“น่าขำเป็นบ้า!”“ขนาดคุณฉีเป็นถึงปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีนยังรักษาเคสของคุณหลินไม่ได้เลย นายคิดว่านายเป็นใคร มีปัญญาทำได้รึไง?”“หรือว่าวิชาแพทย์ของนายดีกว่าของคุณฉี”ผู้ช่วยของคุณฉีพูดเสียดสี“หิวแสงอยากได้หน้าจนตัวสั่นจริง ๆ!”คุณฉีขมวดคิ้วมองฉินหมิงตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า "หรือว่านายก็เป็นหมอเหมือนกัน"“ผมไม่ใช่หมอ...”ฉินหมิงส่ายหน้า“นายไม่ใช่หมอด้วยซ้ำ ทำไมกล้าพูดเพ้อเจ้อแบบนี้!”“ถึงนายจะเป็นแพทย์แผนจีน แต่อายุแค่นี้ยังรักษาคนไม่ได้ด้วยซ้ำได้ อย่ามาทำอะไรโง่ ๆ ให้คนอื่นขำไปหน่อยนักเลย!”หลินเถิงฮุ่ยโกรธมาก และถลึงมองไปที่ฉินหมิงอย่างดุดันฉินหมิงเงียบ เขาว่าแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้แน่นอนว่าเขาโดนปฏิเสธจนหน้าหงายอีกตามเคย“นั่นไม่จำเป็นสักหน่อย!”“ฉินหมิงเขาเคยพูดตอนเจอคุณปู่ครั้งแรกว่าจุดยิ้นถางเป็นสีเทาแถมบริเวณมุมมีสีม่วงคล้ำด้วย ชีวิตของปู่กำลังตกอยู่ในอันตราย!”“พอคุณฉีฝังเข็มให้ปู่เมื่อครู่นี้ ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าฝังเข็มผิด แต่พวกเราไม่มีใครเชื่อเขา!”“แต่ปรากฏว่าเขาพูดถูก!”หลินหว่านชิงนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เธอก็เริ่มสงบขึ้นมา ประกายแสงแห่งความหวัง
หลังจากฝังเข็มแล้วใบหน้าฉินหมิงก็ซีดเผือด มีเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากเต็มไปหมด เขาทิ้งตัวนั่งลงกับพื้น เหนื่อยล้าจนแทบสลบเขายังคงเป็นคนธรรมดาและไม่มีความสามารถในการใช้ชี่เพื่อควบคุมเข็มได้ เขาอาศัยเพียงพลังที่ไม่รู้จักในร่างกายของเขาฝืนตัวเองช่วยในการฝังเข็มอย่างยากลำบาก“แค่ก! แค่ก!”ตอนนี้จู่ ๆ นายท่านหลินก็ลืมตาขึ้นมาและกระอักเลือดออกมาหลายคำ จนเสื้อผ้าบนตัวและพื้นตรงหน้าเขาเปรอะเปื้อนไปหมดหลังจากนั้นนายท่านหลินก็หลับตาลงทันที ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป เขาหยุดหายใจ เขาตายแล้ว!"ปู่...""พ่อ..."คู่พ่อลูกหลินหว่านชิงและหลินเถิงฮุ่ยต่างตกตะลึง พวกเขาร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกและทรุดลงต่อหน้านายท่านหลินทันที“ฉันว่าหมอนี่มันพยายามทำเป็นเก่งรักษามั่ว ๆ หวังได้ชื่อได้หน้า คงคาดไม่ถึงว่าจะทำให้คนตายได้”“โลกเรามันตกต่ำเสื่อมทรามเกิดจากคนอย่างนายทั้งนั้น!”ผู้ช่วยส่ายหัว เขาคิดแล้วไม่มีผิดกับการรักษาส่งเดชของฉินหมิง เขาไม่แปลกใจเลยสักนิดคุณฉีส่ายหน้าด้วยความเสียใจ ตอนแรกเขาคิดว่าฉินหมิงกำลังใช้หกเข็มพลิกชะตา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาอาจจะคิดมากไปเอง!"ฉินหมิง ทั้งหมดเพราะแก
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”นายท่านหลินดูสับสน เขาเพิ่งฟื้นจากอาการโคม่า ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง"คือแบบนี้นะคะ..."หลินหว่านชิงเดินไปเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดนายท่านหลินตกใจมากจนตบหน้าหลินเถิงฮุ่ยไปที และด่าว่า "ลูกเลวนี่ ทำได้งามหน้านัก!"“พ่อหนุ่มฉินช่วยฉันด้วยเจตนาดี ไม่ว่าเขาจะรักษาให้หายได้หรือไม่ก็ตาม เขาก็ได้พยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว แกกลับเนรคุณทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไง!”“ทำไมยังไม่รีบไปขอโทษพ่อหนุ่มฉินอีก!”จากเหตุการณ์ในวิลล่า หลินเถิงฮุ่ยไม่ชอบฉินหมิงเป็นทุนอยู่แล้ว แต่พ่อเขาขู่มาแบบนี้ เขาจึงเดินไปขอโทษอย่างไม่เต็มใจ "ฉินหมิง เมื่อกี้ฉันผิดเอง ฉันขอโทษนายด้วย... "“คุณหลินไม่เป็นไร แค่เข้าใจผิดนิดหน่อย ไม่เป็นไรหรอกครับ”ฉินหมิงพูดอย่างรวดเร็วในตอนนี้คุณฉีก็เข้ามาโค้งคำนับฉินหมิงด้วยความนับถืออย่างสุดซึ้ง "น้องชาย ขอโทษเมื่อครู่ที่ฉันเสียมารยาทกับนายไปแล้ว!"“ทักษะทางการแพทย์ของนายยอดเยี่ยมมาก เป็นปาฏิหาริย์ทางการแพทย์ที่แสนวิเศษมาก ฉันประทับใจมากจริง ๆ!”“นอกจากนี้ ฉันอยากจะถามนายว่าวิธีการฝังเข็มที่นายใช้เมื่อกี้ เป็นหกเข็มพลิกชะตาที่หายสาบสูญไปนานแล
"ใช่ครับ"ฉินหมิงพยักหน้าอย่างจริงจังวุฒิการศึกษาของเขาไม่สูง และความสามารถในการทำงานของเขาเองอยู่ในระดับปานกลาง การหางานที่ดีในช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายหากนายท่านหลินสามารถจัดหางานที่มั่นคงให้เขาได้ ก็ช่วยเขาได้มากอยู่แล้ว“พ่อหนุ่มฉิน โทษทีนะฉันขอพูดตามตรง ทักษะทางการแพทย์ของเธอยอดเยี่ยมมากขนาดนี้ อย่าว่าถึงงานธรรมดาเลย เธออยากเป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงเช่นคุณฉีก็คงไม่ยาก!”นายท่านหลินพูดด้วยความประหลาดใจด้วยทักษะทางการแพทย์ที่ฉินหมิงแสดงให้เห็นเมื่อครู่ ไม่รู้ว่ามีคนรวยคนมีอำนาจมากมายขนาดไหนยินดีจะเป็นเพื่อนกับฉินหมิงไม่ว่าฉินหมิงต้องการเงิน อำนาจ หรือชื่อเสียงและฐานะ แค่ยื่นมือไปก็ได้มาแล้วยังจำเป็นต้องหางานทำอีกเหรอ?"นี่แบบว่า..."“ท่านหลิน ผมขอพูดตามตรง ผมไม่เคยเรียนแพทย์มาก่อนเลย และไม่มีใบรับรองเป็นแพทย์ด้วย”“วิธีการฝังเข็มที่ผมรักษาท่านเมื่อกี้นี้สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของผม ที่ผมได้ร่ำเรียนรู้มาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”“โชคดีที่สามารถรักษาอาการป่วยของท่านได้ครับ”ฉินหมิงยิ้มอย่างเก้อเขินที่จริงเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับทักษะทางการแพทย์ แต่ทักษะทางการแพทย์ที
“หว่านชิงเจอเรื่องน่ากลัวมาแบบนี้ หวังว่าลูกจะรู้นะ ว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับลูกเลยที่อยู่คนเดียวข้างนอกแบบนั้น ทางที่ดีย้ายกลับมาที่บ้านดีกว่า!”หลินเถิงฮุ่ยพูดอย่างกังวลใจ เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉินหมิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาเขาอยากให้ลูกสาวของเขาย้ายกลับมาอยู่บ้าน อย่างแรกเพื่อความปลอดภัยของเธอ อีกอย่างเขาอยากจะแยกลูกสาวกับฉินหมิงออกจากกันจากเท่าที่เขาเห็นตอนนี้ ฉินหมิงคงจะตามจีบลูกสาวของเขา เลยกล้าพอที่จะลองเสี่ยงช่วยคนแล้วในท้ายที่สุดเผอิญว่าโชคเข้าข้างคนธรรมดาที่ไร้ค่าอย่างฉินหมิงไม่คู่ควรกับลูกสาวของเขาเลยสักนิด!“ไม่มีทาง หนูไม่ย้ายกลับมาหรอก!”“ที่ ๆ หนูอยู่เป็นวิลล่าไฮโซ มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพคอยเฝ้าอยู่ตลอดเวลา”“แล้วเมื่อเช้านี้คุณปู่ได้จัดเตรียมบอดี้การ์ดให้ใหม่ตั้งหกคนด้วย วันหลังมีพวกเขาคุ้มครองอยู่ในอนาคต เรื่องความปลอดภัยไม่มีปัญหาแน่นอน!”หลินหว่านชิงส่ายหน้าปฏิเสธเธอถูกคนร้ายลักพาตัวระหว่างทางกลับบ้านเมื่อคืนนี้ มันเป็นเพียงอุบัติเหตุหากมีใครอยากจัดการเธอจริง ๆ ย้ายกลับบ้านก็คงไม่มีประโยชน์สำหรับเธออยู่ดี"แต่..."“ไม่ต้องเลย ตราบใดที่ไป่จิ้งย
หลังทานอาหารมื้อเย็นแล้วฉินหมิงกับหลินหว่านชิงเดินทางออกจากตระกูลหลิน และขับรถกลับไปที่หูหลงวิลล่าในตอนนี้ ป้าหลิวได้จัดห้องพักสำหรับแขกให้ฉินหมิงได้พักเรียบร้อยแล้วหลังจากที่ได้ล้มตัวนอนบนเตียงฉินหมิงสงบสติอารมณ์จนใจเย็นลงแล้ว เขาวางแผนว่าจะลองศึกษามรดกของบรรพบุรุษฉินดูเมื่อหลับตาลง คลื่นแห่งความทรงจำที่สืบทอดมาก็หลั่งไหลเข้ามาในจิตใจของเขาราวกับกระแสน้ำรวมถึงเคล็ดลับต่าง ๆ ของวิชากำลังภายในมีคัมภีร์แพทย์ ความลับของลัทธิเต๋า และอีกมากมาย...อะไรมีเคล็ดวิชาบ่มเพาะกายาจิตด้วย? อะแฮ่ม ฉินหมิงจึงตัดสินใจตรวจสอบว่าการฝึกบำเพ็ญตบะของเต๋านั้นหมายความว่าอย่างไรผู้ที่ฝึกฝนวรยุทธ์และศาสตร์ป้องกันตัวจะฝึกฝนกำลังภายในควบคู่กันไปด้วยนักพรตเต๋าเป็นการไล่ตามวิถีแห่งสวรรค์ ส่วนการฝึกฝนไปตามวิถีของโลกเมื่อเปรียบเทียบกับทั้งสองแล้ว วิชาลับของลัทธิเต๋าย่อมอยู่ในระดับที่สูงกว่าอย่างไรก็ตามหลังจากเวลาผ่านไปหลายพันปี วิชาลับของลัทธิเต๋าก็ได้หายสูญหายไปนานแล้ว แม้แต่ผู้ฝึกยุทธ์เองก็มีน้อยมากดูเหมือนว่าเทคนิคลับของลัทธิเต๋าน่าจะเป็นของดี เขาต้องตั้งใจฝึกฝนให้ดีแล้วฉินหมิงเลิกคิดฟ
หลินหว่านชิงตกใจ "นายไม่มีใบขับขี่เหรอ?"“ยุ่งยากนิดหน่อยนะ”หลินหว่านชิงครุ่นคิดเล็กน้อยราวกับว่านึกอะไรบางอย่างได้ขึ้นมาได้ "ถ้าอย่างนั้นนายขับมอเตอร์ไซค์ได้ไหม"“ผมขับมอเตอร์ไซค์ได้ มีใบขับขี่ด้วย”ฉินหมิงพยักหน้า เมื่อก่อนฐานะของเขาในตระกูลหม่าแย่กว่าสุนัขเสียอีก มีสิทธิ์จะได้ขับรถยนต์ที่ไหนกันแต่เวลาตระกูลหม่าอยากใช้เขาออกไปทำธุระ เพื่อความสะดวกพวกเขาเลยเตรียมรถมอเตอร์ไซค์มือสองผุพังให้เขาโดยเฉพาะ"งั้นก็ดี"“ฉันมีมอเตอร์ไซค์อยู่ที่นี่คันหนึ่ง เป็นของขวัญวันเกิดจากป้าฉันเมื่อปีที่แล้ว”“ฉันเองก็ไม่ได้ใช้มันอยู่แล้ว งั้นยกให้นายใช้แล้วกัน”หลินหว่านชิงดึงฉินหมิงไปที่มุม ซึ่งมีรถมอเตอร์ไซค์สปอร์ตสีชมพูเท่ ๆ จอดอยู่“อย่าดูถูกมอเตอร์ไซค์คันนี้ไปเชียว ราคามันไม่ต่ำกว่าล้านเลยนะ…”"อะไรนะ?"“มากกว่าล้านเลยเหรอ?”ฉินหมิงตกใจมากจนปากค้าง“ใช่สิ ฉันจำได้ว่าป้าของฉันบอกว่ามอเตอร์ไซค์คันนี้เป็นรุ่นที่ระลึกของโรสลอยด์ แถมเป็นรุ่นลิมิเต็ดด้วย ราคาน่าจะประมาณสักหนึ่งล้านเจ็ดแสนแปดหมื่นได้มั้ง!”หลินหว่านชิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดออกมาฉินหมิงตกตะลึงและแอบตกใจ คนรวยไม่ธรรมด
สาวสวยขาเรียวยาวคนนั้นก็เดินลงมาจากรถทันที"ขอโทษครับ ๆ..."ฉินหมิงรีบขอโทษทันทีเขาเป็นคนที่นิสัยยอมคนมาตลอดและไม่ชอบทะเลาะกับคนอื่น แม้ว่าอีกฝ่ายจะทำผิด แต่เขาก็เป็นคนที่ขอโทษเสมอ“ขับรถประสาอะไร ไม่ลืมตาดูทางเลยรึไง?”สาวสวยจิ้ปากบ่นอย่างไม่สบอารณ์ฉินหมิงขมวดคิ้ว เดิมทีนี่เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ท่าทียกตนข่มท่านของอีกฝ่ายทำให้เขาอึดอัดใจ “พี่สาว เห็นกันอยู่ว่าคุณเปิดประตูรถไม่มองกระจกมองหลัง คุณจะโทษว่าเป็นความผิดผมทุกอย่างไม่ได้นะครับ"“นอกจากนี้ ผมได้ขอโทษคุณก่อนแล้ว คุณช่วยมีเหตุมีผลได้ไหม!”“นี่คุณบอกว่าฉันไม่มีเหตุผลงั้นเหรอ?”สาวสวยคนนั้นโกรธและมองไปที่รถมอเตอร์ไซค์ของฉินหมิงอย่างเย็นชา ด้วยสีหน้ารังเกียจ "ก็แค่มอเตอร์ไซค์ห่วยแตก แถมยังเป็นสีชมพูอีก!"“เป็นผู้ชายดี ๆ ไม่ชอบ ดันมาเป็นตุ๊ดซะงั้น น่าเกลียดมากจริง ๆ!”“ผมอยากขี่มอเตอร์ไซค์สีอะไร มันไม่ใช่เรื่องของคุณสักหน่อย!”“นาย...อย่าให้มันมากไปนะ!”ฉินหมิงหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีเห็นอยู่ชัดเจนว่าอีกฝ่ายเปิดประตูรถชนเขาจนเกือบล้ม แต่กลับมาหาว่าเขาเป็นตุ๊ด!ไม่ว่าเขาจะอารมณ์ดีแค่ไหน เขาก็รู้สึกมีอารมณ์โกรธขึ้นมาห