19.อึดอัด

มื้ออาหารแสนหรูหราในพระราชวังซึ่งถูกจัดขึ้นมาเพื่อต้อนรับแกรนด์ดยุคอาโมรีโดยเฉพาะ มีขุนนางมากหน้าหลายตาที่เข้ามาร่วมในงานเลี้ยงนี้ด้วย

“ข้อตกลงของเรานั้น ท่านยังต้องการเวลาในการทำความเข้าใจอีกหรือไม่แกรนด์ดยุค”

อลาโนยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม เขาส่งยิ้มให้กับองค์จักรพรรดิซึ่งกำลังคาดหวังกับคำตอบของเขาอยู่

“นาทาเลียยังเด็ก อีกทั้งองค์รัชทายาทก็ยังทรงสนุกอยู่กับการเล่นกับเลดี้มากมาย..ข้อเสนอของเรานั้นยังคงต้องรักษาเพียงแต่นาทาเลียและองค์รัชทายาทยังไม่พร้อม”

องค์จักรพรรดิเบนสายตาไปมองหน้าของลูกชายเขา คำกล่าวของแกรนด์ดยุคนั้นก็ถือว่ามีส่วนที่จริงอยู่เหมือนกัน เดิมทีเขาคือดยุคที่ไม่ได้มีสายเลือดของราชวงศ์อะไรเลย แต่แกรนด์ดยุคอาโมรีรุ่นก่อนกลับหยิบยื่นอำนาจที่ใครๆ ต่างไขว่คว้ามาให้เขา ด้วยพันธสัญญาว่าราชวงศ์เบลซที่พึ่งจะสถาปนาขึ้นมาใหม่จะต้องแต่งงานกับทายาทของอาโมรี

เขาไม่ได้อยากจะกดดันอะไรเลย เพียงแต่เรื่องการเป็นราชวงศ์ของเขาก็ถูกจับตามองอยู่เหมือนกัน แน่นอนหากว่าเขาได้อำนาจของอาโมรีมาช่วยค้ำจุนราชวงศ์ ความมั่นคงมันก็จะมีมากขึ้น

ยามนี้ทั้งท่านหญิงนาทาเลียและโอเวนยังคงเล่นสนุกกับงานเลี้ยงต่างๆ นาๆ ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้อยากจะห้าม แค่อยากจะมีกำหนดเวลาให้มันแน่นอน

“อีก..ห้าปีพ่ะย่ะค่ะ เมื่อนาทาเลียอายุยี่สิบห้า นางจะพร้อมที่จะมาเป็นพระชายาเพื่อมีโอรสให้แก่องค์รัชทายาท”

และดูเหมือนว่าแกรนด์ดยุคผู้นี้จะอ่านใจของเขาได้ องค์จักรพรรดิทรงแย้มพระสรวลออกมาด้วยความพึงพอใจ

สิ่งใดเล่าจะล้ำค่าได้เทียบเท่ากับอำนาจ และดูเหมือนว่าแกรนด์ดยุคอาโมรีเองก็น่าจะต้องการสิ่งนั้นเช่นเดียวกัน

“หากเป็นเช่นนั้น..ก็ดียิ่ง รับรองได้เลยว่างานอภิเษกของทั้งสองตระกูลจะต้องยิ่งใหญ่ในแบบที่ประชาชนทุกคนของเราไม่เคยเห็นมาก่อน ว่าไหมแกรนด์ดยุค”

อลาโนก้มหน้าลง

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”

คำสัญญาที่ท่านพ่อของเขาได้กระทำเอาไว้มันผูกมัดตัวของเขาจนแทบจะหายใจไม่ออกเลย และนาทาเลียคือครอบครัวเพียงคนเดียวที่เขาเหลืออยู่ เขาไม่อยากเสียเธอไปแต่ทว่าพันธสัญญาที่ถูกส่งต่อก็จะต้องปฏิบัติตาม

หากว่านาทาเลียหลงรักองค์รัชทายาทจริงๆ ก็ดีนะสิ เขาจะได้ไม่ต้องบังคับและฝืนในน้องสาวมากจนเกินไป

.............

“รัชทายาท เจ้าจะต้องแต่งงานกับนาทาเลียเพียงผู้เดียวเท่านั้น นั่นคือเรื่องเดียวที่พ่อร้องขอแก่เจ้า”

โอเวนคิดว่าเขาฟังคำสั่งนี้ของท่านพ่อมาเป็นระยะเวลาเนิ่นนานตั้งแต่ที่เขาจำความได้แล้ว คราแรกเขาก็ดีใจที่เจ้าสาวในอนาคตของเขานั้นงดงามเหนือใคร แต่ทว่ายิ่งนานวันเข้าเขายิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าทุกก้าวย่างของตัวเองมันอึดอัดและหายใจไม่ออกเพราะว่าเขาถูกเสด็จพ่อกดดันมากจนเกินไป หากเลือกได้เขาคงไม่อยากจะเป็นองค์รัชทายาทเหมือนกัน

“ลูกทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ”

“เช่นนั้นก็ดี อย่าพลาดก็แล้วกันโอเวน ลูกชายคนแรกของเจ้าจะต้องเกิดจากนาทาเลียเท่านั้น พ่อหวังว่าเจ้าจะไม่มีลูกนอกสมรสที่เกิดมาจากสตรีอื่นก่อนเวลาอันควร”

โอเวนก้มหน้าลง

“พ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ”

เขามีพี่ชาย..ไม่สิต้องบอกว่าเคยมีต่างหาก เพราะว่าท่านพี่ผู้แสนดีของเขาตายจากไปแล้ว

ท่านพี่หลงรักกับเลดี้ผู้หนึ่งก่อนที่จะได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาทด้วยซ้ำ ทั้งสองรักกันจนเลดี้ผู้นั้นท้องขึ้นมา และท่านพี่ของเขาก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์รัชทายาท ท่านพี่มั่นใจต่อสตรีผู้นั้นและลูกในท้อง แต่ทว่าท่านพ่อไม่ยอมรับ และประกาศเรื่องงานแต่งงานของท่านพี่และท่านน้าของนาทาเลียขึ้นมา

นั่นคือโศกนาฏกรรมความรักครั้งยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นมาในจักรวรรดิเลยก็ได้ เพราะเลดี้อาโมรีแต่งเข้ามาเป็นพระชายาและนางรู้ทีหลังว่าพี่ชายของเขามีสตรีที่รักอยู่แล้ว แต่ทว่าด้วยชื่อเสียงของตระกูลที่มันค้ำคอ ทำให้เลดี้อาโมรีตัดสินใจกำจัดสตรีผู้นั้นก่อนที่เด็กในท้องจะคลอดออกมาแล้วทำให้ตำแหน่งพระชายาของนางสั่นคลอน เมื่อท่านพี่ของเขาล่วงรู้ แน่นอนว่ามันคือความเคียดแค้นที่อัดแน่นในอก ไวกว่าการจะใช้ความคิดทั้งหมดท่านพี่ผู้อ่อนโยนมากกว่าใครๆ ของเขาสังหารเลดี้อาโมรีลง ก่อนจะจัดการสังหารตัวเองตามไป

เรื่องนี้เป็นเรื่องราวใหญ่โตที่ปิดเอาไว้ไม่มิดและเพราะอย่างนั้นราชวงศ์และตระกูลอาโมรีถึงถูกจับตามองเป็นอย่างมาก ขุนนางแบ่งฝั่งเป็นฝ่ายเตรียมพร้อมที่จะเป็นคลื่นใต้น้ำได้ทุกเมื่อ และเพื่อยุติความบาดหมางในสังคม เสด็จพ่อของเขาและพี่ชายของนาทาเลียจึงตัดสินใจที่จะมาพูดคุยเพื่อหาทางออก

แน่นอนว่าทางออกของทั้งสองคนคือการที่เขาและนาทาเลียจะต้องแต่งงานกันเพื่อยุติเรื่องราวทั้งหมด นาทาเลียไม่ใช่ตัวเลือกที่เลวร้ายแต่น้าของนางขาดความยั้งคิดจนทำให้ครอบครัวของพี่ชายเขาพังทลายลง อีกทั้งนาทาเลียยังได้ชื่อว่าเป็นหญิงชั่วอีกต่างหาก เขาเองก็ไม่ใช่คนดีแต่หากเป็นคนอื่นน่าจะดีกว่านี้ โอเวนคิดแบบนั้นจนถึงวันที่นาทาเลียปฏิเสธการเต้นรำกับเขา

นางหักหน้าเขาต่อหน้าผู้คนมากมาย หลังจากนั้นข่าวเรื่องที่นางมีความสัมพันธ์กับลูกชายคนรองของบาทาซาร์ก็โด่งดังขึ้นมา มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนโง่ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นางทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าถูกรัก ทั้งๆ ที่นางไม่ได้รักเขา

นาทาเลียเป็นพวกคนมากแผนการสินะ นางคงจะ..ต้องการทำให้เขาคลั่งนางขึ้นมา หรือไม่ก็นี่อาจจะเป็นการประชดประชันอะไรสักอย่าง

งานเลี้ยงงานหน้านางน่าจะกลับมาหาเขา กลับมาวิ่งตามเขาเหมือนเดิม..โอเวนคิดว่ามันน่าจะเป็นเช่นนั้น

“พรุ่งนี้ลูกจะไปที่คฤหาสน์อาโมรี ลูกตั้งใจจะไปทำความรู้จักกับนาทาเลียให้มากกว่านี้พ่ะย่ะค่ะ”

เพียงแต่เขารอนานขนาดนั้นไม่ได้ เขาแค่อยากรู้ว่าในสายตาของนาทาเลีย นางมองเขาเป็นอะไรกันแน่ถึงกล้ามาปั่นหัวกันเล่นแบบนี้

องค์จักรพรรดิตบบ่าของลูกชายเบาๆ

“เจ้าทำให้พ่อคาดหวังนะโอเวน แกรนด์ดยุคกล่าวว่านาทาเลียจะพร้อมเป็นพระชายาในอีกห้าปีแต่พ่อคิดว่ามันนานมากเกินไป เจ้าช่วยย่นระยะเวลาจากห้าปีให้มันเหลือสักสองปีได้ไหมลูกรัก ช่วงนี้เจ้าก็ลองเข้าออกที่อาโมรีบ่อยหน่อย สตรีจะต้องการสิ่งใดอีกนอกจากการเอาใจใส่”

โอเวนส่งยิ้มให้กับท่านพ่อของเขา

“พ่ะย่ะค่ะ ลูกจะเอาใจใส่นาทาเลียให้มากหน่อย ขอบพระทัยที่ทรงเป็นห่วง”

องค์จักรพรรดิหัวเราะออกมาเสียงดัง ในจักรวรรดิแห่งนี้สตรีใดเล่าจะเหมาะสมกับตำแหน่งพระชายาได้เท่ากับนาทาเลีย อำนาจของอาโมรีนั้นจะช่วยค้ำจุนราชวงศ์..ยกเว้นเสียแต่มีนักบุญหญิงที่เป็นผู้หยั่งรู้ปรากฏตัวขึ้นมาเท่านั้นแหละ