ตอนที่  56 “คนเก่งของข้า” (ตอนจบ)

“กรี๊ด!!!!!….”

แรงเบ่งเฮือกสุดท้ายทำเอาซิ่วอิงแทบหมดแรงเมื่อหัวของเด็กโผล่ออกมาเพียงครึ่งเดียว นางพักหายใจและเบ่งอีกครั้งจนเด็กอีกคนถูกดึงออกมาพร้อมกับเสียงร้องที่ดังกว่าคนแรก

“เด็กผู้หญิงเพคะ เป็นท่านหญิงเพคะ”

"เร็ว ๆ เข้า รีบไปเตรียมผ้ามาอีกผืน

“อิงเอ๋อร์ได้ยินหรือไม่ บุตรแฝด เราได้ลูกแฝด”

“หม่อมฉัน…. ท่านพี่….”

“คนเก่งของข้า….”

การคลอดบุตรแต่ละครั้งล้วนทำให้ฟู่ซิ่วอิงหมดแรงไปนาน อีกทั้งครั้งนี้เป็นบุตรแฝดซึ่งทำเอาตำหนักท่านอ๋องวุ่นวายเป็นการใหญ่เพราะมิได้ตระเตรียมของเอาไว้เผื่อสำหรับเลี้ยงเด็กถึงสองคน แต่นั่นมิใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใดเพราะก่อนหน้านี้ยังมีชุดและเปลของท่านชายหานเยว่และท่านหญิงซีอวิ๋นอยู่

“อิงเอ๋อร์…. เป็นอย่างไรบ้าง เจ้าลุกไหวแล้วงั้นหรือ"

“หม่อมฉันไม่เป็นไรแล้วเพคะ”

“ไม่ได้ ถึงไม่เป็นไรแต่เจ้าจะเดินไปเดินมาเช่นนี้หาได้ไม่ ข้า…”

“เสด็จพ่อ…”

“เฮ้อ…เจ้าหานเยว่ตัวแสบ ตัวขัดจังหวะ”

“ท่านพี่ เหตุใดต้องว่าลูกเช่นนั้นเพคะ”

“เขาเอาแต่ให้ข้าฝึกดาบให้ทั้งวัน ข้าไล่ไปฝึกกับเสี่ยวหมิงแล้วก็ยังตามข้ามาอีก”

“เสด็จพ่ออยู่นี่เอง เสด็จแม่….”

“ชู่ววว…. เบา ๆ หน่อยเยว่เอ๋อร์ เว่ยอิง กับ