แชร์

บทที่ 369

ฉินหมิงไม่ได้คิดมากขนาดนั้น

เขาคิดว่านี่เป็นปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของหลี่เจียฮุ่ยหลังจากที่เพิ่งผ่านพ้นวิกฤติ เธอจึงสูญเสียความสงบไปชั่วคราว

นี่ไม่ได้อธิบายอะไร

ด้านข้างเขา ซุนกวนชงอดทนกับความเจ็บปวดที่หน้าอกและตะเกียกตะกายขึ้นจากพื้น

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าฉินหมิงพบสถานที่แห่งนี้ได้ยังไง แต่สิ่งหนึ่งที่เขารู้ดีก็คือฉินหมิงจะไม่ปล่อยเขาไปง่าย ๆ!

ขณะที่ความสนใจของฉินหมิงมุ่งไปที่หลี่เจียฮุ่ยเพียงคนเดียว เขาก็ขยับตัวย่องไปทางประตูห้อง จากนั้นก็หันหลังกลับ วิ่งออกไปข้างนอกราวกับว่าเขากำลังหนีเอาชีวิตรอด

“คิดหนี? ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”

ฉินหมิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา ถอดเสื้อคลุมของเขาออกแล้วสวมให้หลี่เจียฮุ่ย จากนั้นเขาก็อุ้มหลี่เจียฮุ่ยขึ้นมา ไล่ตามซุนกวนชงไปอย่างรวดเร็ว

“คุณหลัว ช่วยฉันด้วย…”

ซุนกวนชงวิ่งและตะโกนร้องขอความช่วยเหลืออย่างบ้าคลั่ง

ปึก!

ฉินหมิงเร็วมาก ตามเขาทันในชั่วพริบตา

เขาเตะซุนกวนชงจากกลางหลัง ทำให้ซุนกวนชงล้มลงกับพื้นในท่าสุนัขคลาน

ซุนกวนชงล้มลุกคลุกคลาน พยายามลุกขึ้นด้วยสภาพสะบักสะบอมมาก

แต่ฉินหมิงได้ยื่นเท้าออกไปแล้วเหยียบลงตรงกลางหลังของเขาอย่างแรง กดเขาให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status