Share
บทที่ 251
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 252
ตอนที่เธอและเซียว จื่อฉี อยู่ด้วยกัน เซียว จื่อฉี จะยืนหยัดเพื่อเธอเสมอหากเธอมีปัญหาใด ๆด้วยเหตุนี้ เธอจึงคิดว่าเธอสามารถพึ่งพาผู้ชายคนนี้ไปตลอดชีวิตได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงคราที่ต้องปกป้องเธอ เธอก็ตระหนักความรู้สึกของเขาที่เรียกว่า มีต่อเธอคือสิ่งที่สามารถนำกลับมาได้ทุกเมื่อเมื่อจู่ ๆ เธอก็ไม่มีใครที่จะสามารถยืนหยัดเพื่อเธอได้ ความสิ้นหวังแบบที่เธอประสบสามารถฆ่าคนใดคนหนึ่งได้ในขณะที่เธอถูกทรมานในคุก มีหลายครั้งที่เธอสิ้นหวังมากจนคิดจะฆ่าตัวตายถ้า... ถ้าเหลียวอีไม่มาหาเธอและให้กำลังใจเธอบ่อย ๆ บางที... ตอนนี้เธออาจจะตายไปแล้วก็ได้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความขอบคุณอย่างสุดซึ้งเมื่อเธอคิดถึงเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอคนนี้หลิง อี้หราน ถอนหายใจ เธอปลดกระดุมเครื่องแต่งกายของเธอและกำลังจะถอดมันออกเมื่อเธอได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ข้างหลังเธอเธอตกใจมากและหันกลับไปมอง อี้ จิ่นหลี เข้ามาในห้องแต่งตัวแล้วไม่มีใครอยู่ในห้องแต่งตัวเพราะพวกเขากำลังถ่ายทำอยู่ข้างนอก แต่... "นี่คือห้องแต่งตัวของผู้หญิง คุณ... คุณออกไป" เธอพูดพร้อมกับหน้าแดงเล็กน้อยอย่างไรก็ตาม เขาขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเร
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 253
”เพราะกลัวว่ามันจะกลายเป็นนิสัย" หลิง อี้หราน พูดด้วยความอาย “บางสิ่งอาจกลายเป็นนิสัยหลังจากนั้นหลาย ๆ ครั้ง เมื่อคุณไม่สามารถพึ่งพาสิ่งนั้นได้อีกต่อไป สิ่งเหล่านี้จะกลายเป็นความสิ้นหวังแทน”“ทำไม ก่อนหน้านี้พี่หมดหวังเหรอ?” เขาถามอย่างไม่เป็นทางการเธอหายใจเข้าลึก ๆ และมองเข้าไปในดวงตาของเขา ในที่สุดก็หยุดซ่อน “ใช่ ฉันเคยหมดหวังแล้ว”รูม่านตาของเขาแข็งขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ จางหายไป"คุณออกไปได้ไหมฉันต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้า" หลิง อี้หราน กล่าวอย่างไรก็ตาม อี้ จิ่นหลี ไม่ได้ถอยกลับ ดวงตาสีเข้มของเขายังคงจ้องมองมาที่เธอและนิ้วของเขาก็ลูบแก้มของเธอราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่างหลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็พึมพำ “พี่จะกลัวไหม ถ้าผมบอกว่ามันกลายเป็นนิสัยไปแล้วและมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงได้?”หลิง อี้หราน จ้องไปที่ใบหน้าใกล้ ๆ เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรในตอนนั้น เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอเต้นแรงในตอนนี้...ในห้องแต่งตัว หลิง อี้หราน หน้าแดงและเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอ แม้ว่า อี้ จิ่นหลี จะออกไปแล้ว แต่เธอก็รู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเธอยังคงสัมผัสได้ถึงนิ้วของเขา
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 254
"ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่แตะต้องเธอ" กู้ ลี่เฉิน กล่าว “เธอไม่ใช่คนที่ฉันตามหา"อย่างไรก็ตาม มันยากที่จะปฏิเสธว่าเธอดูเหมือนคนที่เขากำลังตามหามาก บางครั้งเมื่อเขามองไปที่เธอเขาก็จินตนาการว่าเธอคือสิ่งที่คน ๆ นั้นเติบโตขึ้นมาจะมีหน้าตาเป็นอย่างไรอย่างไรก็ตาม เธอดูเหมือนเธอ แต่เธอไม่ใช่เธอ“แล้วถ้าเธอเป็นคนที่นายตามหาล่ะ นายจะทำอะไรไหม?” อี้ จิ่นหลี ถามพลางเลิกคิ้วใบหน้าของกู้ ลี่เฉิน ยังคงนิ่ง แต่ดวงตาฟีนิกซ์ของเขาดูเหมือนจะกระเพื่อมไปด้วยสิ่งที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้แม้ว่าพวกเขาต้องการ "ถ้าเธอเป็น ฉันจะไม่ปล่อยไปแม้ว่าฉันจะต้องแข่งกับนายก็ตาม"อี้ จิ่นหลี ชำเลืองมอง “งั้นก็เป็นเรื่องดีที่เธอไม่ใช่ ใช่ไหมล่ะ?” "ใช่ โชคดีที่เธอไม่ใช่" กู้ ลี่เฉิน พูดและหันไปโชคดีที่เธอไม่ใช่เธอ ถ้าเธอเป็นเช่นนั้นจริงก็คงจะยากที่จะรับมือไหวกู้ ลี่เฉิน คิดและล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าโดยไม่รู้ตัวเพื่อสัมผัสกับสร้อยข้อมือ ต้องใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่เขาจะพบเธอ?การตามหาเธอเกือบจะกลายเป็นความหลงใหล ...เมื่อ หลิง อี้หราน เดินออกจากห้องแต่งตัวก็ไม่มีใครอยู่ข้างนอกนอกจาก อี้ จิ่นหลี และผู้คุ้มกัน“เ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 255
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ยอมฟัง แต่เขาดึงมือเธอเข้ามาใกล้และมองลงไปที่รอยช้ำจาง ๆ บนหลังมือจากนั้นเขานำหลังมือของเธอมาใกล้กับริมฝีปากของเขาและบีบให้มันเบา ๆหลิง อี้หราน อ้าปากค้างเมื่อเห็นอี้ จิ่นหลี เป่ามันอย่างจริงจังโดยก้มหน้าลงต่ำ“มันจะไม่เจ็บมากหลังจากที่ผมเป่ามันแล้ว” เขาพึมพำ จากนั้นเขาใช้ปลายนิ้วถูรอยช้ำที่หลังมือของเธอเบา ๆ เป่าและถูด้วยสายตาที่จดจ่อหลิง อี้หราน รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรงในขณะนี้และลำคอของเธอดูเหมือนจะติดขัดจนไม่สามารถพูดอะไรได้สักคำถ้าเป็นจินที่ทำแบบนี้เธอคงคิดว่าเธอมีน้องชายที่ห่วงใย แต่นี่คือ อี้ จิ่นหลี... เธอรู้สึกหนักใจสำหรับผู้คุ้มกันของอี้ จิ่นหลี ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งนี้ เมื่อไหร่กัน… ที่เขาเคยเห็นนายน้อยอี้ปฏิบัติกับผู้หญิงแบบนั้น?บางทีอาจจะไม่นานก่อนที่คนทั้งเมืองเฉินจะรู้จักชื่อของเธอ!“รู้สึกดีขึ้นไหม?” เสียงอันอ่อนโยนดังขึ้น“ก็... ดีขึ้น" หลิง อี้หราน พูดพร้อมกับพยายามถอนมือของเธอเป็นครั้งที่สามอย่างไรก็ตาม นิ้วของเขาอยู่รอบข้อมือของเธออย่างแน่นหนา เขาหลีกเลี่ยงรอยช้ำที่หลังมือของเธออย
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 256
มีคลื่นน้อย ๆ ในดวงตาของเขาและตาคู่นั้นเผยให้เห็นความอ่อนโยนบางอย่างที่ดูเหมือนจะบอกว่าเขาสามารถทนกับเธอได้ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตามประกายในดวงตาของเขาและรอยยิ้มที่มุมริมฝีปากของเขานั้นสวยงามอย่างสุดจะพรรณนาหลิง อี้หราน ก็ตระหนักได้ว่าเธอกำลังงี่เง่า แม้ว่าเธอจะสั่งอาหารทั้งหมดในเมนู แต่ก็ยังไม่มีอะไรให้อี้ จิ่นหลีเกิดอะไรขึ้นกับเธอ? เธอกำลังระบายความโกรธออกไปด้วยวิธีโง่ ๆ อย่างนั้นสินะด้วยความผิดหวัง หลิง อี้หราน ยื่นเมนูกลับไปให้หนักงานอย่างไม่พอใจและพูดว่า "แค่นี้ค่ะ"“นั่นหมดแล้วใช่ไหม?" อี้ จิ่นหลี กล่าวด้วยรอยยิ้มหลิง อี้หราน กัดริมฝีปากของเธอสักครู่ก่อนจะพูดว่า "แค่นั้นแหล่ะ""กินหมดได้เหรอครับ? มันสำหรับเจ็ดหรือแปดคนนะครับ มันไม่มากเกินไปสำหรับคุณสองคนเลยเหรอครับ?" พนักงานกล่าวอย่างมีชั้นเชิงอี้ จิ่นหลี พูดเบา ๆ ว่า "สำหรับตอนนี้ แค่นั้นก่อน"พนักงานหยิบเมนูและจากไปอี้ จิ่นหลี มองไปที่หลิง อี้หราน และพูดว่า "ถ้าพี่คิดว่ายังไม่พอ พี่สั่งเพิ่มได้อีกนะ"น้ำเสียงที่ผ่อนคลายของเขาทำให้หัวใจของเธอกระโจนอีกครั้ง“เมื่อกี้ฉันงี้เง่าเอง ฉันจะเปลี่ยนรายการอาหารและลบรายการ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 257
บางทีการจ้องมองของเขาก็ตรงไปตรงมาและไม่สะทกสะท้านอะไรเสียเลย จนหลิง อี้หราน อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองอี้ จิ่นหลี เธอถามเขาว่า "คุณไม่ไปกินข้าวเหรอ?"“ผมกิน แต่ผมแค่อยากดูพี่กินสักพักหนึ่งก่อน ผมพบว่าอาหารน่ากินกว่าเมื่อผมดูพี่กินน่ะ” เขากล่าว“...” จู่ ๆ เธอก็รู้สึกพูดไม่ออก เขาหมายถึงอะไร?“ทุกครั้งที่ผมดูพี่กิน อาหารดูอร่อยขึ้นเยอะเลย” เขาพึมพำ“นั่นเป็นเพราะคุณไม่เคยหิวเลยไง” เธอพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ถ้าคุณไม่ได้กินข้าวมาหลายวัน แม้ว่านั่นจะเป็นแค่ข้าวขาวในน้ำก็ตามคุณจะพบว่ามันอร่อย”ดวงตาของเขาแข็งขึ้น “พี่เคยหิวเหรอ?”"อืม ใช่" เธอพูดเบา ๆ สิ่งที่เคยเป็นเรื่องของชีวิตและความตายในตอนนั้นดูเหมือนจะกลายเป็นเรื่องสบาย ๆ ในตอนนี้ริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น “ในคุกน่ะเหรอ?”"ใช่" เธอตอบจากนั้นทั้งสองก็ไม่พูดอีกต่อไป เธอก้มหน้าลงและกินต่อในขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่เธออย่างหนักแน่นวันนี้เธอยังคงสวมเสื้อผ้าราคาถูก เธอก้มหน้าลงโดยมีผมสองสามเส้นข้างแก้มด้วยลำคอและลำตัวที่ผอมบางของเธอตอนนี้เธอผอมลงกว่ารูปถ่ายในข้อมูลที่เขาเก็บรวบรวมก่อนที่เธอจะเข้าคุก เธอดูราวกับว่าสายล
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 258
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลายคนในเมืองเฉินรู้แล้วว่า ห่าว อี้เหมิง และเซียว จื่อฉี หมั้นหมายกันและจะแต่งงานกันในไม่ช้า กวาน ลี่หลี่ เมื่อกล่าวถึง เซียว จื่อฉี กล่าวถึง ‘อดีตแฟน’ ราวกับเป็นการเตือนสติอะไรบางสิ่งบางอย่างหลิง อี้หราน จ้องไปที่กวาน ลี่หลี่ แล้วก็เข้าใจอะไรบางอย่างในขณะที่หลิง อี้หราน จ้องมองไปที่กวาน ลี่หลี่ บนใบหน้าของเธอมีความรู้สึกที่ไม่สบายใจอยู่ เธอกำลังมองไปที่กวาน ลี่หลี่ ราวกับว่าเธอสามารถมองผ่านเธอได้อย่างไรก็ตาม เธอบอกตัวเองว่า ‘ถ้าเธอมองฉันออกแล้วมันจะยังไงล่ะ? หลิง อี้หราน ไม่ใช่ดาวรุ่งในวงการอีกต่อไป 'เธอเคยร่วมงานกับหลิง อี้หราน ในตอนนั้น แต่คนที่ทุกคนจับตามองคือ หลิง อี้หราน เท่านั้นเพื่อนร่วมงานในสำนักงานทุกคนเคยบอกว่า หลิง อี้หราน กำลังจะเป็นทนายความใหญ่ในไม่ช้าเพราะเธอกำลังมีชีวิตรักและหน้าที่การงานที่ดีเมื่อกวาน ลี่หลี่ ทำผิดพลาดในการทำงาน ที่ปรึกษาของเธอในบริษัทจะขอให้เธอเป็นเหมือนหลิง อี้หราน มากขึ้น สิ่งนี้ทำให้เธอขุ่นเคือง แต่เธอก็ทำอะไรไม่ถูกหลิง อี้หราน เป็นเหมือนดั่งภูเขาบนศีรษะของเธอ ตราบใดที่หลิง อี้หราน อยู่ในบริษัท คนอื่น ๆ ก็มักจะเปรี
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 259
”ไม่ต้อง" หลิง อี้หราน พูดเบา ๆ “ฉันก็มีเพื่อนรอฉันอยู่ข้างนอกเหมือนกัน ฉันค้องไปแล้วแหล่ะ”“นี่ รีแล็กซ์น่า" กวาน ลี่หลี่ กล่าวเสริม "ตอนนี้เธอยังไม่มีแฟนใช่ไหม? แฟนของฉันเป็นศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัยและรู้จักผู้คนมากมาย ทำไมเธอไม่ให้เขาแนะนำเธอให้กับผู้ชายสักสองสามคนล่ะ?"เธอพูดขณะเดินตามหลิง อี้หราน ออกจากห้องน้ำจากนั้นกวาน ลี่หลี่ ก็เรียกชายรูปร่างปานกลางที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องน้ำ เขามาทันทีหลิง อี้หราน มองไปที่ชายที่เข้ามาใกล้ เขาดูเป็นคนธรรมดา แต่แก่กว่าเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาอยู่ในช่วงปลายยุค 40 เห็นได้ชัดว่านี่คือแฟนของกวาน ลี่หลี่ “ปางเหอ นี่คืออดีตเพื่อนร่วมงานของฉัน หลิง อี้หราน ฉันบังเอิญเจอเธอในห้องน้ำ" กวาน ลี่หลี่ พูด เธอกล่าวเสริม “อี้หราน นี่แฟนของฉัน เฮ่อ ปางเหอ เขาเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยยูเรน"กวาน ลี่หลี่ ดูเหมือนโอ้อวดเฮ่อ ปางเหอ รีบแก้ต่างเธอทันที “ผมเป็นเพียงรองศาสตราจารย์ไม่ใช่ศาสตราจารย์ครับ"“อีกสองปีคุณก็จะเป็นศาสตราจารย์นั่นแหล่ะ” กวาน ลี่หลี่ พูดอย่างไม่เห็นด้วย จากนั้นเธอก็ถามหลิง อี้หราน ว่า "เธอบอกว่าเพื่อนรอเธออยู่ข้างนอกไม่ใช่เหรอ? พวกเข
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
