บทที่ 13

แต่ฉินหมิงรู้ว่าเงินนั้นไม่ใช่ของเขา เขารับมันไว้ไม่ได้หรอก

“เงิน เงินอีกแล้ว เงินมันวิเศษมากนักรึไง!”

"หนูบอกไปแล้วไงว่าชอบฉินหมิง ถ้าไม่ใช่เขาชีวิตนี้หนูจะไม่มีวันแต่งงานเด็ดขาด!"

“ตราบใดที่หนูยังไม่ตาย พ่อไม่มีวันพรากเราสองคนแยกจากกันได้!”

หลินหว่านชิงพูดด้วยความโกรธ

ตั้งแต่แม่จากไป ตั้งแต่เด็กจนโตเธอไม่เคยได้สัมผัสความรักจากพ่อ เมื่อไรก็ตามที่เธอต้องการพ่อ พ่อก็เอาแต่ประเคนเงินให้เธอ เธอทนมาพอแล้ว!

"เธอ..."

"ดี ดีมาก!"

“ฉันจะไปหาปู่แกเดี๋ยวนี้!”

หลินเถิงฮุ่ยโกรธจนหน้าเขียว เขาสะบัดแขนหันหลังเดินกลับไป

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ความบาดหมางระหว่างเขากับลูกสาวยิ่งร้าวฉานมากขึ้น และความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกก็ตึงเครียดมากขึ้นเรื่อย ๆ

นอกจากนี้ ลูกสาวของเขาเติบโตขึ้นมีบริษัทและธุรกิจเป็นของตัวเอง เขาอยากจะควบคุมเธอ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมเธอได้แล้ว

คนเดียวในครอบครัวที่สามารถโน้มน้าวลูกสาวให้เปลี่ยนใจได้น่าจะเป็นพ่อเขาเท่านั้น

เมื่อหลินเถิงฮุ่ยและคู่เขาจากไปแล้ว สีหน้าหลินหว่านชิงก็ดูแย่มาก เธอทรุดตัวลงบนโซฟา

ฉินหมิงอ้าปาก เขาอยากจะปลอบหลินหว่านชิง แต่เขาพูดไม่เก่งและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรด้วย

ผ่านไปสักพักใหญ่

หลินหว่านชิงค่อย ๆ สงบลง

“ฉินหมิง โทษทีนะ ที่ฉันพูดไปเมื่อครู่นี้แค่อยากทำให้พ่อกับไป่จิงโกรธ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้นายเป็นโล่ หวังว่านายจะไม่ว่าอะไร”

หลินหว่านชิงกล่าวขอโทษ

"ผมรู้......"

"ผมไม่คิดมากหรอก..."

ฉินหมิงตอบอย่างติดตลก

หลินหว่านชิงเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิน เธอเติบโตมารูปร่างหน้าตาทรงเสน่ห์ มากความสามารถ เรียกได้ว่าเป็นลูกสาวที่สวรรค์ประทานมาให้

เขาเป็นเพียงผู้ชายที่หย่าร้าง เป็นที่รู้จักในฐานะคนขี้แพ้ กำพร้า ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีความสามารถพิเศษใด ๆ

ช่องว่างระหว่างทั้งสองนั้นกว้างใหญ่ราวกับฟ้าและเหว

เขาจะกล้าหวังว่าหลินหว่านชิงจะชอบเขาจริง ๆ ได้อย่างไร เขายังคิดเลยว่าหลินหว่านชิงที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นภาพลวงตารึเปล่า

“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ...”

ฉินหมิงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ออกจากห้องนั่งเล่นราวกับว่าเขากำลังหนีไป...

หลังจากอาบน้ำเสร็จ

ฉินหมิงสวมเสื้อผ้าแบรนด์ที่หลินหว่านชิงซื้อให้เขา เขารู้สึกสดชื่นขึ้นและสบายใจขึ้นเป็นอย่างมาก

หลินหว่านชิงมองไปที่ฉินหมิงอีกครั้ง และตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา

ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่งจริง ๆ

ฉินหมิงเองก็หน้าตาดี ตอนนี้เขาสวมชุดสูทแล้วดูสง่างามมากขึ้น เหมือนนักธุรกิจมืออาชีพที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจบารมี

ว่ากันแล้วฉินหมิงจัดว่าเป็นคนหน้าตาดี เมื่อมองแวบแรกเขาอาจจะไม่ได้ดูโดดเด่นนัก แต่ยิ่งมองเขาก็ยิ่งหล่อมากขึ้น เขามีเสน่ห์แบบผู้ชายที่เป็นเอกลักษณ์

ตอนนี้แม่บ้านหลิวกลับมาจากซื้อของแล้วและกำลังเตรียมอาหารกลางวันในครัว

นับตั้งแต่หลินหว่านชิงเรียนจบมหาวิทยาลัย เธอก็ย้ายออกจากครอบครัวและอาศัยอยู่ตามลำพัง

ในวิลล่านี้นอกจากเธอแล้ว ก็มีป้าหลิวที่คอยดูแลชีวิตประจำวันเธอ

หลังอาหารกลางวัน

“ฉินหมิง ปู่ฉันรู้อยู่แล้วว่านายช่วยฉันเมื่อคืนนี้ เขาอยากเจอนาย นายสะดวกไหม?”

หลินหว่านชิงถาม

"ได้สิ"

ฉินหมิงพยักหน้าและไปพร้อมกับหลินหว่านชิง

…

คฤหาสน์ตระกูลหลิน

ตั้งอยู่ในสวนครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ เป็นคฤหาสน์สไตล์ย้อนยุคทั่วไป

ในห้องโถงใหญ่

ฉินหมิงตามหลินหว่านชิงมาและได้พบกับนายท่านหลิน หัวหน้าตระกูลหลิน

นายท่านหลินอายุประมาณเจ็ดสิบปีนั่งอยู่ที่หัวห้องโถงใหญ่ เขาดูใจดี แต่รัศมีที่เขาแผ่ออกมาจากตัวให้กลิ่นอายคนที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจน่าเกรงขามในฐานะผู้นำระดับสูง

อาจเป็นเพราะอายุของเขา สุขภาพของเขาจึงแย่ลงในช่วงสองปีที่ผ่านมา และแย่ลงทุกวัน

ดังนั้นเขาจึงออกจากตำแหน่งและส่งมอบอำนาจจัดการกิจการของบริษัทให้กับลูกชายของเขา หลินเถิงฮุ่ย เขามักจะเล่นหมากรุก รำไทเก็ก อะไรพวกนี้เพื่อดูแลสุขภาพตัวเอง

แม้ว่าคุณหลินจะวางมือแล้ว แต่เขายังคงเป็นหัวหน้าตระกูลหลินและเป็นศูนย์รวมจิตใจของตระกูลหลิน

ตราบใดที่เขายังอยู่ รากฐานของตระกูลหลินจะมั่นคงราวกับหินผาไม่มีวันสั่นคลอน!