ตอนที่ 5 ถามย้ำอีกครั้ง 1/2

“ว๊ากกก อีเหี้ย มึงไม่ชนมันไปเลยล่ะ ปล่อยกูลง ว๊ากกกกก” ใบหม่อนแหกปากลั่น กรี๊ดมาตลอดทางจนลมแทบจะเข้าปาก ขณะที่มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ของสีหนุก็ทะยานไปอย่างบ้าระห่ำ

พอมาถึงที่หมาย ใบหม่อนถอดหมวกกันน็อกออกอย่างเร่งรีบ รู้สึกเหมือนหัวลีบแบน เข่าอ่อนแรงจนแทบทรงตัวไม่อยู่ แต่จู่ๆ สีหนุก็เดินมาประคองเขาไว้ ใบหม่อนกับสีหนุแนบชิดกันโดยไม่ตั้งใจ ความใกล้ชิดทำให้ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นดังรัว

“ตึกตัก ตึกตัก”

อย่าเพิ่งจิ้นนะครับ ที่หัวใจเต้นแรงเพราะตื่นเต้นและหวาดกลัวต่างหาก คนตัวสูงพาเขาซอกแซกแหกโค้งมาตลอดทางจนแทบอ้วก 

เขาพยายามทำตัวเป็นปกติ แล้วค่อยๆ ผละตัวออกมาจากสีหนุช้าๆ พร้อมกับจัดผมตัวเองให้เข้าทรง ขณะที่หันไปมองกระจกมองข้างรถมอเตอร์ไซค์ เห็นสภาพของตัวเองก็ถึงกับเบ้หน้า

ยังกับคนโดนผีเข้า

สีหนุมองดูเขา แล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นๆ “เสียงเธอดังชะมัด แต่ก็ดีนะ ดูค่อยเป็นตัวของตัวเองหน่อย ไม่เหมือนกับญาติฉัน”

จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อหนังของตัวเองออกพาดบ่า แล้วหันไปมองที่ทำการเขต ยังไม่มีคนเข้าออก เพราะยังไม่ถึงเวลาทำการ

"ยังไม่ถึงเวลาเลย ต้องรอสักพัก ไอ้นันท์ก็ตามมาช้าจริงๆ " สีหนุพูดพลางมองนาฬิกาข้อมือ

ใช่สิ ใครจะขับเร็วแบบคุณล่ะ ขับเร็วเหมือนกับรีบไปนรก

“ทีนี้เรามาคุยกันดีกว่า ตามประสาผัวเมีย” สีหนุพูดขึ้น ท่าทีเคร่งขรึมจนใบหม่อนรู้สึกถึงแรงกดดัน

“ครับ...” ใบหม่อนตอบเบาๆ ทำท่าทางเจี๋ยมเจี้ยมจำยอมในฐานะเมียทาส เพราะอีกไม่กี่อึดใจ เขาก็จะได้เป็นคู่สมรสตามกฎหมายกับชายตรงหน้า ถือว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะได้เจรจาต่อรองกับสีหนุ

แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูไม่น่าพูดคุยด้วยเลยก็ตาม 

สีหนุมองใบหม่อนนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “เลิกทำท่าทางแบบนี้เถอะ ไอ้ที่ทำตัวเรียบร้อย แต่สายตาของเธอน่ะ ด่าฉันหยาบๆ มาตั้งแต่ในร้าน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้”

อุ้ย มองออกเลยเหรอ

ใบหม่อนทำท่าทางตกใจเผยสีหน้าราวกับว่ากำลังถูกใส่ร้าย

“ผมไม่เคยคิดเลยนะครับ ผมเคารพในตัวคุณนุมาเสมอ แค่คิดว่าบางทีเราอาจจะเจรจาตกลงกันดีๆ ได้” ใบหม่อนพูดด้วยท่าทางประหม่า

“เจรจาเหรอ งั้นบอกมาก่อนว่าแต่งกับฉันทำไม ไอ้นันท์มันจะให้อะไรเธอ” สีหนุจ้องเขานิ่ง

ใบหม่อนลังเลไปสักพัก ไม่รู้จะตอบยังไงดี สายตาของสีหนุทำให้เขารู้สึกเหมือนถ้าพูดผิดไปนิดเดียวอีกฝ่ายก็พร้อมจะฆ่าเขาหมกป่าทันที

“ถ้าลีลาอีก ไม่งั้นฉันจะพาเธอขึ้นไปซิ่งอีกรอบ” สีหนุขยับเข้ามาใกล้ๆ ทำท่าจะพาไปขึ้นรถ

ใบหม่อนสะดุ้งทันที “ว๊ากก ไม่เอาๆๆ” สยองไม่ไหวกับการซิ่งรอบที่สอง

“แล้วจะบอกดีๆ มั้ย”

“บอกแล้วๆๆ” ใบหม่อนรีบพูดทันที “เขาให้ผมยี่สิบล้าน”

สีหนุยกคิ้วสูง “ยี่สิบล้าน แค่นี้เธอก็ยอมทิ้งชีวิตของตัวเอง ยอมแต่งงานกับฉันเนี่ยนะ เธอจะเอาไปทำไมยี่สิบล้าน” 

ใบหม่อนกัดฟันแน่น พยายามคุมอารมณ์ “เรื่องส่วนตัว” จะให้บอกได้ยังไงว่าจะเอาไปไถ่บ้านคืน คนที่ไม่ได้จ่ายเงินจ้างเขาก็ควรหุบปากไปซะ

“คิดดีๆ เด็กแบบเธอคงไม่อยากอยู่กับคนอายุขนาดฉันหรอก” สีหนุท้าทาย

ผิด... ใบหม่อนคิดในใจ จริงๆ แล้วเขาชอบผู้ชายอายุมากกว่า แต่ที่ไม่ชอบคือปากร้ายกับสภาพมอมแมมต่างหาก

“ผมไม่มีปัญหาเรื่องอายุหรอกครับ” ใบหม่อนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

สีหนุแอบเผยแววตาพึงพอใจวูบหนึ่ง แต่ไม่นานเขาก็กลับมาทำหน้าทำตาเหยียดหยาม “แค่มีเงินก็โอเคไปหมดทุกอย่างเลยสินะ หน้าตาแบบนี้ ไม่คิดว่าหวังทางลัด ยี่สิบล้านนั้นคงเอาไปผลาญเล่นล่ะสิ ทำไมไม่เอาเวลาไปพัฒนาความสามารถให้ทำเงินได้เองล่ะ”

“ไม่รู้อะไรอย่ามาพูดดีกว่า” ใบหม่อนเริ่มโมโหขึ้นมาจริงๆ ใจคิดว่า ก่อนจะได้ไปจดทะเบียนอาจจะต้องตีกันจนหัวแตกไปโรงพยาบาลกันก่อน

“ฉันพูดผิดตรงไหน เสียดายจริงๆ ที่เด็กแบบเธอติดกับดักทางลัดสู่ความรวย เอาตัวเข้าแลกเงิน คิดว่าจดทะเบียนแล้วมันจะจบเหรอ”

ใบหม่อนเริ่มไม่เก็บสีหน้า โกรธจนแทบระเบิดออกมา ขอบตาร้อนผ่าวแต่พยายามกลั้นไว้