“ชิมยังไงมันก็มีพลาดกันได้ตลอด ผมเลยต้องเผื่อเอาไว้ไง”
“เอาตัวเองเป็นหนูทดลองนี่นะ”
“ผมพอใจทำใครจะทำไม”
“ใครจะไปทำอะไรเจ้าของรีสอร์ตล่ะคะ ไม่กล้าหรอก” วธุกายุติบทสนทนาด้วยการตักข้าวต้มเข้าปาก ตาก็มองดูการรับประทานอาหารของสามีไปพลาง ๆ มีบ่อยครั้งที่เขามองกลับมาแล้วเธอหลบตาไม่ทัน
“อุ๊บ!” ข้าวต้มแทบจะไหลพรวดลงคอแบบไม่ได้กลืน รีบยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่มในทันที
“เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอกคุณวาท ดูซิ เลอะปากไปหมดแล้วนั่น” ความใจดีของสามีก็เผยออกมา ในตอนที่เขาหยิบกระดาษทิชชูออกมาจากกล่อง แล้วเช็ดขอบปากให้อย่างลวกๆ นุ่มนวลเหรอ ฝันไปเถอะ
“พอแล้วๆ กะจะต่อยปากกันหรือไงเช็ดแบบนี้” หญิงสาวรีบดึงมือสามีออกแล้วมองค้อนเขาเล็กน้อย
“หวังดีแท้ๆ”
‘เก็บไว้ใช้กับตัวเองเถอะคนบ้า’
“คุณวิเนตย์ฉันมีเรื่องจะขอคุณ” วธุกาเขี่ยข้าวต้มในถ้วยไปมาระหว่างบอกเขา
“เรื่องอะไร” วิเนตย์ถามกลับทั้งที่กำลังเคี้ยวข้าวอยู่ในปาก ออกจะไร้มารยาทสำหรับวธุกาแต่หญิงสาวกลับไม่ถือสาเขาแต่อย่างใด
“ฉันอยากทำงานอยากมีเงินเดือนเหมือนตอนที่อยู่บ้านคุณยาย ฉันเคยทำงานมาตลอดชีวิตอยู่ๆ จะให้มานั่งๆ นอนๆ เป็นเมียของคุณอย่างเดียวคิดว่าคงทำได้ไม่นาน”
“ไม่ได้ ผมคงไม่จ้างเมียตัวเองทำงานหรอก” เขาตอบแบบที่ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมามองคนพูดด้วยซ้ำ
“ทำที่อื่น”
“คุณว่าอะไรนะ” หนนี้ช้อนส้อมในมือถูกรวบแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนเป็นภรรยาตรงๆ สายตาของวิเนตย์นั้นจ้องมองเหมือนไม่เห็นด้วยอย่างรุนแรง
“ฉันไปทำที่อื่นได้ไหม” วธุกาถามย้ำทั้งที่เห็นชัดว่าคำตอบของเขาคืออะไร
“คุณกำลังต้องการอะไรคุณวาท” เสียงของสามีเธอฟังแล้วเครียด สายตาก็เหมือนจะเจาะทะลุทะลวงเข้าไปในหัวใจ หญิงสาวไม่ชอบถูกเขามองด้วยความระแวดระวังเช่นนี้เลย
“ฉันแค่ไม่อยากอยู่เฉยๆ ให้ฉันไปทำงานที่อื่นนะคะ” ไม่ถูกต้องเลยสักนิดที่เอ่ยคำนี้ออกมา แต่สถานการณ์ของชีวิตคู่มันไม่ปกติจนเธอต้องตัดใจเอ่ยเรื่องนี้
“คุณต้องการเงินเดือนใช่ไหม ในฐานะที่เป็นเมียของผม”
“เปล๊า! ฉันแค่อยากทำงาน ส่วนเงินเดือนมันก็ใช่ แล้วเมื่อคุณไม่ต้องการให้ฉันทำงานของคุณ ฉันก็ต้องออกไปทำงานที่อื่นมันผิดตรงไหนคุณวิเนตย์” วธุกาแย้งเขาเสียงดัง
“ผมอยากรู้คุณวาทใครเขาจะรับคนอายุสามสิบห้าเข้าทำงาน ยิ่งแถวนี้ด้วยแล้วคุณจะเดินทางยังไง แต่ละอำเภอนี่ห่างกันเป็นร้อยกิโล คุณคิดบ้างไหม” เหตุผลของเขาทำเอาวธุกาอึ้งกิมกี่ คิดตามที่เขาพูดก็เป็นจริงตามนั้นทุกประการ
“ฉันก็แค่ถามเผื่อ” พูดแล้วก็ก้มหน้าตักข้าวต้มเข้าปากต่อ
‘มันต้องมีสักทางสิที่ชีวิตจะไม่ต้องถูกเขาจองจำอย่างนี้’
“แล้วถ้าเกิดว่าฉันหางานได้ล่ะคะ” วธุกาไม่ยอมแพ้ทำตาปริบๆ ถามสามีต่อ
“หาให้ได้ก่อนเถอะคุณวาท ตอนนี้ก็ทำตัวเป็นเมียของผมไปก่อนนะ อย่าเพิ่งฟุ้งซ่าน กินๆ เข้าไปข้าวน่ะพูดมากอยู่นั่นแหละ”
“คุณไม่เข้าใจฉันเลย คนเคยทำงานมาตลอด อยู่ๆ ก็มานั่งเฉยๆ มองคุณกับลูกน้องทำงานไปวันๆ กว่าจะครบหนึ่งปีที่เราจะหย่ากันฉันก็แห้งเหี่ยวเฉาตายกันพอดี” ความน้อยอกน้อยใจทำให้วธุกาพึมพำออกมาระหว่างยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
“กลางคืนออกจะตื่นเต้นเร้าใจ รับประกันได้ว่าผมไม่ปล่อยให้คุณแห้งเหี่ยวเฉาตายหรอก” พูดแล้วขยิบตาใส่ภรรยาไปด้วย ริมฝีปากได้รูปของวธุกาขมุบขมิบไปมา
‘ไอ้!#%$#&*^()&$#@$#@%@#$’
แน่นอนว่าเสียงด่าย่อมอยู่ในใจ ก่อนจะตั้งหน้าตักข้าวต้มเข้าปากจนหมดถ้วยในเวลาอันรวดเร็ว จากนั้นสามีของเธอก็ถูกตามตัวจากผู้จัดการรีสอร์ต เพราะว่ามีบ้านพักบนแพหลังหนึ่งเครื่องทำน้ำอุ่นเกิดชำรุด ความจริงแล้วไม่น่าจะใช่เรื่องของเจ้าของรีสอร์ตที่จะต้องเข้าไปดูแลในจุดนี้ แต่เอกวัสก็ได้รับคำสั่งจากวิเนตย์ว่าให้แจ้งเขาทุกครั้งกรณีมีอะไรชำรุดภายในรีสอร์ต แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ชายหนุ่มก็ต้องการที่จะเข้าไปรับรู้ปัญหานั้นด้วยตัวเอง
“เวลาคุณวิเนตย์ไปดูนะคุณวาท คนงานจะขยันขันแข็งมาก ผิดกับเวลาที่พี่วัสไปดูเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยเลยคนนั้น” ศิรดาประชาสัมพันธ์สาวเล่าเรื่องนี้ให้ภรรยาเจ้าของรีสอร์ตฟัง
“จริงเหรอดา”
“จริงค่ะ เพราะความใจดีของพี่วัสนี่แหละทำให้คนงานทำงานไม่เต็มที่ในบางวันนะคะ แต่วันไหนพี่วัสแกองค์ลงก็เอาเรื่องเหมือนกันดานี่โดนประจำเลย ทั้งด่าทั้งสอนไปในตัว”
“คุณวัสคงอยากจะให้งานออกมาดี บางทีฉันก็ทำแบบนั้นเหมือนกันตอนทำงานอยู่ที่รีสอร์ตคุณยาย งานที่ดาทำนี่ฉันทำเองแทบทั้งหมดเลย สากกะเบือยันเรือรบ แต่เพราะรีสอร์ตเล็กๆ ลูกค้ามีน้อยเลยไม่เหนื่อยสักเท่าไหร่”
“จริงๆ ที่นวลน้อยรีสอร์ตก็น่าจะปรับปรุงแบบคนอื่นบ้างนะคะ ยังเป็นบ้านพักแพไม่มีกิจกรรมแบบนั้นแข่งกับคนอื่นลำบากนะคะคุณวาท”
“ก็จริงของดานะ แต่คุณป้าท่านไม่อยากให้ลูกค้าล่องแพลอยคอตามน้ำ แกบอกไม่ปลอดภัยไม่มีคนคอยดูแกไม่อยากเสี่ยงเพราะกระแสน้ำตรงรีสอร์ตของเรามันอยู่ท้ายสายมันค่อนข้างแรง”
“ก็มีเหตุผลเหมือนกันนะคะ ทำเลตรงนั้นน้ำมันก็เชี่ยวจริงๆ แถมลึกกว่าที่อื่นๆ อีกด้วย แล้วทำไมไม่สร้างสระว่ายน้ำเรียกลูกค้าเพิ่มล่ะคะ ที่นี่พอสร้างสระว่ายน้ำเพิ่มลูกค้าก็เพิ่มตามด้วยนะคะ คุณวิเนตย์มองการณ์ไกลมาก บอกว่าตอนเย็นลูกค้าไม่มีอะไรทำจะได้มาพักผ่อนริมสระว่ายน้ำแทน” ศิรดารู้ดีในเรื่องของลูกค้าของทางรีสอร์ตที่เพิ่มขึ้นจากเดิมเป็นเท่าตัว
“ก็อยากอยู่แต่งบไม่มี” วธุกาบอกตามตรงไม่คิดปิดบังแต่อย่างใด
“อ้อ ดาก็ลืมไป ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกดา ฉันอยากช่วยงานคุณวิเนตย์เขานะแต่เขาไม่ให้ฉันช่วย น่าเบื่อเนอะ” หญิงสาวทำหน้าเซ็งใส่ศิรดาก่อนจะเดินจากไปเงียบๆ
เดินชมนกชมไม้ในรีสอร์ตของเขาไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ตรงสระว่ายน้ำรวมของลูกค้า วธุกาก็คงได้แต่มองเธอไม่กล้าลงไปว่ายน้ำในสระว่ายน้ำรวมของเขาหรอก หญิงสาวตัดใจเดินจากไปอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว
ตอนที่ : 12 หัวใจว้าวุ่น 3 มุมหนึ่งของรีสอร์ตเอกวัสกำลังรายงานสถานการณ์ของเช้านี้ให้เจ้านายฟังเหมือนทุกวัน แต่สายตาของวิเนตย์กลับไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เขากำลังบอกเล่าแต่อย่างใด หนุ่มใหญ่ลองเบนสายตาตามก็พบว่าเจ้านายกำลังมองไปยังร่างสมส่วนที่กำลังเดินไปอีกทาง “คุณวิเนตย์...คุณวิเนตย์ครับ” “ว่าไงคุณวัสถึงไหนแล้วครับ” คนรู้ตัวว่ากำลังเหม่อลอยไปอีกทางรีบหันกลับมาแล้วทำหน้าปกติตามเดิม เอกวัสถึงกับอมยิ้มทันทีเพราะนานทีปีหนไม่เคยเห็นวิเนตย์เป็นอย่างนี้มาก่อน “ผมพูดจบแล้วนะครับ” “อะไรกันผมยังฟังไม่หมดเลย คุณพูดใหม่เลยแล้วกัน” ‘อ้าว ก็มัวแต่มองเมียอยู่นั่นแหละ’ เอกวัสค้อนเจ้านายเล็กๆ ก่อนจะเริ่มต้นรายงานสถานการณ์ประจำวันใหม่อีกรอบ วิเนตย์ชอบที่จะฟังจากปากของตนมากกว่าการอ่านจากเอกสารเป็นแผ่นๆ “มีเท่านี้ครับวันนี้ลูกค้าน้อย” “งั้นคุณวัสก็ไปทำงานของคุณต่อเถอะครับ ผมไม่มีอะไรแล้ว” “ได้ครับ ว่าแต่คุณวิเนตย์จะไปฮันนีมูนวันไหนเหรอครับ ผมจะได้ดูวันพักร้อนของตัวเองไว้ก่อนเผื่อจะแพลนตรงกัน” “ฮั
ตอนที่ : 13 แน่ใจนะว่าฮันนีมูน5แน่ใจนะว่าฮันนีมูน วธุกาได้ฟังแผนการฮันนีมูนของสามีแล้วก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้ พ่อเจ้าประคุณช่างคิดออกมาได้ คนดีๆ ที่ไหนเขาจะทำกันแบบนี้ แผนการฮันนีมูนห้าวันสี่คืนของเขามันช่างน่าประทับใจมาก (อันนี้ประชด) วันที่ 1-2 พักที่ห้องสวีตบนแพ มีอาหารเช้าเย็นให้เป็นแบบบุฟเฟต์ ชมวิวแม่น้ำสวยๆ หรือไม่ก็ใส่เสื้อชูชีพลงไปลอยคออยู่หน้าที่พัก ช่วง 16.00 น. แพก็ลากเราไปไกลจากรีสอร์ตหนึ่งกิโลกว่าๆ แล้วปล่อยให้ลงน้ำลอยคอกลับมาที่พักอย่างสนุกสนาน&nbs
ตอนที่ : 14 แน่ใจนะว่าฮันนีมูน 2 “คุณไม่หนาวเหรอคะ ไปใส่เสื้อผ้าก่อนไหมเดี๋ยวฉันจะได้ปิดคอมพ์” วธุกาเสียงสั่นนิดๆ “ใส่ทำไมเสียเวลา รีบปิดแล้วไปขึ้นเตียงเดี๋ยวนี้คุณวาท” เสียงของวิเนตย์เริ่มแข็งขึ้นพร้อมกับสายตาจ้องบังคับ วธุกากลั้นใจกดปุ่ม shut down แล้วปิดเก็บโน้ตบุ๊กของตนเองไว้ หันหลังกลับมาก็ต้องผงะกับภาพของสามีที่กำลังนอนกอดอกรออยู่บนเตียง หญิงสาวแทบเข่าอ่อนทันทีที่ผ้าขนหนูของเขากำลังเปลี่ยนรูปผิดร่างจากปกติตรงจุดยุทธศาสตร์ เหมือนกับว่ามันกำลังพร้อมเสียเหลือเกินสำหรับการออกสมรภูมิรบบนเตียงนอน “คุณวิเนตย์” “หืมว่าไง” “เอ่อ คือว่าฉัน
ตอนที่ : 15 แน่ใจนะว่าฮันนีมูน 3 วธุกาอ้าปากน้อยๆ เมื่ออีกสองคนก็บ้าจี้ตามเขาไปด้วย เดินตามหลังสามีผ่านจุดบริการลงไปยังทางลงแพ หญิงสาวหันหลังกลับไปมองคนทั้งคู่ พบว่าพวกเขาพากันปิดปากหัวเราะอย่างขำขัน “กลายเป็นตัวตลกไปเลยทั้งคุณและฉัน” มีบ่นลอยๆ อยู่ข้างหลังสามี “มีแต่คนจะอิจฉาล่ะไม่ว่า” “ใครเขาจะมาอิจฉาเรากันล่ะ ไม่มีหรอก” “มีสิ ก็คนที่ยังไม่มีคู่ยังไงล่ะ เอามานี่” วิเนตย์เอื้อมมือมาดึงกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากมือของภรรยา เมื่อเดินมาถึงบันไดไม้ที่วางพาดจากบนฝั่งไปยังบ้านพักบนแพ ซึ่งความชันของมันก็ทำให้เดินได้ลำบากอยู่ไม่น้อย เขาเกรงว่าภรรยาจะหิ้วกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้ามาค่อนข้างเยอะจะเดินผ่า
ตอนที่ : 16 แน่ใจนะว่าฮันนีมูน 4 “เว่อร์ไปแล้ว อ๊ะ!” วิเนตย์ดึงคนเถียงไม่หยุดเข้ามากอดแล้วเอนตัวลงนอนบนเตียงนุ่มไปด้วยกัน วธุกาดิ้นขลุกขลักเพียงเล็กน้อยก่อนจะสงบลงในอ้อมกอดของสามี หัวใจเต้นในจังหวะแรงเร็วด้วยกันทั้งคู่ จนไม่รู้ว่าเป็นเสียงเต้นของใครกันแน่ ชั่วอึดใจหนึ่งฝ่ายสามีก็กดจูบลงบนหน้าผากของภรรยาอย่างนุ่มนวล “ผมขอโทษที่พูดถึงเมียเก่าให้คุณได้ยิน ต่อไปนี้ผมจะไม่หลุดปากแบบนี้อีกแล้วคุณวาท” ดวงตาคู่สวยกะพริบถี่ๆ เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินเขาพูดเรื่องนี้ออกมา หญิงสาวยิ้มน้อยๆ แบบคนเผื่อใจเจ็บไว้แล้ว “ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณวิเนตย์ ยังไงเสียเขาก็คือเมียคุณส่วนฉันก็แค่...คนอื่น” ขมขื่นอยู่ไม่น้อยที่ต้องเอ่ยคำนี้ออกมา คำว่า คนอื่น “อย่าพูดแบบนี้
ตอนที่ : 17 ฮันนีมูนจริง ๆ6ฮันนีมูนจริงๆ ในเมื่อตกปากรับคำกันเป็นมั่นเหมาะแล้ว วธุกาก็ไม่คิดทำตัวเองให้ทุกข์ใจมากไปกว่านี้ หญิงสาวหลับตาลงแล้วพยายามนึกไว้อยู่เสมอว่าเขาคือ สามี และจะเป็นไปจนกว่าจะถึงวันนั้น วันที่เป็นอิสระหย่าขาดจากกันไป ท้องฟ้าสีสดใสเสียงน้ำไหลเอื่อยตามกระแสกับสามีที่ลอยตัวอยู่ด้านข้าง มีบางครั้งที่ตัวของวิเนตย์จะหลุดออกห่างไป เขาก็จะดึงข้อมือของเธอเอาไว้แทน “นานมากแล้วนะที่ผมไม่ได้ทำแบบนี้” “ค่ะ ฉันเองก็เหมือนกัน อยู่กับแม่น้ำทั้งทีกลับไปว่ายแต่ในสระ” หญิงสาวมองดูนักท่องเที่ยวที่มีบางส่วนลากกระเป๋ามารวมกันไว้ตรงแพใหญ่ส่วนกลาง เหมือนกำลังจะเตรียมตัวคืนห้องพักและเดินทางกลับกัน
ตอนที่ : 18 ฮันนีมูนจริง ๆ 2 “หยุด! เอาไว้ที่เดิมเดี๋ยวนี้คุณวาท” คนในอ่างก็ใช่จะยอมลุกยืนตามภรรยาแล้วดึงเสื้อคลุมเก็บไว้ที่เดิม “คุณเก่งนะ คุณรู้ด้วยว่าผมกำลัง...” เขากระซิบชมติดใบหูแล้วหอมแก้มนุ่มๆ เสียฟอดใหญ่ คนถูกหอมก็ผิวเนื้อแดงซ่านไปทั้งตัว วิเนตย์เห็นแล้วก็ครางฮือในลำคอถ้าไม่รู้อายุจริงของหญิงสาว เขาก็คงคิดว่าตัวเองได้เมียเด็กเป็นแน่แท้ เพราะไม่ว่าจะจับจะชิมตรงไหนก็หวานละมุนนุ่มลิ้นไปเสียทุกสัดส่วน กว่าจะออกมาจากห้องน้ำได้ก็ร่วมหนึ่งชั่วโมง วิเนตย์เลยต้องโทรศัพท์สั่งให้คนงานนำอาหารมาเสิร์ฟที่ห้องพักแทน ระหว่างนั่งรับประทานมื้อเที่ยงตรงหน้าระเบียง วธุกาก็แทบไม่กล้ามองสบตากับสามีตรงๆ สักครั้ง ความขวยอายก่อเกิดขึ้นเพราะว่าก่อนหน้าในห้องน้ำนั้นเร่าร้อนจนเดือดพล่านกันเลยทีเดียว ยิ่งคิดก็ยิ่งหน้าร้อนผ่าวจนปรากฏเด่นชัดออกมาให้สามีได้เห็น
ตอนที่ : 19 ฮันนีมูนจริง ๆ 3 “ก็ถูกใช้งานหนักนี่ร่างกายเลยอ่อนแรง” อีกคนก็บ่นไปกินไปด้วย ได้ยินแล้วแทนที่จะโกรธแต่ชายหนุ่มกลับระบายรอยยิ้มเต็มใบหน้า ดูๆ ไปภรรยาของเขาก็น่ารักน่าเอ็นดูอยู่ไม่น้อย นึกว่าเขาจะต้องเจอกับผู้หญิงที่เอาแต่ปั้นหน้าเป็นผู้ใหญ่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมา แต่ผิดคาดเหมือนกับว่าเขาได้ย้อนเวลากลับไปอยู่ในสมัยหนุ่มๆ อีกครั้ง ได้ต่อปากต่อคำหยอกเย้ากันบ้างบางเวลา “คุณวิเนตย์! เอ่อ เสื้อผ้าฉันไม่ต้องก็ได้ค่ะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วฉันเก็บเอง คุณก็มากินข้าวได้แล้ววางไว้นั่นแหละค่ะ” คนถูกห้ามเสียงดังรีบก้มลงมองผ้าชิ้นน้อยในมือ ดวงตาคู่คมเบิกโตอย่างตกใจรีบปล่อยบิกินีสีแดงเพลิงลงพื้นในทันที “ผมเผลอไปนึกว่าของตัวเอง” แล้วเดินไปนั่งข้างๆ กับภรรยา ซึ่งตอนนี้จิกตามองเขา เหมือนกำลังต่อว่าเรื่องทิ้งบิกินีของตัวเองอย่างไม่แยแส&n
ตอนที่ : 61 แวมสกาว ดวงใจของพ่อแม่ (จบ)23แวมสกาว ดวงใจของพ่อแม่ แวมสกาวสาวน้อยในวัยสี่ขวบกลายเป็นขวัญใจของทุกคน เด็กน้อยโตขึ้นมากับการเลี้ยงดูที่ดีจนเกินเหตุ หรือว่าเป็นที่ตัวเด็กเองที่ชอบการรับประทานอาหารเป็นที่สุดก็ไม่รู้ จึงทำให้กลายเป็นเด็กตัวอ้วนปุ๊กลุกเกินกว่าปกติ วธุกาเองก็ตัดสินใจเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองว่าวาทตามความต้องการของสามี ในขณะเดียวกันก็เรียกเขาสั้นๆ ว่าคุณเนตย์เหมือนกัน วันนี้วธุกาได้พาลูกสาวไปเยี่ยมเยียนนนท์นทีตั้งแต่ช่วงสายแล้ว เที่ยงนี้วิเนตย์จึงต้องอยู่บ้านเพียงลำพัง หลังรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จเขาก็เดินเข้าไปในห้องรับแขก เพื่อที่จะเอนหลังตรงโซฟา แต่แล้วสายตาของชายหนุ่มก็มองไปเห็นสมุดเล่มหนึ่งวางเอาไว้บนโต๊ะในห้องร
ตอนที่ : 60 ปล่อยวาง 3 วธุกาเปลี่ยนชุดเป็นบิกินีสีแดงเพลิง เป็นชุดเดียวกับที่เคยใส่ตอนฮันนีมูนครั้งแรก ส่วนสามีของเธอก็เดินไปปิดม่านตรงหน้าบ้านพักไม่ให้คนข้างนอกมองผ่านเข้ามาได้ ปิดไฟตรงหน้าบ้านให้เหลือเพียงโคมสลัวๆ แสงนวลตา ในบ้านหากลูกร้องก็สามารถได้ยินเสียงได้เช่นเดียวกัน เมื่อพร้อมเสร็จสรรพทุกสิ่งอย่าง ภรรยาคนงามก็เดินลงไปแช่ตัวอยู่ในสระว่ายน้ำขนาดเล็ก มีน้ำผลไม้วางไว้บนขอบสระพร้อมกับแก้วเครื่องดื่มของสามี มองเห็นเขาเดินเข้าไปเปลี่ยนเป็นกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วแล้วหัวใจของภรรยาอย่างเธอก็เต้นแรง “กินเบียร์ก่อนไหมคุณวิเนตย์ มีของว่างด้วยนะคะ” พยายามเบี่ยงความสนใจไปที่เครื่องดื่มและของว่าง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเอาเสียเลย เพราะเขาเดินลงสระว่ายน้ำและตรงดิ่งมาหาเธอในทันที
ตอนที่ : 59 ปล่อยวาง 2 “อยากไหม จูบน่ะ” เจอคำถามจี้ใจดำกับสายตาประกายหยาดเยิ้ม วธุกาเลยต้องก้มหน้าลงต่ำจนปากนุ่มแตะกับริมฝีปากหนาของสามี เพียงเท่านั้นท้ายทอยของเธอก็ถูกเขารั้งเอาไว้แน่น แล้วแทรกชิวหาอุ่นซ่านเข้าหาอย่างรวดเร็ว จูบของเขาช่างหอมหวานละมุนละไม อ่อนนุ่มนาบเนิบตามความปรารถนา เนิ่นนานพอสมควรก่อนที่ทั้งคู่จะผละออกจากกัน ริมฝีปากของวธุกามันวับจนเขาต้องยกมือขึ้นเช็ดป้ายให้“หวานมากคุณวาท”“ปากคนนะคะไม่ใช่น้ำตาล” “เอางี้ดีไหมคุณวาท ครั้งนี้ถือว่าเรามาฮันนีมูนกันรอบสองดีไหม บรรยากาศให้ด้วยดูสิท้องฟ้าสีสวย ทะเลก็แสนงาม มีหาดทรายสีขาวนวลพร้อมกับสระว่ายน้ำส่วนตัว ให้นึกถึงวันที่เราฮันนีมูนกันคุณว่าไหม” “จะดีเหรอคะ” 
ตอนที่ : 58 ปล่อยวาง22ปล่อยวาง สองเดือนหลังจากนั้นวธุกาก็ได้รับข่าวร้าย บิดาของเธอได้เสียชีวิตลงด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน ซึ่งไม่ได้มีการแจ้งอาการป่วยของท่านมาก่อนหน้านี้ แต่มีโทรศัพท์มาที่บ้านยายนวลน้อยในวันที่ท่านเสียไปแล้ว นางอารตีบ่นแล้วบ่นอีกเพราะบิดาของวธุกาไม่เคยติดต่อมาถามไถ่ข่าวคราวลูกสาวเลย แต่พอเสียชีวิตลงฝ่ายภรรยาใหม่ก็โทรศัพท์มาบอกเสียอย่างนั้น “ไม่ตายก็ไม่โทรมานะคะคุณแม่ นึกว่าลืมเบอร์โทรไปแล้วที่ไหนได้... แสดงว่าตั้งใจทอดทิ้งยัยวาทชัดๆ” “เขาเป็นพ่อลูกกัน แกก็จะอะไรนักหนายัยตี”&
ตอนที่ : 57 ผลผลิตจากการขโมย 2 “มิน่าล่ะ ผมก็สงสัยทำไมคืนนั้นเมียผมถึงได้เร่าร้อนนักนะ รุกผมทั้งคืนเลย ที่ไหนได้ก็มีแผนอันพิลึกพิลั่นแบบนี้นี่เอง” เขาโคลงตัวไปมาเบาๆ พร้อมกับขำในเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต “ก็ต้องโทษคุณนั่นแหละที่ไม่ยอมมีลูกกับฉันเอง ก็เลยต้องใช้เล่ห์กลอุบายกันบ้าง มีเท่าไหร่ก็งัดใส่ทั้งหมด ดูซิ เคยอ่อยใครที่ไหนล่ะ แล้วยังจะทำเรื่องแบบนั้นอีก ไม่ด้านพอทำไม่ได้นะนั่น” หญิงสาวประชดประชันตัวเองไปพร้อม ดันตัวออกห่างเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะได้มองสบสายตากับเขาได้ถนัด “ผมขอเดานะว่าความคิดนี้คุณนนท์นทีต้องมีส่วนร่วมด้วยใช่ไหม ลำพังคุณคงไม่คิดได้ประหลาดขนาดนี้” “ก็พูดไปนั่น ความจริงฉันตั้งใจจะไปขออสุจิที่โรงพยาบาล แต่นนท์เขาแนะ
ตอนที่ : 56 ผลผลิตจากการขโมย21ผลผลิตจากการขโมย เสียงร้องไห้กระซิกๆ ของคนที่อยู่หลังโต๊ะตรงจุดบริการ ทำให้วธุกาต้องชะโงกหน้าเข้าไปมองด้วยความสงสัย พบประชาสัมพันธ์สาวสวยของวิเนตย์ธารารีสอร์ตกำกระดาษทิชชูเพื่อซับคราบน้ำตาอยู่ ท่าทางเหมือนคนกำลังเสียอกเสียใจอย่างรุนแรง “ดาเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” วธุการีบเข้าไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ตั้งแต่รู้จักศิรดามาหญิงสาวก็ร่าเริงแจ่มใสอยู่เสมอ “ฮะ...ฮึก ฮือ คุณวาท ฮือๆ” คนร้องเงยหน้าขึ้นมามองแล้วสะอื้นฮักๆ อย่างน่าสงสาร ยิ่งสร้างความประหลาดใจให้แก่อีกคน “แล้วกัน ยิ่งร้องใหญ่เ
ตอนที่ : 55 ภารกิจของคุณแม่กับคุณพ่อ 3 หญิงสาวไม่อาจเห็นได้ว่าคุณหมอกับนางพยาบาลทำอะไรกับร่างกายของเธอ เพราะว่ามีผ้าคลุมกั้นไว้ไม่ให้มองเห็น แต่ว่าคำพูดของพวกเขาเหล่านั้นดังชัดเจนในความรู้สึก ถูกสั่งให้เบ่งคลอดเหมือนเบ่งอุจจาระ คิดแล้วก็ยังงงไม่หายมันเหมือนกันตรงไหน มือไม้เย็นเฉียบทั้งที่เครื่องปรับอากาศนั้นเปิดเบาๆ เบ่งไปก็เจ็บไป จนรู้สึกได้ว่าท่อนล่างชาไปหมดแล้วในตอนนี้ แต่แล้วคุณหมอก็เปล่งเสียงตื่นเต้นออกมา “หัวออกมาแล้วค่ะคุณแม่! ออกแรงเบ่งครั้งสุดท้ายเลยค่ะ เอ้าเบ่ง! อือ...อึ๊บ!” พรวด!!! รู้สึกเหมือนเธอจะได้ยินเสียงแบบนี้ จากนั้นความเจ็บทั้งมวลก็หายไป สิ่งแรกที่รับรู้ได้คือ โล่ง สักพักนางพยาบาลก็นำเจ้าตัวเล็กมาพร้อมเผยให้เห็นเพศอย่างชัดเจน “ผู้หญิงน
ตอนที่ : 54 ภารกิจของคุณแม่กับคุณพ่อ 2 ‘ยัยวาทแกจะไปซื้อของไว้ก่อนคลอดทำไม โบราณเขาถือ’ ผู้เป็นป้าบอกไว้เสียน่ากลัวในวันที่เธอไปเยี่ยมลูกชายของอรตี แต่มีหรือเธอจะไม่เตรียมของไว้ก่อน เพราะพอเข้าห้องคลอดไปแล้วใครจะไปซื้อของให้ลูก สามีของเธอก็ใช่ว่าจะเลือกของพวกนี้เป็นเลยทีเดียว คนเป็นแม่หาข้อมูลไว้เรียบร้อยและเตรียมพร้อมเสมอ เลือกเสื้อผ้าผ้าอ้อมในลวดลายที่เป็นกลางใส่ได้ทั้งชายและหญิง จากนั้นพอคลอดเสร็จแล้วค่อยไปเลือกซื้อใหม่อีกรอบ พอถึงเวลานี้จริงๆ จึงสะดวกและรวดเร็วมาก วิเนตย์สั่งงานเอกวัสเอาไว้พร้อมกับบอกว่าตัวเขาอาจจะอยู่โรงพยาบาลไปเลยหากวธุกาคลอดจริง จากนั้นก็พาภรรยาขึ้นรถขับไปโรงพยาบาลในตัวเมืองทันที ระหว่างทางคนท้องก็ไม่ได้มีอาการปวดท้องแต่อย่างใด “คุณแน่ใจนะว่ามูกเลือดจริงๆ คุณวาท”&
ตอนที่ : 53 ภารกิจของคุณแม่กับคุณพ่อ20ภารกิจของคุณแม่กับคุณพ่อ พอเริ่มเข้าเดือนที่แปดวธุกาก็น้ำหนักพุ่งพรวดจาก 48 กิโลกรัมช่วงก่อนท้อง มาเป็น 60 กิโลกรัมในปัจจุบัน ซึ่งก็ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องผิดปกติแต่อย่างใด ทั้งคู่รอที่จะลุ้นเพศของลูกตอนคลอดเลยทีเดียว เพราะไม่ว่าจะหญิงหรือชายพวกเขาก็รักไม่ต่างกัน ส่วนคนกำลังจะเป็นพ่อก็เอาใจใส่ดูแลเป็นอย่างดี คอยเตือนให้ภรรยานับช่วงเวลาที่ลูกดิ้นตามคำสั่งของคุณหมออย่างเคร่งครัด หลังจากได้รับสมุดตารางบันทึกการดิ้นของทารกเอาไว้ในแต่ละวัน เพื่อที่จะได้รู้ว่าทารกที่อยู่ในครรภ์ยังปกติดีหรือเปล่า หากผิดปกติก็จะได้ไปพบหมอได้ทันเวลา “หลังกินข้าวเจ้าตัวเล็กดิ้นไปกี่ครั้งแล้วคุณวาท” วิเนตย์เดินเข้ามาถามหลังจากภรรยาเพิ่งรับประทานมื้อเที่ยงไปหมาดๆ คนท้องเลยหันไปหยิบสมุดตา