ทำมาค้าขาย 4

ยามนี้เสี่ยเฟิงและซานซานประหนึ่งกำลังเล่นงิ้วฉากใหญ่ พวกเขาวิ่งไล่วิ่งหนีอยู่ในวงล้อมของผู้คน

เสี่ยเฟิงไล่ต้อนซานซานอย่างหื่นกระหาย อีกฝ่ายทำท่าหนีตายระส่ำระส่ายเนื้อตัวสั่นเทา น่าสงสารเหลือเกิน

เมื่อสบจังหวะ หญิงสาวผู้ถูกรุกรานก็ดึงปิ่นออกมาจากมวยผม ปิ่นเงินอันเล็กเมื่อถูกดึงกระชากพลันยาวยื่นสะท้อนแสงวูบวาบ พร้อมจ้วงแทงให้ทะลุเนื้อหนัง ยังมีกำไลที่ข้อแขนเมื่อดึงสลักยังกลายเป็นมีดสั้นเหมาะมือยิ่ง

สร้อยคอเมื่อถูกกระชากยังกลายร่างเป็นเชือกมีหนาม ทั้งเหนียวทั้งแข็ง สะบัดส่งไปไม่ต่างจากแส้พิฆาตฟาดกระหน่ำ

สายรัดเอวเมื่อถูกกระตุกจนหลุดออก ยังกลายเป็นดาบอ่อนซ่อนความคมกริบ ทั้งพลิ้วทั้งสะดวกใช้งาน

กระพรวนตรงข้อเท้าเมื่อซานซานเตะส่งออกไป พลันมีลูกกระพรวนอันเล็กๆ นับสิบหลุดจากกระพรวนอันใหญ่พุ่งทะลักสาดกระจายใส่เบ้าตา

ในถุงหอมยังมีสมุนไพรเม็ดละเอียด เมื่อเปิดปากถุงผ้าแล้วสะบัดออกให้สัมผัสกับอากาศภายนอกก็พลันเกิดระเบิดไฟ

เสี่ยเฟิงหลบหลีกทุกอาวุธลับด้วยกระบวนท่าที่ได้ฝึกฝน แต่กระนั้นเพื่อความสมจริงยังต้องยอมให้เกิดบาดแผลมีเลือดไหลรินออกมาบ้าง แล้วค่อยกลับไปรักษาทายาที่บ้าน

ยามนี้รอบด้านของซานซานและเสี่ยเฟิงเต็มไปด้วยผู้คน  มีทั้งหญิงสาว ทั้งหญิงแก่ ทั้งชายหนุ่ม ชายแก่เต็มไปหมด พวกเขามองสองชายหญิงตรงหน้าด้วยความคิดหลากหลาย

ในความคิดบรรดาหญิงสาววัยสะพรั่ง พวกนางคิดได้ว่า แม้จะไม่ต้องไปเผชิญกับโจรผู้ร้ายหรือไปออกศึกรบราฆ่าฟัน  แต่ในชีวิตประจำวันล้วนได้เจอกับพวกหนุ่มเจ้าสำราญที่คิดจะลวนลามสาวงามอยู่บ่อยๆ ยังไม่นับรวมพวกอันธพาลที่เป็นลูกหลานขุนนางซึ่งไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ใช้อำนาจกดข่มพวกนางอย่างไม่ไยดีต่อศีลธรรม

ในขณะที่บรรดาบุรุษที่แต่งงานแล้วก็คิดว่าควรซื้อไปฝากภรรยาเพราะว่ามันสวยดี ส่วนบุรุษที่ยังไม่แต่งภรรยาก็คิดว่าควรนำไปเป็นของกำนัลเพื่อมัดใจสาวงาม

ยังมีอีกหลายคนที่คิดจะซื้อไปฝากบุตรสาวที่เฝ้าถนอม ยามต้องจำยอมปล่อยพวกนางให้ห่างไกลตา

หลังจากนั้นความวุ่นวายก็บังเกิด เมื่อผู้คนต่างกรูเข้ามาซื้ออาวุธงดงามกันอย่างล้นหลาม เรียกว่าเก็บเงินแทบไม่ทัน

เพียงครึ่งชั่วยาม ตรงหน้าของเสี่ยเฟิงก็เหลือแค่เสื่อไม้ไผ่ ปราศจากอาวุธใดให้เห็นอีกต่อไป แต่มีเงินวางอยู่กองหนึ่ง

ชายหนุ่มยิ้มจนตาหยีปากแทบฉีกถึงใบหู หันมาบอกกับเจ้าก้อนแป้งที่นั่งบนตั่งตั้งแต่ต้นจนจบว่า

“พี่เฟิงจะพาหลิ่งเอ๋อร์ไปเที่ยวให้ทั่วเมืองหลวงเลย”

พวงแก้มกลมป่องของสาวน้อยแดงระเรื่อ ปากจิ้มลิ้มขบเม้มน้อยๆ นางเบิกตากลมโตจ้องมองอย่างรอคอยมาตั้งนานแล้ว

เมืองหลวงหมิงเวยกว้างใหญ่จริงๆ

หากบอกว่าทำเลก่อนหน้าถือว่าดีแล้ว ยิ่งเดินเข้ามาตรงใจกลางของความรุ่งเรืองก็ยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ความเจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงมีมากกว่าชนบทหลายเท่าตัว น่าอยู่อาศัยเป็นที่สุด

สองฝั่งข้างทาง มีแต่โรงเตี๊ยมหลายชั้น ร้านผ้าขนาดใหญ่ โรงเหล้าหลายคูหา เหลาอาหารโออ่า ร้านค้าเครื่องประดับงดงาม   

อย่าว่าแต่ร้านค้าแผงลอยเลย กระทั่งร้านค้าที่เป็นเพิงไม้ก็ยังไม่มี

ซานซานซื้อชุดใหม่ เปลี่ยนมาใส่ชุดสีเขียวสดไร้ลวดลายแลดูเรียบง่ายเพราะไม่เน้นความโดดเด่นดึงดูดสายเช่นเมื่อครู่อีก เส้นผมม้วนขึ้นครึ่งศีรษะปักปิ่นเงินธรรมดา ปล่อยอีกครึ่งสยายเคลียไหล่ แลดูอ่อนหวานผสานความทะมัดทะแมงได้อย่างลงตัว

เจ้าก้อนแป้งน้อยได้ชุดใหม่เช่นกัน นางใส่ชุดสีชมพูสดใส บนศีรษะหวีเกล้าเป็นมวยสองข้าง ผมหน้าม้าตัดตรงเผยดวงตากลมโตอ่อนหวานไร้เดียงสา แก้มอมชมพูอวบอิ่มเคี้ยวขนมจนกลมพองตลอดเวลา สองเท้าเล็กทั้งขาวทั้งบอบบางใส่รองเท้าสีขาวสะอาดตา ไม่มีฝุ่นดินเปรอะเปื้อนสักนิด

เพราะผู้คนพลุ่งพล่านเกินไป ซานซานจึงอุ้มลูกน้อยแนบอกไว้แน่น ไม่ปล่อยให้ลู่หลิ่งได้วิ่งเล่นเลยสักครา

“วันนี้คึกคักเป็นพิเศษ ผู้คนหนาตาเหลือเกิน ไม่แน่ว่ากำลังจะมีขบวนราชนิกุลเสด็จ หรือไม่ก็ท่านแม่ทัพกำลังเคลื่อนกองพลเดินขบวนผ่านทาง”

เสี่ยเฟิงเอ่ยปากอธิบายให้สองแม่ลูกฟังมาตามทาง

เพราะชุดเดิมเปื้อนเลือดไปแล้วเสี่ยเฟิงจึงอยู่ในชุดใหม่เช่นกัน เพียงแต่ยังคงเป็นชุดขาวดุจเดิมสวมหน้ากากเงินอันเดิม

ชายหนุ่มทำท่าองอาจสง่างามยามประเมินรอบด้านอย่างเรียบง่ายตามประสบการณ์เกี่ยวกับเมืองแห่งนี้  

ยามนี้รอบทิศมีแต่ชาวบ้านชาวเมืองออกมาชะเง้อคอคล้ายรอคอยบางสิ่งอยู่นอกเรือนเต็มไปหมด

หญิงสาวชุดสีฟ้าครามผู้หนึ่งที่ยืนเบียดเสียดอยู่ใกล้ๆ ได้ยินคำพูดของเสี่ยเฟิงจึงมีน้ำใจช่วยแถลงไข

“วันนี้องค์รัชทายาทจะเสด็จผ่านทางนี้ พระองค์กำลังเดินทางไปปราบศึกชายแดนเจ้าค่ะ”

เมื่อได้รับคำตอบ เสี่ยเฟิงจึงหันหน้าไปมองหญิงคนนั้นด้วยสายตาลุ่มลึก พยักหน้าเบาๆ ยกยิ้มน้อยๆ เอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม

“ขอบคุณแม่นาง”

แม่นางพลันหน้าแดงก่ำ ยืนบิดตัวเอียงอาย ชายผ้าแทบขาด

ส่วนเสี่ยเฟิงให้รู้สึกภูมิใจยิ่งนัก ดวงตาที่บอดไปหนึ่งข้าง มิใช่อุปสรรคในการหาสตรีมาเคียงคู่เลยสักนิด

ชั่วอึดใจต่อมา ...จุดที่สามารถยืนมองขบวนเสด็จพร้อมกับผู้คนย่อมเป็นจุดนี้เท่านั้น เสี่ยเฟิงปักหลักยืนกับแม่นางชุดสีฟ้า ไม่ไปไหนทั้งสิ้น

ซานซานกับลู่หลิ่งมองชายหญิงตรงหน้าตาปริบๆ