Share

บทที่ 605

เธอเคยพูดว่า “เรียกฉันว่าพี่สิ”

เธอถือว่าเขาเป็นครอบครัวตั้งแต่ตอนนั้น

เธอมักจะเรียกเขาว่า “จิน จิน...”

การที่เธอเรียกเขาว่าจินเป็นคำพูดที่อ่อนโยนที่สุด ทำให้เขาเสพติดเธอ เขาอยากได้ยินเธอเรียกเขาแบบนั้นไปตลอดชีวิต

“จิน... จิน...” เธอเรียกเขาอีกครั้ง... ทำไมเสียงร้องของเธอเหมือนเสียงสะอื้นล่ะ?

เธอ... ร้องไห้?

อี้ จิ่นหลีค่อย ๆ ดึงสติของตัวเองกลับมา เขาเห็นใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของหลิง อี้หราน

เธอ… กำลังร้องไห้เหรอ?

เขาทำร้ายเธอเหรอ? ใช่ เขาต้องการให้เธอพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอคลั่งรักเขาแค่ไหนและเธอต้องการเขามากขนาดไหน

เขาถึงพาเธอขับรถมาที่นี่

ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา ผิวขาวเนียนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและดวงตาของเธอดูหวาดกลัว

เขา... ทำให้เธอกลัวหรือเปล่า?

ทั้งหมดเป็นเพราะกู้ ลี่เฉินที่เขาไม่มีความเป็นตัวเอง!

“พี่กลัวผมเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ร่างกายของเธอสั่นเทา กลัวอย่างนั้นเหรอ? ใช่ เธอกลัว ไม่ว่าเธอจะร้องไห้และดิ้นรนอย่างไร ทั้งหมดกลับดูไร้ประโยชน์

เธอรู้สึกว่าไม่คุ้นเคยกับเขาเลยสักนิด

เธอมองออกไปด้านนอกแล้วเห็นแต่ความมืดมิด มีเพียงลมหนาวที่พัดผ่าน ตอนนี้เธอ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status