เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 88
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 89
เฉินขุยมอบสารลับของฮ่องเต้ให้จ้านเฉิงอิ้นด้วยสองมือจ้านเฉิงอิ้นคลี่สาส์นลับออกกองทัพตระกูลจ้านรบสามครั้งชนะสามครั้ง สังหารเผ่าหมานร่วมแสนคน ข่าวได้แพร่ไปถึงเมืองหลวง สร้างความตะลึงให้ราชสำนักอย่างมาก!แม้แต่ประชาชนยังรับรู้ขณะนี้เขามีชื่อเสียงอย่างมากในหมู่ประชน หนำซ้ำอยู่เหนืออำนาจแห่งราชวงศ์ไปแล้วราชสำนักอยากจะริดรอนอำนาจทหารของเขา ไม่ใช่ทนดูเขาเติบโตยิ่งใหญ่ มีทั้งอำนาจและเชื่อเสียงเยี่ยงนี้เพื่อสังหารจ้านเฉิงอิ้น ทางราชสำนักยินดีสละทหารสองแสนนายที่ด่านเจิ้นกวน พ่อค้าตามหัวเมืองและด่านสำคัญสองแสนคน เพื่อมอบให้เผ่าหมานพวกราชวงศ์และเหล่าขุนนาง ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมานาน แต่ละวันลุ่มหลงมัวเมา จนรู้ว่าก้าวต่อไปของเผ่าหมานคือทลายเข้าสู่ดินแดนภาคกลางและยึดครองเมืองหลวงจากนั้นปิดเมืองสังหารประชาชน ล้มล้างการปกครองของแคว้นต้าฉี่ฮ่องเต้น้อยวิสัยทัศน์ตื้นเขิน จิตใจคับแคบ ใช้อำนาจตามแต่ใจส่วนเสนาบดีซูเห็นแก่เงิน แต่ละวันจ้องแต่จะคิดหาวิธีตั้งสารพัดภาษีเพื่อขูดรีดเงินทองพวกเขาไม่รู้เลยว่าแคว้นฉู่และแคว้นฉีจ้องจะเล่นงานแคว้นต้าฉี่นานแล้วทั้งสองแคว้นยอมละวางความแค้นหลายปี เ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 90
เขาทั้งลับลวงและเปิดเผย เตรียมการณ์ทั้งสองด้านจ้านเฉิงอิ้นพูดต่อไป “พวกเขาต้องการยึดครองแคว้นต้าฉี่ ขอเพียงด่านเจิ้นกวนทลาย พวกเขาสามารถร่วมมือกับเผ่าหมาน แล้วมุ่งหน้าเข้ายึดครองเมืองหลวงได้เลย จากนั้นค่อยแบ่งดินแดนของแคว้นต้าฉี่!”หนังสือพงศาวดารที่ท่านเทพมอบให้เขา แคว้นฉี่ล่มสลายไปเพราะเหตุนี้เวลาการตายของเขา เกิดขึ้นในช่วงนี้เดิมแคว้นฉู่และแคว้นฉีเตรียมลงมือ แต่ไม่คิดว่ากองทัพตระกูลจ้านจะดุดันเช่นนี้เผ่าหมานถูกสังหารไปหนึ่งแสนคน ตอนนี้ได้ถอยออกไปไกลหนึ่งร้อยลี้ไม่มีใครกล้าเฝ้าประตูทางทิศใต้เฉียงเหนือหลัวเก๋อฟื้นแล้ว ขาทั้งคู่ถูกระเบิดจนเละ กลายเป็นคนพิการไปแล้วเพราะเขาไร้ประโยชน์ ทางราชสำนักม่อเป่ยลงโทษเขาและริบอำนาจทางทหารคืน อีกทั้งได้ส่งแม่ทัพคนใหม่มาประจำการที่ด่านเจิ้นกวนกองทัพตระกูลจ้านชนะถึงสามครั้ง ดูเหมือนได้รับชัยชนะอย่างสวยงามแต่ทหารเผ่าหมานยังไม่ยกทัพกลับ แคว้นฉู่และแคว้นฉีก็รอจังหวะลงมือหนำซ้ำยังมีราชสำนักคอยเป็นตัวถ่วง ส่งตัวสวีหวยมาก่อกวน“ต่อต้านภายนอก ภายในต้องสงบก่อน ทำให้คนของสวีหวยกลายเป็นพวกเรา”เฉินขุยสงสัย “ท่านแม่ทัพ คนพวกนี้ติดตามสวีหว
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 91
เขาเห็นจ้านเฉิงอิ้นรับชาวฉู่ที่มาสมัครเป็นทหาร จึงได้มาขอสวามิภักดิ์เขาอยู่ที่ด่านเจิ้นกวนมาครึ่งปี จึงเห็นทุกสิ่งชัดเจนตั้งแต่ชาวบ้านที่อดตายทุกวัน จนถึงจวนแม่ทัพแจกจ่ายเสบียง มีน้ำให้ต้มโจ๊กกระทั่งตอนนี้ ที่กองทัพตระกูลจ้านมีอาวุธและอุปกรณ์สวมใส่ที่ไม่ใช่ของยุคสมัยนี้ยุ้งฉางที่มีข้าวสารมากจนไม่มีที่ให้เก็บแตงโมที่ชาวบ้านทั่วเมืองกินมาหลายวัน และยังมีแตง...วันนี้อาหารเช้าเป็นหมั่นโถวหรือชงโหยวปิ่ง ที่กินแกล้มกับโจ๊กอาหารเช้าที่หรูหราขนาดนี้ ไม่ใช่แค่โรงทานโจ๊กที่ตั้งขึ้นเพื่อแจกจ่ายประชาชนทั้งเมืองแต่อาหารเหล่านี้ ต่อให้อยู่ในบ้านของขุนนางเขตรอบวังหลวง ก็ไม่กล้ากินอาหารที่หรูหราเช่นนี้ทุกวันประชาชนด่านเจิ้นกวนมีความสุขมาก พวกเขาไม่ต้องกลุ้มใจเรื่องเสบียงอีกแล้วเมื่อวานแม่น้ำที่แห้งขอดเต็มไปด้วยน้ำมันเต็มภายในชั่วข้ามคืนเรื่องนี้น่าตะลึงเกินไป ทำให้ซื่อเมิ่งผิดคำสาบานต่ออาจารย์ จึงทำนายดูหลังจากทำนายแล้ว มีเลือดพุ่งออกมาจากปากและจมูกของเขา เพราะพลังคำสาบานสะท้อนกลับ!เดิมชะตาของจ้านเฉิงอิ้นเป็นคนอายุสั้น เขาต้องตายภายในครึ่งเดือนแต่ชะตาของเขากลับพลิกผัน เบื
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 92
เธอสั่งให้ผู้จัดการทำความสะอาดคฤหาสน์ เพราะวันนี้จะย้ายเข้าไปอยู่พ่อแม่ของเธอเหมาภูเขาลูกนี้และสร้างคฤหาสน์ไปร่วมพันล้านกิจการของฟาร์มท่องเที่ยวดำเนินไปด้วยดี หลังหักลบรายจ่าย แต่ละปีมีกำไรสุทธิหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ทว่ายังห่างจากต้นทุนลิบลับ ทำเป็นรีสอร์ทท่องเที่ยว เย่มู่มู่รู้สึกพอใจมาก!เมื่อผู้จัดการหลี่ได้ยินว่าเธอจะมา จึงให้คนไปทำความสะอาดคฤหาสน์ทันทีเย่มู่มู่ขับรถไปที่ฟาร์มท่องเที่ยว เธอขับจนไปถึงไหล่เขาตรงหน้าคฤหาสน์หลังจากบ้านหลังนี้สร้างเสร็จ ทุกปีพ่อกับแม่จะมาพักเป็นเพื่อนเธอสองเดือนบ้านหลังนี้เต็มไปด้วยช่วงเวลาแห่งความอบอุ่นของครอบครัวเธอตอนนี้กลับมาอีกครั้ง กลับมีเธอแค่คนเดียว!ผู้จัดการหลี่ช่วยเปิดประตูใหญ่ และยกอาหารเย็นมาที่โต๊ะ“คุณหนูเย่ จะพักนานแค่ไหนครับ?”“น่าจะเดือนสองเดือน คุณไปทำงานเถอะ ถ้าไม่มีอะไรอย่ามารบกวนฉัน แล้วก็ไม่ต้องยกอาหารมาหรอก ถ้าฉันหิวจะโทรไปที่ร้านอาหารเอง”“ได้ครับ”หลังจากผู้จัดการออกไป เธอเห็นว่าเซียวหัวโทรมา “มู่มู่ ทำไมหนูไม่รับสาย?”“สินค้าชุดนี้ส่งไปถึงชานเมืองแล้ว หนูยังเอาอยู่หรือเปล่า?”“เอาค่ะ คุณลุงเซียว ตอนนี้หนูอย
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 93
ดวงตาของเหล่าผู้ใต้บัญชาแต่ละคนจ้องมองจ้านเฉิงอิ้นอย่างมีความหวังทว่าจ้านเฉิงอิ้นกลับย้อนถาม“พวกเจ้ารู้หรือไม่ เหตุใดที่จวนของเฉินขุยจึงมีม้วนผ้าจำนวนมาก และมีหญิงปักผ้าเย็บผ้าอยู่ในจวน”“เพราะเฉินขุยและเฉินฮูหยินมอบเงินทองให้ท่านเทพหนึ่งหีบ แค่ทองหยองเครื่องประดับก็มีสองกล่องใหญ่แล้ว”“เหตุใดมั่วฝานถึงให้รองเท้าแก่บ่าวในจวนสองคู่ ทุกครั้งที่ผ้ามาถึง เขาต้องได้เลือกก่อน เพราะเขามอบทองคำกับเครื่องประดับให้ท่านเทพสองหีบ”“การแลกเปลี่ยนกับท่านเทพอย่างยุติธรรม ต้องเป็นฝ่ายถวายเงินทอง ไม่ใช่ร้องขอทุกครั้งไป”คำพูดของจ้านเฉิงอิ้น ทำให้เหล่าทหารรู้สึกละอายใจอู๋ซานหลาง เฉินอู่ เฉินจวิ้นหลิน เปี้ยนจื่อผิง หลี่หยวนจง หลินต้าจวิน เหอหง...ทุกคนต่างลุกขึ้นยืน ใบหน้าแดงเพราะอาย จากนั้นทำความเคารพจ้านเฉิงอิ้น “ท่านแม่ทัพ พวกเราขอตัวกลับบ้านก่อน อีกเดี๋ยวจะกลับมาขอรับ!”เมื่อพูดจบ ทุกคนก็วิ่งออกไปพวกเขาขี่ม้าไปกลับอย่างรวดเร็ว ในมือของแต่ละคนมีสิ่งของกลับมาด้วยเฉินอู่ถือเครื่องประดับมาหนึ่งกล่อง มีทั้งปิ่นทอง ปิ่นระย้า ต่างหู กำไล...เครื่องประดับทุกชิ้นทำจากทองคำบริสุทธิ์ ฝีมือประณีต
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 94
แต่ฮ่องเต้แคว้นฉี่ส่งทัพของแม่ทัพสวีหวยมารับช่วงดูแลด่านเจิ้นกวนต่อ เพราะที่นี่มีน้ำและเสบียงราชสำนักต้องการริดรอนอำนาจทหารของจ้านเฉิงอิ้นเมื่อเห็นอย่างนี้ เย่มู่มู่อยากจะด่าคนอย่างอดไม่ได้จ้านเฉิงอิ้นสังหารศัตรูอย่างกล้าหาญที่แนวหน้า เพื่อปกป้องแผ่นดินของแคว้นฉี่ เขาทุ่มเทหยาดเหงื่อแรงกาย ยอมสู้ตายเพื่อต้าฉี่ทว่าฮ่องเต้ต้าฉี่กลับระแวงเขา อยากยึดอำนาจจากเขา อยากให้เขาตายอยู่ที่ด่านเจิ้นกวน!มีฮ่องเต้เช่นนี้ แต่แคว้นต้าฉี่ยังสามารถอยู่มาถึงตอนนี้ได้ ถือว่าโชคดีมากแล้วจ้านเฉิงอิ้นยังเขียนในจดหมายว่าเขาขอรับประกันกับท่านเทพ เขาจะอยู่รอดต่อไป จะทำให้กำลังทหารของสวีหวย เข้าสู่สังกัดของกองทัพตระกูลจ้านให้ได้กำลังพลหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย ต้านทานกองทัพห้าแสนห้าหมื่นนาย!ไม่มีทางชนะเลยแต่หากมีระเบิดจำนวนมาก จากนั้นฝังไว้บนเส้นทางที่แคว้นฉู่และแคว้นฉีต้องเดินทางผ่าน บางทีอาจขัดขวางไม่ให้พวกเขายึดด่านเจิ้นกวนได้เร็วขนาดนั้นหากมีหน้าไม้ราชวงศ์ฉินหนึ่งแสนคัน ลูกธนูสองล้านดอกชุดเกราะหนึ่งแสนห้าหมื่นชุด เสื้อเกราะกันกระสุนหนึ่งแสนห้าหมื่นตัว ดาบม่อเตาหนึ่งแสนเล่ม...พวกเขาต้องชน
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 95
เฉินขุยเฉินอู่ย้อนกลับมาที่ห้องประชุม เพื่อบอกว่าท่านเทพรับปากพวกเขาแล้วเหล่าทหารต่างโห่ร้องอย่างดีใจ!เพราะว่า ระเบิดกับหน้าไม้ราชวงศ์ฉินและดาบม่อเตา ชุดเกราะ...สำคัญมากเหลือเกิน!เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงแคว้นต้าฉี่ที่สามารถเอาชนะอีกสามแคว้นที่ร่วมมือกันได้หรือไม่หากท่านเทพประทานสิ่งของอย่างทันท่วงที พวกเขาไม่เพียงชนะทั้งสามฝ่าย แต่ยังโต้ตอบอีกสองแคว้นได้ด้วยโจมตีพวกเขาให้แตกพ่าย แล้วเรียกร้องให้ชดใช้ด้วยดินแดน ด้วยเงินทอง แล้วเซ็นสัญญาไม่รุกรานอีกห้าสิบปีทางที่ดีต้องให้พวกเขาสละเมืองหลายเมือง ทำให้แคว้นต้าฉี่ก้าวกระโดดขึ้นเป็นแคว้นที่ใหญ่อันดับหนึ่งเมื่อก่อน เหล่าทหารทุกคนต่างเคยฝันว่าจะกลายเป็นแคว้นที่แข็งแกร่งอันดับหนึ่งแต่เสียดาย ราชวงศ์ของต้าฉี่วุ่นวายเกินไป พวกเขาจึงได้เพียงแค่ฝันตอนนี้ความฝันของพวกเขาใกล้เป็นจริงแล้วจะไม่ดีใจได้อย่างไร?กำลังพลหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย ต่อต้านกองทัพห้าแสนห้าหมื่นนาย ในสายตาคนนอกเหมือนรนหาที่ตายแต่สำหรับพวกเขาคือโอกาส คือความท้าทาย!คือศึกแรกแห่งการรวบรวมดินแดนหัวเซี่ยให้เป็นปึกแผ่นจ้านเฉิงอิ้นเอ่ยขึ้น “ไปดูที่โกดังก่อน ท่านเทพจะส
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 96
เธอโอนเงินไปล่วงหน้าห้าสิบล้านเมื่อเจ้าของได้รับเงิน ยิ้มจนปากหุบไม่ลง!บอกว่าจะขนของขึ้นรถ แล้วเอาไปส่งให้คืนนี้เลยเขาจึงขอที่อยู่กับเย่มู่มู่เธอส่งที่อยู่โกดังของรีสอร์ทให้เจ้าของโรงงานจากนั้นเธอติดต่อร้านชุดเกราะ หน้าไม้ราชวงศ์ฉินและโรงงานดาบม่อเตาครั้งที่แล้วเย่มู่มู่สั่งสินค้าสองร้อยล้าน เจ้าของโรงงานต้องเพิ่มไลน์ผลิตหลายสายและรับสมัครคนงานจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเย่มู่มู่ตอนนี้เย่มู่มู่โทรหาเขา แล้วสั่งชุดเกราะ หน้าไม้ราชวงศ์ฉิน ลูกธนู ดาบม่อเตาเพิ่มหน้าไม้ราชวงศ์ฉินหนึ่งแสนคัน ลูกธนูสามล้านดอก ต้องการด่วน...เมื่อเจ้าของได้ยิน ทั้งดีใจและร้อนใจหน้าไม้ราชวงศ์ฉินและลูกธนูสามารถเร่งผลิตให้ได้เย่มู่มู่ให้เขาทำโอทีเพื่อเร่งผลิตออกมาก่อน ภายในหนึ่งอาทิตย์ต้องได้รับสินค้าเจ้าของโรงงานรับปาก เขาให้โรงงานของน้องชายผลิตร่วมกันชุดเกราะราคาต่อชุดแพง ชุดเกราะหนึ่งแสนห้าหมื่นชุด มีมูลค่าสามพันล้านเจ้าของโรงงานไม่อยากเสียโอกาส จึงหาคนทั้งหมู่บ้านช่วยกันประกอบชุดเกราะประกอบได้กี่ชุดก็ส่งสินค้าตามจำนวนนั้นไลน์ผลิตของดาบม่อเตาเพิ่มขึ้นอีกสองสาย แต่ละวันสามาร
บทล่าสุด
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 516
ด้านในล้างจนสะอาดหมดแล้วเย่มู่มู่กลิ้งถังน้ำเข้าไปในบ่อน้ำข้าง ๆ โดยตรง ใส่น้ำเข้าไปโดยอัตโนมัติครึ่งชั่วโมง ทั้งหมดก็ถูกใส่จนเต็มนาทีสุดท้ายในสี่ชั่วโมง รถบรรทุกน้ำมันยี่สิบคันขับเข้ามาอีกฝ่ายสวมหน้ากากอนามัยและแว่นดำ ไร้ซึ่งความเกรงใจ ให้เย่มู่มู่โอนทั้งหมดจ่ายเงินของรถบรรทุกน้ำมันพร้อมกันทีเดียวหลังเย่มู่มู่จ่ายเงิน สีหน้าของคนที่นำขบวนมาถึงค่อย ๆ ผ่อนคลายขึ้นมาพวกเขาขับรถเก๋งสองสามคันกลับไปเวลานี้ฟ้ามืดสนิทแล้วเย่มู่มู่มองเวลา ระยะเวลาสี่ชั่วโมงยังเหลือไม่กี่นาทีสุดท้ายเธอใส่รถบรรทุกน้ำมันทั้งหมดเข้าไปในที่ว่างเปล่าตอนนี้ที่เธอทำได้ก็ทำหมดแล้วที่ช่วยได้ก็พยายามช่วยสุดความสามารถส่วนทางกองกำลังห้าหมื่นคนของเซี่ยเวยนั้น จะปกป้องแคว้นเยี่ยนเอาไว้ได้หรือไม่เธอทำได้เพียงรอดูแล้วแต่เธอหวังว่าเซี่ยเวยจะปกป้องเอาไว้ได้หากราบรื่นก็ผลัดเปลี่ยนแผ่นดินแคว้นเยี่ยนเช่นนั้นความปรารถนาที่จะรวมทั้งใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว แว่นแคว้นแรกก็บรรลุผลแล้วเมื่อเย่มู่มู่คิดมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกเหนื่อยล้าก็แผ่ซ่านขึ้นมาทั้งตัวแวบหนึ่งพร้อมกับพลันตื่นเต้นขึ้นมาเธอหวังเป็นอย
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 515
เวินลี่ตอบตกลงว่าจะหารถบรรทุกน้ำมันมาให้ ภายใต้การรับรองซ้ำแล้วซ้ำเล่าของเย่มู่มู่ส่วนจำนวนที่แน่ชัด ยังตอบตกลงไม่ได้เย่มู่มู่กระทั่งพูดกับเธออย่างกล้าหาญว่า หวังว่าจะรวมไปถึงปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งด้วยแบบนั้นจะได้ขนน้ำมันมาได้อย่างต่อเนื่องในเวลานี้เอง เวินลี่ก็ตัดสายทิ้งไปเลยรวมถึงปั๊มน้ำมันด้วยภูมิหลังไม่เท่าไร ไม่มีเส้นสายบริษัทน้ำมัน จึงไม่ได้โควตา...ยากเป็นอย่างมาก!สำเร็จเรียบร้อย เย่มู่มู่ยังหาโรงงานที่ทำขนส่งถังใส่น้ำในพื้นที่ และเหมาสต็อกทั้งหมดเงื่อนไขเพียงหนึ่งเดียวคือต้องล้างภายในถังเหล็กให้สะอาด และฆ่าเชื้อให้เรียบร้อยขนมาภายในสามชั่วโมงเธอต้องการบรรจุน้ำใส่ถังใหญ่เหล่านี้ให้เรียบร้อย แล้วใส่ในที่ว่างเปล่าภายในแจกันผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถขนส่งหลาบขบวน ขับมาถึงใต้ตีนเขาเย่มู่มู่ตรวจสอบถังน้ำมัน ทั้งหมดถูกเติมจนเต็มแล้วน้ำมันเครื่อง น้ำยาล้างกระจกและอะไหล่ต่าง ๆ เตรียมไว้ครบหมดแล้วขบวนรถล็อตแรกยี่สิบคัน เธอจ่ายเงินค่าเช่าหนึ่งปีเลยเงินนี้แทบจะซื้อรถบรรทุกเก่า ๆ ได้สักคันแล้วหัวหน้าของขบวนรถที่มองอยู่อึ้งไปเลย เธอแก้ไขสัญญากับมือ บอกว่าหากหนึ่งปียั
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 514
ความกดดันที่เขาเผชิญในตอนนี้ มากมายเสียยิ่งกว่าพวกเขากลับไปป้องกันแคว้นเยี่ยนเสียอีกทว่ากลับตัดสินใจให้พวกเขากลับไปปกป้องเมืองอย่างแน่วแน่ความเชื่อใจนี้ บุญคุณนี้ พวกเขาหกคนจะไม่มีวันลืมทั้งหกคนลุกขึ้นขอตัวลากับจ้านเฉิงอิ้นทันทีจ้านเฉิงอิ้นให้เวลาพวกเขาได้เตรียมตัวเพียงสองชั่วยามเท่านั้นผ่านไปสองชั่วยาม ต้องออกเดินทางกลับแคว้นเยี่ยนเมื่อเย่มู่มู่ได้ยินเรื่องนี้ ก็ถามจ้านเฉิงอิ้น...“ตอนนี้มีรถกี่คัน? อาหารกับแหล่งน้ำล่ะ?”คนห้าหมื่นคนกลับไปรักษาป้องกัน และช่วงชิงเวลากับแคว้นฉู่และฉีสองแคว้นตามแผนที่ที่จ้านเฉิงอิ้นส่งมา และคำอธิบายของหลูซีกับหลูหมิง แคว้นฉู่และฉีอยู่ใกล้กับแคว้นเยี่ยนมากกว่า...พวกเขารีบกลับไปป้องกัน...และยังต้องต้องแก้ปัญหาอาหารการกิน และน้ำท่าของราษฎรเมืองหลวงแคว้นเยี่ยนให้เรียบร้อย ราษฎรแคว้นเยี่ยนจะได้มีกำลังมาสนับสนุนพวกเขาอย่างเต็มที่อย่าว่าแต่ผลัดเปลี่ยนแผ่นดินเลย ขอเพียงพวกเขามีน้ำและอาหาร ก็ถูกสนับสนุนให้เป็นฮ่องเต้แล้วฉะนั้น ตอนนี้จ้านเฉิงอิ้นยังมีเสบียงอีกเท่าไร?จ้านเฉิงอิ้นกล่าว “รถบรรทุกยี่สิบคัน รถบรรทุกขนาดกลางสามสิบคัน รถเล็กสิบค
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 513
เหตุใดจ้านเฉิงอิ้นจะไม่รู้ถึงความกดดันของห้าหมื่นคน ที่ต้องเผชิญหน้ากับคนห้าแสนคนแม้จะช่วงชิงภูเขาเหมืองและระเบิดโรงงานดินปืนทิ้งไปแล้ว สูญเสียไปหนึ่งแสนคนยังมีอีกสี่แสนคนแต่เขาเองก็รู้ว่า จะให้ไปเฝ้าเมืองหลวงแคว้นเยี่ยนเอาไว้ มีเพียงเซี่ยเวยที่มีเหตุผลและน่าเชื่อถือที่สุดจ้านเฉิงอิ้นสั่งให้เถียนฉินตามตัวเซี่ยเวยและทหารกลุ่มหนึ่งมาพวกเขาทุกคนกึ่งคุกเข่าพร้อมพยักหน้าจ้านเฉิงอิ้นมองพวกเขา หลังจากอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่ง ความรู้สึกของทุกคนก็ยิ่งลึกซึ้งมากขึ้นวันนี้เมื่อยืนยันว่าฮ่องเต้แคว้นเยี่ยนนำกองกำลังทหารทั้งหมดมายังต้าฉี่จะต้องมีกองกำลังแคว้นอื่นที่ฉวยโอกาสช่วงโกลาหลเข้ามาแน่พวกเขาจะต้องเฝ้าเอาไว้ให้ดีจ้านเฉิงอิ้นกล่าว “ตามรายงานที่น่าเชื่อถือได้ เยี่ยนซวี่รวบรวมกองกำลังสองแสนห้าหมื่นนายสุดท้ายของแคว้นเยี่ยนนำมาที่ต้าฉี่ เพื่อจัดการข้าและกองทัพตระกูลจ้าน...”พวกเซี่ยเวย จ้าวเฉียนต่างพากันเงยหน้าขึ้นมา พวกเขาเผยสีหน้าคาดไม่ถึงออกมาในทันใดกระทั่งเซี่ยเวยเอ่ยปากออกมาด้วยความตกตะลึง “เขาบ้าไปแล้วหรือ? รวบรวมกำลังทหารทั้งหมดมาที่ต้าฉี่ เพื่อจัดการท่านเนี่ยนะ?”“หากแ
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 512
ขับตรงไปยังเมืองหลวงของแคว้นเยี่ยนโดยตรง ชักอาวุธออกมา กวาดล้างกองทหารประจำการณ์ในเมืองหลวงของพวกเขา ฆ่าขุนนางในราชสำนัก ให้ดีที่สุดต้องเอาเลือดของราชวงศ์แคว้นเยี่ยนล้างรอบหนึ่งด้วยหากให้คนพวกเขาได้อีกสองสามหมื่นคน เขาสามารถผลัดเปลี่ยนแผ่นดินแคว้นเยี่ยนได้เลย!เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ หลี่หยวนจงก็อดรนทนไม่ไหวที่จะออกเดินทางเมื่อเลือกจำนวนคนเรียบร้อยแล้ว ก็เลือกทหารผ่านศึกของกองทัพตระกูลจ้านสองในสามส่วนเมื่อจ้านเฉิงอิ้นไป ทิ้งทหารผ่านศึกเอาไว้สองสามพันนายคนพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นลูกน้องเบื้องล่างของหลี่หยวนจงและยังมีทหารเบื้องล่างของอู๋ลี่ที่ฝีมือไม่เลวส่วนหนึ่งพวกเขาไม่เคยผ่านกลิ่นคาวเลือดและความโหดร้ายของสนามรบมาก่อน ครั้งนี้ถือเสียว่าเป็นประสบการณ์ขับรถไปกลับรวดเร็วเป็นอย่างมาก!หลังทั้งสองคนหารือกันเสร็จ ตอนค่ำก็ออกเดินทางวันนี้ อู๋ลี่กับหน่วยเก่าของสวีหวยทะเลาะกัน จะแพร่งพรายออกไปทั้งค่ายทหาร และแพร่งพรายไปทั่วทั้งด่านเจิ้นกวน...หัวข้อบทสนทนาหลังกินข้าวที่ทุกคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนานไม่หยุด คืออู๋ลี่เลาะกับเว่ยโจวกองกำลังทั้งสองฝั่งลงไม้ลงมือ ซัดกันจนกระโจมพังไปหมดผลลั
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 511
ด่านเจิ้นกวน...อันที่จริงจ้านเฉิงอิ้นหย่อนจดหมายไปสองฉบับฉบับหนึ่งเป็นเพียงแค่ผิวเผิน ให้ทหารขับรถกลับไปยังด่านเจิ้นกวน ส่งให้หลี่หยวนจงให้เขาอ่านออกมาต่อหน้าทุกคนผ่านการฝึกมาระยะหนึ่ง พวกอู๋ลี่หนึ่งแสนกว่าคน ก็มีท่าทางของทหารประจำการแล้วกลับกันกองกำลังหนึ่งแสนนายไม่ทราบมาจากที่ใดของสวีหวย กลับเกียจคร้านขึ้นเรื่อย ๆเนื่องจากกองกำลังหลักกองทัพตระกูลจ้านของจ้านเฉิงอิ้นไม่อยู่พวกเขาไม่ยอมรับการอบรมของพวกหลี่หยวนจงและเปี้ยนจื่อผิงทว่าให้พวกเขาออกไปจากด่านเจิ้นกวน ออกไปจากสถานที่ที่มีอาหารและน้ำ พวกเขาก็ไม่มีผู้ใดยินดีขณะแจกจ่ายเสบียงทหารในทุกเดือน มาเร็วกว่าใครทั้งสิ้นตามแบบฉบับ ให้ผลประโยชน์เอาหมดให้ทำงาน ขอประทานโทษทำไม่เป็น!มิหนำซ้ำยังไม่ให้ความร่วมมืออีกด้วยอย่างเช่นวันนี้ หลี่หยวนจงอ่านจดหมายของจ้านเฉิงอิ้นออกมาก็มีคนต่อต้านทันที รองแม่ทัพนามว่าเว่ยโจวรีบเป็นผู้นำคัดค้านขึ้นมา“พวกเราไปโจมตีเผ่าหมาน...ท่านแม่ทัพกำลังล้อเล่นอยู่หรือ?”“เราใช้ชีวิตกันอยู่ดี ๆ เหตุใดต้องไปรนหาที่ตายด้วย?”“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าทัพใหญ่ของเผ่าหมานไม่อยู่ในอาณาเขตแคว้นฉี่ หากเข
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 510
เหล่าแม่ทัพทั้งหลายรู้สึกว่าเรื่องนี้เหลวไหลเกินไปอย่างน้อยเขาก็เป็นคนเมืองหลวงบนรถม้าก็ยังมีทหารผ่านศึกต่อให้พวกเขาจะไม่เอาไหนเพียงใด ก็ไม่ถึงขนาดหาทางกลับบ้านตัวเองไม่เจอจ้านเฉิงอิ้นกล่าวว่า “ครอบครัวในเมืองหลวงต้องอพยพก่อน ไม่ต้องพูดถึงมารดาและพี่รองของข้า ทั้งครอบครัวตระกูลเฉิน ครอบครัวของทหารผ่านศึกในเมืองหลวงอีกมากมาย!”“พวกเขาออกรบฆ่าศัตรู ก็เพื่อให้ครอบครัวได้อิ่มท้อง ได้มีชีวิตที่ดี!”“พวกเราไม่ได้ก่อกบฏ ฮ่องเต้น้อยวิกลจริต จะจับพ่อแม่ของพวกเขาไปแขวนคอบนกำแพงเมือง!”เมื่อจ้านเฉิงอิ้นกล่าวจบ เหล่าทหารทั้งหลายก็เงียบงันจริง ฮ่องเต้น้อยสามารถทำเรื่องแบบนี้ได้!จ้านเฉิงอิ้นกล่าวว่า “ทุกคนไม่ต้องท้อแท้ ได้ติดต่อกับเปี้ยนจื่อผิงและหลี่หยวนจงที่ด่านเจิ้นกวนไปแล้ว!”“ทันทีที่กองทัพแคว้นเยี่ยนของพวกเผ่าหมานปรากฏตัวในแคว้นต้าฉี่ เปี้ยนจื่อผิงจะนำทหารห้าหมื่นนาย บุกไปยังเมืองหลวงของแคว้นเยี่ยน จัดการราชวงศ์และขุนนางของพวกเขาให้สิ้น!”“หลี่หยวนจงจะนำทัพบุกโจมตีม่อเป่ย แหล่งกำลังพลและที่อยู่ของราชวงศ์ของพวกเขา แล้วสังหารให้หมดอีกครั้ง!”“หากพวกเผ่าหมานแคว้นเยี่ยนไม่กลับไปป
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 509
จ้านเฉิงอิ้นมองดูกระดาษที่เย่มู่มู่ส่งกลับมา นางไม่เสียดายคำชมแก่หยางชิงเหอย้ำแล้วย้ำอีกว่า การที่พวกเขารั้งตัวหยางชิงเหอไว้ได้นั้น เป็นการได้เปรียบอย่างมหาศาลส่วนเครื่องมือนั้นที่ยาว ๆ ตรงๆ...กลับกลายเป็นอาวุธสังหาร!จ้านเฉิงอิ้นไม่เข้าใจ!ให้เฉินขุยและเฉินอู่ดู ทั้งสองหน้าแดงก่ำ สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ไม่ยอมมองภาพวาดนั้นก็แค่ล้อสองล้อ กับเครื่องมือยาว ๆ ตรงๆท่านเทพบอกว่าเป็นอาวุธสังหาร!ถ้าเช่นนั้นก็ต้องเป็นอาวุธสังหาร!จ้านเฉิงอิ้นนำจดหมายตอบกลับของเย่มู่มู่ให้หยางชิงเหอดูหยางชิงเหอเห็นว่าเงินเดือนประจำปีเพิ่มขึ้นเป็นยี่สิบห้าล้าน ก็หัวเราะออกมาทันที จนปากแทบจะฉีกถึงหู“ยี่สิบห้าล้าน ฮ่า ๆ ๆ... เงินซื้อบ้านของฉันรวมได้ครึ่งหนึ่งแล้ว!”เหล่าแม่ทัพได้ยินก็พากันอุทานราคาบ้านในโลกของท่านเทพ ช่างสูงลิบลิ่วเสียจริงข้าวสองล้านห้าแสนชั่ง ยังซื้อบ้านไม่ได้สักหลัง!เฉินขุยรู้สึกสงสารนางยิ่งนักก่อนตบอกตัวเองพร้อมกล่าวว่า “แม่นางหยาง ท่านแม่ทัพมีเงิน เดี๋ยวจะให้เครื่องประดับแก่เจ้าสักหน่อย เอาไปเถิด จะได้ครบเงินซื้อบ้าน!”เฉินอู่ก็กล่าวว่า “ข้าก็ยังมีเงินเก็บส่วนตัวอยู่บ้
ปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ บทที่ 508
คำพูดของหยางชิงเหอ ทำให้เหล่าแม่ทัพหันมามองหน้ากันเฉินขุยเบิกตากลมโตด้วยความสงสัย ถามว่า “ร้ายกาจถึงเพียงนี้เชียวหรือ ถึงจะทำให้แม่ทัพของกองทัพธงเหลืองถอยทัพได้จริง ๆ!”จวงเหลียงรู้สึกสนใจขึ้นมา “แม่นางหยาง เจ้าพูดจริงหรือ?”“ข้าไม่พูดปด แต่ต้องจัดซื้อวัตถุดิบ!”จ้านเฉิงอิ้นเห็นนางมั่นใจถึงเพียงนี้ จึงตอบตกลง “ดี ต้องการอะไร เจ้าจงเขียนลงบนกระดาษเถอะ”เขาเดินไปหยิบกระดาษ ปากกาหมึกซึม จากชั้นหนังสือด้านหลัง มามอบให้หยางชิงเหอ!หยางชิงเหอไปยังห้องประชุมที่อยู่ติดกันในระหว่างที่แม่ทัพปรึกษาหารือกัน เธอก็วาดแบบแปลน และเขียนรายการวัตถุดิบที่ต้องการ ส่งมอบให้จ้านเฉิงอิ้นมีแบบแปลนอยู่หลายแผ่นแต่รายการวัตถุดิบที่ต้องการนั้น จ้านเฉิงอิ้นไม่รู้จักสักอย่าง“นี่...”เขาถึงกับพูดไม่ออก เพราะภาพวาดบนกระดาษนั้นแปลกประหลาดยิ่งนักเขาไม่เคยเห็นเครื่องมือที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อนคนอื่น ๆ กรูเข้ามาดู แล้วก็พากันมองซ้ายมองขวาราวกับว่าไม่เห็นอะไรหยางชิงเหอยกมือปิดปากหัวเราะ “ท่านต้องรีบส่งให้ท่านเทพโดยเร็ว ให้นางเตรียมตัว!”“เครื่องมือเช่นนี้ ท่านเทพจะหาซื้อได้ง่ายหรือ?”“ง่ายมาก!
