Share

บทที่ 1 ตัวแทน 1

last update Last Updated: 2025-02-22 16:24:23

ปารดานั่งมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ตรงหน้าหลังจากถูกปลุกขึ้นมาให้แต่งตัวแต่งหน้าเพื่อเข้าพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นโดยมีแค่คนในครอบครัวของทั้งสองฝ่ายไม่มีพิธีการใหญ่โต ขบวนขันหมากหรือแม้แต่งานเลี้ยง

แน่นอน เจ้าบ่าวเป็นใครปารดาก็ไม่รู้จัก เธอรับรู้แค่เพียงว่า พี่สาวเธอที่หายตัวไปต้องเข้าพิธีแต่งงานกับลูกชายเจ้าของไร่ส้มแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ และเมื่อไม่มีปารมีคนที่ต้องทำหน้าที่นี้แทนคือปารดา

หญิงสาวไม่ได้สนใจเรื่องการแต่งงาน เธอแค่ทำตามหน้าที่ ปารดารู้จากบิดาว่าตอนนี้บริษัทเข้าขั้นวิกฤตจำเป็นต้องรับความช่วยเหลือจากพ่อเลี้ยงชนะพล ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนเก่า

ปารดาไม่ทราบรายละเอียดในส่วนนั้น พ่อเลี้ยงชนะพลเข้ามาถือครองหุ้นในบริษัทเพื่อแลกกับการไม่ต้องล้มละลาย

แต่พ่อเลี้ยงชนะพลต้องการตัวปารมีแลกกับเงินที่ค้ำจุนบริษัทจำนวนหลายสิบล้าน เมื่อลงทุนก็ต้องหวังผลกำไร

แน่นอนว่าธีรยุทธไม่มีทางเลือกจำใจต้องให้ปารมีแต่งงานกับลูกชายของพ่อเลี้ยงชนะพล หากแต่ปารมีนั้นยอมตกลงแค่เพียงคำพูดหลอกลวงพ่อ แล้วหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอย และนั่นทำให้ธีรยุทธถึงขั้นจะฆ่าตัวตายเพื่อหนีจากทุกสิ่ง ปารดาเท่านั้นคือทางรอด เพราะฉะนั้นเธอต้องอดทน

"สวยมากเลยค่ะ น้องป่านผิวขาวอมชมพูใส่อะไรก็สวย แต่งหน้าแค่นิดเดียวยังมีออร่าเลยนะคะ" ช่างแต่งหน้าเอ่ยชมไม่ขาดปาก

ปารดานั้นไม่ค่อยชอบแต่งหน้าและไม่ชอบแต่งตัว ข้าวของทุกอย่างก็ใช้แบบคนทั่วไปปกติเขาใช้กัน ไม่เหมือนปารมีที่มีเครื่องประทินโฉมมากมาย แต่งหน้าแต่งตัวเก่ง เป็นคนเข้าสังคมและมีเพื่อนมากมายหลากหลายอาชีพ วันๆเอาแต่เที่ยวและใช้เงินเก่ง แต่นั่นก็ยังไม่ได้เดือดร้อนเพราะเธอก็ทำงานที่บริษัทได้เป็นอย่างดี แต่บริษัทประสบภาวะขาดทุนติดต่อกันหลายเดือนทำให้เกิดสภาพไม่คล่องขึ้นมา นั่นเลยทำให้ต้องแก้ปัญหาว่าด้วยการหยิบยืมเงินทองจากเพื่อนเก่า

ธีรยุทธไม่คิดว่าเพื่อนจะหวังผลจากการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือคือลูกสาว เพื่อผลิตทายาทให้กับชนะพลวัตร นั่นคือสิ่งที่ปารดารับรู้มา

‘แต่งงานเพื่อผลิตทายาท’ พอคิดแบบนั้นก็นึกตลกกับโชคชะตาตัวเองอยู่เหมือนกัน

"ป่านลูก" เสียงธีรยุทธดังขึ้นที่หน้าประตูเพื่อดูความเรียบร้อย

ปารดาในชุดลูกไม้สีขาวเปิดไหล่โชว์เนินอกอวบและไหล่นวลเนียน เป็นชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าพอดีตัวที่ปารดาสวมออกมาได้อย่างสง่างามเสียจริง ชุดนี้ชนะพลเป็นคนเลือกสำหรับปารมี ไม่คิดว่าปารดาจะสวมออกมาได้สวยถึงเพียงนี้

"พร้อมแล้วค่ะ ไปกันเลยไหมคะ" รอยยิ้มกว้างที่คนเป็นพ่อมองก็รู้ว่าลูกสาวกำลังฝืน ปารดาไม่อยากให้พ่อต้องคิดมากและต้องการที่จะแก้ไขเรื่องทุกอย่าง พ่อเลี้ยงชนะพลเพียงต้องการทายาท เธอก็แค่ผลิตทายาทและจากนั้นเธอก็จะไปตามทางของเธอ

"หนูไม่ต้องทำเพื่อพ่อขนาดนี้ก็ได้นะลูก"

ธีรยุทธยังคงรู้สึกผิดและเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

"หนูตัดสินใจแล้วค่ะ หนูจะทำให้ดีที่สุด"

แววตามั่งคงดุจขุนเขาของปารดาทำให้ธีรยุทธพูดไม่ออก ลูกสาวตัวน้อยที่เข้มแข็งและกล้าหาญมากกว่าที่เขาคิด ปารมีควรจะสำนึกบุญคุณในตัวปารดาให้มาก ว่าน้องสาวทำเพื่อครอบครัวได้มากมายขนาดไหน

ปารดาคล้องแขนเข้ากับแขนของธีรยุทธ ใบหน้าสะสวยเชิดขึ้นอย่างไม่หวั่นเกรง ก้าวเดินออกไปเผชิญกับปัญหาแม้ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม เธอจะไม่หวาดหวั่นและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

อีกด้าน ภายในห้องรับรองแขกของบ้านพัฒนกรกุล พ่อเลี้ยงชนะพลและรังรองภรรยา นั่งอยู่ที่โซฟาด้านหนึ่งกับคุณนภา แม่ของปารมีนั่งอยู่อีกฝากของโซฟา

ที่ด้านหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคมเข้มแบบฉบับชายไทยนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้นฝั่งเจ้าบ่าว เขาคือชนาวิน ชนะพลวัตร พ่อเลี้ยงวินที่สาวๆหมายปอง แต่ตอนนี้คงต้องอกหักกันเป็นแถว เพราะเขาที่ครองความโสดมานานกว่าสามสิบห้าปีกำลังจะมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแบบไม่เต็มใจ

"ดิฉันขอไปดูก่อนนะคะว่าเสร็จกันหรือยัง"

นภาลุกขึ้นมองนาฬิกานี่ก็ใกล้ได้ฤกษ์ยามแล้วยังไม่เห็นวี่แววว่าเจ้าสาวจะลงมา เห็นทีต้องไปดูเสียหน่อย ส่วนหนึ่งคงเพราะความร้อนอกร้อนใจ จนต้องหาเรื่องเดินออกมาจากตรงนั้นมากกว่า

นภาคว้าโทรศัพท์มือถือโทรหาลูกสาวตัวเองแต่ก็ไร้สัญญาณตอบรับอีกเช่นเคย ความหงุดหงิดแล่นปรี๊ดเข้ามาใส่ จนอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด แต่ต้องเก็บงำความไม่พอใจเอาไว้ในอก บ่นพึมพำกับการกระทำไร้สมองของลูกสาวเพียงลำพัง

/นังลูกโง่ กล้าดียังไงทิ้งคนที่เพียบพร้อมขนาดนี้แล้วหนี ไป โง่ไม่สมเป็นลูกฉันเลย ตอนนี้นังป่านมันเลยชุบมือเปิบไปแล้วเนี่ย/

นภาไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวที่เลี้ยงมาอย่างดีถึงได้หนีงานแต่ง ทั้งที่พูดคุยตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้ว

ปารมีใช่จะไม่รู้ว่าชนาวินหน้าตาหล่อเหลาขนาดไหน และที่สำคัญชนะพลวัตรร่ำรวยติดอันดับต้นๆของเมืองไทยเลยก็ว่าได้ แล้วทำไมยังโง่หนีไป จนทำให้ปารดาต้องมาแต่งงานแทน

ใช่แล้วนภาไม่ชอบใจสิ่งนี้ เพราะปารดาไม่ใช่ลูกของเธอกับธีรยุทธ แต่เป็นลูกของปรียานุช ภรรยาอีกคนที่เสียไปแล้วของธีรยุทธ และเพราะธีรยุทธรักปารดาออกนอกหน้าจนสังเกตุได้ ทำให้นภาไม่ชอบหน้าปารดาเท่าไหร่ ยิ่งการที่ปารดาได้แต่งงานกับชนาวิน ยิ่งทำให้นภาไม่พอใจอย่างที่สุด เพราะที่ผ่านมา นภาพยายามทำให้ปารดาอยู่ต่ำกว่าลูกสาวของเธออย่างปารมีมาโดยตลอด แต่ครั้งนี้ปารดากำลังจะเหนือกว่า เธอไม่อยากยอมแพ้แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะลูกสาวตัวดีดันมาหนีหายไปในช่วงเวลาสำคัญ จนต้องยอมให้ปารดาได้ทุกอย่างไป ไม่เช่นนั้นเธอเองที่จะพังพินาศไปพร้อมๆกับสามี

Related chapters

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 2 ตัวแทน 2

    "จะไปไหนเหรอคุณ" ธีรยุทธเอ่ยเรียกพอดีกับที่นภากำลังจะก้าวขึ้นบันไดมาเธอชะงักเท้าแหงนหน้ามองสามีและลูกเลี้ยง บัดนี้ปารดาไม่ใช่เด็กกะโปโลที่แต่งตัวธรรมดาๆอีกต่อไปแล้ว สวยเหมือนแม่ นี่คงเป็นคำจำกัดความที่นภานึกขึ้นได้ ถึงจะไม่อยากยอมรับแต่เด็กคนนี้ก็สวยมากจริงๆ"โดนจับแต่งตัวเข้าหน่อยทำเชิดหน้าจนคอตั้งเลยนะ ถ้าลูกฉันยังอยู่ แกอย่าหวังเลยว่าจะได้แต่งงานกับคนระดับนั้น" ไม่วายที่นภาจะค่อนแคะใส่ปารดาที่กำลังมองมาที่เธอ นภาก็คือนภา อะไรที่เกี่ยวข้องกับปารดาไม่เคยถูกใจเลยสักอย่าง ต่อให้ดีแค่ไหน ก็ไม่เคยดีพอในสายตานภาเลย"จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมา ทั้งหมดมันก็เพราะลูกคุณไม่ใช่เหรอ ยัยป่านถึงต้องมาลำบากแต่งงานแทน ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ผมจะพาลูกไปหาเจ้าบ่าวของเขา ป่านนี้คงรอแย่แล้ว" ธีรยุทธตอกหน้าภรรยาจนหงายเงิบ ไม่มีครั้งไหนเลยที่ธีรยุทธจะไม่ปกป้องปารดา และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ปารดายังอยู่ในบ้านหลังนี้ได้อย่างปลอดภัย นอกจากพ่อที่คอยปกป้องก็มีนมแย้มและสำลี แม่บ้านอีกคนที่คอยดูแลปารดามาอย่างดีสองพ่อลูกเดินผ่านหน้านภาที่หน้าแตกยับเยินไป นภาได้แต่เก็บอารมณ์ขุ่นมัวเอาไว้ในอก/อย่าให้ฉันเจอยัยปาล์มนะ ฉันจะให้ย

    Last Updated : 2025-02-22
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 3 : คนงานใหม่ 1

    ไม่มีพิธีรีตองอะไรจริงๆอย่างที่ธีรยุทธบอกเอาไว้แต่แรก พิธีที่จัดขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงครึ่งวัน ไม่มีการเข้าหอ ไม่มีแม้แต่เพื่อนที่สนิทจะมาแสดงความยินดี มีแค่คนสองคนที่ตอนนี้ไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำปารดาถูกสั่งให้เก็บเสื้อผ้าข้าวของทันทีหลังจากจดทะเบียนเสร็จ เธอทำได้แค่จัดเตรียมทุกอย่างให้พร้อมสำหรับการเดินทางไกลในครั้งนี้"ป่าน" เสียงเรียกที่ดังมาจากหน้าประตูห้องทำให้ปารดาหันมอง ธีรยุทธเดินเข้ามาสีหน้าเศร้าสร้อย"หนูพร้อมแล้วค่ะคุณพ่อ" ปารดาเตรียมใจมาได้สักพักหลังจากที่ได้รู้ว่าจะต้องแต่งงานและย้ายไปอยู่กับสามีที่ไร่ส้มของเขาเธอไม่ได้ติดขัดอะไรเพราะบอกตัวเองแล้วว่ามันเป็นหน้าที่ที่เธอต้องทำ ทุกอย่างเพื่อความอยู่รอดของคนในครอบครัว"ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ลูกพ่อเป็นคนดีพระย่อมคุ้มครองคนดี" ธีรยุทธสวมกอดลูกรักนี่เป็นครั้งแรกที่ปารดาจะต้องออกไปอยู่ไกลบ้านและไม่ใช่การไปเที่ยวธีรยุทธไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่ปารดาจะได้กลับมาหรือจะมีโอกาสได้ไปหาลูกบ้างไหม แต่สิ่งที่ธีรยุทธจะจำให้ขึ้นใจคือหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของลูกสาว ความกตัญญูและความดีที่จะทำให้ปาร

    Last Updated : 2025-02-22
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 4 : คนงานใหม่ 2

    ใช้เวลาไม่นานจากกรุงเทพฯจนถึงเชียงใหม่ มีคนของไร่ชนะพลมารอรับพวกเขาอยู่แล้ว ปารดาทำตามทุกอย่างที่ชนาวินสั่ง เธอไม่พูดอะไรและเข้าไปนั่งรอในรถ เห็นว่าชนาวินกำลังสั่งงานลูกน้องอยู่ และทุกคนก็ขึ้นมาบนรถตู้ก่อนจะขับออก"พักสายตาก่อนก็ได้ครับ อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึง" เป็นป่าสน คนสนิทของชนาวินที่เอ่ยบอกกับปารดาด้วยความเป็นห่วง ปารดาตื่นแต่เช้าเพื่อมาเตรียมตัวเข้าพิธี จนนี่เกือบหัวค่ำแล้วคงจะเหนื่อยน่าดู ยิ่งเห็นใบหน้าอิดโรยก็รู้สึกสงสารไม่ได้"อีกไกลเหรอคะ" ปารดาถามกลับเพราะไม่รู้ทิศรู้ทางอะไรเลย"ครับราว ๆ สองชั่วโมง" ป่าสนยิ้มตอบ"เงียบๆฉันจะนอน" เสียงชนาวินดังขัดขึ้น ป่านสนเม้มปากแน่นแล้วหันกลับไปนั่งดีๆ ส่วนชนาวินที่หลับตากอดอกนิ่งก็เบนหน้าหนีไปทางอื่น ปารดาเลยได้แต่มองเขาแล้วถอนใจออกมา สงสัยจะไม่ชอบเธอจริงๆปารดาปรับท่านั่งให้พอดี หลังตาลงเพื่อพักสายตาตามที่ป่านสนแนะนำ และพล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนรถตู้แล่นด้วยความเร็วคงที่ใช้เวลาร่วมสองชั่วโมงก็มาถึงไร่ส้มชนะพล ปารดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็พบว่าหัวของชนาวินเกยอยู่ที่ไหล่ของเธอตั้งแต่เมื่อไห

    Last Updated : 2025-02-22
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 5 : รับน้อง 1

    ปารดาตื่นแต่เช้าจนเป็นกิจวัตร จึงไม่ทำให้ลำบากเมื่อต้องอยู่แปลกที่ เธอปรับตัวได้เร็วกว่าที่คิด และป่าสนก็มารอตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง นั่นทำให้เจ้าของห้องไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก"มาทำไมเช้าขนาดนี้"กระถินยืนกอดอกมองคนที่เคาะเรียกตั้งแต่เช้าตรู่ แถมยังยิ้มแป้นทำหน้าหล่อแบบไม่เกรงใจใครอีก"มารับคุณป่านครับ พ่อเลี้ยงให้ไปหา" ป่าสนฉีกยิ้ม แต่กระถินทำหน้ามึนใส่"คุณป่าน?" เจ้าของห้องยกคิ้วขึ้นพลางทวนคำ"ครับ เอ่อป่านน่ะครับ" พอรู้ตัวว่าหลุดคำที่ไม่ควรพูดออกไปก็รีบยิ้มกว้างเพื่อหันเหความสนใจ"ป่านคุณมือขวามารับไปหาพ่อเลี้ยง"กระถินยังหลิ่วตามองป่าสน แต่อีกคนก็เอาแต่ยิ้มและมันเริ่มเจื่อนลงเมื่อกระถินมองอย่างสงสัยที่ฉายชัดจากแววตา"จ้าๆ"ปารดาตอบรับเพื่อนใหม่ ก่อนจะออกมายืนข้างๆ"เรียบร้อยแล้วค่ะ เราไปกันเถอะ" ปารดามาพร้อมกระเป๋าสะพายใบเล็ก เธอใส่ของสำคัญเช่นกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือเอาไว้ในนั้นกระถินมองตามคนงานใหม่กับมือขวาคนสนิทของเจ้านายเดินออกไปพร้อมกัน เก็บเอาความสงสัยเอาไว้ก่อนเข้าไปจัดการกับตัวเองเพื่อเตรียม

    Last Updated : 2025-02-22
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 6 : รับน้อง 2

    "รับน้องเหรอนาย" เสียงทักทายดังขึ้น เขียวเป็นชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ ผิวคร้ามแดดจนค่อนดำ ใบหน้าแหลมยาว ตารีเล็กจนตี่ หนึ่งในคนงานที่สนิทสนมกับปานนท์เข้ามาถามไถ่ เมื่อเห็นปานนท์พาคนงานใหม่มา"พ่อเลี้ยงน่ะสิ ให้พามาถางหญ้า ฝากดูด้วยได้ไหม จะไหวหรือเปล่า" ปานนท์มองท่าทางเงอะงะของปารดาแล้วได้แต่ส่ายหน้าไปมา"คนใหม่นี่ แล้วทำไมพ่อเลี้ยงอยากแกล้ง" เขียวเอียงคอยกมือลูบคางตัวเอง"มองออกเลยเหรอ" ปานนท์เลิกคิ้ว ทำไมเขียวรู้"นี่ใครนาย นี่เขียวเอง เขียวมองปาดเดียวรู้เลย น้องคนสวยนี่โดนแกล้งแน่ ๆ" ไม่มีใครที่เข้ามาใหม่แล้วได้ถางหญ้า โดยปกติคนงานชายเท่านั้นที่ได้รับหน้าที่นี้ หรือไม่ก็คนงานที่ทำงานมานานและทำงานไหวเขียวไม่รู้ว่าทำไมเจ้านายตัวเองถึงได้แกล้งคนที่ดูบอบบางและน่าตาน่ารักแบบนั้นได้ลงคอ แต่มันต้องเหตุผลอะไรแน่ ๆ"ฉันก็ไม่รู้เขียว แต่พ่อเลี้ยงสั่งมาแบบนั้นก็ต้องทำ เช้านี้สิบต้นไม่เสร็จก็ไม่ให้กินข้าว ฝากดูด้วยแล้วห้ามช่วยเข้าใจไหม" ปานนท์สั่ง แล้วโดดขึ้นรถขับออกไปเขียวมองปารดาแล้วได้แต่ถอนใจ สิบต้นเหรอ ต้นเดียวเอาให้รอดก่อน นี่ผ่านไปสิบนาท

    Last Updated : 2025-02-22
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 7 : ตามคำบัญชา 1

    เกริกกำลังจะไปหาชนาวินที่ออฟฟิศ เขาแวะเข้ามาดูความเรียบร้อยที่โรงอาหารและนั่นทำให้เขาได้พบปารดาที่ไม่ควรมาอยู่ที่นี่นั่งกินข้าวอยู่กับบรรดาคนงาน"ไปเรียกคนนั้นมาให้หน่อย" เกริกมองอยู่นาน จนคนงานลุกออกไปเกือบหมด จึงให้คนไปตามปารดาออกมาคุยกัน เขาเลือกที่จะเรียกให้มาคุยกันเป็นการส่วนตัว อาจจะดีกว่าเดินเข้าไปทักทาย เพราะยังไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมหญิงสาวที่เป็นนายหญิงของไร่ถึงได้มากินข้าวรวมอยู่กับคนงานแทนที่จะอยู่ที่บ้านมากกว่า"อ้าว คุณเกริก สวัสดีค่ะ" ปารดาเห็นเกริกก็ยกมือไหว้"มาทำอะไรที่นี่ครับ" เกริกถามขณะที่สายตาก็มองไปรอบๆ เพื่อให้มั่นใจว่าไม่มีใครเห็นเขาคุยกับปารดา"กินข้าวค่ะ ป่านพักเที่ยง" ปารดาตอบตามตรง"พักเที่ยง? พักเที่ยงทำไมครับ แล้วทำไมไม่ทานข้าวที่บ้านใหญ่" ความสงสัยก่อตัวขึ้นมาทันที เกริกถามเสียงหลงด้วยความไม่เข้าใจ"ป่านทำงานที่ไร่ค่ะ พ่อเลี้ยง เอ่อ คุณชนาวินให้ป่านถางหญ้า""อะไรนะครับ ถางหญ้า" เกริกทวนคำ นี่มันอะไร ชนาวินให้ปารดามาทำงานถางหญ้าในไร่งั้นเหรอ"ป่านนึกว่าคุณชนาวินบอกคุณเกริกแล้วค่ะ เพราะเขาสั่งทุกคนไว้ไม่ให้บอกใครว่าป่านเป็นใคร ให้บอกว่าป่านเป็นคนงาน

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 8 : ตามคำบัญชา 2

    ก๊อกๆเสียงเคาะประตูดังขึ้นพอดีกับที่มือถือของชนาวินก็มีสายเรียกเข้าจากชนะพลพอดิบพอดีเกริกเปิดประตูเข้ามาก็พบว่าชนาวินกำลังรับโทรศัพท์และเขาโบกมือเป็นการบอกให้รอก่อน เกริกจึงเดินไปนั่งรอที่โซฟามุมห้องอีกที"ก็พ่อบอกว่าเขาดูแลตัวเองได้ไง แล้วจะให้ผมทำอะไรล่ะ""ครับๆรู้แล้ว ผมไม่ทำอะไรคนของพ่อหรอกน่า แค่นี้นะครับผมมีงานต้องทำ"ชนาวินพ่นลมหายใจออกมาหนักหน่วง ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานมองไปที่เกริกซึ่งก็จ้องมาที่เขาเช่นกัน"อาเกริก มีอะไรหรือเปล่าครับ" ชายหนุ่มแสร้งไม่รู้เรื่องแล้วเปิดเอกสารออกอ่าน ทำเหมือนกำลังยุ่งกับการทำงาน"คุณหนูครับ ให้คุณป่านไปทำงานในไร่ไม่ได้นะครับ" เกริกยันตัวเองลุกขึ้นเดินเข้ามาหา"ก็พ่อบอกว่า ให้ผมทำอะไรกับเขาก็ได้ ผมก็เลยให้เขาไปทำงานในไร่ไงครับ" ชนาวินตอบหน้าตาเฉย ตายังจ้องเอกสารไม่ลดละ แม้เกริกจะพ่นลมหายใจออกมาหนักๆเพื่อให้อีกคนรู้ว่าเขากำลังลำบากใจก็ตามที"แต่คุณหนูครับ คุณป่านมาที่นี่เพื่อเป็นภรรยาครับไม่ใช่คนงาน อย่าทำอะไรผิดวัตถุประสงค์สิครับ" พูดเตือนอีกคนก่อนที่ทุกอย่างมันจะแย่ไปหมดปารดาเองก็คงไม่ได้อยากมาเป็นคนงานในไร่ ถึงปากจะบอกว่าเป็นลูกห

    Last Updated : 2025-02-24
  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 9 : แค่คนงาน 1

    ปารดายังคงทำหน้าที่ของตัวเองแม้ว่ามือจะเริ่มเจ็บจนชาไปหมดและมีเลือดซึมออกมา แต่ถึงจะอย่างนั้นเธอก็ยังฝืนทน กำจอบแน่นเพื่อทำงานของตัวเองให้เสร็จตั้งแต่ช่วงบ่ายที่เริ่มกลับมาทำงานจนกระทั่งตอนนี้ปานนท์แวะมาดูความเรียบร้อยเป็นระยะรวมถึงเขียวเองก็คอยมาสอดส่องความเคลื่อนไหวว่าทำไปถึงไหนแล้วด้วยเช่นกัน แต่คนงานหลายคนก็เริ่มทยอยกันกลับที่พักกันหมดแล้วเหลือก็แต่ปารดาที่ก้มหน้าก้มตาทำงานไม่ได้สนใจคนรอบข้างเลย"ป่าน พอได้แล้วมั้ง นี่หกโมงกว่าแล้วนะ" เสียงทักท้วงจากเพื่อนร่วมห้องอย่างกระถินทำให้ปารดาชะงักไปเล็กน้อย พอเงยหน้าเหลือบตามองเพื่อนที่เดินเข้ามาหาพร้อมๆกับมองไปรอบๆตัวที่เริ่มมืดลง เย็นขนาดนี้แล้วเหรอ นี่เธอแทบไม่ได้ดูเวลาเลยด้วยซ้ำ"งานยังไม่เสร็จเลยกระถิน กลับก่อนก็ได้" ปารดามองต้นส้มที่เธอต้องจัดการอีกราว ๆสามสี่ต้น เพราะมือเจ็บ ทำให้การออกแรงลดระดับลง และนั่นจึงทำให้การทำงานของเธอช้าลงกว่าในช่วงเช้าอยู่มาก"ไม่เสร็จก็ค่อยทำต่อพรุ่งนี้" กระถินจะเข้าไปดึงจอบออกจากมือของอีกคน แต่ปารดาก็สั่นหน้าเป็นเชิงห้าม"ไม่ได้! ถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องกลับ" ชนาวินเดินเข้ามาพร้อมกับป่าสนที่แสดงสีหน้าลำบา

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 64 : เมื่อพร้อม 2 [ จบเล่ม 1]

    เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่เด็กสาวกำลังจะทำมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างในอนาคต แต่ตามที่เขารับปากพ่อเอาไว้ เขาจะเป็นคนปกป้องและคอยช่วยเหลือเธอเอง"ต้องการผู้ช่วยไหม" ปารดาผละออกจากหน้าท้องของอีกฝ่าย ยกมือปาดน้ำตาพอลวกๆ แล้วแหงนหน้ามองอีกคนตาแดงก่ำ"รับสมัครหนึ่งตำแหน่งค่ะ""โอเค ค่าแรงแพงหน่อยนะ ไม่รู้จะจ่ายไหวหรือเปล่า" เขาย่อตัวลงแล้วยิ้มให้คนน้อง ยกมือขึ้นเกลี่ยน้ำตาที่แก้มนิ่มที่ผ่านมาเขามัวแต่หวาดระแวงกับการที่จะต้องแต่งงานกับเด็กคนนี้ กลัวที่ต้องเสียความโสดที่หวงแหนไป กลัวว่าจะต้องใช้ชีวิตกับคนที่ไม่ได้รัก แต่ตอนนี้เขาไม่มีเรื่องพวกนั้นในหัวเลยตั้งแต่ทำความเข้าใจอะไรหลายๆอย่างทั้งหมด เขาก็เข้าใจแล้วว่า มันคือหน้าที่ ปารดามีหน้าที่ที่จะต้องเป็นทายาทเจ้าสัว เขามีหน้าที่ดูแลทายาทเจ้าสัว นี่ต่างหาก คือความจริง"จ่ายไหวสิคะ หนูเป็นหลานสาวเจ้าสัวนะ" คนตัวเล็กกว่าพอจะยิ้มออกมาได้บ้างกับมุขเสี่ยวๆค่าตัวแพงของชนาวิน ความออดอ้อนที่มีทำให้เผลอแทนตัวเองเปลี่ยนไป แต่ชนาวินกลับรู้สึกชอบแบบนั้นมากกว่าแทนตัวด้วยชื่อสะอีก"หนูตัวใหญ่ไปนะ" เขาวางมือบนหัวแล้วโยกไปมาเบาๆเป็นเชิงหยอก"บ้า ป่านลืมตัว" เธอว่าแล้วท

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 63 : เมื่อพร้อม 1

    ถึง หนูป่านของแม่ตอนที่หนูได้อ่านจดหมายฉบับนี้แม่คงได้ไปอยู่กับพ่อบนสวรรค์แล้วนะลูก แม่บอกคุณป้ารังรองของหนูเอาไว้ว่าให้มอบของพวกนี้ให้หนูตอนที่หนูเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วและยังมีชีวิตอยู่ ถึงตอนนั้นหนูคงจะพร้อมที่จะเป็นทายาทของคุณปู่ ทุกอย่างที่แม่และป้าทำ เพื่อหนูนะลูก อย่าได้ครางแครงสงสัยสิ่งที่คุณป้าบอกคือเรื่องจริงแม่เชื่อใจป้ารังรองของหนู ให้ทำทุกอย่างตามที่คุณป้าบอก แต่ถ้าหนูไม่อยากทำ ให้บอกคุณป้าไปตรงๆ จะไม่มีใครบังคับหนูได้ แต่อย่าลืม ว่าหนูคือธนทรัพย์รุ่งเรือง คือลูกสาวพ่อกับแม่ คือหลานของคุณปู่ แม่รักหนูมาก ดูแลตัวเองดีๆนะลูก รักแม่ของหนูปารดามองแผ่นกระดาษในมือ กวาดตาไปมาอยู่หลายรอบ หัวใจเต้นแรงมากขึ้น เธอเดินไปนั่งที่โต๊ะริมหน้าต่างนั่น หยิบของในซองออกมาทีละชิ้น ทีละชิ้น ของแต่ละชิ้นมีป้ายที่เขียนด้วยลายมือแปะเอาไว้เข็มกลัดของแม่สร้อยคอของพ่อแหวนประจำตระกูลกุญแจตู้เซฟที่ธนาคารxxxสมุดบัญชี สามสี่เล่มที่ยอดเงินไม่น้อยเลยเช่นกันและภาพถ่ายของสามคนพ่อแม่ลูก ไม่รู้เมื่อไหร่ที่น้ำตาหยดแมะลงมาบนพื้นโต๊ะไม้ มือของปารดาสั่นเทา หยิบรูปถ่ายใบนั้นขึ้นมามอง พ่อเหรอ คนนี้คือพ่อที

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 62 : คุณหนูอันตรา 2

    "นี่คือหนูในตอนนั้น คุณหนูอันตราของทุกคน แม่ยังจำได้ ทุกคนดีใจกับการเกิดมาของหนูมาก เพราะหนูคือทายาทคนเดียวของธนทรัพย์รุ่งเรือง"ภาพหญิงสาวใบหน้าสะสวยที่ปารดาจำได้นี่คือแม่ของเธอ กำลังอุ้มเด็กตัวเล็กในอ้อมแขน อีกด้านมีผู้ชายหน้าตาใจดีที่ดูแล้วเหมือนปารดามากยืนอยู่ข้างกัน"เหมือนป่านมาก ไม่สิ ต้องบอกว่าป่านเหมือนคนนี้มาก" ชนาวินพูดออกมาเมื่อเห็นภาพถ่ายใบนั้นไปพร้อมกัน"ใช่ หนูป่านเหมือนพ่อมาก คุณปู่ก็เลยรักหนูมาก แล้วก็ประกาศต่อหน้าทุกคนว่าจะยกทุกอย่างที่มีให้หนู นั่นทำให้เรื่องเลวร้ายทุกอย่างเกิดขึ้น" รังรองพูดด้วยน้ำเสียงติดสั่นเล็กน้อย ปากอิ่มเม้มแน่นเมื่อต้องพูดเรื่องเหล่านั้นขึ้นมา"ทำไมป่านถึงเป็นทายาทคนเดียว แล้วลุงล่ะคะ ลุงเป็นลูกของคุณแม่"ปารดาหันไปที่ชนาวิน เธอไม่เข้าใจ ในเมื่อรังรองก็เป็นลูกอีกคนของปู่ ถ้าอย่างนั้น ชนาวินก็ต้องมีสิทธิ์ในสมบัติพวกนั้นเช่นกันรังรองส่ายหน้าไปมา มองชนะพลแล้วจับมืออีกคนเอาไว้แน่น"ฉันไม่ใช่ลูกแท้ๆของแม่ แม่เลี้ยงฉันมาตั้งแต่เกิดแค่นั้น" ชนาวินตอบแทน ปารดาอ้าปากค้างยิ่งสับสนหนักเข้าไปอีก"อะไรนะคะ" ถามออกไปอย่างไม่อยากเชื่อ"คุณปู่มีลูกสามคน คุณ

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 61 : คุณหนูอันตรา 1

    "มานั่งนี่สิลูก แม่มีอะไรจะเล่าให้ฟัง" รังรองยิ้มกว้างตอบรับลูกชายและลูกสะใภ้ ทั้งสองมานั่งลงคนละฝั่ง วันนี้ดูพ่อกับแม่จะเครียดๆชอบกล"มีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมแม่ดูเครียดๆ" ชนาวินมองรังรองที่สีหน้าแปลกไปจากทุกที แต่รังรองก็ยังคงยิ้มให้"ฟังแม่หน่อยนะ เรื่องนี้สำคัญมากเลยล่ะ" ชนะพลบอกกับลูกชายและปารดาที่นั่งตาแป๋วรอฟัง"ย้อนไปเมื่อยี่สิบปีก่อน"รังรองเริ่มเกริ่นถึงวันที่ปรมินทร์ได้รับอุบัติเหตุและเสียชีวิตในกองเพลิง โดยที่ภรรยาและลูกสาววัยขวบกว่าได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่ว่าตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอผ่านไปสองสัปดาห์ ภรรยาของปรมินทร์นามว่าปรียานุชติดต่อมาหารังรองและขอความช่วยเหลือ ทำให้รู้ว่าการตายของปรมินทร์เป็นการจัดฉาก และคนที่ทำก็คือชัยยศปรียานุชที่หนีรอดมาได้ก็หอบลูกสาวคนเดียวที่เป็นทายาทของธนทรัพย์รุ่งเรืองหนีไปอยู่กับแม่แท้ๆที่ต่างจังหวัด เพื่อหลบหนีการตามล่าของชัยยศทุกคนช่วยกันวางแผนเพื่อให้สองแม่ลูกยังมีชีวิตอยู่ ปรียานุชติดต่อไปที่ธีรยุทธให้มารับสมอ้างเป็นพ่อของลูก เปลี่ยนชื่อและให้ใช้นามสกุลของธีรยุทธ แต่สุดท้าย ปรียานุชก็ต้องจากไปก่อนด้วยโรคมะเร็ง ก่อนตายได้ฝากฝังลูกสาวคนเ

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 60 : อดีตของรังรอง 2

    ฝันร้ายเมื่อสี่สิบปีก่อน ฝันที่รังรองไม่อยากจดจำ เด็กสาววัยสิบห้าปี ต้องเจอพี่ชายที่เห็นกันมาตั้งแต่เกิดลวนลามทั้งทางร่างกายและสายตามาตลอดแรกๆรังรองไม่คิดอะไร แต่พอนานวันเข้ายิ่งโต ชัยยศก็ยิ่งแสดงพฤติกรรมน่ารังเกียจอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่าจะเข้ามากอดแล้วลูบคลำตัวเธอ หรือมองเธอด้วยสายตาจาบจ้วงตลอดเวลา รังรองและชัยยศอายุห่างกันสามปีพ่อรับชัยยศมาเพราะไม่มีลูกเสียที แต่พอผ่านไปสามปีก็มีรังรองออกมา และมีปรมินทร์ที่ห่างกันออกไปเกือบสิบปี เรื่องที่ชัยยศไม่ใช่ลูกแท้ๆทุกคนรู้ดี และนั่นยิ่งทำให้รังรองลำบากใจกับการใช้ชีวิตที่เหมือนโดนตามรังควานอยู่ตลอดเวลารังรองโดนชัยยศเข้าหาและเอาตัวรอดมาได้แบบเฉียดฉิว แต่พ่อไม่ฟังที่เธอพูด พ่อเข้าข้างชัยยศที่บอกว่าไม่ได้ทำอะไร และต่อว่าเธอที่เพียงเพราะเธอเป็นผู้หญิง ครอบครัวคนจีนไม่ชอบลูกผู้หญิงอยู่แล้วรังรองจึงทำอะไรไม่ได้มากกว่าการร้องไห้กับแม่ จนเก็บกดและทนไม่ไหว เพราะแบบนั้นรังรองจึงหนีออกจากบ้านมาไกลถึงเชียงใหม่ด้วยวัยเพียงสิบหกปีพร้อมเงินติดตัวที่อยู่ในสมุดบัญชีจำนวนแปดหลักที่พ่อฝากให้ทุกเดือน แม้ว่าหลังจากที่ออกมาเงินจะไม่ได้ฝากเข้าให้อีกต่อไป แต่รังร

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 59 : อดีตของรังรอง 1

    หลายวันถัดมาชัยยศนั่งมองรูปถ่ายของปารดาที่ถูกส่งมาจากคนของตัวเองที่ตามไปคอยดูความเคลื่อนไหวตลอดทั้งสัปดาห์ ไม่ว่าจะไปไหนทำอะไร ดูเหมือนจะมีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ข้างกายตลอด ชัยยศไม่ได้รีรอ เขาให้คนสืบจนรู้ว่าชายหนุ่มหน้าตาดีที่อยู่กับปารดาเป็นประจำก็คือชนาวิน ลูกชายของชนะพล คนที่รังรองอาศัยอยู่ด้วยในตอนนี้"ฉันอยากได้ข้อมูลทุกอย่างของผู้ชายคนนี้ ตรวจสอบความเคลื่อนไหวของไร่ชนะพลด้วย ขอเร็วที่สุด" ชัยยศสั่งงานพวัตเสียงเข้ม เขาต้องการข้อมูลที่มากกว่าชื่ออายุ วันเกิดระดับการศึกษา เขาอยากรู้ว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์กันแบบไหนทำไมถึงได้สนิทสนมกันขนาดนี้ที่บ้านสวน"คุณท่านคะ คุณท่าน คุณรองค่ะ คุณรองโทรมา" เสียงพรรณีแตกตื่นรีบวิ่งเข้ามาพร้อมโทรศัพท์มือถือของสุรเดชเจ้าของโทรศัพท์เองก็ตื่นเต้นจนมือไม้สั่น รังรองงั้นเหรอ รังรองที่ออกจากบ้านไปสี่สิบปี นานทีปีหนจะโทรมาหาสักครั้งน่ะเหรอนี่เป็นการโทรมาครั้งแรกในรอบสองปีเลยก็ว่าได้ตั้งแต่ที่เขาล้มลงและเริ่มกล้ามเนื้ออ่อนแรงจนต้องใช้รถเข็น รังรองมาเยี่ยมแค่ครั้งเดียวและต้องรีบกลับไปเพราะไม่อยากจะเจอชัยยศ สุรเดชเองก็กลัวว่ารังรองจะเป็นอันตรายรีบไล่ให้กลั

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 58 : หมูกระทะ 2

    "โห้ย อิ่ม"ปารดาแทบจะแผ่อยู่ตรงนั้น เมื่อได้กินของอร่อยที่คุ้นชินจนซัดเข้าไปเสียเต็มคราบ"อิ่มจริงๆแหละ" อีกคนที่อิ่มตื้อไม่แพ้กันก็ชนาวินนั่นแหละ ไม่ว่าปารดาจะคีบอะไรมาให้เขาก็กินมันจนหมด จนตอนนี้ท้องตึงไปหมดแล้ว"มีของหวานด้วยนะป่านเอาไหม" กระถินพูดขึ้น พลางยื่นถ้วยขนมหวานที่เป็นทับทิมกรอบให้ดู"ลุงเอาขนมหวานไหมคะ" ปารดาหันไปถาม"ยังกินไหวอีกเหรอเราน่ะ" เขาบ่นออกมาพลางส่ายหน้าปฏิเสธ"ก็อยากกินนี่คะ" ปารดาบอก แล้วจูงมือกระถินพากันไปเลือกขนมหวานที่มีให้เลือกสองสามอย่าง ก่อนกลับมาพร้อมไอศกรีม"ชอบกินแต่ไอติมเหมือนเดิม" กระถินว่าให้เบาๆ ทั้งที่บอกให้เลือกขนมหวาน แต่พอเจ้าตัวเห็นไอศกรีม ก็เลือกไอศกรีมเฉยเลย"ก็คนมันชอบนี่" คนตัวเล็กว่าพลางกัดไอศกรีมเข้าปากอย่างอารมณ์ดีชนาวินมองภาพนั้นแล้วได้แต่ส่ายหน้าไปมาเบาๆ มองดูปารดาหยอกล้อเล่นกับกระถินและชงโคก็พลอยยิ้มไปด้วย"มากันบ่อยเหรอครับที่นี่" ชนาวินถามปานนท์"นานๆทีครับ เห็นว่ามีโปรโมชั่นหมูกระทะกระถินเขาก็เลยมาชวน" ปานนท์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม สายตาก็มองชงโคที่คอยดูแลปารดาราวกับเป็นคุณแม่ ปารดาที่เอาแต่อ้อนก็เหมือนเด็กเล็กๆ พอเห็นแบบนี้ก็พลอย

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 57 : หมูกะทะ 1

    ปารดาเร่งทำงานในส่วนของตัวเองให้แล้วเสร็จก่อนเวลาเลิกงานเพื่อจะได้ไปกินหมูกระทะกับเพื่อนๆ ชนาวินเองก็พลอยรีบเคลียร์งานของตัวเองไปด้วย"เสร็จแล้ว เย้"ชูมือสองข้างขึ้นแล้วยิ้มออกมาด้วยคใามดีใจที่หายเรียบร้อยและพร้อมสำหรับการเลิกงาน"พอจะได้ไปเที่ยวนี่รีบเลยนะ" ชนาวินบ่นให้เบาๆ"ลุงยังไม่เสร็จเหรอคะ"คนตัวเล็กเข้ามาเดินวนเวียนใกล้ๆ ซ้ายทีขวาทีจนชนาวินไม่มีสมาธิ เขาเลยคว้าเข้าที่แขนของอีกคนแล้วออกแรงดึงจนปารดาเซลงมานั่งบนตักของเขาแบบไม่ตั้งตัว"ลุง!!"ปารดาแหวใส่เสียงหลง ดันตัวอีกคนเอาไว้จะลงจากตักแต่ชนาวินยึดเอวคนตัวเล็กเอาไว้แน่นราวกับเป็นตุ๊กตา"อยู่แบบนี้แหละ เดินไปเดินมาเวียนหัว"เขาพูดทื่อๆขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจ เอียงตัวเซ็นเอกสาร มีอีกคนนั่งนิ่งๆบนตักเพราะเกร็งจนไม่กล้าขยับน่ะสิความเงียบเข้าครอบงำ มีแค่เสียงหัวใจที่เริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ถึงแม้จะนั่งเฉยๆ แต่แรงกอดที่เอวมันพาให้ใจเต้นแปลกๆชอบกล ปารดาเหลือบมองคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเคลียร์งานไม่กล้าจะพูดหรือขยับตัว กระทั่งชนาวินวางปากกาลงและปิดเอกสารตรงหน้า เขาก็คลายมือออกและจับคนตัวเล็กลงจากตักไปยืนข้างๆ"เสร็จแล้ว" เขาบอก แล้วลุกขึ

  • ภรรยาประกาศิต เล่ม 1   บทที่ 56 : หลานสาว 2

    บริษัท เจทีคอเปอเรชั่น จำกัดบนชั้นสี่สิบของตึกสูงระฟ้าที่ตั้งของบริษัทส่งออกยักษ์ใหญ่อย่างเจทีคอเปอเรชั่น ชัยยศยืนมองแผ่นฟ้ากว้างผ่านกระจกหนาตรงหน้า สีหน้าเรียบนิ่งจนเยือกเย็นของอีกคนไม่เคยประดับรอยยิ้มเลยสักครั้ง แววตาดุดันมองไปไกลคล้ายกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง"นายครับ ผมให้พวกมันไปซ่อนตัวที่ชายแดนเรียบร้อยครับ" พวัตเข้ามารายงานหลังจากที่จัดการส่งมือผืนสองคนที่ทำงานพลาดไปชายแดนตามคำสั่งผู้เป็นนายเรียบร้อยแล้ว"หาคนใหม่ไปคอยจับตาดู พลาดไปครั้งนี้พวกมันคงระวังตัวแจ ให้คนไปเฝ้าบ้านไอ้ธีรยุทธด้วย แล้วลูกสาวคนโตของมันหาตัวเจอหรือยัง" น้ำเสียงเคร่งขรึมกับท่าทางสุขุมน่าเกรงขามของชัยยศทำให้หลายคนหวั่นเกรง แม้แต่พวัตที่ทำงานด้วยกันมานานก็ยังเกร็งทุกครั้งเวลาที่รับคำสั่งโดยตรง"ยังครับ เธอซ่อนตัวเก่งเหมือนมีคนคอยช่วยตลอดเวลาเลยครับ คนของเราไม่เจอเธอเลย""เพิ่มคนอีก ตามหาให้ทั่วแล้วจับตัวมาให้ได้ เข้าใจไหม""ครับนาย""วันนี้ฉันจะกลับบ้านสวน บอกคนที่นั่นเตรียมอาหารให้ด้วย""กลับบ้านสวนเหรอครับนาย แล้วคุณท่าน" พวัตทักท้วง"ทำไม ฉันจะกลับไปหาพ่อฉันบ้าง ผิดหรือไง ทำตามที่ฉันสั่ง ออกไปได้แล้ว" ชัย

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status