เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 73
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 74
“ได้! ไอ้เวร แกอย่าได้เสียใจทีหลังล่ะ!”หลินเป้าตะโกนขึ้นมาอย่างดุเดือด ควักโทรศัพท์ออกมา กดสายไปยังเบอร์หนึ่ง“ฮัลโหล พี่หู่ นี่ผมเองอาเป้า ผมกับพวกลูกน้องถูกคนทำร้ายอยู่ที่คลับน้ำพุร้อนอวี้หลง พี่รีบพาคนมาหน่อยครับ”ด้านปลายสายจงอาหู่เพิ่งออกมาจากคฤหาสน์ของโจวเทียนเฟิ่ง ขึ้นรถก็กดรับสาย ใบหน้าของเขาเข้มขึ้น ใบหน้าดำมืด กล่าวอย่าไม่พอใจว่า “แกว่าอะไรนะ? แกโดนทำร้ายงั้นเหรอ? แกไม่ได้บอกว่าแกเป็นคนของสำนักเฟิ่ง ไม่ได้บอกว่าเป็นคนของจงอาหู่เหรอ?”“บอกแล้วครับพี่หู่ แต่ว่าฝั่งตรงข้ามมันกำแหงมากครับ มันไม่เห็นสำนักเฟิ่งกับพี่อยู่ในสายตาเลย” หลินเป้าถลึงตาใส่ฉู่เฉินพร้อมกับพูดไปด้วย“แม่งเอ๊ย! ได้ ฉันรับรู้แล้ว รออีกสักพักเดี๋ยวฉันก็จะถึงแล้ว!” จงอาหู่พูดด้วยความโมโห วางสายไป เรียกเหล่าลูกน้อง เหยียบคันเร่งบึ่งไปยังคลับน้ำพุร้อนอวี้หลงภายในล็อบบีน้ำพุร้อนอวี้หลงหลินเป้าจ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาที่เยาะเย้ยที่น่ากลัวที่ปรากฏบนใบหน้าของเขา และตะโกนว่า “ไอ้น้อง ฉันจะบอกแกให้นะ แกไม่รอดแน่! รอให้พี่หู่ของพวกฉันมาถึงเถอะ แกได้เจอดีแน่!”“ถ้าเข้าใจสถานการณ์แล้วก็รีบคุกเข่ากราบขอโท
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 75
เสียงนี้ทำไมมันดูคุ้นหูแบบนี้นะ?อีกทั้งมองไปยังคนตรงหน้าที่หันมาอย่างช้าๆ รูปร่างนั่น ใบหน้าด้านข้างนั่น ยิ่งมองก็ยิ่งคุ้นตาเมื่อถึงตอนที่ฉู่เฉินหันใบหน้าทั้งหมดมาที่พวกเขา จงอาหู่กลับตกตะลึงจนตัวสั่น สีหน้าซีดเซียว!“คุ คุณฉู่?!”จงอาหู่กลัวจนฉี่เล็ดเขาคิดไม่ถึงว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาจะเป็นฉู่เฉิน!“จงอาหู่ นายจะจัดการฉันเหรอ?” ฉู่เฉินถามขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ไม่ได้ยิ้มจงอาหู่กลัวจนใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ รีบวิ่งเข้าไป โค้งคำนับยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณฉู่ คุณก็พูดไป ผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ครับ” ทางด้านหลินเป้าและคนอื่นอึ้งไปหมดเกิดอะไรขึ้น?ทำไมพี่หู่ถึงก้มหัวให้กับไอ้เด็กนั่น อีกอย่างดูๆ ไปเหมือนเขาจะกลัวมากๆ ด้วย“พี่หู่ พี่ทำอะไรน่ะ? ไอ้นี่แหละที่มันทำร้ายพวกเรา พี่รีบจัดการสั่งสอนพวกมันแทนพวกเราเร็ว” หลินเป้าตะโกนขึ้นมาจงอาหู่ได้ยินดังนั้น ก็หันร่างมา ก้าวเดินมา ถีบเข้าไปอย่างแรง หลินเป้าถูกเตะห่างออกไปสามหรือสี่เมตรด้วยเสียงปัง ล้มลงกับพื้นอย่างแรง และตะโกนด้วยความโกรธว่า “อวดดี! สั่งสอนคุณฉู่งั้นเหรอ? พวกแกไปเอาความกล้ามาจากไหน!”“ถึงพี่ใหญ่จะอยู่ที่นี่ เมื่อ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 76
“พี่ฉู่เฉิน ชุดของฉันชุดนี้เป็นยังไงบ้างคะ?” กู้รั่วเสวี่ยจงใจเดินเข้าไปหาฉู่เฉิน หมุนตัว เผยให้เห็นแผ่นหลังที่ไร้ที่ติ และบั้นท้ายอมชมพูที่โค้งงอนความเด้งและความโค้งของบั้นท้ายนั้น มันช่างน่าทึ่งจริงๆผิวก็ขาวราวกับหิมะ“ฟู่...”ฉู่เฉินถอนหายใจเอาลมร้อนออกมา ร่างกายร้อนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้แย่แล้วล่ะ!วิชาเก้าผันกลืนสวรรค์โคจรอัตโนมัติแล้ว“พี่ฉู่เฉิน พี่เป็นอะไรคะ? หน้าทำไมแดงขนาดนี้...”กู้รั่วเสวี่ยเห็นว่าสีหน้าของฉู่เฉินไม่สู้ดี ก็รีบถามขึ้นมาอย่างกังวล ยืนมือออกไปลูบเข้าที่หน้าของฉู่เฉิน ร้อนจนน่าตกใจ“พี่ฉู่เฉิน พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ พี่อย่าแกล้งฉันสิคะ? เป็นเพราะน้ำร้อนเกินไปเหรอคะ ฉันเติมน้ำเย็นให้พี่เพิ่มนะ” กู้รั่วเสวี่ยกังวลเป็นอย่างมาก รีบหันหลังไปปราณหยางในร่างกายของฉู่เฉินพุ่งกระฉูด จำเป็นต้องปลดปล่อยออกมาให้เร็วที่สุด เมื่อเห็นว่ากู้รั่วเสวี่ยกำลังจะออกไป เขาก็คว้าไหล่ของเธอไว้ คว้าเธอมาไว้ในอ้อมอก พูดขึ้นมาว่า “ผมต้องการให้คุณช่วย”“หา? ชะ ช่วยอย่างไรคะ?”กู้รั่วเสวี่ยราวกับกระต่ายน้อยที่ทำให้ตกใจ หน้าแดงก่ำ ไม่กล้าสบสายตาฉู่เฉินเพราะว่าสายตาของเ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 77
คำพูดของจินเอ้าเทียนสิ้นสุดลง ชายร่างกำยำห้าหรือหกคนในชุดฝึกวิชาก้าวมาข้างหน้า เพียงแค่ยื่นมือไปก็สามารถจับคอเสื้อของฉู่เฉินไว้ได้ฉู่เฉินถอยหลังไปหนึ่งก้าว ยักคิ้วให้จินเอ้าเทียนแล้วพูดว่า “พวกแกเป็นใคร?”จินเอ้าเทียนพ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวง แววตายั่วยุมองไปยังฉู่เฉิน แล้วขยับนิ้วพูดอย่างกำแหงว่า “ฉันเป็นใคร แกไม่ต้องรู้หรอก จัดการมัน!”เมื่อสิ้นเสียงนั้น ชายร่างกำยำสองคนก็พุ่งเข้าไปขวางฉู่เฉินไว้ข้างหลังส่วนชายสามคนที่เหลือก็ก้าวไปข้างหน้า ยืนสามมุมล้อมฉู่เฉินไว้โดยรอบ“ไอ้นี่ อย่าพล่ามให้มันมาก ยอมให้จับซะดีๆ แกจะได้เจ็บน้อยหน่อย!”หัวหน้าเป็นชายที่ซึ่งมีใบหน้าที่ดูแข็งแรง เหยียดฝ่ามือออกเหมือนพัดใบไม้ธูปฤาษี และกำลังจะคว้าแขนของชูเฉินไว้ข้างๆ เขามีชายใบหน้าดำแดง ในมือถือมีดสั้นไว้ในมือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเยือกเย็นนั้นพุ่งเข้ามา หลังจากจับฉู่เฉินได้แล้ว เขาก็ตัดเอ็นมือและขาออกด้วยมีด“ปัง!”ก่อนที่หัวหน้าจะคว้าแขนของฉู่เฉิน เขาก็ได้ยินเสียงอู้อี้ดังออกมาวินาทีต่อมา ชายร่างกายสูงใหญ่กำยำสองเมตร น้ำหนักกว่าหนึ่งร้อยกิโลกรัม ก็ถลาออกมา!ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหั
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 78
เมื่อคำพูดนี้ได้เอ่ยออกไป จินเอ้าเทียนก็อดไม่ได้ที่จะโมโห จะหักมือทั้งสองข้างของเขางั้นเหรอ?ไอ้คนไร้ประโยชน์ฉู่เฉิน มันเอาความมั่นใจมาจากไหน!“แกไปตายซะ!”เมื่อคำพูดนี้จบลง จินเอ้าเทียนยังฝ่ามือขึ้นมา พุ่งตรงไปที่ส่วนศีรษะของฉู่เฉิน!ขอเพียงแค่หมัดนี้ต่อยโดน แม้ว่าศีรษะของฉู่เฉินจะไม่แบะออกมา แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิต!ฉู่เฉินหรี่ตาสองข้าง ตามองไปที่ฝ่ามือของจินเอ้าเทียนที่ห่างจากส่วนศีรษะเขาไม่ถึงสามนิ้ว เขายกมือขึ้นมาทันทีปัง!หลังจากนั้นก็มีเสียงดังตามขึ้นมา ร่างร่างหนึ่งมีเลือดกระจายออกมา พร้อมกระเด็นไปข้างหลัง!ตึ่ง!จินเอ้าเทียนหล่นลงบนพื้นอย่างแรง เขามองไปที่ฉู่เฉินอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองฝ่ามือเมื่อครู่ เขาเหมือนกับการซัดขุนเขา แขนของเขาสั่น และเขาก็หมดสติไปช็อก!หวาดกลัว!นี่จะเป็นคนไร้ประโยชน์ได้อย่างไร?นี่มันปรมาจารย์ยุทธ์ชัดๆ !หลิ่วหรูเยียนนังเลว กล้าหลอกฉันเหรอ!แม้ว่าเขาจะรู้สึกเสียใจ แต่จินเอ้าเทียนจะมาเสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะ!ฉู่เฉินไม่รีรอให้เขาลุกขึ้นมาจากพื้น ฉู่เฉินยกเท้าขึ้นมาเหยียบที่หน้าอกของเขา พละกำลังเฉกเช่นภูผา ทันทีที่ถ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 79
“มันจะเป็นใครได้อีกล่ะคะ มันก็ต้องเป็นฉู่เฉินคนไร้ประโยชน์นั่นไงคะ!”เมื่อพูดถึงตอนนี้ ในดวงตาของหลิ่วหรูเยียนก็ฉายแววตาเกลียดชังออกมาเมื่อนึกถึงฉู่เฉินคนไร้ประโยชน์นั่น บังอาจให้เธอคุกเข่าโขกหัวขอโทษ ในใจของหลิ่วหรูเยียนเต็มไปด้วยความโกรธอย่างไรก็ตามหลังจากดูเวลาแล้ว ฉู่เฉินก็น่าจะไม่รอดแล้วล่ะ น่าจะโดนคุณจินหักมือเท้าใช่ไหม?เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ อารมณ์ของหลิ่วหรูเยียนก็ดีขึ้นมาเยอะ“ลูกบอกว่าฉู่เฉินเปิดบริษัทเหรอ? เป็นบริษัทเกี่ยวกับอะไรล่ะ?”หลิ่วชิงเหออดไม่ได้กับคำพูดที่ฉู่เฉินพูดตอนนั้น หรือว่าไอ้เลวนั่นมันคิดจะแก้แค้นพวกเธอสองแม่ลูกกันนะ?“เป็นบริษัทยาค่ะ ชื่อบริษัทคือซินฉู่ฟาร์มาซูติคอล คนไร้ประโยชน์แบบมันน่ะเหรอ อยากจะเลียนแบบคนอื่นเปิดบริษัทเหรอ? หนูเกรงว่าแม้แต่ทุนจดทะเบียนก็จะไม่พอนะสิคะ”หลิ่วหรูเยียนสีหน้าเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยกิจการของตระกูลฉู่ทั้งหมด ล้วนแต่อยู่ในมือของเธอและหลิ่วชิงเหอ ฉู่เฉินไม่มีเงิน แม้แต่ค่าดำเนินการก็อาจจะต้องไปหามาอย่างยากลำบาก“ซินฉู่ฟาร์มาซูติคอล...”หลิ่วชิงเหอสีหน้าเคร่งขรึมขึ้น คิ้วทั้งสองข้างของเธอขมวดเข้าหากัน จริงๆ ด้วย!ฉู่เฉิ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 80
ขอเพียงแค่พิษของหรูเยียนหายไปจนหมด หลังจากนั้นจะกลายเป็นเวลาตายของไอ้เลวนี่!หลิ่วชิงเหอแอบวางแผนในใจ แม้จะสูญเสียทุกสิ่งไปก็ตาม เธอก็จะเชิญผู้เชี่ยวชาญ หั่นไอ้เลวนี้เป็นชิ้นๆ ซะ!ฉู่เฉินที่อยู่ปลายสายก็สามารถจินตนาการท่าทางเกรี้ยวกราดของหลิ่วชิงเหอได้เขาพูดด้วยสีหน้าติดตลกเล็กน้อย “ง่ายนิดเดียว ก็เงื่อนไขที่ฉันบอกไปไง”ฉู่เฉินหัวเราะออกมาเล็กน้อย“แก... ฉันเป็นแม่บุญธรรมของแกนะ!”หลิ่วชิงเหอกัดริมฝีปากไว้แน่น“เธอไม่ใช่แม่บุญธรรมของฉัน ในเมื่อยังคิดไม่ได้ งั้นก็อย่าโทรมาหาฉัน”พูดเสร็จ ฉู่เฉินก็วางสาย“เดี๋ยว!”หลิ่วชิงเหอตะโกนออกมา เล็บจิกลึกเข้าไปในเนื้อ เลือดหยดลงตามข้อมือของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน หลิ่วชิงเหอก็ปริปากพูดออกมาอย่างยากลำบากว่า “ได้! ฉันรับปากแก!”“ได้ ไปรอฉันที่บ้าน”ฉู่เฉินยิ้มอย่างชั่วร้าย วางสาย รีบไปยังคฤหาสน์ของตระกูลหลิ่วเมื่อฟังสัญญาณไม่ว่างทางโทรศัพท์ หลิ่วชิงเหอหายใจเข้าลึก ๆ และสั่งด้วยเสียงเย็นชา “ป้าอู๋ พยุงหรูเยียนไปที่โซฟา”“ค่ะ!”ป้าอู๋เห็นว่าสีหน้าของหลิ่วชิงเหอดูไม่ดี ก็ไม่กล้าที่จะปริปากถาม พยุงหลิ่วหรูเยียนไปที่โซฟา พร้อมกับซ่อนตัว
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 81
เมื่อเห็นว่าใบหน้าของฉู่เฉินไร้อารมณ์ หลิ่วชิงเหอก็โกรธจนแทบจะบ้า!แต่เมื่อมองไปลูกสาวของเธอที่ลมหายใจรวยริน หลิ่วชิงเหอก็ค่อยๆ คลานมา......หลังจากสิบนาทีผ่านไป ความรู้สึกยินดีแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ฉู่เฉินถึงคลายมือจากผมของหลิ่วชิงเหอ“ตอนนี้ แกพอใจหรือยัง?” หลิ่วชิงเหอเช็ดปาก สายตาขยะแขยงจ้องไปที่ฉู่เฉินฉู่เฉินหัวเราะออกมาสองที ขยับกายขึ้นมา เดินไปทางหลิ่วหรูเยียน อุ้มเธอเข้าสู่อ้อมอกของเขาทันที“ไอ้เดรัจฉาน! แกจะทำอะไร!” หลิ่วชิงเหอเกิดอาการตกใจฉู่เฉินจ้องมองไปที่หลิ่วชิงเหอ หัวเราะร้ายแล้วพูดว่า “ก็ต้องช่วยเธอถอนพิษไง รอบนี้วิธีไม่เหมือนเก่า”“แกไอ้ชั่ว! อย่ามาแตะต้องลูกสาวฉันนะ! ไม่อย่างนั้นละก็ฉันฆ่าแกทิ้งแน่นอน!” หลิ่วชิงเหอพูดขึ้นมาอย่างร้อนรน กัดฟันโกรธ เกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก! ไอ้เดรัจฉานนี่ เมื่อกี้มันเพิ่งกระทำชำเราตัวเธอไป มันยังไม่พออีกเหรอ?ยังจะอยากลงมือกับลูกสาวของเธออีก...ฉู่เฉินหัวเราะอย่างยั่วยุ “หลิ่วชิงเหอ เธอมีสิทธิ์ขู่ฉันด้วยเหรอ?”พูดเสร็จฉู่เฉินก็อุ้มหลิ่วหรูเยียนขึ้นไปข้างบน ทิ้งให้หลิ่วชิงเหอยืนอยู่ข้างล่างฉู่เฉินใช้เท้าข้างเดียวถีบเข้าไปที
บทล่าสุด
