MasukShare
23
Bab terkait
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 24
ทุกคนที่ได้ยินก็ตกใจงงงวยงุนงงกันหมด!หลินหว่านหรูถูกเย่เทียนหยู่ที่ยืนหยัดเพื่อเธออีกครั้งทำเอาประทับใจ แต่ยังรู้สึกรำคาญกับความไม่รู้และความไม่แยแสโลกของเขาอยู่ดีนี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ เลยแน่นอนว่าจู่ ๆ ซ่งหยางก็โกรธจัด“มึงมันแกว่งเท้าหาเสี้ยน!”ทันทีที่เขาพูดจบซ่งหยางก็ก้าวไปข้างหน้า ยกมือขวาขึ้น และตบเขาอย่างแรงโดยไม่ลังเลดูเหมือนการเคลื่อนไหวจะเร็วมากและความเร็วก็พุ่งเต็มปรอทหลินหว่านหรูตกใจมาก นายน้อยซ่งคนนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นปรมาจารย์วิทยายุทธ์จริง ๆเธอเพิ่งรู้ว่าเย่เทียนหยู่รู้จักกังฟู และเธอไม่รู้ว่าจะสามารถหลีกเลี่ยงมันได้หรือไม่เย่เทียนหยู่ดูสงบและไม่ได้หลบเลย เขาไม่ได้ตบคู่ต่อสู้กลับจนกว่าเขาจะเข้ามาใกล้ตึง!เสียงดังฟังชัด!ซ่งหยางคร่ำครวญอย่างน่าอนาถ รู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนจัดด้วยความเจ็บปวดขณะที่เขาถูกผลักกลับทุกคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งพวกเขาไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนองด้วยซ้ำไป!เพราะในความเห็นของพวกเขา เย่เทียนหยู่น่าจะเป็นคนที่โดนทำร้ายซ่งหยางโกรธมาก เขารู้สึกว่าเขาเพิ่งประมาทเขาจึงลุกขึ้นมมาอีกครั้งและกระโจนขึ้นไปในอากาศเหมือนนกอินทรีก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 25
หลังจากที่พนักงานร้านตกใจแล้วก็รีบหยิบการ์ดเข้าไปรูด มันเป็นเรื่องจริงหลังจากจัดการเรียบร้อยแล้ว เขาก็ส่งคืนให้เย่เทียนหยู่ทันที และพูดด้วยความเคารพ: “ท่านคะ เสื้อผ้าและบัตรของคุณค่ะ”เย่เทียนหยู่รับมันไว้และเก็บการ์ดไว้ไป ก่อนจะถือเสื้อผ้าเอาไว้เมื่อเห็นว่าแบล็กการ์ดมังกรดำเป็นของจริง ซ่งหยางก็รู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น เขารีบลุกขึ้นและเดินจากไป เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาลุงของเขา เขาต้องยืนยันก่อนหากเราไปขุ่นเคืองกับคนใหญ่โตแบบนี้ เราก็ต้องแก้ไขโดยเร็ว มิฉะนั้นเขาจะตายอย่างน่าสังเวชและอาจนำความเสียหายมาสู่ตระกูลซ่งด้วยหลินหว่านหรูมึนงง และเธอก็พูดอย่างขมขื่นด้วยใบหน้าที่น่าเกลียด: “เย่เทียนหยู่คราวนี้ นายประสบปัญหาใหญ่จริง ๆ แน่”“ไม่เป็นไร ผมจัดการได้หรอกน่า!” เย่เทียนหยู่ดูราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น“นายจัดการกับมันได้ ลงมาจากเขาแบบไหนจะจัดการยังไงย่ะ”“นายคิดว่าการรู้กังฟูหมายความว่านายจะอยู่ยงคงกระพันเหรอ นี่ไม่ใช่สมัยโบราณนะ”“ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” เย่เทียนหยู่ต้องการอธิบาย“ไม่ว่าจะหมายถึงอะไร มันไม่ใช่สิ่งที่คุณจัดการได้นะ คราวนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 26
จากนั้นเขาก็คิดว่าเป็นเย่เทียนหยู่ที่ซูถิงโทรมาเมื่อกี้เป็นเขาจริง ๆเมื่อนึกถึงซ่งเหวินหวู่ที่บอกว่าอีกฝ่ายชอบเก็บตัว ตัวตนของเขาก็ต้องไม่เปิดเผย เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแสดงความเคารพจากระยะไกล แล้วรีบจากไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นสิ่งที่เขาคิดคือการรอโอกาสแล้วเขาจะไปขอรับผิดกับเย่เทียนหยู่ด้วยตนเองผู้หญิงคนนั้นไม่คาดคิดว่าซ่งหยางจะจากไปแบบนี้ด้วยท่าทีไม่เต็มใจ ในท้ายที่สุดซ่งหยางก็ตบเธออย่างแรงไปหลายทีจะอีกฝ่ายได้สติหลินหว่านหรูมองไปที่การแสดงของซ่งหยางและตกใจเล็กน้อย เกิดอะไรขึ้น เมื่อพิจารณาจากความตั้งใจของอีกฝ่าย ไม่เพียงแต่เขาจะไม่เรียกใคร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะแก้ไขปัญหาได้แล้วซูถิงก็ตกตะลึงและอุทาน: “ไม่คิดเลยว่านายน้อยหลิวจะมีบารมีขนาดนี้ แม้แต่ซ่งหยางยังกลัวเขา”หลินหว่านหรูพยักหน้าและกล่าวว่า: “ฉันก็ไม่คาดคิดเหมือนกัน ดูเหมือนว่าคุณหลิว จะมีอำนาจมากกว่าที่เราคิดไว้มาก ครั้งนี้ต้องขอบคุณเขาจริงๆ”“ถูกต้อง ไม่เหมือนบางคนที่ต้องการสร้างปัญหาเท่านั้น” ซูถิงมองไปที่เย่เทียนหยู่แล้วพูดเย่เทียนหยู่ดูสงบ เขามีประสบการณ์มามากและคำด่าพวกนี้ก็ไม่สะทกสะท้านเขาเลย“เย่เทียนหยู
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 27
หญิงสาวสองคนมีคิ้วโต้งมนงดงาม แก้มและริมฝีปากที่ใสราวกับเนื้อหยก ใบหน้าละเอียดอ่อนราวกับเทพธิดาในภาพวาด ชุดสีดำไม่สามารถซ่อนรูปร่างอันน่าทึ่งและสมบูรณ์แบบของเธอได้ลมยามค่ำคืนดูเหมือนจะหลงใหลในความงามของเธอเธอดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากในทันที โดยที่ทุกคนต่างก็มองเมินซูถิงที่เป็นสาวสวยงดงามและมีเสน่ห์ซึ่งกำลังเดินติดตามเธอไปโดยสิ้นเชิงไม่ต้องพูดถึงเย่เทียนหยู่ที่แต่งตัวสบาย ๆ“นี่เป็นคุณหนูบ้านไหนกันนะ เธอสวยมากเลย”“นี่คุณไม่รู้จักเธอเหรอ ก็หลินหว่านหรู ประธานหลินซื่อกรุ๊ป ประธานคนสวยของเมืองเทียนไห่เราไง”“เป็นเธอนี่เอง ถึงว่าทำไมถึงดูเย็นชาขนาดนี้”ขณะเดียวกันรถคันหรูอีกคันก็หยุดลงชายที่ออกมาก่อนนั้นหล่อและหุ่นดี เขาสวมเสื้อผ้าผู้ชายเวอร์ซาเช่ราคาแพงลิบซึ่งทำให้เขาดูเป็นชนชั้นสูงข้างหลังเขามีคู่ชายหญิงสองพี่น้องหยูเว่ยและหยูลู่ ซึ่งเขาเคยพบที่สโมสรฟันดาบวันนั้นผู้ที่เดินนำมาคือ หลิวเจี๋ย หลังจากลงมาเขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและตะโกน: “หว่านหรู!”“คุณมาแล้ว”หลินหว่านหรูยิ้มและกล่าวสวัสดีด้วยความช่วยเหลือจากผู้อื่น ทำให้สามารถหลีกเลี่ยงภัยพิบัติได้ในวันนี้และในค่ำ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 28
ดวงตาของหยู่เว่ยก็เบิกกว้างขึ้นทันทีสวย!สวยงามมาก!นี่ไม่ใช่ความงามทั่วไป แต่เป็นความงามที่บริสุทธิ์!เธอสวมชุดสีขาว ใบหน้างดงาม ดวงตาสีดำเปล่งประกายมีชีวิตชีวา ผิวของเธอใสราวกับหยก เธอดูเหมือนเอลฟ์สาวที่อยู่บนภูเขา“สวัสดี...”หยูเว่ยก้าวไปข้างหน้าอย่างตื่นเต้นเพื่อกล่าวทักทายน่าเสียดายที่เธอไม่สนใจเขาเลย แต่เดินไปหาเย่เทียนหยู่แล้วยื่นมือขวาออกแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “สวัสดีคุณชายเย่”เย่เทียนหยู่ยกมือขึ้นแล้วแตะเบา ๆ จากนั้นปล่อยมือทันที: “สวัสดี!”เมื่อเห็นหยางเฉียนเฉียนอีกครั้ง เขาก็พบว่าเธอมีมีสีหน้าที่ดีขึ้นและสดใสกว่าครั้งที่แล้วมากโดยเฉพาะอารมณ์ของความบริสุทธิ์นั้น ราวกับผู้ที่ไม่เคยแปดเปื้อนมลทินของโลกมนุษย์ความประหลาดใจแวบขึ้นมาในดวงตาของหยางเฉียนเฉียน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับผู้ชายที่เย็นชากับเธอมากขนดานี้“ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้คราวที่แล้ว ไม่เช่นนั้นชีวิตฉันคงตกอยู่ในอันตรายค่ะ”“เกรงใจเกินไปแล้วครับ”“ไปนั่งคุยกันดีไหมคะ?” หยางเฉียนเชียนกล่าวเย่เทียนหยู่พยักหน้า เขาไม่ต้องการฟังคนโง่สองคนคุยกันที่นี่จนกระทั่งพวกเขาทั้งสองเดินจากไป หยูเว่ยก็กลับมามีสต
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 29
“อ่อ?”หยางเฉียนเฉียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แม้ว่าเธอจะไม่รู้ที่มาของเย่เทียนหยู่ก็ตาม แต่จากสิ่งที่พ่อของเธอพูด เย่เทียนหยู่เป็นผู้ที่ทรงพลังมากอย่างแน่นอน อย่างน้อยเธอก็ได้เห็นทักษะทางการแพทย์ที่น่าอัศจรรย์ด้วยตัวเองไปแล้วหลิวเจี๋ยคิดว่าอีกฝ่ายเชื่อเขา และพูดต่อ: “จริง ๆ แล้ว ไม่เพียงแต่เขาไม่มีความสามารถเท่านั้น แต่เขาเพิ่งมาจากชนบทด้วย เขาน่ะไม่มีทั้งเงินทั้งยังไร้พรสวรรค์”“ถ้าวันนี้ผมไม่เชิญเขา เขาคงเข้ามาที่นี่ไม่ได้หรอก”“ถ้าอย่างนั้น ฉันควรจะขอบคุณจริง ๆ ที่ให้โอกาสฉันได้ใกล้ชิดกับพี่เย่” หยางเฉียนเฉียนพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใส“...”หลิวเจี๋ยพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ปัญญาอ่อนหรือเปล่า เธอไม่เข้าใจคำพูดของตัวเองเหรอ เขาพูดอย่างคนทำอะไรไม่ถูก: “คนสวยลองคิดดู ด้วยคุณที่สมบูรณ์แบบอย่างคุณไม่ว่าจะกับชายหนุ่มผู้ร่ำรวยคนไหนคุณก็คู่ควร แล้วทำไมต้องเอาตัวเองไปเกลือกกลั้วกับขยะสังคมด้วยครับ?”เมื่อหยางเฉียนเฉียนได้ยินแบบนั้น เธอก็โกรธทันทีและพูดอย่างเย็นชา: “คุณบอกว่าพี่เย่เป็นขยะ แต่ฉันคิดว่าคุณนั่นแหละที่เป็นขยะ”“ผม……”หลิวเจี๋ยกำลังจะอาเจียนเป็นเลือด เขาใจดีช่วยเหลือเธอ แต่เธอด
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 30
แต่ก็มีเรื่องดีอยู่ เพราะหลังจากที่หลิวเจี๋ยช่วยนำทางเธอไป โดยเฉพาะซ่งเหวินป๋อ หรือคุณชายซ่งที่ให้เกียรติกันมากและเต็มใจที่จะจัดสรรโควต้าให้กับตระกูลหลินซ่งเหวินป๋อเป็นหนึ่งในหกผู้อำนวยการหอการค้าหลงเถิง และมีสถานะที่สูงมากเมื่อเขาก้าวไปข้างหน้ามันควรจะเป็นสิ่งที่แน่นอนหลิวเจี๋ยพยักหน้าเดินจากไป และด่าพวกหยูเล่ยทั้งสองคน: “คุณสองคนเป็นอะไรกัน ผมพาคุณเข้ามาเพื่อทำให้เย่เทียนหยู่อับอาย แต่ทำไมคุณปล่อยให้เขาสบายใจขนาดนี้”หยูเว่ยดูเสียใจและพูดอย่างหดหู่: “นายน้อยหลิว เราก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่ผู้ชายคนนั้นกลับเพิกเฉยต่อเราเลยและปฏิบัติต่อเราเหมือนเป็นอากาศธาตุ”“ยิ่งกว่านั้น ดูเหมือนเขาจะผ่อนคลายและสบายใจมากเมื่อมาถึงสถานที่เช่นนี้ ไม่มีความตึงเครียดหรือความยับยั้งชั่งใจใด ๆ อย่างที่เราคาดไว้เลย”“ทำไมฉันถึงรู้สึกอยู่เสมอว่าเขาไม่ได้ธรรมดาขนาดนั้น”“แม่งเอ้ย มันก็แค่หน้าด้านเท่านั้นเอง”หลิวเจี๋ยตะคอกอย่างเย็นชา: “ช่างมันเถอะ แบบนี้ก็พอทำให้หลินหว่านหรูโกรธได้อยู่ มันจะช่วยให้ฉันได้ตัวหลินหว่านหรูมาเร็ว ๆ ยังไงล่ะ”แม้ว่าเธอจะรำคาญกับการกระทำของเย่เทียนหยู่แต่โชคดีที่การเข
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 31
“นี่นายยังจะโทรศัพท์อีกเหรอ เย่เทียนหยู่ นายคิดว่าตัวเองเป็นคนสนิทหรือญาติประธานหยางหรือไง?”ซูถิงก่นด่าเขาว่านี่มันเวลาอะไรยังจะมาคุยโวอยู่อีก“หว่านหรู ไม่ต้องสนใจเขาหรอก ตอนนี้เป็นช่วงเวลาเร่งรีบนะ รีบไปหานายน้อยหลิวกันเถอะ บางทีเขาอาจจะมีทางช่วยเราก็ได้”เมื่อหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น เธอก็ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่มีประโยชน์หรอก วันนี้แค่นายน้อยหลิวแนะนำฉันให้รู้จักกับเจ้าหน้าที่อาวุโสของหอการค้าหลายคนได้ เขาเก่งมากพอแล้วล่ะ”ในมุมมองของเธอ ประธานหยางกำหนดหนึ่งโควต้านั้นด้วยตัวเอง อย่าว่าแต่หลิวเจี๋ยเลย ต่อให้หลิวเจี๋ยจะเก่งแค่ไหนก็เกรงว่าเขาคงจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้“แต่ว่าเราจะเอาแต่นั่งอยู่แบบนี้โดยไม่ทำอะไรเลยก็คงไม่ได้หรอก ฉันจะไปถามเพื่อนฉัน”ซูถิงลุกขึ้นยืนและจากไปเมื่อเห็นซูถิงจากไป หลินหว่านหรูก็ถอนหายใจออกมาอย่างหมดหนทางในใจของเธอ เรื่องนี้มันมีข้อสรุปอยู่แล้วเย่เทียนหยู่เดินไปที่อีกฝาก เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วโทรไปหาหยางต้าฝู ก่อนจะพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ: “หยางต้าฝูเกิดอะไรขึ้น? ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้ตระกูลหลินเข้าร่วมหอการค้า?”“อ่า……”หยางต้าฝู
Bab terbaru
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1301
ในขณะเดียวกัน หัวหน้าใหญ่ไป๋เองก็นึกถึงจุดนี้ด้วยเช่นกันเขาคิดมาโดยตลอดว่า เจวี๋ยซินอาจจะกำลังโกรธที่ตนปิดบังตัวตนของศัตรูอยู่แต่ถึงอย่างไรเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้ว ไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรมันได้ แล้วอีกอย่าง ศัตรูที่แย่งดอกบัวเจ็ดสีไปก็มาหาถึงที่ขนาดนี้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องจัดการกับศัตรูก่อนเป็นอันดับแรกดังนั้น รองเจ้าสำนักจะต้องลงมือจัดการเย่เทียนหยู่ด้วยตัวเองก่อนอย่างแน่นอนราชามังกรแห่งพรรคมังกรคนนี้อาจจะคิดว่าตัวเองมีอำนาจล้นฟ้า แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเขากำลังล่วงเกินกับการดำรงอยู่ที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ ซึ่งในวันนี้ ตอนนี้ ก็คือวันตายของเขาในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจินตนาการถึงความเป็นไปได้อันน่าตื่นเต้นอยู่นั้นเอง ทันใดนั้น เจวี๋ยซินก็รีบหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว ก่อนจะคุกเข่าลงในทันที พร้อมทั้งกล่าวออกไปด้วยความเคารพว่า “กระผมขอคารวะนายท่าน!”“คารวะท่านบรรพจารย์!”หลังจากที่เห็นเจวี๋ยซินคุกเข่า ทุกคนยกเว้นผู้ที่เกี่ยวข้องต่างก็มีสีหน้าตกตะลึก ดวงตาเบิกโพลงกันหมดอ้าปากกว้างจนสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ทั้งฟองเลยทีเดียวแม้แต่ผู้อาวุโสหูที่กำลังคุกเข่าคำนับบรรพจารย์ด้วยความประหม่าก
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1300
เมื่อผู้อาวุโสหูเห็นท่าทีที่น่าสงสารของทั้งสอง เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดเบา ๆ ออกไปว่า “ท่านเจ้าสำนัก ครั้งนี้เรื่องที่ไป๋เฉินปิดบังข้อมูลกับพวกเราเป็นสิ่งที่ไม่ควรก็จริง แต่เห็นแก่ความพยายามและความตั้งใจในอดีตของเขา พวกเราให้โอกาสเขาอีกสักครั้งดีไหมครับ?”“ให้โอกาสมันงั้นเหรอ แล้วใครจะให้โอกาสฉันกันล่ะ? !”เจวี๋ยซินแสดงท่าทีเย็นชาออกมาพร้อมกับความโกรธ เขาหันไปมองผู้อาวุโสหู จากนั้นชี่แท้ของเขาก็พวยพุ่งออกมาจากร่างกาย ซึ่งมาพร้อมกับแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวผู้อาวุโสหูหน้าซีด ร่างกายอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา เขายังไม่เคยเห็นรองเจ้าสำนักโกรธตนมากขนาดนี้มาก่อน เรื่องนี้มันร้ายแรกมากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในงานประชุมศักดิ์สิทธิ์อย่างเจ้าตำหนักหยู่ แท้จริงแล้วเขาคือราชามังกรแห่งพรรคมังกร เพราะไม่อย่านั้น เขาก็คงจะรู้เหตุผลแล้วว่าเพราะเหตุใดรองเจ้าสำนักถึงได้โมโหหัวหน้าใหญ่ไป๋เองก็รู้สึกสับสนเหมือนกัน และแรงกดดันมหาศาลก็ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้านแต่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ต่อให้ราชามังกรแห่งพรรคมังกรจะแข็งแกร่งมากแค่ไห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1299
คุณนายไป๋ที่ได้ยินคำพูดของหัวหน้าใหญ่ เธอก็ตระหนักได้ว่าตนน่าจะพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไป เธอจึงรีบอธิบายออกไปทันทีว่า “นายท่านทั้งสอง ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่เมื่อกี้ฉันพูดอะไรออกไปโดยไม่คิด อย่าสนใจสิ่งที่ฉันพูดเลยนะคะ”หัวหน้าใหญ่ไป๋คิดว่า แค่ภรรยาของเขาปิดปากเงียบอย่างเชื่อฟัง ไม่พูดอะไรอีกก็เพียงพอแล้วแต่คิดไม่ถึงเลยว่า เธอยังจะพูดประโยคพวกนี้ออกมาอีกนี่มันเท่ากับกำลังปกปิดความผิดตัวเองแบบหน้าด้าน ๆ เลยไม่ใช่รึไง?เจวี๋ยซินพูดอะไรไม่ออก นี่พวกมันสองผัวเมียคิดว่าพวกตนโง่มากรึไง พวกตนดูไม่มีสมองมากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?ผู้อาวุโสหูเองก็หมดคำจะพูด เขาได้แต่จ้องตาเขม็งไปยังหัวหน้าใหญ่ไป๋ ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “ไป๋เฉิน แกบังอาจมากนะ ทั้ง ๆ ที่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย แต่แกกลับกล้าปิดบังพวกเรา”“ผมถูกใส่ร้ายครับ!”หัวหน้าใหญ่ไป๋รีบคิดข้อแก้ตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพูดออกไปว่า “กระผมถูกใส่ร้ายจริง ๆ นะครับ ตอนแรกที่ผมรายงานไป ผมแทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย มาวันนี้ผมเองก็เพิ่งจะได้รู้ที่มาของอีกฝ่าย ว่าที่แท้ก็เป็นถึงราชามังกรแห่งพรรมังกร”ผู้อาวุโสหูที่ได้ยินดังนั้น เขาก็รู้สึกว่าม
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1298
แม้ว่าจะเป็นรองเจ้าสำนัก แต่ที่ทุกคนต้องเรียกแบบนั้น ก็เพราะนั่นคือความต้องการของเจวี๋ยเทียนพอเห็นท่าทีของหัวหน้าใหญ่ไป๋ ในที่สุดคุณนายไป๋ก็ได้สติ เมื่อนึกถึงคำพูดที่หัวหน้าใหญ่ไป๋เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ขึ้นมา เธอก็เพิ่งจะตระหนักได้ ว่าสองคนที่อยู่ตรงหน้าคืนผู้แข็งแกร่งที่พวกตนรอคอยอยู่ แถมเธอก็เพิ่งจะด่าทออีกฝ่ายไป กระทั่งยังเผลอไปพูดจาอวดดีใส่จนถูกตบอีกด้วยใช่ว่าเธอจะไม่รู้ถึงความน่ากลัวและความแข็งแกร่งของสำนักเจวี๋ยฉิง ยังไงซะเธอก็ได้ยินหัวหน้าใหญ่ไป๋พูดถึงอยู่บ่อยครั้งแม้ว่าตระกูลไป๋จะดูแข็งแกร่งในสายตาของคนทั่วไป แต่ในสายตาของสำนักเจวี๋ยฉิง แทบไม่มีค่าให้เอ่ยถึงเลยแม้แต่น้อย พริบตาเดียวอีกฝ่ายก็สามารถทำให้พวกเขาหายไปจากโลกนี้ได้แล้วที่เธอพูดไม่คิดออกมาแบบนั้นก็เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายยังไม่มา เธอแค่ต้องการระบายอารมณ์นิดหน่อยก็เท่านั้นเธอจะรู้ได้อย่างไร ว่าจู่ ๆ อีกฝ่ายจะปรากฏตัวกะทันหันแบบนี้ คนใหญ่คนโตโดยทั่วไปแล้ว ควรจะเดินเข้ามาทางประตู จากนั้นก็มีการต้อนรับอย่างเป็นทางการไม่ใช่รึไงมีที่ไหนกันที่จู่ ๆ ก็โผล่มาแบบนี้ เธอแทบไม่มีเวลาให้ป้องกันตัวเลยด้วยซ้ำ!เมื่อคุณนายไ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1297
บางทีอาจจะเป็นเพราะรอนานจนเกินไป คุณนายไป๋จึงเริ่มรู้สึกหมดความอดทนขึ้นมา เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจออกไปว่า “พี่เฉินคะ คนของสำนักเจวี๋ยฉิงนี่มันยังไงกันแน่”“เป็นถึงรองเจ้าสำนักแท้ ๆ แต่กลับไม่รู้จักมาให้ตรงเวลา แถมยังทำให้คนอื่นต้องรอนานขนาดนี้อีก”“หุบปาก หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว!”หัวหน้าใหญ่ไป๋ที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่เขานั้นกลับรู้ดี สำนักเจวี๋ยฉิงเป็นสำนักที่ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมมากที่สุด ศิษย์ในสำนักแต่ละคนร้ายกาจกันทั้งนั้น กล้าพูดออกมาแบบนี้ได้ยังไงยิ่งไปกว่านั้น คนที่เธอด่าก็เป็นถึงรองเจ้าสำนักเจวี๋ยฉิง เป็นผู้แข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้เชียวนะ เกิดเขามาได้ยินเข้า เกรงว่าคงไม่ได้ตายดีแน่พี่เฉินแทบจะไม่เคยด่าเธอเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เขากลับด่าเธอเพียงเพราะเธอพูดประโยคนี้ออกมานี่จึงทำให้คุณนายไป๋รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก ก่อนจะบ่นออกไปว่า “ฉันพูดไร้สาระที่ไหน เห็น ๆ อยู่ว่ารองเจ้าสำนักคนนี้ทำตัวไม่มีเหตุผล เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน!”หัวหน้าใหญ่ไป๋ทั้งโกรธทั้งรน เขาอย่ากที่จะด่าเธอกลับแต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง เสียงที่ค่อนข้างเย็นชาก็ดังขึ้นมาพร้อ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1296
นอกจากนี้ ผลตอบแทนที่พวกเขาเสนอมาก็สูงมากเช่นกัน ไม่เพียงแต่จะได้รับค่าเซ็นสัญญาจำนวนสิบล้านบาทเท่านั้น ในอนาคตเธอยังจะได้ผลตอบแทนที่สูงกว่าตอนที่เธอทำงานให้กับหลินซื่อกรุ๊ปอีกด้วยสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นก็มาจากค่านิยมอันล้นหลามของเครื่องสำอางแบรนด์ปัวเรต์ที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ บวกกับผลงานอันยอดเยี่ยมที่ผ่านมาของหลิวเหวิน นั่นจึงทำให้เธอกลายเป็นที่จับตามองของหลาย ๆ บริษัทแต่เธอกลับไม่มีอารมณ์ที่จะทำมัน ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะปฏิเสธมันไปทั้งหมด!“บริษัทจัดหางาน ติดต่อหาคุณเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?” เย่เทียนหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม“ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องยกความดีความชอบให้กับประธานเย่นะคะ ไม่มีคุณ ฉันก็คงไม่มีชื่อเสียงแบบทุกวันนี้” หลิวเหวินตอบกลับ“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ทุกอย่างมันมาจากความสามารถของคุณเองทั้งนั้น เป็นไงบ้าง ตัดสินใจรึยังว่าจะไปทำงานที่ไหน?”“ยังเลยค่ะ!”“อันที่จริง ในใจของฉันยังรู้สึกเสียใจ แล้วก็ยังรู้สึกปล่อยวางไม่ได้อยู่น่ะค่ะ” หลิวเหวินพยักหน้า หลังจากที่เธอเรียนจบ เธอก็เข้ามาทำงานที่หลินซื่อกรุ๊ปทันที ทำงานอยู่ที่นี่มานานหลายปี
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1295
หลังจากที่เธอได้รับเงินสี่หมื่นหน้าพันล้านที่หัวหน้าใหญ่ไป๋รวบรวมมาอย่างยากลำบากแล้ว เธอกลับไม่อยากมอบมันออกไปเลยแม้แต่น้อยอันที่จริงเรื่องนี้ไม่ควรที่จะปล่อยให้มันยืดเยื้อ แต่นี่ระยะเวลาหนึ่งวันก็ได้ผ่านไปแล้ว แถมตอนนี้ หัวหน้าใหญ่ไป๋ก็ได้ทำการติดต่อกับสำนักเจวี๋ยฉิง ทั้งยังรายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟังแล้วด้วยด้วยเหตุนี้เธอจึงอยากที่จะลองเสี่ยงดวงดูสักครั้ง ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่มอบเงินก้อนนี้ออกไป!แต่ต่อให้เธอจะไม่โอนให้อีกฝ่าย ก็ไม่ควรจะเก็บเงินเอาไว้กับตัว จะต้องโอนเงินก้อนนี้ออกจากบัญชีของตัวเอง ไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้หัวหน้าใหญ่ไป๋รู้เรื่องนี้เข้าก็ได้เพราะเหตุนี้ ความคิดที่ยอดเยี่ยมจึงผุดขึ้นมาในหัวของเธอเธอจะต้องเอาเงินก้อนนี้ไปฝากไว้ที่วังเถี่ย น้องชายของเธอที่อยู่บ้านเกิดเสียก่อนวังเถี่ยที่เห็นตัวเลขมหาศาลขนาดนี้ก็รู้สึกตกใจ เขารับประกันว่าจะดูแลเงินก้อนนี้ให้ดีคุณนายไป๋ไม่มีความรู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อยว่าน้องชายจะคืนเงินก้อนนี้ให้เธอหรือไม่ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นน้องชายของเธอ แล้วอีกอย่าง นี่ก็เป็นเงินของตระกูลไป๋ วังเถี่ยไม่กล้าสร้างเรื่องวุ่นวายแน่นอนเป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1294
“เธอน่ะ ระวังตัวเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน!”หลี่ซินเยว่รู้สึกสั่นเล็กน้อย เกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ว่าเธอเพิ่งจะมาที่นี่ได้ไม่กี่วัน แต่ก็เคยได้ยินคนอื่น ๆ พูดถึงอยู่บ้าง ว่ากันว่าเบื้องหลังของไป๋เฉิงกรุ๊ปนั้นน่ากลัวมากตระกูลไป๋ไม่เพียงแต่เป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองตะวันออกในปัจจุบันเท่านั้น เบื้องหลังของพวกเขาก็น่ากลัวไม่แพ้กัน พวกเขาเคยถูกขนานนามว่าเป็นจักรพรรดิใต้ดินอีกด้วยเธอรีบเดินออกไปจากตรงนี้ทันที หลังจากกลับไปแล้ว หลี่ซินเยว่ก็รีบเรียกหลิวซือซือให้มาหา แล้วบอกเรื่องนี้ให้เธอฟัง หลิวซือซือที่ได้ฟังก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที พร้อมทั้งแสดงท่าทีไม่ยินยอมออกมาอันที่จริงหลี่ซินเยว่ก็พอจะเดาได้แต่แรกแล้วว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้ เพียงแต่ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้บอกหลิวซือซือก็เท่านั้นในเมื่อหลิวซือซือกับเธอมีความคิดที่เหมือนกัน ดังนั้นพวกเธอจึงเลือกที่จะออกจากบริษัทแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ไม่คิดที่จะบอกอีกฝ่ายให้รู้ตัวก่อน เพราะพวกเธอเตรียมตัวที่จะจากไปในทันที ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครรู้เลยว่า คนพวกนี้จะแอบซ่อนแผนการชั่วร้ายอะไรเอาไว้รึเปล่าพวกเธอเองก็เคยคิดอยู่เหมือนกัน ว่าควรจะขอใ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1293
“เธอไม่ชอบผู้ชายงั้นเหรอ?”ตงซู่ชะงักไปครู่หนึ่ง วันวันเห็นเธออยู่แต่กับหลิวซือซือ คงไม่ใช่คู่ขากันหรอกนะ เป็นไปไม่ได้ ตัวเองจะต้องคิดมากไปแน่ ๆ เขาจึงพูดด้วยเสียงฮึดฮัดออกไปว่า “เธอเห็นฉันเป็นคนโง่อยู่รึไง?”“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ!” หลี่ซินเยว่ปฏิเสธตงซู่ส่งเสียง เฮอะ ออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นฉันก็ขอพูดกับเธอตามตรงเลยนะ ตำแหน่งของฉันอีกเดี๋ยวก็จะได้รับการเลื่อนขั้นแล้ว ขอแค่เธอยินยอมที่จะติดตามฉัน ตำแหน่งผู้จัดการก็จะเป็นของเธอทันที พอถึงตอนนั้น เธอจะมีทั้งเงินทอง และฐานะอย่างแน่นอน”“แต่ว่าฉันไม่ชอบผู้ชายจริง ๆ นะคะ!”“เธอแน่ใจนะ อย่าลืมเสียล่ะ ว่าเธอคือคนที่ฉันรับเข้ามา เพราะงั้นฉันก็มีวิธีที่จะให้เธอถูกไล่ออกได้ทุกเมื่อเช่นกัน” ตงซู่พูดข่มขู่ด้วยความโกรธสีหน้าหลี่ซินเยว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะที่บ้านยังต้องพึ่งพาเธออยู่ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รีบหางานทำแบบนี้ เธอต่างจากหลิวซือซือ เธอต้องการที่จะทำงานจริง ๆแต่เรื่องแบบนี้ ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่อาจยอมรับได้ เธอจึงส่ายหัว และพูดออกไปว่า “ต้องขออภัยด้วยค่ะ ฉันมั่นใจแล้วค่ะ!”ตงซู่โกรธจัด แต่จู่ ๆ ก็นึกถึงเรื่องสำคัญอีกเรื่องขึ้นมาได
