Share
บทที่ 526
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 527
“ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่จะเตือนแกไว้ก่อน”“ครั้งหน้าถ้าคิดจะฆ่าฉัน ไม่ต้องหาคนกระจอกงอกง่อยแบบนี้มาหรอก หาคนที่เก่งกว่านี้หน่อยสิ”“ไม่อย่างนั้น มันก็น่าเบื่อแย่เลยสิ”เย่เทียนหยู่เปิดปากพูดเบาๆ“แก แกหมายความว่ายังไง？”กงซุนจื้อถึงกับสีหน้าเปลี่ยน ใบหน้าเต็มไปด้วยคำถามที่ไม่น่าเชื่อ เป็นไปได้ไหมว่าแม้แต่ผู้เฒ่าหวังก็ยังทำไม่สำเร็จแต่ว่า มันจะเป็นไปได้ยังไงนั่นคือยอดฝีมือผู้ที่มีระดับพลังผลัดเปลี่ยนขั้นกลางเลยนะ เจ้าเย่เทียนหยู่ ทำไมถึงได้น่ากลัวขนาดนี้กันจากข้อมูลที่ตนได้สืบค้นมาก่อนหน้านี้ เย่เทียนหยู่เพิ่งจะลงจากเขามา เดิมทีเขาไม่มีภูมิหลังอะไรเลยด้วยซ้ำ จะมีก็แต่ทักษะกังฟูที่พอจะเป็นการเป็นงานหน่อย แต่นับประสาอะไรกับกังฟูลูกแมวพวกนั้น ที่แทบจะไม่มีประโยชน์เลย“ไม่มีอะไร ดูแลตัวเองด้วยล่ะ！”เย่เทียนหยู่พูดจบ ก็วางสายโทรศัพท์กงซุนจื้อโทรไปที่มือถือของผู้เฒ่าหวังในทันที แต่ไม่ว่าจะโทรสักกี่รอบ ก็ไม่มีการตอบรับกลับมาจากอีกฝ่าย ณ เวลานี้ ใบหน้าของเขาดูไม่ได้เลยในตอนนี้ เขาก็คิดได้ ว่าตนดูถูกฝีมือของเขาจนเกินไป เพราะคิดว่าสามารถบดขยี้เย่เทียนหยู่ให้ตายได้ แต่กลับไม่ง่ายอย่าง
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 528
อย่างไรเสียนี่ก็เป็นคำสั่งของคุณชาย ทั้งสองคนพาผู้เฒ่าหวังไปที่ห้องน้ำ โปรยผงเล็กน้อยตามที่เย่เทียนหยู่สั่งไว้ไม่นานก็เกิดสิ่งที่น่าหน้าอัศจรรย์ขึ้นไม่นานนัก ทั้งสองคนก็เดินออกมา แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ ของนี่มาจากไหน ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำขึ้นมามันมีประโยชน์กับนักฆ่าอย่างพวกเขาจริงๆ“จัดการเสร็จแล้วเหรอ？”“อืม！”นักฆ่าหมายเลขเจ็ดพยักหน้า แต่ก็ทนไม่ไหวที่จะถาม “คุณชาย นี่คือ？”“ฉันยังพอมีอยู่ อันนั้นนายเก็บไว้เถอะ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ ดังนั้นจึงขี้เกียจปลุงมัน คราวหลัง ฉันจะปรุงมันเพิ่มอีกเสียหน่อยก็แล้วกัน”เย่เทียนหยู่พูดเบาๆ“หืม คุณชาย อันนี้คุณทำขึ้นมาเองหรือ”“อืม มีแค่ชิ้นเดียว”นักฆ่าหมายเลขเจ็ดยิ้มเจื่อน ความสามารถของคุณชายนี่เกินกว่าที่ตนเองจินตนาการไปมากจริงๆหลังจากที่ทั้งสองคนไปแล้ว มือถือของเย่เทียนหยู่ก็ดังขึ้น เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย“ว่าไง！”“แกคือเย่เทียนหยู่ใช่ไหม？” อีกฝ่ายจะใช้น้ำเสียงที่เปลี่ยนไป จนฟังสำเนียงเดิมแทบไม่ออก“ฉันเอง”“’งั้นก็ถูกคนแล้ว เฉินเข่อซินอยู่ในกำมือของพวกเราแล้ว”“แกหมายความว่ายังไง？”เย่เทียนหยู่สีหน้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 529
ผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้ว เพราะอีกฝ่ายย้ายตำแหน่งอยู่เรื่อย ๆ เย่เทียนหยู่จึงใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง สุดท้ายก็มาถึงที่หมายในที่สุดนี่คืออาคารร้างแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากตัวเมืองพอสมควรที่สำคัญเลยคือวิศัยทัศน์รอบด้านโล่งแจ้ง ไม่มีแม้แต่ที่จะให้หลบซ่อน และยังทำให้ไม่สามารถเตรียมอะไรพื้นฐานได้มากนักเมื่อรถมาถึงยังหน้าประตู ยามที่อยู่หน้าประตูก็รีบให้เขาลงจากรถทันทีจากนั้นยามคนหนึ่งก็ตรวจร่างกายดูว่าเขาถือของอะไรมาด้วยไหม ส่วนอีกคนพลิกตรวจดูรอบๆ รถ ไม่พบปัญหาอะไร และไม่มีใครตามมาด้วยหลังจากทุกอย่างเรียบร้อย ยามคนหนึ่งพาเขาเข้าไปข้างใน มีแค่คนเดียวที่ดูประตูอยู่จากนั้นไม่นานนัก เย่เทียนหยู่ก็ได้เจอกับชายคนหนึ่งที่สวมหน้ากากอยู่ ข้าง ๆ เขาเอง ก็ยังมีชายอีกหลายคน ทั้งหมดล้วนแต่สวมหน้ากาก ไม่เห็นหน้าเย่เทียนหยู่มองไปรอบๆ มองไม่เห็นแม้แต่เงาของเฉินเข่อซินด้วยซ้ำ“ไม่ต้องหาหรอก เฉินเข่อซินไม่ได้อยู่ที่นี่” หัวหน้าของอีกฝ่ายพูด น้ำเสียงเย็นชาไม่แยแส“แกเป็นใครกัน เพราะอะไรถึงต้องจับตัวเธอ？”เย่เทียนหยู่พยายามให้ตัวเองสงบสติลง ไม่ถามว่าเฉินเข่อซินเป็นยังไง ยิ่งเขาให้ความสนใจมากเท่าไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 530
ความเจ็บปวดของเขาในปีนั้น จะไม่ให้โกรธแค้นได้ยังไง“ดูเหมือน แกจะแค้นมากสินะ” ชายนิรนามช่างสังเกตมาก “ถ้าฉันพูดไม่ผิด แกน่าจะมีชื่ออื่นอีก เย่เสี่ยวเทียน แกว่าฉันพูดถูกไหม？”เมื่อคำพูดนี้ออกมา เฉินเข่อซินคือคนที่ตกใจที่สุดเธอตะลึงอยู่ครู่หนึ่งพี่เย่ จะใช่คนเดียวกันกับเสี่ยวเทียนที่ตนตามหาจริงๆ เหรอ？ไม่ อาจจะไม่ใช่พี่เย่อาจจะไม่รู้ว่าตนตามหาพี่เสี่ยวเทียนอยู่ งั้นถ้าเขาคือพี่เสี่ยวเทียนจริง เขาน่าจะยอมรับไปนานแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องปกปิดเลยสักนิดในครั้งนี้ เย่เทียนหยู่ไม่คิดที่จะปิดบัง เพราะเขาเองก็อยากรู้ความจริงเมื่อปีนั้น เขาพูดช้าๆ “ไม่ผิด ฉันคือเย่เสี่ยวเทียน เมื่อปีนั้นที่เกิดเหตุเพลิงไหม้ ฉันโชคดีที่ยังชีวิต และรอดออกมาได้”ทันทีที่พูดออกไป เฉินเข่อซินก็ตกใจสุดขีด ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองพี่เย่ คือคนเดียวกันกับพี่เสี่ยวเทียนจริงๆเขาคือพี่เสี่ยวเทียนจริงๆ！ในขณะเดียวกัน แววตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความตื้นตัน แม้ว่าจะไม่รู้จักพี่เย่มาก่อน แต่เธอก็ไม่ได้โทษใคร แค่หาพี่เสี่ยวเทียนเจอจริงๆ จะทำอย่างไรก็ยอมหมดแต่ว่า นี่คือเรื่องจริงเหรอ“เป็นแกจริงๆ ด้วย！
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 531
เฉินเข่อซินตะลึงไปหมด แต่ในเมื่อเย่เทียนหยู่เปลี่ยนไปแบบนี้ เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้นกว่าเดิม และทำตามสิ่งที่เขาพูดโดยไม่ตั้งใจ“ฮ่าฮ่า......”“เคยเห็นคนปัญญาอ่อนมาเยอะ แต่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน”“อืม เกรงว่าเขาจะยังไม่รู้ ว่าพวกเราเคยฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มา แม้จะเป็นยอดฝีมือระดับพลังผลัดเปลี่ยนก็ตามที เมื่อพวกเราร่วมมือกัน ยังไงก็ตายอย่างแน่นอน”“ในเมื่อเขารนหาที่ตายขนาดนี้ พวกเราก็จะสงเคราะห์ให้เขาเอง”ขณะที่พูด หนึ่งในนั้นก็พุ่งตรงไปยังเย่เทียนหยู่ ใช้กริชที่อยู่ในมือฟาดฟันไปยังที่คอของเย่เทียนหยู่ แต่วินาทีต่อมา เขาแค่รู้สึกเจ็บลำคอนิดหน่อย ความหวาดกลัวเกิดขึ้นบนใบหน้าเมื่อมองไปที่เย่เทียนหยู่ พูดอะไรไม่ออกแล้วทรุดตัวลงไปกองอยู่กับพื้นจนเสียชีวิตเขาไม่เห็นเย่เทียนหยู่ลงมือเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไมกริชของตัวเองถึงไปอยู่ที่มือของอีกฝ่ายได้อย่างไรชายนิรนามที่เป็นหัวหน้าถึงกับหน้าถอดสี ไม่น่าเชื่อ นี่คือนักสู้ยอดฝีมือ แล้วจึงพูดด้วยความโกรธ “ทุกคนระวังให้ดี！”แต่ก็สายเกินไปแล้ว เย่เทียนหยู่ปลดปล่อยพลังในร่าง คนทั้งคนเปรียบเหมือนเงาลวงตา พุ่งผ่านทุกคน และเชือดคอทุกคน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 532
เมื่อรถมาถึงเมืองแล้ว ทั้งสองต่างได้พากันเดินลงมา เฉินเข่อซินก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป กล่าวถาม “พี่เย่ เมื่อกี้ พี่พูดจริงหรือเปล่า？”เรื่องวันนี้ โดยปกติเย่เทียนหยู่ไม่มีเจตนาที่จะปกปิดอะไร “อืม เข่อซิน ขอโทษนะ ที่ก่อนหน้านี้เก็บไว้เป็นความลับกับเธอ”“จริงเหรอ พี่คือพี่เสี่ยวเทียนจริงๆ เหรอ พี่ไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม？”“เด็กโง่ ฉันจะหลอกเธอทำไมกัน ฉันยังจำได้ ฉันติดหนี้ตุ๊กตาบาร์บี้เธอตัวหนึ่งนี่”“มาสิ ฉันให้！”เย่เทียนหยู่เหมือนกับนักมายากล อยู่ๆ ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาบนมือของเขาจริงๆได้ยินเรื่องตุ๊กตาบาร์บี้ เฉินเข่อซินก็หายสงสัย มือหนึ่งรับบาร์บี้ไว้ ชักจะตื่นเต้นซะแล้วสิ “ใช่ พี่คือพี่เสี่ยวเทียน ใช่จริงๆ ด้วย”“ดีจังเลย ดีจริงๆ！”ตอนนี้ เธอตื่นเต้นมากจนเกินไป จนทนไม่ไหวที่จะกอดเย่เทียนหยู่ให้แน่นๆกอดแน่นยิ่งกว่าตอนที่อยู่ในอาคารร้างเสียอีก ราวกับกลัวว่าเย่เทียนหยู่จะหายไปอย่างนั้นเลยเย่เทียนหยู่ก็ทุกข์ใจเล็กน้อย มือกอดไปที่เฉินเข่อซินโดยไม่ได้ตั้งใจ ตลอดหลายปี เฉินเข่อซินเพื่อที่จะตามหาพี่เสี่ยวเทียนของเธอ ต้องทุ่มเทความคิดอย่างมากบางที เขาควรบอกเธอเกี่ยวกับตัวเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 533
“ถอดเสื้อออกก่อนสิ” เฉินหมิ่นกล่าวเย่เทียนหยู่ประมาทนิดหน่อย แต่เขาก็ยังถอดเสื้อออกอย่างช้าๆ ตามที่บอกเฉินหมิ่นก้าว ไปที่ด้านหลังของเขา สังเกตเห็นปานแดงเล็กๆ ที่กลางหลังอย่างรวดเร็ว มันไม่ได้ชัดเป็นพิเศษ ถ้ามองให้ดีถึงจะเห็นชัดขึ้นไม่ผิดแน่ คือไอ้เจ้านี่แหละรอยแผลอื่นสามารถปลอมขึ้นมาได้ แต่อันนี้ปลอมขึ้นมาไม่ได้ต่อมา เขาก็ยังคงถามคำถามต่อไปอีกหลายชั่วโมง เย่เทียนหยู่ตอบกลับได้ทั้งหมดณ เวลานี้ เฉินหมิ่นก็ยืนยันตัวตนของเย่เทียนหยู่แล้ว กล่าว“เสี่ยวเทียน ในตอนนั้นแม่พาคุณมาที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า และยังได้ทิ้งจี้หยกเอาไว้ให้”“แม่ของเธอบอกว่ามันสูงส่งมาก อย่าทำหายง่ายๆ ให้ฉันห้อยเก็บไว้ที่คอ”“เดิมทีอยากรอให้คุณโตกว่านี้อีกหน่อยถึงจะมอบให้คุณ ใครจะรู้ได้ว่าเหตุเพลิงไหม้ในปีนั้น พวกเราก็แยกกระจายกันหมด ตอนนี้ ถึงเวลาที่ต้องคืนให้กับเจ้าของเดิมแล้ว”ขณะที่พูด เฉินหมิ่นก็ถอดจี้หยกที่คอออก จากนั้นก็มอบให้เย่เทียนอยู่ช้าๆ อย่างระมัดระวังเย่เทียนหยู่รับจี้หยกไว้ กำไว้ในมือรู้สึกว่าวัสดุธรรมดามาก สีเองก็ไม่ได้สะดุดตาเป็นพิเศษ แม้กระทั่งจี้หยกธรรมดาก็ยังดีกว่านิดหน่อยด้วย“เส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 534
“เธอนี่ตั้งแต่เช้าตรู่เลยนะ บังคับฉันมาที่บริษัท หรือว่านี่มีมารยาทแล้ว？”“เข้าตรู่อะไร คุณทำอะไรทุกคืนล่ะ เก้าโมงฉันโทรหาแต่คุณก็ยังหลับอยู่ คงไม่ใช่ว่าออกไปเที่ยวเสเพลทุกคืนหรอกเหรอ？”หลินหว่านหรูกำลังสงสัยว่าเจ้าคนกะล่อนนี่ซี้ซั้วออกไปเที่ยวในตอนกลางคืน เธออยากจะพาเย่เทียนหยู่กลับไปอยู่ที่บ้านตระกูลหลินจริงๆ แต่ว่า คนในบ้านต้องไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน “ไม่ได้ทำจริงๆ นะ！”เย่เทียนหยู่พูดอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันพูดก่อนหน้านี้แล้ว ฉันไม่สนใจธุรกิจของบริษัทจริงๆ ยังไงเสีย ฉันหาคนมาจัดการเรื่องต่างๆ แทนก็ได้แล้ว”“ได้อะไรล่ะ คุณไม่เข้าใจหรือไงว่าทำไมฉันถึงเลื่อนตำแหน่งให้คุณเป็นผู้บริหาร？” หลินหว่านหรูโกรธ“เอ่อ เพราะอะไรเหรอ？”“คุณ！”หลินหว่านหรูโกรธมาก พูดด้วยความโกรธ “ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทุกวันคุณคิดอะไรอยู่ หรือว่าคุณไม่คิดอยากยกระดับตัวเองให้ดีขึ้นบ้างเหรอ？”“ฉันก็ดีขึ้นแล้วนะ” เย่เทียนหยู่พูดอย่างช่วยไม่ได้“คุณเนี่ยนะดี？”“เอาล่ะ บางทีคุณอาจจะมีทักษะบางอย่างก็จริง แต่คุณยังไม่มีอำนาจและอิทธิพล จะยังเทียบกับลูกแหง่พวกนั้นได้ยังไง？”“ทำไมฉันต้องไปเปรียบเทียบกับพวกเขาด้วยล
Latest chapter
