12.ไม่ต่างกัน

เมื่อได้ยินคำกล่าวของนาทาเลียอยู่ๆ หูของแกสทอนก็ร้อนขึ้นมา ส่วนนาทาเลียเมื่อได้ยินว่าเขาเพียงแค่อยากจะโอบกอดเธอในขณะที่เธออยากเปลื้องผ้าของเขาเธอก็กัดริมฝีปากเบาๆ ด้วยความเขินอาย

แกสทอนยกมือขึ้นมาโอบกอดท่านหญิงนาทาเลียของเขาเอาไว้ในอ้อมแขน เธอซุกหน้าอยู่กับอกของเขาด้วยความเขินอาย

“สารภาพตามตรงว่าข้าอยากจะทำมากกว่าการกอด แต่การพูดออกไปตรงๆ นั้นช่างยากยิ่งนัก เพราะอย่างนั้นการที่ท่านหญิงกล่าวออกมาอย่างตรงมาตรงไปเช่นนี้นับว่าท่านเป็นคนกล้าหาญยิ่งแล้ว”

นั่นคือคำชมใช่ไหม? เธอจะพยายามคิดว่านั่นคือคำชมก็แล้วกัน

“ท่านหญิง หัวใจของข้ามันสั่นไหวทุกครั้งที่ท่านเรียกชื่อข้าและช่วงนี้ดูเหมือนว่ามันจะสั่นไหวมากกว่าปกติเพราะท่านไม่ได้ทำให้ข้าคำนึงถึงท่านเพียงแค่ในยามตื่น แต่ในยามที่ข้านอนหลับท่านยังเข้ามาในความฝันของข้าเพื่อเน้นย้ำให้ข้าหลงใหลท่าน..ท่านโหดร้ายเกินไปหน่อยหากว่าจะนับกันในตรงนี้”

นาทาเลียเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของแกสทอน เขากำลังก้มมองหน้าเธอผ่านเลนของแว่นตาที่เขาสวมอยู่

“ข้านึกว่ามีแค่ข้าที่เห็นเจ้าเพียงผู้เดียว..”

แกสทอนเลิกคิ้วมองหน้าของนาทาเลีย เขาค่อนข้างสนใจในคำกล่าวของเธอมากทีเดียว เพราะอยากจะฟังว่าเธอคิดเห็นเช่นไรกับตัวเขาบ้าง

“ท่านก็เห็นข้าในความฝันอย่างนั้นหรือครับ”

น้ำเสียงของแกสทอนมันเต็มไปด้วยความดีใจอย่างเก็บซ่อนเอาไว้ไม่มิดเลยทีเดียว

“อืม..ให้ตายเถอะนี่เจ้ากำลังหลอกถามข้า”

“หลอกถามอะไรกัน การกระทำเช่นนี้คือการบอกความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงมาตรงไปต่างหาก ท่านหญิงงดงามเสมอในความฝันของข้า”

มือของแกสทอนเอื้อมไปแกะเชือกที่มัดเอาไว้ที่ด้านหลังชุดเดรสแสนหรูหราของนาทาเลียอย่างช้าๆ เขาจุมพิตลงไปบนแผ่นหลังที่ขาวเนียนของเธอ

นาทาเลียเอียงหน้ารับสัมผัสของเขาด้วยความขวยเขิน เธอจะบอกเขาได้อย่างไร ว่าเขาในความฝันของเธอมันคือแกสทอนในสภาพที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ทั้งๆ ที่วันนั้นเธอเห็นเขาเปลือยเปล่าแค่เสี้ยววินาทีแต่กลับจดจำในทุกรายละเอียดบนร่างกายของเขาได้อย่างแม่นยำ นี่มัน..บ้าบอที่สุดเลย

“แกสทอน..”

เขาหลับตาลงช้าๆ เมื่อนาทาเลียเรียกชื่อของเขาด้วยน้ำเสียงเช่นนั้น เขาชื่นชอบการเรียกเช่นนั้นของนาทาเลียมากที่สุดเลย จนถึงขนาดที่ว่าอยากให้เธอร้องเรียกเขาทั้งวันทั้งคืน

“วันนี้มันจะไม่หยุดแค่ครึ่งๆ กลางๆ เหมือนครั้งแรกอย่างแน่นอน เพราะอย่างนั้นหากท่านจะโกรธ ก็ช่วยโกรธข้าหลังจากนี้เถอะนะครับ”

เธอจะโกรธเขาเรื่องอะไรกันล่ะ หากจะโกรธเขาก็คงจะโกรธเรื่องที่เขาไม่ยอมถอดเสื้อที่เขากำลังสวมออกนั่นละมั้ง

ในคราแรกการมีชีวิตในฐานะนาทาเลียเป็นสิ่งที่เธอหาความสุขไม่ได้เลย เพราะชีวิตที่จะต้องถูกหน้าต่างของเกมควบคุมมันทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ทว่าในยามนี้นาทาเลียกำลังสัมผัสได้ถึงความสุขเป็นครั้งแรกเมื่อริมฝีปากของแกสทอนพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้า ซอกคอและแผ่นหลังของเธอในขณะที่เธอยังคงนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา มันวิเศษมากทีเดียวกับการถูกใส่ใจเช่นนี้

แก้มของนาทาเลียเปลี่ยนเป็นสีเข้มจัด ดวงหน้าพลันร้อนฉ่าขึ้นมาเมื่อเขาจับมือของเธอไปถอดกระดุมเสื้อของเขา เหมือนกับว่า..นี่มันคือเหตุการณ์เดจาวูเลย เพราะในวันนั้นการถอดเสื้อของเขาเธอก็เป็นคนทำ และวันนี้เขาก็ยังคงให้เธอถอดเสื้อของเขาออก

ที่แตกต่างคงจะเป็น..แววตาของเราที่มันกำลังสบตามองกัน และรอยยิ้มที่ชวนให้รู้สึกหัวใจเต้นแรงของเขาที่กำลังมองมา

ความเร่าร้อนแล่นปลาบไปทั่วทั้งร่าง แน่นอนว่าสัมผัสของเขามันแสนวิเศษ เพราะทันทีที่เสื้อของแกสทอนหลุดออกจากร่างกายของเขา เขาก็ถาโถมเข้ามาหาเธอ

มือหนาใหญ่ประคองและช้อนใบหน้าของนาทาเลียให้เงยหน้าขึ้นในขณะที่ชุดเดรสที่อีฟบรรจงสวมให้เธอร่วงหล่นลงไปกองบนเอว

เธอกำลังปล่อยให้แรงปรารถนาพัดพาตัวเองไป และหลงวนอยู่ในห้วงแห่งความหลงใหลที่ไร้ที่สิ้นสุดอย่างหาทางออกไม่มีวันเจอ แกสทอนเป็นเช่นนั้น เป็นคนที่ทรงเสน่ห์มากที่สุดคนหนึ่งที่สามารถทำให้เธอสลัดเขาจากความคิดไม่ได้เลย

เขายังคงติดค้างอยู่ในความรู้สึกของเธอ ชนิดที่ว่าพยายามลบเท่าไหร่ก็ลบไม่ออกเลย

เขาประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากสีเชอร์รี่ราวกับกัดกินผลไม้รสหวานฉ่ำ โพรงปากอ่อนนุ่มเสียดสีกันอย่างหนักหน่วงจนนาทาเลียทรงตัวเอาไว้ไม่ไหว เธอล้มตัวนอนลงไปบนเตียงขนาดใหญ่ของตัวเอง ทว่าแกสทอนไม่ยินยอมให้ริมฝีปากของเรามันผละออกจากกัน เขายังคงตามช่วงชิงลมหายใจของเธออย่างไม่ลดละ

เธอหวานล้ำ..ตราตรึงใจอย่างที่ติดเอาไว้จริงๆ ด้วย

ปลายลิ้นชื้นไล้ผ่านกลีบปากของนาทาเลียราวกับยั่วเย้าให้รอยจูบลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม ลมหายใจของเธอขาดเป็นห้วงๆ มันเป็นจูบที่ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกเขากลืนกินอย่างช้าๆ

“ท่านแสดงท่าทีราวกับว่าท่านไม่เคยจูบมาก่อน..ค่อยๆ หายใจสิครับ”

เขากล่าวออกมาพร้อมกับแย้มยิ้มด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาและตราตรึงใจ

นาทาเลียหน้าแดงซ่านกับคำกล่าวของเขา ก็เธอไม่เคยจูบใครมาก่อนจริงๆ นี่ เขาคือคนแรกที่เธอจูบด้วยถึงแม้ว่าร่างกายของนาทาเลียคนเก่าจะเคยกระทำเรื่องอย่างว่ามามากมายแต่ว่าเธอไม่เคย..ทำมาก่อน

มือข้างหนึ่งของแกสทอนล้วงเข้าไปในชุดเดรสของนาทาเลีย เขาลูบไล้ตามผิวเนียนละเอียดอย่างช้าๆ ลูบไล้ไปตามสีข้างและเอวที่คอดกิ่ว ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาเล็กน้อยเพื่อให้ชุดเดรสพวกนั้นร่วงหล่นลงไปที่ปลายเท้าของนาทาเลีย เธอกลับมาอยู่ในชุดซับในสีขาวอีกครั้งในแบบที่เขาเคยเห็นมาแล้วหนึ่งครั้งแต่เรื่องเช่นนี้ถึงแม้ว่าจะเคยเห็นมาก่อนแต่การจะทำใจให้ชินมันก็อีกเรื่อง แกสทอนจ้องมองร่างกายที่แสนสวยงามของนาทาเลียอีกครั้ง อุณหภูมิในร่างไต่ระดับขึ้นไปตามแรงกระตุ้น จนรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งกายเลย แค่เขาได้มองใบหน้าที่งดงามและร่างกายที่ไร้ที่ติของนาง ส่วนนั้นก็ตื่นตัวขึ้นมาโดยที่ไม่ต้องปลุกเร้าใดๆ เลย

“ท่านช่าง..งดงามมากเหลือเกินครับ”

นาทาเลียขบเม้มริมฝีปากเบาๆ

“ไม่แตกต่าง เพราะเจ้าเองก็ทำให้ข้าละสายตาจากเจ้าไม่ได้เช่นกัน”

แกสทอนจุมพิตลงไปบนขาอ่อนด้านในของนาทาเลีย เขาไล่เลียไปช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ แยกขาของนางออกจากกัน