เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 81
บทที่เกี่ยวข้อง
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 82
เห็นหลิ่วหรูเยียนที่หายใจรวยริน หลิ่วชิงเหอจึงทำได้แค่ทิ้งคำพูดรุนแรงอย่างไม่ยินยอมพวกนั้นไป เปิดประตูห้องดังปังปัง!ต่อมา ระหว่างที่ฉู่เฉินยกมือขึ้นมากำลังจะฝังเข็มเข้าไปยังจุดจงตันของหลิ่วหรูเยียนตามมาด้วยปลายเข็มที่สั่นเบาๆ ลมหายใจที่แผ่วเบาก็ถูกถ่ายโอนไปยังร่างกายของหลิ่วหรูเยียนพร้อมกับเข็ม“อือ...”หลิ่วหรูเยียนที่ไม่ได้สติ ครางออกมาโดยสัญชาตญาณขณะที่ปราณแท้นี้เข้าสู่ร่างกายของเธอ...“หรูเยียน!”หลิ่วชิงเหอ เอาตัวแนบติดอยู่กับประตูแอบฟังการเคลื่อนไหวในห้องได้ยินได้ชัดเจน และทันใดนั้นหัวใจของเธอก็กังวลเป็นอย่างมากแต่ในเวลาต่อมา ก็ได้ยินเสียงครวญครางดังออกมาจากห้องอย่างชัดเจนหลิ่วชิงเหอเริ่มวิตกกังวลขึ้นมาไอ้สัตว์เดรัจฉานนี่มันทำอะไร?มันคงไม่ได้ทำเรื่องบ้าๆ กับหรูเยียนหรอกนะ?ไม่หรอก... ไม่หรอก...แต่ว่า...แต่ว่าเสียงเมื่อกี้มันคืออะไรกัน?หากมันกล้าลงไม้ลงมือกับหรูเยียน ฉันจะ... ฉันจะ...หลิ่วชิงเหอเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวาย ถึงขนาดที่ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้นมันปรากฏขึ้นมา ภาพที่เธอถูกฉู่เฉินกระทำอย่างบ้าคลั่งจากด้านหลังตอนนี้สำหรับหลิ่วชิงเหอแล้วทุกวินาทีม
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 83
ทันใดนั้น ลมหายใจอันอบอุ่นของผู้ชายก็พุ่งเข้าหาใบหน้าของหลิ่วชิงเหอในเวลาชั่วครู่นั้น หลิ่วชิงเหอก็เกิดอาการใจเต้นเร็วขึ้นมาสิ่งนี้มันช่างชวนให้จินตนาการ ทั้งยังทำให้เธอเกิดความรู้สึกอยากต่อต้านในเวลาเดียวกัน นั่นทำให้เธอแทบจะเป็นบ้าเลยล่ะไม่นะ!ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย?เหตุใดเธอถึงใจเต้นกับไอ้สัตว์เดรัจฉานฉู่เฉินนี่...เมื่อครั้นนึกถึงการกระทำของฉู่เฉินครั้งแล้วครั้งเล่า หลิ่วชิงเหอทั้งอายและโกรธเธอยกกำปั้นสีชมพูของเธอขึ้นมา ออกแรงทุบเข้าไปอย่างแรงที่หน้าอกอันแข็งแกร่งทรงพลังของฉู่เฉิน“แกไอ้สัตว์เดรัจฉาน รีบปล่อยฉันนะ!”หลิ่วชิงเหอทั้งส่งเสียงกรีดร้อง ทั้งใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่ของฉู่เฉินไว้อย่างแน่น ขาสีขาวราวหิมะที่สวยงามคู่หนึ่งก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อต่อต้านการเคลื่อนไหวของฉู่เฉิน“ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ? หรือว่าเธอลืมเรื่องที่รับปากกับฉันไปแล้ว?”ฉู่เฉินยิ้มอย่างยั่วยุ ไม่ได้สนใจเรี่ยวแรงที่ดิ้นรนของหลิ่วชิงเหอแม้แต่น้อย ยืนมือออกไปคว้าชุดนอนกระโปรงซีทรูของเธอแคว้ก!เสียงแหลมดังมาถึงหูของเธอ ชุดนอนกระโปรงซีทรูที่อยู่บนร่างกายของเธอชุดนั้นได้ถูกฉู่เฉินฉีกออกเป็นรูโบ๋ให
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 84
“รีบกลับไปสิ ไม่งั้น... แกเข้าใจ”หลิ่วชิงเหอเพิ่งวิ่งออกไปได้ไม่กี่ก้าว เสียงเหนื่อยล้าของฉู่เฉินดังขึ้นมาจากข้างหลัง“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน มันจะต้องมีสักวันที่ฉันจะฆ่าแก!”หลิ่วชิงเหอ หยุดครู่หนึ่งแล้ววิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว โดยกลัวว่าจะพลาดโอกาส หากฉู่เฉินเปลี่ยนใจ เธอจะมาเสียใจทีหลังก็ไม่ทันแล้วเวลาผ่านไปไม่นาน หลิ่วชิงเหอย่องกลับไปยังห้องนอน มองไปที่ฉู่เฉินที่ดูเหมือนจะหลับไปแล้ว ลมหายใจสม่ำเสมอ แววตาของเธอก็มีแสงหนาวแวบขึ้นมา!“ถึงแม้ว่าจะฆ่าแกไม่สำเร็จ แต่ฉันก็จะตอนแกให้ได้!”เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลิ่วชิงเหอก็เดินไปที่โต๊ะอย่างเงียบ ๆ และจับมีดปอกผลไม้“ทางที่ดีเธอเป็นเด็กดีเชื่อฟังหน่อยนะ เธอคิดว่าไอ้มีดเล็กๆ นั่นจะทำร้ายฉันได้งั้นเหรอ?”เมื่อปลายนิ้วของหลิ่วชิงเหอสัมผัสกับมีดปอกผลไม้ เสียงเย็นชาก็ดังขึ้นมาลอย ๆ“อ๊ะ!”หลิ่วชิงเหอตกใจจนร่างกายเหงื่อออกชุ่ม รีบชักมือกลับมาไอ้สัตว์เดรัจฉานนี่ไม่ได้หลับอยู่เหรอ?ทำไมมันถึงรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ?ในขณะที่หลิ่วชิงเหอกำลังตกตะลึงอยู่นั้น ฉู่เฉินก็ค่อยๆ ลืมตาทั้งสองข้างขึ้นมาในสัมผัสของเขาการกระทำในระยะห้าร้อยเมตร ไ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 85
ฉู่เฉินหัวเราะออกมาเบาๆ ดวงตาของเขากวาดไปทั่วใบหน้าที่แสดงความเกลียดชังของหลิ่วชิงเหอ พร้อมพูดอย่างหยิ่งยโสว่า “งั้นเหรอ? งั้นฉันก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าวงการนี้มันจะขนาดไหนกันเชียว”“อย่างมากครึ่งปี ฉันก็สามารถนำสิ่งที่เป็นของฉันคืนมาได้ทั้งหมด”น้ำเสียงของฉู่เฉินทั้งยืนหยัดและมั่นใจ!“แกฝันไปเถอะ!”หลิ่วชิงเหอจ้องไปที่ฉู่เฉินอย่างดูถูกแม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าไอ้สัตว์เดรัจฉานนี่มันเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร แต่ว่าในโลกธุรกิจมันจะง่ายดายขนาดนั้นเชียวเหรอ?ฉู่เฉินหนึ่งไม่ได้มีคอนเนคชั่นใดๆ สองไม่มีเงินทุน เขาจะใช้อะไรทำให้บริษัทเติบโตขึ้นมา?อาศัยการโอ้อวดเหรอ?หากฉู่เฉินทำให้บริษัทเติบโตขึ้นมาได้ งั้นแม่หมูก็คงปีนต้นไม้ได้แล้วล่ะ“ไม่เชื่อเหรอ? งั้นพวกเรามาพนันกันไหมล่ะ?”ฉู่เฉินเยาะเย้ยและมองไปที่หลิ่วชิงเหอ“แกจะพนันอะไรล่ะ?”หลิ่วชิงเหอสีหน้าเรียบนิ่ง จ้องไปที่ฉู่เฉินพร้อมถามเขา“เอาแบบนี้ดีกว่า หากภายในหนึ่งเดือน ฉันสามารถทำให้บริษัทเติบโตขึ้นมาได้ เธอต้องเชื่อฟังให้ฉันใช้ไอ้นั่นของเธอ...”ทันใดนั้นสีหน้าของหลิ่วชิงเหอก็เปลี่ยนไป และเธอก็รีบหันหลังกลับเพื่อหลีกเลี่ยงฉู่เฉินใช
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 86
หลิ่วชิงเหอที่วิ่งกลับไปยังห้องด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่เธอกำลังจะปิดประตูนั้น เธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาของหลิ่วหรูเยียนที่เต็มไปด้วยความสงสัยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวายใจในหัวใจไอ้เลวนั่นมันทำอะไรกับร่างกายเธอกันแน่!หลิ่วชิงเหอแทบจะเป็นบ้าแล้ว!หากถูกหลิ่วหรูเยียนรู้เข้าว่าเมื่อคืนเธอกับฉู่เฉิน...แบบนั้นจะทำอย่างไรดีหลิ่วชิงเหอสีหน้าโกรธจัด รีบวิ่งเข้าไปในห้องอาบน้ำเมื่อเธอมองไปยังกระจก ก็เห็นข้อความบนบั้นท้ายเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า “รอฟังข่าวดี” เธออึ้งไปเลยเมื่อหวนนึกถึงเดิมพันระหว่างเธอกับฉู่เฉินเมื่อคืน หลิ่วชิงเหอถึงได้เข้าใจทันที“ฉู่เฉิน! ฉันจะฆ่าแก!”“กรี๊ด!”หลิ่วชิงเหอตัวสั่นไปหมด ฉู่เฉินนี่ไม่ได้เรียกว่าทำเกินไป แต่เรียกว่ารนที่ตายไม่ได้!เธอต้องใจเย็นๆ !หลิ่วชิงเหอกลืนน้ำลายลงไป หอบหายใจอย่างแรง เธอพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอย่างหนักแต่พอยิ่งคิดในใจโกรธเป็นอย่างมากมันน่าโมโหจริงๆ!หลิ่วชิงเหอกระทืบเท้าอย่างบ้าคลั่ง เธอต้องการหาที่ระบาย แต่สุดท้ายกลับทำให้เธอโกรธหนักกว่าเดิม!“แม่คะ หนูไปทำงานก่อนนะ วันนี้บริษัทมีประชุมเช้า หนูต้องไปเข้าร่วมตรงเวลา
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 87
ฉู่เฉินจะเป็นปรมาจารย์ได้อย่างไร?“คุณชายจิน คุณจำผิดหรือเปล่าคะ? เมื่อไม่กี่วันก่อน ไอ้เจ้านั่นมันยังเป็นคนไร้ประโยชน์อยู่เลยนะคะ”หลิ่วหรูเยียนถามจี้ด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน“หรูเยียนเป็นมันแน่นอน ไอ้เจ้านั่นมันน่าจะเป็นปรมาจารย์ยุทธ์จริงๆ ดังนั้น...”“พอเถอะค่ะ ในเมื่อคุณทำไม่ได้ งั้นฉันค่อยหาทางอื่นแล้วกัน”ไม่รอให้จินอ้าวเทียนพูดจบ หลิ่วหรูเยียนก็พูดตัดบทขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา หลังจากนั้นก็กดวางสายทันทีปรมาจารย์เหรอ?หลิ่วหรูเยียนเม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อยแล้วส่ายหัว เป็นไปไม่ได้!มันต้องเป็นเพราะไอ้คนไร้ประโยชน์จินอ้าวเทียนดื่มเหล้าเยอะจนเสียสติแน่ๆ ถึงสู้ฉู่เฉินไม่ได้ ถึงได้หาข้ออ้างที่ไม่น่าเชื่อถือมาล้างผิดให้ตัวเองแบบนี้!ใช่!เป็นอย่างนี้แน่!เมื่อคิดอย่างนี้ ความตื่นตระหนกบนใบหน้าของหลิ่วหรูเยียนก็หายไป และเธอก็กลับมามีความมั่นใจอีกครั้งหึ!ฉู่เฉิน!ไม่ว่าแกจะเป็นปรมาจารย์อะไรก็ช่าง ฉันก็จะต้องฆ่าแกให้ได้!หลังจากนั้นหลิ่วหรูเยียนก็ขับรถออกไปอีกครั้ง ขับรถมุ่งหน้าไปยังบริษัท……อีกด้านหนึ่ง ณ โรงพยาบาลประชาชนเจียงจง จินอ้าวเทียนมือพันไปด้วยผ้าพันแผล เขากัดฟ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 88
“อืม ผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณพอดี”ฉู่เฉินพูดขึ้นมาอย่างนิ่งเฉยเมื่อได้ยินเช่นนั้น โจวเทียนเฟิ่งก็ดีใจมากและรีบบอกที่อยู่ของตึกเฟิ่งให้ฉู่เฉินทราบ จากนั้นจึงกล่าวด้วยความเคารพ “ปรมาจารย์ฉู่ ฉันจะส่งคนไปรับคุณนะคะ”ฉู่เฉินตอบกลับ และวางสายลงอีกด้าน ตึกเฟิ่งตึกเฟิ่งเป็นภัตตาคารขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเจียงจง สำนักเฟิ่งเป็นผู้สร้างขึ้นมา สถานที่สำหรับผู้บริโภคชั้นนำที่ผสมผสานด้านอาหาร ที่พัก และความบันเทิงเพื่อต้อนรับฉู่เฉิน โจวเทียนเฟิ่งตั้งใจจัดงานเลี้ยง ทั้งยังเชิญคนจากต่างประเทศ และเชิญเชฟที่มีชื่อเสียงที่สุดจากทั่วประเทศมาจัดเตรียมอาหารให้เองกับมือมองโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหาร อีกทั้งสายตาที่เลื่อมใสของโจวเทียนเฟิ่ง อู๋กังยอดฝีมือของสำนักเฟิ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าดูไม่ดีเป็นอย่างมากเขาไม่เพียงแต่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของสำนักเฟิ่ง อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในผู้มาจีบโจวเทียนเฟิ่งอีกด้วยตอนนั้นเป็นเพราะเข้าหลงใหลท่าทีที่ไม่เหมือนใครของโจวเทียนเฟิ่ง ถึงตกหลุมรักเธอ เขาเต็มใจช่วยเหลือโจวเทียนเฟิ่งสร้างสำนักเฟิ่งจนมีในวันนี้ได้แต่ในสิบปีที่ผ่านมานี้ โจวเทียนเฟิ่งกลับไม่แคร์
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 89
“ครับ”แม้ว่าอู๋กังจะยอมจำนนต่อหน้า แต่เขาก็แอบเถียงในใจไอ้ฉู่ ฉันก็อยากจะเห็นจริงๆ ว่าแกจะเก่งขนาดไหนกัน!ผ่านไปสักพัก กูจะเปิดโปงต่อหน้าเจ๊เองว่าแกมันเป็นคนหลอกลวง เมื่อคิดได้เช่นนี้อู๋กังก็ส่งเสียงหึออกมาเบาๆ เขาวิ่งเข้าไปในห้องส่วนตัวกวักมือเรียกลูกน้องมาสองคน นำแผนที่ของบ้านใหญ่ตระกูลฉู่มอบให้“ไปรับตามคำสั่งของเจ๊ ไปรับปรมาจารย์ฉู่มา!”ลูกน้องสองคนที่ได้ยินเช่นนั้นรีบรับกระดาษนั่นมา พร้อมกับรับคำสั่งสามสิบนาทีผ่านไป ลูกน้องสำนักเฟิ่งสองคน จากนั้นเขาก็พาฉู่เฉินไปที่ประตูห้องเทียนจือในตึกเทียนเฟิ่ง และแสดงท่าทางแสดงความเคารพ พร้อมกับผายมือเชิญ “ปรมาจารย์ฉู่ เชิญด้านในครับ เจ๊รอคุณอยู่ในนี้นานแล้วครับ”ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย ผลักประตูเข้าไปมองไปที่แผ่นหลังของฉู่เฉินแป๊ปหนึ่ง ลูกน้องหนึ่งในนั้นยักคิ้วขึ้นมา เขากระซิบกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆ “นี่คือปรมาจารย์ฉู่ที่อายุน้อยนั่นใช่ไหม?”“ฉันว่าเขาดูเด็กกว่าฉันไปสามสี่ปีเลยนะ”เพื่อนที่อยู่ข้างๆ เขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ไม่เห็นเหรอว่าเมื่อกี้สีหน้าของพี่อู๋แย่แค่ไหน? ฉันเดาว่าเด็กนี่ลำบากแล้วล่ะ”เมื่อได้ยินคำนี้ทั้งสองคนส
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1036
ถุย!หลิงเสวี่ยจ้องฉู่เฉินด้วยความเกลียดชังเธอคุกเข่าบนพื้นมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว นวดจนแขนทั้งปวดทั้งเมื่อย ฉู่เฉินม่รู้จักทะนุถนอมผู้หญิงเลยงั้นเหรอ?แม้แต่น้ำสักอึกก็ไม่ให้เธอดื่ม อย่างน้อยก็น่าจะให้เธอได้พักบ้างสิ“ฉู่เฉิน คุณคงไม่คิดจริงๆ หรอกนะว่าพวกเราในวังว่านเจี้ยนจะกลัวคุณ? ตราบใดที่กำลังเสริมมาถึง คนเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกก็จะถูกขับไล่ออกไป ถึงเวลานั้น... ถึงเวลานั้นคุณจะมาร้องไห้ก็ไม่ทันแล้ว!”หลิงเสวี่ยไม่อาจทนได้อีกต่อไป กัดฟันเงยหน้าขึ้นมองฉู่เฉินด้วยความโกรธแค้นฉู่เฉินหัวเราะเบาๆ ส่ายหัวและกล่าวว่า “วังว่านเจี้ยน? กำลังเสริม? คุณคิดง่ายเกินไปแล้ว”กล่าวถึงตรงนี้ ฉู่เฉินก็ค่อยๆ วางถ้วยชาลงและกล่าวอย่างใจเย็น “คุณคงไม่คิดว่าผมจงใจปล่อยข่าวออกไปเพื่อจัดการกับพวกคุณโดยเฉพาะหรอกใช่ไหม?”“ถ้าคิดแบบนั้น คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”อย่าว่าแต่พวกคุณสามสำนักเลย ต่อให้สามสิบหรือสามร้อย ผมก็ไม่ใส่ใจ”โอ้ย บ้าจริง!คุณนี่โม้เกินไปแล้ว!หลิงเสวี่ยโกรธจนฝ่ามือคันยุบยิบ อยากจะตบฉู่เฉินสักสองฉาดเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของหลิงเสวี่ย ฉู่เฉินก็ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและกล่าวว่า “ไม่เชื่
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1035
“ปรมาจารย์ อย่ารับปากเขานะครับ!”“ปรมาจารย์ วังว่านเจี้ยนของเรายังจะกลัวเขาที่เป็นแค่ผู้บำเพ็ญอิสระคนเดียวอีกเหรอ!”“ปรมาจารย์ ผมอาสาไปเฝ้าประตูเขาเพื่อปกป้องสำนักเองครับ!”เหล่าศิษย์ต่างตาเบิกโพลงด้วยความโกรธแค้น!ความหมายในคำพูดของฉู่เฉิน นั้นชัดเจนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด คือต้องการใช้หลิงเสวี่ยแลกกับความปลอดภัยของทั้งสำนักเทียนเจี้ยนของพวกเขา!ใครในที่นี้ที่ไม่ใช่ลูกผู้ชายอกสามศอกบ้าง?ยิ่งไปกว่านั้น หลิงเสวี่ยยังเป็นศิษย์น้องหญิงที่พวกเขาเฝ้าคิดถึงทั้งวันทั้งคืนแล้วจะให้นั่งดูศิษย์น้องสาวที่สวยดั่งเทพธิดาไปอุ่นเตียงให้สารเลวฉู่เฉินนั่นได้ยังไง?!“เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของวังเทียนเจี้ยน ให้ฉันได้ไตร่ตรองก่อน”ถึงปรมาจารย์ว่านเจี้ยนจะหน้าหนาแค่ไหน ก็ไม่อาจตอบรับฉู่เฉินได้โดยง่าย ท้ายที่สุดแล้วก็เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของสำนักเทียนเจี้ยนโดยเฉพาะในโลกแห่งการหยั่งรู้ มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ว่าอยู่อย่างหนึ่งไม่ว่าจะเป็นนิกายหรือสำนักไหน การส่งศิษย์หญิงให้คนอื่น ไม่ว่าจะเป็นกระถางหลอมเพื่อบำเพ็ญคู่หรือเพื่ออุ่นเตียง ล้วนเท่ากับเป็นการยอมจำนนต่ออีกฝ่ายวังเทียนเจี้ยนแค่ประสบ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1034
ต้องรีบกำจัดหายนะนี่ออกไปโดยด่วน ไม่งั้นแม้แต่ประตูหินหนักหมื่นชั่งของวังเทียนเจี้ยนคงจะทนได้อีกไม่นานแม้ประตูหินบานนั้นจะเป็นสิ่งที่บรรพจารย์ทิ้งไว้ แม้แต่ผู้มีพลังระดับทารกวิญญาณก็ไม่อาจทำอะไรวังเทียนเจี้ยนได้ในเวลาอันสั้น แต่ตอนนี้หน้าประตูวังเทียนเจี้ยนกลับมีเสียงดังกึกก้องดังขึ้นถ้าจะบอกว่าปรมาจารย์ว่านเจี้ยนไม่กังวล นั่นก็เป็นโกหกอย่างไรเสียก็มีสำนักชิงอวิ๋นเป็นตัวอย่างอยู่ตรงหน้า ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนจึงตระหนักถึงความร้ายกาจในเรื่องนี้ดี“ไม่ต้องรีบร้อน ใช่แล้ว ที่นี่มีห้องรับรองแขกไหม?”ฉู่เฉินวางถ้วยชาลง เอามือเท้าคาง เอนตัวนอนบนเก้าอี้ยาวและเงยหน้าขึ้นกวาดตามองปรมาจารย์ว่านเจี้ยนแวบหนึ่งอะไรนะ?ห้องรับรองแขกเหรอ?ตอนนี้เหล่าศิษย์ทุกคนในวังเทียนเจี้ยน ล้วนมีสีหน้าโกรธจัด!ฉู่เฉินคิดว่าวังเทียนเจี้ยนเป็นโรงแรมหรือไง? ยังจะขอห้องรับรองแขกอีก!“กึก...”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนกัดฟัน ก่อนจะพยักหน้ากล่าว “แน่นอนว่ามีครับ คุณฉู่...”“หาว …”ฉู่เฉินหาว ขยี้ตาแล้วกล่าวว่า “งั้นก็ดีเลย รบกวนเจ้าสำนักจัดให้ผมสักห้องด้วยครับ ผมอยากพูดคุยเรื่องชีวิตกับศิษย์น้องหลิงเสวี่ยอย่างลึก
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1033
อะไรนะ?!ดวงตาคู่สวยของหลิงเสวี่ยจ้องไปที่ฉู่เฉินด้วยสายตาราวกับจะกลืนกินฉู่เฉินเข้าไปทั้งเป็นเหล่าศิษย์ของวังเทียนเจี้ยนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ ต่างก็พากันจ้องฉู่เฉินเขม็งด้วยสายตาอาฆาตหลิงเสวี่ยคือหนึ่งในสามหญิงงามแห่งวังเทียนเจี้ยน โดยปกติแล้ว ถือเป็นคู่ครองในอุดมคติของบรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้อง แต่ที่น่าเสียดายก็คือหลิงเสวี่ยดูเหมือนจะไม่สนใจใครเลยกระทั่งศิษย์พี่ใหญ่ถานเฟิงก็ยังโดนศิษย์น้องหลิงเสวี่ยปฏิเสธมาหลายครั้งแล้ว ตอนนี้เจ้าเด็กฉู่เฉินคนนี้กลับขอให้ศิษย์น้องหญิงที่พวกเขาเฝ้าใฝ่ฝันมานวดขาให้เขาเนี่ยนะ?“ปรมาจารย์ คนคนนี้จองหองเกินไป ผม...”“ถอยไป!”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนถลึงตาจ้องถานเฟิงอย่างดุดัน การฆ่าฉู่เฉินยังไม่ง่าย?แต่ถ้าฆ่าฉู่เฉินแล้ว แล้วเหล่ายอดฝีมือที่เขาเอาชนะมาได้จะทำยังไง?จะให้วังเทียนเจี้ยนถูกทำลายงั้นเหรอ?เมื่อถานเฟิงเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความดุร้ายของปรมาจารย์ว่านเจี้ยน ก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าไปและรีบถอยไปยืนอยู่ด้านข้าง“หลิงเสวี่ย ไม่ได้ยินที่คุณฉู่สั่งเหรอ?”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนสีหน้ามืดมน กัดฟันเอ่ยถาม“อะไรนะ? ปรมาจารย์ ฉัน...”หลิ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1032
เมื่อปรมาจารย์ว่านเจี้ยนได้ยินรายงานจากศิษย์ในสำนัก ก็รีบร้อนสั่งว่า “ใครก็ได้ รีบปิดประตูเขาเร็วเข้า ห้ามผู้ใดบุกรุกเข้ามาโดยเฉพาะฉู่เฉิน ห้ามให้เขาเข้ามาเด็ดขาด”น่ากลัวเกินไปแล้ว แม้วังเทียนเจี้ยนจะมีคนหนุนหลังอยู่ แต่ศึกใหญ่นี้ ถ้าปะทุขึ้นในวังเทียนเจี้ยน ทั้งวังเทียนเจี้ยนก็อาจจะพินาศย่อยยับ ถึงจะชนะแล้วยังไงล่ะ?ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายล้วนเป็นสำนักระดับสูงสุดในโลกแห่งการหยั่งรู้ แม้อำนาจเบื้องหลังวังเทียนเจี้ยน ก็ใช่ว่าจะสามารถคว้าชัยชนะได้แต่ในเวลานี้ เพียงเห็นเงาร่างผู้หนึ่งพุ่งทะยานมาทางประตูเขาวังเทียนเจี้ยนรวดเร็วดั่งสายลมกรรโชก“ปรมาจารย์ ท่านดู...”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนมองตามปลายนิ้วของศิษย์ในสำนักไป เพียงเห็นฉู่เฉินสภาพเปื้อนฝุ่น กำลังวิ่งหน้าตั้งมาทางวังเทียนเจี้ยนด้วยรอยยิ้มจางบนใบหน้าแม่ง!รูม่านตาของปรมาจารย์ว่านเจี้ยนหดแคบลงทันที กลัวอะไรก็เจออย่างนั้นจริงๆดาวหายนะฉู่เฉิน ดันมาแล้วจริงๆ !“เร็ว… รีบปิดประตูเขาเดี๋ยวนี้!”ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนตกใจจนพูดจาตะกุกตะกักเขาไม่ได้กลัวฉู่เฉิน แต่กลัวกลุ่มคนที่ตามหลังฉู่เฉินมาไกลๆ ต่างหาก!เปรี้ยง!พร้อมด้วยเสียงดังส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1031
“ถอยไป!”ทันทีที่เทพสังหารชูขวานยักษ์ขึ้น ว่านโซ่วเซียนเวิงก็เอ่ยปากห้ามอย่างกะทันหัน“ท่านอาจารย์ เขา...”“หืม?!”ดวงตาของว่านโซ่วเซียนเวิงเย็นเยียบลง ทำให้เทพสังหารตกใจรีบถอยไปหลายก้าว ก้มศีรษะลงต่ำ“สหายน้อย เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ? มอบยาสร้างกล้ามเนื้อ?”ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พลางแบมือออกกล่าวว่า “ทุกท่าน หากไม่เชื่อก็สามารถตรวจดูด้วยตัวเองได้ ถ้าเป็นของปลอมแม้แต่น้อย เอาผิดกับผมได้!”เมื่อกล่าวจบ ว่านโซ่วเซียนเวิงกับผู้เฒ่าเทียนเสวียนก็ก้าวออกมาเกือบจะในเวลาเดียวกัน รวดเร็วราวสายฟ้า แย่งชิงยาสร้างกล้ามเนื้อจากมือของฉู่เฉินไปคนละเม็ดผู้มีอิทธิพลระดับทารกวิญญาณคนอื่นๆ ก็ทยอยกันมาหยิบยาสร้างกล้ามเนื้อไปคนละเม็ดเช่นกัน แล้วตรวจสอบอย่างละเอียดอยู่นาน“เป็นยาสร้างกล้ามเนื้อจริงๆ!”ในดวงตาของว่านโซ่วเซียนเวิงมีประกายแสงวาบผ่าน ก่อนจะเหลือบตามองฉู่เฉินอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยถามว่า “ยาลูกกลอนนี้ แกไปได้มาจากที่ไหน?”แม้ยาสร้างกล้ามเนื้อจะไม่ได้ระดับสูงนัก แต่คนที่สามารถหลอมได้กลับมีน้อยอย่างยิ่งอย่าว่าแต่ในโลกแห่งการหยั่งรู้ แม้แต่ในเก้าสวรรค์ชั้นฟ้าสิบทศภูมิ ล้วนเป็นยาวิเศษล้ำค
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1030
ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นทำหน้าร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนติดต่อกันเมื่อเห็นว่าพวกเทพสังหารลับมีดเตรียมลงมือต่อสู้อีกครั้ง ประตูใหญ่สำนักชิงอวิ๋นของเขายังจะเหลืออยู่อีกเหรอ“เห็นแก่ที่คุณมีความจริงใจเต็มเปี่ยม ผมปล่อยคุณไปสักครั้งก็ได้ แต่ว่าผมเดินทางมาไกลมาก คุณคงไม่ให้ผมจากไปมือเปล่าหรอกใช่ไหม?”ฉู่เฉินค่อย ๆ ลุกขึ้น เอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง ก้มมองท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้า“ขอให้คุณฉู่ระบุให้ชัดเจนด้วย”คราวนี้ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นร้องไห้แล้วจริง ๆ นับตั้งแต่รับตำแหน่งเจ้าสำนักมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีจนย่อยยับ ที่สำคัญคือเขายังไม่กล้าโต้แย้งสักคำด้วยอัดอั้นตันใจจนกระอักเลือดแล้วจริง ๆ “พูดไปแล้วก็ง่ายนิดเดียว คุณดูสมุนไพรในรายการนี้ แล้วเตรียมมาคนละชุด”ฉู่เฉินกล่าวพลางล้วงใบรายการออกมาจากในอกแล้วยื่นให้ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นพอได้เห็น ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นก็ร้อนใจแล้วบนนั้นเป็นสมุนไพรหายากทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นหญ้าเสวียนเทียน ดอกร้อยสีสัน รากวิญญาณปฐพี...ถึงขนาดที่มีสมุนไพรบางตัวที่แม้แต่เขาก็ไม่เคยเห
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1029
“ฉู่เฉิน คุณคิดจะเป็นศัตรูกับสำนักชิงอวิ๋นของผมถึงตายเลยหรือไง!”ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นกัดฟันกรอด ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยสีแดง!ทุกอย่างล้วนเป็นปัญหาที่ฉู่เฉินก่อขึ้นมา หากไม่ใช่เพราะฉู่เฉินฆ่าลูกศิษย์ของเขา เขาจะเล่นงานฉู่เฉินหนักขนาดนี้ได้อย่างไร?และตอนนี้ฉู่เฉินชักนำหายนะร้ายแรงมา แต่อยากให้เขาคุกเข่าอ้อนวอนเหรอ?ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นก็เป็นเจ้าสำนัก อย่าว่าแต่ใต้เข่าของลูกผู้ชายมีทองคำเลย แค่เขาคุกเข่าต่อหน้าลูกศิษย์หลายร้อยคนของสำนักชิงอวิ๋น อนาคตเขายังมีหน้าไปปกครองสำนักชิงอวิ๋นได้อย่างไร? “คุณก็เป็นเจ้าสำนักผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมพูดจาเหมือนเด็กที่ยังฟันไม่ขึ้นล่ะ? เห็นชัด ๆ ว่าคุณเป็นคนเชิญผมมา คุณอยากจะฆ่าผมให้ตาย คุณคิดว่าผมยังใส่ใจเรื่องเป็นศัตรูกับสำนักชิงอวิ๋นของพวกคุณอีกเหรอ?”ฉู่เฉินหัวเราะเบา ๆ เอ่ยด้วยใบหน้าดูแคลนถึงอย่างไรข้าวของที่ถูกทำลายตอนนี้ก็ไม่ใช่ทรัพย์สินของฉู่เฉิน ต่อให้สำนักชิงอวิ๋นถูกถล่มจนราบเป็นหน้ากลอง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาด้วย?ครั้งนี้ ฉู่เฉินอยากให้ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นเข้าใจหลักการที่ว่าเชิญเทพง่าย แต่ส
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1028
วินาทีต่อมา เทพสังหารตวัดขวานศึกในมือผ่านอากาศ พุ่งตรงลงมาบนศีรษะของท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นขวานนี้คล้ายกับมีพลังที่สามารถผ่าภูผาได้เมื่อเห็นว่ากระบวนท่าสังหารมาถึงแล้ว ปราณแท้รอบกายท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นพลันพุ่งพล่าน กระบี่ยาวในมือปล่อยรัศมีแสงงดงามหมื่นสาย ตวัดกระบี่ออกไปเต็มแรงรับขวานศึกของเทพสังหารขวานศึกฟาดฟัน กระบี่ยาวผ่าอากาศ! เคร้ง!แม้ว่าท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นออกแรงอย่างสุดกำลัง แต่เขายังคงโดนขวานของเทพสังหารกระแทกจนกระเด็นออกไปแล้วพรวด!ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นกระอักเลือดออกมา เขากระเด็นออกไปสิบเมตร ก่อนจะร่วงกระแทกลงมาบนบันไดหินอย่างหนักหน่วง บันไดหินเหล็กโดนกระแทกจนเป็นหลุมลึก พลังแตกต่างกันมากเกินไป เทพสังหารไม่ใช่คนที่ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นสามารถต่อกรได้เลยหากไม่ใช่เพราะยังมีลมปราณน่าสะพรึงกลัวหลายสายในฝูงชนพุ่งเป้ามาที่ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋น ขวานนี้เพียงพอที่จะส่งเขาไปสู่ปรโลกแล้ว“หยกโลหิตกิเลนไม่มีความเกี่ยวข้องกับสำนักว่านเซียนของพวกคุณเลย พวกคุณปล้นกันชัด ๆ! ตะ...ต่อให้ผมตายก็ไม่ยอม!”ท่านธรรมมาจารย์สำนักชิงอวิ๋นพยายา
