ตอนที่ 5 ถามย้ำอีกครั้ง 2/2

“คิดว่าเป็นสีหนุ วสุธรแล้วจะพูดอะไรก็ได้เหรอ คุณยังไม่เคยให้เกียรติใคร กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับผม รู้จักผมดีจริงๆ รึเปล่า” ใบหม่อนโพล่งออกมา ไม่สามารถทนต่อคำพูดเหยียดหยันของอีกฝ่ายได้อีกต่อไป

สีหนุมองกลับด้วยสายตาเฉยเมย “ก็เธอคิดสั้นจริงๆ ฉันไม่ได้อยากแต่งกับเด็กอย่างเธอ”

“คิดว่าผมอยากจะแต่งกับคุณนักรึไง” ใบหม่อนเกือบหลุดพูดคำว่าไอ้แก่ ออกไป โชคดีที่ยังมีสติ “คุณเป็นทายาทตระกูลดัง ต่อให้สภาพเหมือนเพิ่งไปคลุกขี้ควายมา ก็ยังมีทรัพย์สมบัติมากมาย กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับผม ไม่รู้อะไรอย่ามาพูด”

สีหนุเลิกคิ้ว ยิ้มเยาะ “แค่เริ่มต้นก็ไม่ค่อยเข้าท่าแล้วนะ โดเรม่อน ฉันจะสอนอะไรให้ ชีวิตแต่งงานมันไม่ได้สวยหรู ต่อให้แต่งในนามแล้วยังไง ก็ยังต้องผูกพันกันด้วยข้อกฎหมาย ทุกการกระทำมีราคาที่ต้องจ่าย เด็กแบบเธอก็ตามหารักแท้กันทั้งนั้น แต่ฉันไม่มีให้เธอ เพราะฉันไม่ได้รักเธอ”

ใบหม่อนหัวเราะเบาๆ ก่อนตอบกลับอย่างไม่แคร์ “แล้วคุณคิดว่าผมจะแต่งกับคุณเพราะความรักรึยังไง”

สีหนุพ่นลมหายใจ “ปากดีจริงๆ เมียกู ต่อปากต่อคำเก่งที่ทำตัวเรียบร้อยต่อหน้าไอ้นันท์มันก็เป็นแค่การแสดงใช่มั้ย”

ใบหม่อนยิ้มเหยียด “เออ การแสดง หรือภาษาชาวบ้านเขาเรียกว่ามารยาท ใครจะทำทุกอย่างได้ตามใจชอบแบบไม่แคร์ใครได้อย่างคุณล่ะ”

สีหนุหัวเราะเบาๆ “ด่าขนาดนี้ไม่ต้องเรียกคุณแล้ว”

“เรียกอย่างอื่นได้เหรอ ไอ้…” ใบหม่อนเตรียมจบประโยค

“พอๆๆๆ” สีหนุกุมขมับ รู้สึกเหมือนปวดหัวขึ้นมา เมียเด็กคนนี้ช่างกำเริบเสิบสาน ปากดีเหลือเกิน แค่คิดว่าต้องอยู่ด้วยกันก็ประสาทจะกินแล้ว

“อยู่ด้วยกันบ้าตายแน่ๆ” สีหนุบ่นพึมพำกับตัวเอง รู้สึกเหมือนตัดสินใจผิดพลาดในการเอาเด็กคนนี้มาอยู่ด้วยกัน แต่มันก็มีความจำเป็นที่เขาบอกใครไม่ได้ ชีวิตของเขามีเรื่องซับซ้อนมากมาย และทุกอย่างก็กำลังดำเนินมาถึงจุดชี้ชะตา

จนกระทั่งใบหม่อนเดินเข้ามาแบบงงๆ และมาเสนอตัวแต่งงานกับเขานี่แหละ

“ไม่ต้องห่วง ถ้าลื่นล้มในห้องน้ำ ความดันพุ่ง กระดูกผุ ปวดหัววิงเวียน เมียคนนี้จะคอยเก็บซากคุณเอง ถือว่าเป็นหน้าที่เสริม ไม่ดีรึไง ได้เมียแถมพยาบาลดูแลคนแก่ส่วนตัว ผมทำงานคุ้มเงินอยู่แล้ว”

สีหนุหรี่ตาใส่ “เธอนี่ก็ย้ำเรื่องอายุจริงๆ”

ใบหม่อนยักไหล่ “ก็คุณแก่จริง แก่ก็ยอมรับว่าแก่ได้แล้วลุง”

สีหนุส่ายหัวก่อนจะเอ่ยด้วยท่าทางคุกคาม “แต่แต่งก็ต้องมานอนกับฉันนะ นอนที่ไม่ได้แปลว่านอนหลับ เธอคงไม่ได้คิดว่าฉันจะเอาเธอมานอนเล่นในบ้านเฉยๆ หรอกนะ”

ใบหม่อนทำท่าเหมือนเครื่องด่าติดไฟเต็มที่ ในหัวคิดแค่จะต้องเถียงให้ชนะ ความปากดีไม่เคยเป็นรองใคร เรื่องต่อปากต่อคำแบบไม่ตายไมค์มันเป็นเรื่องง่ายอยู่แล้ว

“โอ๊ย ระดับคุณสีหนุ ถ้ามีแรงทำผมก็เชิญเลยครับ ผมไม่ห่วงหรอก ห่วงแค่ว่าคุณจะหมดสมรรถภาพทางเพศไปแล้วมากกว่า คนที่จะหาภรรยายังต้องพึ่งญาติพี่น้องแบบคุณเนี่ยนะ มีอะไรให้ผมต้องกลัวด้วย คุณต่างหากที่ต้องกลัวคนที่เด็กกว่าหนุ่มกว่าแบบผม” 

"เฮ้ๆๆ โดเรม่อน พูดดีๆ ฉันยังไม่ตายด้าน" เขาเอ่ยก่อนจะกระชับตัวคนตัวเล็กเข้ามาใกล้

"จะทำอะไร"

“ก็กำลังจะพิสูจน์ไงว่าฉันต้องกลัวเธอจริงๆ รึเปล่า” สีหนุกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“อะไร...” ใบหม่อนถามด้วยความงุนงง แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากของเขาก็ถูกปิดลงด้วยจูบที่ดูดดื่ม จูบแรงจนเขาแทบไม่หายใจทัน เขาใจสั่น ไม่ใช่สั่นแบบกลัว แต่เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ลิ้นของอีกฝ่ายตวัดกวาดทุกซอกมุมของปาก ทำเอาเขาเกือบลืมสถานที่

พวกเขาจูบกันอยู่หน้าเขต มีเสียงปรบมือดังขึ้นจากคนที่ผ่านไปมา 

“ขอให้รักกันนานๆ นะคะ เจ้าบ่าวร้อนแรงมาก วู้วๆ”

ใบหม่อนที่กำลังอึ้งก็รีบผละออก หัวใจเต้นแรงด้วยความเขิน “คุณ...คุณลวนลามผม”

“ไก่อ่อนแบบนี้ จูบเมื่อกี้อ่อนหัดใช้ไม่ได้ ฉันต้องสอนอีกเยอะสินะ” สีหนุกล่าวด้วยสายตายียวน

“ลวนลามชัดๆ” ใบหม่อนพูดซ้ำ หน้าขึ้นสี

“จะแต่งงานกันแล้วจะเรียกลวนลามได้ยังไง” สีหนุยิ้มมุมปากก่อนจะถามย้ำอีกครั้ง 

“ในเมื่อเธอยืนยันหนักแน่นว่าอยากจะแต่งงานกับฉัน ดี ยินดีต้อนรับสู่วสุธร ขอให้เธอไม่เป็นบ้าจนหอบเงินหนีไปเสียก่อน เพราะฉันจะตามเธอไปทุกที่แน่” สีหนุเอ่ยเสียงเหี้ยม ก่อนจะจูงมือใบหม่อนไปจดทะเบียนสมรส และกลายเป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์ตามกฎหมายในวันเดียวกัน