บทที่ 21 "มายด์กลับมา"

แม้จะไม่มีใครออกปากพูดตรง ๆ

แต่ทุกคนในบริษัทวัชรานนท์ กรุ๊ป ก็รับรู้ได้ชัดเจน—ว่าบรรยากาศที่ตึงเครียดในชั้นบริหาร...เปลี่ยนไป

ทุกอย่างเริ่มมีสี...สีชมพูจาง ๆ ที่เคลือบเคลื่อนอยู่ในอากาศ

ตั้งแต่วันที่คิรันประกาศด้วยสายตาและการกระทำ ว่า

“ไอรีน คือผู้หญิงของเขา”

เขาไม่ได้พูดบ่อย

แต่ทุกการกระทำ กลับชัดเจนจนไม่มีใครกล้าตั้งคำถามอีก

ไอรีนในชุดสูทเรียบหรู เดินเคียงข้างเขาในงานเปิดตัวแบรนด์ใหม่

ไอรีนที่เขาคอยตักอาหารให้ในห้องประชุมเล็กหลังเลิกงาน

ไอรีนที่เขายืนรอหน้าลิฟต์ทุกเช้า—ทั้งที่คนอย่างเขาไม่เคยรอใคร

แม้จะยังมีเสียงซุบซิบนินทาอยู่บ้าง ว่าผู้หญิงอย่างเธอ...ไม่คู่ควรกับคนอย่างเขา

แต่เสียงเหล่านั้นกลับเบาลงอย่างรวดเร็ว—เพราะถ้า “เขา” รู้เข้า...

ไม่ใช่แค่โดนตำหนิ แต่ “โดนไล่ออก” แบบไม่มีข้อแม้

ธันวา...มือขวาคู่ใจของคิรัน

ทำหน้าที่เหมือนเรดาร์ลับ คอยสแกนทุกคำพูด ทุกการเคลื่อนไหว

และรายงานให้นายใหญ่รู้ก่อนจะมีใครทำเรื่อง “เกินขอบเขต”

ภาพข่าวในนิตยสารไฮโซฉบับล่าสุด

พาดหัวแรงจนใครหลายคนตาค้าง

"ซินเดอเรลล่ากลางกรุง : สาวธรรมดาผู้คว้าหัวใจมหาเศรษฐีหนุ่ม!"

มันทั้งหวาน ทั้งเจ็บ ทั้งบีบหัวใจ

และมันทำให้ “ใครบางคน” ที่เคยเป็นอดีต...รู้สึกถูกกระทบอย่างแรง

วันนั้น

ไอรีนเดินลงจากลิฟต์ชั้นบริหารด้วยเอกสารในมือ

ก่อนจะชะงักเท้าทันที—เมื่อเห็นใครบางคนยืนอยู่หน้าโต๊ะเลขานุการ

หญิงสาวสวมเดรสไหมเนื้อดี เข้ารูปพอดีตัว เผยให้เห็นสัดส่วนสมบูรณ์แบบ

ผมยาวลอนคลายสีช็อกโกแลตเข้ม แต่งหน้าแบบไร้ที่ติ

รองเท้าส้นสูงราคาแพง กระเป๋าแบรนด์เนมที่ไม่มีขายทั่วไป

แค่ยืนเฉย ๆ...ก็เหมือนดึงสายตาทุกคนในห้องให้หยุดที่เธอ

“สวัสดีค่ะ ฉันมายด์ นัดคุณคิรันไว้”

เสียงหวาน ๆ ที่เต็มไปด้วยความมั่นใจดังขึ้น

มายด์...

ชื่อที่เหมือนคำต้องห้าม

ชื่อของผู้หญิงคนเดียว...ที่เคยมีอำนาจพอจะ “ทำร้าย” ผู้ชายอย่างคิรัน

สีหน้าเลขาฯ สาวซีดลงทันที ก่อนจะรีบโทรไปแจ้งธันวา

ส่วนไอรีน...เธอเพียงยืนเงียบ

ผู้หญิงตรงหน้าดูเพียบพร้อมในทุกด้าน…เธอเคยเห็นภาพผู้หญิงคนนี้ในนิตยสาร เป็นแขกรับเชิญในงานเปิดตัวเครื่องเพชรระดับโลก หัวเราะกับเหล่าดาราเซเลบอย่างไม่เคอะเขิน…จนไม่มีสิ่งใดที่ไอรีนจะเทียบได้เลย

แม้แต่คนรอบข้างก็เริ่มซุบซิบ

"นี่แหละ...ที่คู่ควรกับท่านประธาน"

"เขาเคยเป็นแฟนกันมาก่อนใช่มั้ย? ดูเข้ากันสุด ๆ"

คำพูดพวกนั้น...เหมือนหนามเล็ก ๆ ทิ่มเข้าในใจไอรีน

แม้เธอจะเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ลึก ๆ แล้ว...ความไม่มั่นคงก่อตัวขึ้นทีละน้อย

เธอไม่ได้มีเสื้อผ้าหรู ๆ

ไม่ได้มีบุคลิกชวนตะลึง หรือชื่อเสียงในวงสังคม

มีแค่ตัวเอง...ที่ไม่เคยยอมแพ้ และหัวใจที่...รักเขา

แต่คำถามหนึ่งผุดขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ

ถ้าคนอย่าง “มายด์” กลับมา...แล้วเธอล่ะ? จะยืนอยู่ตรงจุดไหนในสายตาเขา?

เสียงรองเท้าส้นสูงของมายด์กระทบพื้นกระจกใส ขณะที่เธอเดินเข้าห้องทำงานของคิรัน

พร้อมทิ้งรอยยิ้มเย้ยหยันเล็ก ๆ ให้ไอรีนที่ยังยืนอยู่ที่เดิม

เสียงส้นสูงกระทบพื้นออฟฟิศอย่างมั่นใจ กลิ่นน้ำหอมแบรนด์หรูที่คุ้นเคยลอยมาก่อนตัวผู้หญิงเจ้าของมันจะก้าวเข้ามาในห้อง

คิรันเงยหน้าขึ้นจากเอกสารตรงหน้า

สายตาคมกริบสบกับหญิงสาวตรงประตูห้องทำงาน — คนที่เขาเคยรักจนแทบลมหายใจ แต่เป็นคนเดียวกันกับที่หักหลังเขาอย่างไม่ใยดี

มายด์

"สวัสดีค่ะพี่คิรัน" เธอเอ่ยเสียงหวานด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยเปลี่ยน

คิรันวางปากกาลงช้าๆ ไม่พูดอะไร…กลิ่นหอมเดิมที่เขาเคยหลงใหลกลับมากระทบปลายจมูก แต่หัวใจเขากลับนิ่งสนิท — หรือเพราะมันเคยเจ็บจนด้านชา?  ใบหน้าของเขายังคงนิ่งเรียบอย่างเยือกเย็น

…เหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนไม่มีแม้เศษเสี้ยวของความรู้สึกเดิมหลงเหลือ

ธันวาเปิดประตูเข้ามาทันทีที่ทราบข่าว แต่สายไปเสียแล้ว มายด์เดินเข้ามาในเขตแดนที่ไม่ควรเหยียบมานาน

เขาจำต้องยืนอยู่ด้านหลัง รับบทผู้สังเกตการณ์ พร้อมสังเกตสีหน้าเจ้านายที่คาดเดาไม่ได้

มายด์ยิ้ม และเอ่ยด้วยน้ำเสียงสำนึกผิดที่ประดิษฐ์มาอย่างดี

"มายด์รู้ว่าที่ผ่านมา มายด์ทำผิดพลาดไปมาก แต่…ตอนนี้มายด์กลับมาแล้ว มายด์อยากเริ่มต้นใหม่กับพี่คิรัน"

คิรันเลิกคิ้วเล็กน้อย ดวงตาคมหลุบมองเธอเหมือนกำลังประเมิน

แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมากลับเรียบเย็น “เธอกลับมาเพื่ออะไรกันแน่”

มายด์ยิ้มอย่างอ่อนหวาน "เพื่อพี่ไงคะ"

คิรันเงียบ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตานิ่งจ้องผู้หญิงตรงหน้า แต่ไม่มีคำใดหลุดออกจากปาก

ความเงียบของเขาทำให้ทุกอย่างอึดอัด โดยเฉพาะคนที่แอบมองเหตุการณ์อยู่ด้านนอก…ไอรีน

เธอเดินผ่านมาโดยบังเอิญ แต่ภาพที่เห็นผ่านบานกระจกใส — ผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยสง่า แต่งตัวหรูหรา เหมาะสมกับผู้ชายอย่างคิรันในทุกมุม

เธอยืนนิ่ง มือกำเอกสารแน่น แม้ปากจะแสร้งนิ่งเฉย แต่หัวใจกลับปั่นป่วนจนหายใจแทบไม่ทัน

ธันวาเห็นเธอ รีบเดินเข้ามาอย่างระวัง “คุณไอรีน…เดี๋ยวผม—”

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอตอบสั้นๆ แววตานิ่งสงบจนเกินจริง

ภายในห้อง มายด์ไม่หยุดมือ เธอเดินเข้ามาใกล้คิรันมากขึ้น

"มายด์รู้ว่าพี่คิรันยังรักมายด์อยู่เสมอ…จริงไหมคะ?"

คิรันมองเธอนิ่ง แต่ไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา ไม่ปฏิเสธ…ไม่ยืนยัน

ความเงียบของเขากลายเป็นมีดคมกริบที่กรีดลึกลงไปในหัวใจของใครบางคนด้านนอก

ไอรีนหันหลังกลับทันที

ใบหน้าสงบนิ่งนั้นแค่เปลือกนอก

ข้างในเธอแทบจะทรุดลงไปกับพื้น

มันไม่ใช่แค่คำพูดของมายด์…

แต่มันคือ “ความเงียบของคิรัน” ที่เจ็บกว่าอะไรทั้งหมด

“ฉันไม่เหมาะกับเขาอยู่แล้ว…ไม่ใช่เหรอ”

เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง มือเรียวกำแน่นจนเล็บจิกฝ่ามือ ขาเรียวก้าวเดินอย่างมั่นคง แม้หัวใจจะสั่นไหว

เธอเดินจากไปอย่างเงียบงัน...โดยไม่มีใครรู้ ว่าหัวใจของผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง เพิ่งถูกทำลายลงอย่างไม่มีเสียง

ด้านในห้อง คิรันยังคงนั่งนิ่ง

มายด์นึกว่าเขาไม่ปฏิเสธเพราะยังรู้สึก

แต่ในดวงตาของชายหนุ่ม…มีเพียงความว่างเปล่า

ธันวาเงียบงัน ยิ่งเขารู้จักเจ้านายดีเท่าไหร่ ยิ่งรู้ว่า…

การที่เขาไม่พูดอะไรเลยนั่นแหละ คือสัญญาณอันตราย

และสายตาแบบนั้น…มันไม่ใช่สำหรับมายด์อีกแล้ว