Share
บทที่ 597
Related chapters
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 598
เขากอดเธอแน่นจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก“ฉันไม่... ไม่...” เธอพูดออกมาอย่างลำบากหลิง อี้หรานคิดว่าเธอจะเป็นลมเพราะขาดอากาศหายใจ ทันใดนั้น แรงกระชากก็ดึงเธอออกมาจากอ้อมแขนของกู้ ลี่เฉิน จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงหมัด ตามมาด้วยเสียงของหนักตกลงมา เก้าอี้และชั้นวางของก็พังลงมาหลิง อี้หรานสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้น สิ่งที่เธอเห็นคือใบหน้าของอี้ จิ่นหลีเขาดึงเธอออกจากอ้อมแขนของกู้ ลี่เฉิน! หลิง อี้หรานจ้องไปที่อี้ จิ่นหลีที่ยืนอยู่ข้างเธออย่างว่างเปล่า เธอสงสัยว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่ใบหน้าเย็นชาของอี้ จิ่นหลีจ้องมองกู้ ลี่เฉินที่เพิ่งถูกชกลงไปกองกับพื้นกู้ ลี่เฉินลุกขึ้นมาเอนตัวพิงที่ชั้นวางของ เขาถูกรายล้อมไปด้วยชั้นวางของที่ล้มลงมาริมฝีปากของเขามีเลือดไหลออกมา“นายรู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไรอยู่?” อี้ จิ่นหลีถามออกไปด้วยใบหน้าที่น่ากลัว น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบราวกับลมเหน็บ และเสียงของเขาทำให้คนทั่วไปสั่นสะท้านกู้ ลี่เฉินจ้องมองอี้ จิ่นหลีด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ฉันรู้”“นายรู้? แต่ก็ยังจะทำ นายอยากให้ตระกูลกู้มีปัญหากับตระกูลอี้ใช่ไหม ลี่เฉิน?” อี้ จิ่นหลีกล่าวอย่างประชดประชันกู้ ลี่เฉินเ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 599
ร่างกายของเขาสั่นสะท้านขึ้นอีกครั้ง เขาหันมามองเธอด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย นัยน์ตาของเขาดูมืดมนแต่มันกลับเต็มไปด้วยความรักที่เธอไม่วันเข้าใจ“ให้ฉันคุยกับเขาเถอะ จิน” เธอพูดและจับมือเขาแน่นราวกับจะปลอบโยนเขาอี้ จิ่นหลี้มองเธอโดยไม่ขยับไปไหน ริมฝีปากบางของเขาเม้มเข้าหากันแน่น เขากำลังลังเล เขาลังเลเพราะเขาไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไรหลิง อี้หรานก้าวไปข้างหน้าและเดินผ่านอี้ จิ่นหลีไปเธอมองไปที่กู้ ลี่เฉินที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว “ฉันไม่ใช่คนที่คุณกำลังตามหาหรอก ฉันไม่รู้สึกประทับใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไปสักนิด ฉันคิดว่าคุณกำลังเข้าใจผิดว่าฉันเป็นคนอื่น!”ดวงตาของอี้ จิ่นหลีเป็นประกายในขณะที่เธอพูด ในขณะที่กู้ ลี่เฉินดูไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอ... ลืมไปแล้วเหรอ? หรือเพราะมันนานมาแล้ว?”“ฉันเป็นคนความจำดีนะคะ แต่ฉันจำอะไรที่คุณเพิ่งพูดไปไม่ได้เลย ถ้าฉันดูเหมือนเด็กผู้หญิงที่คุณจำได้จริง ๆ และถ้าชุดที่ฉันเลือกวันนี้ดูคล้ายกัน ฉันคงบอกได้แค่ว่า มันคงเป็นเรื่องบังเอิญทั้งหมด” หลิง อี้หรานกล่าวกู้ ลี่เฉินเม้มริมฝีปากขณะดวงตาฟีนิกซ์ของเขาจ้องมองตรงมาที่หลิง อี้หรานหลิง อี้หร
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 600
อี้ จิ่นหลีไม่ได้พูดอะไร เขานิ่งเงียบและขับรถต่อไปเขาไม่รู้ว่าเขากำลังกลัวอะไร เขากลัวกู้ ลี่เฉินรู้ว่าอี้หรานเป็นคนที่เขากำลังตามหาหรือกลัวว่า อี้หรานจะมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกู้ ลี่เฉิน?ไม่ กู้ ลี่เฉิน… จะไม่มีทางรู้ความจริง เพราะเขาได้ดัดแปลงหลักฐานไว้หมดแล้วอี้หราน... ดูเหมือนจะจำเหตุการณ์ในปีนั้นไม่ได้จริง ๆ หลังจากตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว เขาได้รู้ว่าอี้หรานล้มป่วยหลังจากพบกู้ ลี่เฉินเพียงไม่กี่วัน เธอถูกส่งกลับมาที่เมืองเฉินด้วยไข้สูงอาจเป็นเพราะอาการป่วยในครั้งนั้น ทำให้เธอจำเหตุการณ์อะไรไม่ได้แม้ว่าเขา... จะเตรียมพร้อมรับมือแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังกระสับกระส่ายอยู่?เพราะทุกอย่างล้วนมีข้อยกเว้น บางสิ่งอาจจะเกิดขึ้นโดยที่เขาไม่รู้ก็ได้เช่นเดียวกับภาพที่เขาเห็นกู้ ลี่เฉินกอดเธอไว้ขณะร้องไห้ ตอนนั้นเธอคิดอะไรอยู่? ทำไมเธอถึงไม่เคยบอกอะไรกับเขาเลย?เธอพยายามปิดบังอะไร?“จิน คุณกำลังขับรถไปไหน? ฉันต้องกลับไปที่ร้านอาหารตอนบ่ายเพื่อไปส่งอาหาร” หลิง อี้หรานกล่าวแต่ดูเหมือนว่าอี้ จิ่นหลีจะไม่ได้ฟังที่เธอพูดหลิง อี้หรานกัดริมฝีปากของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาโจ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 601
“ทำไมเราถึงมาที่นี่?” หลิง อี้หรานถามด้วยความสงสัยอี้ จิ่นหลีเม้มริมฝีปากบางของเขาเข้าด้วยกันและมองรอดผ่านหน้าต่างรถไปที่วิวเมืองเฉินพ่อของเขาพาเขามาที่นี่เมื่อตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่และพูดกับเขาว่า “ลูกรู้อะไรไหม จิน? เมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุด ลูกจะเข้าใจว่าความโดดเดี่ยวมันเป็นยังไง แต่ถ้าลูกไม่ได้ยืนอยู่บนจุดสงสุด ลูกจะไม่สามารถแม้แต่จะควบคุมโชคชะตาของตัวเองได้”ดังนั้น ถ้าเขาต้องการที่จะควบคุมโชคชะตาของเขา เขาจะต้องปีนขึ้นไปบนยอดเขาต่อไป!และเมื่อใดก็ตามที่เขาอารมณ์เสีย เขาจะมาที่นี่และมองดูที่เส้นขอบฟ้าที่ตัดกับเมืองเฉิน เขาบอกตัวเองว่าสักวันหนึ่งเขาจะเป็นผู้ควบคุมโชคชะตาของตัวเองนานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มาที่นี่ตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งที่อี้ กรุ๊ป?ย้อนกลับไปในตอนนั้น เขาคิดว่าเขาสามารถควบคุมโชคชะตาของเขาได้แล้วและจะไม่มีใครผลักเขาลงมาอีกแต่เมื่อเขาขับรถมาที่นี่อีกครั้ง มันทำให้เขาเริ่มคิดว่าเขาเป็นผู้ควบคุมโชคชะตาของเขาจริง ๆ หรือโชคชะตาของเขาอยู่ในมือของคนอื่นกันแน่?บุคคลนั้นสามารถควบคุมอารมณ์ทั้งหมดของเขา ทำให้เขากระวนกระวายใจและแม้กระทั่ง... ทำให้เข
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 602
ทำไม... เธอต้องพูดออกไปใช่ไหม?ราวกับว่าเขาพยายามเค้นให้เธอตอบคำถามของเขา“บอกผมสิ ทำไม? บอกผมทีว่าทำไมพี่ถึงจะไม่ตกหลุมรักกู้ ลี่เฉิน” เขาถามเธอซ้ำใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงก่ำ ขณะที่เธอตะเบ่งเสียงออกมาว่า “เพราะคุณเป็นคนที่ฉันตกหลุมรักไง ไม่มีอะไรเลยจริง ๆ ระหว่างฉันกับกู้ ลี่เฉิน จิน ฉันไม่อยากให้คุณเข้าใจฉันผิด” ไม่มีอะไรจริง ๆ เหรอ?เขายังจำรูปถ่ายในกล่องจดหมายอีเมลของเขาได้ รูปถ่ายของกู้ ลี่เฉินที่อุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนรูปที่... กู้ ลี่เฉินร้องไห้ต่อหน้าเธอภาพถ่ายเหล่านั้นเหมือนกำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ แม้ว่าเขาจะพยายามทำทุกอย่าง แต่เขากลับไม่สามารถทำลายสายสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกู้ ลี่เฉินได้“ไม่มีอะไรเหรอ? พี่ไม่มีอะไรปิดบังผมอยู่เหรอ?” เขาถามด้วยเสียงพึมพำ“ฉันทำทุกอย่างชัดเจนแล้ว เรื่องระหว่างฉันกับกู้ ลี่เฉิน ไม่มีอะไรทั้งนั้น” เธอคิดว่าเขากำลังถามถึงเหตุการณ์ในวันนี้“ถ้าอย่างนั้น… อี้หราน พี่คลั่งรักผมมากแค่ไหนล่ะ?” ลมหายใจร้อนของเขาปะทะเข้ากับใบหน้าของเธอ ริมฝีปากของทั้งสองเกือบสัมผัสกันความกำกวมชัดเจนมากยิ่งขึ้นใบหน้าของหลิง อี้หรานแดงขึ้นเล็กน้อย เธอ... ควรจะตอบ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 603
หลิง อี้หรานตกตะลึง ‘พิสูจน์? แล้วฉันจะพิสูจน์ได้ยังไง?’เธอมองดูเขาที่กำลังจ้องมาที่เธอ จู่ ๆ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ เธอลังเล จากนั้นจึงใช้ความคิดริเริ่มที่จะยกมือขึ้นแล้วโอบรอบคอของอี้ จิ่นหลีเธอก็ยกคางขึ้นเล็กน้อยแล้วประกบจูบเขาที่ริมฝีปากริมฝีปากของเขาเย็นเฉียบและกลิ่นของเขาทำให้เธอมั่นใจ ริมฝีปากของเธอค่อย ๆ กดทับริมฝีปากของเขาแน่นขึ้น การบรรจงจูบต่อเขาเต็มไปด้วยความรัก... มันเป็นข้อพิสูจน์ว่าเธอคลั่งรักเขามากแค่ไหนแต่แค่จูบนั้น ไม่เพียงพอต่อเขาขณะที่เธอกำลังจะถอนจูบออก มือขวาของเขาก็จับเข้าที่ด้านหลังศีรษะของเธอ ริมฝีปากของเขากดลงอย่างแรง เขาเริ่มสอดแทรกลิ้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นร้อนของเธอ เขาต้องการลิ้มรสความหวานทั้งหมดในปากของเธอเธอตกใจกับการจูบที่รุนแรงของเขา แต่เธอกลับไม่อยากถอนตัวกลับจูบนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะขโมยลมหายใจไปจากเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอแทบจะหายใจไม่ออกหลิง อี้หรานอยากจะถอนตัวออกมา แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอเมื่อเธอถอนตัวออกเล็กน้อย เราก็ก้มลงจูบเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับอ่อนโยนกว่าครั้งแรกเธอรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปากและ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 604
เธอตกใจกับความคิดที่อันตรายของเขาความปรารถนาในดวงตาของเขาเหมือนกำลังกลืนกินเธอทั้งตัวเขายังคงไล่จูบผิวหนังของเธอ เรียวนิ้วยาวของเขาขยับไปมาทั่วร่างกายเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังเสียการทรงตัว“จิน... จิน... อย่า... อย่าทำแบบนี้...” หลิง อี้หรานพูดตะกุกตะกักขณะที่เธอพยายามจะหยุดการกระทำของเขาแต่เธอกลับไม่สามารถทำอะไรได้เขาฉีกชุดลายดอกไม้ของเธอจนขาดออกจากกัน จากนั้นเขาก็ยืดตัวขึ้นเพื่อมองลงมาที่เธอและถอดเสื้อแจ็กเก็ตออก...หลิง อี้หรานตัวสั่น ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเขาคงจะ...ไม่ เธอไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้!ตอนนี้เมื่อเขาดูแตกต่างไปจากปกติ เขาเอาแต่อยากให้เธอพิสูจน์อะไรบางอย่างเธอเริ่มดิ้นรนเมื่อเห็นว่าเขาถอดเสื้อออกไป “ฉันไม่ได้ต้องการพิสูจน์ด้วยวิธีนี้ จิน การทำแบบนี้... มันพิสูจน์อะไรไม่ได้เลย”“พิสูจน์อะไรไม่ได้เหรอ?” เขาถามด้วยเสียงพึมพำ “พี่ต้องการผมใช่ไหม? พี่ปรารถนาในตัวผม และพี่ก็รักผม!”“ใช่ ฉันรักคุณ ฉันรักคุณแม้ว่าเราจะไม่ได้มีอะไรกัน แต่ถ้าฉันไม่ได้รักคุณ ต่อให้พวกเราทำแบบนี้ ฉันก็จะไม่รักคุณ และการกระทำแบบนี้คงไม่มีอะไรไปมากกว่าความสัมพันธ์ทางกาย” หลิง อ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 605
เธอเคยพูดว่า “เรียกฉันว่าพี่สิ”เธอถือว่าเขาเป็นครอบครัวตั้งแต่ตอนนั้นเธอมักจะเรียกเขาว่า “จิน จิน...”การที่เธอเรียกเขาว่าจินเป็นคำพูดที่อ่อนโยนที่สุด ทำให้เขาเสพติดเธอ เขาอยากได้ยินเธอเรียกเขาแบบนั้นไปตลอดชีวิต“จิน... จิน...” เธอเรียกเขาอีกครั้ง... ทำไมเสียงร้องของเธอเหมือนเสียงสะอื้นล่ะ?เธอ... ร้องไห้?อี้ จิ่นหลีค่อย ๆ ดึงสติของตัวเองกลับมา เขาเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของหลิง อี้หรานเธอ… กำลังร้องไห้เหรอ?เขาทำร้ายเธอเหรอ? ใช่ เขาต้องการให้เธอพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอคลั่งรักเขาแค่ไหนและเธอต้องการเขามากขนาดไหนเขาถึงพาเธอขับรถมาที่นี่ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและดวงตาของเธอดูหวาดกลัวเขา... ทำให้เธอกลัวหรือเปล่า?ทั้งหมดเป็นเพราะกู้ ลี่เฉินที่เขาไม่มีความเป็นตัวเอง!“พี่กลัวผมเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาร่างกายของเธอสั่นเทา กลัวอย่างนั้นเหรอ? ใช่ เธอกลัว ไม่ว่าเธอจะร้องไห้และดิ้นรนอย่างไร ทั้งหมดกลับดูไร้ประโยชน์เธอรู้สึกว่าไม่คุ้นเคยกับเขาเลยสักนิดเธอมองออกไปด้านนอกแล้วเห็นแต่ความมืดมิด มีเพียงลมหนาวที่พัดผ่าน ตอนนี้เธอ
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
