“อือ ดูเหมือนว่าต้องรอพรุ่งนี้ถึงจะได้นะ”“อ่า หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”“เพราะว่าพรุ่งนี้พี่อยากขอยืมใช้จี้หยกสักหน่อยน่ะ” เทียนหยู่อธิบาย“อย่างนั้นเองเหรอคะ ทำฉันตกใจหมดเลย ถ้าพี่เย่อยากเอาไปก็ได้เสมออยู่แล้วค่ะ เดิมทีมันก็เป็นของของพี่นี่น่า ต้องยืมอะไรกันล่ะคะ”“ไม่เป็นไร เพราะมันถูกมอบให้กับคุณ มันเป็นของคุณ คราวนี้มันเป็นสถานการณ์ที่พิเศษมากจริง ๆ ฉันจำเป็นต้องใช้จี้หยก” เทียนหยู่กล่าว“อือ!”พี่เย่ไม่ได้บอกว่าเขาต้องการทำอะไรกับจี้หยก ดังนั้นเฉินเค่อซินจึงไม่ถาม หากพี่เย่รู้สึกว่าจำเป็น เขาจะบอกกับตัวเองตามธรรมชาติหลังจากที่ทั้งสองกินข้าวเสร็จแล้ว เย่เทียนหยู่ก็พาเฉินเค่อซินไปซื้อของมากมาย รวมถึงกระเป๋าใบใหญ่และใบเล็กจำนวนมาก ก่อนที่จะกลับไปที่ชุมชนและพาพวกเขาไปที่ประตูด้วยกันเมื่อเฉินหมินเปิดประตูและเห็นเย่เทียนหยู่ เขาก็ยิ้มทันทีและเชิญเขาเข้าไปหลังจากเข้ามาแล้ว เทียนหยู่ก็นั่งเป็นเวลานาน เขายังเตือนพวกเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าหากพวกเขามีปัญหาใด ๆ พวกเขาจะต้องบอกเขาทันทีและอย่ากลัวที่จะเกิดปัญหาเพราะหลายสิ่งหลายอย่างเป็นปัญหาใหญ่สำหรับพวกเขา แต่สำหรับฉัน มันเป็นแค่เร
เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 06.00 น. เย่เทียนหยู่ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์มือถือ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วรับสาย: “ฮัลโหล”“พี่เย่ พี่ทำอะไรอยู่? ยังหลับอยู่หรือเปล่าคะ?”เสียงเร่งรีบของหยางเฉียนเฉียนดังมาจากอีกด้านหนึ่ง“ใช่ คุณมีเรื่องอะไรเหรอเช้าตรู่แบบนี้ถึงตื่นแล้วน่ะ?” เทียนหยู่รู้สึกงุนงง“พี่ยังหลับลงอีกเหรอคะ?”“คุณไม่รู้ใช่มั้ย วันนี้หลินหว่านหรูกำลังจากไปพร้อมกับ เย่เซวียนซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลเย่ใน เมืองหลงตู” หยางเฉียนเฉียนกังวลเกี่ยวกับ เย่เทียนหยู่ตามความเข้าใจของเขาเอง พี่เย่รู้จักหลินหว่านหรูมาตั้งแต่เด็ก และเขาไม่เคยลืมเธอในใจเลยหยางต้าฝูพ่อของเธอเล่าสิ่งเหล่านี้ให้เธอฟังในตอนนั้น“อ่อ ถ้าเรื่องนั้นผมรู้แล้วละ”“พี่รู้เหรอ?”“พี่รู้แต่ว่าไม่กังวลเลย หรือพี่ไม่ชอบเธอแล้วจริง ๆ เหรอคะ?”“ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณหย่ากันแล้ว?”หยางเฉียนเฉียนไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน แต่ถึงอย่างนั้น ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการเตือนเย่เทียนหยู่ให้รับรู้ถึงสิ่งที่เธอต้องการจริง ๆแม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้เธอเสียโอกาส แต่เธอก็จะมีความสุขอย่างแท้จริงเมื่อพี่เย่มีความสุข"ถูกต้องแล้ว!"เทียนหยู่พ
ในเวลานี้ หลิวเมิ่งอยู่ข้างกายหลินหว่านหรูไม่ห่าง เธอแอบด่าเย่เทียนหยู่ผู้เป็นพี่เขยไปนับครั้งไม่ถ้วน พี่สาวเธอเชื่อใจเขาเปล่าประโยชน์จริง ๆ ทั้งที่ตัวเธอเองบอกความจริงอีกฝ่ายไปแล้ว แต่เขากลับยังไม่โผล่มาอีกขี้ขลาดอย่างกับหนูไม่มีผิดสีหน้าของหลินหว่านหรูเฉยเมยและเศร้าหมอง เธอรู้ว่าชะตากรรมของเธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ แต่ไม่ว่ายังไง ต่อให้เธอต้องตาย เธอก็จะเก็บความบริสุทธิ์สุดท้ายของตัวเองไว้นอกจากเย่เทียนหยู่แล้ว ร่างกายของเธอจะไม่มีวันยอมถูกผู้ชายคนไหนแตะต้องได้อีกแม้ว่ามันจะนำไปสู่การทำลายล้างของตระกูลหลินก็ตาม!เขาไม่สามารถควบคุมได้มากนัก ดังนั้นเขาจึงต้องโทษปู่ พ่อแม่ และตัวเองโดยหลักแล้วภายใต้สถานการณ์ปกติ หากเขาเสียชีวิตในตระกูลเย่ของ เมืองหลงตู ก็ไม่มีเหตุผลที่ เย่เซวียนจะต้องฆ่าพ่อแม่ของเขา“พี่สาว คุณอยากไปกับคุณเย่เซวียนจริง ๆ เหรอ?” หลิวเมิ่งทนไม่ไหวจริง ๆ“ไม่อย่างนั้น ฉันจะมีทางเลือกมั้ย?”หลินหว่านหรู ยิ้มอย่างน่าสมเพชและพูดว่า: "เสี่ยวเหมิง ถ้าคุณมีโอกาสได้อยู่กับเทียนหยู่ คุณต้อง..."“พี่ นี่พี่พูดไร้สาระอะไรกันคะ? ฉันจะไม่ทำอย่างนั้น บางทีพี่เขยของฉันอา
เห็นได้ชัดว่าคุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่น ๆ ไม่รู้ว่าเย่เซวียนกำลังคิดอะไรอยู่ แท้จริงแล้ว ในสายตาของเย่เซวียน พวกเขาทั้งอ่อนแอและนอบน้อมถ่อมตนมากเกินไปคนละระดับกันอย่างสิ้นเชิงขอแค่เขาอยากจะทำ เพียงสั่งเพียงคำเดียว ก็มีวิธีทำลายตระกูลหลินมากมายนับไม่ถ้วนหลังจากเข้ามาด้านในและทักทายกันเล็กน้อย ทุกคนก็เริ่มพูดถึงหลินหว่านหรูแต่มาถึงตอนนี้ หลินหว่านหรูก็ไม่อาจเก็บตัวไม่ออกมาได้อีกต่อไป ทำได้แค่ต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ และเดินออกมาจากด้านในหลิวเมิ่งติดตามเธอมาไม่ได้ตามต่อเพราะเธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเธอต้องดุพี่เขยไอ้เวรและพี่เขยขี้ขลาดของเย่เทียนหยู่อย่างรุนแรงเธอไม่สนใจว่าเย่เทียนหยู่คิดยังไงกับตัวเองเธอจึงแอบกดหมายเลขโทรศัพท์ของเทียนหยู่จากด้านหลังในเวลานี้ เทียนหยู่อยู่ข้างนอกแล้ว แต่เขาไม่ได้เข้าไป เพราะเขาต้องการเห็นว่า เย่เซวียนจะทำอะไรเมื่อเธอรับสาย เธอกังวลว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับหลินหว่านหรูดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะรับสายทันที แต่ว่าทันทีที่เธอรับสาย คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็ตะโกนใส่เธอ“เทียนหยู่ เจ้าสารเลวไร้ยางอาย!”“เจ้าขี้ขลาดไร้ประโยชน์ คุณยังไ
คุณปู่ตระกูลหลินเห็นด้วยทันทีและกล่าวว่า: “หว่านหรู ต่อจากนี้ไปจะต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ อย่าทำอะไรที่ไม่ควรทำ”“ใช่ ๆ โดยเฉพาะการเหวี่ยงอารมณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ ต้องเชื่อฟังคุณชายเย่ คุณชายเย่พูดอะไรก็คืออย่างนั้น ให้ทำอะไรก็ทำตามแต่โดยดี ต้องหัดสังเกตุเยอะ ๆ พูดให้น้อย”แม่ตระกูลหลินตักเตือนเธอ ขาดก็แต่ให้หลินหว่านหรูทำตามหลักสามเชื่อฟังสี่จรรยาแล้วเย่เซวียนรู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นเมื่อได้ยินแบบนั้น นี่คือสิ่งที่คนชั้นต่ำในสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้เมื่อได้รับการสนับสนุนจากคุณชายผู้สูงศักดิ์เช่นเขา แค่คำพูดไม่กี่คำก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้งยิ่งเขาฟังคำชมทั้งสองมากเท่าไร เขาก็ยิ่งดูถูกตระกูลหลิน รวมถึงหลินหว่านหรูมากขึ้นเท่านั้นสองสามครั้งแรกที่เขาถูกหลินหว่านหรูปฏิเสธ เดิมทีเขาคิดถึงหลินหว่านหรูมาก แต่ถึงอย่างนั้นไม่ช้าก็เร็วเธอก็จะถูกเล่นด้วยแบบไม่เป็นทางการและด้วยวิธีการของเขา มีหลายวิธีที่จะทำให้หลินหว่านหรูยอมจำนนอย่างเชื่อฟังหลิวเมิ่งออกมาในเวลานี้ เมื่อฟังคำพูดของป้าของเธอและคนอื่น ๆ เธอก็เข้าใจความคับข้องใจในใจของพี่สาวของเธอมากขึ้น แต่เธอก็ไม่มีทาง
เมื่อเสียงของเทียนหยู่ดังขึ้น ทุกคนก็มองไปที่ประตูเพราะคุณปู่ตระกูลหลินให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับงานแห่งความสุขในวันนี้ นอกเหนือจากญาติทุกคนในตระกูลหลินแล้ว แม้แต่เพื่อนที่เกี่ยวข้องบางคนก็ปรากฏตัวในที่เกิดเหตุด้วยเพราะอย่างนั้นตอนนี้เลยมีคนอยู่ไม่น้อยในเวลานี้ หลิวเมิ่งตกตะลึงเมื่อเธอได้ยินเสียง จากนั้นเธอก็มองไปที่ประตูทันทีมาแล้ว!พี่เขยอยู่ที่นี่จริง ๆ เขาไม่ได้หลอกฉัน!โดยเฉพาะสิ่งที่เขาเพิ่งพูดนั้นน่าตื่นเต้นและน่าตื่นเต้นมาก แต่คำถามก็คือ เขาจะจัดการกับความโกรธอันล้นหลามของคุณชายเย่ได้ยังไงแน่นอนว่า หลิวเมิ่งหันกลับมามอง เย่เซวียนใบหน้าของเขามืดมนอย่างยิ่งและเขาจ้องมองไปที่ประตูอย่างแน่นหนา เจตนาฆ่าในดวงตาของเขาเกือบจะเปิดเผยแต่เห็นได้ชัดว่าพี่สาวของฉันตื่นเต้นและมีความสุขมากหลินหว่านหรูตื่นเต้นมาก เมื่อกี้เธอหมดหวังแล้วจริง ๆแต่ไม่คิดเลยว่าในเวลานี้เธอจะได้ยินเสียงที่ฝังลึกอยู่ในหัวใจของเธอ เธอตกตะลึงนิ่งค้างอยู่กับที่และสงสัยว่าตัวเองเกิดอาหารปราสาทหลอนในความเห็นของเธอ ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง เย่เทียนหยู่ก็ไม่มีทางมาปรากฏตัวที่นี่แต่ตอนนี้ฉันได้ยินเสียงของเขา แ
แม่ตระกูลหลินและสามีสับสนมากกว่าเดิม พวกเขาโกรธจัดและสาปแช่งอย่างกังวลและโกรธ: "หลินจื่อตงออกไปจากที่นี่ คุณรู้มั้ยว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร"“แน่นอนว่าผมรู้ว่าตัวเองกำลังพูดอะไร พี่เขย พี่มาที่นี่เพื่อพบพี่สาวของผมใช่มั้ย? พี่สาวของผมอยู่ที่นั่น เธอรอคุณอยู่จริง ๆ” หลินจื่อตงพูดเสียงดัง“หลินจื่อตง!”“กลับไปที่ห้องของแกเดี๋ยวนี้นะ!”คุณปู่ตระกูลหลินก็โมโหมากเช่นกัน หลานชายคนนี้ไม่ยอมให้ตัวเองกังวลเรื่องอะไรตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่าในอดีต เนื่องมาจากโชค เขาจึงรอดพ้นภัยพิบัติใหญ่ๆ หลายครั้งด้วยความช่วยเหลือของเย่เทียนหยู่ ซึ่งทำตัวเหมือนสุนัขจิ้งจอกและเสือครั้งนี้มันเหลือเชื่อมากเขากล้าพูดจบทำให้คุณชายเย่ขุ่นเคืองจนตายเมื่อเผชิญหน้ากับการดุด่าด้วยความโกรธของคุณปู่ตระกูลหลิน หลินจื่อตงก็อดไม่ได้ที่จะหดหัวลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าหวาดกลัว เขายังคงกลัวชายชรามากเขาก้าวออกไปอย่างช่วยไม่ได้ แต่ไม่ได้จากไปคุณปู่หลินไม่มีเวลาสนใจเขา เขาเดินตรงไปหาเทียนหยู่ และพูดอย่างเย็นชา: "เทียนหยู่ วันนี้เป็นวันที่ดีสำหรับตระกูลหลินของเรา ฉันไม่อยากมีข้อพิพาทกับคุณ"
เย่เซวียนกำหมัดแน่น ร่างกายของเขามีพลังของความโกธาปะทุออกมาอย่างน่าสะพรึงกลัว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธจัดถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้เป็นสถานการณ์พิเศษ เขาคงจะลงมือไปแล้วใบหน้าของหลินหว่านหรูซีดเผือด เธอกังวลและพูดขึ้นทันที: “เทียนหยู่ เราหย่ากันแล้วนะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว นายเลิกมากวนฉันแล้วออกไปซะ”คุณปู่ตระกูลหลินและคนอื่น ๆ ต่างก็มองเย่เทียนหยู่ด้วยความโกรธไอ้สารเลวนี่ มันอยากทำลายความมั่งคั่งของตระกูลหลินจริง ๆ รึไง มันช่างน่าโมโหจริง ๆแต่ว่าชีวิตแสนสุขของเขาคงจะสิ้นสุดแล้ว เพราะหากคุณชายเย่โกรธเช่นนี้ ต่อให้เขาเป็นปีศาจแมวเก้าชีวิต เขาก็คงจะตายอยู่ดีแม้ว่าเธอจะถูกหลินหว่านหรูขับออกไป แต่เย่เทียนหยู่ก็ไม่ได้โกรธเพราะเธอสามารถเห็นความรักและความห่วงใยที่มีให้กับเธอได้อย่างชัดเจนในสายตาของหลินหว่านหรูเธอกังวลว่าตัวเขาอาจจะเกิดเรื่องไม่ เย่เซวียนได้ยินคำพูดของหลินหว่านหรูไม่เพียงแต่เขาจะไม่มีความสุข แต่สีหน้าของเขาก็มืดมนมากขึ้นเรื่อยๆแต่เห็นได้ชัดว่า ในใจของเย่เซวียน เย่เทียนหยู่เป็นศพไปแล้ว และจะไม่มีวันได้เห็นดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้แต่เย่เทียนหยู่ยิ้มเล็กน้อยและพูดอ