11.ความต้องการ

เมื่อข้าหลวงเดินทางออกไปจากคฤหาสน์ของนาทาเลียพร้อมกับจดหมายเชิญในมือของเขาแล้ว ในคฤหาสน์ที่แสนหรูหราของนาทาเลียก็เหลือเพียงแค่เธอและพ่อบ้านแกสทอนที่กำลังนั่งมองหน้ากันอยู่

นาทาเลียคิดว่าบรรยากาศระหว่างเรามันค่อนข้าง..ตึงเครียดไปนิด เพราะอย่างนั้นเธอจึงเลือกที่จะลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปที่ห้องนอน โดยไม่กล่าวคำใดกับแกสทอนเลย

ทว่าเขากลับเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับจับมือของนาทาเลียเอาไว้

“ท่านหญิงจะเดินจากข้าไปเช่นนี้..ไม่ได้นะครับ”

เธอหันหน้ากลับมามองหน้าเขาโดยที่หัวใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาจากอก

“ทำไมข้าจะเดินจากท่านไปไม่ได้ แกสทอน..ข้าคือท่านหญิงแห่งอาโมรี และคือเจ้านายคนหนึ่งของเจ้าด้วย”

แกสทอนปรายตามองไปรอบๆ คฤหาสน์ของนาทาเลียเมื่อเขาไม่เห็นสาวใช้สักคนเดินผ่านมา แกสทอนก็อุ้มนาทาเลียขึ้นแล้วพาเธอเดินขึ้นไปยังชั้นบนซึ่งเป็นห้องนอนของนาทาเลีย

“แกสทอน!!”

เธอเรียกชื่อของเขาด้วยความตกใจ แน่นอนมันคือความไม่ทันได้ตั้งตัวของนาทาเลีย เพราะเธอไม่คิดว่าเขาจะกล้าอุ้มเธอแล้วเดินขึ้นไปยังห้องนอนของเธอเพราะอย่างนั้นนาทาเลียในยามนี้กำลัง..ตกใจจนแทบเสียสติเลย

แกสทอนพาท่านหญิงของเขาเข้ามาในห้องนอนของเธอที่มีอ