลายตระกูลหลินมากมายนับไม่ถ้วนหลังจากเข้ามาด้านในและทักทายกันเล็กน้อย ทุกคนก็เริ่มพูดถึงหลินหว่านหรูแต่มาถึงตอนนี้ หลินหว่านหรูก็ไม่อาจเก็บตัวไม่ออกมาได้อีกต่อไป ทำได้แค่ต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ และเดินออกมาจากด้านในหลิวเมิ่งติดตามเธอมาไม่ได้ตามต่อเพราะเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเธอต้องดุพี่เขยไอ้เวรและพี่เขยขี้ขลาดของเย่เทียนหยู่อย่างรุนแรงเธอไม่สนใจว่าเย่เทียนหยู่คิดยังไงกับตัวเองเธอจึงแอบกดหมายเลขโทรศัพท์ของเทียนหยู่จากด้านหลังในเวลานี้ เทียนหยู่อยู่ข้างนอกแล้ว แต่เขาไม่ได้เข้าไป เพราะเขาต้องการเห็นว่า เย่เซวียนจะทำอะไรเมื่อเธอรับสาย เธอกังวลว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับหลินหว่านหรูดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะรับสายทันที แต่ว่าทันทีที่เธอรับสาย คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็ตะโกนใส่เธอ“เทียนหยู่ เจ้าสารเลวไร้ยางอาย!”“เจ้าขี้ขลาดไร้ประโยชน์ คุณยังไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 872
คุณปู่ตระกูลหลินเห็นด้วยทันทีและกล่าวว่า: “หว่านหรู ต่อจากนี้ไปจะต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ อย่าทำอะไรที่ไม่ควรทำ”“ใช่ ๆ โดยเฉพาะการเหวี่ยงอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ ต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ คุณชายเย่พูดอะไรก็คืออย่างนั้น ให้ทำอะไรก็ทำตามแต่โดยดี ต้องหัดสังเกตุเยอะ ๆ พูดให้น้อย”แม่ตระกูลหลินตักเตือนเธอ ขาดก็แต่ให้หลินหว่านหรูทำตามหลักสามเชื่อฟังสี่จรรยาแล้วเย่เซวียนรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่คือสิ่งที่คนชั้นต่ำในสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้เมื่อได้รับการสนับสนุนจากคุณชายผู้สูงศักดิ์เช่นเขา แค่คำพูดไม่กี่คำก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้งยิ่งเขาฟังคำชมทั้งสองมากเท่าไร เขาก็ยิ่งดูถูกตระกูลหลิน รวมถึงหลินหว่านหรูมากขึ้นเท่านั้นสองสามครั้งแรกที่เขาถูกหลินหว่านหรูปฏิเสธ เดิมทีเขาคิดถึงหลินหว่านหรูมาก แต่ถึงอย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วเธอก็จะถูกเล่นด้วยแบบไม่เป็นทางการและด้วยวิธีการของเขา มีหลายวิธีที่จะทำให้หลินหว่านหรูยอมจำนนอย่างเชื่อฟังหลิวเมิ่งออกมาในเวลานี้ เมื่อฟังคำพูดของป้าของเธอและคนอื่น ๆ เธอก็เข้าใจความคับข้องใจในใจของพี่สาวของเธอมากขึ้น แต่เธอก็ไม่มีทาง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 873
เมื่อเสียงของเทียนหยู่ดังขึ้น ทุกคนก็มองไปที่ประตูเพราะคุณปู่ตระกูลหลินให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับงานแห่งความสุขในวันนี้ นอกเหนือจากญาติทุกคนในตระกูลหลินแล้ว แม้แต่เพื่อนที่เกี่ยวข้องบางคนก็ปรากฏตัวในที่เกิดเหตุด้วยเพราะอย่างนั้นตอนนี้เลยมีคนอยู่ไม่น้อยในเวลานี้ หลิวเมิ่งตกตะลึงเมื่อเธอได้ยินเสียง จากนั้นเธอก็มองไปที่ประตูทันทีมาแล้ว!พี่เขยอยู่ที่นี่จริง ๆ เขาไม่ได้หลอกฉัน!โดยเฉพาะสิ่งที่เขาเพิ่งพูดนั้นน่าตื่นเต้นและน่าตื่นเต้นมาก แต่คำถามก็คือ เขาจะจัดการกับความโกรธอันล้นหลามของคุณชายเย่ได้ยังไงแน่นอนว่า หลิวเมิ่งหันกลับมามอง เย่เซวียนใบหน้าของเขามืดมนอย่างยิ่งและเขาจ้องมองไปที่ประตูอย่างแน่นหนา เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาเกือบจะเปิดเผยแต่เห็นได้ชัดว่าพี่สาวของฉันตื่นเต้นและมีความสุขมากหลินหว่านหรูตื่นเต้นมาก เมื่อกี้เธอหมดหวังแล้วจริง ๆแต่ไม่คิดเลยว่าในเวลานี้เธอจะได้ยินเสียงที่ฝังลึกอยู่ในหัวใจของเธอ เธอตกตะลึงนิ่งค้างอยู่กับที่และสงสัยว่าตัวเองเกิดอาหารปราสาทหลอนในความเห็นของเธอ ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง เย่เทียนหยู่ก็ไม่มีทางมาปรากฏตัวที่นี่แต่ตอนนี้ฉันได้ยินเสียงของเขา แ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 874
แม่ตระกูลหลินและสามีสับสนมากกว่าเดิม พวกเขาโกรธจัดและสาปแช่งอย่างกังวลและโกรธ: "หลินจื่อตงออกไปจากที่นี่ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร"“แน่นอนว่าผมรู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไร พี่เขย พี่มาที่นี่เพื่อพบพี่สาวของผมใช่มั้ย? พี่สาวของผมอยู่ที่นั่น เธอรอคุณอยู่จริง ๆ” หลินจื่อตงพูดเสียงดัง“หลินจื่อตง!”“กลับไปที่ห้องของแกเดี๋ยวนี้นะ!”คุณปู่ตระกูลหลินก็โมโหมากเช่นกัน หลานชายคนนี้ไม่ยอมให้ตัวเองกังวลเรื่องอะไรตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่าในอดีต เนื่องมาจากโชค เขาจึงรอดพ้นภัยพิบัติใหญ่ๆ หลายครั้งด้วยความช่วยเหลือของเย่เทียนหยู่ ซึ่งทำตัวเหมือนสุนัขจิ้งจอกและเสือครั้งนี้มันเหลือเชื่อมากเขากล้าพูดจบทำให้คุณชายเย่ขุ่นเคืองจนตายเมื่อเผชิญหน้ากับการดุด่าด้วยความโกรธของคุณปู่ตระกูลหลิน หลินจื่อตงก็อดไม่ได้ที่จะหดหัวลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัว เขายังคงกลัวชายชรามากเขาก้าวออกไปอย่างช่วยไม่ได้ แต่ไม่ได้จากไปคุณปู่หลินไม่มีเวลาสนใจเขา เขาเดินตรงไปหาเทียนหยู่ และพูดอย่างเย็นชา: "เทียนหยู่ วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับตระกูลหลินของเรา ฉันไม่อยากมีข้อพิพาทกับคุณ"
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 875
เย่เซวียนกำหมัดแน่น ร่างกายของเขามีพลังของความโกธาปะทุออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธจัดถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้เป็นสถานการณ์พิเศษ เขาคงจะลงมือไปแล้วใบหน้าของหลินหว่านหรูซีดเผือด เธอกังวลและพูดขึ้นทันที: “เทียนหยู่ เราหย่ากันแล้วนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว นายเลิกมากวนฉันแล้วออกไปซะ”คุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่น ๆ ต่างก็มองเย่เทียนหยู่ด้วยความโกรธไอ้สารเลวนี่ มันอยากทำลายความมั่งคั่งของตระกูลหลินจริง ๆ รึไง มันช่างน่าโมโหจริง ๆแต่ว่าชีวิตแสนสุขของเขาคงจะสิ้นสุดแล้ว เพราะหากคุณชายเย่โกรธเช่นนี้ ต่อให้เขาเป็นปีศาจแมวเก้าชีวิต เขาก็คงจะตายอยู่ดีแม้ว่าเธอจะถูกหลินหว่านหรูขับออกไป แต่เย่เทียนหยู่ก็ไม่ได้โกรธเพราะเธอสามารถเห็นความรักและความห่วงใยที่มีให้กับเธอได้อย่างชัดเจนในสายตาของหลินหว่านหรูเธอกังวลว่าตัวเขาอาจจะเกิดเรื่องไม่ เย่เซวียนได้ยินคำพูดของหลินหว่านหรูไม่เพียงแต่เขาจะไม่มีความสุข แต่สีหน้าของเขาก็มืดมนมากขึ้นเรื่อยๆแต่เห็นได้ชัดว่า ในใจของเย่เซวียน เย่เทียนหยู่เป็นศพไปแล้ว และจะไม่มีวันได้เห็นดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้แต่เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อยและพูดอ
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1159
หลังจากที่เย่เทียนหยู่พังประตูเข้าไป หนานกงเล่อก็หันไปมองด้วยความโกรธ และเห็นว่าเป็นเย่เทียนหยู่ที่ถีบประตูเข้ามาโดยตรงสำหรับเย่เทียนหยู่ เขาค่อนข้างให้ความสนใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะวันนี้ที่ได้พบเขาบนเวทีไอ้เวรเอ้ย นี่มันไม่เป็นอะไรเลยงั้นเหรอ!แถมยังวิ่งมาที่นี่เพื่อทำลายเรื่องดี ๆ ของตนอีกไอ้สวะไป๋หยางนั่น ไม่ใช่ว่ามันหาคนไปจัดการกับไอ้เด็กนี่แล้วรึไง?เสียงที่เกิดขึ้นค่อนข้างดัง จึงทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง รวมถึงเหอฉุนและจางผิงเองก็ด้วยจางผิงรู้สึกตกใจนิดหน่อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีใจ และตื่นตัวขึ้นทันทีเขาคือคุณเย่!คุณเย่มาแล้ว!ถึงแม้จะไม่รู้ว่าคุณเย่จะรับมือไหวไหม แต่แค่ได้เห็นว่าเขามา ก็รู้สึกว่าตนมีความหวังขึ้นมาแล้ว อย่างน้อยก็ยังดีกว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ใช่รึไงเหอฉุนรู้สึกตกใจเล็กน้อย เธอมองไปยังผู้ชายที่ดูน่ากลัวและดุร้ายที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูคนนั้น เธอรู้สึกว่าเขาต่างจากที่เคยเห็นในตอนแรกไปโดยสิ้นเชิงแต่ว่า การที่เขาถึงกับรีบตรงมาที่นี่แบบนี้เขาก็น่าจะได้รับข่าวอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่หนานกงเล่อมาที่นี่แน่นอน ไม่เช่นนั้น เขาคงไม่รีบม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1158
พระเจ้าช่วย หากช้าไปนิดเดียว เกรงว่าเฉินเฟยเฟยอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่จริง ๆ แล้วเมื่อเห็นฉากนี้ หนานกงเล่อก็โกรธจัดขึ้นทันที เฉินเฟยเฟยถึงกับเลือกที่จะไม่ยอมแพ้แม้ตนจะต้องตาย จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไรนี่เขาดูแย่มากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอผู้ชายคนนั้นนอกจากหล่อนิดหน่อยแล้ว ยังจะมีอะไรดีอีก?หรือความหล่อมันกินแทนข้าวได้รึไง?หนานกงเล่อโกรธจัด ความบ้าคลั่งเริ่มปรากฏ เขาก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าที่ดูบิดเบี้ยว จับเฉินเฟยเฟยเอาไว้ แล้วพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เฉินเฟยเฟย เธอเกลียดฉันขนาดนี้เลยเหรอ ก็ดี ยิ่งเธอเกลียดฉันมากเท่าไหร่ วันนี้ฉันก็ยิ่งต้องเล่นสนุกกับเธอต่อหน้าทุกคนมากขึ้นเท่านั้น”“ไสหัวออกไปนะ!”เฉินเฟยเฟยเริ่มร้อนรน เธอยกมือขวาขึ้น ตบเข้าที่ใบหน้าของหนานกงเล่ออย่างแรงหนานกงเล่อรู้สึกงงงวยเล็กน้อย เขาไม่ทันได้เตรียมตัวเอาไว้ก่อน คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแบบนี้ เพราะไม่อย่างนั้น แค่เฉินเฟยเฟยจะแตะต้องเขาได้อย่างไร“เวรเอ้ย แกกล้าตบฉันเหรอ!”หนานกงเล่อโกรธจัดทันที ก่อนที่เขาจะตบกลับไปอย่างแรงด้วยฝ่ามือเพี้ยะ!เสียงใส ๆ ดังก้องขึ้นอีกครั้งหนึ่งเฉินเฟยเฟยถูกตบที่ใบหน้าจนเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1157
ต้องบอกเลยว่า เหอฉุนค่อนข้างฉลาดเลยทีเดียวแต่น่าเสียดาย ที่มันไม่เป็นประโยชน์อะไรเลยหนานกงเล่อดูไม่ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย สีหน้าของเขาสงบ และดูไม่รีบร้อนแต่อย่างใด เขาพูดพลางหัวเราะเยาะว่า “ร้องไปเถอะ ดูสิ ว่าถ้าร้องจนคอแห้งแล้ว จะมีใครสนใจพวกเธออยู่ไหม!”“ลืมบอกไปเลย ว่าบริเวณรอบ ๆ พวกเธอตอนนี้ไม่มีผู้เช่าคนอื่นอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้มีไม่กี่ครอบครัวที่อาศัยอยู่ แต่ก็ถูกไล่ออกไปตั้งแต่ตอนที่คอนเสิร์ตเธอเริ่มแล้ว”ส่วนวิธีการไล่นั้น พวกเขาก็แค่ยัดเงินเล็กน้อยให้กับโรงแรม โรงแรมก็หาข้ออ้างจัดการเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดายแล้วเมื่อคำนี้ถูกพูดออกมา สาว ๆ ต่างก็รู้สึกหมดหวังกันอย่างสิ้นเชิงในตอนนี้ จะให้เรียกฟ้า ฟ้าก็คงไม่ตอบ เรียกดิน ดินก็คงไม่สนใจอีกแล้วเมื่อต้องเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดที่มีพลังแข็งแกร่ง สองสาวแทบไม่มีแรงต้านเลยแม้แต่น้อย ในไม่ช้าพวกเธอก็ถูกมัดมือไว้ด้านหลัง พร้อมกับถูกปิดปากด้วยเทปกาวหนานกงเล่อแทบไม่ได้สนใจเสียงตะโกนของพวกเธอเลยด้วยซ้ำ เพราะไม่อย่างนั้น ป่านนี้เขาคงรีบจัดการผู้หญิงสองคนนั้นให้หมดสติไปนานแล้วแต่เขากลับไม่ต้องการที่จะทำแบบนั้น เขาแค่ต้องการให้ผ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1156
“คุณชายหนานกงพูดจริงเหรอ?” เหอฉุนรู้ดีว่า ตระกูลชนชั้นสูงแบบพวกเขา ไม่มีทางที่จะแต่งงานกับดาราอย่างแน่นอนแน่นอน ว่าก็อาจจะมีบางกรณีที่พิเศษจริง ๆ“แน่นอนสิ!”หนานกงเล่อพูดอย่างมั่นใจ แม้ในใจจะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ยังคงต้องโกหกไปก่อน เรื่องอื่นไว้ค่อยว่ากันทีหลัง“หากว่าเป็นเช่นนั้นจริง ฉันคิดว่าเฟยเฟยก็อาจจะพอพิจารณาดูได้ แต่ว่า ตระกูลหนานกงจะยอมรับได้จริง ๆ เหรอคะ?” เหอฉุนถาม“ในเมื่อผมรับปากแล้ว ก็จะไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน เฟยเฟย คุณคิดว่ายังไง?” หนานกงเล่อเปิดปากถามออกไปเฉินเฟยเฟยชะงักไปชั่วขณะ เธอไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีขณะที่เหอฉุนกำลังจะพูดหนานกงเล่อก็โบกมือ แล้วพูดออกไปตรง ๆ ว่า “คุณไม่ต้องพูด!” เขาไม่ใช่คนโง่ เมื่อกี้ตอนที่คุยกับเหอฉุน เขาก็สังเกตสีหน้าของเฉินเฟยเฟยอยู่ตลอดเวลา เห็นได้ชัดว่ามีข้อมูลบางอย่างที่ไม่ตรงกันบวกกับข่าวที่ตัวเองเพิ่งได้มาจากประธานหวัง ไหนจะยังมีเรื่องที่เฉินเฟยเฟยร้องเพลงคู่กับชายคนนั้นบนเวทีอีกเฉินเฟยเฟยรู้สึกงงงวย “ฉัน ฉัน......”“หรือที่ประธานเหอพูดกับผมเมื่อกี้แค่พูดพอเป็นพิธีเท่านั้น หลอกผมอยู่งั้นเหรอ?” หนานกงเล่อถา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1155
สีหน้าของหนานกงเล่อเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที พร้อมกับถามออกไปอย่างเย็นชาว่า “ประธานเหอ นี่คุณหมายความว่ายังไง คุณเห็นผมเป็นสัตว์ร้ายงั้นเหรอ?”เหอฉุนเปลี่ยนสีหน้า ก่อนจะรีบพูดออกไปว่า “จะเป็นแบบไปได้ยังไงกันคะ คุณชายหนานกงล้อกันเล่นแล้วล่ะค่ะ ก็แค่พวกเฟยเฟยกำลังแต่งตัวกันอยู่ ไม่ค่อยสุภาพสักเท่าไหร่ เลยจะดูไม่เหมาะสม หากจะมีผู้ชายอยู่ในห้องน่ะค่ะ”“งั้นเหรอ เช่นนั้นก็ให้ผมดูหน่อยสิ ว่ามันจะไม่สุภาพสักแค่ไหนกันเชียว” หนานกงเล่อไม่สนใจคำพูดของเหอฉุนเลยแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะยืนรอที่ประตู เขาเดินตรงเข้าไปทันทีประธานหวังที่เห็นแบบนั้น ก็รีบพูดขึ้นว่า “เช่นนั้นคุณชายหนานกง ผมยังมีธุระที่ต้องไปจัดการ คงไม่อยู่รบกวนแล้วนะครับ”“ไปเถอะ!”หนานกงเล่อไม่หันกลับไปมองด้วยซ้ำ เดินมุ่งตรงเข้าไปข้างในท่าเดียวสีหน้าของเหอฉุนดูไม่ค่อยดีนัก จึงรีบเดินตามไปในทันทีบอดี้การ์ดที่เดินตามหลังเป็นคนปิดประตู ทั้งยังล็อกกลอนจากด้านในอีกต่างหาก ก่อนจะเดินเข้าไปด้านในเมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากประตู สีหน้าของเฉินเฟยเฟยและจางผิงก็เปลี่ยนไปทันที เพราะพวกเธอรู้แล้วว่า หนานกงเล่อมาแล้วจริง ๆ ทำไมถึ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1154
“เอ่อคือ มีสิ!” ไป๋หยางพูดอย่างระมัดระวัง “คุณชายหนานกงพยายามตามจีบเฉินเฟยเฟยอยู่หลายครั้ง แต่ก็ถูกเธอปฏิเสธตลอด มันเลยทำให้เขาโกรธมาก ตอนนี้เขาอาจจะกำลังไปที่โรงแรมที่เธอพักอยู่”“แกว่าไงนะ!”สีหน้าของเย่เทียนหยู่มืดมนลงทันทีไป๋หยางตกใจมาก และกลัวว่าเย่เทียนหยู่จะลงมือกับเขาอีก จึงรีบพูดออกไปว่า “ฉัน ฉันจะบอกทุกอย่าง แต่แกห้ามลงมือกับฉันนะ แล้วก็ ทุกสิ่งที่ฉันพูดคือเรื่องจริง ตำแหน่งของโรงแรมก็เป็นฉันที่บอกเขา”“ตอนนี้คุณชายหนานกงก็น่าจะไปถึงโรงแรมแล้ว”ไป๋หยางตกใจอย่างเห็นได้ชัด เขาคิดแค่ว่าต้องล่อให้เย่เทียนหยู่ไปหาหนานกงเล่อให้เร็วที่สุด แต่เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขาพูดจะทำให้เย่เทียนหยู่โกรธมากแค่ไหนสีหน้าของเย่เทียนหยู่เย็นชาลงทันที แล้วรีบถามออกไปว่า “โรงแรมไหน ห้องอะไร?”ทันทีที่ไป๋หยางได้ยิน เขาก็รีบบอกทันทีโรงแรมนี้อยู่ใกล้กับบริเวณที่เขาอยู่พอดี ห่างออกไปไม่ไกลมากนัก“ทางที่ดีแกก็ภาวนาให้เฉินเฟยเฟยยังคงปลอดภัยอยู่เถอะ เพราะไม่อย่างนั้น แกได้ตายอย่างน่าสังเวชแน่นอน”หลังจากที่เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาจบ ก็ใช้เท้าเตะไปที่ตัวไป๋หยางอย่างแรง เห็นได้ชัดว่าจาก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1153
“แก แกคิดจะทำอะไร?” ไป๋หยางตกใจจนหน้าซีด เขาทั้งกลัวและโกรธในเวลาเดียวกัน“ทำอะไรล่ะ เมื่อกี้ก็บอกแกไปแล้วนี่ แกต้องการชีวิตฉันเลยนะ ฉันแค่ต้องการขาสองข้างของแกก็เท่านั้น ไม่เกินไปหรอกมั้ง?” เย่เทียนหยู่พูดอด้วยน้ำเสียงที่ดูเฉยเมย“ไม่ ไม่ได้นะ!”ไป๋หยางรู้สึกร้อนรน จึงรีบพูดขึ้นว่า “เอางี้นะ ขอแค่แกปล่อยฉันไป เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ เรื่องที่ผ่านไปแล้วฉันก็จะไม่ถือโทษโกรธเคืองอีก”“กลับกัน หากแกลงมือกับฉัน ตระกูลไป๋จะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ แน่ ด้วยความสามารถของตระกูลไปแล้ว ต่อให้แกจะเก่งแค่ไหน แกก็คงจะรักษาชีวิตเอาไว้ไม่ได้อยู่ดี”“นี่แกยังกล้ามาข่มขู่ฉันอยู่อีกเหรอ?” เย่เทียนหยู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ไม่ ไม่ใช่การข่มขู่ แต่เป็นการขอร้อง ขอความเมตตา” เมื่อเห็นท่าทางของเย่เทียนหยู่ ไป๋หยางก็รู้สึกกลัวขึ้นมาจริง ๆ เขาจึงไม่สนใจเรื่องศักดิ์ศรีอีกต่อไปไม่ว่ายังไงก็ต้องหนีจากสถานการณ์ตรงหน้าให้ได้ก่อน รอให้ผ่านวันนี้ไปได้ ตนก็มีอีกเป็นหมื่นวิธีที่จะทำให้อีกฝ่ายตายอย่างน่าสังเวชมากที่สุด“ท่าทีของแกตอนนี้ก็ถือว่าไม่เลว แต่น่าเสียดา
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1152
ตอนนี้ถึงทีของเย่เทียนหยู่แสดงสีหน้าดูถูกออกมาแล้ว เขาส่ายหัวพลางพูดขึ้นว่า “ขยะพวกนี้มาจากไหนกัน กล้าดียังไงมาอวดดีต่อหน้าฉัน เบื่อที่จะมีชีวิตอยู่กันแล้วรึไง!”คำพูดนี้ทำให้คนเหล่านั้นโกรธอย่าเห็นได้ชัด แต่ก็กลับไม่กล้าพูดอะไรออกมาเวลาแบบนี้ ใครมันจะกล้าเสนอหน้าออกไปกัน นั่นไม่เท่ากับเป็นการหาเหาใส่หัวหรอกเหรอ?แต่สุดท้ายแล้ว มันก็จะมีคนที่โง่มาก ๆ ชอบทำตัวเสร่อ ไป๋หยางที่โดนชนจนได้รับบาดเจ็บก็พยายามตะเกียกตะกายออกมา แล้วพูดด้วยความโกรธออกมาว่า “ไอ้หนู แกอย่าได้เหลิงนักนะ!”“แกรู้ไหม ว่าฉันเป็นใคร กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน?”“ก็คุณชายไป๋ไง เมื่อกี้แกก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” เย่เทียนหยู่พูดด้วยสีหน้าที่ดูไม่แยแสไป๋หยางหมดคำจะพูด ก่อนจะโต้กลับด้วยความโกรธ “งั้นแกรู้ไหม ว่าเป็นคุณชายไป๋คนไหน รู้ไหมว่าคุณชายไป๋ที่ว่าหมายถึงอะไร มันหมายความว่าฉันคือคุณชายจากตระกูลไป๋ยังไงล่ะ” “......”เย่เทียนหยู่ไม่มีอะไรจะพูด นี่หัวมันโดนชนจนพังไปแล้วเหรอไป๋หยางรู้สึกว่าตนเองอาจจะอธิบายได้ไม่ชัดเจนมากพอ ก่อนจะรีบพูดเสริมอีกว่า “ที่ฉันจะสื่อก็คือ ตระกูลไป๋นั้นไม่ธรรมดา เป็นถึงหนึ่
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1151
ผั๊วะ ผั๊วะ......หลังจากที่คนเหล่านั้นเดินล้อมเข้ามาด้วยความดุดัน เสียงดังสนั่นก็เกิดขึ้นในทันทีเมื่อมองอย่างละเอียด ก็พบว่าทั้งหมดคือกลุ่มคนที่พุ่งเข้าไปเพื่อหวังจะล้อมโจมตีเย่เทียนหยู่ พวกเขากลับต้องนอนกองบนพื้นเรียงตัว ได้แต่เอามือกุมหน้าตัวเองเอาไว้ และร้องด้วยความเจ็บปวดที่แท้ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ เย่เทียนหยู่ที่ในมือกำลังถือไม้เอาไว้อยู่นั้น เขาเหวี่ยงมันใส่พวกเขาได้อย่างแม่นยำ จนทำให้พวกเขาล้มลงกันหมด พร้อมกับเสียงร้องโอดโอยที่ดังขึ้นเป็นระนาวบางคนโดนตีจนขาทั้งสองข้างหัก แต่ก็ยังมีบางคนที่โชคดีหน่อย ที่โดนตีขาหักแค่ข้างเดียวในตอนนี้เอง เหล่าลูกน้องต่างก็มองไปทางเย่เทียนหยู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ไม่มีใครคาดคิดว่าชายหนุ่มคนนี้จะเก่งกาจขนาดนี้ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่น้อย แทบจะเข้าประชิดตัวเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำแววตาของไป๋หยางเองก็แสดงความประหลาดใจออกมา แต่ส่วนใหญ่เหมือนจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความโหดเหี้ยมเสียมากกว่า เขาจึงพูดพลางหัวเราะขึ้นว่า “ไอ้หนู คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะเก่งกังฟูขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่แกกล้าทำตัวอวดดีแบบนี้!”“ฉันเนี่ยนะ ที
