แชร์

บทที่ 16

"นั่นมันจุดตายของคนเลยนะ!"

คุณฉีขมวดคิ้ว คิดว่าคนผู้นี้คงความรู้ทางการแพทย์แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ แล้วอยากได้หน้า แต่ไม่รู้หรือว่ามันทำให้คนอาจถึงตายได้

“พ่อหนุ่ม เธอพูดจาเหลวไหลอะไร จุดจวนจงกับจุดเสินเชวี่ยล้วนเป็นจุดที่ทำให้ถึงตายได้ จะให้ฝังเข็มมั่ว ๆ ส่งเดชลงไปได้ยังไง?”

“เธอรู้จักการฝังเข็มไหม?”

ผู้ช่วยของคุณฉีด่าฉินหมิง

“ผมเห็นว่าหมอนี่เอาความรู้ครึ่ง ๆ กลาง ๆ หวังอยากได้หน้าได้ความดีความชอบ แต่ผมขอบอกไว้ก่อนเลยว่า คนอย่างนายนี่แหละ ที่ทำให้คนรังเกียจแพทย์แผนจีน!”

นี่เป็นการอ้างหลักศีลธรรมมาบังคับคนให้ตามที่ตนเองเห็นว่าดี นี่มันน่ารังเกียจเกินไปแล้ว

ฉินหมิงอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ถูกหลินหว่านชิงแทรกขึ้นมาก่อน

“ฉินหมิง ชีวิตปู่ของฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย คุณฉีกำลังช่วยชีวิตเขา นายอย่างเพิ่งก่อเรื่องวุ่นวายได้ไหม!”

หลินหว่านชิงพูดอย่างไม่พอใจ

แม้เมื่อคืนนี้ฉินหมิงช่วยชีวิตเธอไว้ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉินหมิงจะทำอะไรตามอำเภอใจที่ตระกูลหลินได้!

นอกจากนี้มันเกี่ยวข้องกับชีวิตและความปลอดภัยของปู่เธอด้วย มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะยอมให้ฉินหมิงมาบงการได้!

“ไอ้หนู ถ้านายกล้าก่อปัญหาอีก ฉันไล่นายออกไปแน่ลองดูสิ!”

หลินเถิงฮุ่ยถลึงตามองด้วยความโกรธ

ฉินหมิงหุบปากแล้วกลืนคำพูดที่จะพูดออกมา

คุณฉีเมินฉินหมิง แล้วสงบสติอารมณ์ฝังเข็มต่อให้นายท่านหลิน เข็มที่สอง เข็มที่สาม...

นายท่านหลินที่อยู่ในอาการโคม่า จู่ ๆ ก็ชักกระตุกตัวสั่นอย่างแรงอยู่หลายครั้ง สีหน้ายิ่งแดงก่ำขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่าเลือดกำลังจะไหลออกมา ดูน่ากลัวมาก

การหายใจเริ่มติดขัดจนหายใจไม่ออก แม้แต่การเต้นของหัวใจก็ผิดจังหวะจนแทบจะหยุดเต้น

เมื่อเห็นฉากนี้ แม้ว่าสองพ่อลูกหลินเถิงฮุ่ยและหลินหว่านชิงเป็นคนธรรมดา แต่พวกเขาก็รับรู้ได้ว่าตอนนี้สถานการณ์ไม่ดีแล้ว

"ภาวะเลือดไหลย้อนกลับ!"

“นี่...เป็นไปได้ยังไง!”

คุณฉีถึงกับหน้าถอดสี เขาถือเข็มที่สี่ไว้ในมือ และไม่กล้าฝังลงไปอีกไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

เขารู้ดีว่าเมื่อฝังเข็มลงไปแล้ว ภาวะเลือดไหลย้อนกลับมันจะกระทบหัวใจที่อ่อนแอของนายท่านหลิน และมันจะทำให้เข้าถึงแก่ชีวิตทันที!

"คุณฉี เกิดอะไรขึ้น..."

หลินเถิงฮุ่ยถามอย่างกังวล

“ผมขอโทษ ผมพยายามเต็มที่แล้ว...”

“ผมฝึกวิชาแพทย์มากว่าสี่สิบปีไม่เคยพบเคสแปลก ๆ อย่างเคสคุณหลินมาก่อน ได้โปรดยกโทษให้กับผมที่ไร้ความสามารถด้วย…”

คุณฉีถอนหายใจ

"อะไรนะ?"

"คุณ..."

หลินเถิงฮุ่ยโกรธมากจนแทบจะสาปแช่งหมอต้มตุ๋นคนนี้

เมื่อนึกถึงชื่อเสียงของคุณฉีในฐานะปรมาจารย์ด้านการแพทย์แผนจีน ซึ่งได้รับการเคารพชื่นชมจากผู้คนมากมาย เขาจึงหยุดคำพูดเหล่านั้นไว้

"คุณฉี ได้โปรดคิดวิธีอะไรก็ได้ หาทางช่วยปู่ของฉันด้วย..."

หลินหว่านชิงขอร้อง

“ผมขอโทษ ผมทำอะไรไม่ได้แล้วจริง ๆ...”

“ตระกูลหลินควรเตรียมตัวจัดงานศพ…”

คุณฉีส่ายหัวอย่างขมขื่น

"ว่าไงนะ..."

“เมื่อกี้เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าคุณปู่สบายดี…”

ใบหน้างดงามของหลินหว่านชิงซีดลง เธอก้าวไปข้างหน้าแล้วสะดุดล้มลงกับพื้น น้ำตาเธอไหลออกมาเป็นสาย

แม่เธอด่วนจากไปเร็ว ส่วนพ่อก็ทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไปที่แม่ลูกไป่จิ้ง

แต่เล็กจนโต คนเดียวที่อยู่กับเธอและใส่ใจเธอก็คือปู่ ปู่จึงป็นคนที่เธอสนิทที่สุดด้วย

ตอนนี้เธอได้ยินข่าวร้ายเกี่ยวกับปู่ของเธอ คนอื่นก็คงจะรู้และจินตนาการถึงความโศกเศร้าและสิ้นหวังของเธอได้

ฉินหมิงก้าวไปข้างหน้าช่วยหลินหว่านชิงลุกขึ้น เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา

เขาถูกขัดมาสองครั้งติดต่อกัน สีหน้าของพวกเขาก็ดูไม่ดี แถมได้เตือนแล้วด้วยจึงไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก

แต่เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของหลินหว่านชิง เขาก็ทนไม่ได้และลังเลใจเล็กน้อย จนสุดท้ายก็กระซิบออกมาว่า "บางทีขอผมลองดูหน่อยได้ไหม"

“นายจะลองงั้นเหรอ?”

ทุกคนตกตะลึงและมองไปที่ฉินหมิง พวกเขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองเลยว่าได้ยินผิดไปหรือเปล่า

"ใช่ครับ!"

“แม้ว่าชีวิตนายท่านหลินจะตกอยู่ในอันตราย แต่ก็ไม่ได้สิ้นหวังไปซะทั้งหมด”

“ผมอาจจะมีวิธีพอช่วยท่านไว้ได้...”

ฉินหมิงรวบรวมความกล้าแล้วพูด

ทันทีที่พูดออกมา บรรยากาศที่นี้ก็เงียบกริบราวกับว่าตกอยู่ในสุญญากาศ
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
ฟ้าหลังฝน สดใสเสมอ
ฉันจะอ่านนิยายเรื่องนี้ต่อได้อย่างไรโปรดแนะวิธีจ่ายเงินด้วย
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status