แชร์

บทที่ 177

"อะไรกัน......"

นายท่านซูรู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า ฝีเท้าของเขาโซเซ และอารมณ์ของเขาชาหนึบราวกับตกลงไปในทะเลสาบน้ำแข็ง

"ไอ้สารเลว!"

“แกมันนักต้มตุ๋น แกฆ่าคุณย่าฉัน ฉันจะฆ่าแกซะ…”

ซูซินเหยารู้สึกโศกเศร้า หมายจะโจมตีฉินหมิงด้วยฝ่ามือที่บ้าคลั่ง

“ซินเหยา หยุด!”

“อย่าเสียมารยาท!”

เสียงของนายท่านซูแหบแห้ง และเขาก็อ้าปากเพื่อหยุดซูซินเหยาได้ทันเวลา

“คุณปู่ เขาเป็นคนฆ่าคุณย่า เราจะปล่อยเขาไว้ไม่ได้...”

ซูซินเหยาร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าโศก

“มันไม่ใช่ความผิดของเขา...”

“คุณย่าบอกเองนี่ว่า ความเป็นความตายขึ้นอยู่กับสวรรค์ ทุกสิ่งล้วนเป็นโชคชะตา...”

นายท่านซูน้ำตาไหลและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ซึ่งนั่นน่าสะเทือนใจมาก

ทุกคนรู้อยู่เต็มอกว่าเขาคือคนที่เศร้าโศกยิ่งกว่าซูซินเหยาเสียอีก

“พวกคุณ... เป็นบ้าอะไรกัน นายหญิงซู เธอ... ยังมีชีวิตอยู่ เธอ... เธอเกือบจะหายดีแล้วด้วยซ้ำ…”

ฉินหมิงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เสียงของเขาแหบแห้งอย่างหนัก และแทบจะไม่สามารถบังคับให้ตัวเองพูดออกมาเพียงสองสามคำได้เลยด้วยซ้ำ

คำพูดเหล่านี้ไม่ได้ดังอะไร แต่นั่นดังราวกับระเบิดสำหรับนายท่านซูและ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status