บทที่9

"ไอ้กาย ทำไมวันนี้มึงมาเช้าจังวะ"

"มากินข้าวรอพวกมึงไง"

"กูว่าแปลก"

"แปลกไรมึง ซื้อกาแฟเผื่อกูด้วย"

"คับคุณชาย รอสักครู่คับ"

เพราะวันนี้เธอมีควิซช่วงเช้าตั้งแต่แปดโมงครึ่งและนัดกินข้าวเช้ากับเพื่อนสนิทอย่างพี่อาลีพี่ไอติมที่โรงอาหารก่อนขึ้นอาคารเรียน ทำให้ผมต้องรีบมาส่งเธอถึงคณะวิศวะตอนเจ็ดโมงครึ่งเพื่อให้ทันเวลานัด ก่อนจะมาจอดนอนพักสายตาที่ลานจอดรถของคณะฯ แล้วเดินไปกินข้าวรอเพื่อนๆ คนอื่นที่โรงอาหาร แต่สุดท้ายพอไอ้นายมาถึงก็ปากมากถามโน่นถามนี่ไม่หยุดจนผมรู้สึกรำคาญฝากมันไปซื้อกาแฟให้ มองดูนาฬิกาเล็กน้อยเหมือนจะใกล้เวลาที่เธอต้องเข้าห้องสอบ เลยหยิบมือถือขึ้นมาเปิดห้องแชท 'My Peach🩷' พิมพ์ส่งกำลังใจไปให้เธอสักหน่อย

KKAY : ตั้งใจทำควิซนะ 🫰

My Peach🩷 : อืม 😄

KKAY : 😘 

My Peach🩷 : 🙄

"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่"

"คุยกับสาว?"

"แสนรู้ดีหว่ะ"

"เทกาแฟทิ้งแม่งซะดีมั้ง"

"ฮ่าๆ มายไม่มา?"

"ซื้อชาเย็นอยู่กับลลิล"

รอจนสมาชิกครบทั้งหกคน เราก็พากันเดินไปอาคารเรียนท่ามกลางสายตารุ่นน้องทั้งผู้หญิงผู้ชายที่มองมาด้วยความชื่นชมในความหน้าตาดีของพวกผม บางวันก็มีคนเอาขนมมาให้บ้างซึ่งพวกผมก็รับไว้เพราะไม่อยากทำลายน้ำใจคนให้ แต่นอกจากคำขอบคุณแล้วก็จะบอกปฏิเสธล่วงหน้าขอว่าอย่าซื้อมาให้

จนคลาสแรกจบ ระหว่างหาข้าวเที่ยงกินกัน เธอก็ส่งข้อความมาหาผมให้เจอกันที่คอนโด เธอต้องไปทำธุระเป็นเพื่อนพี่ไอติมที่ห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยฯ ซึ่งกว่าจะเสร็จผมก็น่าจะจบคลาสบ่ายพอดี เลยพิมพ์ตอบกลับเธอไปให้รอผมไปรับจะได้แวะหาอะไรกินกันด้วยเลย

"เดินเยอะ คืนนี้บ่นปวดจะตีซ้ำ"

"กล้าตี?"

"กล้ายิ่งกว่าตี"

"ขู่เก่ง"

"หึ ก็เก่งหลายอย่างอยู่นะ"

บรึนนน

"อื้อ เจ็บนะ"

"ก็ยื่นปากมาขนาดนั้น นึกว่าให้บีบเล่น"

"ชิ เดี๋ยวให้กลับห้องตัวเองเลยนี่"

"กายเป็นคนขับ จะขับไปไหนก็ได้"

"..." 

ทันทีที่ฉันหย่อนสะโพกลงนั่งบนเบาะหนัง เขาก็เหมือนปิดสวิตช์​บ่นฉันไม่หยุดแถมพูดอวดสรรพคุณเสร็จสรรพ จนฉันต้องทำเบลอนั่งกอดอกมองบนบรึนปากใส่เขา แต่เขาก็กวนฉันไม่หยุด พูดเก่งขึ้นทุกวันแล้วแต่ละคำที่ออกจากปากได้รูปนั่น ทำฉันอยากจะยื่นมือไปตีสักที

เย็นนี้ฉันรู้สึกอยากกินเกี๊ยวน้ำหมูแดงเป็นพิเศษ เลยชวนเขาแวะร้านรถเข็นแฟรนไชส์สีเหลือง​ข้างทาง และของเขาที่สั่งเป็นบะหมี่เกี๊ยวแห้งหมูแดงมีน้ำซอสสีแดงราดพอขลุกขลิก พร้อมกับน้ำซุปกระดูกหมูที่คุณลุงเจ้าของร้านแถมให้ดูน่ากินกว่าของฉันอีกแล้ว แต่ถ้าสั่งมาอีกมีหวังฉันกินไม่หมดแน่ เลยได้แต่มองตาปริบปริบ จนเขาสั่งเกี๊ยวหมูแห้งมากินด้วยกันอีกชาม

"หืม ลูกพีชไม่ได้สั่งอะไรมานะ"

"ทำไมในแอพฯ ของนิติขึ้นว่ามีพัสดุมาส่ง"

"แวะรับเลย ของกาย"

"ห๊ะ" 

แล้วเชื่อมั้ยว่าเขาสั่งอะไรมา เขาสั่งที่นอนปิคนิคขนาดสามฟุตครึ่งเพื่อจะมาปูนอนรองหลังเพราะหลายวันมานี้เขามีเพียงผ้านวมเป็นที่นอนสำหรับเขาทำให้นอนไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ฉันละยอมใจเขาจริงๆ และตอนนี้ในห้องของฉันจากที่เคยมีแค่ของใช้ผู้หญิงกลับมีของใช้สำหรับผู้ชายเพิ่มขึ้นมาทีละชิ้นสองชิ้นอย่างเนียนๆ ถ้าขนของกลับเมื่อไหร่ ฉันจะไม่ช่วยเก็บของเลย คอยดู! 

"ทำไรหน่ะ"

"สั่งของ"

"สั่งอะไรอีก ส่งที่ไหน"

"ครีมทาหน้า กายลืมเอามา"

​​​​"ไม่ต้อง ใช้ของพีชนี่แหละ"

"ใช้ด้วยกันได้? กายสั่งดีกว่า"​

"แล้วทำไมเมื่อตอนเย็นไม่แวะเอาที่คอนโด"

"ลืมอะ บ่นจัง"

"ไหน ใช้ยังไง ทาให้หน่อย"

"..." 

ไม่น่าพลาดเลยยัยลูกพลีชเอ้ย...น่าจะปล่อยให้เขากดสั่งซื้อแล้วลงไปรับของเองให้จบๆ กลายเป็นว่าตอนนี้ฉันโดนเขามัดมือชกเดินไปหยิบกระปุกมอยเจอร์ไรเซอร์สำหรับกลางคืนมาใส่มือฉัน แล้วหย่อนตัวเองนั่งลงปลายเตียงดึงร่างฉันเข้าไปกอดเอวไว้หลวมๆ เงยหน้าพร้อมหลับตาพริ้มรอให้ฉันทาครีมลงผิวหน้าให้ เป็นผู้ชายดูแลผิวพรรณนี่เองถึงว่าหน้าใสมากแถมยังนุ่มมือเหมือนผิวเด็ก จนฉันแอบอิจฉาพ่วงกับความหมันไส้ด้วย เลยใช้สองนิ้วดึงแก้มคนตรงหน้าให้ยืดออกอย่างเต็มแรง ทำเขาลืมตามองฉันอย่างเขม่น ฉันเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทำเป็นแตะครีมลงบนผิวหน้าเขาแล้วค่อยๆ ทาอย่างเบามือ สุดท้ายเป็นฉันเองนี่แหละ ที่ใบหน้าร้อนผ่าวแดงระเรื่อเพราะเขินกับแววตาเจ้าชู้ที่มองอยู่ตลอดเวลา... 

"พีช ขอยืมคีย์​การ์ดหน่อย"

"ไปไหนอะ ซื้อขนมหรอ"

"ไปดื่มกับเพื่อนนิดหน่อย เดี๋ยวรีบกลับ"

"ไม่ดึก"

"อืม เรียกไรเดอร์​ไปสิ"

"เผื่อดื่มเยอะจะได้ไม่ต้องขับรถ"

"เป็นห่วง?"

"เป็นห่วง เพื่อน ร่วม ทาง" 

"หึ" 

ผมมองตามหลังเธอที่พึ่งแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผมแล้วเดินหนีเข้าห้องนอนทันที น่าจับกัดลิ้นให้เข็ด ถ้าไม่ติดว่าเกือบถึงเวลานัดไอ้พวกนั้นนะ ตายแน่! ลูกพีช

แต่วันนี้ผมตั้งใจดื่มเบาเบาไม่ดึกมากอยู่แล้ว เพราะพรุ่งนี้ต้องไปรับรถเธอแต่เช้า แล้วผมก็คงหมดข้ออ้างที่จะได้อยู่ห้องเธอต่อ กลับไปตั้งหลักคิดแผนใหม่ที่ห้องตัวเองวันนึงก่อนแล้วกัน ค่อยมาสิงเธอใหม่แบบยาวยาว