เด็กมันร้าย - 71 อย่าทำแบบนี้

ฉันเดินหนีขึ้นมาบนห้องถึงแม้มันจะดูไร้มารยาทไปหน่อยแต่บอกตามตรงว่าไม่พอใจกับการตัดสินของพ่อเอามาก ๆ

ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าควรจะทำยังไงดี ควรจะหนีหรือทำตามที่พ่อพูด แล้วถ้ายอมเรื่องมันจะจบง่าย ๆ หรือเปล่า

เฮ้อ!! ทำไมถึงจนมุมแบบนี้นะ

ฉันทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างคิดหนัก ความรู้สึกอยากหนีคน ๆ หนึ่งไปไกล ๆ ทั้งที่ยังรักเขามันเจ็บปวดแบบนี้นี่เอง…

เวลา 03:00 น.

ฉันถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันเพื่อเดินทางไปเตรียมตัวสำหรับเข้าพิธีหมั้น

ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะยอมทำตามที่พ่อบอก เพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องเป็นราวไปมากกว่านี้

“อยู่กับหนูไม่ได้เหรอคะ” ฉันอ้อนพี่ชาย เฮียเป็นคนขับรถมาส่งที่โรงแรมแต่ต้องรีบกลับบ้านเพราะมีอีกหลายอย่างที่ต้องจัดเตรียมในตอนเช้า

“เดี๋ยวตอนเช้าเฮียก็มาที่โรงแรม อย่างอแงเป็นเด็กแบบนี้สิ”

“หนูไม่อยากเจอหน้าเขาเลย”

“ไม่ต้องห่วงหลังจบงานหมั้นเฮียจะรีบพาไปต่างประเทศ”

“ขอบคุณเฮียมากนะคะที่คอยอยู่ข้าง ๆ แล้วก็เข้าใจหนู”

“น้องสาวเฮียทั้งคน” เฮียเฟยยกมือขึ้นมายีผมของฉันเบา ๆ อย่างเอ็นดู ก่อนที่เราจะแยกกัน

ฉันเดินเข้ามาในโรงแรม มีพนักงานคอยเดินนำพาไปยังห้องที่ใช้แต่งตัว แต่ก่อนจะเดิน