เด็กมันร้าย - 78 กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม

Talk ตุล

ผมเดินหน้าสลดออกมาข้างนอกห้อง ที่คิดไว้ในหัวมันไม่ใช่แบบนี้เลย จินตนาการของผมไม่คิดว่าลิลจะโกรธมากขนาดนี้

แถมผมยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีก คงจะนิสัยเหมือนเด็กอย่างที่เธอว่า แค่พูดเรื่องท้องเธอก็คิดจะหาพ่อใหม่ให้ลูก ใครบ้างจะไปควบคุมอารมณ์ตัวเองได้

ตอนนี้ผมได้แต่มานั่งรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำเมื่อวาน ไม่น่าทำอะไรบ้า ๆ แบบนั้นลงไป ผมคงต้องตั้งรับใหม่พยายามง้อให้มากกว่าการบังคับ

ผ่านไปสองชั่วโมง ไม่เห็นลิลออกมาจากห้อง เธอคงจะเกลียดและไม่อยากมองหน้าผมจริง ๆ

ก็อก ๆ เสียงของผมที่ยืนเคาะประตูห้องอยู่

“ลิล ออกมากินข้าวได้แล้วจะโกรธจนไม่ยอมกินข้าวแบบนี้มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ” ปกติผมไม่คิดจะเป็นห่วงใครมากกว่าตัวเอง ไม่คิดจะพูดเสียงสองเสียงสามอ่อนนุ่มแบบนี้กับใคร พอต้องมาง้อเมียอะไรที่ไม่เคยทำก็ได้ทำ

“ลิลครับ…”

“ไม่หิว!! ไม่กิน!!” เสียงที่ตอบกลับมาดังลั่นทำให้ผมรู้ว่าเธอยังโกรธมากขนาดไหน

“เดี๋ยวจะปวดท้องเอานะ”

“แล้วยังไงไม่เกี่ยวอะไรกันสักหน่อย ไม่ต้องมาเคาะประตูห้องอีกนะรำคาญ!!”

ผมถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับมานั่งโซฟาที่เดิม สายตามองเหม่อลอยไปยังประตูห้องของลิลตลอดเวลา