ตัดใจห้ามพูดถึงนางอีก

วังหลวง

ซุยเอ่อร์นางกำนัลที่มีประเด็นกับต้าเหนิงนางสวมใสอาภรณ์งดงาม นั่งลงข้างล่างตรงกางหว่างขาของกัวกั๋วฮ่องเต้บีบนวดขาอ่อน ราวกับเป็นของที่ต้องลูบไล้ได้ทั้งวัน

“อ่าาาา อ่าาาซุยเอ่อร์เจ้านี่ อย่างไรก็ไม่เคยทำให้ผิดหวังข้าละชอบเจ้าจริงๆ”

“เพคะ กลับมาครั้งนี้เป็นเพราะซุ่ยเออร์ทนคิดคิดฝ่าบาทมิได้ตั้งใจจากไปเพื่อรักษาชีวิต สนมเอ่อโหดร้ายที่สุดนางจ้างวานให้คนผู้หนึ่งนำซุ่ยเอ่อร์ไปฆ่าที่นอกวังหลวง แต่ด้วยซุ่ยเอ่อร์ยังมีความหวังว่าจะได้พบฝ่าบาทจึงหาทางต่อรองกับคนของนางและรอดมาได้”ความจริงนะหรือหาใช่การต่อรองแต่เป้นการยอมทอดกายให้คนผู้นั้นยั่วยวนจนมือสังหารอ่อนหัดนั่นใจอ่อนยอมหลันนกับซุ่ยเอ่อร์และซุ่ยเอ่อร์ก็สังหารคนผู้นั้นอย่างเลือดเย็นในตอนที่เขาหลับไหลไปเพราะอิ่มเอมรสสวาทจากซุ่ยเอ่อร์

“หากข้าจะบอกเจ้าว่า อยู่กับข้าเป็นคนของข้าทำนทุกค่ำคืนแต่อย่า ได้ยุ่งเกี่ยวกับเอ่อต้าเหนิงเจ้าจะทำได้หรือไม่”รอยยิ้มหวานหยดแต่ในใจกลับ รุ้สึกขัดใจ

“ซุ่ยเออ่ร์ถูสั่งฆ่าโดยสนมเอ่อ ฝ่าบาทให้ซุ่ยเอ่เลิกแล้วต่อกันคงเป็นไปไม่ได้”กัวกั๋วฮ่องเต้สะบัดตัวลุกขึ้นยืนชี้หน้าซุ่ยเอ่อร์ด้วยความโมโห ซุ่ยเอ่อร์รีบถอยออกมาคุก