นักฆ่า 3

ชั่วอึดใจซานซานพลันดีดตัวขึ้นสูง ดึงร่มคันเล็กจากเอวด้านหลัง แล้วเหวี่ยงไปทางกลุ่มของบุตรสาว

ร่มคันนี้คือหนึ่งในอาวุธสังหารที่ซานซานออกแบบคร่าวๆ แล้วให้เสี่ยเฟิงเค้นสมองปรับเปลี่ยนเพิ่มประโยชน์จากกันแดดฝน

ร่มกางออกแล้วหมุนอยู่กลางอากาศ สาดกระจายเข็มพิษออกรอบทิศเป็นวงกว้าง เพื่อปกป้องสตรีสามคนและเสือดาว มิให้ใครย่างเท้าเข้ากล้ำกราย

คนชุดดำที่ไม่ทันตั้งตัวย่อมหลบไม่ทัน ถูกพิษจากร่มไปอย่างช่วยไม่ได้

ส่วนพวกที่เหลือ ซานซานเพียงพุ่งตัวอ้อมมาตลบหลัง

รอบในมีเข็มพิษพุ่งกระจายปลิดชีพผู้คนในพริบตา รอบนอกของเหล่าชายชุดดำมีซานซานลอบสังหารครอบคลุม เรียกได้ว่าหนึ่งล้อมสิบ นางพลิกกายปราดเปรียว สองแขนไขว้กัน สองมือกำดาบเสี้ยวจันทร์

ดาบโค้งสองอันประกบเข้าด้วยกันกลับผสานเป็นหนึ่ง ร่างระหงหมุนตัวด้วยกระบวนท่าวายุคลั่ง แล้วสะบัดออกสุดแขน ตวัดดาบอย่างแรง ใบไม้แห้งรอบด้านยังกลายเป็นใบมีดคมกริบปลิวว่อน สังหารผู้คนจนทั่ว ดาบแยก กายแยก เลือดสาดกระจายซ่านเซ็น

หญิงสาวทำเช่นนั้นฝ่ากลุ่มคนชุดดำตั้งแต่คนแรกจนถึงคนสุดท้าย คนร้ายทั้งหลายออกกระบวนท่าแรกยังไม่ทันครบถ้วนก็ถูกกระบวนท่าเดียวของซานซานกลืนกินไปสิ้น

ร่มยังไม่ทันหยุดหมุนจนตกลงบนพื้นดิน คนชุดดำก็ร่วงกราวราวใบไม้แห้ง เลือดพุ่งกระฉูดสาดกระเซ็น แขนขาขาดกระเด็นไร้ทิศทาง แต่ละคนตายไปในลักษณะกำลังเงื้อดาบอยู่กลางอากาศ ยังไม่ทันฟาดด้วยกระบวนท่าแรกด้วยซ้ำ

ครานี้คนพี่ใหญ่พลันเบิกตาโพลง ปากอ้าตะลึงลาน แข็งทื่อไปทั้งร่าง

“เจ้า..." เส้นเสียงสั่นพร่าเอ่ยอย่างยากลำบาก "บอกข้ามา! เจ้า...เจ้าเป็นใครกันแน่ เป็นคนสำนักใด? ไยแย่งงานข้า! หรือท่านเจ้าสำนักไม่ไว้ใจข้า จึงส่งเจ้ามา”

พูดพลางส่ายหน้าพลาง สติใกล้ฟั่นเฟือนเต็มที มันมองออกว่ากระบวนท่าที่สตรีปริศนาใช้ ล้วนเป็นวิชาวายุคลั่งที่อาจารย์สอนสั่ง ทว่ากลับเหนือชั้นยิ่งกว่า รวบรัดยิ่งกว่า กระทั่งยังรู้สึกได้ว่าที่ได้ร่ำเรียนมาคล้ายกับผิดเพี้ยนไม่ครบกระบวนท่า อาวุธยิ่งไม่อาจเทียบชั้น

ซานซานสะบัดมือส่งผ้ายาวยื่นไปรับร่มกลับมา ด้วยเกรงว่าร่มจะหยุดหมุนแล้วตกใส่สตรีและเด็กกับเสือดาวพร้อมเข็มพิษ ระหว่างนั้นนางพลางเดินข้ามศพสดๆ เลือดไหลนองที่นอนตายเกลื่อนมาทางชายชุดดำเจ้าของคำถาม

หญิงสาวแค่นหัวเราะเย็นชา “เกรงว่าเจ้าสำนักของเจ้าคงเป็นรุ่นหลานของอาจารย์ปู่ของปู่ของปู่ของ 'อาจารย์ย่า' อย่างข้ากระมัง เพราะมันไม่มีสิทธิ์สั่งการข้า!”

ประโยคของซานซานไม่ผิด เพราะกลุ่มนักฆ่าใช้วิชาที่นางคิดค้นเอาไว้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว

เกรงว่าเจ้ากลุ่มนี้คงเป็นนักฆ่ารุ่นตกทอดมาหลายชั้น เคล็ดวิชาที่ใช้จึงไม่อาจเทียบเท่าปรมาจารย์อย่างนาง

หญิงสาวไม่เสียเวลาเสวนามากความ นางสาดอาวุธลับเข้าใส่คนชุดดำที่เหลือทั้งหมด บางคนตาหลุด บางคนหูแหว่ง บางคนคอขาด แล้วแต่ว่าพวกมันจักถูกอาวุธรูปดาวแปดแฉกกระแทกตรงส่วนใด แต่ที่แน่ๆ ไม่มีใครหลบพ้นสักคน

ส่วนชายชุดดำที่ถูกพิษก่อนหน้า ซานซานย่อมใจดีเพิ่มพิษที่รุนแรงกว่าให้ มันผู้นั้นจะได้ตายโดยไว ไม่ทรมานนานนัก

และคนสุดท้ายก็คือพี่ใหญ่

ซานซานมอบความตายให้มันอย่างถึงใจ

ดาบหนึ่งสะบั้นแขนดิ้นพล่าน ดาบสองสะบั้นขาสิ้นท่า ดาบสามสะบั้นเอวเมือกเหลวไหลหลั่ง ดาบสุดท้ายตัดเส้นเลือดใหญ่สะบั้นคอขาดกระเด็นไกลหลายจั้ง  

ดวงตาบนหัวที่หลุดลอยเบิกกว้างเบ้าถลนปากอ้าพะงาบ เห็นมันยังทำท่าจะร้องขอชีวิต ทว่ากลับไม่ทันเสียแล้ว...

สายลมโชยแผ่ว พัดพากลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง เหม็นสาบสางจนน่าสะอิดสะเอียน ร่างระหงยืนตระหง่านท่ามกลางซากศพ แผ่กลิ่นอายมรณะอันเย็นยะเยือก

ความเย็นเยียบนี้คล้ายอาวุธร้ายตัดขั้วหัวใจสะบั้นชีพผู้คนที่บังอาจเข้ามาใกล้ ช่างเป็นภาพให้ชวนประหวั่นพรั่นพรึง และเหลือเชื่อในคราเดียวกัน  

สตรีสองคนที่ได้รับความช่วยเหลือจากลู่หลิ่งให้รู้สึกหวาดเกรงต่อสตรีปริศนาผู้มาใหม่อยู่มาก ความอำมหิตชนิดดาบเดียวปลิดชีพนับสิบชีวิต ทำพวกนางผวาเฮือกไม่กล้ากระทั่งร้องอุทาน