LOGINShare
บทที่17
Last Updated:
2024-12-04 21:10:26คืนสุดท้ายของค่ายอาสา ไม่น่าเชื่อว่าความร่วมมือร่วมใจของทุกคนจะทำให้งานเสร็จทันเวลาพระอาทิตย์ตกดินพอดี ประธานค่ายอาสาอย่างพี่อาลีเลยให้ลูกน้องซื้อเครื่องดื่มเย็นๆ ขึ้นมาให้จากร้านสะดวกซื้อข้างล่าง เพื่อเป็นการฉลองและให้ทุกคนได้ผ่อนคลายกันพอหอมปากหอมคอ เพราะพรุ่งนี้มีพิธีส่งมอบและเดินทางกลับกันแต่เช้า
"พีช อะ" "อะไรหรอ" "บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสเนื้อ" "พกมาด้วยหรอ กำลังอยากกินพอดีเลย" "อืม กลับไปเลี้ยงข้าวคืนด้วยนะ" "จิ๊" "รีบไปอาบน้ำ เดี๋ยวไม่สบาย" "บอกแต่คนอื่น ตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละ" "หึ" ดูเหมือนคืนนี้อากาศจะเย็นกว่าคืนก่อน ถ้าได้กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปร้อนๆ คงจะอร่อยมากแน่ๆ ดีที่ผมพกยี่ห้อดังของเกาหลีแบบกล่องติดกระเป๋ามาด้วย ซึ่งกล่องนึงแบ่งกันกินได้สองสามคน ผมเลยหยิบรสเนื้อมาหนึ่งกล่องเดินไปให้เธอที่เต๊นท์จะได้แบ่งกันกินกับพี่ไอติม พอเดินไปถึงก็เห็นเธอนั่งต้มน้ำร้อนเตรียมชงโกโก้อยู่คนเดียว เพราะพี่ไอติมเดินไปหาขนม ผมเลยมีโอกาสได้หยอกล้อเธอนิดหน่อย ก่อนจะกลับมาต้มบะหมี่อีกสองกล่องที่เหลือแบ่งกินกับเพื่อนๆ หน้าเต๊นท์ จนสามสาวเดินกลับมาจากอาบน้ำ ก็อาสาไปเอาของกินจากกองกลางมาเพิ่มทันที ผมเลยลงมือจุดไฟที่เตารอเตรียมพร้อมสำหรับย่างเนื้อกินกันคืนนี้ "หอมอะกาย หิวเลย" "ใช่ นี่พวกเราเดินตามกลิ่นมาเลยนะ" "หึ รอแป็บ" "เตอร์กับนายละ" "ไปเอาเครื่องดื่มตรงโน้น" "พวกแก ไปเอาหมูกับเนื้อกัน" "กายเอาอะไรเพิ่มมั้ย" "เอาแบบพวกมินนั่นแหละ" "โอเค" ตะวันลับขอบฟ้าไม่นาน พวกผู้ชายก็เริ่มพากันกรึ่มๆ อาลีเลยบอกให้ฉันกับไอติมมานั่งกินกับสาวๆ ไอทีแทนเพราะสามสาวไม่ได้ดื่มเหมือนกับรุ่นน้องคนอื่นๆ และอาลีก็จะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วงเราสองคน หันไปดูแลรุ่นน้องได้เต็มที่ เห็นอาลีนิ่งๆ แบบนั้นแต่ถ้าเป็นเรื่องของแฝดและเพื่อนอย่างฉัน ทุกอย่างจะอยู่ในสายตาอาลีและมาก่อนเสมอ "ทุกคน พี่ขอนั่งด้วยสิ" "มาค่ะพี่ไอติม พี่ลูกพีช" "ลูกพีชแกนั่งข้างน้องกายสิ" "ฉันอยากนั่งข้างน้องลลิล" "อะ อ้าว อืมได้" "แล้วนี่กำลังคุยอะไรกันอยู่หรอ" "กำลังเล่าเรื่องผีกันค่ะ พี่ลูกพีช" "นายเล่าน่ากลัวมาก คืนนี้มินจะนอนหลับมั้ยก็ไม่รู้" "มาๆ พี่สองคนมาช่วยแชร์ความกลัว" "จัดมาเลยน้องนาย" "เคยได้ยินมาว่า ที่ตึกคณะวิศวะ..." "..." "นอนไม่หลับแน่" ระหว่างที่ทุกคนกำลังตั้งหน้าตั้งตาฟังน้องนายเล่าเรื่องพี่คณะวิศวะ ไอติมก็หันไปนั่งกอดกับน้องลลิลด้วยความกลัวไม่ต่างจากน้องมินกับน้องมายที่นั่งคลุมโปงกอดกันกลม มีก็แต่ติวเตอร์ที่นั่งฟังแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาวจิบเบียร์ชิลๆ ส่วนเขาก็ก้มลงมากระซิบข้างหูของฉันเบาเบาให้ได้ยินกันสองคน พร้อมกับยื่นมือปลาหมึกมาเนียนลูบแผ่นหลังของฉันไปมาราวกับช่วยคลายหนาว แถมยังค่อยๆ เขยิบเข้ามานั่งใกล้ๆ ทีละนิดจนขายาวมาเบียดกับขาเรียวของฉัน ร้ายมั้ยละ! "ดื่มเยอะ เดี๋ยวก็เมาหรอก" "เป็นห่วง?" "..." "เป็นห่วงกาย?" "ไม่ ห่วง" "ขี้ โม้" ยิ่งดึกอากาศก็ยิ่งเย็นขนาดฉันใส่เสื้อกันหนาวมายังช่วยไม่ค่อยได้เลย พวกเราเปลี่ยนจากฟังเรื่องผีเพราะเริ่มกลัวจนไม่ไหว มาเล่นเกมส์ทายคำในแอพบอร์ดเกมส์ที่น้องลลิลโหลดมา ส่วนเขาก็เดินหายเข้าไปในเต๊นท์นานแล้ว สงสัยจะแอบไปนอน พอนึกถึงปุ๊บร่างสูงก็ออกมาจากเต๊นท์พร้อมกับของในมือ จนเขาเดินกลับมาหย่อนตัวนั่งลงที่เดิมและยื่นของในมือมาให้ฉัน ถึงเห็นว่ามันเป็นหมวกไหมพรหมสีดำและบังคับฉันด้วยสายตาให้ฉันใส่คลุมศีรษะไว้ จนฉันใส่เรียบร้อยเขาถึงหันไปหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะทักท้วงเบาเบาให้พอได้ยินกันแค่เขากับฉัน เพราะกลัวว่าพรุ่งนี้จะพาตื่นไม่ไหว กลายเป็นว่าเวลานี้ฉันนั่งเอามือเท้าคางมองหน้าเขาที่ยื่นหน้ามาพูดข้างหูใกล้ๆ พร้อมกับยิ้มเบาเบาที่ทำให้ฉันละสายตาไม่ได้เลย KKAY : เดี๋ยวส่งเพื่อนเสร็จไปหานะ My Peach🩷 : ? KKAY : หาอะไรกินกัน My Peach🩷 : ง่วง KKAY : เดี๋ยวซื้อเข้าไปเลยแล้วกัน KKAY : ลงมาเปิดประตูให้ด้วยนะ ผมทำหน้าที่วนรถส่งลลิลและมายโดยทิ้งไอ้นายไว้ที่คอนโดมายให้มันหาทางกลับเอง เพราะผมจะรีบไปหาที่รักของผม ป่านนี้พี่อาลีกับพี่ไอติมน่าจะไปส่งถึงที่เรียบร้อยแล้ว ดีที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียนผมเลยตั้งใจจะหาเรื่องนอนค้างห้องเธอสักหน่อย แต่ก่อนจะไปกวนเธอ ผมก็ต้องหาของไปฝากเจ้าของห้องเป็นน้ำใจเล็กเล็กน้อยน้อย และเป็นมื้อเย็นสำหรับเราสองคนด้วย ผมเลือกเป็นเมนูไก่ย่างส้มตำน้ำตกคอหมูย่างรสจัดแต่เผ็ดน้อย เพราะพีชกินเผ็ดไม่เก่ง ต้มแซ่บกระดูกหมูอ่อนอีกหนึ่งถุง พร้อมข้าวเหนียวของผมขนมจีนของเธอ มีโรตีกรอบสองแผ่นกับสตอเบอรี่ปั่นคนละแก้วเป็นของหวานแก้เผ็ด เพราะอยู่บนดอยมาหลายวันเลยทำให้คิดถึงเมนูเหล่านี้เป็นพิเศษและคิดว่าเธอก็น่าจะอยากกินเหมือนกัน "ซื้ออะไรมาเยอะแยะ มาช่วยถือ" "ส้มตำไก่ย่าง มีโรตีกรอบด้วย" "โห แค่ได้ยินท้องก็ร้องขึ้นมาทันทีเลย" "หึ รีบไปกินกัน" "อืม" "คืนนี้นอนด้วยนะ" "เหนื่อย ขี้เกียจขับรถกลับ" "..." #น้ำหยดลงหินทุกวัน พี่พีชจะไม่หวั่นไหวได้ยังไง #อ่านเพลินๆ ฟินๆ กันเหมือนเดิมนะคะRelated chapters
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่18
"เอาไก่ย่างมั้ย" "เอา" "กาย หรือ ไก่ย่าง""ไก่ย่างงงงงง""อย่าไปพูดคำนี้กับคนอื่นนะ""มีแต่กายนี่แหละ ที่คิดทะลึ่ง""รู้หรอ กายคิดอะไร""รู้""คิดว่า?" "..." ปึก"โอ้ย!" "ตัวเองนั่นแหละ ทะลึ่ง" "หึ" ไอ้เด็กบ้านี่! เขาเอาหน้าผากกว้างของตัวเองมาชนเข้ากับหน้าผากมนของฉันแทนการใช้มะเหงกเพราะมือกำลังยุ่งอยู่กับการแกะไก่ให้ฉันอยู่ แถมยังเอาสิ่งที่ตัวเองคิดมายัดเยียดให้ฉันคิดเหมือนเขาอีก ร้ายกาจที่สุด ใจดีด้วยหน่อยไม่ได้เลยจริงๆระหว่างรอเขาอาบน้ำ ฉันก็หยิบไอแพดขึ้นมานอนวาดรูปไดอารี่เก็บไว้ เพราะตั้งแต่ไปค่ายฉันก็ยังไม่ได้วาดเลยสักรูป พอหัวถึงหมอนหนังตาก็ปิดสนิทเหมือนถูกปิดสวิตช์ทุกคืนรูปแรกที่ฉันเลือกวาด เป็นรูปเขาที่กำลังยืนทาสีมีฉันนั่งเทสีอยู่ใกล้ๆ ส่วนอีกรูปก็เป็นคืนสุดท้ายที่เราสองคนกำลังนั่งมองตากันอยู่หน้าเต๊นท์ตอนที่คนอื่นๆ กำลังเล่นเกมส์กันอย่างสนุก วาดไปก็คิดถึงช่วงเวลาตอนนั้นไปมันอดทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาไม่ได้ พอวาดเสร็จฉันก็โพสต์ลงเพจส่วนตัว พร้อมคิดแคปชั่นสั้นๆ ว่าอะไรดีละ.... อันนี้แล้วกัน 'Ours Story' "ทำอะไร""อุ้ย! มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย""ตกใจหมด""แอบทำอะไร"
Last Updated : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่19
"พีช""เรียกเป็นเพื่อน""หรือจะให้เรียกเป็นแฟน?""...""ที่รัก""นี่ ไม่ต้องมาแกล้งเลยนะ""หึ""ไปขับรถเล่นกันมั้ยหรืออยากนอนพัก""อยากไป แต่ก็อยากนอน""ต้องแยกผ้าใส่เครื่องซักผ้าด้วยแหละ""อืม เอาไปปั่นที่ร้านข้างๆ ตรงนี้มั้ย""จะได้ไปหากาแฟกินด้วย""ไปสิ เอาผ้ากายไปปั่นด้วยกันสิ"เมื่อเช้าเราสองคนพากันไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณะและแวะกินโจ๊กร้านประจำของเขาจนอิ่ม แต่ก็ยังซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋กับมากินกันที่ห้องอีก เลยทำให้ฉันแปลงร่างเป็นแม่หมูนอนอืดอยู่บนโซฟาอย่างตอนนี้ มีเขานั่งที่พื้นพิงหลังกับโซฟาอยู่ใกล้ๆ ฉันเริ่มชินกับการมีเขานอนเล่นเกมส์อยู่ข้างๆ ซะแล้วสิ พอเราสองคนตกลงกันเรียบร้อย ฉันก็ปลีกตัวมาแยกผ้าใส่ถุงซัก ส่วนเขาก็ลงไปเอากระเป๋าขึ้นมาแยกผ้าเพื่อเอาไปซักพร้อมกัน อันที่จริงที่ห้องฉันก็มีเครื่องซักผ้านะ แต่เห็นคนไปใช้บริการร้านนี้เยอะเลยอยากจะลองไปใช้บ้าง เดินลงมาไม่ถึงห้านาทีก็ถึงร้านเครื่องซักผ้าและเครื่องอบผ้าขนาดใหญ่ เขาเลือกเครื่องใกล้กัน พอฉันใส่น้ำยาซักผ้าและเทน้ำยาปรับผ้านุ่มเสร็จก็หันไปทำแบบเดียวกันเททุกอย่างลงไปในเครื่องของเขา มีเวลาไปนั่งกินกาแฟกันชั่วโมงค
Last Updated : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่20
"ใส่พริกสองเม็ดพอมั้ย""กายกินเผ็ดนี่ ใส่อีกสิ""กายกินได้ เดี๋ยวพีชปวดท้อง""เอางั้นก็ได้""ชิมสิ""เป็นไงอร่อยมั้ย""อืม อร่อย"เราสองคนช่วยกันเข้าครัวทำอาหารมื้อเย็นง่ายๆ ด้วยกัน เพราะอยากทำชาเลนจ์ให้ตัวเองอิ่มท้องในงบหนึ่งร้อยบาท เขาเลยพาไปซื้อหมูสับกับใบกะเพราในซูเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้ามมาทำกินกันซึ่งก็เหลือพอให้ซื้อเต้าหู้ไข่กับผักกาดขาวมาทำเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง โดยเขาขอโชว์ฝีมือทำผัดกะเพราหมูสับที่คุยนักคุยหนาว่าเป็นเมนูเด็ด ส่วนฉันก็ทำต้มจืดไว้กินคู่กัน ซึ่งมันทั้งอิ่มทั้งอร่อยแถมยังสบายกระเป๋าอีกด้วย จะว่าไปเขาก็เก่งรอบด้านเลยนะเนี่ย"ว่าไง ไอติม" "ลูกพีช พรุ่งนี้แวะรับฉันด้วยได้มั้ย""โดนแฝดเทอะ""อะ เอ่อ ดะ ได้สิ""ทำไมทำเสียงแบบนั้นละ ไม่สะดวกหรอ""ห๊ะ ไม่ๆ สะดวกๆ""หึ"ปึก"อุ๊บ""ลูกพีชแกเป็นอะไรรึป่าว""เหมือนฉันได้ยินเสียงผู้ชายเลย""เสียงทีวีหน่ะ""อ่อ หรอ โอเค""เจอกันแปดโมงนะไอติม""เดี๋ยวฉันไปรอตรงป้ายรถเมล์""แกจะได้ไม่ต้องกลับรถ""โอเค" "น่ารักที่สุด เจอกันนะ""จ้า บ๊ายบาย"เกือบไปแล้วลูกพีชเอ้ย ไอติมเกือบสงสัยแล้วมั้ยละ เพราะเขาคนเดียวเลยที่ส่งเสียงหัวเราะขำคว
Last Updated : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่21
ฉันลุ่มหลงไปกับสัมผัสที่เหมือนจะอ่อนโยนแต่ดุดันของเขา เสียงลมหายใจเข้าออกแรงที่กำลังยุ่งอยู่กับก้อนกลมของฉันบ่งบอกให้รู้ว่าเขากำลังพยายามระงับอารมณ์พลุ่งพล่านที่มี แต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกวาบหวิวขนลุกซู่ไปกับลมร้อนๆ ที่มากระทบผิวบาง เวลานี้... ฉันแทบไม่เหลือสติแล้ว"อ๊ะ""นุ่มมาก""อื้ม" จากที่ตอนแรกมือหนาซุกซนบีบเคล้นก้อนนิ่มไปมาอยู่นาน ก็ค่อยๆ เลื่อนลากลงมาตามผิวเนียนจนไปถึงขอบกางเกงผ้าลื่นและเข้าไปทีละนิด...ละนิด จนสามารถกอบกุมเนินบอบบางของฉันได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่หยุดอยู่แค่นั้นเพราะนิ้วเรียวยาวกำลังพยายามแทรกเข้าไปตามรอยแยกที่ไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมลุกล้ำเข้ามาก่อน เขาคนแรก และเขาก็ทำสำเร็จ เพราะเวลานี้นิ้วร้ายๆ กำลังเล่นงานจุดอ่อนไหวย้ำย้ำซ้ำซ้ำตามจังหวะที่เขาเป็นผู้ควบคุมให้ฉันไร้เรี่ยวแรงต้านทานผลิตน้ำหวานออกมาจนเอ่อล้น"ฮึ่ม"ฟอด"หวาน""ยะ อย่า มันสกปรก""ไม่""ชอบ""อ๊า" ความหอมหวานของเธอพาอารมณ์เตลิดไปไกลอย่างห้ามไม่อยู่ ทำใจกล้าส่งนิ้วซุกซนเข้าไปในร่องคับแคบให้เธอได้พอปรับตัวจากหนึ่งนิ้วกลายเป็นสองนิ้ว จนอยากจะลองชิมว่าลูกพีชลูกนี้จะหวานมากแค่ไหน เลยค่อยๆ ไล่เลียลงไ
Last Updated : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่22
ผมให้ไอ้นายแวะมาส่งที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อจะมารอคนที่นัดไว้และกลับคอนโดพร้อมกันตามที่ผมบอกเธอเมื่อช่วงบ่ายทางโทรศัพท์ แต่พอมาถึงยังมีเวลาเหลือกว่าเธอกินชาบูเสร็จเลยกะจะไปเดินแอบส่องสักหน่อย แล้วก็ว่าจะหาอะไรกินรอด้วย ยังไงเย็นนี้เธอก็ไม่น่าจะกินได้อีกเพราะจัดเต็มกับเพื่อนซะขนาดนั้นแต่ที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดเพราะเธอบอกผมว่ามากับพี่ไอติมสองคน พอเอาเข้าจริงกลับมีผู้ชายที่ไม่ใช่พี่อาลีเพิ่มเข้ามาหนึ่งคนแถมยังนั่งข้างเธอด้วย ดูแลเทคแคร์เป็นอย่างดี อันที่จริงที่นั่งตรงนั้นควรเป็นผมรึป่าว ผมควรรู้สึกอย่างไรดี"ไหนบอกว่ามากินกับพี่ไอติมสองคน""ทำไมมีคนอื่น""นัดกัน?" "ก็มากับไอติมสองคนจริงๆ นี่""บังเอิญมาเจอกับกิตที่ร้าน""บังเอิญเกิ๊น""ไม่เชื่อใจกันถูกมั้ย""ร้านในห้างมีเป็นร้อย""..."ผมถามสิ่งที่ขัดข้องใจออกไปทันทีที่เธอเดินมาถึงลานจอดรถจุดนัดพบของเรา พร้อมกับเอื้อมมือไปแย่งกระเป๋าสะพายมาถือไว้ และเปิดประตูข้างคนขับให้เธอหย่อนสะโพกมนลงไปนั่งที่เบาะโน้มตัวลงไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอจนเรียบร้อย ก่อนจะพาตัวเองเดินอ้อมมาอีกฝั่งทำหน้าที่คนขับรถประจำตัวเธอ แต่คงเป็นเพราะผมเองที่ทำให้บรรยากา
Last Updated : 2024-12-04ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่23
เพราะคุณแม่โทรบอกให้ฉันกลับบ้านเช้าหน่อย เนื่องจากมีแขกของคุณพ่อมาทานอาหารกลางวันด้วยกันที่บ้าน แขกที่ว่าเป็นเพื่อนสนิทของคุณพ่อที่เคยอยู่บ้านติดกันที่ต่างจังหวัด ไม่ได้เจอกันนานมากตั้งแต่คุณพ่อคุณแม่ย้ายขึ้นมาทำธุรกิจที่กรุงเทพ ฉันเลยรีบตื่นแต่เช้าและกลับบ้านทันทีหลังจากออกไปวิ่งกำลังกายที่สวนสาธารณะกับเด็กโข่งเสร็จ ซึ่งเขาก็ซื้อน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋ฝากฉันไปให้คุณพ่อคุณแม่ด้วย แอบทำคะแนนตั้งแต่ยังไม่เคยเจอกันเลยนะ ร้ายกาจชะมัด! "ลูกพีชมาแล้วค่ะคุณแม่""ไปวิ่งมาหรอลูก" "ค่ะ คุณพ่อละคะ""กำลังลงมาหน่ะ""ทานข้าวเช้ากันยังคะ พีชมีน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋มาฝาก" "ดีเลย พ่อกำลังอยากกินน้ำเต้าหู้อยู่พอดี""เจ้านี้อร่อยมากค่ะ""ลูกพีชขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ""จ๊ะ"ยังไม่ถึงสิบเอ็ดโมงดี ฉันก็ได้ยินเสียงรถยนต์หรูแล่นเข้ามาในบ้าน เลยรีบวิ่งลงมาจากบันไดไปช่วยคุณป้าแม่บ้านเตรียมน้ำเย็นๆ และของว่างมารอต้อนรับทันทีที่ฉันยกน้ำและผลไม้เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น สองขาของฉันก็ต้องหยุดชะงักเพราะร่างสูงที่คุ้นตาเสียงที่คุ้นหูนั่งหันหลังอยู่ที่โซฟากำลังตอบคำถามที่คุณพ่อถามสารทุกข์สุกดิบอยู่ ทำไมเป็นเขาล
Last Updated : 2024-12-05ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่24
ผมนั่งรถมารอเธอที่ร้านบะหมี่ป๊อกป๊อกหน้าหมู่บ้านของเธอ เป็นร้านรถเข็นนี่แหละนั่งกินริมฟุตบาทวางชามบนเก้าอี้พลาสติกสีแดงได้ฟิลสุดสุด บะหมี่สองก้อนเต็มๆ ลวกกำลังดีหมูแดงที่ถูกย่างมาอย่างพิถีพิถันโรยหน้าด้วยกากหมูเจียวและหอมซอย พริกป่นนิดถั่วลิสงคั่วบดหอมๆ หน่อย อร่อยอย่าบอกใครแถมอาแป๊ะให้เยอะมาก ถ้าไม่ติดว่าอิ่มจนจุกท้องอยากจะต่ออีกสักชาม หรือจะซื้อกลับไปกินกับเธอคืนนี้ดี "แป๊ะครับ เอาแบบนี้อีกหนึ่งห่อแต่ขอเส้นบะหมี่แค่ครึ่งนึงได้มั้ยครับ""ผมจะซื้อกลับไปให้แฟนชิม""อ่อ อ่อ ได้สิพ่อหนุ่ม"และเหมือนผมจะกะเวลาได้พอดิบพอดี เพราะพอผมได้บะหมี่แห้งกลับบ้านพร้อมจ่ายเงินเสร็จ รถไฟฟ้าสีชมพูพีชก็กำลังขับออกมาจากหมู่บ้านตีไฟเลี้ยวแวะจอดรับผมกลับด้วยกัน ทำผมต้องรีบเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งข้างคนขับ เพราะรู้สึกเขินกับสายตากึ่งแซวของอาแป๊ะที่มองมา"กินอะไรมาปากแดงเชียว""บะหมี่ป๊อกป๊อก""ซื้อกลับมาให้พีชชิมด้วย""หรอ หรอ ถึงว่าหอมเชียว""ไปห้องกายนะ""อืม เดี๋ยวไปส่ง""ตลก?""อ้าว ทำไมละ""นัดกันแล้วมั้ย""แล้วก็เคยบอกแล้ว""บอกอะไรอะ""เมีย...อุ๊บ""ยังไม่ใช่เมียยะ""เดี๋ยวจะโดน""จิ๊"พีชของผมเนี
Last Updated : 2024-12-05ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่25
"วะ ว่าไง""คือ?""คะ คือ กะ กาย...""ก็กายไม่รู้ว่าพีชอยากใส่ชุดไหน""ละ เลย เอามาเผื่อเลือก""...""ไม่โมโหนะ""เดี๋ยวหน้าเหี่ยวเร็ว""..." "แต่พีชสวย โมโหยังไงก็สวย เนอะๆ""..."ที่เขาบอกว่าถ้าผู้หญิงโกรธให้ใช้น้ำเย็นเข้าลูบไว้ ผมก็ใช้จนแทบจะพาเธอเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเย็นๆ ลดอาการควันออกหูให้เร็วที่สุด หรือจะใช้น้ำแข็งแบบในหนังดีวะไอ้กาย คิดแล้วเส้นเลือดตรงขมับก็เต้นตุบตุบ ไม่น่าหาเรื่องเลยไอ้กายเอ้ยระหว่างรอเธออาบน้ำผมก็มาเตรียมกล้องดูดาวสักหน่อย ไม่รู้คืนนี้จะมีดาวดวงไหนอยากให้เราสองคนเห็นบ้าง แต่ผมก็แอบหวังให้เราเป็นผู้โชคดีได้เห็นฝนดาวตกในค่ำคืนนี้ด้วย เธอน่าจะชอบและอยากเห็นเหมือนกัน"อาบน้ำแล้วหรอ""อืม" "มาดูดาวตรงนี้สิ" "เห็นมั้ย""...เห็น""สวยจัง""สวยเหมือนพีช""ดา ดาวตกมากี่ทุ่ม""เที่ยงคืน" "อีกสิบนาทีเอง ตื่นเต้นอะ""จะเห็นมั้ยนะ กลัวไม่เห็น""หึ เห็นสิ"ที่ผมชมเธอไม่ใช่แค่พูดเอาใจ แต่ลูกพีชของผมหน่ะ สวยมากจริงๆ โดยเฉพาะแววตาที่แวววาวระยิบระยับเหมือนดวงดาว มองแล้วมีความสุขตามไปด้วย ผมอาศัยโอกาสตอนที่เธอกำลังตื่นเต้นรอฝนดาวตกอย่างใจจดใจจ่อ เดินเข้าไปยืนซ้
Last Updated : 2024-12-05
Latest chapter
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่45
"ลูกหลับยัง""ชู่ววว""..."ผมนั่งมองลูกชายวัยหกเดือนตัวอ้วนจ่ำม่ำผิวขาวอมชมพูนอนหลับตาพริ้มแต่ปากยังอยู่ที่ยอดอกมามี๊ไม่ยอมปล่อย สงสัยจะอร่อยถูกใจน่าดูถึงได้กินไปยิ้มไป หรือจะกำลังฝันดีอยู่กันนะ นั่งมองนั่งหอมแขนป้อมอยู่สักพักปากจิ้มลิ้มก็ค่อยๆ คลายออกจากก้อนกลมของมามี๊บ่งบอกให้รู้ว่าเบบี๋น้อยหลับสนิทแล้ว ผมจึงค่อยๆ ยื่นแขนไปช้อนหลังเจ้าตัวเล็กอุ้มพาดบ่าแกร่งพร้อมกับตบก้นน้อยเบาเบาเป็นการกล่อมไม่ให้ตื่นมาโยเย เดินไปเดินมาอยู่ห้านาทีถึงพาไปส่งลงเปลนอนข้างๆ เตียงคิงไซต์ของผมกับพีช "จัดกระเป๋าเสร็จแล้วหรอ""เสร็จแล้วคับผม""ของเราสองคนหนึ่งใบ ของลูกหนึ่งใบ""ชุดว่ายน้ำของมี๊ได้ใส่ไปมั้ย""เรียบร้อยค้าบ แต่ป๊าไม่ให้ใส่""มี๊อยากใส่""ไม่รู้แหละ ห้ามเถียง เดี๋ยวลูกตื่น""..."วันหยุดยาวนี้ผมและเพื่อนๆ จัดทริปไปเที่ยวทะเลหัวหินและแน่นอนว่าที่พักต้องเป็นหนึ่งในรีสอร์ทของผมอยู่แล้ว เพื่อความเป็นส่วนตัวของเราสี่ครอบครัวผมเลยสั่งปิดโซนบ้านพักทั้งหมด เปิดให้แขกเข้ามาพักผ่อนได้เฉพาะโซนโรงแรมซึ่งมองเห็นทะเลและลงไปเดินเล่นที่ชายหาดได้เหมือนกันแต่ผมรู้สึกไม่ค่อยอยากจะไปซะแล้วสิ เพราะแอบไปเห็นแช
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่44
"ไหวมั้ยปะป๊า""ป๊าไหวครับมี๊""ยาดมหน่อยมั้ย มี๊ถือให้""ขอมือมี๊ก็พอครับ"หลังจากคืนเข้าหอของฉันกับเขาหนึ่งเดือน เบเบี๋ก็มานอนอยู่ในพุงกลมกลมของฉันอย่างสบายใจ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ตัวหรอกคิดว่าที่กินจุกกินจิกเป็นเพราะใกล้ช่วงวันนั้นของเดือนเท่านั้น จนทุกคนที่มาเจอต่างพากันทักเป็นเสียงเดียวว่าดูมีน้ำมีนวลขึ้น ให้ลองตรวจๆ ดูหน่อย เท่านั้นแหละ! เขาก็รีบไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาครบทุกยี่ห้อในเวลาไม่ถึงสิบนาที ตื่นเต้นที่สุดก็คุณสาของฉันเองและเหมือนเบบี๋จะรู้ว่าปะป๊ากับมามี๊รับรู้ถึงการมาของเขา เลยทักทายกันโดยการแกล้งให้ปะป๊าสุดหล่อแพ้ท้องทุกวัน บางวันทำเอาปะป๊าแทบจะนอนในห้องน้ำเพราะอาเจียนหนักมาก จนฉันอดสงสารไม่ได้ แต่นิสัยขี้แกล้งแบบนี้ก็มาจากเขานั่นแหละ...อย่างวันนี้ ฉันต้องเข้ามาประชุมสำคัญเป็นเพื่อนเขา เพราะนอกจากอาการแพ้ท้องอาเจียนของเขาแล้วยังติดกลิ่นฉันหนักมากเหมือนกันราวกับเป็นยาดมแก้เวียนหัวอย่างดีอย่างไงอย่างงั้น"โอ้โห หมดสภาพเพื่อนกู""ไงวะ ไหว?" "มันแค่หาเรื่องอ้อนพี่ลูกพีชแค่นั้นแหละ""เหมือนมึงไง"เมื่อก่อนตอนซุ่มคบกันมันก็มีบ้างที่เขาออกไปปาร์ตี้แฮ้งค์เอาท์กับเพื่อนตามประสาห
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่43
"อุ้ย มีงานแต่งหรอ""ไปดูกันมั้ย""...""ไปนะ""..."วันนี้ตั้งแต่ตื่นนอนขึ้นมาฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกผิดปกติ ท่าทางดูอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษของเขาที่รีบตื่นแต่เช้ามาอาบน้ำแต่งตัว จัดทรงผมให้ดูหล่อเป็นพิเศษ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแบรนด์ดังคู่กับกางเกงสแล็คสีน้ำเงินเข้มราคาแพง ฉีดน้ำหอมกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วห้อง และพอฉันอาบน้ำเสร็จก็มาจัดแจงเตรียมชุดสวยๆ ให้ จนฉันแปลกใจว่าเขาไปแอบสั่งตัดมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วก็ท่าทางพูดผิดผิดถูกถูก ไม่รู้จะเอามือใหญ่ๆ ไปวางไว้ตรงไหนนั่นอีก ฉันเลยเออออตามน้ำปล่อยให้เขาพามาขับรถเล่นอย่างที่พยายามบอกกันทันทีที่รถสปอร์ตสีดำหรูแล่นเข้ามาในสวนขนาดใหญ่ มีทั้งต้นไม้สีเขียวและดอกไม้หลากสีเสียงเปียโนเล่นคลอเบาเบา มีเขาที่ไม่รู้ว่าไปใส่เสื้อสูทตอนไหนเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้เหมือนเช่นทุกครั้ง ถ้าเซ้นส์ของฉันไม่ผิด ฉันว่าสิ่งที่ฉันคิดเป็นจริง"สวยมั้ย""สวย""ชอบมั้ย""ชอบ""แต่งงานกันมั้ย""แต... ห๊ะ" "แต่งงานกัน งานแต่งของเรา"เพี๊ยะ!"ได้ไง พีชยังไม่ได้ตกลงเลย""วันนี้พีชไม่สวยด้วย""สวยแล้ว วันนี้พีชสวยมาก""สรุปแต่งนะ" "สถานที่พร้อม แขกพร้อม เจ้าบ่าวพร้
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่42
K.NAI : @KKAY ใช้กูฉ่ำTutor.T : 👍KKAY : แค่นี้บ่นKKAY : กูโดนพวกมึงใช้มาเยอะละKKAY : กูไม่รับขวัญหลานซะดีมั้งK.NAI : กูพิมพ์นิดเดียว😭Tutor.T : กูไม่เกี่ยว ไอ้นายคนเดียวนั่งอ่านข้อความโอดโอยของไอ้สองคนนั้นด้วยความเบื่อหน่าย ผมแค่ให้ช่วยเตรียมอะไรบางอย่างให้ทันวันที่ผมเดินทางกลับแค่นิดหน่อย ทีตอนพวกมันสองคนแต่งงานผมก็จัดการให้ทุกอย่าง แม้กระทั่งตอนที่มายกับมินนี่คลอดเจ้าแฝดผมก็เป็นธุระจัดการเรื่องห้องพักที่โรงพยาบาลให้ ดีที่ช่วงนั้นผมกลับไปงานเลี้ยงสำคัญของบริษัทพอดี ไม่อย่างนั้นคงพลาดโมเมนต์น้ำตาซึมของไอ้เตอร์ไอ้นาย น่าเสียดายแย่...และเพราะทั้งสองคู่มีลูกแฝด ผมก็ต้องรับขวัญหลานคูณสองเท่า เล่นเอาเงินในบัญชีผมสั่น เลยตัดสินใจว่ากลับไปคราวนี้จะยกบ้านพักตากอากาศติดทะเลทางภาคใต้ให้คนละหลังแทน แต่ผมก็ไม่ได้ใจดีถึงขนาดที่จะไม่เอาคืนไอ้เตอร์ไอ้นายเลย เพราะทุกอย่างที่ผมไหว้วานให้เพื่อนรักทั้งสองช่วยเตรียมการให้ ผมไม่ได้ควักกระเป๋าจ่ายเงินให้พวกมันสักบาท ตีมึนใส่แบบเนียนๆ พวกมันก็ไม่กล้าทวง 'หึ' "ทำไรอะ" "ปะ ป่าว""พิรุธนะ คุยกับสาวหรอ""ไม่ได้คุย" "...""กายไม่ได้คุยกับสาวคับ"
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่41
"พีช""หืม""กายโกรธพีช""พีชทำอะไรให้""ก็ดูสิ ไอ้สองคนนั้นแชทมาอวดว่าสาวๆ ท้อง""แล้วก็ว่ากายไม่มีน้ำยา""ก็จริง""อยากโดน?""..."เป็นไปตามที่ผมคิด หลังจากงานแต่งพวกมันเพียงไปนานผมก็ได้รูปแผ่นฟิล์มอัลตราซาวด์ ที่มีภาพสีขาวๆ คล้ายกันพร้อมกับข้อความโอ้อวดของไอ้เพื่อนขี้คุยนั่นทุกวัน แล้วก็ขยันส่งกันซะด้วย ไปหาหมอทีก็ส่งมาอวดที จนผมรู้สึกอินตามไปด้วย และถ้าวันไหนที่ผมเบื่อหรือรำคาญไม่อ่านแชทพวกมันก็จะรอผมตื่นแล้ววิดีโอคอลมาหา ถ้าไม่รับก็จะโทรกันมาอยู่อย่างนั้นจนต้องกดรับและด่ากลับไปหนึ่งชุดถึงจะหยุดกวนกัน นี่ผมยังนึกภาพบทปะป๊าของไอ้นายไม่ออกนะ คิดแล้วก็แอบสงสารเด็กเด็กอยู่เหมือนกัน"ทำอะไรอะ""นับวัน""นับวันอะไร""ผลิตลูก""..."แล้วพอมาเล่าให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนพิงอกแกร่งอ่านเทคบุ๊คอยู่ เธอก็เห็นดีเห็นงามตามพวกนั้นจนผมหมันไส้ก้มไปงับเข้าที่ต้นแขนขาวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเธอตาขวาง ถ้าไม่ติดว่าคนท้องไม่ควรนั่งเครื่องบินนะ ผมจะเอาน้องอังกฤษกลับไปฝากทุกคนตอนนี้คงทำได้แค่หยิบปฏิทินมากากบาทนับวันถอยหลังบินกลับและเริ่มขบวนการผลิตแค่นั้น แต่จะว่าไปซ้อมสักยกสองยกซ้อมท่าทางหน่อยท่าจะดีวัน
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่40
"ลูกพีช ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แกไปด้วยกันมั้ย""ไปสิ แต่โต๊ะจะไม่หายใช่มั้ย""ไม่หรอก รีบไปรีบมา""อ้าว หวัดดีคับพี่พี่""น้องนาย มาดื่มเหมือนกันหรอ""คับพี่ติม พี่พี่นั่งตรงไหน ไปนั่งกับพวกผมมั้ย""มะ ไม่ดีกว่าจ๊ะ พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ""ไปเร็วไอติม""..."ฉันลืมไปเลยว่าไม่ได้บอกเด็กยักษ์ว่าตอนนี้อยู่ร้านเดียวกัน แล้วโลกก็กลมเกินไปดันมาเจอน้องนายเพื่อนสนิทของเขาตรงทางเดินพอดี เฮ้อ... ความลับแตกแน่ๆ ตั้งใจจะมาแอบดูแท้ๆ เลย แต่ไม่เป็นไรโต๊ะฉันหลบมุมอยู่ด้านในไม่มีทางเดินมาเจอกันง่ายๆ หรอก พอเข้าห้องน้ำเสร็จก็รีบจูงมือไอติมเดินแหวกฝูงชนกลับมาที่โต๊ะทันที ชั่วโมงนี้หลบมุมก่อนดีที่สุด"ไอ้กาย ทายสิกูเจอใคร""ผี""ผิด กูเจอนางฟ้า""กูโทรหามายแป็บ""มึงหยุด เดี๋ยวกูไม่ได้เข้าห้อง""หึ" "แล้วสรุปมึงเจอใคร""พี่คนสวย""ใครวะ""..."พี่คนสวยของไอ้นายมีอยู่ไม่กี่คนหรอก และหนึ่งในนั้นก็คือ 'ลูกพีช' อยู่ๆ ก็รู้สึกเท้ากระตุกอยากจะถีบไอ้เพื่อนเวรนี่สักทีมาก็ช้าแล้วยังจะพูดมากอีกลึกลึกก็เริ่มรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ อยู่เหมือนกัน แต่ผมเห็นเธอขับรถออกไปแล้วนี่หรือถ้าจะมาก็น่าจะบอกกันตั้งแต่แรกหรือแ
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่39
"รุ่นพี่คนนั้นยังส่งของมาให้อีกมั้ย""ไม่แล้วนะ เจอกายเล่นใหญ่ขนาดนั้น ใครจะกล้าอีก""ว้า เสียดายจัง อดงอนเลย""...""อยากให้พีชง้ออีก""พีชไม่ง้อแล้ว อยากงอน ก็งอนไปคนเดียวเลย""หึ" และวันนี้ผมมารอรับเธอกลับกรุงเทพหลังจากที่ส่งมอบงานเรียบร้อยแล้ว เกือบหนึ่งเดือนที่ผมเทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพกับพัทยา บางสัปดาห์ก็มานอนเป็นเพื่อนเธอช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์สามวัน บางสัปดาห์ก็ขอคุณพ่อฝึกงานอยู่ที่พัทยาไม่เข้าออฟฟิตแต่ผมก็เคลียร์งานส่งท่านเรียบร้อย ท่านถึงอนุญาตไม่ได้บ่นอะไร มีก็แต่คุณแม่ที่บ่นกลัวว่าจะดูแลพีชไม่ดี จนวันนั้นผมหมันไส้คนที่นั่งหัวเราะคิกคักฟังอยู่ข้างๆ มากเลยหันไปงับตรงต้นแขนขาวๆ อย่างแรงจนเป็นรอยฟัน เลยต้องรับโทษทำได้แค่นอนกอดเธอเฉยๆ จนกว่ารอยแดงจะหายไป"พีช กายอยากแต่งงาน""เรียนให้จบก่อน""จะจบแล้ว ไอ้สองคนนั้นก็วางแผนขอสาวสาวแล้ว""กายอยากทำบ้าง""บอกเพื่อนยังก่อนว่ามีพีชเป็นแฟน""ไม่ต้องบอก พวกมันก็รู้" "แสนรู้กันจะตาย"เพี๊ยะ!"นิสัยไม่ดีเลยว่าเพื่อน""อื้อ""กายเป็นผัวนะ เข้าข้างกายได้คนเดียว""ห้ามเข้าข้างคนอื่น""..."อันที่จริงเราสองคนเคยคุยกันแล้วเรื่องแต
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่38
"มีอะไรกินบ้าง""ดอกไม้ใคร?""ไม่รู้เหมือนกัน ไม่มีชื่อบอก""..." "อย่ามองพีชแบบนี้สิ""..."ฉันยืนคุยงานอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบวิ่งมาที่ห้องทำงานส่วนตัว แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอึมครึมเหมือนฝนกำลังจะตกหนักพายุกำลังจะเข้าอย่างไงอย่างนั้น มีเขานั่งกอดอกหน้าบึ้งตึงคิ้วผูกกันเป็นปมอยู่ข้างช่อดอกไม้ที่ฉันพึ่งได้มาเมื่อเช้า สงสัยต้องไม่พอใจอยู่แน่ๆ ฉันเลยพยายามทำให้สถานการณ์เป็นปกติเร็วที่สุด เดินตรงไปที่กล่องอาหารที่เขาเตรียมมาให้กินกลางวันด้วยกัน มีลาบหมู คอหมูย่าง ตำข้าวโพดไข่เค็ม และเส้นหมี่คลุกกากหมู น่ากินทั้งนั้นเลย รู้ใจกันที่สุด"น่ากินจัง กายมากินด้วยกันเลยสิ""..."ก็อก ก็อก ก็อก"ขออนุญาตครับ มีคนส่งปิ่นโตมาให้คุณลูกพีชครับ""..." "อะ เอ่อ คือ ลูกพีชมีแล้วค่ะ คุณพิทยาช่วยทานแทนได้มั้ยคะ""จะดีหรอครับ" "ดีค่ะ ดีมากๆ เลย ขอบคุณนะคะ""ไม่เป็นไรครับ งั้นขอตัวก่อนนะครับ""ค่ะ""...""กาย กินอันนี้สิ อร่อยมาก พีชป้อน""...""เอาหมี่คลุกคำนึงมั้ย""..."ทุกอย่างเกือบจะดีอยู่แล้วเชียว เขายอมเดินมาช่วยกันแกะกล่องอาหารและนั่งลงข้างกันทั้งๆ ที่หน้ายังตึงอยู่นั่นแหล
ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก บทที่37
ฉันมัวแต่กังวลว่าจะต้องรีบมาเคลียร์ปัญหาต่างๆ จนลืมคิดถึงเรื่องจองที่พักหรือหาโรงแรมไปเลย ครั้นจะให้ไปนอนตู้คอนเทนเนอร์ที่เป็นทั้งห้องทำงานและที่พักชั่วคราวในไซต์ฉันก็ยังไม่ชินและแอบกลัวอยู่เหมือนกัน แต่พอเขามาถึงเรื่องต่างๆ ที่ฉันลืมไป ก็ถูกจัดการให้อย่างเรียบร้อย แถมยังใจดีคิดถึงลุงสมบัติแทนฉันด้วย น่ารักใช้ได้เลยนะเนี่ย...พอมาถึงโรงแรม เขาก็พาฉันขึ้นมายังห้องสวีทสุดหรูห้องประจำของเขาที่มีความกว้างพอๆ กับห้องฉันที่กรุงเทพเลย แถมยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันเหมือนกับรู้ว่าฉันต้องมาอยู่อีกหลายวันอย่างนั้นแหละ เดินดูรอบๆ ห้องด้วยความตื่นตาตื่นใจเสร็จก็มานั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับกระเป๋าเสื้อผ้าที่เด็กยักษ์เตรียมมาให้เผื่อขาดอะไรจะได้ชวนเขาออกไปซื้อกันวันนี้เลย"เอาชุดอะไรมาให้พีชบ้าง""ชุดว่ายน้ำ""ตลกเก่งนะเดี๋ยวนี้""หึ เอามาจริง เผื่ออยากว่ายน้ำให้กายดู""ไม่น่าจะมีเวลาหรอก พีชให้ทุกคนทำโอที พีชก็ต้องไปอยู่ด้วย""เจ้านายน่ารักขนาดนี้ลูกน้องไม่รักยังไงไหว""หวังอะไรป่ะเนี่ย""หวังนิดหน่อย" จุ๊บ"เบาเบากันมั้ย" "..."เธอจะรู้ตัวมั้ยว่าเวลานี้หน้าแดงๆ แก้มแดงๆ ของเธอทำให้ผมอยากแกล้งขนา
