จอมยุทธ์น้อย 1

เวลาผ่านไปช้าๆ ผู้คนยิ่งนานยิ่งหนาตา เบียดเสียดหนาแน่นวุ่นวาย

ในที่สุด ...ขบวนเสด็จที่รอคอยก็ปรากฏ เสียงแซ่ซ้องดังกระหึ่มกึกก้อง ชาวเมืองหมิงเวยพากันคุกเข่าลง ร้องสรรเสริญองค์รัชทาทยาทต้าถัง ผู้เปรียบประดุจเทพบนฟากฟ้าแต่เลือกย่ำพสุธาบนแดนมนุษย์ เพื่อบรรเทาทุกข์ทั่วสารทิศ

หากกล่าวตามจริง การที่ชาวประชาราษฎร์ต่างชื่นชมเพียงจ้าวเหว่ย ทั้งยังกล่าวถึงความเปี่ยมบารมีแผ่ไพศาลของเขายิ่งกว่าฮ่องเต้องค์ปัจจุบันเช่นนี้ นับว่าไม่เหมาะสมอยู่มาก                    

บุตรไม่อาจเหนือกว่าบิดา

จ้าวเหว่ยย่อมรู้ดีว่าการใดควรไม่ควร คำสั่งเคลื่อนทัพแม้เป็นเขาเสนอตัว ทว่าความจริงย่อมเป็นเพราะอำนาจแห่งพระราชดํารัสของพระบิดา เขาจึงให้หัวหน้าขบวนกล่าวคำนำแซ่ซ้องต่อพระองค์ไปจนสุดทาง ความหมายว่าอำนาจบารมีของจักรพรรดิอยู่สูงที่สุด แผ่ไพศาลยิ่งกว่าใคร ชาวบ้านจึงพร้อมใจเปลี่ยนมากล่าวคำสรรเสริญดังกึกก้องว่า  

‘ต้าถังจงเจริญ ขอฮ่องเต้ทรงพระเจริญหมื่นปีหมื่นๆ ปี ขอบุญบารมีแห่งพระองค์ส่งให้จอมทัพชนะศึกครานี้’

การกระทำของจ้าวเหว่ยล้วนอยู่ในพระเนตรของฮ่องเต้ทั้งสิ้น และพระองค์ก็ทรงเห็นชอบอย่างยิ่ง ทั้งยังมีพระประสงค์สละบัลลังก์ให้โอรสผู้นี้เต็มที่ 

เพียงแต่ขั้วอำนาจในราชสำนักยังไม่นิ่ง และจ้าวเหว่ยเองก็ปฏิเสธการเชื่อมสัมพันธ์กับสตรี โดยการออกนอกพื้นที่อยู่ร่ำไป 

เรื่องนี้ทำให้ฮ่องเต้ทรงพอพระทัยระดับหนึ่ง จึงมิได้เร่งรัดอันใด ทรงรักษาฐานอำนาจภายในเอาไว้ด้วยองค์เองส่วนใหญ่ มีขั้วอำนาจของโอรสธิดาคานกันเองอีกส่วนหนึ่ง แล้วปล่อยให้ทั่วแคว้นเป็นฐานอำนาจภายนอกให้จ้าวเหว่ยไปเช่นนั้น

หากถึงเวลาที่พระองค์ทรงสละบัลลังก์เป็นไท่ซ่างหวงตามที่ปรารถนาก็คงไม่ต้องเป็นห่วงอันใดมาก เพราะยามนี้ถือได้ว่าต้าถังมีการจัดการและกระจายอำนาจที่ดีในรูปแบบหนึ่ง 

ซึ่งแน่นอน คนที่ต้องเหน็ดเหนื่อยที่สุดย่อมเป็นจ้าวเหว่ย

เมื่อหัวขบวนค่อยๆ เคลื่อนตัวมาใกล้ ผู้คนรอบด้านยิ่งถอยล่นเปิดทางให้อย่างรู้กาลเทศะ เห็นมีทหารม้าขึ้นหน้านำอยู่จำนวนหนึ่ง ทุกคนสวมชุดเกราะสีเงินยวง

ซานซานจ้องเขม็งอย่างตื่นเต้นอยู่บ้าง นางไม่เคยเห็นเชื้อพระวงศ์อันสูงส่งมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือชาตินี้

ยิ่งเป็นบุรุษที่ได้รับการขนานนามว่าเป็นเทพแห่งสงครามอย่างองค์รัชทายาทต้าถัง ก็ยิ่งยินดีที่จะได้เปิดหูเปิดตาสักครา

รอจนทหารม้าเคลื่อนตัวผ่านไปซักพัก ตรงกลางขบวนพลันปรากฏบุรุษหนุ่มรูปงามนั่งสง่าอยู่บนอาชาศึกตัวใหญ่พันธุ์ดี

บุรุษหนุ่มผู้นี้มีคิ้วเข้มตาคม จมูกโด่งปากแดง ใบหน้าเกลี้ยงเกลาหล่อเหลามาก

เขาคือองค์รัชทายาทผู้เป็นจอมทัพนามจ้าวเหว่ย

แสงตะวันเรืองรองอาบไล้ชุดเกราะสีดำสนิทบนร่างเขา ส่องสะท้อนราศีเหนือหมู่มวลชวนมอง เรือนร่างสูงใหญ่อันน่าเกรงขามเปล่งประกายความเป็นสุภาพชนผู้เรืองอำนาจออกมา  บารมีแผ่ไพศาลไปทั่วอาณาบริเวณที่เคลื่อนผ่าน แผ่ซ่านความเป็นเอกบุรุษเหนือชั้น

ซานซานจับจ้องว่าที่องค์ราชันไม่วางตา เยี่ยงวีรสตรีที่ชมชอบวีรบุรุษผู้กล้า นัยน์ตาลุ่มลึกนึกชื่นชมโดยไร้เงื่อนไข ปราศจากความหลงใหลเฉกเช่นชู้สาว ถึงแม้ว่านางจักไม่เคยพบเจอใครที่มีรูปโฉมดุจเทพเซียนจำแลงเยี่ยงนี้มาก่อนก็ตาม